Back to Top
DIE EINWILLIGUNG DES PATIENTEN NACH DEUTSCHEM UND GRIECHISCHEM STRAFRECHT
Κωδικός Προϊόντος:
12967
- Έκδοση: 2012
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 136
- ISBN: 978-960-272-952-6
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Das Arztstrafrecht nahm eine so lebhafte Entwicklung, dass viele Fragen auf diesem Gebiet (und besonders die Frage der Einwilligung des Patienten in einen Heileingriff) sowohl die Forschung als auch die Gerichte beschäftigen. Durch diese Arbeit wurden die Ähnlichkeiten und die Unterschiede zwischen dem deutschen und dem griechischen Recht aufgezeigt in Bezug auf die Problematik der Einwilligung und der Aufklärung. Trotzdem sind die Probleme und die Schwierigkeiten in der klinischen Praxis sehr groß.
Zusammenfassend lässt sich sagen, dass das Persönlichkeitsund Selbstbestimmungsrecht des Patienten respektiert warden sollte. Die Einwilligung der Person sollte immer erforderlich sein, damit der Arzt zu einem Heileingriff (Operation, Behandlung) schreiten darf. Der Wille der Person hat gegenüber seinem Wohl Vorrang, der Gesetzgeber hat diese Autonomie zu schützen. Gleichzeitig sollte das Vertrauensverhältnis zwischen dem Arzt und dem Kranken unberührt bleiben. Eine Norm sollte allen diesen Bedürfnissen dienen, damit die Probleme und Schwierigkeiten hinsichtlich der Problematik der Einwilligung des Patienten und der Aufklärungspflicht des Arztes überwunden werden.
Η εξέλιξη του ιατρικού ποινικού δικαίου είναι τόσο μεγάλη ώστε εντός αυτής ανακύπτουν πολλά ερωτήματα που απασχολούν την επιστήμη αλλά και τη δικαστηριακή πράξη. Ένα τέτοιο ερώτημα που εγείρει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί η συναίνεση του ασθενούς σε κάθε θεραπευτική επέμβαση του ιατρού του. Στόχος αυτού του έργου είναι να καταδειχθούν οι ομοιότητες καθώς και οι διαφορές ανάμεσα στο γερμανικό και το ελληνικό δίκαιο σε σχέση με την προβληματική της συναίνεσης του ασθενούς και της ενημέρωσής του από τον θεράποντα ιατρό του σχετικά με την ιατρική του κατάσταση. Παρά ταύτα, τα προβλήματα και οι δυσκολίες της κλινικής πράξης είναι πολύ μεγάλα.
Συμπερασματικά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το δικαίωμα της προσωπικότητας και του αυτοπροσδιορισμού του ασθενούς είναι ανάγκη να γίνεται σεβαστό. Θα πρέπει η συναίνεση του ασθενούς να είναι πάντα υποχρεωτική, προκειμένου να επιτραπεί στον ιατρό να προχωρήσει σε μία θεραπευτική επέμβαση (εγχείριση, θεραπεία). Η θέληση του ασθενούς πρέπει να έχει προβάδισμα έναντι της υγείας του και ο νομοθέτης να προστατεύσει την αυτονομία αυτή. Παράλληλα η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ιατρό και τον ασθενή θα πρέπει να παραμείνει ανέγγιχτη. Ένας σχετικός νόμος, θα πρέπει να υπηρετεί όλες τις ανωτέρω ανάγκες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και οι δυσκολίες που ανακύπτουν αναφορικά με την συναίνεση του ασθενούς και το καθήκον του ιατρού να τον διαφωτίσει σχετικά με την ιατρική του κατάσταση.
Zusammenfassend lässt sich sagen, dass das Persönlichkeitsund Selbstbestimmungsrecht des Patienten respektiert warden sollte. Die Einwilligung der Person sollte immer erforderlich sein, damit der Arzt zu einem Heileingriff (Operation, Behandlung) schreiten darf. Der Wille der Person hat gegenüber seinem Wohl Vorrang, der Gesetzgeber hat diese Autonomie zu schützen. Gleichzeitig sollte das Vertrauensverhältnis zwischen dem Arzt und dem Kranken unberührt bleiben. Eine Norm sollte allen diesen Bedürfnissen dienen, damit die Probleme und Schwierigkeiten hinsichtlich der Problematik der Einwilligung des Patienten und der Aufklärungspflicht des Arztes überwunden werden.
Η εξέλιξη του ιατρικού ποινικού δικαίου είναι τόσο μεγάλη ώστε εντός αυτής ανακύπτουν πολλά ερωτήματα που απασχολούν την επιστήμη αλλά και τη δικαστηριακή πράξη. Ένα τέτοιο ερώτημα που εγείρει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί η συναίνεση του ασθενούς σε κάθε θεραπευτική επέμβαση του ιατρού του. Στόχος αυτού του έργου είναι να καταδειχθούν οι ομοιότητες καθώς και οι διαφορές ανάμεσα στο γερμανικό και το ελληνικό δίκαιο σε σχέση με την προβληματική της συναίνεσης του ασθενούς και της ενημέρωσής του από τον θεράποντα ιατρό του σχετικά με την ιατρική του κατάσταση. Παρά ταύτα, τα προβλήματα και οι δυσκολίες της κλινικής πράξης είναι πολύ μεγάλα.
Συμπερασματικά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το δικαίωμα της προσωπικότητας και του αυτοπροσδιορισμού του ασθενούς είναι ανάγκη να γίνεται σεβαστό. Θα πρέπει η συναίνεση του ασθενούς να είναι πάντα υποχρεωτική, προκειμένου να επιτραπεί στον ιατρό να προχωρήσει σε μία θεραπευτική επέμβαση (εγχείριση, θεραπεία). Η θέληση του ασθενούς πρέπει να έχει προβάδισμα έναντι της υγείας του και ο νομοθέτης να προστατεύσει την αυτονομία αυτή. Παράλληλα η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ιατρό και τον ασθενή θα πρέπει να παραμείνει ανέγγιχτη. Ένας σχετικός νόμος, θα πρέπει να υπηρετεί όλες τις ανωτέρω ανάγκες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και οι δυσκολίες που ανακύπτουν αναφορικά με την συναίνεση του ασθενούς και το καθήκον του ιατρού να τον διαφωτίσει σχετικά με την ιατρική του κατάσταση.
A. Einleitung | Σελ. 1 |
B. Herkunft | Σελ. 7 |
C. Begriff der Heilbehandlung | Σελ. 10 |
D. Die Rechtsnatur der Heilbehandlung | Σελ. 12 |
I. Deutsches Recht | Σελ. 12 |
1. Rechtsprechung | Σελ. 12 |
2. Lehre | Σελ. 14 |
II. Griechisches Recht | Σελ. 17 |
1. Rechtsprechung | Σελ. 17 |
2. Lehre | Σελ. 18 |
E. Die Regeln der ?rztlichen Kunst | Σελ. 22 |
F. Die Einwilligung des Patienten | Σελ. 25 |
I. Begriff und Selbstbestimmungsrecht | Σελ. 25 |
1. Deutsches Recht | Σελ. 25 |
2. Griechisches Recht | Σελ. 26 |
II. Wirksamkeit | Σελ. 30 |
1. "Vor der Tat" | Σελ. 30 |
2. Disponibilit?t der Rechtsg?ter | Σελ. 31 |
3. Form und Inhalt | Σελ. 31 |
4. Zeitpunkt | Σελ. 32 |
5. Widerruf | Σελ. 33 |
6. Sittenwidrigkeit | Σελ. 33 |
7. Kenntnis | Σελ. 35 |
8. Einwilligungsf?higkeit | Σελ. 36 |
a. Minderj?hrige Patienten | Σελ. 38 |
b. Psychisch Kranke und geistig Behinderte | Σελ. 41 |
c. Der bewusstlose Patient | Σελ. 42 |
d. Der gefangene Patient | Σελ. 42 |
9. Freiheit von Willensm?ngeln | Σελ. 45 |
a. Drohung | Σελ. 47 |
b. T?uschung | Σελ. 47 |
c. Einfache Irrt?mer | Σελ. 50 |
10. Aufkl?rung des Patienten | Σελ. 51 |
11. Fazit | Σελ. 51 |
G. Die Aufkl?rung | Σελ. 53 |
I. Begriffe und Unterschiede | Σελ. 53 |
1. Deutsches Recht | Σελ. 53 |
2. Griechisches Recht | Σελ. 57 |
II. Arten der Aufkl?rung | Σελ. 58 |
1. Diagnoseaufkl?rung | Σελ. 58 |
2. Verlaufsaufkl?rung | Σελ. 60 |
3. Aufkl?rung ?ber Alternativmethoden | Σελ. 61 |
4. Risikoaufkl?rung | Σελ. 64 |
5. Aufkl?rung ?ber Nichtbehandlung | Σελ. 67 |
6. Aufkl?rung ?ber pers?nliche Informationen | Σελ. 68 |
7. Aufkl?rung ?ber die ?rztlichen Fehler | Σελ. 68 |
8. Aufkl?rung ?ber Medikamentenwirkung | Σελ. 69 |
9. Wirtschaftliche Aufkl?rung | Σελ. 70 |
III. Umfang der Aufkl?rung | Σελ. 71 |
IV. Pers?nliche, zeitliche und f?rmliche Modalit?ten | Σελ. 75 |
1. Aufkl?rungspflichtiger | Σελ. 75 |
2. Aufkl?rungsbed?rftiger | Σελ. 77 |
3. Zeitpunkt der Aufkl?rung | Σελ. 79 |
4. Form der Aufkl?rung | Σελ. 81 |
V. Einschr?nkung | Σελ. 84 |
1. Hohe Dringlichkeit | Σελ. 84 |
2. Der informierte Patient | Σελ. 85 |
3. Anspruch des Patienten auf Nichtwissen | Σελ. 86 |
4. Kontraindikation und therapeutisches Privileg | Σελ. 88 |
VI. Haftung | Σελ. 90 |
VII. Enthaftung | Σελ. 92 |
H. Beweislast und Irrtumsprobleme | Σελ. 94 |
I. Beweis | Σελ. 94 |
II. Irrtumsprobleme | Σελ. 95 |
I. Einwilligung durch Vertreter und mutmassliche Einwilligung | Σελ. 98 |
I. Einwilligung durch Vertreter | Σελ. 98 |
II. Mutmassliche Einwilligung | Σελ. 102 |
1. Begriff | Σελ. 102 |
2. Ermittlung | Σελ. 105 |
3. Operationserweiterung | Σελ. 108 |
J. Ergebnisse | Σελ. 111 |
Epilog | Σελ. 118 |
Literaturverzeichnis | Σελ. 121 |
Deutsches | Σελ. 121 |
Griechisches | Σελ. 124 |