ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

Συνδυάστε Βιβλίο (έντυπο) + e-book και κερδίστε 22.75€

Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€

Πληρώστε σε έως άτοκες δόσεις των /μήνα με πιστωτική κάρτα.

Σε απόθεμα

Τιμή: 51,75 €

Επιλογές

Βιβλίο (έντυπο) + 69,00 €

e-book + 51,75 €

* Απαιτούμενα πεδία

Ποσότητα

Κωδικός Προϊόντος: 18486

Συγγραφέας: Ρούκουνας Ε.
Σειρά: ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Εκδοση: 4η 2021
Σχήμα: 17x24
Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
Σελίδες: 616
ISBN: 978-960-654-458-3
Δείτε ένα απόσπασμα
Black friday εκδόσεις: 10%

Περιγραφή
Περιεχόμενα

Η 4η έκδοση του έργου «Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο» αποτελεί μια εμπλουτισμένη και αναθεωρημένη καταγραφή του κανονιστικού πλαισίου των σύγχρονων διεθνών σχέσεων. Πραγματεύεται ζητήματα που αποτελούν τον κορμό του διεθνούς δικαίου, όπως: τα βασικά στοιχεία του συστήματος (υποκείμενα και πηγές διεθνούς δικαίου, διεθνείς συνθήκες κ.λπ.), τις περιοχές εφαρμογής του (εδαφικά ζητήματα, δίκαιο της θάλασσας, νέοι θεσμοί), τις διεθνείς δραστηριότητες των κρατών (διπλωματικές σχέσεις, διαδοχή, απόσχιση, διεθνής ευθύνη, προστασία περιβάλλοντος και πολιτιστικής κληρονομιάς κ.λπ.), την οργάνωση της διεθνούς κοινότητας (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, Διεθνής Οργάνωση Εργασίας), την αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων (ειρηνική επίλυση διαφορών, συμβολή του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης).Το βιβλίο περιέχει πλήθος παραδειγμάτων υποθέσεων της σύγχρονης ιστορίας, επεξηγηματικούς χάρτες για το δίκαιο της θάλασσας, ενώ συνοδεύεται από πλούσια βιβλιογραφία και αναλυτικό αλφαβητικό ευρετήριο. Απευθύνεται σε κάθε μελετητή, ερευνητή ή εφαρμοστή του διεθνούς δικαίου και σε κάθε ενεργό πολίτη που επιθυμεί να εξερευνήσει τα ισχύοντα στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις.

Περιεχόμενα
Σημείωμα	Σελ. V
Πρόλογος πρώτης εκδόσεως	Σελ. VII
Βασική Βιβλιογραφία Διεθνούς Δικαίου	Σελ. XXXVII
Γενικά Έργα	Σελ. XXXVII
Παραδόσεις της Ακαδημίας Διεθνούς Δικαίου της Χάγης	Σελ. XLI
Μαθήματα στην Ακαδημία του Διεθνούς Δικαίου της Χάγης που δίδαξαν Έλληνες	Σελ. XLIII
Αποφάσεις και Γνωμοδοτήσεις Διεθνών Δικαστηρίων	Σελ. XLIV
Σημαντικά περιοδικά του κλάδου	Σελ. XLVI
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΤΜΗΜΑ Ι
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Το διεθνές δίκαιο	Σελ. 4
Κωδικοποίηση του διεθνούς δικαίου και προοδευτική εξέλιξη	Σελ. 4
Η διεθνής κοινότητα	Σελ. 6
Διαμόρφωση του διεθνούς δικαίου	Σελ. 6
Θεωρητικές ενατενίσεις από την Αναγέννηση (17ος αιώνας)	Σελ. 7
Συνάρτηση προς συγκεκριμένες πολιτικές μεταβολές από την Αναγέννηση ως τις αρχές του 20ού αιώνα	Σελ. 8
Θεμελιακή αλλαγή με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918)	Σελ. 10
Πολιτικές ρήξεις που επηρέασαν το διεθνές δίκαιο	Σελ. 11
Σύνοψη των φάσεων εξελίξεως του διεθνούς δικαίου	Σελ. 13
10. Σύγχρονος ρόλος του διεθνούς δικαίου	Σελ. 13
Αβροφροσύνη και δίκαιο	Σελ. 15
Ποικιλία νομικής εντάσεως των διεθνών κανόνων	Σελ. 15
Επιτεύγματα και ανατροπές στο ζήτημα της απαγορεύσεως χρήσεως βίας (βλ. Μέρος Τέταρτο, Τμήμα ΙΙ, Κεφ. Ι και ΙΙ)	Σελ. 16
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΙ
ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ «ΧΡΗΣΤΕΣ» ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
Γενικά	Σελ. 19
§1. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΩΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ	Σελ. 21
Κυριαρχία του κράτους (State Sovereignty)	Σελ. 21
Κράτος και Δημοκρατία	Σελ. 23
Κράτος και παγκοσμιοποίηση (globalization)	Σελ. 24
Ανεξαρτησία του κράτους (State Independence)	Σελ. 25
Αρχή της ισότητας μεταξύ των κρατών	Σελ. 26
Αυτοδιάθεση των λαών	Σελ. 26
§2. ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ (βλ. αναλυτικά το Μέρος Τέταρτο, Τμήμα Ι, Κεφάλαια Ι-ΙΙΙ)	Σελ. 29
§3. ΤΑ ΑΤΟΜΑ, ΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ	Σελ. 30
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IIΙ
ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
Γενικά	Σελ. 34
Δυαδισμός και μονισμός	Σελ. 35
Α. Δυαδισμός ή δυϊσμός (dualism)	Σελ. 35
Β. Μονισμός (monism)	Σελ. 36
α. Το σύστημα	Σελ. 36
β. Θετική όψη του μονισμού	Σελ. 37
Διεθνής νομολογία	Σελ. 38
Σχέσεις διεθνούς και εσωτερικού δικαίου από την άποψη του διεθνούς δικαίου. Υποχρέωση των κρατών να συμμορφώνονται προς τα διεθνή νόμιμα ανεξαρτήτως δεσμεύσεων του εσωτερικού δικαίου	Σελ. 38
Σχέσεις διεθνούς και εσωτερικού δικαίου κατά το Σύνταγμα της Ελλάδος του 1975/1986/2001/2019	Σελ. 40
Α. Άμεσες διατάξεις στο Σύνταγμα της Ελλάδος	Σελ. 41
α. Το άρθρο 2 παρ. 2 του Συντάγματος	Σελ. 41
β. Το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος (και συνδυασμός προς το άρθρο 28 παρ. 2 και 3)	Σελ. 42
γ. Προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας για όλους (άρθρο 5 παρ. 2 του Συντάγματος)	Σελ. 47
δ. Άλλες συνταγματικές διατάξεις	Σελ. 48
Β. Έμμεσες διατάξεις στο Σύνταγμα	Σελ. 48
ΤΜΗΜΑ ΙΙ
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ (ΠΗΓΕΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΗΓΩΝ
Γενικά	Σελ. 51
Η σημασία της νομολογίας των διεθνών δικαστηρίων	Σελ. 53
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΘΙΜΟ
§1. ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΘΙΜΟΥ	Σελ. 54
Ορισμός	Σελ. 54
Θέση του εθίμου στο διεθνές δίκαιο	Σελ. 54
Θεωρητική θεμελίωση της υποχρεωτικότητας του εθίμου	Σελ. 55
Διαμόρφωση του διεθνούς εθίμου	Σελ. 56
Α. Πρακτική	Σελ. 56
α. Θετική πρακτική	Σελ. 57
β. Αρνητική πρακτική	Σελ. 58
γ. Μακροχρόνια ή βραχυχρόνια πρακτική	Σελ. 59
Β. Νομική πεποίθηση	Σελ. 60
Διαπίστωση, απόδειξη του διεθνούς εθίμου	Σελ. 62
Γενικό και περιφερειακό ή τοπικό έθιμο	Σελ. 62
Ο επίμονος αντιρρησίας (Persistent Objector)	Σελ. 64
§2. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΘΙΜΟΥ	Σελ. 66
Παράλληλη ισχύς διεθνούς εθιμικού και συμβατικού κανόνα	Σελ. 66
Ρόλος των διεθνών Οργανισμών στη διαμόρφωση και τη διαπίστωση του εθίμου	Σελ. 67
Α. Διαμόρφωση από την πρακτική των οργάνων των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 68
Β. Διαπίστωση και διαμόρφωση από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 68
Έθιμο μέσα από κωδικοποιητική συνθήκη: τρεις περιπτώσεις	Σελ. 68
Κατάργηση του εθίμου από έλλειψη λειτουργικότητας	Σελ. 69
Έθιμο και σύγχρονες αντιλήψεις	Σελ. 70
Έθιμο που παράγεται και ισχύει από και για τη λειτουργία των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 71
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ Ή ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ (International Treaties, Conventions)
§1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ	Σελ. 72
Καταλυτικός ρόλος των διεθνών συνθηκών	Σελ. 72
Κωδικοποίηση του δικαίου που διέπει τις συνθήκες	Σελ. 73
Ορισμός	Σελ. 74
Τύποι διεθνών συνθηκών	Σελ. 77
§2. ΣΥΝΑΨΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ	Σελ. 78
Έννοια	Σελ. 78
Διαπραγμάτευση (Negotiation) στο γενικό πλαίσιο της διπλωματίας και ειδικότερα για τη σύναψη διεθνών συνθηκών	Σελ. 78
Α. Γενικά περί της διαπραγματεύσεως	Σελ. 78
Β. Τεχνικά ζητήματα της διαπραγματεύσεως	Σελ. 79
Γ. Πολυμερής διαπραγμάτευση	Σελ. 80
α. Σημασία	Σελ. 80
β. Ψηφοφορίες για την υιοθέτηση του κειμένου	Σελ. 80
γ. Υιοθέτηση ενός κειμένου με consensus	Σελ. 81
δ. Ιδιομορφίες των Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας	Σελ. 81
Υπογραφή (Signature): συνέπειες	Σελ. 82
Επικύρωση (Ratification)	Σελ. 83
Συστήματα επικυρώσεως	Σελ. 84
Έναρξη ισχύος (Entry into Force)	Σελ. 86
Προσχώρηση. Ανοικτές και κλειστές συνθήκες	Σελ. 86
Πρωτοκόλληση και δημοσίευση (Registration-Publication)	Σελ. 87
§3. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΨΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ	Σελ. 88
Αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Συγκατάθεση της Βουλής	Σελ. 88
Πότε είναι απαραίτητη η συγκατάθεση της Βουλής	Σελ. 89
Μυστικές και φανερές συνθήκες	Σελ. 90
Έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικώς επειγούσης και απροβλέπτου ανάγκης. Το άρθρο 44 παρ. 1 Συντ.	Σελ. 91
Σύνθεση της Βουλής και πλειοψηφίες για τη συγκατάθεση	Σελ. 91
Συγκατάθεση της Βουλής για τη διέλευση ή παραμονή ξένης στρατιωτικής δυνάμεως	Σελ. 92
§4. ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΑΠΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΜΟΡΦΗΣ (Accords en forme simplifiée, Treaties in Simplified Form)	Σελ. 94
Δικαιολογητικοί λόγοι	Σελ. 94
Αντικείμενο των συμφωνιών απλοποιημένης μορφής	Σελ. 95
Αρμοδιότητα συνάψεως κατά το εσωτερικό δίκαιο	Σελ. 95
Ελληνική πρακτική: Άρθρο 36 παρ. 4 του Συντάγματος 1975/1986/2001/2019	Σελ. 95
§5. ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ	Σελ. 97
Η ένταξη του εθιμικού διεθνούς δικαίου	Σελ. 97
Α. Τρόπος εντάξεως	Σελ. 97
Β. Άρση αμφισβητήσεων ως προς το περιεχόμενο του εθιμικού διεθνούς δικαίου. Αρμοδιότητα του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (άρθρο 100 Συντ.)	Σελ. 98
Η ένταξη του διεθνούς συμβατικού δικαίου	Σελ. 98
Α. Οι έννοιες κύρωση και δημοσίευση	Σελ. 98
Β. Δικαιολογητικές βάσεις της διαδικασίας της κυρώσεως	Σελ. 99
Γ. Φύση του συμβατικού κανόνα που εντάσσεται στο εσωτερικό δίκαιο	Σελ. 100
α. Θεωρία της μετατροπής (Transformation)	Σελ. 100
β. Θεωρία της προσαρμογής (Adattamento)	Σελ. 100
γ. Θεωρία της εκτελέσεως (Vollzugslehre)	Σελ. 100
Κύρωση των συνθηκών κατά το ελληνικό δίκαιο	Σελ. 101
Ένταξη στο εσωτερικό δίκαιο υποχρεωτικών πράξεων των διεθνών Οργανισμών (πλην των πράξεων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως)	Σελ. 102
Πραγμάτωση με τη δημοσίευση στο εσωτερικό του κράτους	Σελ. 103
§6. ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ (RESERVATIONS)	Σελ. 104
Περιεχόμενο και δικαιολόγηση του θεσμού των επιφυλάξεων	Σελ. 104
Θέση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης πριν από την κωδικοποίηση του 1969	Σελ. 105
Τι ισχύει σήμερα με τη Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών (1969)	Σελ. 105
Ειδικότερα ζητήματα στις σχέσεις μεταξύ των συμβαλλομένων	Σελ. 106
Έλεγχος νομιμότητας των επιφυλάξεων	Σελ. 107
Τρόποι διατυπώσεως επιφυλάξεων	Σελ. 108
Ερμηνευτικές δηλώσεις	Σελ. 108
Επιφύλαξη σε διάταξη που αποκρυσταλλώνει έθιμο	Σελ. 109
Αρμόδιο όργανο και ελληνική πρακτική στο θέμα των επιφυλάξεων	Σελ. 109
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
§1. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΜΕΡΩΝ	Σελ. 111
Ο υποχρεωτικός χαρακτήρας των συνθηκών. Ο θεμελιώδης κανόνας pacta sunt servanda	Σελ. 111
Η αρχή της αμοιβαιότητας	Σελ. 112
Α. Γενικά	Σελ. 112
Β. Αμοιβαιότητα κατά το ελληνικό Σύνταγμα	Σελ. 113
Γ. Διαπίστωση υπάρξεως αμοιβαιότητας	Σελ. 114
Δ. Αμοιβαιότητα ως προς τους αλλοδαπούς	Σελ. 115
Ε. Αμοιβαιότητα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως	Σελ. 116
Διατάξεις αυτοδύναμης εφαρμογής (Self-Executing Provisions)	Σελ. 116
Α. Γενικά	Σελ. 116
Β. Προέλευση	Σελ. 117
Γ. Αναζήτηση κριτηρίων	Σελ. 118
Δ. Διατάξεις αυτοδύναμης εφαρμογής και Ευρωπαϊκή Ένωση	Σελ. 119
§2. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΤΡΙΤΟΥΣ	Σελ. 120
Ο κανόνας	Σελ. 120
Οι εξαιρέσεις	Σελ. 121
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
Ποιος ερμηνεύει	Σελ. 123
Τρεις κύριες μέθοδοι ερμηνείας	Σελ. 124
Θέσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στο ζήτημα της ερμηνείας	Σελ. 125
Η ερμηνεία κατά τη Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών (1969)	Σελ. 126
Α. Καλή πίστη, συνήθης έννοια των όρων υπό το φως του αντικειμένου και του σκοπού της συνθήκης (άρθρο 31)	Σελ. 126
Β. Τα συμφραζόμενα ("Context")	Σελ. 127
Γ. Άλλοι κανόνες ερμηνείας	Σελ. 128
Δ. Αντικείμενο και σκοπός	Σελ. 129
Ε. Ζητήματα διαχρονικού δικαίου	Σελ. 130
Συμπληρωματικά μέσα ερμηνείας. Προπαρασκευαστικές εργασίες (travaux préparatoires) (άρθρο 32 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 131
Θεωρία του σαφούς κειμένου	Σελ. 133
Αυθεντικό κείμενο της συνθήκης. Γλώσσα (άρθρο 33 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 133
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI
ΛΗΞΗ Ή ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΙΣΧΥΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
Γενικά	Σελ. 135
Συναινετική κατάργηση των συνθηκών (άρθρο 54 Συμβάσεως της Βιέννης του 1969)	Σελ. 135
Σιωπηρή κατάργηση, αναστολή εφαρμογής	Σελ. 136
Καταγγελία των συνθηκών	Σελ. 136
Επέλευση εξωτερικών γεγονότων: Συνέπειες του πολέμου (διεθνούς ένοπλης συρράξεως) στην ισχύ των συνθηκών	Σελ. 137
Λήξη ή αναστολή εφαρμογής των συνθηκών που γίνεται από αδυναμία εκτελέσεως	Σελ. 139
Ένσταση της μη εκπληρώσεως της παροχής (objectio non adimpleti contractus)	Σελ. 139
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIΙ
ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ, ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΚΥΡΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ
§1. ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΚΑΙ ΡΙΖΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ (ο όρος rebus sic stantibus) Άρθρο 62 Συμβάσεως Βιέννης 1969	Σελ. 142
Το ζήτημα	Σελ. 142
Διεθνής πρακτική	Σελ. 142
Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών του 1969 για την απρόβλεπτη μεταβολή των περιστάσεων (άρθρο 62)	Σελ. 144
Α. Διαμόρφωση του άρθρου 62 και λειτουργία	Σελ. 144
Β. Προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 62	Σελ. 144
α. Ριζική (Fundamental) μεταβολή	Σελ. 144
β. Απρόβλεπτη (Unforeseeable) μεταβολή	Σελ. 145
Γ. Πότε δεν επιτρέπεται επίκληση ριζικής μεταβολής	Σελ. 145
§2. ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ (άρθρα 39-41 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 147
Γενικά	Σελ. 147
Διμερείς και πολυμερείς συνθήκες	Σελ. 147
Παρέμβαση διεθνών Συνδιασκέψεων ή Οργανισμών στις διαδικασίες αναθεωρήσεως και αναθεώρηση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 149
§3. ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ (άρθρα 46 επ. Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 151
Γενικά	Σελ. 151
Λόγοι Εσωτερικής Νομιμότητας και Αντιπροσωπεύσεως	Σελ. 151
Πλάνη (άρθρο 48 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 152
Απάτη (άρθρο 49 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 152
Δωροδοκία (άρθρο 50 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 153
Χρήση βίας (άρθρα 51-52 Συμβάσεως Βιέννης 1969)	Σελ. 153
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIΙΙ
ΟΙ «ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ»	Σελ. 155
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IX
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΝΟΜΙΚΩΣ ΜΗ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ «Συμφωνίες καθαρώς πολιτικές μη δεσμευτικές» (Non-Binding Agreements) «Μνημόνια συνεννοήσεως/κατανοήσεως» (Memoranda of Understanding) και «Συμφωνίες κυρίων» (Gentleman’s Agreements)
Συμφωνίες καθαρώς πολιτικές (Accords purement politiques) ή Συμφωνίες μη δεσμευτικές (Non-Binding Agreements)	Σελ. 158
«Μνημόνια συνεννοήσεως/κατανοήσεως» (Memoranda of Understanding - MOU)	Σελ. 159
«Συμφωνίες κυρίων» (Gentleman’s Agreements)	Σελ. 160
ΚΕΦΑΛΑΙΟ X
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
§1. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ (JUS COGENS) ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ERGA OMNES	Σελ. 162
Γενικά	Σελ. 162
Το πρόβλημα του αναγκαστικού δικαίου (jus cogens ή ius cogens)	Σελ. 163
Προτάσεις της Επιτροπής του Διεθνούς Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών (1965-1969)	Σελ. 164
Η Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών (1969) και το jus cogens	Σελ. 164
Οι Εργασίες της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου μετά τη Σύμβαση της Βιέννης (1969)	Σελ. 165
Θέσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (1970, 1995, 1996, 2006, 2007)	Σελ. 166
Κανόνες αναγκαστικού δικαίου (jus cogens) και υποχρεώσεις και δικαιώματα erga omnes (έναντι πάντων)	Σελ. 167
§2. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ «ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ» ΚΑΙ «ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ»	Σελ. 169
«Αρχές» και «κανόνες» του διεθνούς δικαίου	Σελ. 169
Τα άρθρα 2 παρ. 2 και 28 παρ. 1 του Συντάγματος ως προς τo υπό κρίση ζήτημα	Σελ. 170
Επικουρικά μέσα για τη διαμόρφωση και διαπίστωση του διεθνούς δικαίου	Σελ. 171
A. Οι διεθνείς δικαστικές αποφάσεις	Σελ. 171
B. Η επιστήμη του διεθνούς δικαίου	Σελ. 172
§3. Ο ΝΟΜΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ	Σελ. 174
Πράξεις απαραίτητες για τη λειτουργία των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 174
Κατάταξη πράξεων ανάλογα με τις νομικές τους συνέπειες	Σελ. 175
Υπέρβαση προς τη νομικοποίηση (juridisation κατά τον P. Weil)	Σελ. 178
§4. ΤΟ ΠΡOΒΛΗΜΑ ΤΟΥ SOFT LAW	Σελ. 180
§5. ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ	Σελ. 182
Μονομερείς δικαιοπραξίες των κρατών (Unilateral Acts of States)	Σελ. 182
Η επιείκεια ή ευθυδικία (Equity) ως παράγοντας ολοκληρώσεως του διεθνούς δικαίου	Σελ. 182
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
ΤΜΗΜΑ Ι
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ. ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ I
ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
§1. ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ	Σελ. 187
Απόπειρες ορισμού του κράτους από το διεθνές δίκαιο	Σελ. 188
Ο Λαός	Σελ. 189
Το έδαφος (territorium, territory, territoire)	Σελ. 191
Η αυθυπόστατη πολιτική εξουσία	Σελ. 193
§2. Η ΕΔΑΦΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ	Σελ. 195
Η εδαφική κυριαρχία (Territorial Sovereignty, souveraineté territoriale)	Σελ. 195
Η εδαφική ακεραιότητα (Territorial Integrity, intégrité territoriale)	Σελ. 196
Τα σύνορα	Σελ. 196
Το απαραβίαστο των συνόρων	Σελ. 197
Η αρχή uti possidetis iuris/juris	Σελ. 198
§3. Η ΝΟΜΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ	Σελ. 200
Θεωρία της ιδιοκτησίας της πολιτικής εξουσίας	Σελ. 200
Θεωρία της εκφράσεως της πολιτικής εξουσίας	Σελ. 200
Θεωρία των αρμοδιοτήτων της πολιτικής εξουσίας	Σελ. 201
Έδαφος (Territory) και χώρος (Space)	Σελ. 202
§4. ΤΡΟΠΟΙ ΚΤΗΣΕΩΣ ΕΔΑΦΟΥΣ	Σελ. 203
Αντιμετώπιση των προβλημάτων από τη θεωρία και την πρακτική	Σελ. 203
Ειδικότερα ως προς τους τρόπους κτήσεως	Σελ. 204
Αρμοδιότητα για την κτήση εδάφους	Σελ. 205
Νομολογιακές θέσεις σε εδαφικά ζητήματα. Αξιολόγηση των πράξεων ενεργού παρουσίας (effectivités)	Σελ. 205
Κτητική παραγραφή	Σελ. 209
Εδαφικές διεκδικήσεις στις πολικές ζώνες	Σελ. 209
Α. Αρκτική	Σελ. 209
Β. Ανταρκτική	Σελ. 210
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Το κράτος του Βατικανού	Σελ. 212
Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα	Σελ. 213
Συγκυριαρχία (Codominium)	Σελ. 214
Καθεστώς εντολών (Mandates)	Σελ. 214
Καθεστώς Κηδεμονίας (Trusteeship)	Σελ. 215
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΟΡΙΑ ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ
§1. ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΒΛΑΠΤΟΝΤΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΡΙΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ	Σελ. 217
§2. ΑΛΛΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ	Σελ. 218
Διεθνείς δουλείες (International Servitudes)	Σελ. 218
Εδάφη υπό εκμίσθωση (Lease)	Σελ. 218
Αποστρατιωτικοποίηση (Demilitarization)	Σελ. 219
Στρατιωτικές βάσεις σε ξένο έδαφος	Σελ. 222
Στρατιωτικές Δυνάμεις του NATO	Σελ. 223
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV
ΧΩΡΟΙ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΗ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
Χώροι που αποτελούν «κοινό κτήμα της ανθρωπότητας» (Common Heritage of Mankind) και «πάνδημοι χώροι» (Global Commons)	Σελ. 225
Κοινό κτήμα της ανθρωπότητας (Common Heritage of Mankind)	Σελ. 225
Οι πάνδημοι χώροι (Global Commons)	Σελ. 226
Εδάφη υπό τη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 227
Α. Παραδείγματα διοικήσεως εδαφών απευθείας από τα Ηνωμένα Έθνη	Σελ. 227
Β. Νομική βάση και φύση των αρμοδιοτήτων διοικήσεως εδαφών από τα Ηνωμένα Έθνη	Σελ. 228
ΤΜΗΜΑ II
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ I
ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ
Τέσσερις αιώνες εθιμικού δικαίου	Σελ. 231
Πρώτη και Δεύτερη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τo δίκαιο της θάλασσας (1958, 1960). Οι τέσσερις Συμβάσεις του 1958	Σελ. 232
Η Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας (1973-1982). Η νέα Σύμβαση του 1982 των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας	Σελ. 233
Εξελίξεις μετά την υιοθέτηση της Συμβάσεως ΔΘ 1982	Σελ. 234
Σχέση προς άλλες Συμβάσεις και νέα έξοδος προς τo έθιμο	Σελ. 235
Επικύρωση της Συμβάσεως ΔΘ 1982 από την Ελλάδα	Σελ. 236
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
§1. ΓΕΝΙΚΑ	Σελ. 237
Ορισμός	Σελ. 237
Δράση διεθνών Οργανισμών και ιδίως του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ)	Σελ. 238
Θαλάσσιες ζώνες	Σελ. 239
§2. Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΗΣ (User): ΤΟ ΠΛΟΙΟ	Σελ. 240
Ορισμός του πλοίου	Σελ. 240
Ιθαγένεια του πλοίου (Nationality of the Ship)	Σελ. 241
Απονομή της ιθαγένειας του πλοίου κατά το ελληνικό δίκαιο	Σελ. 241
Αποτελέσματα της ιθαγένειας: Ρόλος του κράτους της σημαίας (Flag State)	Σελ. 242
Γνήσιος δεσμός (Genuine Link)	Σελ. 243
Πλοία «ανοικτού νηολογίου», «σημαίες ευκαιρίας» (Ships of Open Registry, Flags of Convenience/ pavillons de complaisance)	Σελ. 244
Διάκριση των πλοίων σε δημόσια και ιδιωτικά	Σελ. 244
Α. Πολεμικά πλοία	Σελ. 245
Β. Άλλα κρατικά πλοία	Σελ. 245
Γ. Πλοία περικλείστων και γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατών (Land-locked and Geographically Disadvantaged States)	Σελ. 246
Δ. Πλοία διεθνών Οργανισμών	Σελ. 246
Καθεστώς των ξένων πλοίων στους λιμένες	Σελ. 247
Είσπλους και ελλιμενισμός πλοίων γενικώς	Σελ. 247
Καθεστώς στους λιμένες των ξένων πολεμικών πλοίων ή πλοίων που ασκούν δημόσια εξουσία	Σελ. 248
10. Η ενίσχυση του κράτους του λιμένος και οι διαδικασίες του Port-State Control - Ελέγχου από το κράτος του λιμένος	Σελ. 249
To Memorandum of Understanding on Port State Control (Μνημόνιο συνεργασίας/ κατανοήσεως των λιμενικών Αρχών) των Παρισίων (1982)	Σελ. 250
Aust, Treaty Law and Practise, CUP 2007	Σελ. 250
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΛΗΡΟΥΣ Ή ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
§1. ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ (Internal Waters, eaux intérieures, Innere Gewässer)	Σελ. 252
Ορισμός και νομικό καθεστώς	Σελ. 252
Περιοχή των εσωτερικών υδάτων	Σελ. 253
§2. Η ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ Ή ΧΩΡΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Ή ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ (Territorial Sea, mer territoriale, Küstenmeer)	Σελ. 255
Κυριαρχία του παρακτίου κράτους στην αιγιαλίτιδα ζώνη	Σελ. 255
Χάραξη ορίων της αιγιαλίτιδας ζώνης	Σελ. 256
Α. Πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης	Σελ. 256
Β. Γραμμές βάσεως για τη μέτρηση της αιγιαλίτιδας ζώνης (εσωτερικά όρια). Φυσική ή Κανονική γραμμή βάσεως και ευθείες γραμμές βάσεως	Σελ. 257
Γ. Εξωτερικά όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης	Σελ. 259
Δ. Αγκυροβόλια και λιμενικά έργα (άρθρα 11-12 Σύμβαση ΔΘ 1982)	Σελ. 260
Ε. Αβαθή και φάροι (άρθρα 6,13 Σύμβαση ΔΘ 1982)	Σελ. 260
Κόλποι	Σελ. 261
Α. Έννοια του κόλπου κατά το διεθνές δίκαιο	Σελ. 261
Β. Ιστορικοί κόλποι	Σελ. 262
§3. ΝΗΣΙΑ	Σελ. 264
Φυσικά νησιά	Σελ. 264
Α. Απόπειρες σε βάρος της πληρότητας και της αυτοτέλειας των νησιών	Σελ. 264
Β. Εξαίρεση ως προς την πληρότητα δικαιωμάτων των νησιών	Σελ. 264
Τεχνητά νησιά (Πλωτές Νησίδες)	Σελ. 265
§4. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΒΛΑΒΟΥΣ ΔΙΕΛΕΥΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ (Innocent Passage, passage inoffensif, friedliche Durchfahrt) (άρθρα 17-28, 45, 52 Συμβάσεως ΔΘ 1982)	Σελ. 267
Γενικά	Σελ. 267
Περιεχόμενο της αβλαβούς διελεύσεως	Σελ. 268
Το πρόβλημα των πολεμικών πλοίων σε αβλαβή διέλευση	Σελ. 269
Υποχρεώσεις και δικαιώματα του παρακτίου κράτους για την εξασφάλιση της αβλαβούς διελεύσεως	Σελ. 270
Δικαιοδοσία του παρακτίου κράτους στα ξένα πλοία που διέρχονται σε αβλαβή διέλευση από ή στην αιγιαλίτιδα ζώνη	Σελ. 271
Α. Ποινική δικαιοδοσία	Σελ. 271
Β. Αστική δικαιοδοσία	Σελ. 272
Γ. Ρύπανση	Σελ. 272
§5. Η ΣΥΝΟΡΕΥΟΥΣΑ ΖΩΝΗ (Contiguous Zone, zone contiguë, Anschlußzone)	Σελ. 273
Έννοια	Σελ. 273
Αρμοδιότητες του παρακτίου κράτους	Σελ. 273
Πλάτος της συνορεύουσας ζώνης	Σελ. 275
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
ΔΙΕΘΝΗ ΣΤΕΝΑ (άρθρα 34-36 Συμβάσεως ΔΘ 1982)
Ορισμός και νομικό καθεστώς	Σελ. 276
Η Υπόθεση του Στενού της Κέρκυρας στο ΔΔΧ (1949)	Σελ. 278
Νέο Καθεστώς. «Ελεύθερη διέλευση» ή «πλους διελεύσεως» (Transit Passage) [Άρθρα 37-44 Συμβάσεως ΔΘ 1982]	Σελ. 279
Ειδικά καθεστώτα διεθνών στενών	Σελ. 280
Α. Τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων	Σελ. 280
Β. Άλλα στενά	Σελ. 282
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
Η ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ (High Seas, Haute mer, Hohe See) [Άρθρα 86-115 και 116-120 Συμβάσεως ΔΘ 1982]
§1. ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ	Σελ. 283
Ορισμός	Σελ. 283
Ιστορική εξέλιξη	Σελ. 284
Νομική φύση	Σελ. 285
Ελευθερίες της ανοικτής θάλασσας	Σελ. 285
Α. Σύμβαση του 1958	Σελ. 285
Β. Νέο δίκαιο 1982	Σελ. 286
Τα πλοία στην ανοικτή θάλασσα: Ο κανόνας	Σελ. 287
Τοποθέτηση υποβρυχίων καλωδίων και σωληναγωγών στην ανοικτή θάλασσα	Σελ. 288
Έκτακτες περιπτώσεις. Σύγκρουση πλοίων στην ανοικτή θάλασσα	Σελ. 288
§2. ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. Περιπτώσεις επεμβάσεως πολεμικού σε ξένο εμπορικό στην ανοικτή θάλασσα	Σελ. 290
Το γενικό νομικό πλαίσιο περί επεμβάσεως στην ανοικτή θάλασσα	Σελ. 290
Έλεγχος σημαίας	Σελ. 291
Νηοψία	Σελ. 292
Πειρατεία (άρθρα 100-107 Συμβάσεως ΔΘ 1982)	Σελ. 292
Α. Ορισμός	Σελ. 292
Β. Ένα φαινόμενο διαχρονικό: Πειρατεία και ένοπλη ληστεία κατά πλοίου	Σελ. 293
Γ. Διεθνής συνεργασία και διεθνής ποινική δικαιοδοσία για την καταστολή της πειρατείας και της ληστείας στη θάλασσα	Σελ. 293
Δ. Πειρατεία από πολεμικό ή άλλο δημόσιο πλοίο ή αεροσκάφος	Σελ. 294
Ε. Εξομοίωση προς πειρατεία πολεμικών πλοίων χωρίς σημαία	Σελ. 294
ΣΤ. Ποιες πράξεις βίας δεν αποτελούν πειρατεία	Σελ. 294
α. Στάση σε πολεμικό πλοίο	Σελ. 294
β. Στάση σε εμπορικό πλοίο στην ανοικτή θάλασσα	Σελ. 294
Ζ. Πειρατεία στις ακτές της Σομαλίας και δρομολόγηση διεθνούς συνεργασίας	Σελ. 294
Η Σύμβαση για την καταστολή παρανόμων πράξεων κατά της ασφαλείας της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας (1988)	Σελ. 296
Παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών δια θαλάσσης	Σελ. 296
Α. Τι αναφέρουν τα κείμενα	Σελ. 296
Β. Ανεπάρκεια ρυθμίσεων. Αμερικανική θεωρία των αποτελεσμάτων (Effects Theory)	Σελ. 297
Δουλεμπόριο	Σελ. 297
Το δικαίωμα συνεχούς καταδιώξεως (Hot Pursuit)	Σελ. 298
Προϋποθέσεις συνεχούς καταδιώξεως	Σελ. 299
Έρευνα και διάσωση στην ανοικτή θάλασσα και διεθνής μετανάστευση	Σελ. 300
ΤΜΗΜΑ III
ΑΛΛΟΙ (ΝΕΟΤΕΡΟΙ) ΘΕΣΜΟΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ: ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (ΑΟΖ) ΚΑΙ ΑΛΙΕΙΑ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Γενικά	Σελ. 301
ΚΕΦΑΛΑΙΟ I
Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ (άρθρα 76-85 Συμβάσεως ΔΘ 1982) (Continental Shelf, plateau continental, Festlandsockel, piattaforma continentale)
Γενικά για την υφαλοκρηπίδα: Ιστορική διαδρομή	Σελ. 302
Γεωλογική διάκριση των υφάλων εκτάσεων (η νομική διάκριση διαφέρει από τη γεωλογική)	Σελ. 303
Το πρόβλημα του νομικού ορισμού της υφαλοκρηπίδας	Σελ. 305
Νέος ορισμός ως προς τo πλάτος της υφαλοκρηπίδας κατά τη Σύμβαση ΔΘ 1982	Σελ. 306
Νομική θεμελίωση των δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους στην υφαλοκρηπίδα. Το ιστορικό των προσπαθειών	Σελ. 307
Δικαίωμα ipso facto και ab initio, συμφυές προς την κυριαρχία του παρακτίου κράτους. Δικαιολογητική βάση	Σελ. 308
Νομική φύση των δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους.Τα κυριαρχικά δικαιώματα (Sovereign Rights) του παρακτίου κράτους στην υφαλοκρηπίδα	Σελ. 309
Περιεχόμενο των δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους στην υφαλοκρηπίδα	Σελ. 310
Α. Όχι μόνο «ορυκτός πλούτος» (Mineral Resources), αλλά «φυσικοί πόροι» (Natural Resources)	Σελ. 310
Β. Ποιους πόρους καλύπτουν ειδικότερα τα κυριαρχικά δικαιώματα	Σελ. 311
Το σκεπτικό της αποφάσεως του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την υφαλοκρηπίδα της Βόρειας Θάλασσας (1969) σχετικά με τους νομικούς τίτλους και τα δικαιώματα του παρακτίου κράτους	Σελ. 312
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II
Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ - AOZ (Exclusive Economic Zone, Zone économique exclusive, ausschließliche Wirtschaftszone) [άρθρα 55-75 Συμβάσεως ΔΘ 1982]
Λόγοι θεσπίσεως της ΑΟΖ	Σελ. 313
Πλάτος της ΑΟΖ	Σελ. 314
Νομική Φύση της ΑΟΖ	Σελ. 314
Δικαιώματα του παρακτίου κράτους στην ΑΟΖ: «κυριαρχικά δικαιώματα» και «δικαιοδοσία»	Σελ. 315
Δικαιώματα τρίτων κρατών στην ΑΟΖ	Σελ. 315
Δικαίωμα επεμβάσεως του παρακτίου κράτους στην ΑΟΖ	Σελ. 316
Υφαλοκρηπίδα και βυθός της ΑΟΖ	Σελ. 317
ΚΕΦΑΛΑΙΟ III
ΑΛΙΕΙΑ
Γενικά	Σελ. 318
Διεθνείς Συνθήκες για την αλιεία	Σελ. 320
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Το καθεστώς κατά τις Συμβάσεις του 1958	Σελ. 322
Το καθεστώς κατά τη Σύμβαση ΔΘ 1982	Σελ. 322
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΙΚΑ ΚΡΑΤΗ
Το ζήτημα	Σελ. 324
Το νομικό καθεστώς	Σελ. 324
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI
Ο «ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΥΘΟΣ» («Περιοχή», Area, la Zone, das Gebiet)
«Περιοχή» (Area) βυθού πέρα από τα όρια της εθνικής δικαιοδοσίας (πέρα των 200 ν.μ. και του εξωτερικού ορίου της υφαλοκρηπίδας)	Σελ. 326
Γιατί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον βυθό των ωκεανών;	Σελ. 327
Οι πρωτοπόροι επενδυτές (Pioneer Investors) και το παράλληλο σύστημα (Parallel System)	Σελ. 328
Ορισμός και οριοθέτηση της «Περιοχής» (Area)	Σελ. 328
Νομικό καθεστώς της «Περιοχής» (Area)	Σελ. 329
Θεσμική διάρθρωση. Η Διεθνής Αρχή (Authority): Συνέλευση, Συμβούλιο, Γραμματεία	Σελ. 329
Βασικοί κανόνες για την εκμετάλλευση: Η Επιχείρηση (Enterprise)	Σελ. 330
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
§1. ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ	Σελ. 331
Ορισμός	Σελ. 331
Διεθνή κείμενα που αναφέρονται στην προστασία του περιβάλλοντος	Σελ. 332
Συνδιασκέψεις στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον	Σελ. 333
Στοιχεία της διεθνούς νομολογίας	Σελ. 334
Βασικές αρχές και κανόνες διεθνούς προστασίας του περιβάλλοντος	Σελ. 336
§2. ΡΥΠΑΝΣΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ	Σελ. 338
Έννοια και περιεχόμενο	Σελ. 338
Διεθνή συμβατικά κείμενα	Σελ. 340
Ιδιωτικές συμφωνίες για την αντιμετώπιση της καταβολής της αποζημιώσεως	Σελ. 341
Η Σύμβαση των Βρυξελλών του 1969 «περί αστικής ευθύνης, συνεπεία ζημιών εκ ρυπάνσεως πετρελαίου»	Σελ. 342
Εσωτερική νομοθεσία	Σελ. 343
Διατάξεις για την προστασία από τη ρύπανση στη Σύμβαση ΔΘ 1982	Σελ. 343
Νέες θαλάσσιες ζώνες προστασίας του περιβάλλοντος στην Μεσόγειο	Σελ. 346
Καθιέρωση Ειδικά Προστατευομένων Περιοχών (PSSAs)	Σελ. 346
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VΙΙΙ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Τυχαία ευρήματα, συστηματικές έρευνες και ανελκύσεις	Σελ. 347
Περιοχές ισχύος της εσωτερικής νομοθεσίας	Σελ. 349
Άλλες θαλάσσιες περιοχές με έντονη την πρόθεση διεθνούς ρυθμίσεως	Σελ. 350
Α. Στη Διεθνή «Περιοχή» (Area)	Σελ. 350
Β. Στη λεγόμενη «Αρχαιολογική ζώνη»	Σελ. 350
Η Σύμβαση της Unesco (2001) για την προστασία της υποθαλάσσιας πολιτιστικής κληρονομιάς	Σελ. 351
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΛΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Το γενικό καθεστώς επιλύσεως διαφορών κατά τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 353
Το σύστημα της Συμβάσεως ΔΘ 1982 (Μέρος XV)	Σελ. 353
Το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας (International Tribunal for the Law of the Sea) κατά το Παράρτημα VI	Σελ. 354
Το Διαιτητικό Δικαστήριο (Arbitral Tribunal) Παραρτήματος VII	Σελ. 355
Ειδική διαιτησία (Special Arbitration) κατά το Παράρτημα VΙII	Σελ. 355
Εξαιρέσεις από τις διαδικασίες υποχρεωτικής αποφάνσεως των ως άνω διεθνών οργάνων	Σελ. 355
Συνδιαλλαγή (Conciliation)	Σελ. 355
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ
ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΖΩΝΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΩΝ
Γενικά	Σελ. 356
Οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης μεταξύ γειτονικών κρατών	Σελ. 357
Οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και της υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών: Κανείς δεν παίρνει όσα ζητά	Σελ. 359
Σημαντικές διεθνείς δικαστικές αποφάσεις περί οριοθετήσεως	Σελ. 360
Υπόθεση της υφαλοκρηπίδας της Βόρειας Θάλασσας (Γερμανία, Ολλανδία, Δανία) North Sea Continental Shelf Cases (Απόφαση ΔΔΧ 1969)	Σελ. 360
Διαφορά Ελλάδος-Τουρκίας ως προς την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, ΔΔΧ (1976-1978)	Σελ. 361
Η υπόθεση των αγγλο-νορμανδικών νησιών (Iles Anglo-Normandes, Channel Islands). (Απόφαση του ad hoc Διαιτητικού Δικαστηρίου 1977)	Σελ. 362
Απόφαση της Επιτροπής Συνδιαλλαγής για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ισλανδίας και του νορβηγικού νησιού Jan Mayen (1981) - Συνεκμετάλλευση	Σελ. 363
Υπόθεση της υφαλοκρηπίδας Τυνησίας και Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρία (ΔΔΧ 1982)	Σελ. 364
Διαφορά Γαλλίας-Καναδά για τις θαλάσσιες ζώνες των νησιών Saint Pierre et Miquelon (Delimitation of Maritime Spaces Between Canada and France), Διαιτησία, 1992	Σελ. 365
Υπόθεση περί της χερσαίας, νησιωτικής και θαλάσσιας διαφοράς μεταξύ Ονδούρας και Ελ Σαλβαδόρ (Απόφαση ΔΔΧ 1992)	Σελ. 365
Διαφορά Υεμένης-Ερυθραίας (1996, 1999), Διαιτησία	Σελ. 365
Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και εδαφικά ζητήματα Κατάρ και Μπαχρέιν, ΔΔΧ (2001)	Σελ. 366
Διαφορά μεταξύ Μπαρμπέιντος και Τρινιντάντ και Τομπάγκο για τη χάραξη ενιαίου θαλασσίου συνόρου, Διαιτησία (2006)	Σελ. 368
Διαφορά μεταξύ Γουιάνας και Σουρινάμ για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, Διαιτησία (2007)	Σελ. 368
Θαλάσσια οριοθέτηση στη Μαύρη Θάλασσα μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας, ΔΔΧ (2009)	Σελ. 368
Υπόθεση οριοθετήσεως του θαλασσίου συνόρου μεταξύ του Μπαγκλαντές και της Μυανμάρ στον Κόλπο της Βεγγάλης. (Απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαίου της Θάλασσας - ITLOS, 2012)	Σελ. 369
Εδαφική Διαφορά και Θαλάσσια Οριοθέτηση μεταξύ Νικαράγουας - Κολομβίας (Απόφαση ΔΔΧ 2012)	Σελ. 369
Υπόθεση οριοθετήσεως στον Ινδικό Ωκεανό (Σομαλία -Κένυα, ΔΔΧ (2017)	Σελ. 370
Υπόθεση οριοθετήσεως μεταξύ Κόστα-Ρίκας και Νικαράγουας, ΔΔΧ (2018)	Σελ. 371
Οι χάρτες και η αξία τους	Σελ. 371
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ
ΤΜΗΜΑ I
ΤΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ
Γενικά	Σελ. 375
Α. Ο Αρχηγός του κράτους	Σελ. 376
Β. Ο Πρόεδρος της κυβερνήσεως	Σελ. 377
Εξαιρέσεις από την ασυλία και ετεροδικία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος και εγκλήματα πολέμου	Σελ. 377
Γ. Ο Υπουργός των Εξωτερικών	Σελ. 378
Δ. Το Υπουργείο των Εξωτερικών (ΥΠΕΞ)	Σελ. 378
Ε. Εξόριστες συμμαχικές κυβερνήσεις	Σελ. 380
Κωδικοποίηση του δικαίου που διέπει τις διπλωματικές σχέσεις	Σελ. 380
Ενεργητική και παθητική πρέσβευση	Σελ. 381
Η διπλωματική αποστολή και τα μέλη της	Σελ. 382
Α. Μέγεθος της αποστολής	Σελ. 384
Β. Μία παράδοξη ενέργεια: Οι λαϊκές επιτροπές της Λιβύης	Σελ. 384
Τα καθήκοντα των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 385
Οι τάξεις των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 385
Η διαπίστευση	Σελ. 386
Διέλευση μέσα από το έδαφος τρίτων κρατών (In transitu)	Σελ. 387
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
ΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
Δικαιολογητική βάση του προνομιακού καθεστώτος της διπλωματικής αποστολής και των μελών της	Σελ. 389
Α. Θεωρία της εξωεδαφικότητας (extraterritoriality)	Σελ. 389
Β. Η θεωρία της αντιπροσωπεύσεως (Theory of Representation)	Σελ. 390
Γ. Η θεωρία των λειτουργικών αναγκών (Functional Theory)	Σελ. 390
Απαραβίαστο (Inviolability) των χώρων της διπλωματικής αποστολής	Σελ. 391
Αρχεία, έγγραφα, αλληλογραφία	Σελ. 393
Επικοινωνίες	Σελ. 394
Α. Ο διπλωματικός σάκος (στην Ελλάδα τον σάκο αποκαλούν επίσης «διπλωματικό μάρσιπο») και ο διπλωματικός ταχυδρόμος	Σελ. 394
Β. Ελευθερία μετακινήσεως και κυκλοφορίας	Σελ. 394
Παραβιάσεις των χώρων της αποστολής	Σελ. 395
Η Υπόθεση «του διπλωματικού και προξενικού προσωπικού της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Τεχεράνη» (ΔΔΧ, 1980)	Σελ. 395
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
ΑΣΥΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
Γενικά	Σελ. 397
Το απαραβίαστο του προσώπου	Σελ. 398
Έκταση του απαραβίαστου του προσώπου	Σελ. 399
Η ετεροδικία των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 400
Εξαιρέσεις από την ετεροδικία των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 401
Ετεροδικία εκτελέσεως κατά των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 402
Άρση της ετεροδικίας των διπλωματικών αντιπροσώπων	Σελ. 402
Άλλα προνόμια	Σελ. 403
Λήξη της διπλωματικής αποστολής (άρθρα 43-44 Συμβάσεως Βιέννης 1961)	Σελ. 404
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
ΟΙ ΠΡΟΞΕΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Γενικά	Σελ. 405
Η προξενική Aρχή	Σελ. 406
Το προσωπικό της προξενικής Aρχής	Σελ. 407
Διορισμός Αρχηγού και μελών της προξενικής Αρχής	Σελ. 407
Αρμοδιότητες των προξενικών Αρχών	Σελ. 408
Ασυλίες και προνόμια των προξενικών Αρχών και των μελών τους	Σελ. 408
Δικαίωμα επικοινωνίας προξενικών Αρχών και πολιτών του κράτους αποστολής	Σελ. 410
ΤΜΗΜΑ II
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ
Έννοια και περιεχόμενο	Σελ. 411
Αρμόδιο όργανο για την αναγνώριση	Σελ. 413
Τρόποι αναγνωρίσεως	Σελ. 414
Αναγνώριση de jure και αναγνώριση de facto	Σελ. 415
Αναγνώριση και Δημοκρατία	Σελ. 415
Αναγνώριση και παράνομη χρήση βίας	Σελ. 416
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
Η ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ
Γενικά	Σελ. 420
Προέλευση και δικαιολογητική βάση	Σελ. 420
Αναγνώριση και ετεροδικία κράτους	Σελ. 421
Εξελίξεις της ετεροδικίας κράτους	Σελ. 421
Απόλυτη και περιορισμένη ή σχετική ετεροδικία	Σελ. 423
Παραίτηση από την ετεροδικία κράτους	Σελ. 425
Η πρακτική των ελληνικών δικαστηρίων στο ζήτημα της ετεροδικίας κράτους	Σελ. 426
Η στάση των ελληνικών δικαστηρίων στην εξέλιξη της ετεροδικίας κράτους: το πρόβλημα της άρσεως της ετεροδικίας για ευθύνη από παράνομες πράξεις που αποδίδονται στο κράτος σε περίπτωση πολέμου	Σελ. 427
Ετεροδικία εκτελέσεως κατά ξένου κράτους	Σελ. 430
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΙΙ
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Γενικά	Σελ. 432
Α. Η διεθνής ευθύνη κατά το διεθνές δίκαιο	Σελ. 432
Β. Η κωδικοποίηση του δικαίου της διεθνούς ευθύνης	Σελ. 433
Προϋποθέσεις στοιχειοθετήσεως της διεθνούς ευθύνης κράτους	Σελ. 434
Α. Παραβίαση του διεθνούς δικαίου από το κράτος	Σελ. 434
Β. Καταλογισμός στο κράτος	Σελ. 436
α. Όργανα του κράτους των οποίων οι πράξεις καταλογίζονται στο κράτος	Σελ. 436
β. Πρόσωπα που δεν έχουν επίσημη ιδιότητα αλλά ενεργούν για λογαριασμό του κράτους	Σελ. 440
γ. Διεθνώς παράνομες πράξεις ιδιωτών	Σελ. 440
Περιστάσεις που αίρουν τον άδικο χαρακτήρα μιας πράξεως	Σελ. 441
Οι συνέπειες της διεθνούς ευθύνης	Σελ. 442
Α. Το περιεχόμενο της διεθνούς ευθύνης	Σελ. 442
α. Υποχρέωση καταπαύσεως της παράνομης πράξεως και, όποτε απαιτείται, εγγυήσεις μη επαναλήψεως	Σελ. 442
β. Υποχρέωση επανορθώσεως	Σελ. 442
Β. Ενεργοποίηση της διεθνούς ευθύνης: τα αντίμετρα	Σελ. 444
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV
Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Γενικά	Σελ. 446
Παραβίαση δικαιώματος	Σελ. 447
Διακριτική ευχέρεια	Σελ. 448
Ενέργεια κράτους προς κράτος	Σελ. 448
Προϋποθέσεις ασκήσεως της διπλωματικής προστασίας	Σελ. 449
Α. Ιθαγένεια	Σελ. 449
α. Φυσικά πρόσωπα	Σελ. 449
β. Νομικά πρόσωπα	Σελ. 452
Β. Εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων μέσων (Exhaustion of local remedies, Epuisement des voies de recours internes)	Σελ. 453
Γ. Η θεωρία των «καθαρών χεριών» (clean hands)	Σελ. 455
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V
Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΚΡΑΤΩΝ
Γενικά	Σελ. 456
Νομική θεμελίωση της διαδοχής	Σελ. 458
Κωδικοποίηση του δικαίου περί διαδοχής κρατών	Σελ. 460
Πρόσφατες εξελίξεις	Σελ. 461
Η διαδοχή ως προς τις διεθνείς συνθήκες	Σελ. 462
Α. Διαδοχή ως προς ειδικές κατηγορίες συνθηκών	Σελ. 462
α. Συνθήκες συνοριακού ή εδαφικού χαρακτήρα	Σελ. 462
β. Πολυμερείς συμβάσεις, ιδίως συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων	Σελ. 463
Διαδοχή ως προς τους διεθνείς Οργανισμούς	Σελ. 464
Οι επιμέρους ρυθμίσεις για τη διαδοχή στις διεθνείς συνθήκες	Σελ. 465
Διαδοχή ως προς την περιουσία του δημοσίου	Σελ. 466
Διαδοχή ως προς τις δεσμεύσεις απέναντι σε ιδιώτες: διεθνής σεβασμός των «κεκτημένων δικαιωμάτων» (droits acquis)	Σελ. 467
10. Διαδοχή ως προς τη διεθνή ευθύνη	Σελ. 469
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI
ΑΠΟΣΧΙΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ	Σελ. 470
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
ΤΜΗΜΑ Ι
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ
Γενικά	Σελ. 473
Οι διεθνείς συνδιασκέψεις	Σελ. 475
Οι σύνοδοι των περιορισμένης συνθέσεως διεθνών Groups	Σελ. 478
Εξελίξεις και χαρακτηριστικά των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 478
Α. Έννοια διεθνούς Οργανισμού	Σελ. 478
α. Ιδρυτική συνθήκη	Σελ. 478
β. Συνθήκη ή άλλο κείμενο μεταξύ κρατών που διέπεται από το διεθνές δίκαιο	Σελ. 479
γ. Μονιμότητα	Σελ. 479
δ. Κοινοί σκοποί διεθνούς συνεργασίας	Σελ. 479
ε. Δράση στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας	Σελ. 479
στ. Ιδιαίτερα όργανα	Σελ. 479
ζ. Ιδιαίτερη βούληση	Σελ. 480
η. Νομική προσωπικότητα των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 481
Β. Συνέπειες της διεθνούς προσωπικότητας των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 483
α. Σύναψη διεθνών συνθηκών από διεθνείς Οργανισμούς	Σελ. 483
β. Ασυλίες και προνόμια διεθνών Οργανισμών	Σελ. 483
γ. Ικανότητα εγέρσεως απαιτήσεων διεθνώς	Σελ. 483
δ. Διεθνής ευθύνη των διεθνών Οργανισμών	Σελ. 484
Τύποι διεθνών Οργανισμών	Σελ. 484
Α. Παγκόσμιοι και περιφερειακοί Οργανισμοί	Σελ. 484
Β. Οργανισμοί γενικής αρμοδιότητας και ειδικής αρμοδιότητας	Σελ. 485
Πράξεις των διεθνών Οργανισμών (βλ. επίσης Μέρος Πρώτο, Tμήμα ΙΙ, Κεφάλαιο X παρ.3)	Σελ. 485
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ (League of Nations, Société des Nations)
Η ίδρυση και η κατάρρευση της Κοινωνίας των Εθνών	Σελ. 487
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙII
H ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (International Labor Organization, Organisation Internationale du Travail)
Γενικά. Οι σκοποί της ΔΟΕ	Σελ. 489
Όργανα της ΔΟΕ	Σελ. 490
Α. H Γενική Διάσκεψη της ΔΟΕ	Σελ. 490
Β. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΟΕ	Σελ. 491
Γ. Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (International Labor Office, Bureau International du Travail)	Σελ. 491
Πραγματοποίηση των σκοπών της ΔΟΕ	Σελ. 491
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV
O ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ (ΟΗΕ)
Γενικά	Σελ. 494
Σκοποί των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 495
Μέλη των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 496
Όργανα των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 498
Α. Η Γενική Συνέλευση (General Assembly)	Σελ. 499
α. Σύνθεση και λειτουργία	Σελ. 499
β. Ψηφοφορίες στη Γενική Συνέλευση	Σελ. 501
γ. Αρμοδιότητες της Γενικής Συνελεύσεως των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 501
Β. Το Συμβούλιο Ασφαλείας (Security Council)	Σελ. 503
α. Ρόλος του Συμβουλίου στις διεθνείς υποθέσεις	Σελ. 503
β. Ψηφοφορίες στο Συμβούλιο Ασφαλείας	Σελ. 505
Γ. Η Γραμματεία και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών (Secretariat - Secretary General) (Βλ. και κατωτέρω Κεφάλαιο ΙΙ 3Γ για την δράση του Γενικού Γραμματέα σχετικά με την διασφάλιση της διεθνούς ειρήνης)	Σελ. 506
α. Αποστολή κατά τον Χάρτη	Σελ. 506
β. Διορισμός, εγγυήσεις	Σελ. 507
Δ. Το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο (Economic and Social Council - ECOSOC)	Σελ. 508
Αφανείς αρμοδιότητες των διεθνών οργάνων γενικώς και εκείνων των Ηνωμένων Εθνών ειδικώς	Σελ. 509
Ασυλίες και προνόμια των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 509
ΤΜΗΜΑ ΙΙ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΒΙΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Γενικά	Σελ. 511
Η απαγόρευση της χρήσεως βίας στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 512
Ο ορισμός της επιθέσεως (Definition of Aggression)	Σελ. 512
Εξαιρέσεις από την απαγόρευση χρήσεως βίας	Σελ. 513
Το δικαίωμα της ατομικής και συλλογικής άμυνας (individual and collective self-defence, légitime défense individuelle et collective)	Σελ. 514
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Γενικά	Σελ. 516
Η συλλογική ασφάλεια (Collective security)	Σελ. 516
Δράσεις των αρμοδίων οργάνων των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 517
Α. Αρμοδιότητες του Συμβουλίου Ασφαλείας	Σελ. 517
α. Ειρηνικός διακανονισμός με παρέμβαση των Ηνωμένων Εθνών σε εφαρμογή του Κεφαλαίου VI του Χάρτη	Σελ. 517
β. «Δράση» (Action) του Συμβουλίου Ασφαλείας σε σχέση προς τις απειλές κατά της ειρήνης, ανατροπή της ειρήνης και επιθετικές πράξεις. Κεφάλαιο VII του Χάρτη	Σελ. 518
Β. Αρμοδιότητες της Γενικής Συνελεύσεως στον τομέα της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας	Σελ. 519
Η υπόθεση της Κορέας (1950-1953)	Σελ. 519
Γ. Δράση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στον τομέα της διασφαλίσεως της διεθνούς ειρήνης	Σελ. 520
α. Νομικός παράγοντας	Σελ. 520
β. Πολιτικός παράγοντας	Σελ. 521
γ. Ανθρώπινος παράγοντας	Σελ. 521
Δ. Ειρηνευτικές Δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Peacekeeping and Peacebuilding Operations)	Σελ. 522
α. Πρακτικές ανάγκες που επέβαλαν υπέρβαση των προβλεπομένων από τον Χάρτη	Σελ. 522
β. Κύρια χαρακτηριστικά των Ειρηνευτικών Δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνών	Σελ. 523
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ
Ο ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ
Η υποχρέωση για ειρηνική επίλυση των διεθνών διαφορών	Σελ. 525
Ελευθερία επιλογής των μεθόδων	Σελ. 527
Οι διπλωματικές μέθοδοι	Σελ. 527
Α. Διαπραγμάτευση	Σελ. 527
Β. Φιλικές Υπηρεσίες και Μεσολάβηση	Σελ. 529
Γ. Έρευνα και Συνδιαλλαγή	Σελ. 529
Οι νομικές μέθοδοι επιλύσεως των διεθνών διαφορών	Σελ. 530
Α. Διαιτησία και δικαστικός διακανονισμός	Σελ. 530
Β. Το πρόβλημα των νομικών και των πολιτικών διαφορών	Σελ. 531
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ (ΔΔΧ)
Γενικά	Σελ. 533
Οργάνωση του Δικαστηρίου	Σελ. 534
Α. Σύνθεση - εκλογή μελών	Σελ. 534
Β. Δικαστές ad hoc	Σελ. 535
Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου επί διεθνών διαφορών	Σελ. 536
Α. Αρμοδιότητα ratione personae	Σελ. 536
Β. Πώς εκδηλώνεται η συναίνεση των κρατών να υπαγάγουν ορισμένες ή όλες τις διαφορές τους στο Διεθνές Δικαστήριο.	Σελ. 537
α. Συμβατική αποδοχή της αρμοδιότητας του Δικαστηρίου (άρθρο 36 παράγραφος 1 Καταστατικού)	Σελ. 537
β. Αποδοχή της προαιρετικής ρήτρας υποχρεωτικής δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου (άρθρο 36 παράγραφος 2 Καταστατικού)	Σελ. 538
γ. Forum prorogatum	Σελ. 540
Γ. Προσωρινά μέτρα (Interim Measures)	Σελ. 541
Ισχύς και εκτέλεση των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης	Σελ. 542
Γνωμοδοτική αρμοδιότητα (Advisory Opinions) του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης	Σελ. 542
Γενική εκτίμηση του έργου του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης	Σελ. 544
ΧΑΡΤΕΣ	Σελ. 547
Αλφαβητικό Ευρετήριο	Σελ. 553