ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ

Ειδικό Αθλητικό Δίκαιο - Lex Sportiva

Συνδυάστε Βιβλίο (έντυπο) + e-book και κερδίστε 13.4€
Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
credit-card

Πληρώστε σε έως άτοκες δόσεις των /μήνα με πιστωτική κάρτα.

Σε απόθεμα

Τιμή: 30,40 €

* Απαιτούμενα πεδία

Κωδικός Προϊόντος: 18634
Παναγιωτόπουλος Δ.
  • Έκδοση: 2022
  • Σχήμα: 17x24
  • Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
  • Σελίδες: 272
  • ISBN: 978-960-654-739-3

Με το έργο «Αθλητικό Σωματείο» τίθεται το πρόβλημα της ουσίας του σχετικού δικαίου, ως ειδικού φορέα αθλητικής δράσης στην ενδοαθλητική έννομη τάξη (Lex Sportiva). Επιδιώκεται κυρίως η ανάδειξη των πτυχών των κανόνων που συγκροτούν την οργάνωση, τη δομή και τη λειτουργία των αθλητικών φορέων, ως το ειδικό σύστημα κανόνων δικαίου που συγκροτούν την ουσία ενός ειδικού Αθλητικού Δικαίου υπό τον τίτλο Lex Sportiva. Το βιβλίο περιλαμβάνει τη θεσμική αυτονομία, τη σύσταση, τη διοίκηση, το διοικητικό και οικονομικό έλεγχο της αθλητικής σωματειακής πυραμίδας, την Αθλητική Ομοσπονδία, την Αθλητική Ανώνυμη Εταιρεία, το Τμήμα Αμειβόμενων Αθλητών, τους Επαγγελματικούς Συνδέσμους αυτών και την Ομοσπονδία Διαιτητών. Αναλύονται ειδικότερα θέματα, όπως:

  • η αθλητική αναγνώριση, οι αρχαιρεσίες και η ανάδειξη των συλλογικών οργάνων
  • οι προϋποθέσεις ίδρυσης Αθλητικής Ανώνυμης Εταιρείας και Τμημάτων Αμειβόμενων Αθλητών
  • το πρόβλημα των μετόχων, τα ασυμβίβαστα, οι διαχειριστικές υποχρεώσεις και η ευθύνη των μελών της διοίκησης
  • ο διοικητικός, οικονομικός και διαχειριστικός έλεγχος των αθλητικών φορέων των ομαδικών αθλημάτων
  • η δομή των αθλητικών φορέων των ατόμων με ειδικές ανάγκες
  • το Φίλαθλο Πνεύμα με τον Κώδικα Ηθικής και Δεοντολογίας.

 

Το έργο περιέχει παράρτημα με πλούσια ειδική νομολογία και γνωμοδοτήσεις. Ο κόσμος της αθλητικής δράσης και ο εφαρμοστής των ειδικών κανόνων του αθλητικού δικαίου θα βρουν με το παρόν βιβλίο πολύτιμο εργαλείο-συμπαραστάτη και οδηγό στην καθημερινή ενασχόλησή τους με αυτό.

 

Πρόλογος VII

Συντομογραφίες ΧV

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Θεσμική διάσταση της σωματικής δραστηριότητας 1

2. Σωματικός Αγών: Αιτία δημιουργίας κανόνων δικαίου 2

3. Οι Αθλητικοί κανόνες είναι κανόνες δικαίου; 5

4. Lex Sportiva 6

5. Ερωτήματα Ειδικού Αθλητικού Δικαίου 9

Ι. ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ

1. Πεδία θεσμικής αυτονομίας του Αθλητισμού 17

1.1. Οικονομική δραστηριότητα στην αθλητική δράση 20

2. Ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας στον αθλητισμό 21

2.1. Η ελευθερία της εργασίας 23

3. Περιορισμοί της οικονομικής ελευθερίας στην αθλητική δράση 25

3.1. Παρεμβατισμός και δικαστικός έλεγχος 28

ΙΙ. ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ

1. Περί Νομικών Προσώπων 31

1.1 Σύσταση και Διοίκηση Νομικού Προσώπου 31

1.2 Έλλειψη διοίκησης σωματείου 33

1.2.1 Έννοιας της προσωρινής διοίκησης 35

1.2.2 Προσωρινή διοίκηση με προσωρινή διαταγή εύρος εξουσιών 36

2. Αθλητικό Σωματείο 38

2.1 Η ιδιωτική πρωτοβουλία στο αθλητικό σωματείο 38

2.2 Σύσταση Σωματείου 39

2.2.1 Συγχώνευση αθλητικών σωματείων 42

2.3 Αθλητική Αναγνώριση 43

2.4 Μέλη και διοίκηση των αθλητικών σωματείων 45

2.4.1 Κωλύματα εγγραφής μέλους και περιορισμοί 48

2.4.2 Ασυμβίβαστο μέλους σωματείου 49

2.4.3 Έκπτωση από την ιδιότητα του μέλους 55

2.5 Οικονομικά στοιχεία - προϋπολογισμός αθλητικού σωματείου 57

2.6 Διοίκηση του Αθλητικού Σωματείου 61

2.6.1 Νομιμότητα αποφάσεων συλλογικών οργάνων 64

2.6.1.1 Η αρχή της νομιμότητας 64

2.6.2.1 Έλεγχος Νομιμότητας 64

3. Αθλητική Ένωση 69

3.1 Σύσταση αθλητική ένωσης 69

3.1.1 Συλλογικά όργανα της αθλητικής ένωσης 71

4. Αθλητική Ομοσπονδία 76

4.1 Θεσμική αυτονομία και διοικητικός έλεγχος 76

4.2 Η φύση της αθλητικής ομοσπονδίας 79

4.2.1. Σύσταση, Συγκρότηση 85

4.2.2 Αρμοδιότητες 88

4.2.3 Κανονιστική αρμοδιότητα 93

4.2.4 Οικονομική διαχείριση – Προϋπολογισμός -Πόροι 96

4.3 Ειδική αθλητική αναγνώριση ομοσπονδίας 100

4.4 Υποχρεώσεις δικαιώματα- Λειτουργία 101

4.5 Διοίκηση της αθλητικής Ομοσπονδίας 102

4.5.1 Όρια εξουσίας οργάνων αθλητικής ομοσπονδίας 105

4.5.2 Παραίτηση μελών Διοικητικού Συμβουλίου 106

4.5.3 Γενική Συνέλευση 108

4.5.3.1 Αρμοδιότητα Γ.Σ 108

4.5.3.2 Αντιπροσώπευση σωματείου, εκλογή μέλους σε όργανα-παύση 110

4.5.3.3 Αποβολή μελών αθλητικής ομοσπονδίας 118

4.5.4 Αρχαιρεσίες 120

4.5.5 Εποπτεία της διοίκησης - το δικαίωμα της μειοψηφίας 123

4.5.5.1 Σύγκληση ΓΣ από τη μειοψηφία 125

4.5.5.2 Παύση των Μελών του ΔΣ 127

ΙΙΙ. Αθλητική Ανώνυμη Εταιρεία και Τμήμα
Αμειβομένων Αθλητών

1. Τμήματα Αμειβομένων Αθλητών 129

1.1 Προϋποθέσεις ίδρυσης τμήματος αμειβομένων αθλητών 131

2. Αθλητική Ανώνυμη Εταιρεία 132

2.1 Σύσταση και σκοπός της αθλητικής ανώνυμης 133

2.2 Μέτοχοι - Περιορισμοί - Ασυμβίβαστα 137

2.3 Διαχειριστικές υποχρεώσεις σε ΑΑΕ-ΤΑΑ - Κωλύματα μελών διοίκησης 141

2.3.1 Η Ευθύνη των μελών διοίκησης ΑΑΕ-ΤΑΑ 144

2.4 Μισθώσεις αγωνιστικών χώρων 146

3. Άδεια λειτουργίας αθλητικών εγκαταστάσεων - Τέλεση αγώνων 149

4. Επαγγελματικοί σύνδεσμοι αθλητικών ανωνύμων εταιρειών 150

4.1 Αρμοδιότητες αθλητικού επαγγελματικού συνδέσμου 150

4.2 ΕΠΑΕ - ΕΣΑΚΕ 151

5. Αθλητισμός οικονομικής δραστηριότητας 152

5.1 Δομή Αγώνων Ποδοσφαίρου και Δομή ΑΑΕ 157

5.2 Ελληνική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου 159

5.2.1 ΕΠΟ Νομοθετική παρέμβαση 161

5.2.2 Επιτροπεία - Διορισμός Προσωρινής Διοίκησης της ΕΠΟ 163

5.2.3 Ισχύον νομοθετικό πλαίσιο 166

5.3 Αθλητικός νόμος και Πολυϊδιοκτησία ΑΑΕ 168

IV. Αθλητικό σωματείο - ομοσπονδία ατόμων
με ειδικές ανάγκες

1. Αναγνώριση Αθλητικού Σωματείου ΑΜΕΑ 175

2. Μέλη - Ασυμβίβαστα 176

3. Αθλητική Ομοσπονδία ΑΜΕΑ 177

4. Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή (ΕΠΕ) 178

5. Αθλητισμός ατόμων με νοητική αναπηρία - Εξουσιοδοτική διάταξη 180

V. Σύνδεσμοι - Ομοσπονδίες διαιτητών οµαδικών αθλημάτων

1. Όργανα διαιτησίας - κωλύµατα 185

2. Aξιολόγηση διαιτητών - Eπαγγελµατική διαιτησία 185

3. Οικονομικός και διαχειριστικός έλεγχος αθλητικών φορέων 187

VΙ. Διεθνής Αθλητική Ομοσπονδία (ΔΟ)

1. Νομική φύση της ΔΟ 189

2. Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΦΙΦΑ - FIFA) 191

VΙI. Φίλαθλο Πνεύμα και Κώδικας Ηθικής και Δεοντολογίας

1. Περί αθλητικού ήθους και Φιλάθλου Πνεύματος 193

1.1 Θεμελιώδεις αρχές 194

1.2 Διάκριση των Φιλάθλων 196

2. Φίλαθλος Ιδιότητα 198

3. Η επί του Φιλάθλου Πνεύματος Δικαιοδοσία 201

3.1 Ε.ΦΙ.Π.Η.Δ. Αρμοδιότητες 202

3.2 Κώδικας Φιλάθλου Πνεύματος, Ηθικής και Δεοντολογίας 203

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

Ι. Αποφάσεις δικαστηρίων και αθλητικών δικαιοδοτικών οργάνων 209

ΙΙ. Γνωμοδοτήσεις 222

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Α. Ελληνική 229

Β. Αγγλική 235

 

Αλφαβητικό ευρετήριο 249

1

 

Εισαγωγή

1. Θεσμική διάσταση της σωματικής δραστηριότητας

Η λέξη θεσμός όπως και οι λέξεις θέση, θετικός κ.ά., ετυμολογικά έχουν τη ρίζα τους στο ρήμα τίθημι, που σημαίνει θέτω, «τεθμός», θεσμός. Στα ομηρικά έπη την πρώτη έννοια δικαίου αποδίδει ο όρος θέμις, ο οποίος παράγεται από την ρίζα Θε-, σημαίνουσα θέσπιση κανόνων υποχρεωτικών για τους άλλους[1], με τη μορφή ενός γενικά παραδεκτού αντικειμενικού κανόνα που εκφράζει «την περί δικαίου κρατούσα ομαδική, δηλαδή κοινωνική αντίληψη»[2]. Στο πλαίσιο αυτό των θεσμών εντάσσεται και ο αθλητισμός με τους αγώνες. Οι σωματικοί αγώνες, από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξαν εδραιωμένος κοινωνικός αλλά και πολιτειακός θεσμός ως αθλητισμός[3], αγωνιστική και γυμναστική με παιδαγωγική πτυχή, αλλά και με τη φύση σωματικής άσκησης για την ευρωστία και την ευεξία του σώματος. Αυτό τονίζει εξάλλου ο Πλάτων: «ου τα πολλά αλλά τα σχέτλια γυμνάσματα την ευεξίαν εμποιείν τοις ανθρώποις»[4].

Η κατανόηση επομένως της υποστάσεως του αθλητισμού και της γυμναστικής ως θεσμών μας επιτρέπει να κατανοήσουμε και το νόμο ως στοιχείο που προσδίδει πνοή στο θεσμό και αναδεικνύει τη φυσιογνωμία του.

Κατ’ ακολουθία, τόσο ο Αθλητισμός όσο και η γυμναστική –Φυσική Αγωγή, πληρούν και τα τρία κριτήρια, τα οποία καθιστούν το θεσμό πραγματικότητα. Αυτά είναι το λειτουργικό –βιολογικό στοιχείο, το συμβολικό στοιχείο, και το ρυθμιστικό στοιχείο, με το οποίο λειτουργεί ο θεσμός και εξασφαλίζεται η θεσμική του οντότητα. Τούτο σ’ άλλους θεσμούς, ιδίως κοινωνικών γεγονότων, παρουσιάζεται και με τη μορφή εθίμου[5].

Με το λειτουργικό στοιχείο στο θεσμό του αθλητισμού, τη γυμναστική ως εκπαιδευτική διαδικασία και τη σωματική άσκηση για σκοπούς υγείας και ψυχαγωγίας, ικανοποιούνται ανάγκες και επιθυμίες, οι οποίες μάλιστα εκπληρώνονται κατά τρόπο συμβολικό. Η συμβολικό στοιχείο διαμορφώνει και παρουσιάζει τη φυσιογνωμία του θεσμού, η οποία καθορίζεται απ’ τις συνθήκες, την αθλητική, αλλά την κοινωνική πρακτική και έκφραση. Το συμβολικό στοιχείο, είναι εκείνο που αναπαριστά και δεσμεύει, που συμβάλλει δηλαδή στο να λειτουργεί ο θεσμός ως προς τις κοινωνικές αξίες και αποτελεί το χα

2

ρακτηριστικό γνώρισμα του θεσμού. Είναι το γιατί της ικανοποίησης των αναγκών και των επιθυμιών, το στοιχείο που προσδίδει νόημα στην ικανοποίηση αυτή και γίνεται ο λόγος της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο θεσμός ενταγμένος σε κοινωνικό πλαίσιο μπαίνει σε κίνηση, εξελίσσεται και συμβάλλει στην ίδια την εξέλιξή του και στην εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας.

Πολύ σημαντικό στοιχείο του θεσμού είναι αυτό που οριοθετεί το περιεχόμενο, ρυθμίζει τις σχέσεις των εμπλεκομένων στο θεσμό και προσδιορίζει τη φύση του, ενώ παράλληλα προστατεύει και εξασφαλίζει τη λειτουργική και τη συμβολική του υπόσταση. Το στοιχείο αυτό περιβάλλει και διέπει το θεσμό είτε υπό τη μορφή του εθίμου είτε υπό τη μορφή του νόμου και έτσι εξασφαλίζεται η αποστολική του αποτελεσματικότητα και η ιστορική του προοπτική στο πλαίσιο της κοινωνίας. Το δίκαιο επιβάλλει σεβασμό προς το λειτουργικό μέρος και τη συμβολική διαδικασία του θεσμού.

2. Σωματικός Αγών: Αιτία δημιουργίας κανόνων δικαίου

Το «ποιητικό αίτιον» είναι η βάση όλων των πραγμάτων που υφίστανται, τα οποία προέρχονται με τον λόγο αυτού νόμιμα και αναγκαία[6]. Η σωματική επίδοση, ως ένας προσωπικός άθλος, μόνο μέσα σε συγκεκριμένο κανονιστικό πλαίσιο ηθικής και αγωνιστικής πρακτικής μπορεί να υψωθεί σε αγαθό και ο αθλητής να προβληθεί ως το ιδανικό πρότυπο ανθρώπου στο κοινωνικό σύνολο[7].

Ο αθλητικός αγώνας είναι η αιτία που εκφράζει το κοινόν[8] στο οποίο έχουν θέση «τ› αυτόν και έτερον»[9]. Στον αθλητικό αγώνα, ο συμμετέχων αθλητής δεν μπορεί να ρευστοποιήσει την αντικειμενική υπόσταση του ετέρου, στη βάση του οποίου κατά τον αγώνα διακρίνεται ο πρώτος και επιβεβαιώνεται το κοινόν, σύμφωνα με τον υφιστάμενο κανόνα δικαίου[10]. Κατά τον μεγάλο ρήτορα και φιλόσοφο Γοργία (Ολυμπικός), τα στοιχεία της αρετής, τόλμη και σοφία προσδίδουν τη φυσιογνωμία και διακρίνουν το σωματικό αγώνα:

3

«Διττων [δε] αρετών δείται, τόλμης και σοφίας. Τόλμης μεν τον
κίνδυνον υπομείναι, σοφίας δε το
πλίγμα [αίνιγμα] γνώναι»[11].

Η σοφία είναι το στοιχείο το οποίο συντελεί ώστε να μην καταστεί η «τόλμη» (όπως θα έλεγε ο Θουκυδίδης) παράλογος, στο οποίον μπορεί να οδηγήσουν η βούληση για συμμετοχή σ’ αυτόν, αλλά και η δυνατότητα για τη νίκη, όπως ειδικώς τονίζεται στο Γοργία: «[…] ο Ολυμπίασιν αγών, καλεί μεν τον βουλόμενον στεφανοί δε τον δυνάμενον»[12]. Ο αγώνας όμως πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τη κατά φύση λειτουργία του σώματος, την οποία ο Ιπποκράτης, ορίζει ως δίκαιη φύση εν την οικεία φύση αυτού, την εξαιρετικά δηλαδή ειδική ατομική φυσική κατάσταση και ιδιαιτερότητα, που την διέπει η κατά το νόμο τη φύσεως λειτουργία του σώματος, προς αποφυγή της αδίκου φύσεως αυτού, ήτοι της κατάστασης ασθένειας[13].

Η γνώση της οικείας, αλλά και της αδίκου φύσεως του σώματος, εξασφαλίζουν τη δίκαιη φύση, δηλαδή την ορθή λειτουργία του οργανισμού, την οποία οφείλει εξασφαλίζει η ιατρική και να υπηρετεί η γυμναστική. Στον ορίζοντα της συζήτησης αυτής η σωματική άσκηση και ο σωματικός αγώνας δια της γυμναστικής και της προπονητικής, υπό το πρίσμα της γνώσεως της οικείας φύσεως, έχουν στόχο την ανάδειξη της δικαίας φύσεως του σώματος και πέραν τούτων την ανάδειξη των ικανοτήτων αυτού[14]. Με τον σωματικό αγώνα δε κατά την οικεία φύση, δια της μεγίστης συγκρίσεως των σωματικών ικανοτήτων, αναδεικνύεται η δυνατότητα εναντιώσεως του ανθρώπου στα στοιχεία της φύσεως με Αγώνα – «τόλμης και σοφίας», όπου εκ των βουλομένων, ως συμμετεχόντων, στεφανούται μόνο, ο «δυνάμενος». Επομένως με τη γυμναστική ο Προπονητής-Γυμναστής, έχοντας γνώση της δικαίας και αδίκου φύσεως του σώματος και της οικείας φύσεως του αθλητή, οφείλει να υπηρετεί την δικαίαν φύση του σώματος ως αντίσταση απέναντι στην ειμαρμένη που είναι ο εκφυλισμός και η πτώση του.

Για το λόγο τούτο στην περίπτωση του ελληνικού σωματικού αγώνα, μέτρον καθίσταται ο δια της αρετής: «τόλμης και σοφίας», αγών όπου ο βουλόμενος, δια συναγωνιζόμενων, μπορεί να αναδειχθεί και δυνάμενος, επικρατών επί των φυσικών στοιχείων, ενώπιος - ενωπίω, στο Στάδιον (Στάσις –Ανάστασις –Επανάστασις = κόσμος). Η νίκη, παρίσταται ως αντίσταση επιβίωσης του ανθρώπου και ως δαμασμός των δυνάμεων αυτών της φύσης, προς ικανοποίηση των αναγκών της ζωής, την αποτροπή του εκφυλισμού του ανθρώπου

4

και της καταστροφής του από αυτές, και συμβάλλει ειδικά στην εξύψωση και εξιδανίκευση του κοινού, δηλαδή της Πόλεως - Πολιτείας[15].

Ο ίδιος ο αθλητικός αγών ας ως λειτουργική και συμβολική διαδικασία καθίσταται αιτία της δημιουργίας των κανόνων δικαίου στο αθλητικό γίγνεσθαι. Στη δυτική σκέψη έχει επικρατήσει, ο αθλητικός αγώνας να παρουσιάζεται ως παιδιά, παιχνίδι, game[16] κατά τη θεωρία Homo Ludens, η οποία οδηγεί όμως το χώρο των αθλημάτων και των αγώνων σε χώρο όχι δικαίου[17]. Η αθλητική πράξη όμως και σε πολλές περιπτώσεις η ειδική διεξαγωγή του αγωνίσματος επιβάλλουν ειδικούς κανόνες για τον τρόπο τέλεσης του αγώνα, που πιθανολογείται σφόδρα η σωματική βλάβη και ο επικείμενος κίνδυνος και έχει μείζον ενδιαφέρον για το περιεχόμενο του κανόνα του αγωνίσματος[18]. Ο σωματικός Αγώνας είναι μια καθ’ όλα σοβαρή σωματική δραστηριότητα, εξ αιτίας της ικανοποιήσεως του ατομικού στόχου της δι’ αυτού κατακτήσεως του άθλου, δια της νίκης και μάλιστα σε κοινότητα με συνώνυμο συμφέρον . Περιοχή ρυθμίσεως από το νόμο είναι η αθλητική ζωή και η διεξαγωγή του αθλήματος κατά τους αγώνες[19] με σκοπό την εξασφάλιση: α) του μέτρου σύγκρισης των αγωνιζομένων, β) των όρων συμμετοχής σ’ αυτούς, γνωστών εκ των προτέρων γ) του προσδιορισμού και του τρόπου διεξαγωγής της αθλητικής πράξης, δ) της βεβαιότητας και της εγκυρότητας του αποτελέσματος των αγώνων, ε) της δυνατότητας ελέγχου των όρων συμμετοχής στους αγώνες, στ) της αξιοπιστίας του αποτελέσματος και ζ) της πρόβλεψης απειλής κυρώσεων, σε περίπτωση παράβασης των όρων και του τρόπου διεξαγωγής του αθλητικού αγώνα.

5

3. Οι Αθλητικοί κανόνες είναι κανόνες δικαίου;

Στη θεωρία υφίσταται διχογνωμία ως προς το αν οι παραπάνω αθλητικοί κανόνες περικλείουν χώρο δικαίου ή είναι κανόνες χωρίς τέτοιο περιεχόμενο[20].

Ο Max Kummer κατά συστηματικό τρόπο προέβη στη διάκριση των αθλητικών κανόνων από τους κανόνες δικαίου, και χαρακτηρίζει τους αθλητικούς κανόνες ως κανόνες παιδιάς – παιχνιδιού. Κατέληξε δε στο συμπέρασμα ότι οι αθλητικοί κανόνες αυτοί συλλήβδην βρίσκονται πολύ μακράν του δικαίου, καθότι κατ’ αυτόν δεν αποτελούν «χώρο δικαίου - non law»[21], αφού δεν μπορούν να τύχουν δικαστικής κρίσεως. Ο αθλητικός κανόνας που αφορά αυτήν την ίδια την τεχνική φυσιογνωμία του αγωνίσματος και τους τεχνικούς όρους ύπαρξής του, όντως δεν σχετίζεται ούτε με τους όρους συμμετοχής στον αγώνα, αλλά ούτε και με τον τρόπο της διεξαγωγής του, ως πλαίσιο δηλαδή για τη βεβαίωση του αγωνιστικού αποτελέσματος. Ο κανόνας αυτός δεν μπορεί πράγματι να αποτελεί κανόνα δικαίου, γιατί δεν ρυθμίζει την αθλητική πράξη, δεν θέτει δίκαιο για τον αγώνα μέσω του αγωνίσματος, αλλά προσδιορίζει τα τεχνικά και μόνο χαρακτηριστικά αθλήματος[22]. Η εξομοίωση όμως όλων των αθλητικών κανονισμών, και αυτών δηλαδή που κατευθύνουν την αθλητική δραστηριότητα, ως κανόνες δικαίου, με τους τεχνικούς κανονισμούς φυσιογνωμίας του αθλήματος, ως μη σχετιζομένους με το δίκαιο, είναι υπερβολική και χωρίς επιστημονικά ερείσματα[23]. Οι ειδικοί κανονισμοί των αθλημάτων για την εξασφάλιση της ομαλής και εύρυθμης αθλητικής ζωής και των αγώνων είναι κανόνες δικαίου και στο πλαίσιο της νόμιμης θεσμικής αυτονομίας των φορέων του

6

αθλητισμού[24], αποτελούν το σκληρό πυρήνα του Αθλητικού Δικαίου, τη Lex Sportiva[25], η οποία στη βάση της αρχής lex specialis derogat legi generali κατισχύει[26].

4. Lex Sportiva

Το πεδίο Lex Sportiva, στο πλαίσιο του Αθλητικού Δικαίου[27], είναι πολύ συγκεκριμένο τοπίο, αποτελείται δε, τόσο από τους κανόνες δικαίου του αθλήματος όπως αυτοί διαμορφώνονται διεθνώς, αλλά και από τους κανόνες που δημιουργεί η αθλητική κοινότητα τουλάχιστο στο πλαίσιο της εθνικής εννόμου τάξεως για την αθλητική δραστηριότητα. Κατά τούτο ο χώρος δικαίου της Lex Sportiva στο εθνικό πεδίο περιλαμβάνει τόσο κανόνες δικαίου ενδοαθλητικής φύσεως, διεξαγωγής του αθλήματος αλλά και ρυθμίσεως των σχέσεων ενδοσωματειακής φύσεως.

Κατά τούτο είναι ατυχές να εξομοιώνεται ο χώρος των κανόνων τεχνικής φυσιογνωμίας του αθλήματος, που δεν είναι χώρος δικαίου, με το χώρο των κανόνων του αθλήματος που αφορούν το δίκαιο. Ο ισχυρισμός ότι δήθεν όλοι οι κανόνες αυτοί αποτελούν μια Lex Ludica[28], όταν η έννοια Ludica δεν εμπεριέχει δίκαιο ενώ ο χώρος των κανόνων των αθλημάτων, που περιέχει δίκαιο, δεν μπορεί να είναι Ludica, δεν ευσταθεί. Στο πεδίο αυτό των αθλημάτων νομοθέτης είναι οι διεθνείς ομοσπονδίες των αθλημάτων (ΔΟ) και για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ), σε ένα σύστημα ιεραρχικό Πυραμοειδούς Δομής. Αυτές διατυπώνουν τη Lex Sportiva διεθνώς,

7

ως αθλητική έννομη τάξη, μια ανεθνική έννομη τάξη[29], η οποία έχει εγκαθιδρυθεί από ιδιώτες, τις ομοσπονδίες αθλημάτων, υπό την αναγκαιότητα ύπαρξης κανόνων στο διεθνές αθλητικό γίγνεσθαι κατ’ αναλογία της Lex Mercatoria[30].

Για την ανεθνική αυτή αθλητική έννομη τάξη[31], θα πρέπει να γίνουν οι εξής παρατηρήσεις:

α) ότι στο διεθνή χώρο η αθλητική κοινωνία χαρακτηρίζεται από συνοχή και ομοιογένεια, β) ότι η οργάνωσή της είναι μονοπωλιακή και πυραμιδική. Τούτο σημαίνει ότι οι ευρισκόμενοι στη βάση της πυραμίδας αθλητές, αθλητικές ομάδες καθώς και οι εθνικές αθλητικές ομοσπονδίες και ΕΟΕ δεσμεύονται από τις αποφάσεις, τους κανόνες αλλά και την ασκούμενη αθλητική πολιτική των διοικούντων αυτή, την κορυφή δηλαδή της πυραμίδας, των διεθνών αθλητικών ομοσπονδιών και της Δ.Ο.Ε. Τούτο επιτυγχάνεται μέσω της συμβάσεως προσχωρήσεως των εθνικών αθλητικών ομοσπονδιών στις αντίστοιχες διεθνείς ομοσπονδίες, τιθέμενες πλέον για τη διεθνή αγωνιστική υπό την εξουσία των διεθνών αυτών ομοσπονδιών. Οι εθνικές αθλητικές ομοσπονδίες, δια των εθνικών αθλητικών ομάδων, δεσμεύουν τους αθλητές του συγκεκριμένου αθλήματος υπό την εξουσία τους και κατ’ επέκταση διαμορφώνουν και στο εσωτερικό του κράτους, σε πεδίο νόμιμης θεσμικής αυτονομίας[32], παρόμοιο μηχανισμό εξουσίας την εσωτερική Lex Sportiva, αφού κατ’ αποκλειστικότητα καλλιεργούν ένα και μόνο άθλημα στην επικράτεια της χώρας. Στο πεδίο της ολυμπιακής κίνησης επιτυγχάνεται κάτι αντίστοιχο μέσω της διαδικασίας της ολυμπιακής αναγνώρισης των ΕΟΕ από τη ΔΟΕ[33]. δ) πέραν των ανωτέρω, οι διεθνείς αυτές αθλητικές οργανώσεις διαθέτουν ένα ιδιαίτερο αθλητικό δικαιοδοτικό όργανο, το Αθλητικό Διαιτητικό Δικαστήριο (CAS ή TAS)[34], το οποίο αποφασίζει

8

σύμφωνα με το καταστατικό του και τις κανονιστικές ρυθμίσεις των οικείων φορέων για οποιαδήποτε αθλητική διαφορά προκύπτει στο πλαίσιο της δεδομένης αθλητικής και ολυμπιακής οργάνωσης, λαμβάνοντας υπόψη του και καθιερώνοντας γενικές αρχές δικαίου ως κατώτατο επίπεδο δικαιοσύνης στις αθλητικές ενώσεις κατά την άσκηση πειθαρχικής εξουσίας. Από τις αποφάσεις του προκύπτει ότι περισσότερο λειτουργεί ως μηχανισμός εξασφάλισης του συστήματος Lex Sportiva και εναρμόνισης της πρακτικής των αθλητικών φορέων και όχι ως δικαστήριο[35]. Το CAS κρίνει μεν στη βάση και των γενικών αρχών του δικαίου δεν παρεμβαίνει όμως στη διαμόρφωση της Lex Sportiva[36] με τις αποφάσεις του, καθότι δεν μπαίνει στην κρίση της ουσίας των κανόνων αυτών, επειδή ακριβώς τους θεωρεί Lex Ludica δηλαδή μη επιδεχόμενων δικαστικής κρίσεως[37]. Έτσι όμως ούτε στην προοπτική βελτίωσής τους συμβάλλει ούτε και στον εμπλουτισμό και τη διάπλαση των κανόνων αυτών[38].

9

Το αθλητικό δίκαιο στο διεθνές αθλητικό πεδίο, ως Lex Sportiva, είναι κατ’ ουσίαν ιδιωτικό και αποτελεί ένα ανεθνικό δίκαιο, το οποίο υφίσταται εκτός πλαισίου νομιμότητας διεθνώς[39] και επιβάλλεται και ισχύει κατ’ ανάγκη στον κύκλο των εμπλεκομένων ετερόνομα άνωθεν[40]. Αν και η θεωρία δεν αναγνωρίζει ιδιαίτερη ισχύ στη Lex Sportiva, παρά ταύτα αποτελεί μία sui generis αθλητική έννομη τάξη, διεθνώς, καθότι επιβάλλεται στον κόσμο του αθλητισμού ετερόνομα, άνωθεν από τις διεθνείς αθλητικές οργανώσεις και διέπεται από απόλυτη υποκειμενικότητα. Ρυθμίζει παρά ταύτα τις σχέσεις προσώπων που συμμετέχουν στην διεθνή αθλητική και ολυμπιακή δράση, τα οποία προέρχονται από περισσότερα κράτη, σ’ έναν δίχως γεωγραφικά σύνορα χώρο, αυτό των αθλητικών αγώνων και εκτός πλαισίου νομιμότητας. Πολλές φορές στους κανόνες Lex Sportiva διατυπώνονται και κανόνες δικαίου που αφορούν τις προσωπικές και οικονομικές ελευθερίες των εμπλεκομένων και δημιουργούνται έτσι συγκρούσεις κυρίως με το δίκαιο της παραδοσιακής έννομης τάξης, αλλά και με το δίκαιο υπερεθνικών οντοτήτων, όπως αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κράτη μέχρι σήμερα δεν έχουν κατορθώσει να διαμορφώσουν μια ενιαία και ομοιόμορφη πρακτική στο διεθνές τοπίο του αθλητισμού και της αθλητικής και ολυμπιακής πρακτικής και τούτο διότι στην πράξη, όπως έχουμε ήδη αναλύσει, το κράτος δεν επιδεικνύει ενδιαφέρον για να ρυθμίσει τις διεθνείς αθλητικές έννομες σχέσεις, ή δηλώνει αδυναμία. Τούτο δε ίσως επειδή στο διεθνή χώρο της αθλητικής δράσης και των αγώνων, το σύστημα Lex Sportiva: α) Έχει ανάπτυξη και επιβάλλει στη ζωή παγκοσμίως μια άνευ ετέρου ηθική δύναμη των διεθνών αθλητικών φορέων σε ευρύτατη κλίμακα, και β) έχει καταστήσει έναν απόλυτο έλεγχο της δραστηριότητας αυτής εντός των τειχών του συστήματος αυτού και επιβάλλει το δίκαιό αυτό στις υπόλοιπες αθλητικές δομές του αθλητικού κόσμου και στην αθλητική ζωή διεθνώς, ακόμα και στα ίδια τα κράτη.

5. Ερωτήματα Ειδικού Αθλητικού Δικαίου

Τι είναι αθλητικό Δίκαιο;

Ως αθλητικό δίκαιο ορίζεται το ειδικό δίκαιο που μελετά το τοπίο των εννόμων σχέσεων που αναπτύσσονται στο αθλητικό και αγωνιστικό γίγνεσθαι. Μελετά τα προβλήματα που ανακύπτουν κατά την αθλητική και αγωνιστική δραστηριότητα, η οποία τελεί υπό ειδικό καθεστώς κανόνων δικαίου, δόμησης, οργάνωσης, εκτέλεσης και ανθρώπινης συμπεριφοράς, στη βάση των ειδικών και σε ειδικό πλαίσιο κανόνων δικαίου, που τίθενται από το νομοθέτη, ή την ιδιωτική πρωτοβουλία και στις οποίες υφίσταται εποπτεία και έλεγχος από τη διοίκηση και τις εγκαθιδρυμένες αθλητικές αρχές κατά τις διατάξεις του Συντάγματος, των νόμων και της lex sportiva. Σωματική δραστηριότητα που

10

δεν υπόκειται σε νομικούς περιορισμούς και ρυθμίσεις, υπό την ανωτέρω έννοια, δεν αποτελεί αντικείμενο του αθλητικού δικαίου.

Ποιο είναι το περιεχόμενο του ειδικού Αθλητικού Δικαίου;

Το ειδικό Αθλητικό Δίκαιο συγκροτούν: α) Κανόνες δικαίου για την αθλητική δράση επί ειδικών θεμάτων του αθλητικού γίγνεσθαι και του συστήματος των αθλητικών σωματείων, β) Κανόνες θεσμικής αυτονομία ς, της Lex Sportiva για τα ειδικά αθλητικά θέματα: το φίλαθλο πνεύμα, η διεξαγωγή των αγώνων κ.α. και τα αδικήματα στην αθλητική δραστηριότητα. Οι κανόνες του Κοινού Δικαίου και οι γενικές αρχές του δικαίου βρίσκουν επίσης εφαρμογή στον αθλητισμό για πολλά ζητήματα είτε άμεσα, λόγω έλλειψης ειδικών κανόνων, είτε έμμεσα κατ’ απορρόφηση, με ανάλογη προσαρμογή κατά την εφαρμογή τους, και πολλές φορές υπερισχύουν των κανόνων του κοινού δικαίου όπως είναι η αρχή lex specialis derogat legi generali[41].

Τι ορίζει το ελληνικό Σύνταγμα για τον αθλητισμό;

Στο άρθρο 16 πρ. δύο (2) ρυθμίζονται θέματα που αφορούν στη φυσική Αγωγή ως σωματική δραστηριότητα στην εκπαιδευτική διαδικασία, της οποίας το κείμενο έχει ως ακολούθως: «Η παιδεία αποτελεί βασικήν αποστολήν του κράτους, έχει δε ως σκοπόν την ηθικήν, πνευματικήν και φυσικήν αγωγήν των Ελλήνων, την ανάπτυξιν της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και την διάπλασιν αυτών ως ελευθέρων και υπεύθυνων πολιτών».

Στο άρθρο 16 πρ. εννέα (9), ορίζει ότι: «... Ο αθλητισμός τελεί υπό την προστασίαν και την ανωτάτην εποπτείαν του Κράτους. Το Κράτος επιχορηγεί και ελέγχει τας πάσης φύσεως ενώσεις των αθλητικών σωματείων, ως νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει επίσης την σύμφωνον προς τον προορισμόν των επιχορηγουμένων ενώσεων διάθεσιν των παρεχομένων εκάστοτε ενισχύσεων».

Υφίσταται έλεγχος στον αθλητισμό από τη διοίκηση;

Η κεντρική διοίκηση ή τα εξουσιοδοτημένα από αυτήν όργανα κεντρικά ή περιφερειακά ασκούν έλεγχο διασφάλισης της λειτουργίας του αθλητισμού και εξυπηρέτησης του σκοπού για τον οποίο υφίσταται τα σωματεία και οι αθλητικές ενώσεις που επιχορηγούνται σύμφωνα με το Σύνταγμα. Ελέγχεται δηλαδή αν τα οικονομικά μέσα και όλες οι διευκολύνσεις διατίθενται για αθλητικούς σκοπούς σύμφωνα με τις ειδικότερες διατάξεις του αθλητικού νόμου. Δεν επιτρέπεται σε οποιονδήποτε φορέα να διαθέτει την επιχορήγηση της ΓΓΑ, χωρίς την έγκρισή της για σκοπό διαφορετικό από εκείνο για τον οποίο δόθηκε. Σε διαφορετική περίπτωση πρόσωπο που διαχειρίσθηκε αθλητική οικονομική επιχορήγηση για διαφορετικούς σκοπούς, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο χρόνια έως και κάθειρξη.

 

11

Πως ελέγχονται Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες (ΑΑΕ);

Η Εποπτεία και ο έλεγχος στις Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες και τα Τμήματα Αμειβομένων Αθλητών ασκείται από την ειδική Επιτροπή του Επαγγελματικού Αθλητισμού (ΕΑΑ), της οποίας έργο είναι: α) ο έλεγχος για τη διαπίστωση της τήρησης των διατάξεων του αθλητικού νόμου β) ο έλεγχος για την εκπλήρωση των οικονομικών υποχρεώσεων των Α.Α.Ε. και γ) ο έλεγχος για τα επιχορηγούμενα ποσά από τη Γ.Γ.Α. στους οικείους επαγγελματικούς συνδέσμους.

Πως ορίζεται η συμμετοχή στην αθλητική δράση;

Με την αρχή της ελεύθερης επιλογής αθλητικού σωματείου. Ο αθλητής ενός σωματείου δικαιούται να επιλέξει ελεύθερα το σωματείο της προτίμησής του για να προβεί σε συστηματική σωματική καλλιέργεια μέσα από ένα ή περισσότερα αθλήματα και να εξασφαλίσει την ελεύθερη αθλητική δράση του, προς ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Υφίσταται οικονομικό ενδιαφέρον στην αθλητική δράση;

Στον επαγγελματικό αθλητισμό εμφανίζεται μία έντονη οικονομική δραστηριότητα χωρίς να αποκλείονται και περιπτώσεις του ερασιτεχνικού αθλητισμού στις οποίες υφίσταται μεγάλο οικονομικό ενδιαφέρον λόγω μεγάλης δημοσιότητας των αθλητών και υποκρυπτόμενης σύμβασης αθλητών. Αυξημένο οικονομικό και νομικό ενδιαφέρον, παρουσιάζεται με τις: α) τις εμπορικές ανώνυμες αθλητικές εταιρείες και β) τα σωματεία «εταιρείες» που διατηρούν αμειβόμενους αθλητές, μετά το πέρασμα στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς και την ελεύθερη διακίνηση παικτών και προπονητών, και στο ειδικότερο πεδίο της Lex Sportiva και στους τομείς:

– Συμβάσεις - συμβόλαια

– Ελεύθερη διακίνηση αθλητών - μετεγγραφές

– Ύψος οικονομικών παροχών - αποδοχών

– Τηλεοπτικά δικαιώματα

– Διαφημίσεις, σχέσεις αθλητών - εταιριών

– Ύψος κεφαλαίων αθλητικών εταιριών

– Φορολογικά θέματα - απαλλαγές

Ποια θεωρούνται υποκείμενα δικαιωμάτων στον Αθλητισμό;

Υποκείμενα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων είναι φυσικά πρόσωπα όπως, ο Προπονητής, ο Αθλητής, ο Διαιτητής, ο Φίλαθλος και κάθε άλλος παράγοντας του Αθλητισμού, καθώς το αθλητικό σωματείο υπό τις εκδοχές του αθλητικού νόμου και τα διάφορα νομικά πρόσωπα.

Πως συστήνεται ένα αθλητικό σωματείο;

Για να συσταθεί ένα σωματείο κατά τον ΑΚ, χρειάζονται τουλάχιστον είκοσι πρόσωπα (ΑΚ άρθρο 78). Εκτός από τις διατάξεις του ΑΚ που έχουν ισχύ γενικά για όλα τα σωματεία,

12

ορισμένα είδη σωματείων διέπονται από ειδικούς νόμους, όπως τα επαγγελματικά, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα αλληλοβοηθητικά, τα ναυτικά και τα αθλητικά.

Τι είναι η αθλητική αναγνώριση;

Μετά τη δικαστική αναγνώριση σωματείου, για να αναγνωρισθεί αυτό ως αθλητικό πρέπει να λάβει ειδική αθλητική αναγνώριση και να αποκτήσει τη φίλαθλο ιδιότητα, την οποία χορηγεί με απόφασή του ο υπουργός αθλητισμού ή εξουσιοδοτημένο απ’ αυτόν όργανο της κεντρικής ή της περιφερειακής διοίκησης (Ν 2725/99 άρθρο 8) μετά από αίτηση του ΔΣ του σωματείου, υπό τον όρο ότι έγινε διαπίστωση των κατά νόμο προϋποθέσεων.

Μπορεί κάθε ένας να γίνει μέλος αθλ. Σωματείου;

Ο αριθμός των τακτικών μελών σε κάθε αθλητικό σωματείο, σύμφωνα με τις ειδικές διατάξεις του αθλητικού νόμου, είναι απεριόριστος. Κατά τον ΑΚ μπορεί να συμπεριληφθεί στο καταστατικό σωματείου διάταξη που να περιορίζει την είσοδο νέων μελών (άρθρο 86 ΑΚ). Προκειμένου κάποιος να είναι μέλος αθλητικού σωματείου, και να ασκεί τα εκ της ιδιότητας του μέλους δικαιώματα, δεν πρέπει να εμπίπτει στα κωλύματα που θέτει ο αθλητικός νόμος.

Ασυμβίβαστο του μέλους αθλητικού σωματείου υφίσταται σε ειδικές περιπτώσεις που ορίζονται στο νόμο, ενώ μέλος του σωματείου δεν μπορεί να ασκεί επάγγελμα στο σωματείο ή να έχει εργασιακή σχέση με αυτό για όσο θα ασκεί τα υπό την ιδιότητα του μέλους του αθλητικού σωματείου δικαιώματα, ούτε να το αντιπροσωπεύει.

Σε ποιες περιπτώσεις χάνεται η ιδιότητα του μέλους αθλ. Σωματείου;

Μέλος αθλητικού σωματείου στο πρόσωπο του οποίου συντρέχει κάποιο απ› τα παραπάνω κωλύματα ή ασυμβίβαστα, εκπίπτει αυτοδίκαια από την ιδιότητα αυτή του μέλους (Ν 2725/1999 άρθρο 3, παρ. 7 και 8).

Επιτρέπονται συμβάσεις χορηγίας;

Το αθλητικό σωματείο επιτρέπεται να συνάπτει συμβάσεις χορηγίας ή διαφήμισης με φυσικά ή νομικά πρόσωπα για την ανάπτυξη της αθλητικής δραστηριότητάς του υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι κανονισμοί της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και υπό τον όρο ότι δεν παραχωρείται η χρήση της επωνυμίας, του εμβλήματος και των λοιπών διακριτικών στοιχείων του σωματείου για εμπορική διαφήμιση και οικονομική εκμετάλλευση (στον αθλ. Νόμο άρθρο 7, παρ. 4 τήρηση υποχρεώσεων περί του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων).

Πως διασφαλίζεται η νομιμότητα των αποφάσεων συλλογικών οργάνων

Στα σωματεία, κατά το κοινό δίκαιο, κάθε παράβαση καταστατικού οδηγεί σε γένεση άκυρης απόφασης (ΑΚ 101) στις περιπτώσεις που απόφαση: α) έχει ληφθεί καθ’ υπέρβαση εξουσίας, β) είναι αντίθετη στα χρηστά ήθη, γ) είναι αντίθετη στην έννομη Δημόσια Τάξη, δ) και υφίσταται αιτιώδης συνάφεια (ΑΚ 101). Η ενδοσωματειακή όσο και η αθλητική έννομη τάξη είναι αναγκαία για την εξασφάλιση του δημόσιου σκοπού τον οποίο

13

εξυπηρετεί ο αθλητισμός. Απόφαση συλλογικού οργάνου σωματείου που είναι αντίθετη στο νόμο ή στο καταστατικό είναι άκυρη και η ακυρότητα κηρύσσεται από το δικαστήριο μετά από αγωγή μέλους που δεν συναίνεσε ή οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον.

Υφίσταται δικαίωμα άσκησης Αγωγής;

Δικαίωμα να ασκήσει αγωγή έχει κάθε μέλος που δεν συναίνεσε ή οποιοσδήποτε άλλος έχει έννομο συμφέρον και μέσα σε αποκλειστική προθεσμία έξι μηνών από την εκδοθείσα απόφαση (το ίδιο ισχύει και προκειμένου περί αποφάσεως ΔΣ αθλητικού σωματείου, βλ. την με αριθ. 3725/2003 ΜΠρωτΑθ, με την οποία ακυρώθηκε απόφαση ΔΣ αθλ. σωματείου επειδή η απόφαση καθορισμού συνδρομών των μελών του αντίκειται στην αρχή της ισότητας των μελών και στο γράμμα του αθλητικού νόμου 2725/99, άρθρο 2, παρ. 1 όπως ισχύει μετά τις διατάξεις του Ν 3057/02, των Νόμων 4639 και 4726/2020, την παρ. 2 του άρθρου 136 του ίδιου νόμου). Στην περίπτωση που κατατεθεί Αγωγή μπορεί να ζητηθεί και αναστολή εκτελέσεως αποφάσεως Γενικής Συνελεύσεως σύμφωνα με τις διατάξεις της ΑΚ 102.

Ποια η νομική φύση της αθλητική ομοσπονδίας;

Η ελληνική αθλητική ομοσπονδία εμφανίζει ιδιότυπο νομικό καθεστώς ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την εκ του συντάγματος εντολή καλλιέργειας και ανάπτυξης των αθλημάτων, όπου εκτός από όργανο διοίκησης, είναι νομοθετικό και πειθαρχικό-δικαιοδοτικό όργανο. Το καταστατικό αποτελεί το θετικό εσωτερικό δίκαιο του σωματείου, το οποίο θέτει τα νόμιμα όρια υπό την έννοια ότι η ΓΣ δεν μπορεί να παραβιάζει τους όρους του, ούτε να αποφασίζει εναντίον των όρων αυτών (Lex Sportiva).

Η ομοσπονδία ελέγχεται από το κράτος όπως ορίζει ο νομοθέτης, στο πλαίσιο της αρχής της μοναδικής ανώτατης αθλητικής αρχής, προσδίδοντας σ› αυτή μονοπωλιακό χαρακτήρα και δεσπόζουσα θέση (άρθρα 61 και 62 ΣυνΘΕΚ). Σχετικά με τη συμμετοχή των μελών της αθλητικής ομοσπονδίας στα όργανα αυτής ρυθμίζεται ειδικά από τον αθλητικό νόμο (άρθρο 24 παρ. 4 και 5 του Ν 2725/1999) και τις διατάξεις του ΑΚ που αφορούν την έκταση εξουσίας που έχει η διοίκηση[42] για την παύση της πληρεξουσιότητας και την ανάκληση της εντολής[43].

 

14

Έχει υποχρέωση υποβολής προϋπολογισμού – Απολογισμού στο κράτος;

Πόροι των αθλητικών ομοσπονδιών κατά τις συνταγματικές διατάξεις και τον αθλητικό νόμο, θεωρούνται η κρατική επιχορήγηση. Επίσης πόρους αποτελούν τα έσοδα από εισιτήρια των πάσης φύσεως αγώνων και αθλητικών εκδηλώσεων γενικά και η οικονομική εισφορά του σωματείου μέλους. Η αθλητική ομοσπονδία είναι υποχρεωμένη να υποβάλλει απολογισμό στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (ΓΓΑ), όπως και κάθε επιχορηγούμενος αθλητικός φορέας, για το ποσό της επιχορήγησης που καταβλήθηκε (άρθρο 50 παρ. 7 του Ν 2725/1999).

Πως γίνεται η εγγραφή μέλους;

Η εγγραφή μέλους σε αθλητική ομοσπονδία γίνεται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της αθλητικής ομοσπονδίας και η διαγραφή μόνο με απόφαση της γενικής συνέλευσης της ομοσπονδίας (Ν 2725/1999, άρθρο 20 παρ. 2). Μέλη της ΓΣ της Αθλητικής ομοσπονδίας είναι τα δικαιούμενα ψήφου κατά το καταστατικό της Σωματεία (ΑΚ άρθρο 93). Καταστατικό αθλητικής ομοσπονδίας και Ν 2725/1999, άρθρο24 όπως ισχύει μετά την τροποποίηση του με το άρθρο άρθρο 7 του Ν 4726/2020). Η Γενική Συνέλευση έχει την εποπτεία και τον έλεγχο των οργάνων της διοικήσεως και έχει το δικαίωμα οποτεδήποτε να τα παύει.

Τι είναι τα Τμήματα Αμειβομένων Αθλητών;

Ο κλάδος άθλησης και οι κατηγορίες των αγώνων, των πρωταθλημάτων των κλάδων, στους οποίους επιτρέπεται η συμμετοχή αθλητών με αμοιβή κατά τη διεξαγωγή τους, καθορίζεται με απόφαση του αρμόδιου υπουργού για τον αθλητισμό, μετά από εισήγηση της οικείας αθλητικής ομοσπονδίας (Ν 2725/1999, άρθρο 59, παρ. 1, όπως τροποποιήθηκε, με το άρθρο 9 του Ν 3057/2002). Βασική προϋπόθεση για την έκδοση της απόφασης αυτής, είναι η ύπαρξη των οικονομικών στοιχείων βιωσιμότητας του κλάδου άθλησης, ο βαθμός και οι δυνατότητες ανάπτυξής του.

Ποιο καθεστώς διέπει την ανώνυμη αθλητική εταιρεία;

Σύσταση αθλητικής ανώνυμης εταιρείας επιτρέπεται μόνο με τη μετατροπή του ΤΑΑ, εκτός αν δεν υπάρχει και επειδή λειτουργούν στο οικείο άθλημα αθλητικές ανώνυμες εταιρείες, επιτρέπεται η σύσταση ΑΑΕ με τη μετατροπή του τμήματος ερασιτεχνών αθλητών του αθλητικού σωματείου. Με την ίδρυση και σύσταση της αθλητικής ανώνυμης εταιρίας επέρχεται αυτοδικαίως υποκατάσταση αυτής στο σύνολο των ενοχικών υποχρεώσεων του αθλητικού σωματείου, που την ίδρυσε, έναντι του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ αλλά και κάθε τρίτου (Ν 2527/1999, άρθρο 64 παρ. 1 όπως ισχύει).

Ποιοι μπορούν να είναι μέτοχοι; Περιορισμοί – Ασυμβίβαστα

Μέτοχοι των αθλητικών ανωνύμων εταιριών μπορούν να είναι μόνο φυσικά πρόσωπα ελληνικής ιθαγένειας [παρ. 1 του άρθρου 69 του Ν 2725/99 όπως τροποποιήθηκε ως άνω με το άρθρο 17 του Ν 3057/2002 το Ν 4639/2019 (ΦΕΚ Α΄ 185/22.11.2019) και το Ν 4726/2020 (ΦΕΚ Α΄ 181/18.9.2020)], φορείς του δημοσίου τομέα, καθώς και ημεδαπές εταιρείες ή άλλα ημεδαπά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου.

15

Back to Top