ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΠΟΙΝΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Η προσέγγιση των ορισμών των εγκλημάτων και των ποινών στο χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης
Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
credit-card

Πληρώστε σε έως άτοκες δόσεις των /μήνα με πιστωτική κάρτα.

Σε απόθεμα

Τιμή: 48,00 €

e-book   + 48,00 €

* Απαιτούμενα πεδία

Κωδικός Προϊόντος: 15373

Το 2009 η Συνθήκη της Λισσαβώνας θεμελίωσε ένα καθεστώς πολύ πιο έντονης, σε σχέση με το παρελθόν, δέσμευσης των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον ξεχωριστό ενδιαφέρον για τη στάση που θα τηρήσει στο εξής ο Έλληνας νομοθέτης, ιδίως όταν εκκρεμεί η μεταφορά τόσο προωθημένων και αμφιλεγόμενων ρυθμίσεων, όσο είναι εκείνες που εισήγαγε πρόσφατα η Ένωση για τη δήμευση (Οδηγία 2014/42/ΕΕ). Τούτη η ιστορική πρόκληση μπροστά στην οποία βρίσκονται όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης, καθώς και τα ίδια τα ενωσιακά όργανα, αποτέλεσε την αιτία για την εκπόνηση της παρούσας μελέτης με τίτλο «Έγκλημα και ποινή στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Το κείμενο διαρθρώνεται σε τρία μέρη: το πρώτο αφορά τις προβλέψεις των Συνθηκών που διέπουν την αρμοδιότητα προσέγγισης των ορισμών των εγκλημάτων και των ποινών, στο δεύτερο παρουσιάζεται αναλυτικά η συγκριτική εξέταση των διατάξεων για τους ορισμούς των εγκλημάτων και τις ποινές όλων των νομοθετικών πράξεων που έχει θεσπίσει η Ένωση για την προσέγγιση, ενώ το τρίτο μέρος περιέχει προτάσεις στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του δικαιοκρατικού χαρακτήρα των ενωσιακών παρεμβάσεων στο πεδίο του ουσιαστικού ποινικού δικαίου. Μέσα από την έρευνα αυτή επιχειρείται να προσδιοριστούν σαφέστερα τα όρια της ενωσιακής αρμοδιότητας και, συνεπώς, το περιεχόμενο των αντίστοιχων εθνικών υποχρεώσεων, και να αναδειχθεί η σημασία της ενεργού συμμετοχής των κρατών μελών στο έργο της Ένωσης ως εγγυητών του σεβασμού των θεμελιωδών αρχών του ουσιαστικού ποινικού δικαίου, τόσο κατά τη διαδικασία διαμόρφωσης του ενωσιακού δικαίου, όσο και κατά τη μεταφορά του στα εθνικά δίκαια.

Παράλληλα, δεδομένης της σύνδεσης μεταξύ των επιλογών του ενωσιακού νομοθέτη και μεγάλου τμήματος της ελληνικής ποινικής νομοθεσίας, το έργο απευθύνεται και στον εφαρμοστή του δικαίου και φιλοδοξεί, μέσω της περιεχόμενης ανάλυσης και πολλαπλής αξιολόγησης των εξεταζόμενων διατάξεων, να αποτελέσει εργαλείο χρήσιμο στην ερμηνεία και την εφαρμογή των εθνικών ποινικών κανόνων που στηρίζονται σε ενωσιακές ρυθμίσεις.

ΠΡΟΛΟΓΟΣΣελ. VII
ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣΣελ. XV
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ  
ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ  
I. Η ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΣΜΩΝ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ 
1. ΕισαγωγήΣελ. 3
2. Θεμελίωση και εξέλιξη της αρμοδιότητας για την προσέγγιση των ορισμών των εγκλημάτων και των ποινώνΣελ. 4
2.1. Η αρμοδιότητα για την προσέγγιση των ορισμών των εγκλημάτων και των ποινών στο ευρύτερο ενωσιακό θεσμικό πλαίσιοΣελ. 4
2.1.1. Συνθήκη του ΜάαστριχτΣελ. 4
2.1.2. Συνθήκη του ΆμστερνταμΣελ. 7
2.1.3. Συνθήκη της Νίκαιας - Νομολογία σχετικά με την ποινική αρμοδιότητα στον πρώτο πυλώναΣελ. 11
2.1.4. Συνθήκη της ΛισσαβώναςΣελ. 14
2.2. Τομείς αρμοδιότηταςΣελ. 17
2.2.1. Το θεσμικό πλαίσιο του τρίτου πυλώναΣελ. 18
2.2.2. Το ισχύον θεσμικό πλαίσιοΣελ. 22
2.3. Η μέθοδος των «ελάχιστων κανόνων»Σελ. 32
2.3.1. «Ελάχιστοι κανόνες» για τους ορισμούς των εγκλημάτωνΣελ. 33
2.3.2. «Ελάχιστοι κανόνες» για τις ποινέςΣελ. 35
2.3.3. Το ευρύτερο περιεχόμενο των «ελάχιστων κανόνων» για τους ορισμούς των εγκλημάτων και τις ποινέςΣελ. 37
2.4. Νομικά εργαλείαΣελ. 39
2.4.1. Οι κοινές δράσεις και οι συμβάσειςΣελ. 40
2.4.2. Οι αποφάσεις-πλαίσιοΣελ. 42
2.4.3. Οι οδηγίεςΣελ. 46
2.5. Νομοθετική διαδικασία - στοιχεία δημοκρατικής λειτουργίας της ΈνωσηςΣελ. 48
3. Τελικές παρατηρήσειςΣελ. 59
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ  
ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ & ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ  
ΙΙ. Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΟΡΙΣΜΩΝ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΜΕ «ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ»: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ 
1. ΕισαγωγήΣελ. 63
2. Βασικές μέθοδοι διαμόρφωσης των «ελάχιστων κανόνων» της Ένωσης για τους ορισμούς των εγκλημάτωνΣελ. 66
2.1. Υιοθέτηση ορισμών διεθνών συμβάσεωνΣελ. 66
2.1.1. Οι περιπτώσεις υιοθέτησης ορισμών διεθνών συμβάσεωνΣελ. 67
2.1.2. Οι λόγοι υιοθέτησης ορισμών διεθνών συμβάσεωνΣελ. 73
2.1.3. Αξιολόγηση: κριτική στάση του ενωσιακού νομοθέτη ή άκριτη υιοθέτηση των προβλέψεων των διεθνών συμβάσεων;Σελ. 76
2.1.4. ΣυμπεράσματαΣελ. 88
2.2. «Ελάχιστοι κανόνες» για τους ορισμούς των εγκλημάτων με παραπομπή στο εθνικό, ενωσιακό ή διεθνές δίκαιοΣελ. 91
2.2.1. Οι ρητές παραπομπές και η σημασία τουςΣελ. 92
2.2.2. Το ζήτημα των έμμεσων παραπομπώνΣελ. 104
2.2.3. ΣυμπεράσματαΣελ. 115
2.3. Τελικές εκτιμήσεις για τις μεθόδους διαμόρφωσης των «ελάχιστων κανόνων» για τους ορισμούς των εγκλημάτωνΣελ. 116
3. «Ελάχιστοι κανόνες» και εύρος του αξιόποινουΣελ. 117
3.1. Χαρακτηριστικοί τρόποι διατύπωσης των «ελάχιστων κανόνων» και η σημασία τους για το εύρος του αξιοποίνουΣελ. 118
3.1.1. Παραθετική διατύπωση στοιχείων του εγκλήματοςΣελ. 118
3.1.2. Δόμηση ορισμού στη βάση μιας έννοιας με ευρύ περιεχόμενοΣελ. 125
3.1.3. Ενδιάμεσα συμπεράσματα και εκτιμήσειςΣελ. 133
3.1.4. «Ελάχιστοι κανόνες» με δυνατότητες «εξαίρεσης»Σελ. 136
3.1.5. ΣυμπεράσματαΣελ. 145
3.2. Η προώθηση της ποινικοποίησης σε πρώιμα στάδια της προσβολής των έννομων αγαθώνΣελ. 146
3.2.1. Αναγωγή προπαρασκευαστικών πράξεων σε τελειωμένα εγκλήματαΣελ. 148
3.2.2. Οι ειδικές προβλέψεις για την απόπειρα των εγκλημάτωνΣελ. 163
3.2.3. ΣυμπεράσματαΣελ. 170
3.3. Οι συσχετισμοί μεταξύ των «ελάχιστων κανόνων» και του εύρους του αξιοποίνου: τελικές σκέψεις και βάσεις προβληματισμούΣελ. 171
4. Αξιολόγηση των «ελάχιστων κανόνων» υπό το πρίσμα των αρχών και των κανόνων που οριοθετούν την αρμοδιότητα της Ένωσης για προσέγγιση των ορισμών των εγκλημάτωνΣελ. 174
4.1. Συστηματοποίηση της αξιολόγησηςΣελ. 174
4.2. Θέσεις και προτάσεις για ένα «ενιαίο εργαλείο καθοδήγησης» της ενωσιακής νομοθετικής διαδικασίας - Αξιολόγηση των «ελάχιστων κανόνων» για τους ορισμούς των εγκλημάτωνΣελ. 180
4.2.1. Οι τομείς εγκληματικότηταςΣελ. 182
4.2.2. Η ανάγκη θέσπισης ενωσιακών διατάξεων - η αρχή της επικουρικότηταςΣελ. 194
4.2.3. Ποινικοποίηση συμπεριφορών που προσβάλλουν «δικαιώματα ή θεμελιώδη συμφέροντα»Σελ. 206
4.2.4. Χρήση των ποινικών κανόνων ως έσχατη λύση (ultima ratio)Σελ. 242
4.2.5. Η σαφήνεια των «ελάχιστων κανόνων» για τους ορισμούς των εγκλημάτωνΣελ. 250
4.2.6. Η αρχή της ενοχήςΣελ. 260
4.3. Συμπέρασμα για τα κριτήρια που απορρέουν από τις θεμελιώδεις αρχές του ουσιαστικού ποινικού δικαίουΣελ. 263
4.4. Συνόψιση των θέσεων και των προτάσεων αναφορικά με το «ενιαίο εργαλείο καθοδήγησης»Σελ. 265
5. Γενικά συμπεράσματα και σημεία προβληματισμούΣελ. 269
III. ΟΙ «ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΚΥΡΩΣΕΩΝ 
1. ΕισαγωγήΣελ. 271
2. Οι μέθοδοι παρέμβασης της Ένωσης στο πεδίο των ποινικών κυρώσεωνΣελ. 273
2.1. Ο γενικός τύπος της ενωσιακής παρέμβασης στο πεδίο των ποινικών κυρώσεωνΣελ. 274
2.1.1. Η έννοια των αποτελεσματικών, αποτρεπτικών και αναλογικών ποινικών κυρώσεωνΣελ. 274
2.1.2. Η σημασία της σύνδεσης αξιόποινων συμπεριφορών με το αίτημα για αποτελεσματικές, αποτρεπτικές και αναλογικές ποινικές κυρώσειςΣελ. 280
2.2. Οι «ελάχιστοι κανόνες» για τις στερητικές της ελευθερίας ποινέςΣελ. 284
2.2.1. Στερητικές της ελευθερίας ποινές που επιτρέπουν την έκδοση ή την παράδοσηΣελ. 285
2.2.2. Προσδιορισμός του ανώτατου ορίου της απειλούμενης στερητικής της ελευθερίας ποινής από την Ένωση Σελ. 293
2.3. Συμπληρωματικές ποινικές κυρώσειςΣελ. 320
2.3.1. ΔήμευσηΣελ. 321
2.3.2. Διευρυμένη δήμευση στη βάση εκτεταμένων εξουσιώνΣελ. 332
2.3.3. Απαγόρευση άσκησης επαγγελματικής δραστηριότηταςΣελ. 344
2.3.4. ΑπέλασηΣελ. 350
2.3.5. Δημοσίευση δικαστικής απόφασηςΣελ. 351
2.4. Ενδιάμεσα συμπεράσματαΣελ. 354
3. Αξιολόγηση των επιλογών της Ένωσης για τις απειλούμενες ποινές ως σταθμίσεων της βαρύτητας των εγκλημάτωνΣελ. 355
3.1. Οι αξιολογήσεις αναφορικά με τα προστατευόμενα έννομα αγαθά σε επίπεδο ΈνωσηςΣελ. 356
3.2. Εκτιμήσεις για την τήρηση της αρχής της αναλογικότηταςΣελ. 366
3.2.1. Ενωσιακές πράξεις που δεν απαιτούν την πρόβλεψη στερητικών της ελευθερίας ποινώνΣελ. 367
3.2.2. Ενωσιακές πράξεις με αίτημα για στερητική της ελευθερίας ποινή που επιτρέπει την έκδοσηΣελ. 368
3.2.3. Ενωσιακές πράξεις που περιέχουν ρύθμιση για το ανώτατο όριο της στερητικής της ελευθερίας ποινήςΣελ. 368
3.2.4. Ενωσιακές πράξεις με αίτημα για δυνατότητα έκδοσης και (άλλη) ρύθμιση για το ανώτατο όριο της στερητικής της ελευθερίας ποινήςΣελ. 370
3.2.5. Ενδιάμεσα συμπεράσματαΣελ. 371
3.2.6. Ενωσιακές πράξεις που περιέχουν περισσότερες ειδικές ρυθμίσεις για το ανώτατο όριο της απαιτούμενης στερητικής της ελευθερίας ποινήςΣελ. 371
3.2.7. ΣυμπεράσματαΣελ. 382
4. Γενικά συμπεράσματα και σημεία προβληματισμούΣελ. 383
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ  
ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ  
IV. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΤΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ 
1. ΕισαγωγήΣελ. 393
2. Ειδικά ζητήματα της λειτουργίας των νομικών βάσεων της προσέγγισης με επίκεντρο τους τομείς εγκληματικότηταςΣελ. 394
2.1. Άρθρο 83§1 ΣΛΕΕ: κρίσεις και προτάσεις για τους τομείς εγκληματικότητας που εμπίπτουν στην ενωσιακή αρμοδιότηταΣελ. 394
2.1.1. Η σχέση των γνωρισμάτων της ιδιαίτερης σοβαρότητας και της διασυνοριακής διάστασης με τους τομείς που προβλέπονται ήδη στο άρθρο 83§1 ΣΛΕΕΣελ. 395
2.1.2. Οι ερμηνευτικές προτάσεις αναφορικά με τους τομείς εγκληματικότητας και με τα δύο κρίσιμα γνωρίσματά τους Σελ. 398
2.2. Κρίσεις και προτάσεις για την αρμοδιότητα που θεμελιώνεται στο άρθρο 83§2 ΣΛΕΕ Σελ. 414
2.2.1. Προτάσεις για πληρέστερη οριοθέτηση της αρμοδιότητας του άρθρου 83§2 ΣΛΕΕΣελ. 415
2.2.2. Η σχέση του άρθρου 83§2 ΣΛΕΕ με το άρθρο 83§1 ΣΛΕΕΣελ. 422
2.2.3. Το ζήτημα της ύπαρξης «ειδικότερων» νομικών βάσεων εκτός του άρθρου 83§2 ΣΛΕΕ Σελ. 425
3. «Ελάχιστοι κανόνες» για τους ορισμούς των εγκλημάτων και οριοθέτηση του αξιοποίνουΣελ. 436
3.1. Τα θεσμικά περιθώρια για τη θεμελίωση μιας εναλλακτικής ερμηνείας της λειτουργίας των «ελάχιστων κανόνων»Σελ. 436
3.2. Προτάσεις για τη δεσμευτικότητα των «ελάχιστων κανόνων» ως προς το μέγιστο εύρος του αξιοποίνουΣελ. 443
3.2.1. Θεωρητικές κατασκευές για τη λειτουργία των «ελάχιστων κανόνων» και ως «μέγιστων»Σελ. 443
3.2.2. Το κριτήριο της «βελτίωσης της δικαστικής συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις» ως εργαλείο περιορισμού της ευχέρειας που συνεπάγονται οι «ελάχιστοι κανόνες» ή αποποινικοποίησηςΣελ. 450
3.3. Αντιπρόταση: αναβάθμιση του επιπέδου σεβασμού των θεμελιωδών αρχών του ουσιαστικού ποινικού δικαίου και των ορίων της αρμοδιότητας της Ένωσης Σελ. 456
4. Προτάσεις για την προσέγγιση των ποινικών κυρώσεωνΣελ. 460
4.1. Η αφετηρία της προσέγγισης: αποτελεσματικές, αποτρεπτικές και αναλογικές ποινικές κυρώσειςΣελ. 461
4.2. Το δεύτερο στάδιο της προσέγγισης: αποτελεσματικές, αποτρεπτικές και αναλογικές κυρώσειςΣελ. 462
4.3. Το τρίτο στάδιο: η προσέγγιση των στερητικών της ελευθερίας ποινώνΣελ. 463
4.3.1. Σκέψεις σχετικά με τη δεσμευτικότητα των πλαισίων για το ανώτατο όριο των στερητικών της ελευθερίας ποινώνΣελ. 464
4.3.2. Ανάγκη χρήσης του συστήματος προσέγγισης των στερητικών της ελευθερίας ποινώνΣελ. 467
4.3.3. Εναλλακτικές εκδοχέςΣελ. 474
5. Επίλογος: συνόψιση των προτάσεων για ένα δικαιοκρατικό μοντέλο ανάπτυξης του ουσιαστικού ποινικού δικαίου στο χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνηςΣελ. 475
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΙΝΑΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝΣελ. 483
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΗΓΕΣ  
Α. Υποθέσεις ΔΕΕΣελ. 491
Β. Πράξεις δημοσιευμένες στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςΣελ. 493
Γ. Έγγραφα του ΣυμβουλίουΣελ. 498
Δ. Έγγραφα της Επιτροπής COM, SEC, SWDΣελ. 498
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ  
Α. ΕλληνόγλωσσηΣελ. 499
Β. ΞενόγλωσσηΣελ. 519
ΒΑΣΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΡΩΝΣελ. 533
Back to Top