ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ & ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ
- Εκδοση: 2η 2013
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 440
- ISBN: 978-960-562-081-3
- ISBN: 978-960-562-081-3
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Η δεύτερη έκδοση του έργου «Δικαστική Ψυχολογία & Ψυχιατρική» περιλαμβάνει τα πανεπιστημιακά συγγράμματα «Δικαστική Ψυχιατρική» και «Δικαστική Ψυχολογία» σε ενημερωμένη μορφή. Καλύπτονται έτσι οι διδακτικές και εξεταστικές ανάγκες των φοιτητών και ικανοποιείται επίσης ένα συχνό αίτημα της πράξης (νομικοί, ψυχίατροι, ψυχολόγοι).
Συγκεκριμένα, στο κεφάλαιο της «Δικαστικής Ψυχιατρικής» εξετάζονται η έννοια και η αποστολή της Δικαστικής Ψυχιατρικής, η σχέση της με τις νευροεπιστήμες, οι αρμοδιότητες του ψυχίατρου-πραγματογνώμονα, ο ακούσιος εγκλεισμός, η ρύθμιση της ανικανότητας για καταλογισμό και της ελαττωμένης ικανότητας για καταλογισμό στον ΠΚ, τα βιολογικά και ψυχολογικά κριτήρια των άρθρων 34 και 36 ΠΚ, η κωφαλαλία του άρθρου 33 ΠΚ, η διάγνωση της ανικανότητας για καταλογισμό και της ελαττωμένης ικανότητας για καταλογισμό και, τέλος, η συνεργασία δικαστή και πραγματογνώμονα.
Στο κεφάλαιο της «Δικαστικής Ψυχολογίας» εξετάζονται η Δικαστική Ψυχολογία ως κλάδος της Ψυχολογίας του Δικαίου, ο ρόλος του δικαστικού ψυχολόγου-πραγματογνώμονα, η ψυχολογική γνωμοδότηση της ικανότητας για καταλογισμό κατά την έννοια των άρθρων 34 και 36 ΠΚ, καθώς και η ψυχολογία των μαρτύρων.
Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια βιβλιογραφία (αυτοτελή για κάθε κλάδο) και ενιαίο αλφαβητικό ευρετήριο. Αποτελεί ένα εγχειρίδιο ιδιαίτερα εύχρηστο που συμβάλλει στη διαχείριση επιμέρους θεμάτων και προσφέρει γρήγορη και πλήρη ενημέρωση στην ποινική διαδικασία.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ | Σελ. XI |
ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ | Σελ. XXI |
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ | |
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ | |
1.1.Έννοια και αποστολή της Δικαστικής Ψυχιατρικής. Υπευθυνότητα του ατόμου. Νευροεπιστήμες και Δικαστική Ψυχιατρική | Σελ. 3 |
1.1.1.Έννοια και αποστολή της Δικαστικής Ψυχιατρικής. Υπευθυνότητα του ατόμου | Σελ. 3 |
1.1.2.Δικαστική Ψυχιατρική και νευροεπιστήμες | Σελ. 5 |
1.2.Οι αρμοδιότητες του ψυχίατρου-πραγματογνώμονα και η συνεργασία του με το δικαστήριο της ουσίας | Σελ. 7 |
1.3.Ακούσιος εγκλεισμός (ν. 2071/1992) | Σελ. 10 |
1.4.Διάγραμμα ύλης. Βασική βιβλιογραφία | Σελ. 16 |
2. Η ΡΥΘΜΙΣΗ THΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΑΤΤΩΜΕΝΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟ ΣΤΟΝ Π.Κ. | |
2.1.Ποινική ανηλικότητα | Σελ. 21 |
2.2.Σημείο αναφοράς της ανικανότητας για καταλογισμό και της ελαττωμένης ικανότητας για καταλογισμό: η συγκεκριμένη πράξη | Σελ. 24 |
2.3.Μερική ανικανότητα για καταλογισμό και μερικώς ελαττωμένη ικανότητα για καταλογισμό | Σελ. 29 |
2.4.Actio libera in causa (άρθρο 35 Π.K.) | Σελ. 30 |
2.5.Η δικονομική αρχή «in dubio pro reo» και τα άρθρα 34 και 36 Π.Κ. | Σελ. 35 |
2.6.Έγκλημα σε κατάσταση υπαιτίου και πλήρους μέθης (άρθρο 193 Π.Κ.) | Σελ. 37 |
2.7.Πλάνη περί τον άδικο χαρακτήρα της πράξεως (άρθρο 31 § 2 Π.Κ.) | Σελ. 43 |
2.8.Δυνητική ή υποχρεωτική μείωση της ποινής σε περίπτωση ελαττωμένης ικανότητας για καταλογισμό; | Σελ. 47 |
2.8.1.Οριοθέτηση της προβληματικής | Σελ. 47 |
2.8.2.Απόρριψη της δυνητικής μείωσης και πρόκριση της υποχρεωτικής μείωσης της ποινής | Σελ. 51 |
2.9.Έννομες συνέπειες | Σελ. 63 |
2.9.1.Ανικανότητα για καταλογισμό | Σελ. 66 |
2.9.2.Ελαττωμένη ικανότητα για καταλογισμό | Σελ. 71 |
3. ΔΥΝΑΤΕΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ Π.Κ. | |
3.1.Οι νομοθετικές δυνατότητες: βιολογική, ψυχολογική και μικτή (σύνθετη) μέθοδος | Σελ. 77 |
3.2.Η επιλογή του Π.Κ. | Σελ. 82 |
4. ΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 34 ΚΑΙ 36 Π.Κ. ΚΩΦΑΛΑΛΙΑ ΚΑΤ' ΑΡΘΡΟ 33 Π.K. | |
4.1.Τα βιολογικά και ψυχολογικά κριτήρια των άρθρων 34 και 36 Π.Κ. | Σελ. 85 |
4.1.1.Τα βιολογικά (εισαγωγικά ή περιγραφικά) κριτήρια | Σελ. 88 |
4.1.1.1.Η διατάραξη της συνειδήσεως | Σελ. 90 |
4.1.1 2.Η νοσηρή διατάραξη των πνευματικών λειτουργιών | Σελ. 104 |
4.1.1.3.Ταξινόμηση ψυχικών διαταραχών (ψυχικών ασθενειών και ψυχικών παραλλαγών) και η (πιθανή) ποινική τους εκτίμηση | Σελ. 117 |
4.1.2.Τα ψυχολογικά κριτήρια | Σελ. 122 |
4.1.3.Συμπεράσματα | Σελ. 133 |
4.2.Η κωφαλαλία του άρθρου 33 Π.Κ. | Σελ. 134 |
5. ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΑΤΤΩΜΕΝΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟ | |
5.1.Ικανότητα για καταλογισμό και ελευθερία της βουλήσεως ως δικαιοθεωρητικό πρόβλημα | Σελ. 139 |
5.2.Το αξιολογικό πρόβλημα της διαπίστωσης in foro της ανικανότητας για καταλογισμό | Σελ. 150 |
5.3.Η αξιολογική διάγνωση in foro της ελαττωμένης ικανότητας για καταλογισμό | Σελ. 158 |
6. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΝΑ | |
6.1.Ιστορική θεώρηση | Σελ. 173 |
6.2.Συσχέτιση ψυχικής ασθενείας και εγκληματικής πράξης (ειδική αρμοδιότητα του πραγματογνώμονα-ψυχιάτρου) | Σελ. 179 |
6.3.Κατανομή αρμοδιοτήτων ανάμεσα στο δικαστή ουσίας και τον ψυχίατρο-πραγματογνώμονα | Σελ. 186 |
6.3.1.Το νομικό ζήτημα της αξιολόγησης της ικανότητας για καταλογισμό | Σελ. 191 |
6.3.2.Η εκτίμηση των αποδείξεων | Σελ. 206 |
6.3.3.Η ενημέρωση τον πραγματογνώμονα από το δικαστή | Σελ. 212 |
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ | |
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ | |
1.1.Δικαστική Ψυχολογία και Ψυχολογία | Σελ. 219 |
1.2.Ιδιαίτερη προβληματική της Δικαστικής Ψυχολογίας | Σελ. 221 |
1.3.Δυνατότητες και όρια της Δικαστικής Ψυχολογίας ως κλάδος της Ψυχολογίας του Δικαίου | Σελ. 223 |
2. Ο ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ - ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΝΑΣ | |
2.1.Νομικές βάσεις και γενικά ερωτήματα για τη λειτουργία του ψυχολόγου-πραγματογνώμονα | Σελ. 225 |
2.2.Συγκρούσεις ρόλων του ψυχολόγου - πραγματογνώμονα | Σελ. 234 |
2.2.1.Εμπιστοσύνη και αντικειμενικότητα | Σελ. 234 |
2.2.2.Διεξοδική έρευνα της προσωπικότητας και προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας | Σελ. 236 |
2.2.3.Ναρκοανάλυση, «ανιχνευτής του ψεύδους», προβολικά «τεστ» (δοκιμασίες) | Σελ. 239 |
2.2.4.Υποκειμενική αντίληψη και αντικειμενική έκδοση γνωμοδοτήσεων | Σελ. 244 |
2.2.5.Ευθύνες για τις συνέπειες της γνωμοδότησης | Σελ. 245 |
2.2.6.Πίστη στην επιστημονική άποψη και αναγκαία «ευελιξία» | Σελ. 247 |
2.2.7.Επιστήμονες πραγματογνώμονες και χρήσιμος δικαστικός βοηθός | Σελ. 247 |
2.3.Γενικά μεθοδολογικά προβλήματα της δικαστικής - ψυχολογικής γνωμοδότησης | Σελ. 249 |
2.3.1.Η έλλειψη μιας συνολικής θεωρίας | Σελ. 249 |
2.3.2.Νομοθετική γνώση και «ιδιογραφική» εφαρμογή | Σελ. 253 |
2.3.3.Διαφορετική θέση δικαστών και πραγματογνωμόνων | Σελ. 254 |
2.4.Η διενέργεια της δικαστικής-ψυχολογικής γνωμοδότησης | Σελ. 255 |
2.4.1.Η διαδρομή της γνωμοδότησης | Σελ. 255 |
2.4.2.Η ψυχοδιαγνωστική συνομιλία και η δικαστική - ψυχολογική διερεύνηση | Σελ. 262 |
2.4.3.Η εφαρμογή ψυχολογικών τεστ | Σελ. 267 |
2.4.4.Διαδικασίες ερωτηματολογίου και τεστ αντίληψης | Σελ. 269 |
2.4.5.Η παρατήρηση συμπεριφοράς | Σελ. 270 |
2.4.6.Status praesens, αναδρομή και πρόγνωση | Σελ. 271 |
3. Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 34 ΚΑΙ 36 Π.Κ. | |
3.1.Το κείμενο του νόμου | Σελ. 275 |
3.2.Επεξηγήσεις στις νομικές διατάξεις | Σελ. 275 |
3.2.1.Τα όρια ηλικίας | Σελ. 275 |
3.2.2.Η «διώροφη» διαδικασία | Σελ. 277 |
3.2.3.Η ικανότητα για διάκριση και συμμόρφωση | Σελ. 278 |
3.2.4.Οι διαφορές ανάμεσα στα άρθρα 34 και 36 Π.Κ. και η δικαστική απόφαση | Σελ. 282 |
3.3.Η ικανότητα του δράστη για καταλογισμό (ενοχή) ως γενική προϋπόθεση | Σελ. 283 |
3.4.Τα στοιχεία που αποκλείουν την ενοχή (ικανότητα για καταλογισμό) και αντίστοιχα μειώνουν την ενοχή (ικανότητα για καταλογισμό) | Σελ. 292 |
3.4.1. Η δυνατότητα της αναλογίας | Σελ. 292 |
3.4.2.Η «νοσηρή διατάραξη των πνευματικών (ψυχικών) λειτουργιών» | Σελ. 293 |
3.4.3.Η «διατάραξη της συνείδησης» | Σελ. 295 |
3.4.3.1.Η «μεταφορά» του μοντέλου των στρωμάτων | Σελ. 295 |
3.4.3.2.Το φαινόμενο της εξαρτώμενης από πάθος «διατάραξης της συνείδησης» | Σελ. 299 |
3.4.3.3.Η απουσία παθολογικών αιτίων | Σελ. 302 |
3.4.3.4.Το πρόβλημα του εννοιολογικού καθορισμού: «βαθιά» (βλ §§ 20 και 21 γερμ. Π.Κ.) διατάραξη της συνείδησης | Σελ. 304 |
3.4.3.5.Η γνωμοδότηση της (βαθιάς) διατάραξης της συνείδησης | Σελ. 306 |
3.5.Η αγνωστικιστική συζήτηση | Σελ. 311 |
3.6.Ειδικά προβλήματα σε σχέση με γνωμοδοτήσεις ως προς τα άρθρα 34 και 36 Π.Κ. | Σελ. 311 |
3.6.1.Πραγματογνώμονας και δικαστής | Σελ. 311 |
3.6.2.Τάσεις για «αποψυχολογικοποίηση» | Σελ. 315 |
4. Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ | |
4.1.Εισαγωγή | Σελ. 319 |
4.1.1.Ο μάρτυρας και το αντικείμενο της κατάθεσής του | Σελ. 319 |
4.1.2.Κριτήριο «αλήθειας» στη μαρτυρική κατάθεση | Σελ. 320 |
4.2.Η μη ηθελημένη ανακριβής μαρτυρία | Σελ. 321 |
4.2.1.Γενικά | Σελ. 321 |
4.2.2.Οι τρεις φάσεις της διαδρομής της κατάθεσης | Σελ. 323 |
4.2.2.1.Γενικά | Σελ. 323 |
4.2.2.2.1η φάση: η αντίληψη | Σελ. 323 |
4.2.2.3.2η φάση: η μνήμη | Σελ. 327 |
4.2.2.4.3η φάση: η ανάπλαση (αναπαραγωγή) του συμβάντος | Σελ. 332 |
4.3.Η εκ προθέσεως ψευδής κατάθεση | Σελ. 337 |
4.3.1.Γενικά | Σελ. 337 |
4.3.2.Κίνητρα ψευδών καταθέσεων | Σελ. 339 |
4.4.Προβλήματα της προσφορότητας των καταθέσεων | Σελ. 343 |
4.4.1.Γενικά | Σελ. 343 |
4.4.2.Η ηλικία του μάρτυρα | Σελ. 343 |
4.4.2.1.Οι ανήλικοι μάρτυρες | Σελ. 343 |
4.2.2.2.Οι υπερήλικες μάρτυρες | Σελ. 345 |
4.4.3. Το φύλο του μάρτυρα | Σελ. 346 |
4.4.4.Το επάγγελμα και η μόρφωση του μάρτυρα | Σελ. 348 |
4.4.5.Η ιδιαίτερη σχέση του μάρτυρα με τον κατηγορούμενο | Σελ. 348 |
4.4.6.Η ειδική μαρτυρική προσφορότητα | Σελ. 349 |
4.4.6.1.Γενικά | Σελ. 349 |
4.4.6.2.Οι χαρακτηρολογικοί τύποι μαρτύρων | Σελ. 349 |
4.4.7.Οι μάρτυρες εξ ακοής | Σελ. 352 |
4.4.7.Ειδικά οι μάρτυρες - «θύματα» στα εγκλήματα της γενετήσιας σφαίρας | Σελ. 353 |
4.4.9.Ειδικά: οι αναγνωρίσεις προσώπων | Σελ. 354 |
4.5.Οι μέθοδοι της αξιολόγησης καταθέσεων | Σελ. 358 |
4.5.1.Γενικά | Σελ. 358 |
4.5.2.Τα εμπειρικά κριτήρια του δικαστή | Σελ. 358 |
4.5.3.Η ψυχολογική πραγματογνωμοσύνη | Σελ. 359 |
4.5.3.1.Η ανάγκη ψυχολογικής πραγματογνωμοσύνης | Σελ. 359 |
4.5.3.2.Η επιστημονική βάση της ψυχολογικής πραγματογνωμοσύνης | Σελ. 360 |
4.5.3.3.Οι διάφορες μέθοδοι αξιολόγησης των καταθέσεων | Σελ. 362 |
4.5.3.4.Η πρακτική της γνωμοδότησης επί της κατάθεσης | Σελ. 368 |
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ | Σελ. 373 |
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ | Σελ. 400 |
ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 409 |