Back to Top
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΜΕΤΡΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Κρατική ρύθμιση και αυτορρύθμιση
Κωδικός Προϊόντος:
12741
- Έκδοση: 2011
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 296
- ISBN: 978-960-272-827-7
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Στο βιβλίο «Εφαρμογές μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας - Κρατική ρύθμιση και αυτορρύθμιση» επιδιώκεται η κατά το δυνατόν πληρέστερη συστηματική ταξινόμηση των νομικών και θεσμικών μέτρων που αφορούν το Δίκαιο του Περιβάλλοντος.
Τα μέτρα που εφαρμόζονται με σκοπό την περιβαλλοντική προστασία καταγράφονται σε δύο βασικές ενότητες, την κρατική ρύθμιση και την αυτορρύθμιση, που περιέχουν αντιστοίχως:
α) στο Μέρος Α τα μέτρα κρατικής παρέμβασης, που κατηγοριοποιούνται σε άμεσα και έμμεσα μέτρα, δηλαδή κατασταλτικά και κινήτρων. Η παράθεση των μέτρων ακολουθεί συγκεκριμένο πρότυπο, που αναλύεται σε α) παράθεση των σχετικών ορισμών, β) αναφορά παραδειγμάτων εφαρμογής, γ) είδη, δ) θεσμική θεμελίωση και ε) αξιολόγηση. Άμεσα μέτρα είναι τα κανονιστικά μέτρα εκείνα, που αποσκοπούν στον περιορισμό της παραβατικής δραστηριότητας και παραδοσιακά προβλέπουν υποχρεώσεις, ή απαγορεύσεις. Έμμεσα μέτρα είναι τα θεσμικά εργαλεία που αποσκοπούν στον επηρεασμό της συμπεριφοράς και προβλέπουν κίνητρα ή επιλογές.
β) στο Μέρος Β παρουσιάζονται οι εξωρρυθμιστικοί μηχανισμοί, που κατηγοριοποιούνται στην αυτορρύθμιση των φυσικών προσώπων, την αυτορρύθμιση της αγοράς και το κρατικό πλαίσιο αυτορρύθμισης. Σύμφωνα με τη μελέτη, το άτυπο κανονιστικό σύστημα της αυτορρύθμισης εδράζεται σε στοιχεία κοινωνικής πραγματικότητας, οικονομικά δεδομένα, αρχές και ελευθερίες και αυτοθεσμιστικές δυναμικές της κοινωνίας.
Πολύ σημαντική είναι η επιστημονική συμβολή της μελέτης στο μέτρο που παρουσιάζονται εποπτικά και συχνά για πρώτη φορά διατυπώνονται οι εξωρρυθμιστικοί μηχανισμοί. Διακρίνονται, κατηγοριοποιούνται και θεμελιώνονται νομικά οι μορφές, με τις οποίες εμφανίζεται σήμερα η αυτορρύθμιση. Η παράθεση των μηχανισμών προκύπτει από την επισκόπηση της εθνικής, Ευρωπαϊκής της διεθνούς νομοθεσίας. Το πρότυπο που ακολουθείται στη μελέτη των μηχανισμών αναλύεται σε α) νομική θεμελίωση, β) προϋποθέσεις εφαρμογής, γ) είδη και δ) αξιολόγηση.
Υποστηρίζεται ότι ως μέτρα αυτορρύθμισης νοούνται εκείνα, που υιοθετούνται είτε από το κράτος και την υπό ρύθμιση κοινότητα μαζί, είτε μόνο από την υπό ρύθμιση κοινότητα, ως πλήρωση των επιταγών μιας περιβαλλοντικής πολιτικής. Η αυτορρύθμιση είναι μια μίξη στοιχείων αφενός αυτό - υποχρεώσεων και αφετέρου κρατικών επιταγών.
Κατά τη συστηματική ταξινόμηση των μέτρων που αφορούν στην περιβαλλοντική προστασία υπογραμμίζεται ότι το de lege δικαιικό σύστημα συνυπάρχει, συγκρούεται και συνδιαμορφώνει το παράλληλο de facto αξιακό σύστημα που συνθέτουν η κοινωνία, η οικονομία και η περιβαλλοντική ζημία.
γ) Το Μέρος Γ του βιβλίου αποτελείται από δύο Κεφάλαια, την «αξιολόγηση και επιλογή των μέτρων» και τις «προοπτικές θεσμικής μεταρρύθμισης». Το πρώτο Κεφάλαιο αναφέρεται στα κριτήρια επιλογής των μέτρων προστασίας, που χωρίζονται σε θεσμικά, κοινωνικά και οικονομικά. Αναλύεται η έννοια της «καλύτερης ρύθμισης» για την οποία γίνεται αυτή τη στιγμή ιδιαίτερος λόγος εξαιτίας της παγκοσμιοποιημένης χρηματοπιστωτικής κρίσης και το ρόλο των εθνικών κρατών.
Το βιβλίο «Εφαρμογές μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας – Κρατική ρύθμιση και αυτορρύθμιση» προωθεί μια σύγχρονη αντίληψη διοικητικής πρακτικής και προάγει το σχεδιασμό κατά την επιλογή των νομοθετικών μέτρων των εθνικών κρατών και της Ε.Ε. Είναι σύμφωνη με τις πλέον πρόσφατες νομοθετικές εξελίξεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και αποφάσεις του πέμπτου τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η σχετική βιβλιογραφία και αρθρογραφία είναι εκτενής και περιλαμβάνει πονήματα από τον Ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο, ενώ στο τέλος παρατίθεται ευρετήριο νομολογίας του ΣτΕ και ενιαίο αγγλογερμανικό αλφαβητικό ευρετήριο όρων.
Το έργο απευθύνεται σε κάθε επιστήμονα, νομικό ή μη, που ασχολείται με τη μελέτη και εφαρμογή του δικαίου του περιβάλλοντος στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Τα μέτρα που εφαρμόζονται με σκοπό την περιβαλλοντική προστασία καταγράφονται σε δύο βασικές ενότητες, την κρατική ρύθμιση και την αυτορρύθμιση, που περιέχουν αντιστοίχως:
α) στο Μέρος Α τα μέτρα κρατικής παρέμβασης, που κατηγοριοποιούνται σε άμεσα και έμμεσα μέτρα, δηλαδή κατασταλτικά και κινήτρων. Η παράθεση των μέτρων ακολουθεί συγκεκριμένο πρότυπο, που αναλύεται σε α) παράθεση των σχετικών ορισμών, β) αναφορά παραδειγμάτων εφαρμογής, γ) είδη, δ) θεσμική θεμελίωση και ε) αξιολόγηση. Άμεσα μέτρα είναι τα κανονιστικά μέτρα εκείνα, που αποσκοπούν στον περιορισμό της παραβατικής δραστηριότητας και παραδοσιακά προβλέπουν υποχρεώσεις, ή απαγορεύσεις. Έμμεσα μέτρα είναι τα θεσμικά εργαλεία που αποσκοπούν στον επηρεασμό της συμπεριφοράς και προβλέπουν κίνητρα ή επιλογές.
β) στο Μέρος Β παρουσιάζονται οι εξωρρυθμιστικοί μηχανισμοί, που κατηγοριοποιούνται στην αυτορρύθμιση των φυσικών προσώπων, την αυτορρύθμιση της αγοράς και το κρατικό πλαίσιο αυτορρύθμισης. Σύμφωνα με τη μελέτη, το άτυπο κανονιστικό σύστημα της αυτορρύθμισης εδράζεται σε στοιχεία κοινωνικής πραγματικότητας, οικονομικά δεδομένα, αρχές και ελευθερίες και αυτοθεσμιστικές δυναμικές της κοινωνίας.
Πολύ σημαντική είναι η επιστημονική συμβολή της μελέτης στο μέτρο που παρουσιάζονται εποπτικά και συχνά για πρώτη φορά διατυπώνονται οι εξωρρυθμιστικοί μηχανισμοί. Διακρίνονται, κατηγοριοποιούνται και θεμελιώνονται νομικά οι μορφές, με τις οποίες εμφανίζεται σήμερα η αυτορρύθμιση. Η παράθεση των μηχανισμών προκύπτει από την επισκόπηση της εθνικής, Ευρωπαϊκής της διεθνούς νομοθεσίας. Το πρότυπο που ακολουθείται στη μελέτη των μηχανισμών αναλύεται σε α) νομική θεμελίωση, β) προϋποθέσεις εφαρμογής, γ) είδη και δ) αξιολόγηση.
Υποστηρίζεται ότι ως μέτρα αυτορρύθμισης νοούνται εκείνα, που υιοθετούνται είτε από το κράτος και την υπό ρύθμιση κοινότητα μαζί, είτε μόνο από την υπό ρύθμιση κοινότητα, ως πλήρωση των επιταγών μιας περιβαλλοντικής πολιτικής. Η αυτορρύθμιση είναι μια μίξη στοιχείων αφενός αυτό - υποχρεώσεων και αφετέρου κρατικών επιταγών.
Κατά τη συστηματική ταξινόμηση των μέτρων που αφορούν στην περιβαλλοντική προστασία υπογραμμίζεται ότι το de lege δικαιικό σύστημα συνυπάρχει, συγκρούεται και συνδιαμορφώνει το παράλληλο de facto αξιακό σύστημα που συνθέτουν η κοινωνία, η οικονομία και η περιβαλλοντική ζημία.
γ) Το Μέρος Γ του βιβλίου αποτελείται από δύο Κεφάλαια, την «αξιολόγηση και επιλογή των μέτρων» και τις «προοπτικές θεσμικής μεταρρύθμισης». Το πρώτο Κεφάλαιο αναφέρεται στα κριτήρια επιλογής των μέτρων προστασίας, που χωρίζονται σε θεσμικά, κοινωνικά και οικονομικά. Αναλύεται η έννοια της «καλύτερης ρύθμισης» για την οποία γίνεται αυτή τη στιγμή ιδιαίτερος λόγος εξαιτίας της παγκοσμιοποιημένης χρηματοπιστωτικής κρίσης και το ρόλο των εθνικών κρατών.
Το βιβλίο «Εφαρμογές μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας – Κρατική ρύθμιση και αυτορρύθμιση» προωθεί μια σύγχρονη αντίληψη διοικητικής πρακτικής και προάγει το σχεδιασμό κατά την επιλογή των νομοθετικών μέτρων των εθνικών κρατών και της Ε.Ε. Είναι σύμφωνη με τις πλέον πρόσφατες νομοθετικές εξελίξεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και αποφάσεις του πέμπτου τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η σχετική βιβλιογραφία και αρθρογραφία είναι εκτενής και περιλαμβάνει πονήματα από τον Ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο, ενώ στο τέλος παρατίθεται ευρετήριο νομολογίας του ΣτΕ και ενιαίο αγγλογερμανικό αλφαβητικό ευρετήριο όρων.
Το έργο απευθύνεται σε κάθε επιστήμονα, νομικό ή μη, που ασχολείται με τη μελέτη και εφαρμογή του δικαίου του περιβάλλοντος στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | |
A. Η διαμόρφωση του δικαίου περιβάλλοντος | Σελ. 2 |
Ι. Το διεθνές δίκαιο περιβάλλοντος | Σελ. 3 |
1. Η πορεία προς τη χάραξη διεθνούς στρατηγικής για το περιβάλλον | Σελ. 5 |
2. Οι αρχές του διεθνούς δικαίου περιβάλλοντος | Σελ. 7 |
ΙΙ. To δίκαιο περιβάλλοντος στην Eυρωπαϊκή Ένωση | Σελ. 8 |
1. Οι βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής πολιτικής | Σελ. 10 |
2. Τα προγράμματα δράσης της ΕΕ | Σελ. 11 |
3. Το δίκαιο περιβάλλοντος στη Γερμανία | Σελ. 13 |
ΙΙΙ. To δίκαιο περιβάλλοντος στην Ελλάδα | Σελ. 15 |
1. Τα πρώτα σύνολα ειδικών κανόνων στην Ελλάδα | Σελ. 15 |
2. Η επίδραση του πρωτοκόλλου του Κιότο στην ελληνική έννομη τάξη | Σελ. 17 |
3. Η επιλογή των μέτρων προστασίας του περιβάλλοντος στην Ελλάδα | Σελ. 19 |
B. Η ορολογία των μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας | Σελ. 19 |
Ι. Τυποποίηση | Σελ. 21 |
1. Γενικές έννοιες | Σελ. 21 |
2. Ειδικές έννοιες | Σελ. 23 |
α. Τα άμεσα μέτρα | Σελ. 23 |
β. Τα έμμεσα μέτρα | Σελ. 23 |
γ. Η αυτορρύθμιση | Σελ. 24 |
ΙΙ. Κατηγοριοποίηση | Σελ. 26 |
1. Τα μέτρα κρατικής ρύθμισης | Σελ. 26 |
2. Η αυτορρύθμιση | Σελ. 26 |
3. Σχέδιο ανάπτυξης | Σελ. 27 |
ΜΕΡΟΣ Α ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ | |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α | |
'Αμεσα μέτρα | |
Α. Νομοθετικά μέτρα | Σελ. 34 |
Ι. Σκοπός | Σελ. 34 |
ΙΙ. Είδη | Σελ. 34 |
1. Προσταγές | Σελ. 34 |
α. Καταβολή αποζημίωσης | Σελ. 35 |
β. Επαναφορά στην πρότερη κατάσταση | Σελ. 35 |
γ. 'Αμεσος εξαναγκασμός | Σελ. 35 |
δ. Αξιολόγηση | Σελ. 35 |
2. Απαγορεύσεις | Σελ. 35 |
α. Συνθήκες εφαρμογής των απαγορεύσεων | Σελ. 36 |
β. Προσβολή συνταγματικών δικαιωμάτων τρίτων | Σελ. 36 |
γ. Συμβατότητα με την αρχή της αναλογικότητας | Σελ. 37 |
δ. Τοποθέτηση | Σελ. 37 |
3. Υποχρεώσεις | Σελ. 38 |
α. Υποχρεώσεις σχετιζόμενες με την κοινοποίηση πληροφοριών | Σελ. 38 |
β. Υποχρεώσεις σχετιζόμενες με την περιβαλλοντική παρακολούθηση | Σελ. 39 |
γ. Υποχρεώσεις σχετιζόμενες με την οργάνωση της επιχείρησης | Σελ. 39 |
4. Kαθορισμός περιβαλλοντικών προτύπων | Σελ. 39 |
α. Είδη | Σελ. 39 |
αα. Οριακές τιμές ρύπων | Σελ. 39 |
ββ. Καθορισμός προδιαγραφών προϊόντων | Σελ. 40 |
β. Αξιολόγηση | Σελ. 41 |
5. Χωροταξικός σχεδιασμός | Σελ. 41 |
α. Διαμόρφωση οικιστικού περιβάλλοντος | Σελ. 42 |
β. Χαρακτηρισμός εκτάσεων | Σελ. 45 |
αα. Σκοπός | Σελ. 45 |
ββ. Επιλογή περιοχών | Σελ. 46 |
γγ. Διοίκηση και λειτουργία | Σελ. 46 |
δδ. Προστατευόμενες περιοχές σε ΕΕ και Ελλάδα | Σελ. 47 |
εε. Μοντέλο ανάπτυξης προστατευόμενων περιοχών | Σελ. 47 |
Β. Διοικητικά μέτρα | Σελ. 48 |
Ι. Σκοπός | Σελ. 49 |
ΙΙ. Είδη | Σελ. 49 |
1. Προσταγές | Σελ. 49 |
α. Διοικητικές πράξεις | Σελ. 49 |
β. Διοικητικά πρόστιμα | Σελ. 50 |
ααα. Χαρακτηριστικά | Σελ. 51 |
αααα. Διαφοροποίηση από την επιβολή τελών | Σελ. 52 |
ββββ. Διαφοροποίηση από την εφαρμογή πλαισίου ευθύνης | Σελ. 53 |
βββ. Αποτελεσματικότητα | Σελ. 53 |
αααα. Πρώτη άποψη | Σελ. 53 |
ββββ. Δεύτερη άποψη | Σελ. 54 |
γγγγ. Τοποθέτηση | Σελ. 54 |
2. Απαγορεύσεις | Σελ. 54 |
3. Περιορισμοί | Σελ. 55 |
4. Αδειοδοτήσεις | Σελ. 55 |
α. Περιεχόμενο | Σελ. 57 |
αα. Διαφοροποίηση από τις βεβαιώσεις | Σελ. 57 |
ββ. Διαφοροποίηση περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων και ΜΠΕ | Σελ. 57 |
β. Σκοπός | Σελ. 58 |
γ. Είδη | Σελ. 58 |
δ. Αξιολόγηση | Σελ. 58 |
5. Βεβαιώσεις | Σελ. 59 |
α. Αξιολόγηση | Σελ. 59 |
β. Έννομη προστασία | Σελ. 59 |
αα. Πρώτη άποψη | Σελ. 60 |
ββ. Δεύτερη άποψη | Σελ. 60 |
γγ. Τοποθέτηση | Σελ. 60 |
6. Προέγκριση χωροθέτησης | Σελ. 60 |
α. Συμβατότητα με το Ευρωπαϊκό δίκαιο | Σελ. 61 |
β. Συμβατότητα με το Σύνταγμα | Σελ. 61 |
αα. Η απόφαση 304/93 του ΣτΕ | Σελ. 61 |
ββ. Η απόφαση 769/05 του ΣτΕ | Σελ. 61 |
γγ. Σχολιασμός | Σελ. 61 |
ΙΙΙ. Νομική θεμελίωση διοικητικών μέτρων | Σελ. 62 |
IV. Αξιολόγηση διοικητικών μέτρων | Σελ. 63 |
Γ. Κριτική αξιολόγηση των άμεσων μέτρων | Σελ. 63 |
Ι. Νομοθετικός πληθωρισμός | Σελ. 63 |
ΙΙ. Ανεπάρκεια συστημάτων εκτίμησης της ζημίας | Σελ. 64 |
ΙΙΙ. Έλλειμμα κινήτρων | Σελ. 64 |
IV. Σχολιασμός | Σελ. 65 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β | |
Έμμεσα μέτρα | |
Α. Χαρακτηριστικά | Σελ. 67 |
Β. Eίδη | Σελ. 68 |
Ι. Οριοθέτηση πλαισίου ευθύνης για περιβαλλοντικές ζημίες | Σελ. 68 |
1. Είδη ευθύνης | Σελ. 69 |
α. Αστική ευθύνη | Σελ. 70 |
β. Ποινική ευθύνη | Σελ. 71 |
γ. Περιβαλλοντική ευθύνη | Σελ. 72 |
αα. Η πορεία προς την θεσμοθέτηση της περιβαλλοντικής ευθύνης | Σελ. 72 |
ααα. Η Σύμβαση του Λουγκάνο | Σελ. 72 |
βββ. Η Πράσινη Βίβλος | Σελ. 72 |
γγγ. Η Λευκή Βίβλος | Σελ. 72 |
δδδ. Η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» ως θεωρητική βάση | Σελ. 73 |
εεε. Η αρχή της προφύλαξης και της πρόληψης ως θεωρητική βάση | Σελ. 73 |
ββ. Η Οδηγία 2004/35 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου | Σελ. 74 |
ααα. Έννοια της περιβαλλοντικής ευθύνης | Σελ. 74 |
βββ. Περιεχόμενο της Οδηγίας | Σελ. 75 |
γγγ. Σκοπός της Οδηγίας | Σελ. 77 |
2. Σκοπός διαμόρφωσης θεσμικού πλαισίου | Σελ. 78 |
3. Αξιολόγηση | Σελ. 78 |
II. Περιβαλλοντικές εισφορές | Σελ. 79 |
1. Φορολογικά συστήματα | Σελ. 79 |
α. Σκοπός | Σελ. 80 |
β. Είδη | Σελ. 80 |
αα. Επιβολή φόρου | Σελ. 81 |
ββ. Φορολογική διαφοροποίηση | Σελ. 81 |
γ. Κριτική αξιολόγηση φορολογικού συστήματος | Σελ. 81 |
αα. Φορολόγηση χρήσης των φυσικών πόρων | Σελ. 82 |
ββ. Παραδείγματα περιβαλλοντικής φορολόγησης στα κράτη μέλη | Σελ. 82 |
γγ. Προσβολή της αρχής «της μη διακρίσεως» | Σελ. 83 |
δδ. Αρχή της αναλογικότητας | Σελ. 84 |
εε. Σχολιασμός | Σελ. 84 |
2. Σύστημα τελών | Σελ. 86 |
α. Σκοπός | Σελ. 86 |
β. Οριοθέτηση μεταξύ τελών κινήτρων και οικονομικών τελών | Σελ. 87 |
αα. Τα τέλη κινήτρων | Σελ. 87 |
ααα. Τέλος παραγωγής | Σελ. 87 |
βββ. Τέλη ρύπανσης | Σελ. 88 |
ββ. Οικονομικά τέλη | Σελ. 89 |
ααα. Τέλη χρήσης | Σελ. 89 |
βββ. Τέλη αποβλήτων ή εκροών | Σελ. 90 |
γ. Συνολική αξιολόγηση τελών | Σελ. 91 |
3. Συνδρομές | Σελ. 92 |
4. Χρεώσεις διοικητικών εξόδων | Σελ. 92 |
α. Χρεώσεις παροχής πληροφοριών | Σελ. 92 |
β. Χρεώσεις χρήσης κρατικών υποδομών | Σελ. 92 |
γ. Χρεώσεις αδειοδότησης | Σελ. 93 |
5. Δασμοί και τελωνειακές διαφοροποιήσεις | Σελ. 93 |
IΙΙ. Συστήματα κινήτρων | Σελ. 94 |
1. Δημιουργία αγοράς εμπορίας ρύπων | Σελ. 95 |
α. Σκοπός | Σελ. 97 |
β. Νομικό πλαίσιο | Σελ. 98 |
αα. Πιστώσεις μείωσης των εκπομπών | Σελ. 98 |
ββ. Πολιτική αντιστάθμισης | Σελ. 98 |
γγ. Πολιτική σφαιρών | Σελ. 99 |
δδ. Πολιτική συμψηφισμού | Σελ. 99 |
εε. Πολιτική αποταμίευσης πιστώσεων | Σελ. 99 |
γ. Αξιολόγηση | Σελ. 100 |
αα. Ratio προγράμματος ανταλλαγής δικαιωμάτων ρύπανσης | Σελ. 100 |
ββ. Έλλειμμα αξιοπιστίας | Σελ. 101 |
γγ. Τοποθέτηση | Σελ. 101 |
2. Μεταβίβαση αδειών | Σελ. 102 |
3. Σύστημα επιστροφής παρακατάθεσης | Σελ. 103 |
α. Σκοπός | Σελ. 103 |
β. Νομικό πλαίσιο | Σελ. 104 |
γ. Αξιολόγηση | Σελ. 104 |
ΙV. Μηχανισμοί οικονομικής στήριξης | Σελ. 106 |
1. Θεσμική θεμελίωση | Σελ. 106 |
2. Mέτρα διαμόρφωσης κοινωνικών επιλογών | Σελ. 106 |
α. Κρατικές μεσεγγυήσεις | Σελ. 106 |
β. Φορολογικές απαλλαγές | Σελ. 107 |
γ. Ειδικές αποζημιώσεις | Σελ. 108 |
δ. Κρατικές προμήθειες | Σελ. 109 |
3. Χρηματοδοτικά μέτρα | Σελ. 109 |
α. Η κατηγοριοποίηση σύμφωνα με το Κοινοτικό δίκαιο | Σελ. 111 |
αα. Επενδυτικές ενισχύσεις | Σελ. 111 |
ββ. Ενισχύσεις λειτουργίας | Σελ. 112 |
β. Η κατηγοριοποίηση σύμφωνα με εναλλακτική πρόταση | Σελ. 112 |
αα. Επιχορηγήσεις | Σελ. 112 |
ββ. Επιδοτήσεις | Σελ. 113 |
γγ. Χορήγηση δανείων | Σελ. 114 |
δδ. Χορηγίες | Σελ. 114 |
γ. Νομική βάση χρηματοδοτικών μέτρων | Σελ. 114 |
δ. Αξιολόγηση | Σελ. 115 |
V. Περιβαλλοντική πληροφόρηση | Σελ. 115 |
1. Νομική βάση | Σελ. 116 |
2. Το «πράσινο ξέπλυμα» | Σελ. 118 |
3. Η συμβολή της ΕΕ στη διάχυση της πληροφορίας | Σελ. 120 |
4. Η συμβολή των διοικητικών αρχών στη διάχυση της πληροφορίας | Σελ. 122 |
5. Η συμβολή των ΜΠΕ στη διάχυση της πληροφορίας | Σελ. 122 |
6. Η συμβολή του ΣτΕ στη διάχυση της πληροφορίας | Σελ. 123 |
7. Η συμβολή του διαδικτύου στη διάχυση της πληροφορίας | Σελ. 124 |
α. Πρώτη άποψη | Σελ. 125 |
β. Δεύτερη άποψη | Σελ. 125 |
γ. Τοποθέτηση | Σελ. 126 |
VI. Δημόσιες συμβάσεις | Σελ. 127 |
1. Σκοπός | Σελ. 128 |
2. Περιεχόμενο των συμβάσεων | Σελ. 128 |
α. Ρήτρες μη συμμόρφωσης | Σελ. 129 |
β. Πρωτοβουλίες εφαρμογής | Σελ. 129 |
γ. Η κατάπτωση των εγγυήσεων καλής εκτέλεσης έργου | Σελ. 129 |
4. Αξιολόγηση | Σελ. 129 |
α. Έλεγχος συμβατότητας με το Ευρωπαϊκό δίκαιο | Σελ. 129 |
β. Έλεγχος συμβατότητας με το Σύνταγμα | Σελ. 130 |
αα. Η αρχή της διάκρισης των λειτουργιών | Σελ. 130 |
ββ. Η δημοκρατική αρχή | Σελ. 131 |
γγ. Η αρχή της ισότητας | Σελ. 132 |
δδ. Η αρχή της νομιμότητας | Σελ. 133 |
γ. Σχολιασμός | Σελ. 134 |
VII. Διαχείριση κρατικής περιουσίας | Σελ. 134 |
1. Διαφοροποίηση από τη διαχείριση κρατικών εσόδων | Σελ. 135 |
2. Διαφοροποίηση από την επιβολή διοικητικών τελών | Σελ. 136 |
VIII. Εκπόνηση Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) | Σελ. 136 |
1. Νομική βάση | Σελ. 136 |
2. Περιεχόμενο | Σελ. 137 |
3. Η συμβολή της ΜΠΕ στον προληπτικό και τον κατασταλτικό έλεγχο της διοίκησης | Σελ. 137 |
Γ. Κριτική αξιολόγηση των έμμεσων μέτρων | Σελ. 137 |
Ι. Η συμβολή των έμμεσων μέτρων στην ενσωμάτωση εξωτερικοτήτων | Σελ. 138 |
ΙΙ. Η συμβολή των έμμεσων μέτρων στην αποτροπή της περιβαλλοντικής ζημίας | Σελ. 138 |
ΙΙΙ. Σχολιασμός | Σελ. 138 |
ΜΕΡΟΣ Β Η ΑΥΤΟΡΡΥΘΜΙΣΗ | |
Α. Η έννοια της αυτορρύθμισης | Σελ. 144 |
Ι. Πρωτότυπη ρύθμιση | Σελ. 144 |
ΙΙ. Πρόκληση μιας κρατικής ρύθμισης | Σελ. 144 |
Β. Θεώρηση της αυτορρύθμισης υπό το πρίσμα της επικουρικότητας | Σελ. 145 |
Γ. Νομική θεμελίωση | Σελ. 146 |
Ι. Θεσμικό θεμέλιο αυτορρύθμισης των φυσικών προσώπων | Σελ. 147 |
ΙΙ. Θεσμικό θεμέλιο αυτορρύθμισης της αγοράς | Σελ. 148 |
ΙΙΙ. Θεσμικό θεμέλιο κρατικού πλαισίου αυτορρύθμισης | Σελ. 148 |
1. Θεμελίωση του κρατικού πλαισίου αυτορρύθμισης στο Σύνταγμα | Σελ. 148 |
α. Η σιωπή του Συντάγματος | Σελ. 148 |
β. Συνταγματική θεμελίωση στο άρθρο 5 § 1 Σ | Σελ. 149 |
γ. Συνταγματική θεμελίωση στο άρθρο 106 § 1 Σ | Σελ. 150 |
δ. Συνταγματική θεμελίωση στο Ευρωπαϊκό δίκαιο σ.σ. με το άρθρο 28 Σ | Σελ. 150 |
αα. Το Ευρωπαϊκό δίκαιο για το κρατικό πλαίσιο αυτορρύθμισης | Σελ. 151 |
ββ. Η ενσωμάτωση του Ευρωπαϊκού δικαίου μέσω του άρθρου 28 § Ι Σ | Σελ. 153 |
Δ. Είδη | Σελ. 154 |
Ι. Αυτορρύθμιση των φυσικών προσώπων | Σελ. 155 |
1. Αγωγές | Σελ. 155 |
α. Νομική βάση | Σελ. 155 |
αα. Το δικαίωμα στο περιβάλλον | Σελ. 156 |
ββ. Η προσφυγή στον Ευρωπαίο δικαστή | Σελ. 157 |
γγ. Η προσφυγή στον εθνικό δικαστή | Σελ. 158 |
β. Προϋποθέσεις παροχής προστασίας | Σελ. 159 |
αα. Έννομο συμφέρον άμεσα προσβαλλόμενου προσώπου | Σελ. 159 |
ββ. Έννομο συμφέρον τρίτου | Σελ. 159 |
γγ. Αρμοδιότητες κρατικής εποπτείας | Σελ. 161 |
γ. Αξιολόγηση | Σελ. 162 |
2. Εθελοντική δράση | Σελ. 163 |
α. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την φιλοπεριβαλλοντική συμπεριφορά | Σελ. 164 |
β. Ατομική δράση | Σελ. 166 |
γ. Συλλογική δράση | Σελ. 167 |
αα. Λειτουργία ΜΚΟ στην Ελλάδα | Σελ. 167 |
ββ. Νομική βάση | Σελ. 167 |
γγ. Ενεργητική νομιμοποίηση ΜΚΟ | Σελ. 168 |
δ. Αξιολόγηση | Σελ. 169 |
αα. Ατομική εθελοντική δράση | Σελ. 169 |
ββ. Συλλογική εθελοντική δράση | Σελ. 169 |
ααα. Ο ρόλος των ΜΚΟ | Σελ. 169 |
βββ. Η δράση των ΜΚΟ υπό το πρίσμα της αυτοδικίας | Σελ. 170 |
γγγ. Ο εθελοντισμός ως φορέας πολιτικής διακυβέρνησης | Σελ. 170 |
ΙΙ. Αυτορρύθμιση της αγοράς | Σελ. 171 |
1. Χαρακτηριστικά | Σελ. 171 |
2. Είδη | Σελ. 172 |
α. Οικολογική σήμανση | Σελ. 172 |
αα. Το σύστημα οικολογικής σήμανσης στην ΕΕ | Σελ. 173 |
ββ. Ο «μπλε άγγελος» της Γερμανίας | Σελ. 176 |
γγ. Σκοπός | Σελ. 177 |
δδ. Αποτελεσματικότητα της οικολογικής σήμανσης | Σελ. 178 |
ααα. Θετικές επιπτώσεις | Σελ. 178 |
βββ. Αρνητικές επιπτώσεις | Σελ. 178 |
β. Τιμολόγηση | Σελ. 179 |
αα. Εξωρρυθμιστικό εργαλείο | Σελ. 179 |
ββ. Σημειακό τέχνασμα | Σελ. 180 |
γγ. Τοποθέτηση | Σελ. 180 |
γ. Εκτίμηση κύκλου ζωής των προϊόντων | Σελ. 180 |
δ. Διαφήμιση | Σελ. 181 |
ε. Καθορισμός εθελοντικών προδιαγραφών προϊόντων | Σελ. 182 |
ΙΙΙ. Κρατικό πλαίσιο αυτορρύθμισης | Σελ. 182 |
1. Εθελοντικά Περιβαλλοντικά Προγράμματα (ΕΠΠ) | Σελ. 183 |
α. Συστηματοποίηση εθελοντικών περιβαλλοντικών προγραμμάτων | Σελ. 185 |
αα. Το κράτος ως παράγοντας προώθησης των ΕΠΠ | Σελ. 186 |
ββ. Η αγορά ως παράγοντας προώθησης των ΕΠΠ | Σελ. 186 |
γγ. Τοποθέτηση | Σελ. 186 |
β. Είδη | Σελ. 188 |
αα. Ανάπτυξη ενδοεταιρικών συστημάτων | Σελ. 188 |
ααα. Θεσμοί αυτοελέγχου | Σελ. 189 |
αααα. Θέσπιση θεσμού διευθυντή περιβαλλοντικής προστασίας | Σελ. 190 |
ββββ. Θέσπιση θεσμού περιβαλλοντικού εντεταλμένου εκπροσώπου | Σελ. 190 |
ββ. Συμμετοχή σε υφιστάμενα συστήματα | Σελ. 190 |
ααα. Το σύστημα ΕΜΑS της ΕΚ | Σελ. 190 |
βββ. Το πρότυπο ISO | Σελ. 191 |
γγγ. Το πρόγραμμα παρακολούθησης επιδόσεων της EPA | Σελ. 192 |
γ. Κριτική αξιολόγηση | Σελ. 193 |
αα. Αποτελεσματικότητα | Σελ. 193 |
ααα. Πρώτη άποψη | Σελ. 194 |
βββ. Δεύτερη άποψη | Σελ. 194 |
γγγ. Τοποθέτηση | Σελ. 194 |
ββ. Κρίσιμες επιλογές στη ρυθμιστική εξέλιξη του ΕΜΑS στο άμεσο μέλλον | Σελ. 195 |
ααα. Η λειτουργία του ΕΜΑS ως αυτορρυθμιστικό μέτρο | Σελ. 196 |
βββ. Η χρήση του ΕΜΑS ως μέτρο κρατικής παρέμβασης | Σελ. 196 |
γγγ. Σχολιασμός | Σελ. 196 |
2. Εσωτερίκευση εξωτερικοτήτων | Σελ. 197 |
3. Ασφάλιση ευθύνης | Σελ. 199 |
α. Οριοθέτηση της περιβαλλοντικής ευθύνης | Σελ. 199 |
αα. Η αστική ευθύνη για πρόκληση περιβαλλοντικής ζημίας | Σελ. 199 |
ββ. Η αντικειμενική ευθύνη του ν. 1650/1986 | Σελ. 200 |
γγ. Η ευθύνη σύμφωνα με τον ασφαλιστικό νόμο 2496/1997 | Σελ. 200 |
δδ. Η ευθύνη σύμφωνα με την ΥΑ Η.Π. 13588/725 | Σελ. 200 |
εε. Σχολιασμός | Σελ. 201 |
β. Η εργαλειακή διάσταση της ασφάλισης της περιβαλλοντικής ευθύνης | Σελ. 201 |
αα. Σκοπός | Σελ. 201 |
ββ. Εφαρμογές ασφαλιστικής κάλυψης σε εξέλιξη | Σελ. 201 |
γ. Αξιολόγηση | Σελ. 202 |
αα. Ως προς την εργαλειακή διάσταση της ασφάλισης | Σελ. 202 |
ββ. Ως προς την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2004/35/ΕΚ | Σελ. 203 |
Ε. Κριτική αξιολόγηση αυτορρύθμισης | Σελ. 204 |
Ι. Αυτορρύθμιση αγοράς | Σελ. 204 |
1. Πρώτη άποψη | Σελ. 204 |
2. Δεύτερη άποψη | Σελ. 205 |
ΙΙ. Κρατικό πλαίσιο αυτορρύθμισης | Σελ. 205 |
1. Πρώτη άποψη | Σελ. 205 |
2. Δεύτερη άποψη | Σελ. 206 |
ΙΙΙ. Συμπεράσματα | Σελ. 207 |
Ι. Η αρχή της αειφορίας | Σελ. 207 |
ΙΙ. Η δημοκρατική αρχή | Σελ. 208 |
ΙΙΙ. Η κοινοβουλευτική ευθύνη | Σελ. 209 |
ΜΕΡΟΣ Γ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ | |
Α. Η Ευρωπαϊκή προσέγγιση | Σελ. 213 |
Β. Η ελληνική ευκαιρία | Σελ. 214 |
Ι. Αξιοποίηση φυσικών πόρων με γνώμονα τη βιώσιμη ανάπτυξη | Σελ. 215 |
ΙΙ. Πληροφόρηση και περιβάλλον | Σελ. 216 |
ΙΙΙ. Περιφερειακή ανάπτυξη και περιβάλλον | Σελ. 216 |
IV. Ο ρόλος του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα | Σελ. 217 |
Γ. Η ερμηνεία της «καλύτερης ρύθμισης» | Σελ. 218 |
Ι. Πρώτη άποψη | Σελ. 219 |
ΙΙ. Δεύτερη άποψη | Σελ. 219 |
ΙΙΙ. Τοποθέτηση | Σελ. 220 |
Δ. Τα κριτήρια επιλογής | Σελ. 223 |
Ι. Νομικά κριτήρια | Σελ. 223 |
1. Συμβατότητα με αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης | Σελ. 223 |
2. Εφαρμογή με γνώμονα την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» | Σελ. 224 |
3. Εφαρμογή με γνώμονα την αρχή της αναλογικότητας | Σελ. 225 |
4. Απαγόρευση της αυθαιρεσίας | Σελ. 226 |
ΙΙ. Οικονομικά κριτήρια | Σελ. 226 |
1. Κόστος εφαρμογής | Σελ. 226 |
α. Διοικητικό κόστος | Σελ. 227 |
β. Αποδοχή από την αγορά | Σελ. 227 |
2. Αποτελεσματικότητα του μέτρου | Σελ. 227 |
ΙΙΙ. Κοινωνικά κριτήρια | Σελ. 228 |
1. Κοινωνική συνοχή | Σελ. 228 |
2. Απονομή δικαιοσύνης | Σελ. 229 |
Ε. Συμπεράσματα | Σελ. 230 |
ΕΠΙΛΟΓΟΣ | Σελ. 233 |
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 235 |
ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ - ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 265 |