Back to Top
ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΔΙΕΠΟΝ ΤΙΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΕΞ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟΥ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ
Κωδικός Προϊόντος:
12813
- Έκδοση: 2011
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 288
- ISBN: 978-960-272-862-8
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Στο παρόν πόνημα με τίτλο «Διεθνές Δίκαιο διέπον τις αξιώσεις εξ αεροπορικού ατυχήματος», που ανήκει στην σειρά «Scripta Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου» [24] επιδιώκεται να καταδειχθούν τα σημαντικότερα ζητήματα ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, που σχετίζονται με την ικανοποίηση των αξιώσεων φυσικού προσώπου από αεροπορικό ατύχημα, που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια διεθνούς μεταφοράς. Τα ζητήματα αυτά συνίστανται πρωταρχικά, στην Διεθνή Δικαιοδοσία, ήτοι την αναζήτηση του αρμόδιου δικαστηρίου ενώπιον του οποίου πρέπει να εισαχθεί προς επίλυση η διαφορά. Εν συνεχεία, ο ερμηνευτής και εφαρμοστής του δικαίου τίθεται αντιμέτωπος με το πρόβλημα της επιλογής του εφαρμοστέου δικαίου, το οποίο, ειδικά για το αεροπορικό ατύχημα, όπου υπάρχουν στοιχεία αλλοδαπότητας, επιλύεται τόσο από Διεθνείς Συμβάσεις, όσο και από τους κανόνες σύνδεσης του forum, στις περιπτώσεις που μια διαφορά εκπίπτει του πεδίου εφαρμογής, όπως τούτο προσδιορίζεται από το διεθνές ομοιόμορφο δίκαιο.
Ειδικότερα, στο Κεφάλαιο Αʼ παρουσιάζονται τα «Ζητήματα Διεθνούς Δικαιοδοσίας» για τις διαφορές από αεροπορικό ατύχημα. Ειδικότερα εξετάζονται οι σχετικές ρυθμίσεις που καθιερώνουν διεθνή συμβατικά κείμενα και πιο συγκεκριμένα οι Συμβάσεις της Βαρσοβίας (1929), Γκουαδαλαχάρα και Μόντρεαλ (1999), καθώς και εκείνη της Ρώμης (1952) και ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 44/2001, αλλά και Εθνικές Νομοθεσίες, τόσο της Ηπειρωτικής Ευρώπης, όσο και του Αγγλοαμερικανικού συστήματος (Common Law) και άλλων νομικών συστημάτων. Η Διεθνής Δικαιοδοσία εξετάζεται πρωταρχικά διότι το εφαρμοστέο δίκαιο εξαρτάται από το όργανο που θα επιληφθεί της επίλυσης διαφοράς από αεροπορικό ατύχημα, ήτοι δύναται να προσδιορισθεί μόνο αφού καθορισθεί η αρμοδιότητα του δικαστηρίου, οπότε και θα γίνει γνωστό το δίκαιο που θα εφαρμόσει το εν λόγω δικαστήριο, δηλαδή το δίκαιο πού δεσμεύει το επιληφθέν forum, είτε εθνικής, είτε διεθνούς προέλευσης.
Εν συνεχεία, στο Κεφάλαιο Βʼ εξετάζεται το «Εφαρμοστέο Δίκαιο επί Αδικοπρακτικών Ενοχών», που ρυθμίζει την εξωσυμβατική ευθύνη του αεροπορικού μεταφορέα και το οποίο βρίσκεται κυρίως σε Διεθνή Κείμενα, ιδίως σε Διεθνείς Συμβάσεις ομοιόμορφου (ουσιαστικού) διεθνούς δικαίου, όπως εκείνες της Βαρσοβίας (1929) και του Μόντρεαλ (1999), ή της Ρώμης (1952), αλλά και διεθνή κείμενα που καθιερώνουν για τα Συμβαλλόμενα κράτη (ομοιόμορφο) εφαρμοστέο δίκαιο. Τέτοιες ρυθμίσεις καθιερώνει ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 864/2007 (Ρώμη ΙΙ) και η Σύμβαση της Χάγης του 1973. Η εξέταση των ανωτέρω διεθνών συμβατικών κειμένων αναπτύσσει ενδιαφέρον για τις διαφορές από αεροπορικό ατύχημα που εκφεύγουν του πεδίου εφαρμογής του ομοιόμορφου (ουσιαστικού) διεθνούς δικαίου. Το εφαρμοστέο δίκαιο στις αδικοπρακτικές ενοχές συμπληρώνουν τα «Εθνικά Ιδιωτικά Διεθνή Δίκαια των Κρατών», τα πιο χαρακτηριστικά των οποίων παρουσιάζονται στην παρούσα μελέτη, δηλαδή τόσο τα κυριότερα δίκαια της ηπειρωτικής Ευρώπης, όπως το γερμανικό, το ιταλικό, το αυστριακό, το γαλλικό, το ελβετικό, όσο και οι ρυθμίσεις των δικαίων που κατατάσσονται στην αγγλοσαξωνική οικογένεια των δικαίων, όπως το Ην. Βασίλειο και οι Η.Π.Α.
Στο Κεφάλαιο Γ΄ εξετάζονται τα «Ζητήματα Συμβατικής Ευθύνης», για τις διαφορές που προκύπτουν από αεροπορικό ατύχημα, με αντίστοιχη και πάλι μεθοδολογία. Ειδικότερα, παρουσιάζονται οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στα διεθνή συμβατικά κείμενα, όπως η Σύμβαση της Βαρσοβίας (1929) και η Σύμβαση του Μόντρεαλ (1999), οι οποίες συνιστούν διεθνές ομοιόμορφο (ουσιαστικό) δίκαιο και αφορούν στην κατάρτιση της σύμβασης αεροπορικής μεταφοράς με την έκδοση των αντίστοιχων τίτλων, στην έκταση της ευθύνης του μεταφορέα από αεροπορικό ατύχημα και του περιορισμού της από τις εν λόγω διεθνείς συμβάσεις, στην ευθύνη τρίτου προσώπου, εκτός του μεταφορέα, στην περίπτωση ναύλωσης αεροσκάφους που δεν ρυθμίζεται άμεσα την Σύμβαση της Βαρσοβίας (1929). Εν συνεχεία, για τις διαφορές που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των ανωτέρω διεθνών συμβατικών κειμένων, παρατίθενται οι διεθνούς προέλευσης ρυθμίσεις για την επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου επί συμβατικών ενοχών, όπως ο Κανονισμός ΕΕ 593/2008 και η Σύμβαση της Ρώμης (1980), αλλά και οι εθνικές ρυθμίσεις ιδιωτικού διεθνούς δικαίου επί συμβατικών ενοχών των δικαίων της ηπειρωτικής Ευρώπης και των αγγλοσαξονικών δικαίων. Στο τέλος του παρόντος Κεφαλαίου εξετάζεται και η συρροή αξιώσεων (συμβατικών και εξωσυμβατικών), όπως το ζήτημα αυτό αντιμετωπίζεται από την επιστήμη του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου.
Το παρόν πόνημα με τίτλο «Διεθνές Δίκαιο διέπον τις αξιώσεις εξ αεροπορικού ατυχήματος» επιδιώκει να καταδείξει περίπλοκα νομικά ζητήματα για τις διαφορές με στοιχεία αλλοδαπότητας που ανακύπτουν από αεροπορικό ατύχημα, όπως η Διεθνής Δικαιοδοσία και το εφαρμοστέο δίκαιο, επιλυόμενα είτε από το εν ισχύ διεθνές ομοιόμορφο δίκαιο είτε από το εθνικό δίκαιο και τους κανόνες σύνδεσης του εκάστοτε forum. Περιλαμβάνεται εκτενής ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία καθώς και πλήθος δικαστικών αποφάσεων, χρήσιμες για την ερμηνεία και την εξειδίκευση νομικών όρων που περιλαμβάνονται στα διεθνή συμβατικά κείμενα.
Ενόψει των ανωτέρω, η ανά χείρας μελέτη αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για κάθε νομικό, ερμηνευτή ή εφαρμοστή του δικαίου, ο οποίος τίθεται ενώπιον του ζητήματος καθορισμού του αρμόδιου δικαστηρίου και της επιλογής εφαρμοστέου δικαίου επί μιας διεθνούς μεταφοράς κατά την οποία επήλθε αεροπορικό ατύχημα.
Ειδικότερα, στο Κεφάλαιο Αʼ παρουσιάζονται τα «Ζητήματα Διεθνούς Δικαιοδοσίας» για τις διαφορές από αεροπορικό ατύχημα. Ειδικότερα εξετάζονται οι σχετικές ρυθμίσεις που καθιερώνουν διεθνή συμβατικά κείμενα και πιο συγκεκριμένα οι Συμβάσεις της Βαρσοβίας (1929), Γκουαδαλαχάρα και Μόντρεαλ (1999), καθώς και εκείνη της Ρώμης (1952) και ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 44/2001, αλλά και Εθνικές Νομοθεσίες, τόσο της Ηπειρωτικής Ευρώπης, όσο και του Αγγλοαμερικανικού συστήματος (Common Law) και άλλων νομικών συστημάτων. Η Διεθνής Δικαιοδοσία εξετάζεται πρωταρχικά διότι το εφαρμοστέο δίκαιο εξαρτάται από το όργανο που θα επιληφθεί της επίλυσης διαφοράς από αεροπορικό ατύχημα, ήτοι δύναται να προσδιορισθεί μόνο αφού καθορισθεί η αρμοδιότητα του δικαστηρίου, οπότε και θα γίνει γνωστό το δίκαιο που θα εφαρμόσει το εν λόγω δικαστήριο, δηλαδή το δίκαιο πού δεσμεύει το επιληφθέν forum, είτε εθνικής, είτε διεθνούς προέλευσης.
Εν συνεχεία, στο Κεφάλαιο Βʼ εξετάζεται το «Εφαρμοστέο Δίκαιο επί Αδικοπρακτικών Ενοχών», που ρυθμίζει την εξωσυμβατική ευθύνη του αεροπορικού μεταφορέα και το οποίο βρίσκεται κυρίως σε Διεθνή Κείμενα, ιδίως σε Διεθνείς Συμβάσεις ομοιόμορφου (ουσιαστικού) διεθνούς δικαίου, όπως εκείνες της Βαρσοβίας (1929) και του Μόντρεαλ (1999), ή της Ρώμης (1952), αλλά και διεθνή κείμενα που καθιερώνουν για τα Συμβαλλόμενα κράτη (ομοιόμορφο) εφαρμοστέο δίκαιο. Τέτοιες ρυθμίσεις καθιερώνει ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 864/2007 (Ρώμη ΙΙ) και η Σύμβαση της Χάγης του 1973. Η εξέταση των ανωτέρω διεθνών συμβατικών κειμένων αναπτύσσει ενδιαφέρον για τις διαφορές από αεροπορικό ατύχημα που εκφεύγουν του πεδίου εφαρμογής του ομοιόμορφου (ουσιαστικού) διεθνούς δικαίου. Το εφαρμοστέο δίκαιο στις αδικοπρακτικές ενοχές συμπληρώνουν τα «Εθνικά Ιδιωτικά Διεθνή Δίκαια των Κρατών», τα πιο χαρακτηριστικά των οποίων παρουσιάζονται στην παρούσα μελέτη, δηλαδή τόσο τα κυριότερα δίκαια της ηπειρωτικής Ευρώπης, όπως το γερμανικό, το ιταλικό, το αυστριακό, το γαλλικό, το ελβετικό, όσο και οι ρυθμίσεις των δικαίων που κατατάσσονται στην αγγλοσαξωνική οικογένεια των δικαίων, όπως το Ην. Βασίλειο και οι Η.Π.Α.
Στο Κεφάλαιο Γ΄ εξετάζονται τα «Ζητήματα Συμβατικής Ευθύνης», για τις διαφορές που προκύπτουν από αεροπορικό ατύχημα, με αντίστοιχη και πάλι μεθοδολογία. Ειδικότερα, παρουσιάζονται οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στα διεθνή συμβατικά κείμενα, όπως η Σύμβαση της Βαρσοβίας (1929) και η Σύμβαση του Μόντρεαλ (1999), οι οποίες συνιστούν διεθνές ομοιόμορφο (ουσιαστικό) δίκαιο και αφορούν στην κατάρτιση της σύμβασης αεροπορικής μεταφοράς με την έκδοση των αντίστοιχων τίτλων, στην έκταση της ευθύνης του μεταφορέα από αεροπορικό ατύχημα και του περιορισμού της από τις εν λόγω διεθνείς συμβάσεις, στην ευθύνη τρίτου προσώπου, εκτός του μεταφορέα, στην περίπτωση ναύλωσης αεροσκάφους που δεν ρυθμίζεται άμεσα την Σύμβαση της Βαρσοβίας (1929). Εν συνεχεία, για τις διαφορές που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των ανωτέρω διεθνών συμβατικών κειμένων, παρατίθενται οι διεθνούς προέλευσης ρυθμίσεις για την επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου επί συμβατικών ενοχών, όπως ο Κανονισμός ΕΕ 593/2008 και η Σύμβαση της Ρώμης (1980), αλλά και οι εθνικές ρυθμίσεις ιδιωτικού διεθνούς δικαίου επί συμβατικών ενοχών των δικαίων της ηπειρωτικής Ευρώπης και των αγγλοσαξονικών δικαίων. Στο τέλος του παρόντος Κεφαλαίου εξετάζεται και η συρροή αξιώσεων (συμβατικών και εξωσυμβατικών), όπως το ζήτημα αυτό αντιμετωπίζεται από την επιστήμη του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου.
Το παρόν πόνημα με τίτλο «Διεθνές Δίκαιο διέπον τις αξιώσεις εξ αεροπορικού ατυχήματος» επιδιώκει να καταδείξει περίπλοκα νομικά ζητήματα για τις διαφορές με στοιχεία αλλοδαπότητας που ανακύπτουν από αεροπορικό ατύχημα, όπως η Διεθνής Δικαιοδοσία και το εφαρμοστέο δίκαιο, επιλυόμενα είτε από το εν ισχύ διεθνές ομοιόμορφο δίκαιο είτε από το εθνικό δίκαιο και τους κανόνες σύνδεσης του εκάστοτε forum. Περιλαμβάνεται εκτενής ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία καθώς και πλήθος δικαστικών αποφάσεων, χρήσιμες για την ερμηνεία και την εξειδίκευση νομικών όρων που περιλαμβάνονται στα διεθνή συμβατικά κείμενα.
Ενόψει των ανωτέρω, η ανά χείρας μελέτη αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για κάθε νομικό, ερμηνευτή ή εφαρμοστή του δικαίου, ο οποίος τίθεται ενώπιον του ζητήματος καθορισμού του αρμόδιου δικαστηρίου και της επιλογής εφαρμοστέου δικαίου επί μιας διεθνούς μεταφοράς κατά την οποία επήλθε αεροπορικό ατύχημα.
| ΕΙΣΑΓΩΓΗ | Σελ. 1 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α' Ζητήματα Διεθνούς Δικαιοδοσίας | |
| I. Διεθνείς Συμβάσεις | Σελ. 9 |
| 1. Η Σύμβαση της Βαρσοβίας - Πεδίο Εφαρμογής | Σελ. 9 |
| 2. Βάσεις Δικαιοδοσίας κατά τη Σύμβαση της Βαρσοβίας | Σελ. 15 |
| 3. Η εφαρμογή του άρθρου 28 από τις εθνικές νομοθεσίες | Σελ. 27 |
| 3.1. Το Πρωτόκολλο της Γουατεμάλα του 1971 | Σελ. 34 |
| 4. Η Ενεργητική και η Παθητική Νομιμοποίηση κατά τη Σύμβαση της Βαρσοβίας | Σελ. 36 |
| 4.1. Η Ενεργητική Νομιμοποίηση κατά τη Σύμβαση Μεταφοράς Προσώπων | Σελ. 37 |
| 4.2. Η Ενεργητική Νομιμοποίηση έναντι της μεταφοράς Αποσκευών ή Εμπορευμάτων | Σελ. 40 |
| 4.3. Η Παθητική Νομιμοποίηση κατά τη Σύμβαση της Βαρσοβίας | Σελ. 44 |
| II. Η Σύμβαση του Μόντρεαλ του 1999 | Σελ. 51 |
| III. Η Σύμβαση της Ρώμης του 1952 | Σελ. 56 |
| IV. Ο Κανονισμός 44/2001 - Πεδίο Εφαρμογής | Σελ. 58 |
| 1. Η Γενική Δωσιδικία της Κατοικίας του Εναγομένου | Σελ. 61 |
| 2. Η Δικαιοδοσία στις Διαφορές εκ Συμβάσεως | Σελ. 65 |
| 3. Η Δωσιδικία των Ενοχών εξ Αδικοπραξίας ή Οιονεί Αδικοπραξίας | Σελ. 69 |
| V. Εθνικές Νομοθεσίες | Σελ. 74 |
| 1. Η Διεθνής Δικαιοδοσία των Ελληνικών Δικαστηρίων | Σελ. 74 |
| 2. Η Διεθνής Δικαιοδοσία κατά το Αμερικανικό Δικονομικό Δίκαιο | Σελ. 78 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β' Εφαρμοστέο Δίκαιο επί των Αδικοπρακτικών Ενοχών | |
| I. Εφαρμοστέο Δίκαιο που προβλέπεται από Διεθνείς Συμβάσεις | Σελ. 85 |
| 1. Οι Συμβάσεις της Βαρσοβίας του 1929 και του Μόντρεαλ του 1999 | Σελ. 87 |
| 2. Η Σύμβαση της Ρώμης (1952) | Σελ. 91 |
| 3. Ο Κανονισμός 864/2007 (Ρώμη ΙΙ) | Σελ. 96 |
| 4. Η Σύμβαση της Χάγης του 1973 | Σελ. 112 |
| ΙΙ. Τα Εθνικά Ιδιωτικά Διεθνή Δίκαια των Κρατών | Σελ. 116 |
| 1. Τα Δίκαια της Ηπειρωτικής Ευρώπης | Σελ. 122 |
| 2. Τα αγγλοσαξονικά δίκαια | Σελ. 134 |
| 2.1. Οι κανόνες συγκρούσεως περί αδικοπραξιών του Ηνωμένου Βασιλείου | Σελ. 135 |
| 2.2. Το εφαρμοστέο δίκαιο επί αδικοπρακτικών ενοχών στις ΗΠΑ | Σελ. 141 |
| (α) Η θεωρία της «ανάλυσης των κυβερνητικών συμφερόντων» | Σελ. 146 |
| (β) Η θεωρία του «σημαντικότερου συνδέσμου» | Σελ. 151 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ' Ζητήματα Συμβατικής Ευθύνης | |
| I. Διεθνές Ομοιόμορφο Δίκαιο | Σελ. 161 |
| 1. Τίτλοι Αεροπορικής Μεταφοράς | Σελ. 164 |
| 2. Το Σύστημα Ευθύνης της Συμβάσεως της Βαρσοβίας του 1929 και της Συμβάσεως του Μόντρεαλ του 1999 | Σελ. 168 |
| α) Ο περιορισμός της ευθύνης του μεταφορέα | Σελ. 169 |
| β) Πλήρης ή μερική απαλλαγή του μεταφορέα από την ευθύνη | Σελ. 181 |
| γ) Απεριόριστη Ευθύνη του Μεταφορέα | Σελ. 189 |
| 3. Η Ευθύνη κατά τη Μεταφορά από Τρίτο Πρόσωπο | Σελ. 198 |
| ΙΙ. Η Επιλογή του Εφαρμοστέου Δικαίου στην Αεροπορική Μεταφορά | Σελ. 204 |
| 1. Η Σύμβαση της Ρώμης του 1980 - Κανονισμός Ρώμη Ι | Σελ. 205 |
| 2. Οι Ρυθμίσεις Ιδιωτικού Διεθνούς Δίκαιου των Κρατών | Σελ. 216 |
| ΙΙΙ. Συρροή Αξιώσεων | Σελ. 221 |
| ΕΠΙΛΟΓΟΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ | Σελ. 229 |
| ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ | |
| ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 241 |
| I. Ελληνική | Σελ. 241 |
| ΙΙ. Αλλοδαπή | Σελ. 243 |
| ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 247 |
| Ι. Ελληνική | Σελ. 247 |
| ΙΙ. Αλλοδαπή | Σελ. 250 |
| ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ | Σελ. 255 |
| ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ | Σελ. 257 |
| Ελληνική Νομολογία | Σελ. 257 |
| Αλλοδαπή Νομολογία | Σελ. 258 |
| ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 269 |