Back to Top
ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ - ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Κωδικός Προϊόντος:
12811
- Έκδοση: 2011
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 280
- ISBN: 978-960-272-860-4
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Το βιβλίο με τίτλο «Πολιτισμικός - Βιομηχανικός Τουρισμός», που ανήκει στην σειρά Ανοικτή Βιβλιοθήκη, εξετάζει μία πτυχή της πολιτιστικής κληρονομιάς, την βιομηχανική ενώ επισημαίνει την ανάγκη αξιοποίησής της ως ειδικής και εναλλακτικής μορφής που συνδέεται με τον τουρισμό. Εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια που καταβάλλεται τις τελευταίες δεκαετίες για να αναπτυχθεί ο εναλλακτικός τουρισμός στην χώρα μας.
Ειδικότερα, στο Μέρος Πρώτο εξετάζεται η πολιτιστική κληρονομιά ενώ το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην διεθνή προστασία της μέσω Διακυβερνητικών Οργανισμών (Unesco, Ευρωπαϊκή Ένωση, Συμβούλιο της Ευρώπης κ.ά.) αλλά και Μη - Κυβερνητικών Οργανισμών (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων, Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων κ.ά). Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην Σύμβαση της Unesco, που αποτελεί το βασικό διεθνές συμβατικό κείμενο που αφορά στην πολιτιστική κληρονομιά και την προστασία της.
Στο Μέρος Δεύτερο αναλύεται η βιομηχανική κληρονομιά. Επιχειρείται η ιστορική ανεύρεση των απαρχών της βιομηχανικής κληρονομιάς ενώ οι συγγραφείς μας εισάγουν στην επιστήμη της βιομηχανικής αρχαιολογίας. Ομοίως και στο Μέρος αυτό ερευνάται η διεθνής προστασία που αφορά στην βιομηχανική κληρονομιά με κατάδειξη του προεξάρχοντα ρόλου της Σύμβασης της Unesco στο πεδίο αυτό αλλά και φορέων όπως η Διεθνής Επιτροπή για τη διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς, το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης κ.ά.
Περαιτέρω, στο Μέρος Τρίτο παρουσιάζεται η βιομηχανική κληρονομιά στην Ελλάδα. Ερευνώνται θέματα που αφορούν στην βιομηχανική ιστορία στη νεώτερη ιστορία της χώρας όπως και η προστασία της νεώτερης πολιτιστικής κληρονομιάς μέσω του Κράτους, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πολιτιστικών ιδρυμάτων, ινστιτούτων και επαγγελματικών φορέων. Εναργέστερη εικόνα για την βιομηχανική κληρονομιά αποκτούμε μέσω της γεωγραφικής «κατανομής» σημαντικών στοιχείων του βιομηχανικού πολιτισμού μας ενώ επιχειρείται να καταδειχθεί η συμβολή της εκπαιδευτικής έρευνας στο αντικείμενο αυτό.
Στο Μέρος Τέταρτο πλέον εκτίθενται εκτενώς όλα εκείνα τα στοιχεία που αφορούν στην βασική θεματική του βιβλίου, ήτοι τον Πολιτισμικό - βιομηχανικό τουρισμό. Παρατίθενται οι αναγκαίες εννοιολογικές διασαφηνίσεις και αναλύονται ζητήματα όπως οι πολιτιστικοί τουρίστες, η Χάρτα του Πολιτισμικού Τουρισμού, η τυπολογία της τουριστικής αξιοποίησης των βιομηχανικών πόρων, ο βιομηχανικός τουρισμός πολιτισμικής κληρονομιάς και ο βιομηχανικός τουρισμός της σύγχρονης εποχής. Στο πλαίσιο αυτό απαντώνται ερωτήματα που αφορούν στην ορθολογική ανάπτυξη του βιομηχανικού τουρισμού και κατά πόσο ο βιομηχανικός - πολιτισμικός τουρισμός μπορεί να συμβάλει στην αειφορική ανάπτυξη μιας περιοχής. Άμεσα σχετιζόμενο ζήτημα που αφορά στον βιομηχανικό τουρισμό είναι η διαχείρισή του και κυρίως οι τεχνικές της διαχείρισης αυτής.
Τέλος, παρουσιάζεται η προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί ή καταβάλλεται για να αναδειχθεί η βιομηχανική κληρονομιά και στην βάση αυτή τονίζεται ο βασικός ρόλος που διαδραματίζει ο θεσμός των πολιτιστικών διαδρομών. Οι συγγραφείς στο τελευταίο Κεφάλαιο του βιβλίου παραθέτουν σειρά από συμπεράσματα και προτάσεις για την χάραξη μίας στρατηγικής που αφορά στην ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού και την ανάδειξη των στοιχείων της βιομηχανικής και πολιτισμικής κληρονομιάς.
Η έκδοση πλαισιώνεται και ενισχύεται με την παράθεση παραρτήματος με τις τοποθεσίες παγκόσμιας κληρονομιάς με βιομηχανικό χαρακτήρα στον κατάλογο της Unesco, πλούσιο φωτογραφικό υλικό, επεξηγηματικούς πίνακες, βιβλιογραφία, νομοθεσία, ιστοσελίδες και ευρετήριο των κυριότερων όρων που συναντά ο αναγνώστης στο βιβλίο.
Ειδικότερα, στο Μέρος Πρώτο εξετάζεται η πολιτιστική κληρονομιά ενώ το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην διεθνή προστασία της μέσω Διακυβερνητικών Οργανισμών (Unesco, Ευρωπαϊκή Ένωση, Συμβούλιο της Ευρώπης κ.ά.) αλλά και Μη - Κυβερνητικών Οργανισμών (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων, Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων κ.ά). Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην Σύμβαση της Unesco, που αποτελεί το βασικό διεθνές συμβατικό κείμενο που αφορά στην πολιτιστική κληρονομιά και την προστασία της.
Στο Μέρος Δεύτερο αναλύεται η βιομηχανική κληρονομιά. Επιχειρείται η ιστορική ανεύρεση των απαρχών της βιομηχανικής κληρονομιάς ενώ οι συγγραφείς μας εισάγουν στην επιστήμη της βιομηχανικής αρχαιολογίας. Ομοίως και στο Μέρος αυτό ερευνάται η διεθνής προστασία που αφορά στην βιομηχανική κληρονομιά με κατάδειξη του προεξάρχοντα ρόλου της Σύμβασης της Unesco στο πεδίο αυτό αλλά και φορέων όπως η Διεθνής Επιτροπή για τη διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς, το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης κ.ά.
Περαιτέρω, στο Μέρος Τρίτο παρουσιάζεται η βιομηχανική κληρονομιά στην Ελλάδα. Ερευνώνται θέματα που αφορούν στην βιομηχανική ιστορία στη νεώτερη ιστορία της χώρας όπως και η προστασία της νεώτερης πολιτιστικής κληρονομιάς μέσω του Κράτους, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πολιτιστικών ιδρυμάτων, ινστιτούτων και επαγγελματικών φορέων. Εναργέστερη εικόνα για την βιομηχανική κληρονομιά αποκτούμε μέσω της γεωγραφικής «κατανομής» σημαντικών στοιχείων του βιομηχανικού πολιτισμού μας ενώ επιχειρείται να καταδειχθεί η συμβολή της εκπαιδευτικής έρευνας στο αντικείμενο αυτό.
Στο Μέρος Τέταρτο πλέον εκτίθενται εκτενώς όλα εκείνα τα στοιχεία που αφορούν στην βασική θεματική του βιβλίου, ήτοι τον Πολιτισμικό - βιομηχανικό τουρισμό. Παρατίθενται οι αναγκαίες εννοιολογικές διασαφηνίσεις και αναλύονται ζητήματα όπως οι πολιτιστικοί τουρίστες, η Χάρτα του Πολιτισμικού Τουρισμού, η τυπολογία της τουριστικής αξιοποίησης των βιομηχανικών πόρων, ο βιομηχανικός τουρισμός πολιτισμικής κληρονομιάς και ο βιομηχανικός τουρισμός της σύγχρονης εποχής. Στο πλαίσιο αυτό απαντώνται ερωτήματα που αφορούν στην ορθολογική ανάπτυξη του βιομηχανικού τουρισμού και κατά πόσο ο βιομηχανικός - πολιτισμικός τουρισμός μπορεί να συμβάλει στην αειφορική ανάπτυξη μιας περιοχής. Άμεσα σχετιζόμενο ζήτημα που αφορά στον βιομηχανικό τουρισμό είναι η διαχείρισή του και κυρίως οι τεχνικές της διαχείρισης αυτής.
Τέλος, παρουσιάζεται η προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί ή καταβάλλεται για να αναδειχθεί η βιομηχανική κληρονομιά και στην βάση αυτή τονίζεται ο βασικός ρόλος που διαδραματίζει ο θεσμός των πολιτιστικών διαδρομών. Οι συγγραφείς στο τελευταίο Κεφάλαιο του βιβλίου παραθέτουν σειρά από συμπεράσματα και προτάσεις για την χάραξη μίας στρατηγικής που αφορά στην ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού και την ανάδειξη των στοιχείων της βιομηχανικής και πολιτισμικής κληρονομιάς.
Η έκδοση πλαισιώνεται και ενισχύεται με την παράθεση παραρτήματος με τις τοποθεσίες παγκόσμιας κληρονομιάς με βιομηχανικό χαρακτήρα στον κατάλογο της Unesco, πλούσιο φωτογραφικό υλικό, επεξηγηματικούς πίνακες, βιβλιογραφία, νομοθεσία, ιστοσελίδες και ευρετήριο των κυριότερων όρων που συναντά ο αναγνώστης στο βιβλίο.
| ΕΙΣΑΓΩΓΗ | Σελ. 1 |
| ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ | |
| ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ | |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 | |
| Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ | Σελ. 3 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 | |
| Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ | Σελ. 8 |
| 2.1. Διακυβερνητικοί Οργανισμοί | Σελ. 8 |
| 2.1.1. Η UNESCO | Σελ. 8 |
| 2.1.2. Η Ευρωπαϊκή Ένωση | Σελ. 9 |
| 2.1.3. Το Συμβούλιο της Ευρώπης | Σελ. 11 |
| 2.1.4. Το Διεθνές Κέντρο για τη Μελέτη της Συντήρησης και της Αποκατάστασης των Πολιτιστικών Αγαθών | Σελ. 12 |
| 2.2. Μη - Κυβερνητικοί οργανισμοί | Σελ. 12 |
| 2.2.1. Το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων | Σελ. 12 |
| 2.2.2. Το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων | Σελ. 13 |
| 2.2.3. Η Πανευρωπαϊκή Ομοσπονδία για την Κληρονομιά | Σελ. 14 |
| 2.2.4. Το Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Κέντρο για τα Πολιτιστικά Αγαθά | Σελ. 15 |
| 2.2.5. Το Παγκόσμιο Ταμείο για τα Μνημεία | Σελ. 15 |
| 2.2.6. Η Διεθνής Ένωση Βιβλιοθηκών και Ιδρυμάτων | Σελ. 16 |
| 2.2.7. Ο Οργανισμός Πόλεων Παγκόσμιας Κληρονομιάς | Σελ. 16 |
| 2.2.8. Το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Συγκριτικής Έρευνας του Αστικού Χώρου | Σελ. 17 |
| 2.2.9. European Museum Forum | Σελ. 17 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 | |
| Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΗΣ UNESCO | Σελ. 19 |
| 3.1. Η Σύμβαση της UNESCO | Σελ. 19 |
| 3.2. 'Αλλα Διεθνή κείμενα | Σελ. 23 |
| ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ | |
| Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ | |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 | |
| Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ | Σελ. 27 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 | |
| Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ | Σελ. 31 |
| 2.1. Η επιστήμη της Βιομηχανικής Αρχαιολογίας | Σελ. 32 |
| 2.2. Το 2006 ως έτος της Βιομηχανικής κληρονομιάς | Σελ. 34 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 | |
| Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ | Σελ. 35 |
| 3.1. Η UNESCO - Κατάλογος Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς | Σελ. 35 |
| 3.2. Η Διεθνής Επιτροπή για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς | Σελ. 36 |
| 3.3. Το Κέντρο Τεκμηρίωσης και Έρευνας για τον Τουρισμό Βιομηχανικής Κληρονομιάς | Σελ. 43 |
| 3.4. Το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων | Σελ. 47 |
| 3.5. H Ευρωπαϊκή Ένωση | Σελ. 47 |
| 3.6. Το Συμβούλιο της Ευρώπης | Σελ. 49 |
| 3.7. Ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης | Σελ. 50 |
| 3.8. Το μη κερδοσκοπικό Ινστιτούτο Νέου Βιομηχανικού Πολιτισμού | Σελ. 51 |
| 3.9. Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ενώσεων Βιομηχανικής και Τεχνικής Κληρονομιάς | Σελ. 51 |
| 3.10. Η Διεθνής Επιτροπή για την Ιστορία της Τεχνολογίας | Σελ. 52 |
| ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ | |
| Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ | |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 | |
| Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗ ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ | Σελ. 53 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 | |
| Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ | Σελ. 55 |
| 2.1. Ο ρόλος του κράτους | Σελ. 55 |
| 2.2. Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης | Σελ. 60 |
| 2.3. Ο ρόλος του ελληνικού τμήματος του TICCIH | Σελ. 63 |
| 2.4. To Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Πειραιώς | Σελ. 64 |
| 2.5. To Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών | Σελ. 65 |
| 2.6. Το Tεχνικό Eπιμελητήριο Eλλάδας | Σελ. 66 |
| 2.7. Το Ελληνικό Ινστιτούτο Ναυτικής Τεχνολογίας | Σελ. 67 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 | |
| Η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ | Σελ. 68 |
| 3.1. Βιομηχανική κληρονομιά της Βόρειας Ελλάδας | Σελ. 71 |
| 3.2. Βιομηχανική κληρονομιά της Κεντρικής Ελλάδας | Σελ. 79 |
| 3.3. Βιομηχανική κληρονομιά της Νότιας Ελλάδας | Σελ. 105 |
| 3.4. Βιομηχανική κληρονομιά Ιονίων νήσων | Σελ. 111 |
| 3.5. Βιομηχανική κληρονομιά νησιών Αιγαίου πελάγους | Σελ. 115 |
| 3.6. Βιομηχανική κληρονομιά Κρήτης | Σελ. 125 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 | |
| Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ | Σελ. 127 |
| 4.1. Η έρευνα στους μαθητές | Σελ. 128 |
| 4.2. Η έρευνα στους σπουδαστές | Σελ. 136 |
| ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ | |
| ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ - ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ | |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 | |
| Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ | Σελ. 145 |
| 1.1. Έννοια | Σελ. 145 |
| 1.2. Η Χάρτα του Πολιτισμικού Τουρισμού | Σελ. 149 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 | |
| ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ | Σελ. 152 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 | |
| Ο BIOMHXANIKOΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ Η' ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ | Σελ. 155 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 | |
| ΤΥΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ | Σελ. 158 |
| 4.1. Βιομηχανικός τουρισμός πολιτισμικής κληρονομιάς | Σελ. 158 |
| 4.1.1. Βιομηχανικά κελύφη | Σελ. 159 |
| 4.1.2. Βιομηχανικά κτήρια | Σελ. 161 |
| 4.1.3. Βιομηχανικό πάρκο-βιομηχανικό περιβάλλον | Σελ. 162 |
| 4.1.4. Ορυχεία - μεταλλεία | Σελ. 162 |
| 4.1.5. Ναυπηγεία-λιμενικές εγκαταστάσεις-πλοία | Σελ. 163 |
| 4.1.6. Γέφυρες | Σελ. 163 |
| 4.1.7. Φάροι | Σελ. 164 |
| 4.2. Βιομηχανικός τουρισμός της σύγχρονης εποχής | Σελ. 165 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 | |
| Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ | Σελ. 168 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 | |
| Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ | Σελ. 175 |
| 6.1. Η διαχείριση | Σελ. 175 |
| 6.2. Τεχνικές διαχείρισης | Σελ. 177 |
| 6.2.1. Οι κανονιστικές τεχνικές διαχείρισης | Σελ. 177 |
| 6.2.2. Οι φυσικές τεχνικές διαχείρισης | Σελ. 178 |
| 6.2.3. Οι οικονομικές τεχνικές διαχείρισης | Σελ. 181 |
| 6.2.4. Οι εκπαιδευτικές τεχνικές διαχείρισης | Σελ. 181 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 | |
| Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ | Σελ. 185 |
| 7.1. Ο θεσμός των πολιτιστικών διαδρομών | Σελ. 185 |
| 7.1.1. Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Πολιτιστικών Διαδρομών | Σελ. 187 |
| 7.1.2. Η Ευρωπαϊκή Διαδρομή της Βιομηχανικής Κληρονομιάς | Σελ. 199 |
| 7.2. Το Οικομουσείο | Σελ. 202 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 | |
| ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ | Σελ. 211 |
| ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ | |
| ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ME BIOMHXANIKO ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΗΣ UNESCO | Σελ. 219 |
| ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 229 |
| ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ | Σελ. 245 |
| ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ | Σελ. 255 |
| ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΡΩΝ | Σελ. 257 |
| ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ | Σελ. 263 |
| ΕΙΚΟΝΕΣ | |
| 1. Το έμβλημα της UNESCO | Σελ. 20 |
| 2. Το site του Αρχείου Διατηρητέων Κτηρίων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής | Σελ. 60 |
| ΠΙΝΑΚΕΣ | |
| 1. Βραβεία Michelletti 1996-2011 | Σελ. 18 |
| 2. Κριτήρια ένταξης στον Κατάλογο της UNESCO | Σελ. 21 |
| 3. Ένταξη μνημείων και τόπων στον Κατάλογο της UNESCO ανά έτος | Σελ. 22 |
| 4. Παλιές και οι νέες χρήσεις των βιομηχανικών κτηρίων του Βόλου | Σελ. 83 |
| 5. Προσδιορισμός του πολιτισμού | Σελ. 130 |
| 6. Στοιχεία της Πολιτισμικής Κληρονομιάς | Σελ. 131 |
| 7. Γνωρίζετε τι είναι η βιομηχανική κληρονομιά; | Σελ. 132 |
| 8. Τι περιλαμβάνει η βιομηχανική κληρονομιά; | Σελ. 132 |
| 9. Γνώση για την ύπαρξη βιομηχανικών μνημείων στην πόλη | Σελ. 133 |
| 10. Αναφορά σε μνημείο | Σελ. 133 |
| 11. Πηγή ενημέρωσης για την ύπαρξη του Μουσείου Πλινθοκεραμοποιίας Τσαλαπάτα | Σελ. 134 |
| 12. Αξιολόγηση του μουσείου | Σελ. 135 |
| 13. Επιθυμία εκ νέου επίσκεψης | Σελ. 135 |
| 14. Διδασκαλία για την πολιτιστική και βιομηχανική κληρονομιά | Σελ. 137 |
| 15. Τι περιλαμβάνει η βιομηχανική κληρονομιά | Σελ. 138 |
| 16. Αξία βιομηχανικών κτηρίων | Σελ. 139 |
| 17. Τι περιλαμβάνει η διαχείριση της βιομηχανικής κληρονομιάς; | Σελ. 139 |
| 18. Πιθανές νέες χρήσεις των βιομηχανικών πόρων (κτηρίων, μνημείων, χώρων ή τόπων) | Σελ. 140 |
| 19. Λόγοι έλλειψης προστασίας της βιομηχανικής κληρονομιάς | Σελ. 141 |
| 20. Οι Πολιτιστικές Διαδρομές του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Πολιτιστικών Διαδρομών | Σελ. 189 |
| 21. Διαφορές ανάμεσα στο κλασικό μουσείο και στο οικομουσείο | Σελ. 203 |
| ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ | |
| 1. Καπναποθήκη στη Δράμα | Σελ. 72 |
| 2. Καπναποθήκες στην Καβάλα | Σελ. 75 |
| 3. Το κτηριακό συγκρότημα Μύλος στα Τρίκαλα | Σελ. 87 |
| 4. Οι καπναποθήκες Παπαστράτου | Σελ. 89 |
| 5. Οι καπναποθήκες Ηλία Ηλιού | Σελ. 90 |
| 6. Το εργοστάσιο «Αρέθουσα» | Σελ. 91 |
| 7. Συνοικία Χάρμαινα στην 'Αμφισσα | Σελ. 93 |
| 8. Οι υπόγειες στοές του Μεταλλευτικού Πάρκου Φωκίδας | Σελ. 94 |
| 9. Η Τεχνόπολις - Αθήνα | Σελ. 99 |
| 10. Οι εγκαταστάσεις ΒΕΣΟ ΜΑΡΕ στην Πάτρα | Σελ. 106 |
| 11. Το Μουσείο της Ελιάς και του Λαδιού στη Σπάρτη | Σελ. 108 |
| 12. Νεροτριβή στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα | Σελ. 109 |
| 13. Το ελαιοτριβείο στον Παπάδο | Σελ. 117 |
| 14. Ο εναέριος της Νάξου | Σελ. 122 |
| 15. Αρχαιολογικός χώρος Ολυμπίας | Σελ. 143 |
| 16. Τα ταμπάκικα στην 'Αμφισσα | Σελ. 210 |
| 17. To Μουσείο Plantin-Moretus στην Αμβέρσα | Σελ. 220 |
| 18. Το εργοστάσιο Fagus στη Γερμανία | Σελ. 227 |
| Οι συγγραφείς θα ήθελαν να ευχαριστήσουν τους: Δρα. Μαρία Αγγέλη (φωτ. 4 και 5), Μάρω Τασιού-Γουργουρή/Δήμο Δελφών (φωτ. 7 και 15) και Βασίλη Μυλωνόπουλο (φωτ. 10 και 14) για τη διάθεση των φωτογραφιών. |