Προσθήκη στη Λίστα Επιθυμιών

ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

Συνδυάστε Βιβλίο (έντυπο) + e-book και κερδίστε 30€

Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€

Σε απόθεμα

Τιμή: 60,00 €

Επιλογές

Βιβλίο (έντυπο) + 60,00 €

e-book + 60,00 €

* Απαιτούμενα πεδία

Ποσότητα

Κωδικός Προϊόντος: 17397

Συγγραφέας: Ρούκουνας Ε.
Σειρά: ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
Διεύθυνση Σειράς: Ρούκουνας Ε.

Εκδοση: 3^η 2019
Σχήμα: 17x24
Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
Σελίδες: 624
ISBN: 978-960-622-835-3
Δείτε ένα απόσπασμα

Λεπτομέρειες
Περιεχόμενα

Η τρίτη έκδοση του έργου «Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο» αποτελεί μια εμπλουτισμένη και αναθεωρημένη καταγραφή του κανονιστικού πλαισίου των σύγχρονων διεθνών σχέσεων.

Το έργο πραγματεύεται ζητήματα που αποτελούν τον κορμό του διεθνούς δικαίου, όπως:

τα βασικά στοιχεία του συστήματος (υποκείμενα και πηγές διεθνούς δικαίου, διεθνείς συνθήκες κ.λπ.)
τις περιοχές εφαρμογής του (εδαφικά ζητήματα, δίκαιο της θάλασσας, νέοι θεσμοί)
τις διεθνείς δραστηριότητες των κρατών (διπλωματικές σχέσεις, διαδοχή, απόσχιση, διεθνής ευθύνη, προστασία περιβάλλοντος και πολιτιστικής κληρονομιάς κ.λπ.)
την οργάνωση της διεθνούς κοινότητας (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, Διεθνής Οργάνωση Εργασίας)
την αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων (ειρηνική επίλυση διαφορών, συμβολή του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης).

Το βιβλίο περιέχει πλήθος παραδειγμάτων υποθέσεων της σύγχρονης ιστορίας, επεξηγηματικούς χάρτες για το δίκαιο της θάλασσας, ενώ συνοδεύεται από πλούσια βιβλιογραφία και αναλυτικό αλφαβητικό ευρετήριο.

Το παρόν έργο απευθύνεται σε κάθε μελετητή, ερευνητή ή εφαρμοστή του διεθνούς δικαίου και σε κάθε ενεργό πολίτη που επιθυμεί να εξερευνήσει τα ισχύοντα στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις.


Σημείωμα στην τρίτη έκδοση	Σελ. VII
Σημείωμα στη δεύτερη έκδοση	Σελ. VII
Πρόλογος της αναθεωρημένης εκδόσεως	Σελ. VII
Πρόλογος της πρώτης εκδόσεως του βιβλίου «Διεθνές Δίκαιο»	Σελ. VIII
ΒΑΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ	Σελ. XXXVII
ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ (ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ) ΕΠΙΛΟΓΗ	Σελ. XL
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ TOY ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ	Σελ. XLII
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ	Σελ. XLIII
ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ TOY ΚΛΑΔΟΥ	Σελ. XLV
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΤΜΗΜΑ Ι
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Το διεθνές δίκαιο	Σελ. 4
Κωδικοποίηση του διεθνούς δικαίου και προοδευτική εξέλιξη	Σελ. 4
Η διεθνής κοινότητα	Σελ. 6
Διαμόρφωση του διεθνούς δικαίου	Σελ. 7
Θεωρητικές ενατενίσεις από την Αναγέννηση (17ος αιώνας)	Σελ. 7
Συνάρτηση προς συγκεκριμένες πολιτικές μεταβολές από την Αναγέννηση ως τις αρχές του 20ού αιώνα	Σελ. 9
Θεμελιακή αλλαγή με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918)	Σελ. 10
Πολιτικές ρήξεις που επηρέασαν το διεθνές δίκαιο	Σελ. 11
Σύνοψη των φάσεων εξελίξεως του διεθνούς δικαίου	Σελ. 13
Σύγχρονος ρόλος του διεθνούς δικαίου	Σελ. 14
Αβροφροσύνη και δίκαιο	Σελ. 15
Ποικιλία νομικής εντάσεως των διεθνών κανόνων	Σελ. 16
Επιτεύγματα και ανατροπές στο ζήτημα της απαγορεύσεως χρήσεως βίας (βλ. Μέρος Τέταρτο, Τμήμα ΙΙ, Κεφ. Ι και ΙΙ )	Σελ. 16
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΙ
ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ «ΧΡΗΣΤΕΣ» ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
Γενικά	Σελ. 19
§1. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΩΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ	Σελ. 21
Κυριαρχία του κράτους (State Sovereignty)	Σελ. 21
Κράτος και Δημοκρατία	Σελ. 23
Κράτος και παγκοσμιοποίηση (globalization)	Σελ. 24
Ανεξαρτησία του κράτους (State Independence)	Σελ. 25
Αρχή της ισότητας μεταξύ των κρατών	Σελ. 26
Αυτοδιάθεση των λαών	Σελ. 26
§2. ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ (βλ. αναλυτικά το Μέρος Τέταρτο, Τμήμα Ι, Κεφάλαια Ι-ΙΙΙ)	Σελ. 29
§3. ΤΑ ΑΤΟΜΑ, ΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ	Σελ. 30
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IIΙ
ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
Γενικά	Σελ. 34
Δυαδισμός και μονισμός	Σελ. 35
Α. Δυαδισμός ή δυϊσμός (dualism)	Σελ. 35
Β. Μονισμός (monism)	Σελ. 36
Διεθνής νομολογία	Σελ. 37
Α. Σχέσεις διεθνούς και εσωτερικού δικαίου από την άποψη του διεθνούς δικαίου. Υποχρέωση των κρατών να συμμορφώνονται προς τα διεθνή νόμιμα ανεξαρτήτως δεσμεύσεων του εσωτερικού δικαίου	Σελ. 37
Σχέσεις διεθνούς και εσωτερικού δικαίου κατά το Σύνταγμα της Ελλάδος του 1975/1986/2001	Σελ. 40

Α. Άμεσες διατάξεις στο Σύνταγμα της Ελλάδος	Σελ. 41
Β. Έμμεσες διατάξεις στο Σύνταγμα	Σελ. 48
ΤΜΗΜΑ ΙΙ
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ (ΠΗΓΕΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΗΓΩΝ
Γενικά	Σελ. 49
Η σημασία της νομολογίας των διεθνών δικαστηρίων	Σελ. 51
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΙ
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΘΙΜΟ
§1. ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΘΙΜΟΥ	Σελ. 52
Ορισμός	Σελ. 52
Θέση του εθίμου στο διεθνές δίκαιο	Σελ. 53
Θεωρητική θεμελίωση της υποχρεωτικότητας του εθίμου	Σελ. 53
Διαμόρφωση του διεθνούς εθίμου	Σελ. 54
Α. Πρακτική	Σελ. 54
Β. Νομική πεποίθηση	Σελ. 57
Διαπίστωση, απόδειξη του διεθνούς εθίμου	Σελ. 60
Γενικό και περιφερειακό ή τοπικό έθιμο	Σελ. 60
Ο επίμονος αντιρρησίας (Persistent Objector)	Σελ. 62
§2. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΘΙΜΟΥ	Σελ. 64
Παράλληλη ισχύς διεθνούς εθιμικού και συμβατικού κανόνα	Σελ. 64
Ρόλος των διεθνών Οργανισμών στη διαμόρφωση και τη διαπίστωση του εθίμου	Σελ. 65
Α. Διαμόρφωση από την πρακτική των οργάνων των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 66
Β. Διαπίστωση και διαμόρφωση από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 66
Έθιμο μέσα από κωδικοποιητική συνθήκη: τρεις περιπτώσεις	Σελ. 66
Κατάργηση του εθίμου από έλλειψη λειτουργικότητας	Σελ. 67
Έθιμο και σύγχρονες αντιλήψεις	Σελ. 68
Έθιμο που παράγεται και ισχύει από και για τη λειτουργία των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 69
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ Ή ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ (International Treaties, Conventions)
§1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ	Σελ. 70
Καταλυτικός ρόλος των διεθνών συνθηκών	Σελ. 70
Κωδικοποίηση του δικαίου που διέπει τις συνθήκες	Σελ. 71
Ορισμός	Σελ. 72
Τύποι διεθνών συνθηκών	Σελ. 75
§2. ΣΥΝΑΨΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ	Σελ. 76
Έννοια	Σελ. 76
Διαπραγμάτευση (Negotiation) στο γενικό πλαίσιο της διπλωματίας και ειδικότερα για τη σύναψη διεθνών συνθηκών	Σελ. 76
Α. Γενικά περί της διαπραγματεύσεως	Σελ. 77
Β. Τεχνικά ζητήματα της διαπραγματεύσεως	Σελ. 77
Γ. Πολυμερής διαπραγμάτευση	Σελ. 78
Υπογραφή (Signature) συνέπειες	Σελ. 80
Επικύρωση (Ratification)	Σελ. 81
Συστήματα επικυρώσεως	Σελ. 82
Έναρξη ισχύος (Entry into Force)	Σελ. 84
Προσχώρηση. Ανοικτές και κλειστές συνθήκες	Σελ. 84
Πρωτοκόλληση και δημοσίευση (Registration-Publication)	Σελ. 85
§3. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΨΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ	Σελ. 86
Αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Συγκατάθεση της Βουλής	Σελ. 86
Πότε είναι απαραίτητη η συγκατάθεση της Βουλής	Σελ. 87
Μυστικές και φανερές συνθήκες	Σελ. 88
Έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικώς επειγούσης και απροβλέπτου ανάγκης. Το άρθρο 44 παρ. 1 Συντ.	Σελ. 89
Σύνθεση της Βουλής και πλειοψηφίες για τη συγκατάθεση	Σελ. 89
Συγκατάθεση της Βουλής για τη διέλευση ή παραμονή ξένης στρατιωτικής δυνάμεως	Σελ. 90
§4. ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΑΠΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΜΟΡΦΗΣ (Accords en forme simplifiée, Treaties in Simplified Form)	Σελ. 92
Δικαιολογητικοί λόγοι	Σελ. 92
Αντικείμενο των συμφωνιών απλοποιημένης μορφής	Σελ. 93
Αρμοδιότητα συνάψεως κατά το εσωτερικό δίκαιο	Σελ. 93
Ελληνική πρακτική: Άρθρο 36 παρ. 4 του Συντάγματος 1975/1986/2001	Σελ. 93
§5. ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ	Σελ. 95
Η ένταξη του εθιμικού διεθνούς δικαίου	Σελ. 95
Α. Τρόπος εντάξεως	Σελ. 95
Β. Άρση αμφισβητήσεων ως προς το περιεχόμενο του εθιμικού διεθνούς δικαίου. Αρμοδιότητα του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (άρθρ. 100 Συντ.)	Σελ. 96
Η ένταξη του διεθνούς συμβατικού δικαίου	Σελ. 96
Α. Οι έννοιες κύρωση και δημοσίευση	Σελ. 96
Β. Δικαιολογητικές βάσεις της διαδικασίας της κυρώσεως	Σελ. 97
Γ. Φύση του συμβατικού κανόνα που εντάσσεται στο εσωτερικό δίκαιο	Σελ. 98
Κύρωση των συνθηκών κατά το ελληνικό δίκαιο	Σελ. 99
Ένταξη στο εσωτερικό δίκαιο υποχρεωτικών πράξεων των διεθνών Οργανισμών (πλην των πράξεων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως)	Σελ. 100
Πραγμάτωση με τη δημοσίευση στο εσωτερικό του κράτους	Σελ. 101
§6. ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ (RESERVATIONS)	Σελ. 102
Περιεχόμενο και δικαιολόγηση του θεσμού των επιφυλάξεων	Σελ. 102
Θέση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης πριν από την κωδικοποίηση του 1969	Σελ. 103
Τι ισχύει σήμερα με τη Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών (1969)	Σελ. 103
Ειδικότερα ζητήματα στις σχέσεις μεταξύ των συμβαλλομένων	Σελ. 104
Έλεγχος νομιμότητας των επιφυλάξεων	Σελ. 105
Τρόποι διατυπώσεως επιφυλάξεων	Σελ. 106
Ερμηνευτικές δηλώσεις	Σελ. 106
Επιφύλαξη σε διάταξη που αποκρυσταλλώνει έθιμο	Σελ. 107
Αρμόδιο όργανο και ελληνική πρακτική στο θέμα των επιφυλάξεων	Σελ. 107
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
§1. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΜΕΡΩΝ	Σελ. 109
Ο υποχρεωτικός χαρακτήρας των συνθηκών. Ο θεμελιώδης κανόνας pacta sunt servanda	Σελ. 109
Η αρχή της αμοιβαιότητας	Σελ. 110
Α. Γενικά	Σελ. 110
Β. Αμοιβαιότητα κατά το ελληνικό Σύνταγμα	Σελ. 111
Γ. Διαπίστωση υπάρξεως αμοιβαιότητας	Σελ. 112
Δ. Αμοιβαιότητα ως προς τους αλλοδαπούς	Σελ. 113
Ε. Αμοιβαιότητα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως	Σελ. 114
Διατάξεις αυτοδύναμης εφαρμογής (Self-Executing Provisions)	Σελ. 114
Α. Γενικά	Σελ. 114
Β. Προέλευση	Σελ. 115
Γ. Αναζήτηση κριτηρίων	Σελ. 116
Δ. Διατάξεις αυτοδύναμης εφαρμογής και Ευρωπαϊκή Ένωση	Σελ. 117
§2. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΤΡΙΤΟΥΣ	Σελ. 118
Ο κανόνας	Σελ. 118
Οι εξαιρέσεις	Σελ. 119
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
Ποιος ερμηνεύει	Σελ. 121
Τρεις κύριες μέθοδοι ερμηνείας	Σελ. 123
Θέσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στο ζήτημα της ερμηνείας	Σελ. 123
Η ερμηνεία κατά τη Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών (1969)	Σελ. 124
Α. Καλή πίστη, συνήθης έννοια των όρων υπό το φως του αντικειμένου και του σκοπού της συνθήκης (άρθρο 31)	Σελ. 124
Β. Τα συμφραζόμενα	Σελ. 125
Γ. Αντικείμενο	Σελ. 126
Δ. Ζητήματα διαχρονικού δικαίου	Σελ. 126
Συμπληρωματικά μέσα ερμηνείας. Προπαρασκευαστικές εργασίες (travaux préparatoires) (άρθρο 32 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 128
Θεωρία του σαφούς κειμένου	Σελ. 129
Αυθεντικό κείμενο της συνθήκης. Γλώσσα (άρθρο 33 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 129
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI
ΛΗΞΗ Ή ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΙΣΧΥΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
Γενικά	Σελ. 132
Συναινετική κατάργηση των συνθηκών (άρθρο 54 Συμβάσεως της Βιέννης του 1969)	Σελ. 132
Σιωπηρή κατάργηση, αναστολή εφαρμογής	Σελ. 133
Καταγγελία των συνθηκών	Σελ. 133
Επέλευση εξωτερικών γεγονότων: Συνέπειες του πολέμου (διεθνούς ένοπλης συρράξεως) στην ισχύ των συνθηκών	Σελ. 135
Ένοπλη σύρραξη	Σελ. 135
Α. Διμερείς συνθήκες	Σελ. 135
Β. Πολυμερείς συνθήκες	Σελ. 135
Γ. Εξαιρέσεις	Σελ. 135
Λήξη ή αναστολή εφαρμογής των συνθηκών που γίνεται από αδυναμία εκτελέσεως	Σελ. 136
Ένσταση της μη εκπληρώσεως της παροχής (objectio non adimpleti contractus)	Σελ. 136
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII
ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ, ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΚΥΡΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
§1. ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΚΑΙ ΡΙΖΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ (ο όρος rebus sic stantibus) Άρθρο 62 Συμβάσεως Βιέννης 1969	Σελ. 139
To ζήτημα	Σελ. 139
Διεθνής πρακτική	Σελ. 139
Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών 1969 (άρθρο 62)	Σελ. 141
Α. Διαμόρφωση του άρθρου 62 και λειτουργία	Σελ. 141
Β. Προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 62	Σελ. 141
Γ. Πότε δεν επιτρέπεται επίκληση ριζικής μεταβολής	Σελ. 142
§2. ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ (άρθρα 39-41 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 144
Γενικά	Σελ. 144
Διμερείς και πολυμερείς συνθήκες	Σελ. 144
Παρέμβαση διεθνών Συνδιασκέψεων ή Οργανισμών στις διαδικασίες αναθεωρήσεως και αναθεώρηση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 146
§3. ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ (άρθρα 46-51 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 148
Γενικά	Σελ. 148
Πλάνη (άρθρο 48 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 148
Απάτη (άρθρο 49 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 149
Δωροδοκία (άρθρο 50 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 149
Χρήση βίας (άρθρα 51-52 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 150

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII
ΟΙ «ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ»	Σελ. 151
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IX
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΝΟΜΙΚΩΣ ΜΗ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ «Συμφωνίες καθαρώς πολιτικές μη δεσμευτικές» (Non-Binding Agreements) «Μνημόνια συννενοήσεως/κατανοήσεως» (Memoranda of Understanding) και «Συμφωνίες κυρίων» (Gentleman’s Agreements)
«Συμφωνίες καθαρώς πολιτικές» (Accords purement politiques) ή «Συμφωνίες μη δεσμευτικές» (Non-Binding Agreements)	Σελ. 154
«Μνημόνια συνεννοήσεως/κατανοήσεως» (Memoranda of Understanding - MOU)	Σελ. 155
«Συμφωνίες κυρίων» (Gentleman’s Agreements)	Σελ. 156
ΚΕΦΑΛΑΙΟ X
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
§1. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ (JUS COGENS) ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ERGA OMNES	Σελ. 158
Γενικά	Σελ. 158
Το πρόβλημα του αναγκαστικού δικαίου (jus cogens ή ius cogens)	Σελ. 159
Προτάσεις της Επιτροπής του Διεθνούς Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών (1965-1969)	Σελ. 160
Η Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών (1969) και το jus cogens	Σελ. 160
Θέσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (1970, 1995, 1996, 2006, 2007)	Σελ. 162
Κανόνες αναγκαστικού δικαίου (jus cogens) και υποχρεώσεις και δικαιώματα erga omnes (έναντι πάντων)	Σελ. 163
§2. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ «ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ» ΚΑΙ «ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ»	Σελ. 165
«Αρχές» και «κανόνες» του διεθνούς δικαίου	Σελ. 165
Τα άρθρα 2 παρ. 2 και 28 παρ. 1 του Συντάγματος ως προς τo υπό κρίση ζήτημα	Σελ. 166
Επικουρικά μέσα για τη διαμόρφωση και διαπίστωση του διεθνούς δικαίου	Σελ. 167
A. Οι διεθνείς δικαστικές αποφάσεις	Σελ. 167
B. Η επιστήμη του διεθνούς δικαίου	Σελ. 168
§4. Ο ΝΟΜΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ	Σελ. 170
Πράξεις απαραίτητες για τη λειτουργία των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 170
Κατάταξη πράξεων ανάλογα με τις νομικές τους συνέπειες	Σελ. 171
Υπέρβαση προς τη νομικοποίηση (juridisation κατά τον P. Weil)	Σελ. 174
§5. Το πρoβλημα του Soft Law	Σελ. 176
§6. ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ	Σελ. 178
Μονομερείς δικαιοπραξίες των κρατών (Unilateral Acts of States)	Σελ. 178
Η επιείκεια ή ευθυδικία (Equity) ως παράγοντας ολοκληρώσεως του διεθνούς δικαίου	Σελ. 179
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
ΤΜΗΜΑ Ι
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ. ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ I
ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
§1. ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ	Σελ. 184
Απόπειρες ορισμού του κράτους από το διεθνές δίκαιο	Σελ. 184
Ο Λαός	Σελ. 186
Το έδαφος (territorium, territory, territoire)	Σελ. 187
Η αυθυπόστατη πολιτική εξουσία	Σελ. 189
§2. Η ΕΔΑΦΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ	Σελ. 191
Η εδαφική κυριαρχία (Territorial Sovereignty, souveraineté territoriale)	Σελ. 191
Η εδαφική ακεραιότητα (Territorial Integrity, intégrité territoriale)	Σελ. 191
Τα σύνορα	Σελ. 192
Το απαραβίαστο των συνόρων	Σελ. 193
Η αρχή uti possidetis juris	Σελ. 194
§3. Η ΝΟΜΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ	Σελ. 196
Θεωρία της ιδιοκτησίας της πολιτικής εξουσίας	Σελ. 196
Θεωρία της εκφράσεως της πολιτικής εξουσίας	Σελ. 197
Θεωρία των αρμοδιοτήτων της πολιτικής εξουσίας	Σελ. 197
Έδαφος (Territory) και χώρος (Space)	Σελ. 198
§4. ΤΡΟΠΟΙ ΚΤΗΣΕΩΣ ΕΔΑΦΟΥΣ	Σελ. 199
Αντιμετώπιση των προβλημάτων από τη θεωρία και την πρακτική	Σελ. 199
Ειδικότερα ως προς τους τρόπους κτήσεως	Σελ. 200
Αρμοδιότητα για την κτήση εδάφους	Σελ. 201
Νομολογιακές θέσεις σε εδαφικά ζητήματα	Σελ. 201
Κτητική παραγραφή	Σελ. 208
Εδαφικές διεκδικήσεις στις πολικές ζώνες	Σελ. 208
Α. Αρκτική	Σελ. 208
Β. Ανταρκτική	Σελ. 209
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Το κράτος του Βατικανού	Σελ. 211
Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα	Σελ. 212
Συγκυριαρχία (Codominium)	Σελ. 213
Καθεστώς εντολών (Mandates)	Σελ. 213
Καθεστώς Κηδεμονίας (Trusteeship)	Σελ. 214
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΟΡΙΑ ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ
§1. ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΒΛΑΠΤΟΝΤΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΡΙΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ	Σελ. 216
§2. ΑΛΛΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ	Σελ. 217
Διεθνείς δουλείες (International Servitudes)	Σελ. 217
Εδάφη υπό εκμίσθωση (Lease)	Σελ. 217
Αποστρατιωτικοποίηση (Demilitarization)	Σελ. 218
Στρατιωτικές βάσεις σε ξένο έδαφος	Σελ. 221
Στρατιωτικές Δυνάμεις του NATO	Σελ. 222
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV
ΧΩΡΟΙ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΗ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
Χώροι που αποτελούν «κοινό κτήμα της ανθρωπότητας» (Common Heritage of Mankind) και «πάνδημοι χώροι» (Global Commons)	Σελ. 224
Κοινό κτήμα της ανθρωπότητας (Common Heritage of Mankind)	Σελ. 224
Οι πάνδημοι χώροι (Global Commons)	Σελ. 225
Εδάφη υπό τη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 226
Α. Παραδείγματα διοικήσεως εδαφών απευθείας από τα Ηνωμένα Έθνη	Σελ. 226
Β. Νομική βάση και φύση των αρμοδιοτήτων διοικήσεως εδαφών από τα Ηνωμένα Έθνη	Σελ. 227
TMHMA II
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ I
ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ
Τέσσερις αιώνες εθιμικού δικαίου	Σελ. 231
Πρώτη και Δεύτερη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τo δίκαιο της θάλασσας (1958, 1960). Οι τέσσερις Συμβάσεις του 1958	Σελ. 232
Η Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας (1973-1982). Η νέα Σύμβαση του 1982 των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας	Σελ. 233
Εξελίξεις μετά την υιοθέτηση της Συμβάσεως ΔΘ 1982	Σελ. 234
Σχέση προς άλλες Συμβάσεις και νέα έξοδος προς τo έθιμο	Σελ. 235
Επικύρωση της Συμβάσεως ΔΘ 1982 από την Ελλάδα	Σελ. 235
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
§1. ΓΕΝΙΚΑ	Σελ. 237
Ορισμός	Σελ. 237
Δράση διεθνών Οργανισμών και ιδίως του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ)	Σελ. 238
Θαλάσσιες ζώνες	Σελ. 239
§2. Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΗΣ (User): ΤΟ ΠΛΟΙΟ	Σελ. 240
Ορισμός του πλοίου	Σελ. 240
Ιθαγένεια του πλοίου (Nationality of the Ship)	Σελ. 241
Απονομή της ιθαγένειας του πλοίου κατά το ελληνικό δίκαιο	Σελ. 241
Αποτελέσματα της ιθαγένειας: Ρόλος του κράτους της σημαίας (Flag State)	Σελ. 242
Γνήσιος δεσμός (Genuine Link)	Σελ. 243
Πλοία «ανοικτού νηολογίου», «σημαίες ευκαιρίας» (Ships of Open Registry, Flags of Convenience / pavillons de complaisance)	Σελ. 244
Διάκριση των πλοίων σε δημόσια και ιδιωτικά	Σελ. 244
Α. Πολεμικά πλοία	Σελ. 245
Β. Άλλα κρατικά πλοία	Σελ. 245
Γ. Πλοία περικλείστων και γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατών (Land-locked and Geographically Disadvantaged States)	Σελ. 246
Δ. Πλοία διεθνών Οργανισμών	Σελ. 246
Καθεστώς των ξένων πλοίων στους λιμένες	Σελ. 247
Καθεστώς στους λιμένες των ξένων πολεμικών ή πλοίων που ασκούν δημόσια εξουσία	Σελ. 248
Η ενίσχυση του κράτους του λιμένος και οι διαδικασίες του Port-State Control - Ελέγχου από το κράτος του λιμένος	Σελ. 249
To Memorandum of Understanding on Port State Control (Μνημόνιο συνεργασίας/κατανοήσεως των λιμενικών Αρχών) των Παρισίων (1982)	Σελ. 250
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΛΗΡΟΥΣ Ή ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
§1. ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ (Internal Waters, eaux intérieures, Innere Gewässer)	Σελ. 251
§2. Η ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ (Territorial Sea, mer territoriale, Küstenmeer)	Σελ. 254
Κυριαρχία του παρακτίου κράτους στην αιγιαλίτιδα ζώνη	Σελ. 254
Χάραξη ορίων της αιγιαλίτιδας ζώνης	Σελ. 255
Α. Πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης	Σελ. 255
Β. Γραμμές βάσεως για τη μέτρηση της αιγιαλίτιδας ζώνης (εσωτερικά όρια). Φυσική γραμμή βάσεως και ευθείες γραμμές βάσεως	Σελ. 256
Γ. Εξωτερικά όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης	Σελ. 258
Δ. Αγκυροβόλια και λιμενικά έργα (άρθρα 11-12 Σύμβαση ΔΘ 1982)	Σελ. 259
Ε. Αβαθή και φάροι (άρθρα 6,13 Σύμβαση ΔΘ 1982)	Σελ. 259
Κόλποι	Σελ. 259
Α. Έννοια του κόλπου κατά το διεθνές δίκαιο	Σελ. 260
Β. Ιστορικοί κόλποι	Σελ. 261
§3. ΝΗΣΙΑ	Σελ. 262
Φυσικά νησιά	Σελ. 262
Α. Απόπειρες σε βάρος της πληρότητας και της αυτοτέλειας των νησιών	Σελ. 262
Β. Εξαίρεση ως προς την πληρότητα δικαιωμάτων των νησιών	Σελ. 263
Τεχνητά νησιά (Πλωτές Νησίδες)	Σελ. 264
§4. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΒΛΑΒΟΥΣ ΔΙΕΛΕΥΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ (Innocent Passage, passage inoffensif, Friedliche Durchfahrt) (άρθρα 17-28, 45, 52 Συμβάσεως ΔΘ 1982)	Σελ. 265
Γενικά	Σελ. 265
Περιεχόμενο της αβλαβούς διελεύσεως	Σελ. 266
Το πρόβλημα των πολεμικών πλοίων σε αβλαβή διέλευση	Σελ. 267
Υποχρεώσεις και δικαιώματα του παρακτίου κράτους για την εξασφάλιση της αβλαβούς διελεύσεως	Σελ. 268
Δικαιοδοσία του παρακτίου κράτους στα ξένα πλοία που διέρχονται σε αβλαβή διέλευση από ή στην αιγιαλίτιδα ζώνη	Σελ. 268
§5. ΣΥΝΟΡΕΥΟΥΣΑ ΖΩΝΗ (Contiguous Zone, zone contiguë, Anschlußzone)	Σελ. 271
Έννοια	Σελ. 271
Αρμοδιότητες του παρακτίου κράτους	Σελ. 272
Πλάτος της συνορεύουσας ζώνης	Σελ. 273
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
ΔΙΕΘΝΗ ΣΤΕΝΑ (άρθρα 34-36 Συμβάσεως ΔΘ 1982)
Ορισμός και νομικό καθεστώς	Σελ. 274
Η Υπόθεση του Στενού της Κέρκυρας στο ΔΔΧ (1949)	Σελ. 276
Νέο Καθεστώς. «Ελεύθερη διέλευση» ή «πλους διελεύσεως» (Transit Passage) [Άρθρα 37-44 Συμβάσεως ΔΘ 1982]	Σελ. 277
Ειδικά καθεστώτα διεθνών στενών	Σελ. 278
Α. Τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων	Σελ. 278
Β. Άλλα στενά	Σελ. 280
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
Η ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ (High Seas, Haute mer, Hohe See) [Άρθρα 86-115 και 116-120 Συμβάσεως ΔΘ 1982]
§1. ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ	Σελ. 281
Ορισμός	Σελ. 281
Ιστορική εξέλιξη	Σελ. 282
Νομική φύση	Σελ. 283
Ελευθερίες της ανοικτής θάλασσας	Σελ. 283
Α. Σύμβαση του 1958	Σελ. 284
Β. Νέο δίκαιο 1982	Σελ. 284
Τα πλοία στην ανοικτή θάλασσα: Ο κανόνας	Σελ. 285
Τοποθέτηση υποβρυχίων καλωδίων και σωληναγωγών στην ανοικτή θάλασσα	Σελ. 286
Έκτακτες περιπτώσεις. Σύγκρουση πλοίων στην ανοικτή θάλασσα	Σελ. 286
§2. ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ	Σελ. 288
Περιπτώσεις επεμβάσεως πολεμικού σε ξένο εμπορικό στην ανοικτή θάλασσα	Σελ. 288
Το γενικό νομικό πλαίσιο περί επεμβάσεως στην ανοικτή θάλασσα	Σελ. 288
Έλεγχος σημαίας	Σελ. 289
Νηοψία	Σελ. 290
Πειρατεία (άρθρα 100-107 Συμβάσεως ΔΘ 1982)	Σελ. 290
Α. Ορισμός	Σελ. 291
Β. Ένα φαινόμενο διαχρονικό: Πειρατεία και ένοπλη ληστεία κατά πλοίου	Σελ. 291
Γ. Διεθνής συνεργασία και διεθνής ποινική δικαιοδοσία για την καταστολή της πειρατείας και της ληστείας στη θάλασσα	Σελ. 292
Δ. Πειρατεία από πολεμικό ή άλλο δημόσιο πλοίο ή αεροσκάφος	Σελ. 292
Ε. Εξομοίωση προς πειρατεία πολεμικών πλοίων χωρίς σημαία	Σελ. 292
ΣΤ. Ποιες πράξεις βίας δεν αποτελούν πειρατεία	Σελ. 293
Ζ. Πειρατεία στις ακτές της Σομαλίας και δρομολόγηση διεθνούς συνεργασίας	Σελ. 293
Η Σύμβαση για την καταστολή παρανόμων πράξεων κατά της ασφαλείας της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας (1988)	Σελ. 294
Παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών δια θαλάσσης	Σελ. 295
Α. Τι αναφέρουν τα κείμενα	Σελ. 295
Β. Ανεπάρκεια ρυθμίσεων. Αμερικανική θεωρία των αποτελεσμάτων (Effects Theory)	Σελ. 295
Δουλεμπόριο	Σελ. 296
Το δικαίωμα συνεχούς καταδιώξεως (Hot Pursuit)	Σελ. 297
Α. Προϋποθέσεις συνεχούς καταδιώξεως	Σελ. 297
Έρευνα και διάσωση στην ανοικτή θάλασσα και διεθνής μετανάστευση	Σελ. 298

TMHMA III
ΑΛΛΟΙ (ΝΕΟΤΕΡΟΙ) ΘΕΣΜΟΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ: ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (ΑΟΖ) ΚΑΙ ΑΛΙΕΙΑ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Γενικά	Σελ. 301
ΚΕΦΑΛΑΙΟ I
Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ (άρθρα 76-85 Συμβάσεως ΔΘ 1982) (Continental Shelf, plateau continental, Festlandsockel, piattaforma continentale)
Γενικά για την υφαλοκρηπίδα: Ιστορική διαδρομή	Σελ. 303
Γεωλογική διάκριση των υφάλων εκτάσεων (η νομική διάκριση διαφέρει από τη γεωλογική)	Σελ. 304
Το πρόβλημα του νομικού ορισμού της υφαλοκρηπίδας	Σελ. 306
Νέος ορισμός ως προς τo πλάτος της υφαλοκρηπίδας κατά τη Σύμβαση ΔΘ 1982	Σελ. 307
Νομική θεμελίωση των δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους στην υφαλοκρηπίδα	Σελ. 308
Δικαίωμα ipso facto και ab initio, συμφυές προς την κυριαρχία του παρακτίου κράτους. Δικαιολογητική βάση	Σελ. 309
Νομική φύση των δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους. Τα κυριαρχικά δικαιώματα (Sovereign Rights) του παρακτίου κράτους στην υφαλοκρηπίδα	Σελ. 310
Περιεχόμενο των δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους στην υφαλοκρηπίδα	Σελ. 311
Α. Όχι μόνο «ορυκτός πλούτος» (Mineral Resources), αλλά «φυσικοί πόροι» (Natural Resources)	Σελ. 311
Β. Ποιους πόρους καλύπτουν ειδικότερα τα κυριαρχικά δικαιώματα	Σελ. 312
Το σκεπτικό της αποφάσεως του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την υφαλοκρηπίδα της Βόρειας Θάλασσας (1969) σχετικά με τους νομικούς τίτλους και τα δικαιώματα του παρακτίου κράτους	Σελ. 313

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II
Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ - AOZ (Exclusive Economic Zone, Zone économique exclusive, ausschließliche Wirtschaftszone) [άρθρα 55-75 Συμβάσεως ΔΘ 1982]
Λόγοι θεσπίσεως της ΑΟΖ	Σελ. 314
Πλάτος της ΑΟΖ	Σελ. 315
Νομική Φύση της ΑΟΖ	Σελ. 315
Δικαιώματα του παρακτίου κράτους στην ΑΟΖ: «κυριαρχικά δικαιώματα» και «δικαιοδοσία»	Σελ. 316
Δικαιώματα τρίτων κρατών στην ΑΟΖ	Σελ. 316
Δικαίωμα επεμβάσεως του παρακτίου κράτους στην ΑΟΖ	Σελ. 317
Υφαλοκρηπίδα και βυθός της ΑΟΖ	Σελ. 317
ΚΕΦΑΛΑΙΟ III
ΑΛΙΕΙΑ
Γενικά	Σελ. 319
Διεθνείς Συνθήκες για την αλιεία	Σελ. 321
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Το καθεστώς κατά τις Συμβάσεις του 1958	Σελ. 323
Το καθεστώς κατά τη Σύμβαση ΔΘ 1982	Σελ. 323
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΙΚΑ ΚΡΑΤΗ
Το ζήτημα	Σελ. 325
Το νομικό καθεστώς	Σελ. 325
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI
Ο «ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΥΘΟΣ» («Περιοχή», Area, la Zone, das Gebiet)
«Περιοχή» (Area) βυθού πέρα από τα όρια της εθνικής δικαιοδοσίας (πέρα των 200 ν.μ. και του εξωτερικού ορίου της υφαλοκρηπίδας)	Σελ. 327
Γιατί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον βυθό των ωκεανών;	Σελ. 328
Οι πρωτοπόροι επενδυτές (Pioneer Investors) και το παράλληλο σύστημα (Parallel System)	Σελ. 329
Ορισμός και οριοθέτηση της «Περιοχής» (Area)	Σελ. 329
Νομικό καθεστώς της «Περιοχής» (Area)	Σελ. 330
Θεσμική διάρθρωση. Η Διεθνής Αρχή (Authority): Συνέλευση, Συμβούλιο, Γραμματεία	Σελ. 330
Βασικοί κανόνες για την εκμετάλλευση: Η Επιχείρηση (Enterprise)	Σελ. 331
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
§1. ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ	Σελ. 333
Ορισμός	Σελ. 334
Διεθνή κείμενα που αναφέρονται στην προστασία του περιβάλλοντος	Σελ. 334
Συνδιασκέψεις στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον	Σελ. 335
Στοιχεία της διεθνούς νομολογίας	Σελ. 337
Βασικές αρχές και κανόνες διεθνούς προστασίας του περιβάλλοντος	Σελ. 339
§2. ΡΥΠΑΝΣΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ	Σελ. 341
Έννοια και περιεχόμενο	Σελ. 341
Διεθνή συμβατικά κείμενα	Σελ. 343
Ιδιωτικές συμφωνίες για την αντιμετώπιση της καταβολής της αποζημιώσεως	Σελ. 345
Η Σύμβαση των Βρυξελλών του 1969 «περί αστικής ευθύνης, συνεπεία ζημιών εκ ρυπάνσεως πετρελαίου»	Σελ. 345
Εσωτερική νομοθεσία	Σελ. 346
Διατάξεις για την προστασία από τη ρύπανση στη Σύμβαση ΔΘ 1982	Σελ. 347
Νέες θαλάσσιες ζώνες προστασίας του περιβάλλοντος στην Μεσόγειο	Σελ. 349
Καθιέρωση Ειδικά Προστατευομένων Περιοχών (SSPAs)	Σελ. 349
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VΙΙΙ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Τυχαία ευρήματα, συστηματικές έρευνες και ανελκύσεις	Σελ. 351
Περιοχές ισχύος της εσωτερικής νομοθεσίας	Σελ. 353
Άλλες θαλάσσιες περιοχές με έντονη την πρόθεση διεθνούς ρυθμίσεως	Σελ. 354
Α. Στη Διεθνή «Περιοχή» (Area)	Σελ. 354
Β. Στη λεγόμενη «Αρχαιολογική ζώνη»	Σελ. 354
Η Σύμβαση της Unesco (2001) για την προστασία της υποθαλάσσιας πολιτιστικής κληρονομιάς	Σελ. 355
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΛΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Το γενικό καθεστώς επιλύσεως διαφορών κατά τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 357
Το σύστημα της Συμβάσεως ΔΘ 1982 (Μέρος XV)	Σελ. 358
Το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας (International Tribunal for the Law of the Sea) κατά το Παράρτημα VI	Σελ. 358
Το Διαιτητικό Δικαστήριο (Arbitral Tribunal) Παραρτήματος VII	Σελ. 359
Ειδική διαιτησία (Special Arbitration) κατά το Παράρτημα VΙII	Σελ. 359
Εξαιρέσεις από τις διαδικασίες υποχρεωτικής αποφάνσεως των ως άνω διεθνών οργάνων	Σελ. 359
Συνδιαλλαγή (Conciliation)	Σελ. 359
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ
ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΖΩΝΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΩΝ
Γενικά	Σελ. 360
Οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης μεταξύ γειτονικών κρατών	Σελ. 362
Οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και της υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών: Κανείς δεν παίρνει όσα ζητά	Σελ. 363
Σημαντικές διεθνείς δικαστικές αποφάσεις περί οριοθετήσεως	Σελ. 364
Υπόθεση της υφαλοκρηπίδας της Βόρειας Θάλασσας (Γερμανία, Ολλανδία, Δανία) North Sea Continental Shelf Cases. Απόφαση ΔΔΧ 1969	Σελ. 364
Υπόθεση οριοθετήσεως του θαλασσίου συνόρου μεταξύ του Μπαγκλαντές και της Μυανμάρ στον Κόλπο της Βεγγάλης. Απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαίου της Θάλασσας - ITLOS, 2012	Σελ. 366
Εδαφική Διαφορά και Θαλάσσια Οριοθέτηση (Νικαράγουα-Κολομβία), Απόφαση του ΔΔΧ της 19ης Νοεμβρίου 2012	Σελ. 366
Η υπόθεση των Αγγλο-νορμανδικών νησιών (Iles Anglo-Normandes, Channel Islands). Απόφαση του ad hoc Διαιτητικού Δικαστηρίου της 30 Ιουνίου 1977	Σελ. 367
Απόφαση της Επιτροπής Συνδιαλλαγής για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ισλανδίας και του νορβηγικού νησιού Jan Mayen (1981) - Συνεκμετάλλευση	Σελ. 368
Υπόθεση της υφαλοκρηπίδας Τυνησίας και Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρία (ΔΔΧ 1982)	Σελ. 369
Διαφορά Υεμένης-Ερυθραίας (1996, 1999) Διαιτησία	Σελ. 370
Διαφορά Γαλλίας-Καναδά για τις θαλάσσιες ζώνες των νησιών Saint Pierre et Miquelon (Delimitation of Maritime Spaces Between Canada and France), Διαιτησία, 1992	Σελ. 370
Υπόθεση περί της χερσαίας, νησιωτικής και θαλάσσιας διαφοράς μεταξύ Ονδούρας και Ελ Σαλβαδόρ (Απόφαση ΔΔΧ 1992)	Σελ. 371
Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και εδαφικά ζητήματα Κατάρ και Μπαχρέιν, ΔΔΧ (2001)	Σελ. 372
Οι χάρτες και η αξία τους	Σελ. 374
Διαφορά Ελλάδος-Τουρκίας ως προς την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, ΔΔΧ (1976-1978)	Σελ. 374
Θαλάσσια οριοθέτηση στη Μαύρη Θάλασσα μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας, ΔΔΧ (2009)	Σελ. 375
Εδαφική και θαλάσσια διαφορά μεταξύ Νικαράγουα και Ονδούρας στη Θάλασσα της Καραϊβικής, ΔΔΧ (2007)	Σελ. 376
Διαφορά μεταξύ Γουιάνας και Σουρινάμ για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, Διαιτησία (2007)	Σελ. 376
Διαφορά μεταξύ Μπαρμπέιντος και Τρινιντάντ και Τομπάγκο για τη χάραξη ενιαίου θαλασσίου συνόρου, Διαιτησία (2006)	Σελ. 377
Υπόθεση οριοθετήσεως μεταξύ Κόστα-Ρίκα και Νικαράγουα, ΔΔΧ (2018)	Σελ. 377
Υπόθεση αποζημιώσεως οφειλόμενης από την Νικαράγουα στην Κόστα-Ρίκα (ΔΔΧ 2018)	Σελ. 377
Υπόθεση οριοθετήσεως στον Ινδικό Ωκεανό (Σομαλία /Κένυα, ΔΔΧ (2017)	Σελ. 377
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ
ΤΜΗΜΑ I
ΤΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ
Γενικά	Σελ. 381
Ο Αρχηγός του κράτους	Σελ. 382
Ο Πρόεδρος της κυβερνήσεως	Σελ. 383
Εξαιρέσεις από την ασυλία και ετεροδικία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος και εγκλήματα πολέμου	Σελ. 383
Εξόριστες συμμαχικές κυβερνήσεις	Σελ. 384
Ο Υπουργός των Εξωτερικών	Σελ. 384
Το Υπουργείο των Εξωτερικών (ΥΠΕΞ)	Σελ. 385
Κωδικοποίηση του δικαίου που διέπει τις διπλωματικές σχέσεις	Σελ. 386
Ενεργητική και παθητική πρέσβευση	Σελ. 388
Η διπλωματική αποστολή και τα μέλη της	Σελ. 388
Μέγεθος της αποστολής	Σελ. 390
Μία παράδοξη ενέργεια: Οι λαϊκές επιτροπές της Λιβύης	Σελ. 390
Τα καθήκοντα των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 391
Οι τάξεις των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 391
Η διαπίστευση	Σελ. 392
Διέλευση μέσα από το έδαφος τρίτων κρατών (In transitu)	Σελ. 393
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
ΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
Δικαιολογητική βάση του προνομιακού καθεστώτος της διπλωματικής αποστολής και των μελών της	Σελ. 395
Απαραβίαστο (Inviolability) των χώρων της διπλωματικής αποστολής	Σελ. 397
Αρχεία, έγγραφα, αλληλογραφία	Σελ. 399
Επικοινωνίες	Σελ. 399
Α. Ο διπλωματικός σάκος (στην Ελλάδα τον σάκο αποκαλούν επίσης «διπλωματικό μάρσιπο») και ο διπλωματικός ταχυδρόμος	Σελ. 399
Β. Ελευθερία μετακινήσεως και κυκλοφορίας	Σελ. 400
Παραβιάσεις των χώρων της αποστολής	Σελ. 400
Η Υπόθεση «του διπλωματικού και προσωπικού της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Τεχεράνη» (ΔΔΧ, 1980)	Σελ. 401
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΑΣΥΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
Γενικά	Σελ. 403
Το απαραβίαστο του προσώπου	Σελ. 404
Η ετεροδικία των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 406
Εξαιρέσεις από την ετεροδικία των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 407
Ετεροδικία εκτελέσεως κατά των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 408
Άρση της ετεροδικίας των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 409
Λήξη της διπλωματικής αποστολής (άρθρα 43-44 Συμβάσεως Βιέννης 1961)	Σελ. 410
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
ΟΙ ΠΡΟΞΕΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Γενικά	Σελ. 412
Η προξενική Aρχή	Σελ. 413
Το προσωπικό της προξενικής Aρχής	Σελ. 414
Αρμοδιότητες των προξενικών Αρχών	Σελ. 415
Ασυλίες και προνόμια των προξενικών Αρχών και των μελών τους	Σελ. 415
Δικαίωμα επικοινωνίας προξενικών Αρχών και πολιτών του κράτους αποστολής	Σελ. 417
ΤΜΗΜΑ II
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
Έννοια και περιεχόμενο	Σελ. 419
Αρμόδιο όργανο για την αναγνώριση	Σελ. 421
Τρόποι αναγνωρίσεως	Σελ. 422
Αναγνώριση de jure και αναγνώριση de facto	Σελ. 423
Αναγνώριση και Δημοκρατία	Σελ. 423
Αναγνώριση και παράνομη χρήση βίας	Σελ. 424
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
Η ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ
Γενικά	Σελ. 428
Προέλευση και δικαιολογητική βάση	Σελ. 428
Αναγνώριση και ετεροδικία κράτους	Σελ. 429
Εξελίξεις της ετεροδικίας κράτους	Σελ. 429
Απόλυτη και περιορισμένη ή σχετική ετεροδικία	Σελ. 431
Παραίτηση από την ετεροδικία κράτους	Σελ. 433
Η πρακτική των ελληνικών δικαστηρίων στο ζήτημα της ετεροδικίας κράτους	Σελ. 434
Η στάση των ελληνικών δικαστηρίων στην εξέλιξη της ετεροδικίας κράτους: το πρόβλημα της άρσεως της ετεροδικίας για ευθύνη από παράνομες πράξεις που αποδίδονται στο κράτος σε περίπτωση πολέμου	Σελ. 435
Ετεροδικία εκτελέσεως κατά ξένου κράτους	Σελ. 438
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΙΙ
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Γενικά	Σελ. 440
Α. Η διεθνής ευθύνη κατά το διεθνές δίκαιο	Σελ. 440
Β. Η κωδικοποίηση του δικαίου της διεθνούς ευθύνης	Σελ. 441
Προϋποθέσεις στοιχειοθετήσεως της διεθνούς ευθύνης του κράτους	Σελ. 442
Α. Παραβίαση του διεθνούς δικαίου από το κράτος	Σελ. 442
Β. Καταλογισμός στο κράτος	Σελ. 444
Περιστάσεις που αίρουν τον άδικο χαρακτήρα μιας πράξεως	Σελ. 449
Οι συνέπειες της διεθνούς ευθύνης	Σελ. 450
Α. Το περιεχόμενο της διεθνούς ευθύνης	Σελ. 450
Β. Ενεργοποίηση της διεθνούς ευθύνης: τα αντίμετρα	Σελ. 452
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV
Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Γενικά	Σελ. 454
Παραβίαση δικαιώματος	Σελ. 455
Διακριτική ευχέρεια	Σελ. 456
Ενέργεια κράτους προς κράτος	Σελ. 456
Προϋποθέσεις ασκήσεως της διπλωματικής προστασίας	Σελ. 457
Α. Ιθαγένεια	Σελ. 458
Β. Εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων μέσων (Exhaustion of local remedies, Epuisement des voies de recours internes)	Σελ. 461
Γ. Η θεωρία των «καθαρών χεριών» (clean hands)	Σελ. 463
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΚΡΑΤΩΝ
Γενικά	Σελ. 464
Νομική θεμελίωση της διαδοχής	Σελ. 466
Κωδικοποίηση του δικαίου περί διαδοχής κρατών	Σελ. 468
Πρόσφατες εξελίξεις	Σελ. 469
Η διαδοχή ως προς τις διεθνείς συνθήκες	Σελ. 470
Α. Διαδοχή ως προς ειδικές κατηγορίες συνθηκών	Σελ. 470
Διαδοχή ως προς τους διεθνείς Οργανισμούς	Σελ. 472
Οι επιμέρους ρυθμίσεις για τη διαδοχή στις διεθνείς συνθήκες	Σελ. 473
Διαδοχή ως προς την περιουσία του δημοσίου	Σελ. 474
Διαδοχή ως προς τις δεσμεύσεις απέναντι σε ιδιώτες: διεθνής σεβασμός των «κεκτημένων δικαιωμάτων» (droits acquis)	Σελ. 475
Διαδοχή ως προς τη διεθνή ευθύνη	Σελ. 477
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI
Αποσχιση κρατους	Σελ. 479

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
ΤΜΗΜΑ Ι
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ	Σελ. 483
Γενικά	Σελ. 483
Οι διεθνείς συνδιασκέψεις	Σελ. 485
Εξελίξεις και χαρακτηριστικά των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 488
Α. Έννοια διεθνούς Οργανισμού	Σελ. 488
Β. Συνέπειες της διεθνούς προσωπικότητας των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 493
Τύποι διεθνών Οργανισμών	Σελ. 494
Α. Παγκόσμιοι και περιφερειακοί Οργανισμοί	Σελ. 494
Β. Οργανισμοί γενικής αρμοδιότητας και ειδικής αρμοδιότητας	Σελ. 495
Πράξεις των διεθνών Οργανισμών (βλ. επίσης Μέρος Πρώτο, Tμήμα ΙΙ, Κεφάλαιο X παρ. 4)	Σελ. 495
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ (League of Nations, Société des Nations)
Η ίδρυση και η κατάρρευση της Κοινωνίας των Εθνών	Σελ. 497
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙII
H ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (International Labor Organization, Organisation Internationale du Travail)
Γενικά. Οι σκοποί της ΔΟΕ	Σελ. 499
Όργανα της ΔΟΕ	Σελ. 500
Α. H Γενική Διάσκεψη της ΔΟΕ	Σελ. 500
Β. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΟΕ	Σελ. 501
Γ. Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (International Labor Office, Bureau International du Travail)	Σελ. 501
Πραγματοποίηση των σκοπών της ΔΟΕ	Σελ. 501
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
O ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ (ΟΗΕ)
Γενικά	Σελ. 504
Σκοποί των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 505
Μέλη των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 506
Όργανα των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 508
Α. Η Γενική Συνέλευση (General Assembly)	Σελ. 509
Β. Το Συμβούλιο Ασφαλείας (Security Council)	Σελ. 514
Γ. Η Γραμματεία και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών (Secretariat - Secretary General)	Σελ. 516
Δ. Το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο (Economic and Social Council - ECOSOC)	Σελ. 518
Αφανείς αρμοδιότητες των διεθνών οργάνων γενικώς και εκείνων των Ηνωμένων Εθνών ειδικώς	Σελ. 519
Ασυλίες και προνόμια των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 520
ΤΜΗΜΑ ΙΙ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΒΙΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Γενικά	Σελ. 521
Η απαγόρευση της χρήσεως βίας στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 522
Ο ορισμός της επιθέσεως (Definition of Aggression)	Σελ. 523
Εξαιρέσεις από την απαγόρευση χρήσεως βίας	Σελ. 523
Το δικαίωμα της ατομικής και συλλογικής άμυνας (individual and collective self-defence, légitime défense individuelle et collective)	Σελ. 523
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Γενικά	Σελ. 526
Η συλλογική ασφάλεια (Collective security)	Σελ. 526
Δράσεις των αρμοδίων οργάνων των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 527
Α. Αρμοδιότητες του Συμβουλίου Ασφαλείας	Σελ. 527
Β. Αρμοδιότητες της Γενικής Συνελεύσεως στον τομέα της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας	Σελ. 529
Γ. Δράση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στον τομέα της διασφαλίσεως της διεθνούς ειρήνης	Σελ. 530
Δ. Ειρηνευτικές Δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Peacekeeping and Peacebuilding Operations)	Σελ. 532
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
Ο ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ
Η υποχρέωση για ειρηνική επίλυση των διεθνών διαφορών	Σελ. 535
Ελευθερία επιλογής των μεθόδων	Σελ. 537
Οι διπλωματικές μέθοδοι	Σελ. 538
Οι νομικές μέθοδοι επιλύσεως των διεθνών διαφορών	Σελ. 540
Α. Διαιτησία και δικαστικός διακανονισμός	Σελ. 540
Β. Το πρόβλημα των νομικών και των πολιτικών διαφορών	Σελ. 541
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ (ΔΔΧ)
Ι. Γενικά	Σελ. 543
Οργάνωση του Δικαστηρίου	Σελ. 544
Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου επί διεθνών διαφορών	Σελ. 546
Α. Αρμοδιότητα ratione personae	Σελ. 546
Β. Πώς εκδηλώνεται η συναίνεση των κρατών να υπαγάγουν ορισμένες ή όλες τις διαφορές τους στο Διεθνές Δικαστήριο.	Σελ. 547
Γ. Προσωρινά μέτρα (Interim Measures)	Σελ. 551
Ισχύς και εκτέλεση των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης	Σελ. 552
Γνωμοδοτική αρμοδιότητα (Advisory Opinions) του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης	Σελ. 552
Γενική εκτίμηση του έργου του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης	Σελ. 555

ΧΑΡΤΕΣ	Σελ. 557
ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ	Σελ. 563