Back to Top
ΕΞΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΣ ΣΤΟ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟ ΧΩΡΟ
Κωδικός Προϊόντος:
12727
- Έκδοση: 2011
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 360
- ISBN: 978-960-272-817-8
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Στο συλλογικό αυτό έργο αναλύεται η έννοια του Εξευρωπαϊσμού, η οποία έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς συγγραφείς για την καταγραφή και ερμηνεία του τρόπου που οι εθνικές πολιτικές, πρακτικές και συμπεριφορές επηρεάζονται από τη συμμετοχή των αντίστοιχων κρατών στη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Η διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης επιβάλλει την προσαρμογή των εθνικών πολιτικών στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα από τη διαδικασία της Κοινοτικής μεθόδου (δηλαδή με την εφαρμογή των κανονισμών και των Οδηγιών της ΕΕ από το κράτος μέλος) ή μέσω άλλων συμβατικών δεσμεύσεων. Επίσης, προσαρμογή στα Ευρωπαϊκά δεδομένα μπορεί να προκύψει και από μία πιο χαλαρή διαδικασία, όπως είναι η μέθοδος του ανοικτού συντονισμού, όπου κάθε κράτος μέλος δεσμεύεται πολιτικά (όχι νομικά) να προσαρμόσει ορισμένες πολιτικές ή πρακτικές του σε αυτά που συμφωνούνται από κοινού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής των κρατών μελών μπορεί επίσης να διαπιστωθεί προσαρμογή στην ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική.
Όμως, ο Εξευρωπαϊσμός μπορεί να είναι κάτι περισσότερο και ευρύτερο από τη συμμόρφωση ορισμένων πολιτικών ή/και πρακτικών ενός κράτους μέλους που συμμετέχει στη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Ο Εξευρωπαϊσμός μπορεί να αφορά τη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος συνολικά ή και τον τρόπο λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων κ.λπ. πράγμα που δεν αποτελεί νομική ή πολιτική δέσμευση του κράτους μέλους προς τα συμφωνηθέντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μπορεί ο Εξευρωπαϊσμός να εκδηλώνεται ως διαδικασία προσαρμογής και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής ενός κράτους μέλους, όπως π.χ. της συμπεριφοράς των συνδικαλιστικών ενώσεων ή και ευρύτερων κοινωνικών ομάδων στα ισχύοντα στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυρίως σε κράτη μέλη που βρίσκονται στην περιφέρεια (π.χ. Ελλάδα, Πορτογαλία). Ο Εξευρωπαϊσμός που προκύπτει από δεσμεύσεις του κράτους μέλους έναντι της διαδικασίας της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης είναι συγκεκριμένος και μπορεί να θεωρηθεί «αναγκαστικός» ή «άμεσος» (π.χ. οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Μνημόνιο, αποτελεί την κορύφωση του «αναγκαστικού» Εξευρωπαϊσμού. Αντίθετα ο Εξευρωπαϊσμός που προκύπτει χωρίς να υπάρχει καμία δέσμευση είναι περισσότερο διάχυτος και μπορεί να θεωρηθεί «εθελοντικός» ή «έμμεσος». Εξευρωπαϊσμός μπορεί να ανιχνευθεί και εκτός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον άμεσο περίγυρό της, ως αποτέλεσμα της εμπορικής ή της εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ακόμη και των γεωπολιτικών επιρροών που μπορεί να ασκεί έναντι γειτονικών κυρίως χωρών (π.χ. χώρες της Β. Αφρικής).
Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση ασχολούνται με πολλές από τις προαναφερόμενες πτυχές του Εξευρωπαϊσμού στην Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες της Μεσογείου. Πρόκειται για πλήρως αναδιατυπωμένα κείμενα όλων σχεδόν των εισηγήσεων του 2ου Συνεδρίου της Ελληνικής Πανεπιστημιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Σπουδών (ΕΠΕΕΣ), που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2009, στην Αθήνα, με θέμα «”Εξευρωπαϊσμός”: Θεωρητικό Πλαίσιο και Συγκριτικές Αναφορές». Το Συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν Καθηγητές από τα περισσότερα Πανεπιστήμια της Χώρας μας, μέλη της ΕΠΕΕΣ, ήταν διαρθρωμένο σε τέσσερις θεματικές ενότητες με συντονιστές τους Καθ. κκ. Μ. Τσινισιζέλη, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κ. Στεφάνου, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Ιωσήφ Χασσίδ, Πανεπιστήμιο Πειραιά και Γ. Παγουλάτο, Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Οι συντονιστές των ενοτήτων είχαν και την επιστημονική επιμέλεια των σχετικών εισηγήσεων και συνέβαλαν σημαντικά στην επιτυχία του Συνεδρίου.
Στο πρώτο μέρος, που αφορά τις πολιτικές πτυχές του Εξευρωπαϊσμού, ο Χ. Τσαρδανίδης, Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό της εξωτερικής πολιτικής των μικρών χωρών, αναλύοντας συγκριτικά τις περιπτώσεις της Κύπρου και της Μάλτας. Ο Δ. Ξενάκης, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ασχολείται με τις εξωτερικές διαστάσεις του Εξευρωπαϊσμού, αναλύοντας την επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις πολιτικές εξελίξεις στις χώρες της νότιας πλευράς της Μεσογείου. Ο Κ. Κενρωτής, Αναπλ. Καθ. στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό των πολιτικών κομμάτων σε δύο χώρες της Βαλκανικής τη Βουλγαρία και την ΠΓΔΜ. Οι Δ. Μπουραντώνης, Αναπλ. Καθ. του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Ι. Γαλαριώτης, Υπ. Διδ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολούνται με τον Εξευρωπαϊσμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Το πρώτο μέρος κλείνει με το κείμενο του Π. Ιωακειμίδη, Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος ασχολείται με τη σημασία της Συνθήκης της Λισσαβόνας για τη διαδικασία του Εξευρωπαϊσμού της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο δεύτερο μέρος, που ασχολείται με τις θεσμικές πλευρές του Εξευρωπαϊσμού, η Μ. Μενδρινού, Αναπλ. Καθ. στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, εξετάζει κατά πόσο οι μηχανισμοί συμμόρφωσης των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελούν παράγοντες Εξευρωπαϊσμού. Ο Χ. Κουταλάκης, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εξετάζει κατά πόσο ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά τη διαδικασία συμμόρφωσης των κρατών μελών με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι παράγοντας Εξευρωπαϊσμού. Ο Α. Μπρεδήμας, Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό της Ελλάδας στα εργασιακά θέματα μέσα από μη κοινοτικές διαδικασίες. Ο Α. Πλιάκος, Αναπλ. Καθ. Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, εξετάζει κατά πόσο η αρχή της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας αποτελεί παράγοντα Εξευρωπαϊσμού του ελληνικού δικαιοδοτικού συστήματος. Ο N. Φαραντούρης, Επίκ. Καθ. Πανεπιστημίου Πειραιά, μελετά την οικονομική αξιολόγηση των κρατικών ενισχύσεων ως παράγοντα Εξευρωπαϊσμού. Ο Π. Γρηγορίου, Αναπλ. Καθ. Πανεπιστημίου Αιγαίου, εξετάζει κατά πόσο η κοινωνία των πολιτών αποτελεί συντελεστή Εξευρωπαϊσμού.
Στο τρίτο μέρος του βιβλίου που αναφέρεται στον Εξευρωπαϊσμό των δημόσιων πολιτικών κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και στη Μεσόγειο γενικότερα, η Λ. Λεοντίδου, Καθηγήτρια στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό στην πολεοδομία και τις αστικές πολιτικές στον Μεσογειακό χώρο. Ο Π. Καζάκος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, εξετάζει τον Εξευρωπαϊσμό της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ελλάδα, αναφερόμενος στην δημοσιονομική εκτροπή και τις συνέπειές της στην οικονομία της χώρας. Οι Γ. Ανδρέου, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Μ. Λύκος, Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, εξετάζουν τις διαδικασίες Εξευρωπαϊσμού της ελληνικής περιφερειακής πολιτικής. Η Ε. Δούση, Επίκ. Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό της ελληνικής περιβαλλοντικής πολιτικής. Η Φ. Ασδεράκη, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, εξετάζει κατά πόσο υπήρξε Εξευρωπαϊσμός στην Ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση. Τέλος, οι N. Μαραβέγιας, Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών και Χ. Χρυσομαλλίδης, Υπ. Διδ. στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ασχολούνται με την περίπτωση του Εξευρωπαϊσμού της ελληνικής ερευνητικής πολιτικής.
Όμως, ο Εξευρωπαϊσμός μπορεί να είναι κάτι περισσότερο και ευρύτερο από τη συμμόρφωση ορισμένων πολιτικών ή/και πρακτικών ενός κράτους μέλους που συμμετέχει στη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Ο Εξευρωπαϊσμός μπορεί να αφορά τη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος συνολικά ή και τον τρόπο λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων κ.λπ. πράγμα που δεν αποτελεί νομική ή πολιτική δέσμευση του κράτους μέλους προς τα συμφωνηθέντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μπορεί ο Εξευρωπαϊσμός να εκδηλώνεται ως διαδικασία προσαρμογής και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής ενός κράτους μέλους, όπως π.χ. της συμπεριφοράς των συνδικαλιστικών ενώσεων ή και ευρύτερων κοινωνικών ομάδων στα ισχύοντα στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυρίως σε κράτη μέλη που βρίσκονται στην περιφέρεια (π.χ. Ελλάδα, Πορτογαλία). Ο Εξευρωπαϊσμός που προκύπτει από δεσμεύσεις του κράτους μέλους έναντι της διαδικασίας της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης είναι συγκεκριμένος και μπορεί να θεωρηθεί «αναγκαστικός» ή «άμεσος» (π.χ. οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Μνημόνιο, αποτελεί την κορύφωση του «αναγκαστικού» Εξευρωπαϊσμού. Αντίθετα ο Εξευρωπαϊσμός που προκύπτει χωρίς να υπάρχει καμία δέσμευση είναι περισσότερο διάχυτος και μπορεί να θεωρηθεί «εθελοντικός» ή «έμμεσος». Εξευρωπαϊσμός μπορεί να ανιχνευθεί και εκτός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον άμεσο περίγυρό της, ως αποτέλεσμα της εμπορικής ή της εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ακόμη και των γεωπολιτικών επιρροών που μπορεί να ασκεί έναντι γειτονικών κυρίως χωρών (π.χ. χώρες της Β. Αφρικής).
Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση ασχολούνται με πολλές από τις προαναφερόμενες πτυχές του Εξευρωπαϊσμού στην Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες της Μεσογείου. Πρόκειται για πλήρως αναδιατυπωμένα κείμενα όλων σχεδόν των εισηγήσεων του 2ου Συνεδρίου της Ελληνικής Πανεπιστημιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Σπουδών (ΕΠΕΕΣ), που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2009, στην Αθήνα, με θέμα «”Εξευρωπαϊσμός”: Θεωρητικό Πλαίσιο και Συγκριτικές Αναφορές». Το Συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν Καθηγητές από τα περισσότερα Πανεπιστήμια της Χώρας μας, μέλη της ΕΠΕΕΣ, ήταν διαρθρωμένο σε τέσσερις θεματικές ενότητες με συντονιστές τους Καθ. κκ. Μ. Τσινισιζέλη, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κ. Στεφάνου, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Ιωσήφ Χασσίδ, Πανεπιστήμιο Πειραιά και Γ. Παγουλάτο, Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Οι συντονιστές των ενοτήτων είχαν και την επιστημονική επιμέλεια των σχετικών εισηγήσεων και συνέβαλαν σημαντικά στην επιτυχία του Συνεδρίου.
Στο πρώτο μέρος, που αφορά τις πολιτικές πτυχές του Εξευρωπαϊσμού, ο Χ. Τσαρδανίδης, Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό της εξωτερικής πολιτικής των μικρών χωρών, αναλύοντας συγκριτικά τις περιπτώσεις της Κύπρου και της Μάλτας. Ο Δ. Ξενάκης, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ασχολείται με τις εξωτερικές διαστάσεις του Εξευρωπαϊσμού, αναλύοντας την επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις πολιτικές εξελίξεις στις χώρες της νότιας πλευράς της Μεσογείου. Ο Κ. Κενρωτής, Αναπλ. Καθ. στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό των πολιτικών κομμάτων σε δύο χώρες της Βαλκανικής τη Βουλγαρία και την ΠΓΔΜ. Οι Δ. Μπουραντώνης, Αναπλ. Καθ. του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Ι. Γαλαριώτης, Υπ. Διδ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολούνται με τον Εξευρωπαϊσμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Το πρώτο μέρος κλείνει με το κείμενο του Π. Ιωακειμίδη, Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος ασχολείται με τη σημασία της Συνθήκης της Λισσαβόνας για τη διαδικασία του Εξευρωπαϊσμού της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο δεύτερο μέρος, που ασχολείται με τις θεσμικές πλευρές του Εξευρωπαϊσμού, η Μ. Μενδρινού, Αναπλ. Καθ. στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, εξετάζει κατά πόσο οι μηχανισμοί συμμόρφωσης των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελούν παράγοντες Εξευρωπαϊσμού. Ο Χ. Κουταλάκης, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εξετάζει κατά πόσο ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά τη διαδικασία συμμόρφωσης των κρατών μελών με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι παράγοντας Εξευρωπαϊσμού. Ο Α. Μπρεδήμας, Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό της Ελλάδας στα εργασιακά θέματα μέσα από μη κοινοτικές διαδικασίες. Ο Α. Πλιάκος, Αναπλ. Καθ. Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, εξετάζει κατά πόσο η αρχή της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας αποτελεί παράγοντα Εξευρωπαϊσμού του ελληνικού δικαιοδοτικού συστήματος. Ο N. Φαραντούρης, Επίκ. Καθ. Πανεπιστημίου Πειραιά, μελετά την οικονομική αξιολόγηση των κρατικών ενισχύσεων ως παράγοντα Εξευρωπαϊσμού. Ο Π. Γρηγορίου, Αναπλ. Καθ. Πανεπιστημίου Αιγαίου, εξετάζει κατά πόσο η κοινωνία των πολιτών αποτελεί συντελεστή Εξευρωπαϊσμού.
Στο τρίτο μέρος του βιβλίου που αναφέρεται στον Εξευρωπαϊσμό των δημόσιων πολιτικών κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και στη Μεσόγειο γενικότερα, η Λ. Λεοντίδου, Καθηγήτρια στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό στην πολεοδομία και τις αστικές πολιτικές στον Μεσογειακό χώρο. Ο Π. Καζάκος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, εξετάζει τον Εξευρωπαϊσμό της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ελλάδα, αναφερόμενος στην δημοσιονομική εκτροπή και τις συνέπειές της στην οικονομία της χώρας. Οι Γ. Ανδρέου, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Μ. Λύκος, Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, εξετάζουν τις διαδικασίες Εξευρωπαϊσμού της ελληνικής περιφερειακής πολιτικής. Η Ε. Δούση, Επίκ. Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολείται με τον Εξευρωπαϊσμό της ελληνικής περιβαλλοντικής πολιτικής. Η Φ. Ασδεράκη, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, εξετάζει κατά πόσο υπήρξε Εξευρωπαϊσμός στην Ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση. Τέλος, οι N. Μαραβέγιας, Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών και Χ. Χρυσομαλλίδης, Υπ. Διδ. στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ασχολούνται με την περίπτωση του Εξευρωπαϊσμού της ελληνικής ερευνητικής πολιτικής.
Εισαγωγή | Σελ. VII |
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Εξευρωπαϊσμός: Πολιτικές Πτυχές | |
Κεφάλαιο 1 Εξευρωπαϊσμός και εξωτερική πολιτική μικρών χωρών σε προ-ενταξιακή περίοδο: Μια συγκριτική ανάλυση της Κύπρου με τη Μάλτα | Σελ. 3 |
Χαράλαμπος Τσαρδανίδης | |
Κεφάλαιο 2 Εξωτερικές διαστάσεις του εξευρωπαϊσμού: Η προώθηση της πολιτικής αλλαγής στη Μεσόγειο | Σελ. 27 |
Δημήτρης Κ. Ξενάκης | |
Κεφάλαιο 3 Εξευρωπαϊσμός και πολιτικά κόμματα στα Βαλκάνια: Οι περιπτώσεις της Βουλγαρίας και της Π.Γ.Δ.Μ. | Σελ. 45 |
Κυριάκος Δ. Κεντρωτής | |
Κεφάλαιο 4 Νόρμες, Κοινωνικοποίηση και ο εξευρωπαϊσμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας: Μια «Top-Down» προσέγγιση | Σελ. 63 |
Δημήτρης Μπουραντώνης - Ιωάννης Φ. Γαλαριώτης | |
Κεφάλαιο 5 Εξευρωπαϊσμός και Συνθήκη της Λισσαβώνας | Σελ. 89 |
Π.Κ. Ιωακειμίδης | |
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ Εξευρωπαϊσμός: Θεσμικές Πτυχές | |
Κεφάλαιο 6 Οι μηχανισμοί συμμόρφωσης της ΕΕ ως συντελεστές εξευρωπαϊσμού | Σελ. 105 |
Μαρία Μενδρινού | |
Κεφάλαιο 7 Ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη διαδικασία συμμόρφωσης των κρατών μελών με την ενωσιακή νομοθεσία | Σελ. 131 |
Χαράλαμπος Κουταλάκης | |
Κεφάλαιο 8 «Ο εξευρωπαϊσμός της Ελλάδας στα εργασιακά θέματα. Εξέταση μέσα από μη-κοινοτικές διαδικασίες: oι Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας και ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης» | Σελ. 149 |
Αντώνης Μπρεδήμας | |
Κεφάλαιο 9 Η αρχή της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας ως παράγων εξευρωπαϊσμού του Ελληνικού δικαιοδοτικού συστήματος | Σελ. 167 |
Αστέρης Πλιάκος | |
Κεφάλαιο 10 Η οικονομική αξιολόγηση των κρατικών ενισχύσεων ως διαδικασία εξευρωπαϊσμού | Σελ. 187 |
Νικόλαος Ε. Φαραντούρης | |
Κεφάλαιο 11 Η κοινωνία των πολιτών ως συντελεστής εξευρωπαϊσμού | Σελ. 203 |
Παναγιώτης Γ. Γρηγορίου | |
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ Εξευρωπαϊσμός: Δημόσιες Πολιτικές | |
Κεφάλαιο 12 Διστακτικός «Εξευρωπαϊσμός» και Παγκοσμιοποίηση στην Πολεοδομία και τις Αστικές Πολιτικές της ΕΕ | Σελ. 219 |
Λίλα Λεοντίδου | |
Κεφάλαιο 13 Ο κόλουρος εξευρωπαϊσμός της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ελλάδα | Σελ. 239 |
Πάνος Καζάκος | |
Κεφάλαιο 14 Ο εξευρωπαϊσμός της ελληνικής περιφερειακής πολιτικής | Σελ. 259 |
Γιώργος Ανδρέου - Μαρτίνος Λύκος | |
Κεφάλαιο 15 Ο εξευρωπαϊσμός της ελληνικής περιβαλλοντικής πολιτικής | Σελ. 287 |
Εμμανουέλα Δούση | |
Κεφάλαιο 16 Ο εξευρωπαϊσμός της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης (1999-2009) | Σελ. 297 |
Ασδεράκη Φωτεινή | |
Κεφάλαιο 17 Ένα βήμα πέρα από τον εξευρωπαϊσμό: Η περίπτωση της πολιτικής έρευνας στην Ελλάδα | Σελ. 327 |
Ν. Μαραβέγιας - Χαρ. Χρυσομαλλίδης |