Back to Top
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Κωδικός Προϊόντος:
14487
- Εκδοση: 3η 2013
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 192
- ISBN: 978-960-562-156-8
- ISBN: 978-960-562-156-8
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Η «Δικαστική Ψυχολογία» αποτελεί κλάδο της Ψυχολογίας που καλλιεργείται τα τελευταία χρόνια με αυξανόμενο ενδιαφέρον τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Το εγχειρίδιο αυτό είναι πολύτιμο εργαλείο για τον νομικό αλλά και για τον ψυχολόγο, ο οποίος εμπλέκεται –ιδιαίτερα με την ιδιότητα του πραγματογνώμονα– σε κάποια δικαστική διαδικασία. Έτσι το φάσμα είναι ευρύ: απευθύνεται στον νομικό (φοιτητή της Νομικής Σχολής, δικηγόρο, δικαστικό ή εισαγγελικό λειτουργό), στον εγκληματολόγο, στον ψυχολόγο, ακόμη και στον ψυχίατρο.
Συγκεκριμένα, εξετάζονται η Δικαστική Ψυχολογία ως κλάδος της Ψυχολογίας του Δικαίου, ο ρόλος του δικαστικού ψυχολόγου-πραγματογνώμονα, η ψυχολογική γνωμοδότηση της ικανότητας για καταλογισμό κατά την έννοια των άρθρων 34 και 36 ΠΚ, καθώς και η ψυχολογία των μαρτύρων.
Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια βιβλιογραφία και αλφαβητικό ευρετήριο. Αποτελεί ένα εγχειρίδιο ιδιαίτερα εύχρηστο που συμβάλλει στη διαχείριση επιμέρους θεμάτων και προσφέρει γρήγορη και πλήρη ενημέρωση στην ποινική διαδικασία.
| ΠΡΟΛΟΓΟΣ Γ' ΕΚΔΟΣΗΣ | Σελ. IX |
| ΠΡΟΛΟΓΟΣ Β' ΕΚΔΟΣΗΣ | Σελ. XI |
| ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ | Σελ. XVII |
| 1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ | |
| 1.1. Δικαστική Ψυχολογία και Ψυχολογία | Σελ. 1 |
| 1.2. Ιδιαίτερη προβληματική της Δικαστικής Ψυχολογίας | Σελ. 3 |
| 1.3. Δυνατότητες και όρια της Δικαστικής Ψυχολογίας ως κλάδος της Ψυχολογίας του Δικαίου | Σελ. 5 |
| 2. Ο ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ - ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΝΑΣ | |
| 2.1. Νομικές βάσεις και γενικά ερωτήματα για τη λειτουργία του ψυχολόγου-πραγματογνώμονα | Σελ. 7 |
| 2.2. Συγκρούσεις ρόλων του ψυχολόγου - πραγματογνώμονα | Σελ. 16 |
| 2.2.1. Εμπιστοσύνη και αντικειμενικότητα | Σελ. 16 |
| 2.2.2. Διεξοδική έρευνα της προσωπικότητας και προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας | Σελ. 18 |
| 2.2.3. Ναρκοανάλυση, «ανιχνευτής του ψεύδους», προβολικά «τεστ» (δοκιμασίες) | Σελ. 21 |
| 2.2.4. Υποκειμενική αντίληψη και αντικειμενική έκδοση γνωμοδοτήσεων | Σελ. 26 |
| 2.2.5. Ευθύνες για τις συνέπειες της γνωμοδότησης | Σελ. 27 |
| 2.2.6. Πίστη στην επιστημονική άποψη και αναγκαία «ευελιξία» | Σελ. 29 |
| 2.2.7. Επιστήμονες πραγματογνώμονες και χρήσιμος δικαστικός βοηθός | Σελ. 29 |
| 2.3. Γενικά μεθοδολογικά προβλήματα της δικαστικής - ψυχολογικής γνωμοδότησης | Σελ. 31 |
| 2.3.1. Η έλλειψη μιας συνολικής θεωρίας | Σελ. 31 |
| 2.3.2. Νομοθετική γνώση και «ιδιογραφική» εφαρμογή | Σελ. 35 |
| 2.3.3. Διαφορετική θέση δικαστών και πραγματογνωμόνων | Σελ. 36 |
| 2.4. Η διενέργεια της δικαστικής-ψυχολογικής γνωμοδότησης | Σελ. 37 |
| 2.4.1. Η διαδρομή της γνωμοδότησης | Σελ. 37 |
| 2.4.2. Η ψυχοδιαγνωστική συνομιλία και η δικαστική - ψυχολογική διερεύνηση | Σελ. 44 |
| 2.4.3. Η εφαρμογή ψυχολογικών τεστ | Σελ. 49 |
| 2.4.4. Διαδικασίες ερωτηματολογίου και τεστ αντίληψης | Σελ. 51 |
| 2.4.5. Η παρατήρηση συμπεριφοράς | Σελ. 52 |
| 2.4.6. Status praesens, αναδρομή και πρόγνωση | Σελ. 53 |
| 3. Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 34 ΚΑΙ 36 Π.Κ. | |
| 3.1. Το κείμενο του νόμου | Σελ. 57 |
| 3.2. Επεξηγήσεις στις νομικές διατάξεις | Σελ. 57 |
| 3.2.1. Τα όρια ηλικίας | Σελ. 57 |
| 3.2.2. Η «διώροφη» διαδικασία | Σελ. 59 |
| 3.2.3. Η ικανότητα για διάκριση και συμμόρφωση | Σελ. 60 |
| 3.2.4. Οι διαφορές ανάμεσα στα άρθρα 34 και 36 Π.Κ. και η δικαστική απόφαση | Σελ. 64 |
| 3.3. Η ικανότητα του δράστη για καταλογισμό (ενοχή) ως γενική προϋπόθεση | Σελ. 65 |
| 3.4. Τα στοιχεία που αποκλείουν την ενοχή (ικανότητα για καταλογισμό) και αντίστοιχα μειώνουν την ενοχή (ικανότητα για καταλογισμό) | Σελ. 74 |
| 3.4.1. Η δυνατότητα της αναλογίας | Σελ. 74 |
| 3.4.2. Η «νοσηρή διατάραξη των πνευματικών (ψυχικών) λειτουργιών» | Σελ. 75 |
| 3.4.3. Η «διατάραξη της συνείδησης» | Σελ. 77 |
| 3.4.3.1. Η «μεταφορά» του μοντέλου των στρωμάτων | Σελ. 77 |
| 3.4.3.2. Το φαινόμενο της εξαρτώμενης από πάθος «διατάραξης της συνείδησης» | Σελ. 79 |
| 3.4.3.3. Η απουσία παθολογικών αιτίων | Σελ. 81 |
| 3.4.3.4. Το πρόβλημα του εννοιολογικού καθορισμού: «βαθιά» (βλ §§ 20 και 21 γερμ. Π.Κ.) διατάραξη της συνείδησης | Σελ. 84 |
| 3.4.3.5. Η γνωμοδότηση της (βαθιάς) διατάραξης της συνείδησης | Σελ. 86 |
| 3.5. Η αγνωστικιστική συζήτηση | Σελ. 88 |
| 3.6. Ειδικά προβλήματα σε σχέση με γνωμοδοτήσεις ως προς τα άρθρα 34 και 36 Π.Κ. | Σελ. 93 |
| 3.6.1. Πραγματογνώμονας και δικαστής | Σελ. 93 |
| 3.6.2. Τάσεις για «αποψυχολογικοποίηση» | Σελ. 97 |
| 4. Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ | |
| 4.1. Εισαγωγή | Σελ. 101 |
| 4.1.1. Ο μάρτυρας και το αντικείμενο της κατάθεσής του | Σελ. 101 |
| 4.1.2. Κριτήριο «αλήθειας» στη μαρτυρική κατάθεση | Σελ. 102 |
| 4.2. Η μη ηθελημένη ανακριβής μαρτυρία | Σελ. 103 |
| 4.2.1. Γενικά | Σελ. 103 |
| 4.2.2. Οι τρεις φάσεις της διαδρομής της κατάθεσης | Σελ. 105 |
| 4.2.2.1. Γενικά | Σελ. 105 |
| 4.2.2.2. 1η φάση: η αντίληψη | Σελ. 105 |
| 4.2.2.3. 2η φάση: η μνήμη | Σελ. 109 |
| 4.2.2.4. 3η φάση: η ανάπλαση (αναπαραγωγή) του συμβάντος | Σελ. 114 |
| 4.3. Η εκ προθέσεως ψευδής κατάθεση | Σελ. 119 |
| 4.3.1. Γενικά | Σελ. 119 |
| 4.3.2. Κίνητρα ψευδών καταθέσεων | Σελ. 121 |
| 4.4. Προβλήματα της προσφορότητας των καταθέσεων | Σελ. 125 |
| 4.4.1. Γενικά | Σελ. 125 |
| 4.4.2. Η ηλικία του μάρτυρα | Σελ. 125 |
| 4.4.2.1. Οι ανήλικοι μάρτυρες | Σελ. 125 |
| 4.2.2.2. Οι υπερήλικες μάρτυρες | Σελ. 127 |
| 4.4.3. Το φύλο του μάρτυρα | Σελ. 128 |
| 4.4.4. Το επάγγελμα και η μόρφωση του μάρτυρα | Σελ. 130 |
| 4.4.5. Η ιδιαίτερη σχέση του μάρτυρα με τον κατηγορούμενο | Σελ. 130 |
| 4.4.6. Η ειδική μαρτυρική προσφορότητα | Σελ. 131 |
| 4.4.6.1. Γενικά | Σελ. 131 |
| 4.4.6.2. Οι χαρακτηρολογικοί τύποι μαρτύρων | Σελ. 131 |
| 4.4.7. Οι μάρτυρες εξ ακοής | Σελ. 134 |
| 4.4.7. Ειδικά οι μάρτυρες - «θύματα» στα εγκλήματα της γενετήσιας σφαίρας | Σελ. 135 |
| 4.4.9. Ειδικά: οι αναγνωρίσεις προσώπων | Σελ. 136 |
| 4.5. Οι μέθοδοι της αξιολόγησης καταθέσεων | Σελ. 140 |
| 4.5.1. Γενικά | Σελ. 140 |
| 4.5.2. Τα εμπειρικά κριτήρια του δικαστή | Σελ. 140 |
| 4.5.3. Η ψυχολογική πραγματογνωμοσύνη | Σελ. 141 |
| 4.5.3.1. Η ανάγκη ψυχολογικής πραγματογνωμοσύνης | Σελ. 141 |
| 4.5.3.2. Η επιστημονική βάση της ψυχολογικής πραγματογνωμοσύνης | Σελ. 142 |
| 4.5.3.3. Οι διάφορες μέθοδοι αξιολόγησης των καταθέσεων | Σελ. 144 |
| 4.5.3.4. Η πρακτική της γνωμοδότησης επί της κατάθεσης | Σελ. 150 |
| ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 155 |
| ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 165 |