ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
Ερμηνεία κατ΄ άρθρο Ν 2121/1993
- Έκδοση: 2025
- Σχήμα: 17x24
- Βιβλιοδεσία: Σκληρόδετη
- Σελίδες: 1648
- ISBN: 978-618-08-0484-3
Ο τομέας της πνευματικής ιδιοκτησίας γνωρίζει τη μεγαλύτερη εξέλιξη σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο τομέα του δικαίου. Το διαδίκτυο, η τεχνητή νοημοσύνη, η τρισδιάστατη εκτύπωση, η εικονική και επαυξημένη πραγματικότητα, η τεχνολογία του blockchain και των NFTs, έχουν φέρει κοσμογονικές αλλαγές. Το συλλογικό αυτό έργο, το οποίο είναι ενημερωμένο με τις τελευταίες τροποποιήσεις του Ν 5179/2025, προβαίνει σε μία κατ’ άρθρο ερμηνεία του Ν 2121/1993 για τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα αλλά ταυτόχρονα απαντά και σε κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν όλους μας.
- Μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει άρθρο ή βιβλίο μου για να εκπαιδεύσει ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης;
- Ένα κείμενο που εκπόνησα με τη βοήθεια του ChatGPT προστατεύεται, και ποιος έχει τα δικαιώματα;
- Μπορούν βιβλιοθήκες και αρχεία να ψηφιοποιούν ελεύθερα τα έργα των συλλογών τους και να τα δανείζουν ηλεκτρονικά στο κοινό;
- Σε ποιο βαθμό μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν ζωγραφικό πίνακα χωρίς την άδεια του ζωγράφου για να κάνω ένα κολάζ;
- Πρέπει να πληρώσω για την εκτέλεση μουσικής στο κατάστημά μου ή θα έχω κυρώσεις και ποιες είναι αυτές;
- Ανακάλυψα τη φωτογραφία μου να πωλείται στο διαδίκτυο πάνω σε μπλουζάκια. Τι μπορώ να κάνω για να το σταματήσω;
- Έχω μεταβιβάσει τα δικαιώματά μου στον παραγωγό της ταινίας αλλά διαπιστώνω ότι κομμάτια από την ταινία που πρωταγωνιστώ έχουν χρησιμοποιηθεί σε ένα άθλιο διαφημιστικό σποτ. Μπορώ να κάνω κάτι;
- Η Google News χρησιμοποιεί αποσπάσματα από άρθρα της διαδικτυακής μου εφημερίδας. Πρέπει να πληρώσει;
- Κάποιος ανέβασε στο Facebook κείμενό μου χωρίς την άδειά μου. Μπορώ να ζητήσω να κατέβει;
- Μπορώ να τοποθετήσω υπερσυνδέσμους (links) σε βίντεο που παρέχονται σε ιστοσελίδες τρίτων;
To βιβλίο προσφέρει απαντήσεις σε ερωτήματα που απασχολούν τον δικηγόρο, τον δικαστή, τον ερευνητή, τον φοιτητή, τον επαγγελματία του χώρου (μουσικό, ηθοποιό, τραγουδιστή, συγγραφέα, ζωγράφο, εκδότη, μουσικοσυνθέτη, στιχουργό, σκηνοθέτη, παραγωγό ταινίας ή φωνογραφήματος, ραδιοτηλεοπτικό σταθμό, βιβλιοθήκη, μουσείο, οργανισμό συλλογικής διαχείρισης, εταιρεία πληροφορικής, ιδιοκτήτη ή διαχειριστή πλατφόρμας, κοκ), τις αρχές επιβολής του νόμου, αλλά και τον νομοθέτη.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ VII
Συνεργάτες κατ’ άρθρο XI
Συνεργάτες αλφαβητικά XIII
Βιογραφικά Σημειώματα Συνεργατών XV
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Αντικείµενο και περιεχόµενο του δικαιώµατος
της πνευµατικής ιδιοκτησίας
Άρθρο 1 – Πνευµατική ιδιοκτησία 1
Άρθρο 2 – Αντικείµενο του δικαιώµατος 6
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 9
Α. Γενικά 9
Β. Προστασία ανεξάρτητη από την αξία, τον προορισμό ή την προστασία του έργου
με άλλες διατάξεις 10
Γ. Σύγκρουση του δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας με άλλες διατάξεις νόμων 11
Δ. Δημιουργία έργου χωρίς εκκαθάριση δικαιωμάτων 12
Ε. Όταν το έργο συνιστά προσβολή δικαιωμάτων τρίτων 12
ΣΤ. Έλλειψη διατυπώσεων 12
Ζ. Διάκριση έργου από υλικό φορέα 13
ΙΙ. Στοιχεία της έννοιας του έργου 13
Α. Πνευματικό δημιούργημα 13
Β. Μορφή 15
Γ. Πρωτοτυπία 17
Δ. Έργο λόγου, τέχνης ή επιστήμης 23
Άρθρο 3 – Το περιουσιακό δικαίωµα 79
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 82
Α. Γενικά 82
Β. Παραίτηση και συμβατικοί περιορισμοί του περιουσιακού δικαιώματος 85
Γ. Ιδιωτική και δημόσια χρήση 86
ΙΙ. Εγγραφή και δικαίωμα αναπαραγωγής 89
Α. Εγγραφή 89
Β. Αναπαραγωγή 90
ΙΙΙ. Δημιουργία παράγωγων έργων 93
Α. Μετάφραση 93
Β. Διασκευή, προσαρμογή ή άλλη μετατροπή 94
IV. Διανομή στο κοινό 96
Α. Περιεχόμενο 96
Β. Κοινοτική ανάλωση 98
Γ. Διεθνής ανάλωση 101
V. Εκμίσθωση και Δημόσιος δανεισμός 102
Α. Εκμίσθωση 102
Β. Δημόσιος Δανεισμός 103
Γ. Κοινοτική ανάλωση δικαιωμάτων 104
VI. Δημόσια Εκτέλεση 105
VII. Ραδιοτηλεοπτική μετάδοση και αναμετάδοση 106
Α. Δορυφορική μετάδοση 108
Β. Καλωδιακή μετάδοση 109
VIII. Παρουσίαση στο κοινό και κατ’ αίτηση διάθεση στο κοινό 109
IX. Eισαγωγή αντιτύπων 117
Α. Εισαγωγή αντιτύπων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης 118
Β. Εισαγωγή αντιτύπων από τρίτες χώρες 118
X. Οι ειδικές περιπτώσεις των προγραμμάτων η/υ και βάσεων δεδομένων 119
Άρθρο 3Α – Μετάδοση σηµάτων - φορέων προγραµµάτων µέσω απευθείας
διαβίβασης από ραδιοτηλεοπτικούς οργανισµούς 121
Ι. Εισαγωγή 122
ΙΙ. Η τεχνική διαδικασία της απευθείας διαβίβασης σημάτων - Η ratio της ρύθμισης
του άρθρου 3Α 123
ΙΙΙ. Θέσπιση πλάσματος δικαίου - Ενιαία πράξη παρουσίασης στο κοινό από τον Ρ/Δ
οργανισμό και το διανομέα σήματος 125
IV. Εξαιρούμενες του πλάσματος δικαίου πράξεις 126
V. Αποκλεισμός της εις ολόκληρον ευθύνης - Αυτοτελής ευθύνη Ρ/Δ οργανισμού
και διανομέα σήματος 128
VI. Διαχρονικό δίκαιο 131
Άρθρο 3Β – Παρεπόµενες επιγραµµικές υπηρεσίες - Αρχή της χώρας προέλευσης 132
I. Εισαγωγή 133
ΙΙ. Παρεπόμενες επιγραμμικές υπηρεσίες - Εννοιολογικές οριοθετήσεις και εξαιρέσεις 136
ΙΙΙ. Θέσπιση της αρχής της χώρας προέλευσης - Ratio της ρύθμισης 138
IV. Tο πεδίο εφαρμογής της αρχής της χώρας προέλευσης 140
V. Εξαιρέσεις από το πεδίο εφαρμογής της αρχής της χώρας προέλευσης 141
VI. Έννομες συνέπειες εκ της εφαρμογής της αρχής της χώρας προέλευσης 142
VΙI. Καθορισμός της αμοιβής για την κτήση των δικαιωμάτων τα οποία εμπίπτουν
στο πεδίο εφαρμογής της αρχής της χώρας προέλευσης 144
VΙΙI. Διαχρονικό δίκαιο 146
Άρθρο 4 – Tο ηθικό δικαίωμα 147
Ι. Εισαγωγή 149
ΙΙ. Γενικά χαρακτηριστικά του ηθικού δικαιώματος 150
Α. Γενικά 150
B. Η σχέση του ηθικού δικαιώματος με το περιουσιακό 151
Γ. Κατάχρηση ηθικού δικαιώματος 156
Δ. Σχέση του ηθικού δικαιώματος με το δικαίωμα επί της προσωπικότητας 158
ΙΙΙ. Ηθικές εξουσίες 160
Α. Εξουσία δημοσίευσης 160
B. Εξουσία αναγνώρισης της πατρότητας 166
Γ. Εξουσία διατήρησης της ακεραιότητας 171
Δ. Εξουσία προσπέλασης 179
Ε. Εξουσία υπαναχώρησης ή μετάνοιας 182
Άρθρο 5 – Δικαίωµα παρακολούθησης 189
Ι. Εισαγωγή 191
ΙΙ. Το δικαίωμα παρακολούθησης και η φύση του 194
ΙΙΙ. Βασικές έννοιες - Ορισμοί 195
Α. Πρωτότυπα έργα τέχνης 195
Β. «Πρωτότυπα» αντίτυπα έργων τέχνης 200
Γ. Ανώνυμα έργα 200
Δ. Δημιουργίες από κληρονόμους του καλλιτέχνη 201
Ε. Κατώτατο όριο τιμήματος 201
ΣΤ. Υπόχρεοι και δικαιούχοι καταβολής 201
Ζ. Γκαλερί 202
Η. Μουσεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα 203
Θ. Δικαιούχοι των ποσοστών - υπήκοοι τρίτων χωρών 203
Ι. Ποσοστά 203
ΙΑ. Διάρκεια προστασίας 204
ΙΒ. Δικαίωμα συλλογής πληροφοριών 204
ΙV. Ζητήματα μεταβίβασης/παραχώρησης 205
V. Ο ρόλος των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης 206
VI. Ψηφιακή εποχή και δικαίωμα παρακολούθησης 207
VΙI. Κατάσχεση του δικαιώματος παρακολούθησης 208
VΙΙΙ. Ρήτρα αναθεώρησης 209
ΙΧ. Εξαίρεση α. 4 παρ. 2 Ν 3524/2007 210
Χ. Φορολογική αντιμετώπιση δικαιώματος παρακολούθησης 210
Άρθρο 5Α – Δηµόσιος δανεισµός - Εξουσιοδοτικές διατάξεις 211
I. Πλέγμα διατάξεων 213
Α. N 4996/2022 213
Β. Στοχοθεσία διατάξεων και εξαίρεση οπτικοακουστικών έργων (Ν 5043/2023) 214
II. Κρίσιμες έννοιες 214
Α. Δανεισμός 214
Β. Άμεσο ή έμμεσο εμπορικό ή οικονομικό όφελος 215
Γ. Νόμιμοι κάτοχοι/φορείς/ιδρύματα 216
Δ. Ανοιχτοί στο κοινό 217
Ε. Κατοχή των φορέων 218
ΣΤ. Υλικοί ή και «άυλοι» (ψηφιακοί) φορείς; 218
Ζ. Έργα 219
III. Εύλογη αμοιβή 220
Α. Υποχρέωση καταβολής 220
Β. Εξαίρεση από καταβολή 221
Γ. Υπολογισμός 221
Δ. Κατανομή 222
Ε. Δημόσιος δανεισμός ως περιορισμός/εξαίρεση 223
IV. Λοιπά ζητήματα 224
Α. Ενιαία ερμηνεία/ Έλλειψη ανάλωσης 224
Β. Μη νόμιμος δημόσιος δανεισμός 225
Γ. Έναρξη ισχύος 225
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Το αρχικό υποκείµενο του δικαιώµατος
Άρθρο 6 – Αρχικός δικαιούχος 226
Ι. Εισαγωγικά 227
ΙΙ. Η αρχή του δημιουργού: ο θεμελιώδης κανόνας (παρ. 1) 228
Α. Εννοιολογικά στοιχεία της αρχής του δημιουργού 228
ΙΙΙ. Η αρχή της πρωτογενούς και χωρίς διατυπώσεις κτήσης του δικαιώματος
πνευματικής ιδιοκτησίας (παρ. 2) 234
Α. Ο θεμελιώδης κανόνας 234
IV. Ζητήματα απόδειξης δημιουργίας 237
V. Το τεκμήριο του δημιουργού 238
VI. Ειδική διοικητική διαδικασία κατάθεσης 239
Άρθρο 7 – Έργα συνεργασίας, συλλογικά και σύνθετα 240
Ι. Εισαγωγικά 241
ΙΙ. Το έργο συνεργασίας: εννοιολογικά στοιχεία 242
Α. Η έννοια της «συνδημιουργίας» 242
Β. Ο ενιαίος χαρακτήρας του έργου συνεργασίας 247
Γ. Η έννομη σχέση μεταξύ συνδημιουργών: ιδιόμορφη κοινωνία δικαιώματος 249
Δ. Διάρκεια προστασίας 252
ΙΙΙ. Το συλλογικό έργο: έννοια και διάκριση από συγγενείς πλειονότητες δημιουργών
ή/και έργων 252
Α. Πρόσωπα που μετέχουν στη δημιουργία συλλογικού έργου και η κατανομή
των δικαιωμάτων 254
Β. Διάρκεια προστασίας 256
IV. Το σύνθετο έργο 257
Α. Συνένωση αυτοτελών έργων: πλειονότητα έργων υπό κοινή εκμετάλλευση 257
Β. Η κατανομή των δικαιωμάτων και η έννομη σχέση μεταξύ των δημιουργών
σύνθετου έργου 259
Γ. Διάρκεια προστασίας 262
Άρθρο 8 – Έργα µισθωτών 263
Ι. Εισαγωγικά 264
ΙΙ. Η δημιουργία έργου στο πλαίσιο σύμβασης εξαρτημένης εργασίας:
ο νομικός κανόνας (εδ. α΄ και β΄) 265
Α. Υποκειμενικό πεδίο εφαρμογής: ο μισθωτός δημιουργός 266
Β. Αντικειμενικό πεδίο εφαρμογής: έργο σε εκτέλεση σύμβασης εργασίας
(υπηρεσιακό έργο) 268
Γ. Η κατανομή των δικαιωμάτων επί έργου σε εκτέλεση σύμβασης εργασίας 274
Δ. Η εφαρμογή των γενικών διατάξεων περί συμβάσεων εκμετάλλευσης
πνευματικής ιδιοκτησίας 279
IΙΙ. Δημιουργία έργου από απασχολούμενο στο Δημόσιο ή ΝΠΔΔ:
ο νομικός κανόνας (εδ. γ΄) 280
Α. Υποκειμενικό πεδίο εφαρμογής 281
Β. Αντικειμενικό πεδίο εφαρμογής: έργο σε εκτέλεση υπηρεσιακού καθήκοντος 282
Γ. Η κατανομή των δικαιωμάτων επί έργου σε εκτέλεση υπηρεσιακού καθήκοντος 283
Δ. Ειδικά οι καθηγητές και απασχολούμενοι σε δημόσια ΑΕΙ, ερευνητικά κέντρα κ.λπ. 284
Άρθρο 9 – Οπτικοακουστικά έργα 288
Ι. Εισαγωγή 289
ΙΙ. H ratio της θέσπισης του νόμιμου τεκμηρίου του άρθρου 9 293
III. Έννοια και φύση του οπτικοακουστικού έργου ως συλλογικού έργου - Ο σκηνοθέτης
ως δημιουργός του οπτικοακουστικού έργου 296
IV. Παράμετροι ενεργοποίησης του τεκμηρίου του άρθρου 9 298
Α. Ενεργοποίηση του τεκμηρίου του άρθρου 9. Συνάρτηση με το νόμιμο τεκμήριο
του άρθρου 10 παρ. 1 (τεκμήριο δημιουργού) 298
Β. Θεμελίωση της ενεργητικής νομιμοποίησης του σκηνοθέτη υπό την ιδιότητα
του δημιουργού του οπτικοακουστικού έργου στη δικαστική επιδίωξη
της προστασίας των δικαιωμάτων του 299
Γ. Βάρος επίκλησης και απόδειξης του τεκμήριου του άρθρου 9 301
V. Λειτουργία του τεκμηρίου του άρθρου 9 - Έννομες συνέπειες 302
Α. H φύση του τεκμηρίου του άρθρου 9 ως μαχητού - Δυνατότητα ανταπόδειξης 302
Β. Αντιστροφή του βάρους απόδειξης 302
Γ. Ανατροπή του τεκμηρίου του άρθρου 9 303
Δ. Δικονομικές και ουσιαστικές συνέπειες εκ της μη επίκλησης ή εκ της ανατροπής
του τεκμηρίου του άρθρου 9 306
Άρθρο 10 – Τεκμήρια 307
Ι. Εισαγωγή 308
ΙΙ. Η ratio της θέσπισης των νόμιμων τεκμηρίων του άρθρου 10 312
ΙΙΙ. Το τεκμήριο του δημιουργού (άρθρο 10 παρ. 1) 314
IV. Το τεκμήριο του δικαιούχου πνευματικής ιδιοκτησίας (άρθρο 10 παρ. 2) 317
V. Αναλογική εφαρμογή του τεκμηρίου του δημιουργού
υπέρ των δικαιούχων συγγενικών δικαιωμάτων και των κατασκευαστών βάσεων
δεδομένων (άρθρο 10 παρ. 3) 318
VΙ. Παράμετροι ενεργοποίησης των τεκμηρίων του άρθρου 10 320
Α. Αστική Δίκη 322
Β. Ποινική Δίκη 323
Γ. Η ένδειξη του δημιουργού και του δικαιούχου, δευτερογενή ή συγγενικού
ή επί βάσεων δεδομένων, επί του υλικού φορέα του έργου 324
VΙΙ. Λειτουργία των τεκμηρίων του άρθρου 10 - Έννομες συνέπειες 325
Α. Δυνατότητα ανταπόδειξης κατά των τεκμηρίων του άρθρου 10 - Ο κανόνας
του άρθρου 338 παρ. 2 ΚΠολΔ 326
Β. Αντιστροφή του βάρους απόδειξης 326
Γ. Ανατροπή των τεκμηρίων του άρθρου 10 327
Δ. Δικονομικές και ουσιαστικές συνέπειες εκ της μη επίκλησης ή εκ της ανατροπής
των τεκμηρίων του άρθρου 10 328
Άρθρο 11 – Αρχικοί δικαιούχοι κατά πλάσμα 330
Ι. Εισαγωγή 331
ΙΙ. Η ratio της ρύθμισης του άρθρου 11 - Θέσπιση πλάσματος δικαίου 333
ΙΙΙ. Προϋποθέσεις ενεργοποίησης του πλάσματος δικαίου 335
IV. Λειτουργία του πλάσματος δικαίου - Έννομες συνέπειες 336
V. Εμφάνιση του πραγματικού δημιουργού - Διαμόρφωση της νομικής κατάστασης
των δικαιωμάτων επί των ανωνύμων και με ψευδώνυμο έργων 339
VI. Η διάρκεια προστασίας στα ανώνυμα και με ψευδώνυμο έργα 341
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Μεταβίβαση, εκµετάλλευση, άσκηση
Εισαγωγικές παρατηρήσεις στο Τρίτο Κεφάλαιο (άρθρα 12-17) 342
Ι. Σκοπός 343
ΙΙ. Πεδίο εφαρμογής 343
ΙΙΙ. Έννομες συνέπειες - Κυρώσεις 345
Άρθρο 12 – Μεταβίβαση 346
Ι. Εν ζωή μεταβίβαση του περιουσιακού δικαιώματος 346
ΙΙ. Αιτία θανάτου μεταβίβαση του περιουσιακού δικαιώματος 347
ΙΙΙ. Εν ζωή δικαιοπρακτικές δεσμεύσεις του ηθικού δικαιώματος 348
IV. Η κληρονόμηση του ηθικού δικαιώματος 348
Α. Χωρισμός περιουσιακού και ηθικού δικαιώματος με διαθήκη 349
Β. Μεταθανάτια μετατροπή του ηθικού δικαιώματος σε λειτουργικό 349
Γ. Δέσμευση από την ρητή θέληση του δημιουργού 351
Άρθρο 13 – Συµβάσεις και άδειες εκµετάλλευσης 353
I. Διακρίσεις των συναλλαγών επί του περιουσιακού δικαιώματος 354
Α. Μεταβίβαση 354
Β. Συμβάσεις και άδειες εκμεταλλεύσεως 355
Γ. Άδειες απλές και αποκλειστικές 356
ΙΙ. Ειδικότερα η διάκριση σε «μεταφορική» ή «δημιουργική» μεταβίβαση |
(μεταβίβαση ή άδεια/σύμβαση εκμετάλλευσης) 357
ΙΙΙ. «Εμπράγματη» ή ενοχική ενέργεια; 359
IV. Υποκειμένη υποσχετική δικαιοπραξία - Αιτιώδης χαρακτήρας 360
V. Κατάτμηση του έργου ή των εξουσιών του δικαιώματος 361
Α. Κατάτμηση του έργου 361
Β. Μερισμός περιουσιακών εξουσιών - Όρια 361
VI. Προεκχώρηση μελλοντικών έργων ή μελλοντικών εξουσιών εκμετάλλευσης 364
Α. Προεκχώρηση περιουσιακού δικαιώματος επί μελλοντικών έργων; 364
Β. Όχι προεκχώρηση άγνωστων εξουσιών εκμετάλλευσης -
Αρχή του καταλοίπου 366
VIΙ. Προσωποπαγείς άδειες και συμβάσεις εκμεταλλεύσεως - Εξαιρέσεις 366
VIII. Όχι καλόπιστη κτήση 368
Άρθρο 14 – Τύπος των δικαιοπραξιών 369
Ι. Σχετική ακυρότητα 369
ΙΙ. Πεδίο εφαρμογής 370
Άρθρο 15 – Έκταση της µεταβίβασης και των συµβάσεων και αδειών εκµετάλλευσης 371
Ι. Περιορισμοί της συμφωνημένης εκμετάλλευσης 372
Α. Τοπικοί 372
Β. Χρονικοί 372
ΙΙ. Η αρχή του σκοπού της μεταβίβασης 373
Α. Σημασία 373
Β. Σχέση με τους γενικούς κανόνες ερμηνείας των συμβάσεων 374
Άρθρο 15Α – Υποχρέωση διαφάνειας 377
Άρθρο 15Β – Δικαίωµα ανάκλησης 380
Ι. Ratio 381
ΙΙ. Πεδίο εφαρμογής 381
Α. Υποκειμενικό 381
Β. Αντικειμενικό 382
ΙΙΙ. Βάρος του αντισυμβαλλομένου του δικαιούχου 382
Α. Αδράνεια του αντισυμβαλλομένου του δικαιούχου 383
Β. Εύλογος χρόνος «αναμονής» 384
Γ. Όχι αχρησία εξαιτίας του ίδιου του δικαιούχου 384
ΙV. Φύση και άσκηση του δικαιώματος ανάκλησης 384
V. Έννομες συνέπειες 385
VI. Αναγκαστικό δίκαιο 386
VII. Διαχρονικό δίκαιο 386
VIII. Σχέση με άλλους θεσμούς και ρυθμίσεις 386
Άρθρο 16 – Συναίνεση του δηµιουργού ως άσκηση του ηθικού δικαιώµατος 388
I. Ο κανόνας: Το αμεταβίβαστο του ηθικού δικαιώματος 388
II. Εξαιρέσεις 389
Α. Λόγω συναινέσεως του δημιουργού 389
Β. Εξαιτίας μεταβίβασης περιουσιακών εξουσιών σε τρίτους 390
III. Περιπτωσιολογία - Ghostwriting 392
Άρθρο 17 – Μεταβίβαση του υλικού φορέα 394
I. Πλέγμα διατάξεων 394
Α. Αρχή του διαχωρισμού 394
Β. Διάκριση από ανάλωση δικαιώματος 395
II. Κρίσιμες έννοιες 396
Α. Μεταβίβαση κυριότητας φορέα 396
Β. «Αμεταβίβαστο» πνευματικής ιδιοκτησίας 396
Γ. Νομολογιακά παραδείγματα 396
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Περιορισµοί του περιουσιακού δικαιώµατος
Άρθρο 18 – Αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση 398
Ι. Εισαγωγή 404
Α. Ιστορική αναδρομή 406
ΙΙ. Η έννοια της ιδιωτικής χρήσης 408
Α. Ορισμός 408
Β. Τα τεκμήρια (Padawan) για την ιδιωτική χρήση 410
Γ. Η προσφορότητα των τεχνικών μέσων 413
Δ. Η περίπτωση της αναπαραγωγής μέσω τρίτου προσώπου 416
ΙΙΙ. Όρια ιδιωτικής αναπαραγωγής 417
ΙV. Νόμιμα δημοσιευμένο έργο 420
V. Eύλογη αμοιβή 422
Α. Εισαγωγή 422
Β. Νομική φύση 425
Γ. Υπόχρεοι 426
Δ. Δικαιούχοι 429
Ε. Υποχρεωτική συλλογική διαχείριση 434
ΣΤ. Tεχνικά μέσα - Ύψος εύλογης αμοιβής 436
Ζ. Κατανομή της εύλογης αμοιβής 443
Η. Δικαίωμα πληροφόρησης 447
Θ. Κυρώσεις 448
Ι. Δικαίωμα επιστροφής 449
ΙΑ. Απαλλαγή για ορισμένες αλλοδαπές εταιρίες 450
ΙΒ. Παραγραφή 452
Άρθρο 19 – Παράθεση αποσπασµάτων 453
Ι. Εισαγωγή 454
ΙΙ. Η έννοια και ο τρόπος της παράθεσης αποσπασμάτων 457
ΙΙΙ. Πεδίο εφαρμογής 459
Α. Έργα που δεν προστατεύονται από το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας 459
Β. Έργα που προστατεύονται από το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας 460
ΙV. Προϋποθέσεις εφαρμογής 462
Α. Σκοπός της παράθεσης αποσπασμάτων 462
Β. Συμφωνία με χρηστά ήθη 464
Γ. Συντομία αποσπασμάτων 464
Δ. Αναφορά της πηγής, των ονομάτων του δημιουργού και του εκδότη 467
Ε. Προηγούμενη νόμιμη δημοσίευση του έργου 469
Άρθρο 20 – Σχολικά βιβλία και ανθολογίες 470
Ι. Εισαγωγή 471
ΙΙ. Προϋποθέσεις εφαρμογής 471
Α. Πεδίο εφαρμογής 472
Β. Έκταση 474
Γ. Ρήτρα εφαρμογής του άρθρου 20 παρ. 3 475
Δ. Προστασία του ηθικού δικαιώματος 475
ΙΙΙ. Συναφείς διατάξεις 477
Α. Άρθρο 22 του Ν 3328/2005 477
Β. Ν 1566/1985 και ΝΔ 749/1970 478
Άρθρο 21 – Χρήση για διδασκαλία 480
Ι. Εισαγωγή 482
ΙΙ. Εξαίρεση για διδασκαλία για αναλογικές χρήσεις 482
Α. Περιοριζόμενες εξουσίες 483
Β. Είδος έργων 483
Γ. Σκοπός της αναπαραγωγής και εκπαιδευτικό ίδρυμα 484
Δ. Έκταση αναπαραγωγής 485
ΙΙΙ. Περιορισμός για τις ψηφιακές χρήσεις έργων κατά τη διδασκαλία 486
Α. Πεδίο εφαρμογής 486
Β. Είδος έργων 487
Γ. Έκταση 487
Δ. Σκοπός χρήσης 488
Ε. Επωφελούμενοι 488
ΣΤ. Σχέση με ηθικό δικαίωμα 491
Ζ. Υπό την ευθύνη εκπαιδευτικού ιδρύματος 494
Η. Καταβολή εύλογης αμοιβής 495
Θ. «Εξαίρεση» στον περιορισμό - λήψη άδειας 497
Ι. Μη επιτρεπτή αντίθετη συμβατική ρύθμιση 500
IA. Εφαρμοστέο δίκαιο 503
Άρθρο 21Α – Ορισµοί της εξόρυξης κειµένων και δεδοµένων, του ερευνητικού
οργανισµού και του ιδρύµατος πολιτιστικής κληρονοµιάς - Εξαίρεση της αναπαραγωγής έργων µε σκοπό την εξόρυξη κειµένων και δεδοµένων για σκοπούς επιστηµονικής
έρευνας και αποκλεισµός αντίθετων συµβατικών ρυθµίσεων 505
Ι. Εισαγωγή και έννοια της εξόρυξης κειμένων και δεδομένων 508
ΙΙ. Πεδίο εφαρμογής 512
Α. Επωφελούμενοι 512
Β. Περιοριζόμενα δικαιώματα 515
Γ. Αντικείμενο της εξαίρεσης 517
ΙΙΙ. Προϋποθέσεις 518
Α. Επιστημονική έρευνα 518
Β. Nόμιμη πρόσβαση 518
ΙV. Αποθήκευση αντιγράφων έργων 522
V. Ασφάλεια και ακεραιότητα δικτύων 522
VI. Καθορισμός κοινά αποδεκτών βέλτιστων πρακτικών 523
VIΙ. Aδύνατη η αντίθετη συμβατική ρύθμιση 524
VIII. Τεχνολογικά μέτρα προστασίας 525
Άρθρο 21Β – Εξαίρεση της εξόρυξης κειµένων και δεδοµένων από την αναπαραγωγή
και εξαγωγή νοµίµως προσβάσιµων έργων και άλλου υλικού 526
Ι. Εισαγωγή 528
ΙΙ. Διαφορές σε σχέση με την εξαίρεση του άρθρου 21A Ν 2121/1993 529
Α. Γενικές διαφορές 529
Β. Διατήρηση αντιγράφων μετά την ολοκλήρωση της εξόρυξης κειμένων και δεδομένων 531
Γ. Δυνατότητα αποκλεισμού εφαρμογής της εξαίρεσης 532
ΙΙΙ. Σχέση της γενικής εξαίρεσης της εξόρυξης κειμένων και δεδομένων με τον Κανονισμό
για την Τεχνητή Νοημοσύνη 538
Άρθρο 22 – Αναπαραγωγή πρόσθετου αντιτύπου από µη κερδοσκοπικές
βιβλιοθήκες ή αρχεία 542
I. Εισαγωγικές Παρατηρήσεις 542
II. Ορισμοί 544
A. Επωφελούμενοι 544
Β. Είδος, μορφή και μέσο έργων 544
Γ. Η μονιμότητα στη συλλογή 545
III. Εφαρμογή της εξαίρεσης 546
Α. Η αναπαραγωγή του αντιτύπου με σκοπό τη διατήρηση 546
Β. Η αναπαραγωγή του αντιτύπου με σκοπό τη μεταβίβαση 548
Γ. Αδυναμία προμήθειας αντιτύπου από την αγορά σε σύντομο χρόνο
και με εύλογους όρους 549
Δ. Ο έλεγχος των τριών σταδίων 550
IV. Αξιολόγηση της εξαίρεσης υπό το πρίσμα του άρ. 22Α και του δικαίου
της Ευρωπαϊκής Ένωσης 550
V. Επίμετρο 551
Άρθρο 22Α – Διατήρηση της πολιτιστικής κληρονοµιάς 553
Ι. Εισαγωγικές Παρατηρήσεις: Η ratio της εξαίρεσης για τη διατήρηση
της πολιτιστικής κληρονομιάς 554
ΙΙ. Ο ρόλος της πολιτιστικής διατήρησης ως εξαίρεση
στο Ενωσιακό Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας 555
Α. Η προσθήκη της εξαίρεσης στο ευρωπαϊκό κεκτημένο 555
Β. Σχέση του άρ. 6 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/790 προς τη διάταξη
του άρ. 5 παρ. 2 στοιχ. γ΄ της Οδηγίας (ΕΕ) 2001/29 558
ΙΙΙ. Ορισμοί 558
Α. Επωφελούμενοι: τα ιδρύματα πολιτιστικής κληρονομιάς 558
Β. Αντικείμενο: «έργα ή άλλα αντικείμενα προστασίας, που βρίσκονται
μόνιμα στις συλλογές των ιδρυμάτων αυτών» 561
Γ. … « σε οποιαδήποτε μορφή ή μέσο»…. 562
Δ. Η έννοια της «διατήρησης» των έργων και των αντικειμένων προστασίας 562
IV. Εφαρμογή της εξαίρεσης 563
V. Επίμετρο 566
Άρθρο 23 – Αναπαραγωγή κινηµατογραφικών αρχείων 568
Ι. Νομική, αιτιολογική βάση και ιστορική αναδρομή 569
ΙΙ. Ανάλυση 570
Α. Αναπαραγωγή κινηματογραφικής ταινίας 570
Β. Καταχρηστική άρνηση του δικαιούχου 571
Γ. Έργο ιδιαίτερης καλλιτεχνικής αξίας 571
Δ. Απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού 571
Ε. Σκοπός της αναπαραγωγής 572
ΣΤ. Φορέας του δικαιώματος αναπαραγωγής 572
ΙΙΙ. Ανασκόπηση εθνικών οπτικοακουστικών αρχείων 572
Α. Εθνικό Οπτικοακουστικό αρχείο και αρχείο της ΕΡΤ 573
B. Αρχεία Ταινιών Ελλάδος-Ταινιοθήκη της Ελλάδος 573
Γ. Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας A.E. 574
Δ. Εθνικό Ψηφιακό Αποθετήριο Οπτικοακουστικών Έργων 575
IV. Συμπέρασμα - Η ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 23 576
Άρθρο 24 – Αναπαραγωγή για σκοπούς δικαστικούς ή διοικητικούς 578
Ι. Εισαγωγή 579
ΙΙ. Προϋποθέσεις εφαρμογής 580
Α. Είδος έργων 580
Β. Σκοπός αναπαραγωγής 581
Γ. Έκταση αναπαραγωγής 583
Δ. Περιορισμός εξουσιών 584
ΙΙΙ. Ζητήματα ηθικού δικαιώματος 584
Α. Νομίμως δημοσιευμένα ή μη έργα 584
Β. Ηθική εξουσία αναγνώρισης της πατρότητας 585
ΙV. Σχετικές διατάξεις διοικητικού δικαίου 585
Α. Άρθρο 5 Ν 2690/1999 (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας) 586
Β. Σχετικές γνωμοδοτήσεις και αποφάσεις 587
Γ. Άρθρα 59-74 Ν 4727/2020 (ανοικτά δεδομένα και περαιτέρω χρήση πληροφοριών
του δημόσιου τομέα) 589
Άρθρο 25 – Χρήση για λόγους ενηµέρωσης 591
Ι. Εισαγωγή 592
ΙΙ. Περιπτώσεις χρήσης έργων για λόγους ενημέρωσης 595
Α. Αναπαραγωγή και διάδοση στο κοινό με σκοπό την περιγραφή επίκαιρων γεγονότων
με μέσα μαζικής επικοινωνίας έργων, που βλέπονται ή ακούγονται κατά τη διάρκεια
ενός τέτοιου γεγονότος (άρθρο 25 παρ. 1 στοιχ. α΄) 595
B. Αναπαραγωγή και διάδοση στο κοινό με μέσα μαζικής επικοινωνίας
προς τον σκοπό της ενημέρωσης επί επίκαιρων γεγονότων πολιτικών λόγων,
προσφωνήσεων, κηρυγμάτων, δικανικών αγορεύσεων ή άλλων έργων παρόμοιας
φύσης, καθώς και περιλήψεων ή αποσπασμάτων από διαλέξεις, εφόσον τα έργα
αυτά παρουσιάζονται δημόσια (άρθρο 25 παρ. 1 στοιχ. β΄) 601
ΙΙΙ. Κοινά χαρακτηριστικά 603
A. Περιοριζόμενες εξουσίες 603
B. «Στο μέτρο που δικαιολογείται από τον επιδιωκόμενο σκοπό» 604
Γ. Αμοιβή 604
Δ. Επιφύλαξη του ηθικού δικαιώματος 605
Άρθρο 26 – Χρήση εικόνων µε έργα σε δηµόσιους χώρους 606
Ι. Εισαγωγή 607
ΙΙ. Πεδίο εφαρμογής 610
Α. Έργα για τα οποία επιτρέπεται η αναπαραγωγή και η διάδοση 610
Β. Μονίμως σε δημόσιο χώρο 611
Γ. Περιορισμός των περιουσιακών εξουσιών 613
Δ. Περιστασιακή αναπαραγωγή και διάδοση εικόνων 615
Ε. Διάδοση (και αναπαραγωγή;) από ΜΜΕ 615
ΙΙΙ. Εμπορικός χαρακτήρας της χρήσης 616
ΙV. Ηθικό δικαίωμα 617
V. Σχέση του άρθρου 26 με το εμπράγματο δικαίωμα κυριότητας 618
Άρθρο 27 – Δηµόσια παράσταση ή εκτέλεση σε ειδικές περιστάσεις 619
Ι. Εισαγωγή 620
ΙΙ. Πεδίο εφαρμογής 621
Α. Η περίπτωση επίσημων τελετών 623
Β. Στο πλαίσιο της δραστηριότητας εκπαιδευτικών ιδρυμάτων 625
Άρθρο 27Α – Ορισµένες χρήσεις ορφανών έργων 630
Ι. Εισαγωγή 633
ΙΙ. Ορισμός των ορφανών έργων 634
Α. Επιμελής αναζήτηση 635
B. Λήξη καθεστώτος έργων ως ορφανών 639
ΙΙΙ. Επιτρεπτές χρήσεις 640
ΙV. Φορείς χρήσης ορφανών έργων 641
V. Κατηγορίες ορφανών έργων 643
VI. Σχέση με λοιπές διατάξεις 646
VII. Συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα 646
Άρθρο 27Β – Χρήση έργων και άλλων αντικειµένων προστασίας µη διαθέσιµων
στο εµπόριο, διασυνοριακές χρήσεις από ιδρύµατα πολιτιστικής κληρονοµιάς,
µέτρα δηµοσιότητας και διάλογος µε τα ενδιαφερόµενα µέρη 648
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 651
ΙΙ. Η έκταση της άδειας - Έργα μη διαθέσιμα στο εμπόριο 654
ΙΙΙ. Οι συμφωνίες παραχώρησης 656
Α. Συμφωνίες παραχώρησης μη αποκλειστικών αδειών 656
Β. Κατ’ εξαίρεση χρήση χωρίς άδεια και αμοιβή 659
Γ. Δικαίωμα εναντίωσης και απόσυρσης/αποκλεισμού (opt-out) 660
Δ. Εφαρμοστέο δίκαιο και διασυνοριακή ισχύς αδειών 661
Ε. Μέτρα δημοσιότητας και διαβουλεύσεις των ενδιαφερόμενων μερών 662
Άρθρο 28 – Έκθεση και αναπαραγωγή εικαστικών έργων 664
Ι. Εισαγωγή 664
ΙΙ. Πεδίο εφαρμογής 665
Α. Είδος έργων 665
Β. Περιπτώσεις 667
Γ. Η χρήση των εικαστικών έργων να μην παρεμποδίζει την κανονική εκμετάλλευσή τους
και να μη βλάπτει τα νόμιμα συμφέροντα του δημιουργού 673
ΙΙΙ. Ηθικό δικαίωμα 674
Άρθρο 28Α – Επιτρεπόµενες χρήσεις προς όφελος εντυποαναπήρων και ατόµων
µε άλλες αναπηρίες 675
Ι. Εισαγωγή 678
II. Ορισμοί 682
Α. Έργο 682
Β. Επωφελούμενος 683
Γ. Αντίγραφο σε προσβάσιμο μορφότυπο 684
Δ. Αρμόδιος φορέας 684
ΙΙΙ. Επιτρεπόμενες πράξεις 686
Α. Από τους επωφελούμενους 686
Β. Από τους αρμόδιους φορείς 686
Γ. Βάσει του Κανονισμού 1563/2017 687
Δ. Υποχρεωτικότητα της εξαίρεσης 688
ΙV. Yποχρεώσεις αρμόδιων φορέων 688
V. Υποχρεώσεις εκδοτών 691
VΙ. Αποζημίωση δικαιούχων 691
VΙI. Σχέση με ηθικό δικαίωμα 693
VIIΙ. Ρυθμίσεις για άτομα με άλλες αναπηρίες 693
IX. Eπεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα 694
Άρθρο 28B – Εξαίρεση από το δικαίωµα αναπαραγωγής 695
Ι. Εισαγωγικές Παρατηρήσεις 696
ΙΙ. Προϋποθέσεις εφαρμογής και νομολογία ΔΕΕ 698
Α. Σχετικά με τον μεταβατικό ή παρεπόμενο χαρακτήρα των πράξεων και
τον χαρακτηρισμό τους ως αναπόσπαστο και ουσιώδες τμήμα μίας
τεχνολογικής μεθόδου 701
Β. Ως προς τον σκοπό της εντός δικτύου μετάδοσης μεταξύ τρίτων μέσω διαμεσολαβητή
ή της νόμιμης χρήσης ενός έργου ή άλλου προστατευόμενου αντικειμένου και
της μη ύπαρξης καμίας ανεξάρτητης οικονομικής σημασίας 704
Άρθρο 28Γ – Ρήτρα γενικής εφαρµογής επί των περιορισµών 709
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 710
ΙΙ. Προϋποθέσεις εφαρμογής 714
Α. Το πρώτο στάδιο - Ορισμένες ειδικές περιπτώσεις 715
Β. Το δεύτερο στάδιο – αντίθεση στην κανονική εκμετάλλευση του έργου 718
Γ. Το τρίτο στάδιο - πράξεις που θίγουν αδικαιολόγητα τα έννομα συμφέροντα
του δικαιούχου 720
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
Διάρκεια της προστασίας
Άρθρο 29 – Η διάρκεια γενικώς 723
Ι. Eισαγωγή 724
ΙΙ. Καθορισμός χρονικού ορίου 726
ΙΙΙ. Η προστασία μετά τη λήξη προστασίας με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας 727
Α. Άσκηση συγκεκριμένων εξουσιών από τον Υπουργό Πολιτισμού 728
Β. Προστασία πολιτιστικών αγαθών σύμφωνα με άλλες διατάξεις 732
Άρθρο 30 – Έργα συνεργασίας και μουσικές συνθέσεις με στίχους 734
Ι. Η διάρκεια προστασίας στα έργα συνεργασίας 734
A. Γενικά 735
Β. Αφετηρία υπολογισμού διάρκειας προστασίας 736
Γ. Έργα συνεργασίας 736
ΙΙ. Η διάρκεια προστασίας στις μουσικές συνθέσεις με στίχους 737
ΙΙΙ. Διαχρονικό Δίκαιο 739
Άρθρο 31 – Ειδική έναρξη της διάρκειας 741
Ι. Aνώνυμα έργα (παρ. 1) 741
ΙΙ. Ψευδώνυμα έργα (παρ. 1) 742
ΙΙΙ. Προβληματισμός ως προς το πρόσωπο που αποκαλύπτει την ταυτότητα του δημιουργού 742
ΙV. Δημοσίευση έργου σε τόμους, τμήματα, τεύχη, αριθμούς ή επεισόδια (παρ. 2) 744
V. Oπτικοακουστικά έργα (παρ. 3) 744
VI. Ανώνυμα/Ψευδώνυμα έργα συνεργασίας 745
Άρθρο 31Α – Έργα εικαστικών τεχνών που έχουν καταστεί κοινό κτήµα 746
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ
Ρυθµίσεις για συµβάσεις και άδειες εκµετάλλευσης
Άρθρο 32 – Αµοιβή του δηµιουργού 753
Ι. Εισαγωγή 754
ΙΙ. Πεδίο εφαρμογής 756
ΙΙΙ. Αντικείμενο της διάταξης 760
IV. Ποσοστιαία αμοιβή 767
V. Εξαιρέσεις από τον κανόνα της ποσοστιαίας αμοιβής 772
VI. Δικονομικά 773
VII. Αίτημα 774
Άρθρο 32Α – Αξίωση πρόσθετης αµοιβής 776
Ι. Εισαγωγή 778
ΙΙ. Πεδίο εφαρμογής του άρθρου 32Α 779
A. Η δογματική βάση του άρθρου 32Α 779
B. Οριοθέτηση πεδίου εφαρμογής - Συμβάσεις μεταβίβασης και συμβάσεις
ή άδειες εκμετάλλευσης σε ατομική βάση 780
Γ. Περιορισμός του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 32Α - Εξαιρέσεις 781
III. Προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 32Α - Αντικείμενο της αξίωσης για πρόσθετη
αμοιβή 783
Α. Προϋποθέσεις εφαρμογής 783
Β. Αντικείμενο της αξίωσης για την καταβολή πρόσθετης αμοιβής 789
ΙV. Δικαιούχοι της αξίωσης πρόσθετης αμοιβής 790
V. Υπόχρεοι για την καταβολή της πρόσθετης αμοιβής 792
Α. Υπόχρεοι καταβολής 792
Β. Ειδικά ζητήματα 793
Άρθρο 33 – Ρυθµίσεις για τη σύµβαση έντυπης έκδοσης και δικαιώµατα µεταφραστή 795
Ι. Εισαγωγικά 797
ΙΙ. Σύμβαση έντυπης έκδοσης: εννοιολογικές οριοθετήσεις 800
ΙΙΙ. Η ποσοστιαία αμοιβή στη σύμβαση έντυπης έκδοσης 801
Α. Ο κανόνας της παρ. 1 του άρθρου 33 801
Β. Οι εξαιρέσεις της παρ. 2 του άρθρου 33: η κατ’ αποκοπή αμοιβή 809
Γ. Πλειονότητα δημιουργών και κατανομή της ποσοστιαίας αμοιβής (παρ. 3) 813
Δ. Ο έλεγχος των αντιτύπων από το δημιουργό (παρ. 5) 815
IV. H κατανομή της αμοιβής επί εκμίσθωσης αντιτύπων (παρ. 4) 818
V. Η ποσοστιαία αμοιβή στη σύμβαση έντυπης μετάφρασης (παρ. 6 και 7) 819
Α. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 819
Β. Η ποσοστιαία αμοιβή του μεταφραστή (παρ. 6) 821
Γ. Η υποχρέωση αναφοράς του ονόματος του μεταφραστή (παρ. 7) 823
Άρθρο 34 – Ρυθµίσεις για τη σύµβαση οπτικοακουστικής παραγωγής 824
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 826
ΙΙ. Έννοια και νομική φύση του οπτικοακουστικού έργου 827
ΙΙΙ. Ο σκηνοθέτης και οι δημιουργοί των επιμέρους συμβολών
ως βασικά αντισυμβαλλόμενα μέρη του παραγωγού στη σύμβαση οπτικοακουστικής
παραγωγής 830
Α. Ο σκηνοθέτης του οπτικοακουστικού έργου 830
Β. Οι δημιουργοί των επιμέρους συμβολών του οπτικοακουστικού έργου 832
Γ. Ο παραγωγός οπτικοακουστικού έργου 835
IV. Σύμβαση οπτικοακουστικής παραγωγής 836
Α. Σύμβαση μεταξύ του παραγωγού και του δημιουργού του οπτικοακουστικού έργου
(άρθρο 34 παρ. 1) 837
Β. Σύμβαση μεταξύ του παραγωγού και των δημιουργών των επιμέρους συμβολών
του οπτικοακουστικού έργου (άρθρο 34 παρ. 2) 839
Γ. Μη εφαρμογή του άρθρου 34 στις περιπτώσεις απλών οπτικοακουστικών εγγραφών
που δεν πληρούν το κριτήριο της πρωτοτυπίας 841
V. Καθορισμός της αμοιβής του σκηνοθέτη και των δημιουργών των επιμέρους συμβολών-
Ποσοστιαία Αμοιβή - Βάσεις υπολογισμού - Εξαιρέσεις 841
Α. Καθορισμός της αμοιβής του σκηνοθέτη 841
Β. Καθορισμός της αμοιβής των δημιουργών των επιμέρους συμβολών 843
Γ. Δέουσα και αναλογική αμοιβή 844
Δ. Βάσεις υπολογισμού της ποσοστιαίας αμοιβής 846
Ε. Ειδικά ζητήματα σχετικά με τον υπολογισμό της ποσοστιαίας αμοιβής 848
ΣΤ. Υποχρέωση του παραγωγού για την παροχή πληροφοριών στους δικαιούχους
σχετικών με την εκμετάλλευση του οπτικοακουστικού έργου 850
VI. H άσκηση του ηθικού δικαιώματος του σκηνοθέτη και των δημιουργών των επιμέρους
συμβολών επί του οπτικοακουστικού έργου 851
VΙΙ. Εύλογη αμοιβή και δικαίωμα εκμίσθωσης 854
Άρθρο 34Α – Μηχανισµός διαπραγµάτευσης για την πρόσβαση και διαθεσιµότητα
οπτικοακουστικών έργων σε πλατφόρµες διάθεσης βίντεο κατά παραγγελία 855
Ι. Εισαγωγή 856
ΙΙ. Η αναδυόμενη αγορά της κατ’ αίτηση (on demand) πρόσβασης σε οπτικοακουστικά έργα
και η έλλειψη διαθεσιμότητας οπτικοακουστικών έργων 857
ΙΙΙ. Η ratio της διάταξης του άρθρου 34Α 859
ΙV. Πεδίο και προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 34Α 861
V. Παράμετροι λειτουργίας του μηχανισμού διαπραγμάτευσης -σχέση με το θεσμό
της διαμεσολάβησης κατά τον Ν 4640/2019 862
VI. Υπαγωγή στο μηχανισμό διαπραγμάτευσης - Συμβατική ελευθερία των μερών 865
Άρθρο 35 – Ρυθµίσεις για τη ραδιοφωνική και τηλεοπτική µετάδοση και αναµετάδοση 868
I. Εισαγωγή 872
II. Η έννοια της ραδιοτηλεοπτικής μετάδοσης 873
III. Η σύμβαση ραδιοτηλεοπτικής μετάδοσης 875
Α. Αντικείμενο και νομική φύση της σύμβασης ραδιοτηλεοπτικής μετάδοσης 875
Β. Διάκριση από τις εξουσίες δημόσιας εκτέλεσης και παρουσίασης στο κοινό 877
Γ. Έκταση της άδειας ραδιοτηλεοπτικής μετάδοσης 879
IV. Η έννοια της δορυφορικής μετάδοσης 880
Α. Τα κριτήρια της πράξης παρουσίασης στο κοινό μέσω δορυφόρου 880
Β. Η αρχή της χώρας προέλευσης των σημάτων ανόδου 882
V. Ο κανόνας της συλλογικής διαχείρισης στην καλωδιακή αναμετάδοση 884
VI. Εννοιολογική διεύρυνση της εξουσίας διασυνοριακής αναμετάδοσης 886
VII. Επέκταση της υποχρεωτικής συλλογικής διαχείρισης 888
A. Το τεκμήριο εκπροσώπησης των δικαιούχων 889
Β. Η εξαίρεση υπέρ των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών 890
VIII. Προσφυγή στην εκούσια μεσολάβηση 891
Άρθρο 36 – Αµοιβή για θεατρική παράσταση 892
Ι. Εισαγωγή 893
ΙΙ. Θεατρικό έργο, θεατρική παράσταση και δικαιούχοι 893
Α. Θεατρικό έργο και θεατρική παράσταση ως έργα υπαγόμενα στην προστασία
του Ν 2121/1993 893
Β. Ο δημιουργός της θεατρικής παράστασης - Θεατρικοί συγγραφείς
και θεατρικοί σκηνοθέτες 894
ΙΙΙ. Διαχωρισμός έργων 898
IV. Καθορισμός ποσοστού επί των ακαθάριστων εισπράξεων 899
V. Τύπος της σύμβασης 900
Α. Γενικά 900
B. Ειδικότερο φορολογικό ζήτημα 901
VI. Περιπτώσεις περισσότερων συγγραφέων 901
VΙI. Είσπραξη της αμοιβής 901
Α. Ο ρόλος του Ν 988/1946 - Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων 901
Β. Σχέση Ν 988/1946 με Ν 4481/2017 902
VIII. Διαφημίσεις θεατρικών έργων 903
Άρθρο 37 – Εκτέλεση µουσικής σε κινηµατογράφους 904
Ι. Εισαγωγή 904
ΙΙ. Η θέσπιση του ελάχιστου ορίου αμοιβής 905
ΙΙΙ. Φόρος δημοσίων θεαμάτων 906
IV. Συνθέσεις σε κινηματογραφικές ταινίες και εκτέλεση σε αίθουσες ή χώρους
κινηματογράφων 906
V. Είσπραξη αμοιβής 907
Άρθρο 38 – Δικαιώματα φωτογράφων 908
I. Εισαγωγή - Η φωτογραφία ως προστατευόμενο έργο 909
II. Μεταβίβαση - Σύμβαση - Άδεια εκμετάλλευσης 913
Α. Πράξεις δημοσίευσης 914
Β. Εφημερίδα, περιοδικό, άλλο μέσο μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ) 915
Γ. Η προβληματική της δημοσίευσης στο διαδίκτυο 916
Δ. Διατήρηση στο αρχείο 919
ΙΙΙ. Οφειλόμενη αμοιβή 919
IV. Παραχώρηση πρωτοτύπου φωτογραφίας 920
V. Δημοσίευση φωτογραφίας από αρχείο εφημερίδας, περιοδικού ή άλλου μέσου μαζικής
ενημέρωσης 920
VI. Δικαίωμα αναζήτησης και επιστροφής φωτογραφιών 921
VII. Ηθικό δικαίωμα του φωτογράφου - Υποχρέωση αναφοράς ονόματος του φωτογράφου 921
VIII. Περιορισμοί προς όφελος μισθωτή φωτογράφου 922
ΙΧ. Σχέση άρθρου 38 παρ. 5 Ν 2121/1993 με το δικαίωμα δημόσιου δανεισμού
(άρθρο 5Α Ν 2121/1993) 923
Άρθρο 39 – Ακυρότητα αντίθετων συµφωνιών 924
Ι. Εισαγωγή 924
ΙΙ. Επιφύλαξη διαφορετικής ρύθμισης στον νόμο 925
ΙΙΙ. Μερική ακυρότητα συμφωνιών 927
IV. Σχετική ακυρότητα συμφωνιών 928
V. Συνέπειες ακυρότητας 928
Άρθρο 39Α – Εναλλακτικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών 930
Ι. Eισαγωγή 930
ΙΙ. Η δυνατότητα υπαγωγής σε διαμεσολάβηση στις περιπτώσεις της παρ. 1 931
ΙΙΙ. Προβληματισμοί ως προς τα υποκείμενα και τη νομιμοποίηση 933
Α. Αντιπροσωπευτικές ενώσεις 933
Β. Συμμετοχή στις διαδικασίες διαμεσολάβησης 933
IV. Δικλείδες ασφαλείας 935
V. Εναλλακτική επίλυση διαφορών και διαμεσολάβηση στον Ν 4481/2017 935
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ
Ειδικές διατάξεις για τα προγράµµατα ηλεκτρονικών υπολογιστών
και το δικαίωµα ειδικής φύσης του κατασκευαστή βάσης δεδοµένων
Άρθρο 40 – Έργα µισθωτών 936
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 936
ΙΙ. Εκτέλεση σύμβασης εργασίας 937
ΙΙΙ. Σύμφωνα με τις οδηγίες του εργοδότη 940
ΙV. Αυτοδίκαιη μεταβίβαση 941
V. Αντίθετη συμφωνία 942
VI. Προγράμματα η/υ, τεχνητή νοημοσύνη και πνευματική ιδιοκτησία 942
Άρθρο 41 – Εξάντληση δικαιώµατος 944
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 944
ΙΙ. Πρώτη πώληση 946
III. Συγκατάθεση του δημιουργού 948
ΙV. Μεταπώληση 949
V. Διανομή 951
VI. Διαδικτυακή ανάλωση 952
VII. Διεθνής ανάλωση 954
Άρθρο 42 – Περιορισµοί 955
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 956
II. Πράξεις αναγκαίες για την κατά προορισμό χρήση του προγράμματος 957
ΙΙΙ. Φόρτωση, εμφάνιση στην οθόνη, εκτέλεση, μεταβίβαση, αποθήκευση 960
ΙV. Δημιουργία εφεδρικού αντιγράφου 961
V. Παρακολούθηση, μελέτη και δοκιμή 964
VΙ. Ιδιωτική χρήση 965
VΙΙ. Χρήσεις προς όφελος εντυποαναπήρων και ατόμων με άλλες αναπηρίες 965
VΙΙΙ. Χρήσεις με σκοπό τη διδασκαλία 966
ΙΧ. Εξόρυξη κειμένων και δεδομένων από την αναπαραγωγή και εξαγωγή έργων 967
Χ. Διατήρηση πολιτιστικής κληρονομιάς 968
XI. Προγράμματα η/υ «ανοικτού κώδικα» 969
Άρθρο 43 – Αποσυµπίληση 971
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 971
ΙΙ. Αποσυμπίληση 972
ΙΙΙ. Χρήση των πληροφοριών 974
IV. Διαλειτουργικότητα και νόμιμη χρήση 976
Άρθρο 44 – Διάρκεια της προστασίας 983
Άρθρο 45 – Ισχύς άλλων διατάξεων και συµφωνιών 983
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 983
II. Σχέση με άλλες νομοθετικές διατάξεις 984
ΙΙΙ. Συμβάσεις και περιορισμοί δικαιωμάτων 984
ΙV. Μη εφαρμογή των άρθρων 15Α, 15Β και 32Α στους δημιουργούς προγραμμάτων η/υ 988
Άρθρο 45A – Δικαίωµα ειδικής φύσης του κατασκευαστή βάσης δεδοµένων 990
I. Πλέγμα διατάξεων 992
Α. Μεταβολές με N 4996/2022 992
Β. Φύση και σκοπός δικαιώματος 993
II. Κρίσιμες έννοιες 994
Α. Κατασκευαστής 994
Β. Ουσιώδης επένδυση 995
Γ. Ουσιώδες μέρος/επουσιώδη μέρη 996
Δ. Εξαγωγή/επαναχρησιμοποίηση 997
III. Όρια δικαιώματος 1000
Α. Νόμιμος χρήστης και νόμιμη χρήση 1000
Β. Η παραλλαγή του τεστ των τριών βημάτων 1000
Γ. Περιορισμοί 1001
IV. Λοιπά ζητήματα 1003
Α. Χρονική διάρκεια 1003
Β. Ανάλωση 1003
Γ. Εδαφική ισχύς 1004
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ
Συγγενικά δικαιώµατα
Άρθρο 46 – Άδεια από ερµηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες 1005
Ι. Εισαγωγή - Συγγενικά δικαιώματα 1007
ΙΙ. Ερμηνευτές και εκτελεστές καλλιτέχνες - Ορισμοί 1010
ΙΙΙ. Αποκλειστικά δικαιώματα - Εξουσίες 1014
ΙV. Έκταση χορήγησης αδειών 1017
V. Αρχή αυτοτέλειας εξουσιών και αμοιβή 1018
VI. Αντιπροσώπευση 1019
VII. Αμεταβίβαστο δικαιωμάτων και συλλογική διαχείριση 1019
Άρθρο 47 – Άδεια από παραγωγούς υλικών φορέων 1021
I. Εισαγωγή - Σύντομη ιστορική αναδρομή - Πρόσφατη τροποποίηση της διάταξης 1023
II. Υποκείμενα της ρύθμισης - Η έννοια του παραγωγού 1026
ΙΙΙ. Αντικείμενο της ρύθμισης 1027
Α. Παραγωγοί φωνογραφημάτων (παρ. 1) 1028
Β. Παραγωγοί οπτικοακουστικών έργων (υλικών φορέων εικόνας ή ήχου και εικόνας)
(παρ. 2) 1032
ΙV. Remake – remaster 1035
V. Χρονικά όρια - Αναδρομική ισχύς του νόμου 1037
VI. Zητήματα ανταγωνισμού 1038
Α. Ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών και εκμίσθωση υλικών φορέων/
Παράλληλες εισαγωγές 1038
B. Προστασία των παραγωγών και αθέμιτος ανταγωνισμός 1038
Άρθρο 48 – Άδεια από ραδιοτηλεοπτικούς οργανισµούς 1040
Ι. Νομική και ουσιαστική βάση 1041
ΙΙ. Ιδιαιτερότητες του συγγενικού δικαιώματος των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών 1042
Α. Αμιγώς οικονομική αξία 1042
Β. Φορέας 1042
Γ. Αντικείμενο προστασίας 1042
Δ. Διάρκεια προστασίας 1043
Ε. Σώρευση με δικαίωμα παραγωγού 1044
ΙΙΙ. Εξουσίες ραδιοτηλεοπτικών σταθμών 1044
Α. Αναμετάδοση εκπομπών 1044
Β. Παρουσίαση στο κοινό 1044
Γ. Εγγραφή σε υλικούς φορείς 1047
Δ. Άμεση ή έμμεση προσωρινή ή μόνιμη αναπαραγωγή 1047
Ε. Διανομή στο κοινό των υλικών φορέων με την εγγραφή των εκπομπών τους μέσω
πώλησης ή με άλλους τρόπους 1048
ΣΤ. Εκμίσθωση και δημόσιος δανεισμός υλικών φορέων 1048
Ζ. Διάθεση στο κοινό 1050
Η. Αποκωδικοποίηση σήματος 1050
Άρθρο 49 – Δικαίωµα εύλογης αµοιβής 1052
Ι. Εισαγωγή 1055
ΙΙ. Η έννοια της εύλογης και ενιαίας αμοιβής - Φύση της αμοιβής 1058
Α. Ανεκχώρητο 1058
Β. Εύλογο και ενιαίο της αμοιβής 1062
Γ. Ενιαίος οργανισμός συλλογικής διαχείρισης και τεκμήριο εκπροσώπησης 1063
Δ. Κατανομή εισπραττόμενων αμοιβών μεταξύ ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών
και παραγωγών των υλικών φορέων 1064
Ε. Καθορισμός του ύψους της αμοιβής 1065
ΙΙΙ. Υποκείμενα δικαιώματος και χρήστες 1072
IV. Χρήσεις που γεννούν το δικαίωμα εύλογης αμοιβής του ά. 49 Ν 2121/1993 1072
V. Αλλοδαπό και ιδίως αμερικανικό ρεπερτόριο 1079
VI. Υποχρεωτική Συλλογική Διαχείριση 1080
Α. Λόγοι υποχρεωτικότητας συλλογικής διαχείρισης 1080
Β. Μη απαραίτητη η σύμπραξη των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης των διαφόρων
κατηγοριών δικαιούχων 1080
VΙI. Κατάργηση παρ. 6 1081
VIIΙ. Εκκρεμείς δίκες κατά την ίδρυση του ενιαίου οργανισμού συλλογικής διαχείρισης 1082
Άρθρο 50 – Ηθικό δικαίωµα 1083
Ι. Εισαγωγή 1084
ΙΙ. Η φύση του δικαιώματος του άρθρου 50 Ν 2121/1993 1085
ΙΙΙ. Η σχέση του δικαιώματος του άρθρου 50 Ν 2121/1993 με το δικαίωμα
της προσωπικότητας του ερμηνευτή ή εκτελεστή καλλιτέχνη 1086
ΙV. Αντικείμενο του δικαιώματος 1088
A. Το δικαίωμα αναγνώρισης και προβολής της πατρότητας 1088
B. Το δικαίωμα απαγόρευσης κάθε παραμόρφωσης της ερμηνείας
ή της εκτέλεσης αυτής 1089
V. Κληρονομητό του ηθικού δικαιώματος 1090
VI. Διάρκεια του ηθικού δικαιώματος 1091
VII. Εφαρμογή άλλων διατάξεων 1092
Α. Άρθρο 12 Ν 2121/1993 1092
Β. Άρθρο 16 Ν 2121/1993 1092
Άρθρο 51 – Δικαιώµατα εκδοτών 1093
Ι. Εισαγωγή 1094
ΙΙ. Υποκείμενο 1095
ΙΙΙ. Αντικείμενο 1096
ΙV. Περιεχόμενο 1097
V. Μη προστασία της στοιχειοθεσίας και της σελιδοποίησης ως έργου πνευματικής
ιδιοκτησίας 1098
VI. Παράλληλη άσκηση συγγενικού δικαιώματος και δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας 1100
VII. Αποκλειστική απαρίθμηση εξουσιών δικαιώματος - Εξουσία αναπαραγωγής 1100
VIII. Αθέμιτος ανταγωνισμός 1101
ΙΧ. Μορφές προσβολής συγγενικού δικαιώματος εκδοτών 1102
X. Περιορισμοί εξουσίας αναπαραγωγής 1105
XΙ. Ηθικό δικαίωμα 1106
XIΙ. Τύπος 1107
XIIΙ. Διάρκεια 1107
Άρθρο 51Α – Προστασία προηγουµένως αδηµοσίευτων έργων 1109
Ι. Εισαγωγικά 1109
ΙΙ. Είδος και διάρκεια δικαιώματος 1110
ΙΙΙ. Φορέας δικαιώματος 1110
IV. Αντικείμενο δικαιώματος 1111
V. Προϋποθέσεις προστασίας 1112
A. Δημοσίευση 1112
Β. Νομιμότητα της δημοσίευσης 1113
VI. Μη γέννηση ηθικού δικαιώματος 1114
VII. Δικονομικά 1114
Άρθρο 51Β – Προστασία των εκδόσεων τύπου για επιγραµµικές χρήσεις -
Εξουσιοδοτική διάταξη 1115
Άρθρο 52 – Τύπος άδειας, περιορισµοί και διάρκεια δικαιωµάτων,
καθώς και ρύθµιση άλλων θεµάτων 1128
Ι. Τύπος άδειας 1131
ΙΙ. Περιορισμοί δικαιωμάτων 1133
III. Διάρκεια προστασίας 1135
Α. Διάρκεια προστασίας δικαιωμάτων ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών 1135
Β. Διάρκεια προστασίας δικαιωμάτων παραγωγών υλικών φορέων ήχου
(φωνογραφημάτων) 1138
Γ. Διάρκεια προστασίας δικαιωμάτων παραγωγών οπτικοακουστικών έργων 1138
Δ. Διάρκεια προστασίας δικαιωμάτων ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών 1138
Ε. Διάρκεια προστασίας δικαιωμάτων εκδοτών εντύπων 1139
ΣT. Διάρκεια προστασίας δικαιωμάτων προηγουμένως αδημοσίευτου έργου 1139
Ζ. Διάρκεια προστασίας δικαιωμάτων εκδοτών τύπου 1139
Η. Προστασία των παροχών μετά τη λήξη των συγγενικών δικαιωμάτων 1139
IV. Άλλες ρυθμίσεις 1140
Α. Προστασία συγγενικών δικαιωμάτων παρουσίασης στο κοινό
μέσω δορυφόρου και καλωδιακής αναμετάδοσης 1140
Β. Δημόσιος δανεισμός 1140
Άρθρο 53 – Προστασία της πνευµατικής ιδιοκτησίας 1142
Ι. Πρωτείο πνευματικής ιδιοκτησίας 1142
ΙΙ. Συνύπαρξη πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων 1144
ΙΙΙ. Σύγκρουση πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων 1144
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ
Συλλογική διαχείριση δικαιωµάτων
Άρθρο 54 – Ανάθεση διαχείρισης (- Προσωρινός Επίτροπος)* 1145
Ι. Εισαγωγή 1147
II. Η ratio της ρύθμισης για τον προσωρινό επίτροπο - Συνάρτηση
με το θεσμό του επιτρόπου εξυγίανσης - Φύση της ρύθμισης 1148
ΙΙΙ. Υποκειμενικό πεδίο εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 54 παρ. 10 1151
IV. Προϋποθέσεις και διαδικασία διορισμού του προσωρινού επιτρόπου 1151
V. Αρμοδιότητες και ευθύνη του προσωρινού επιτρόπου 1153
VΙ. Λήξη της θητείας του προσωρινού επιτρόπου 1155
Άρθρο 55 – Αρμοδιότητες των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης (Καταργηθέν) 1157
Άρθρο 56 – Σχέσεις με τους χρήστες (Καταργηθέν) 1157
Άρθρο 57 – Σχέσεις με τους δημιουργούς (Καταργηθέν) 1157
Άρθρο 58 – Εφαρμογή στα συγγενικά δικαιώματα (Καταργηθέν) 1157
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ
Μέτρα πρόληψης της προσβολής του δικαιώµατος
Άρθρο 59 – Επιβολή και τήρηση προδιαγραφών 1158
Ι. Γενικά 1158
ΙΙ. Eπισκόπηση των ορίων της νομοθετικής εξουσιοδότησης 1159
ΙΙΙ. Περιγραφή και περιεχόμενο του μέτρου 1160
ΙV. Ιδιαιτερότητα στην ποινική μεταχείριση 1163
Άρθρο 60 – Επιβολή χρήσης συστηµάτων ελέγχου 1164
Ι. Γενικά 1164
ΙΙ. Επισκόπηση των ορίων της νομοθετικής εξουσιοδότησης 1166
ΙΙΙ. Περιγραφή και περιεχόμενο του μέτρου 1167
IV. Ιδιαιτερότητα στην ποινική μεταχείριση 1169
Άρθρο 61 – Ένδειξη ελέγχου 1171
Ι. Γενικά 1171
ΙΙ. Επισκόπηση των ορίων της νομοθετικής εξουσιοδότησης 1172
ΙΙΙ. Περιγραφή και περιεχόμενο του μέτρου 1173
IV. Ιδιαιτερότητα στην ποινική μεταχείριση 1175
Άρθρο 62 – Απαγόρευση αποκωδικοποίησης 1176
Ι. Γενικά 1176
ΙΙ. Περιεχόμενο απαγόρευσης 1177
ΙΙΙ. Κυρώσεις 1180
Άρθρο 63 – Παρεµπόδιση της προσβολής ή της εξακολούθησής της 1182
Ι. Γενικά 1183
ΙΙ. Αστυνομική απαγόρευση πράξεων προσβολής (άρθ. 63 § 1
εδ. α΄ και β΄ Ν 2121/1993) 1184
Α. Προληπτική απαγόρευση επικείμενης πράξης προσβολής 1184
Β. Αστυνομική διακοπή δημόσιας εκτέλεσης λόγω καθυστέρησης
καταβολής οφειλόμενης αμοιβής (άρθ. 63 § 1 εδ. γ΄ Ν 2121/1993) 1190
ΙΙΙ. Υποχρέωση προσκόμισης έγγραφης άδειας δημόσιας εκτέλεσης
στο πλαίσιο διοικητικής αδειοδότησης χώρων από το Δήμο 1193
Α. Γενικά 1193
Β. Προϋποθέσεις και πεδίο εφαρμογής 1193
Γ. Κατ’ αναλογίαν εφαρμογή στα συγγενικά δικαιώματα 1201
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ
Έννοµη προστασία
Εισαγωγή στο Ενδέκατο Κεφάλαιο Ν 2121/1993 1203
Ι. Ιστορική αναδρομή 1205
ΙΙ. Ο Ν 2121/1993 1206
ΙΙΙ. Διεθνείς συμβάσεις 1208
ΙV. Ενωσιακό δίκαιο 1209
V. Κοινά ζητήματα του 11ου Κεφαλαίου του Ν 2121/1993 1213
Α. Προσβολή 1213
Β. Το «παράδοξο» του άρθρου 65 παρ. 5 Ν 2121/1993 1216
Γ. Υπαιτιότητα 1217
Δ. Νομιμοποίηση 1218
Ε. Ορισμένο 1243
ΣΤ. Ενστάσεις 1249
Z. Σώρευση με άλλες βάσεις 1250
H. Λειτουργική αρμοδιότητα 1251
Άρθρο 63Α – Απόδειξη 1256
Ι. Εισαγωγή 1259
ΙΙ. Διάρθρωση - Κοινές αρχές 1261
ΙΙΙ. Η ουσιαστική αξίωση 1262
Α. Αυτοτέλεια 1262
Β. Η επιβοηθητική λειτουργία 1264
Γ. Παρεχόμενες πληροφορίες 1266
Δ. Η επιφύλαξη της παρ. 4 1267
Ε. Άμυνα του υπόχρεου κατ’ άρθρα 261 και 262 ΚΠολΔ 1271
ΣΤ. Δικονομικά ζητήματα 1271
ΙV. Η δικονομική αξίωση 1278
Α. Φύση και περιεχόμενο της αξίωσης 1278
Β. Νομιμοποίηση 1281
Γ. Ο τρόπος άσκησης της δικονομικής αξίωσης 1282
Δ. Ορισμένο της δικονομικής αίτησης 1283
Ε. Άμυνα του εναγομένου 1285
ΣΤ. Διαδικαστική πορεία 1286
Ζ. Εκούσια συμμόρφωση - Απείθεια - Εκτέλεση 1288
Η. Προστασία των εμπιστευτικών πληροφοριών 1289
V. Επίμετρο 1290
Άρθρο 63Β – Δικαστικά έξοδα 1291
Ι. Εισαγωγή 1291
ΙΙ. Εθνικές, διεθνείς, και ενωσιακές διατάξεις 1292
ΙΙΙ. Δομή του άρθρου 63Β Ν 2121/1993 1293
IV. Βασικές αρχές κατά την επιδίκαση των εξόδων 1294
V. Αποδοτέα έξοδα 1296
VI. Επίμετρο 1299
Άρθρο 64 – Ασφαλιστικά µέτρα και συντηρητική απόδειξη 1301
Ι. Εισαγωγή 1303
II. Συντηρητική απόδειξη 1304
IIΙ. Ασφαλιστικά μέτρα προσωρινής ρύθμισης κατάστασης 1310
IV. Η συντηρητική κατάσχεση του άρθρου 64 παρ. 4 Ν 2121/1993 1318
V. Αντισταθμιστικές εγγυήσεις 1319
VΙ. Επίμετρο 1319
Άρθρο 64Α – Ασφαλιστικά μέτρα 1321
Άρθρο 65 – Αστικές κυρώσεις 1322
Ι. Εισαγωγή 1324
II. Αξίωση αναγνώρισης του δικαιώματος 1325
ΙΙΙ. Αξίωση άρσης της προσβολής και παράλειψής της στο μέλλον 1326
A. Η αξίωση άρσης της προσβολής 1326
Β. Η αξίωση παράλειψης της προσβολής στο μέλλον 1330
Γ. Αρχή της διάθεσης και αρχή της αναλογικότητας 1332
Δ. Ζητήματα ορισμένου 1333
Ε. Εκτέλεση 1334
ΣΤ. Λοιπά δικονομικά ζητήματα 1336
IV. Οι αποκαταστατικές αξιώσεις 1336
Α. Εισαγωγή 1336
Β. Αξιώσεις αποκατάστασης της υλικής ζημίας κατ’ άρθρο 65 παρ. 2 Ν 2121/1993 1337
Γ. Αξιώσεις αποκατάστασης της υλικής ζημίας κατ’ άρθρο 65 παρ. 3 Ν 2121/1993 1345
Δ. Συρροή των αποκαταστατικών αξιώσεων 1347
Ε. Η αξίωση χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης 1348
Άρθρο 65Α – Διοικητικές κυρώσεις 1350
I. Εισαγωγή 1352
II. Προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών 1354
III. Υλικοί φορείς ήχου και Φωνογραφήματα 1356
IV. Ζητήματα εφαρμογής 1358
V. Οπτικοακουστικά έργα, εκπομπές ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών και γεγονότα
που μεταδίδονται ταυτόχρονα με τη διενέργειά τους 1360
VI. Αρμόδιες αρχές ελέγχου, ενημέρωση δικαιούχων και ταυτοποίηση παραβατών 1364
VII. Έναρξη ισχύος 1366
Άρθρο 66 – Ποινικές κυρώσεις 1367
Ι. Γενικές παρατηρήσεις 1372
ΙΙ. Σχέση με αστική προσβολή 1374
ΙΙΙ. Αντικειμενική υπόσταση 1375
Α. Στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης 1375
Β. Οι επιμέρους αξιόποινες πράξεις 1378
IV. Υποκειμενική υπόσταση 1386
Α. Υπαιτιότητα 1386
Β. Πλάνη 1387
V. Διακεκριμένες μορφές [παρ. 3] 1387
VΙ. Εξάλειψη του αξιοποίνου [παρ. 10, 11, 11Α, 12, 13] 1389
VII. Ποινές 1392
VIII. Συρροή 1393
Άρθρο 66A – Τεχνολογικά µέτρα 1395
Ι. Εισαγωγή 1398
A. Διάρθρωση διάταξης 1398
Β. Τεχνολογικά μέτρα προστασίας και ψηφιακή διαχείριση δικαιωμάτων 1398
Γ. Η διεθνής διάσταση 1399
ΙΙ. Περιεχόμενο διάταξης 1400
Α. Έννοια και λειτουργία των τεχνολογικών μέτρων προστασίας 1400
Β. Η απαγόρευση εξουδετέρωσης των τεχνολογικών μέτρων προστασίας 1402
Γ. Τα όρια εφαρμογής τεχνολογικών μέτρων προστασίας 1407
ΙV. Συμπεράσματα 1411
Άρθρο 66B – Πληροφορίες για το καθεστώς των δικαιωµάτων 1413
Ι. Εισαγωγή 1414
A. Διάρθρωση διάταξης 1414
Β. Σχέση ρυθμιζόμενου αντικειμένου με την ψηφιακή διαχείριση δικαιωμάτων 1414
Γ. Η διεθνής διάσταση 1415
ΙΙ. Περιεχόμενο διάταξης 1417
Α. Έννοια και έννομη προστασία 1417
Β. Λειτουργία-Πρακτικές εφαρμογές ΠΚΔ 1419
ΙΙΙ. Συμπερασματικές σκέψεις 1421
Άρθρο 66Γ – Δηµοσιότητα αποφάσεων 1423
Ι. Εισαγωγή 1423
ΙΙ. Μέτρα για τη διάδοση των πληροφοριών σχετικά με την απόφαση 1426
ΙΙΙ. Υποβολή αιτήματος 1427
IV. Απόφαση δικαστηρίου 1428
V. Εκτέλεση 1429
Άρθρο 66Δ – Κώδικες δεοντολογίας και ανταλλαγή πληροφοριών 1431
Άρθρο 66Ε – Ενίσχυση της προστασίας των δικαιωµάτων στο διαδίκτυο 1433
I. Εισαγωγή 1441
II. Νομική φύση ΕΔΠΠΙ - παρ. 2, 3 και 11 άρθρου 66Ε Ν 2121/1993 1442
III. Ενεργητική νομιμοποίηση δικαιούχου-αιτούντα 1444
IV. Παθητική νομιμοποίηση 1445
V. Aρμοδιότητα ΕΔΠΠΙ 1450
VI. Προϋποθέσεις παραδεκτού αίτησης 1452
VII. Άλλα μέτρα 1453
Α. Άλλα πρόσφορα μέτρα 1453
Β. Δημιουργία «μαύρης λίστας» και δημοσίευση αποφάσεων 1455
VIII. Χαρακτήρας αποφάσεων ΕΔΠΠΙ 1456
Α. «Στατικός» χαρακτήρας 1456
Β. «Δυναμικός» χαρακτήρας 1456
IX. Αντιμετώπιση προσβολής δικαιωμάτων επί γεγονότων που μεταδίδονται ταυτόχρονα
με τη διενέργειά τους (“live” αποφάσεις διακοπής πρόσβασης) 1461
Α. Γενικά 1461
Β. Προϋποθέσεις έκδοσης απόφασης στο πλαίσιο της παρ. 10Α 1463
Γ. Έκδοση απόφασης 1469
Δ. Ο δυναμικός χαρακτήρας των αποφάσεων της παρ. 10Α 1471
Ε. Εχέγγυα 1474
ΣΤ. Οι διοργανωτές αθλητικών εκδηλώσεων 1475
X. Κατάργηση τήρησης Μητρώου 1477
XΙ. Επιβολή προστίμων 1478
ΧΙΙ. Επίδραση της Πράξης για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες (Digital Services Act (DSA)) 1478
Άρθρο 66ΣΤ – Ορισµός παρόχου επιγραµµικών υπηρεσιών ανταλλαγής περιεχοµένου
και χρήση έργων ή άλλων αντικειµένων προστασίας από παρόχους
επιγραµµικών υπηρεσιών διαµοιρασµού περιεχοµένου 1481
Ι. Εισαγωγή 1485
ΙΙ. Ιστορικό νομικό πλαίσιο και υιοθέτηση του άρθρου 17 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/790 1485
ΙΙΙ. Υποκείμενο ευθύνης: «πάροχοι επιγραμμικών υπηρεσιών ανταλλαγής/ διαμοιρασμού
περιεχομένου» 1486
ΙV. Πεδίο εφαρμογής: «ειδικός μηχανισμός ευθύνης» για παρουσίαση ή διάθεση στο κοινό 1487
V. Μηχανισμός κατ’ εξαίρεση περιορισμού ευθύνης 1489
VI. Εκ των προτέρων προστασία νόμιμων χρήσεων 1492
Α. Εξαιρέσεις και περιορισμοί 1493
Β. Απαγόρευση γενικής υποχρέωσης ελέγχου 1494
VΙI. Εκ των υστέρων προστασία νόμιμων χρήσεων 1496
VIΙΙ. Συμβατότητα της ελληνικής μεταφοράς 1497
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ
Τελικές και µεταβατικές διατάξεις
Άρθρο 67 – Εφαρµοστέο δίκαιο 1498
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 1500
Α. Γενικά 1500
Β. Η δομή και η σημασία της διάταξης 1500
Γ. Διεθνής δικαιοδοσία 1501
ΙΙ. Εφαρμοστέο δίκαιο και διεθνείς συμβάσεις 1501
Α. Η Διεθνής Σύμβαση Βέρνης - Παρισίων 1501
Β. Παγκόσμια Σύμβαση της Γενεύης- Συμφωνία TRIPS 1507
Γ. Η Σύμβαση της Ρώμης για τα συγγενικά δικαιώματα 1507
Δ. Oι Συμβάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας (WIPO)
για την πνευματική ιδιοκτησία (WCT) και τις εκτελέσεις και τα φωνογραφήματα (WPPT) 1508
III. Οι διατάξεις των παρ. 1-3 του άρθρου 67 1508
Α. Γενικά 1508
Β. Τήρηση αμοιβαιότητας 1509
Γ. Έννοια δημοσίευσης 1510
Δ. Έννοια ένδικης προστασίας 1510
Ε. Διάρκεια προστασίας 1510
ΣΤ. Μη εκούσιες άδειες εκμετάλλευσης 1510
ΙV. Η επιρροή του ενωσιακού δικαίου στο εφαρμοστέο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας 1511
Α. Γενικά 1511
Β. Το άρθρο 18 ΣΛΕΕ (πρώην 12 ΣυνθΕΚ) 1512
Γ. Η συνυπογραφή από την Ε.Ε. των Συμβάσεων WCT και WPPT 1513
V. Το εφαρμοστέο δίκαιο στις ενδοσυμβατικές ενοχές 1513
Α. Οι εφαρμοστέες διατάξεις 1513
Β. Ο κανόνας lex voluntatis 1514
Γ. Εφαρμοστέο δίκαιο ελλείψει επιλογής των μερών 1515
Δ. Συναίνεση 1516
Ε. Τύπος της σύμβασης 1517
ΣΤ. Διατάξεις δημόσιας τάξης 1517
Ζ. Διατάξεις αναγκαστικού δικαίου 1517
VI. Ο Κανονισμός 864/2007 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές 1518
Α. Πεδίο εφαρμογής 1518
Β. Έκταση εφαρμογής 1519
VII. Lex loci protectionis και διασυνοριακές αδικοπραξίες 1519
Α. Διεθνής δικαιοδοσία 1519
Β. Εφαρμοστέο δίκαιο 1520
Γ. Τήρηση αμοιβαιότητας 1520
Άρθρο 68 – Μη αναδρομικότητα του νόμου 1521
Ι. Εισαγωγικά 1521
ΙΙ. Έργα που έπαυσαν να προστατεύονται 1522
ΙΙΙ. Προγράμματα η/υ και συγγενικά δικαιώματα 1523
ΙV. Συμβάσεις 1523
Άρθρο 68Α – Διαχρονικό δίκαιο 1525
Ι. Αναβίωση του δικαιώματος 1527
ΙΙ. Εφαρμογή δικαίου χώρας προέλευσης 1529
Α. Δορυφορικές μεταδόσεις 1529
Β. Επιγραμμικές υπηρεσίες 1530
ΙΙΙ. Εισαγωγή περιορισμών και νέων ρυθμίσεων 1530
Άρθρο 69 – Σύσταση Οργανισµού Πνευµατικής Ιδιοκτησίας 1532
Ι. Εισαγωγή 1534
ΙΙ. Φύση ΟΠΙ 1535
ΙΙΙ. Αρμοδιότητες του ΟΠΙ 1536
Α. Κανόνας 1536
Β. Εξαίρεση 1540
IV. Επιχορήγηση ΟΠΙ 1541
Α. Οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και προστασίας 1541
Β. Λοιπές επιχορηγήσεις 1542
Άρθρο 70 – Οργανισµοί συλλογικής διαχείρισης που λειτουργούν 1543
Ι. Πεδίο εφαρμογής διάταξης 1543
ΙΙ. Σωματεία δημιουργών 1544
Άρθρο 71 – Εφαρµογή Κοινοτικών Οδηγιών 1545
Άρθρο 72 – Κατάργηση διατάξεων και ρύθµιση άλλων θεµάτων 1548
I. Καταργηθείσες διατάξεις 1549
ΙΙ. Ρύθμιση άλλων θεμάτων 1551
Α. Διατάξεις περιορισμένης εφαρμογής (παρ. 2, 4 και 7) - Κριτική επισκόπηση 1551
Β. Η αναφορά του ονόματος του φωτογράφου στις δημοσιεύσεις φωτογραφιών 1554
Γ. Όρια δικαιώματος δημιουργού βάσης δεδομένων 1555
Δ. Κωδικοποίηση νομοθεσίας δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας 1556
ΙΙΙ. Βασικά συμπεράσματα 1556
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ
Πολιτιστικά ζητήματα και άλλες ρυθμίσεις
Άρθρα 73-76 (παραλείπονται)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Έναρξη ισχύος
Άρθρο 77 1557
ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ 1559
Σελ. 1
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Αντικείµενο και περιεχόµενο του δικαιώµατος της πνευµατικής ιδιοκτησίας
Άρθρο 1
Πνευµατική ιδιοκτησία
1. Οι πνευµατικοί δηµιουργοί µε τη δηµιουργία του έργου, αποκτούν πάνω σ’ αυτό πνευµατική ιδιοκτησία, που περιλαµβάνει, ως αποκλειστικά και απόλυτα δικαιώµατα, το δικαίωµα της εκµετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωµα) και το δικαίωµα της προστασίας του προσωπικού τους δεσµού προς αυτό (ηθικό δικαίωµα).
2. Τα δικαιώµατα αυτά περιλαµβάνουν τις εξουσίες, που προβλέπονται στα άρθρα 3 και 4 του παρόντος νόµου.
Βασική βιβλιογραφία και αρθρογραφία: – Ασπρογέρακας-Γρίβας Κ., Θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας και νομολογιακή έρευνα αυτών εν Ελλάδι, 1975. – Γαζής Α., Η επίδραση του Συντάγματος επί του Αστικού Δικαίου, Δημοσιεύματα του Ελληνικού Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου, Αθήναι 1976. – Ιωάννου Τ./Λυκιαρδόπουλος Κ., Η πνευματική ιδιοκτησία, β΄ εκδ. 1962. – Καλλινίκου Δ., Πνευματική Ιδιοκτησία και Συγγενικά Δικαιώματα, εκδ. Σάκκουλας, 4η έκδ., 2021. – Κασιμάτης Γ., Η συνταγματική έννοια της ιδιοκτησίας και η διεύρυνση αυτής, ΕΔΔΔ 1974, 220. – Κοτσίρης Λ., Πνευματική ιδιοκτησία, η πιο ιερή. Άνοδος, αμφισβήτηση και η συμβολή της τέχνης, Διάλεξη στην Ακαδημία Αθηνών, Πρακτικά 80, 2005 Ι, τεύχος γ΄, 157. – Κοτσίρης Λ., Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας, εκδ. Σάκκουλας, 4η έκδ., 2005 ΙΙ. – Κοτσίρης Λ./Σταματούδη Ε., Νόμος για την Πνευματική Ιδιοκτησία. Κατ’ άρθρο Ερμηνεία, εκδ. Σάκκουλας, 2009. – Κουμάντος Γ., Πνευματική Ιδιοκτησία, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλας, 8η έκδ., 2002. – Κουμάντος Γ., Ένας οδηγός στο νέο νόμο για την πνευματική ιδιοκτησία, 1993. – Κρίππας Γ., Η συνταγματική προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, 1999. – Μαρίνος Μ.-Θ., Πνευματική Ιδιοκτησία, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλας, 2η έκδ., 2004. – Μελάς B., Το έργον του πνεύματος ως αντικείμενον της υπό του νόμου παρεχομένης προστασίας Επιθ. Βιομηχ. Ιδιοκτησίας, β΄ τ. 1963/1964, 1. – Μελάς B., Γύρω από το πρόβλημα της φύσης του δικαιώματος του πνευματικού δημιουργού (με αφορμή τον καινούργιο μας νόμο), ΕΕμπΔ 1994, 501. – Μελάς B., Σχόλιο υπό ΣτΕ 1465/1954 ΕΕΝ 1955, 79. – Μιχαηλίδης-Νουάρος, Περί το πρόβλημα της φύσεως της πνευματικής ιδιοκτησίας, ΕΕΝ 1958, 913. – Πολυζωγόπουλος K., Αναγκαστική εκτέλεση για χρηματικές απαιτήσεις στην πνευματική ιδιοκτησία, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλας, 1987. – Σαραφιανός Δ., Συνταγματική προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας και κοινωνία της πληροφορίας, ΤοΣ 2003, 64.9 – Σταματούδη Ε., Η πρωτοτυπία στο δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΔΙΤΕ 2016, 49. – Χριστοδούλου Κ., Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2η έκδ., 2023. – Stamatoudi Ι. (ed.), Copyright and the Digital Agenda for Europe: Current Regulations and Challenges for the Future, Sakkoulas Publications, Athens - Thessaloniki, P.N. Sakkoulas, 2015. – Stamatoudi Ι. (ed.), New Developments in EU and International Copyright Law, Information Law Series (Hugenholtz B. (general editor)), Wolters Kluwer, 2016. – Stamatoudi Ι., The concept of originality in Greece in Indranath Gupta, Vishwas H. Devaiah and Manveen Singh (eds), Handbook on Originality in Copyright: Cases and Materials, Springer Nature, 2023 https://link.springer.com/referencework/10.1007/978-981-19-1144-6 ((DOI:10.1007/978-981-19-1144-6; ISBN:978-9-81-191144-6). – Stamatoudi Ι./Torremans P. (eds) Copyright in the New Digital Environment: The Need to Redesign Copyright, Sweet & Maxwell, 2000. – Stamatoudi Ι., Originality under EU Copyright Law, in Paul Torremans (ed.), Copyright Law: A Handbook of Contemporary Research, Edward Elgar Publishing, 2017. – Stamatoudi I./Torremans P. (eds), European Union Copyright Law. A Commentary, Edward Elgar Publishing, Cheltenham (UK) - Northampton (US), 2014, and 2021 (2nd ed.). – Sterk S., Rhetoric and Reality in Copyright Law, 94 MICH. L. REV. 1197 (1996).
Σελ. 2
1Το ελληνικό σύστημα προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας και των συγγενικών δικαιωμάτων ακολουθεί την ηπειρωτική παράδοση του “droit d’auteur” με σαφή προσανατολισμό στο φυσικό δίκαιο και στην πολιτιστική διάσταση δίνοντας έμφαση στα δικαιώματα του δημιουργού και στις σχετικές ασφαλιστικές δικλείδες για την προστασία του. Σε αυτά προστίθενται συνήθως και ένα υψηλό κριτήριο πρωτοτυπίας για τα έργα παρόλο που στο πλαίσιο πλέον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της δραστήριας νομοθετικής και νομολογιακής εμπλοκής της στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας πολλά από τα εθνικά χαρακτηριστικά του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν εναρμονιστεί μεταξύ των δύο νομικών παραδόσεων, εκείνης του κοινοδικαίου (αγγλοσαξωνική παράδοση) και αυτής του ηπειρωτικού δικαίου.
2Η πνευματική ιδιοκτησία είναι ένα ενιαίο δικαίωμα (με βάση τη μονιστική θεωρία, η οποία υπερισχύει στη θεωρία), απόλυτο και αποκλειστικό, από το οποίο απορρέουν περιουσιακής και ηθικής φύσεως εξουσίες (δικαιώματα) με την ίδια διάρκεια προστασίας. «Απόλυτο» με την έννοια ότι η πνευματική ιδιοκτησία έχει ισχύ έναντι όλων και δίνει στο δημιουργό την εξουσία να στραφεί και να αποκρούσει κάθε προσβολή τρίτων πάνω στο έργο. «Αποκλειστικό» διότι υποδηλώνει ότι ο δημιουργός έχει την άμεση και αποκλειστική εξουσία πάνω στο έργο του και ότι μόνον αυτός μπορεί να επιτρέψει ή να απαγορεύσει την εκμετάλλευσή της.
3Το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας αποκτάται από τον δημιουργό αυτοδίκαια (αρχή της αυτόματης προστασίας), χωρίς καμία περαιτέρω ενέργεια (π.χ. κατάθεση σε κάποιον κρατι-
Σελ. 3
κό οργανισμό για κατοχύρωση, επίθεση ένδειξης επί του έργου, κοκ), με μόνη τη δημιουργία του έργου, χωρίς να απαιτείται καν η ολοκλήρωσή του. Πρώιμα σχέδια ή κομμάτια ενός έργου, ήτοι ενός πνευματικού δημιουργήματος λόγου, τέχνης ή επιστήμης, που εκφράζεται με οποιαδήποτε μορφή (α. 2 παρ. 1 του Ν 2121), επίσης προστατεύονται με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας στον βαθμό που είναι πρωτότυπα.
4Συστήματα κατάθεσης έργων για την απόκτηση βεβαίας χρονολογίας, όπως το σύστημα ηλεκτρονικής χρονοσήμανσης του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΟΠΙ), δεν αποτελούν διατύπωση/προδικασία προστασίας ούτε απαραίτητη/τυπική προϋπόθεση αυτής. Τίθενται μόνον για την διευκόλυνση των πολιτών μέσω της πιστοποίησης περί της ύπαρξης ενός έργου (ανεξάρτητα της προστασίας του ή μη) τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
5Επίσης στο ελληνικό δίκαιο δεν απαιτείται η ενσωμάτωση του έργου σε κάποιον υλικό ή ψηφιακό φορέα (fixation) ούτε η ένταξή του σε κάποια κατηγορία έργων (classification), όπως συμβαίνει συνήθως στα δίκαιο των αγγλοσαξωνικών χωρών, προκειμένου να προστατευθεί. Σε κάθε περίπτωση μετά την νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται ότι η προϋπόθεση προστασίας ενός έργου είναι μία, η πρωτοτυπία (ήτοι αυτό να συνιστά την «προσωπική πνευματική εργασία του δημιουργού του»), κριτήριο που αφίσταται του αγγλοσαξωνικού κριτηρίου, αποκλείοντας οποιαδήποτε άλλη προϋπόθεση. Διαφοροποιήσεις στο δίκαιο των κρατών μελών της ΕΕ ως προς την προστασία των έργων ανάλογα με τη φύση τους επίσης απαγορεύονται.
6Είναι σαφές στον νόμο ότι το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας αποκτάται με τη δημιουργία του έργου και μόνον και αναγνωρίζεται απευθείας στον δημιουργό. Ο δημιουργός μπορεί να είναι φυσικό πρόσωπο μόνον με την έννοια ότι μόνον φυσικό πρόσωπο μπορεί να ασκήσει
Σελ. 4
δημιουργικότητα (αρχή της αληθείας). Συνεπώς ο δημιουργός αποκτά ένα «νομικό μονοπώλιο», το οποίο μπορεί να ασκήσει κατ’ αποκλειστικότητα αποκλείοντας κάθε τρίτο από την χρήση του έργου του (εκτός από τις περιπτώσεις των ρητά αναφερόμενων στον νόμο εξαιρέσεων). Το νομικό -περιορισμένο χρονικά- μονοπώλιο λειτουργεί ως ένα (οικονομικό και ηθικό) κίνητρο για τον δημιουργό προκειμένου να συνεχίσει να δημιουργεί προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και του πολιτισμού. Αποτελεί επίσης και μία ανταμοιβή (σύμφωνα με τη θεωρία του φυσικού δικαίου) σε σχέση με το έργο του, το οποίο δεδομένου ότι πηγάζει από εκείνον και αποτελεί προσωπικό του πνευματικό δημιούργημα, ο ίδιος θα πρέπει και να μπορεί να το εκμεταλλεύεται.
7Το δικαίωμα της πνευματικής ιδιοκτησίας έχει δύο εκφάνσεις. Το περιουσιακό δικαίωμα που επιτρέπει στον δημιουργό να εκμεταλλεύεται το έργο του κατ’ αποκλειστικότητα και συνεπώς να αποκομίζει -εάν επιθυμεί- κέρδος από αυτό, και το ηθικό δικαίωμα, το οποίο προστατεύει τον προσωπικό δεσμό του δημιουργού προς το έργο του. Τα δικαιώματα αυτά περιλαμβάνουν επιμέρους εξουσίες/δικαιώματα, οι οποίες σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 1 προβλέπονται στα άρθρα 3 και 4 του νόμου. Αυτό ωστόσο είναι ανακριβές διότι υπάρχουν και άλλα άρθρα εντός του Ν 2121/1993, τα οποία αναφέρονται στα σχετικά δικαιώματα, όπως, για παράδειγμα, τα άρθρα 3Α (Μετάδοση σημάτων - φορέων προγραμμάτων μέσω απευθείας διαβίβασης από ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς), 3Β (Παρεπόμενες επιγραμμικές υπηρεσίες - Αρχή της χώρας προέλευσης) και 5 (Δικαίωμα παρακολούθησης).
8Αν και οι περιουσιακές και ηθικές εξουσίες απορρέουν από το ενιαίο δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας, είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους και έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα, το ηθικό δικαίωμα θεωρείται διάταξη αναγκαστικού δικαίου και δεν μεταβιβάζεται εν ζωή, σε αντίθεση με το περιουσιακό δικαίωμα που είναι μεταβιβαστό. Ολόκληρο το περιουσιακό δικαίωμα (περιουσιακό και ηθικό) μπορεί να μεταβιβαστεί μόνο λόγω κληρονομικής διαδοχής.
9Τέλος, η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας θεωρείται βασικό ανθρώπινο δικαίωμα που προβλέπεται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στην Ευρω-
Σελ. 5
παϊκή Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και είναι ακόμη συνταγματικά κατοχυρωμένο (άρθρο 17(1) Σ).
1 . Μαρίνος Μ.-Θ., Πνευματική Ιδιοκτησία, 2004, σελ. 18.
2 . Βλέπε για παράδειγμα το ενωσιακό κριτήριο πρωτοτυπίας, όπως αυτό εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Stamatoudi I./Torremans P. (eds), European Union Copyright Law. A Commentary, Edward Elgar Publishing, Cheltenham (UK) - Northampton (US), 2014, and 2021 (2nd ed.) και Σταματούδη Ε., Η πρωτοτυπία στο δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΔΙΤΕ 2016, 49.
Άρθρο 2
Αντικείµενο του δικαιώµατος
1. Ως έργο νοείται κάθε πρωτότυπο πνευµατικό δηµιούργηµα λόγου, τέχνης ή επιστήµης, που εκφράζεται µε οποιαδήποτε µορφή, ιδίως τα γραπτά ή προφορικά κείµενα, οι µουσικές συνθέσεις, µε κείµενο ή χωρίς, τα θεατρικά έργα, µε µουσική ή χωρίς, οι χορογραφίες και οι παντοµίµες, τα οπτικοακουστικά έργα, τα έργα των εικαστικών τεχνών, στα οποία περιλαµβάνονται τα σχέδια, τα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, τα χαρακτικά έργα και οι λιθογραφίες, τα αρχιτεκτονικά έργα, οι φωτογραφίες, τα έργα των εφαρµοσµένων τεχνών, οι εικονογραφήσεις, οι χάρτες, τα τρισδιάστατα έργα που αναφέρονται στη γεωγραφία, την τοπογραφία, την αρχιτεκτονική ή την επιστήµη.
2. Νοούνται επίσης ως έργα οι µεταφράσεις, οι διασκευές, οι προσαρµογές και οι άλλες µετατροπές έργων ή εκφράσεων της λαϊκής παράδοσης, καθώς και οι συλλογές έργων ή συλλογές εκφράσεων της λαϊκής παράδοσης ή απλών γεγονότων και στοιχείων, όπως οι εγκυκλοπαίδειες και οι ανθολογίες εφόσον η επιλογή ή η διευθέτηση του περιεχοµένου τους είναι πρωτότυπη. Η προστασία των έργων της παρούσας παραγράφου γίνεται µε την επιφύλαξη των δικαιωµάτων στα προϋπάρχοντα έργα, που χρησιµοποιήθηκαν ως αντικείµενο των µετατροπών ή των συλλογών. [Όπως η παρ. 2 τροποποιήθηκε µε το άρθρο 7 παρ. 2 του Ν 2819/2000 (ΦΕΚ Α΄ 84/15.3.2000).]
2α. Αντικείµενο προστασίας είναι και οι βάσεις δεδοµένων οι οποίες λόγω της επιλογής ή διευθέτησης του περιεχοµένου τους αποτελούν πνευµατικά δηµιουργήµατα.
Η προστασία αυτή δεν εκτείνεται στο περιεχόµενο των βάσεων δεδοµένων και δεν θίγει κανένα από τα δικαιώµατα που υφίστανται στο περιεχόµενο αυτό. Ως βάση δεδοµένων νοείται η συλλογή έργων, δεδοµένων ή άλλων ανεξάρτητων στοιχείων, διευθετηµένων κατά συστηµατικό ή µεθοδικό τρόπο και ατοµικώς προσιτών µε ηλεκτρονικά µέσα ή µε άλλο τρόπο (άρθρα 3 και 1 παρ. 2 Οδηγίας 1996/9). [Όπως η παρ. 2α προστέθηκε µε το άρθρο 7 παρ. 1 του Ν 2819/2000 (ΦΕΚ Α΄ 84/15.3.2000).]
3. Με την επιφύλαξη των διατάξεων του Κεφαλαίου 7 του παρόντος νόµου, θεωρούνται ως έργα λόγου προστατευόµενα κατά τις διατάξεις περί πνευµατικής ιδιοκτησίας τα προγράµµατα ηλεκτρονικών υπολογιστών και το προπαρασκευαστικό υλικό του σχεδιασµού τους. Η προστασία παρέχεται σε κάθε µορφή έκφρασης ενός προγράµµατος ηλεκτρονικού υπολογιστή. Οι ιδέες και οι αρχές στις οποίες βασίζεται οποιοδήποτε στοιχείο προγράµµατος ηλεκτρονικού υπολογιστή, περιλαµβανοµένων και εκείνων στις οποίες βασίζονται τα συστήµατα διασύνδεσής του, δεν προστατεύονται κατά τον παρόντα νόµο. Ένα πρόγραµµα ηλεκτρονικού υπολογιστή θεωρείται πρωτότυπο εφόσον είναι προσωπικό πνευµατικό δηµιούργηµα του δηµιουργού του. Αντικείµενο προστασίας είναι και το ψηφιακό αρχείο σχεδιασµού µε τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή (Computer Aided Design File - C.A.D. File), εφόσον περιλαµβάνει πηγαίο κώδικα. [Όπως το τελευταίο εδάφιο προστέθηκε µε το άρθρο 53 παρ. 1 του Ν 4961/2022 (ΦΕΚ Α΄ 146/27.7.2022).]
4. Η προστασία του παρόντος νόµου είναι ανεξάρτητη από την αξία και τον προορισµό του έργου, καθώς και από το γεγονός ότι το έργο προστατεύεται ενδεχοµένως και από άλλες διατάξεις.
5. Η προστασία του παρόντος νόµου δεν εκτείνεται σε επίσηµα κείµενα µε τα οποία εκφράζεται η άσκηση πολιτειακής αρµοδιότητας και ιδίως σε νοµοθετικά, διοικητικά ή δι-
Σελ. 7
καστικά κείµενα, καθώς και στις εκφράσεις της λαϊκής παράδοσης, στις ειδήσεις και στα απλά γεγονότα ή στοιχεία.
Βασική βιβλιογραφία και αρθρογραφία: – Γαρουφαλιά Ό., Τα εικαστικά έργα και η νομική τους προστασία, εκδ. Σάκκουλας, 2002. – Γεωργόπουλος Γ., Τρισδιάστατη εκτύπωση στο ελληνικό δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας: τρία ζη-τήματα και η έννοια της χρήσης, ΔΙΤΕ 2023, 16-23. – Δεσποτίδου Ά., Η προστασία του τίτλου, ΕπισκΕΔ 1995, 717. – Καλλινίκου Δ., Η προστασία των δημοσιογράφων κατά το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας, ΧρΙΔ 2001, 289. – Καλλινίκου Δ., Πνευματική ιδιοκτησία - αρχαία έργα - αποκατάσταση παλιών κειμένων και επιγραφές, ΚριτΕ 1997, 101. – Καλλινίκου Δ., Πνευματική Ιδιοκτησία και Συγγενικά Δικαιώματα, εκδ. Σάκκουλας, 4η έκδ., 2021. – Κανελλοπούλου-Μπότη Μ., Νομική προστασία βάσεων δεδομένων, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2004. – Κοτσίρης Λ., Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας, εκδ. Σάκκουλας, 4η έκδ., 2005. – Κοτσίρης Λ./Σταματούδη Ε., Νόμος για την Πνευματική Ιδιοκτησία. Κατ’ άρθρο Ερμηνεία, εκδ. Σάκκουλας, 2009. – Κουμάντoς Γ., Βάσεις δεδομένων και κοινοτικές οδηγίες, ΝοΒ 2002, 501. – Κουμάντος Γ., Πνευματική Ιδιοκτησία, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλας, 8η έκδ., 2002. – Κωνσταντίνου Π., Τα συλλεκτικά έργα στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας, ΕπισκΕΔ 2006, 983. – Μαρίνος Μ.-Θ., Πνευματική Ιδιοκτησία, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλας, 2η έκδ., 2004. – Μαρίνος Μ.-Θ., TV Format: προστασία κατά την πνευματική ιδιοκτησία και τον αθέμιτο ανταγωνισμό, ΔΙΤΕ 2006, 160. – Μαρίνος Μ.-Θ., Λογισμικό - Νομική Προστασία και Συμβάσεις Ι, ΙΙ, εκδ. Κριτική, Αθήνα, 1989 και 1992. – Μαρίνος Μ.-Θ., Αθέμιτος Ανταγωνισμός, 4η έκδ. – Μαρίνος Μ.-Θ., Ψηφιακός μετασχηματισμός και δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας: μονοστοχικό ή πολυστοχικό δίκαιο; - Από την προστασία του δημιουργού σε δίκαιο προστασίας των επενδύσεων; ΧρΙΔ 2023, 641 επ. – Παπαδοπούλου Α., Η προστασία των αρχιτεκτονικών έργων από τη σκοπιά του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας, ΕλλΔνη 1997, 1979. – Σκούρτης Δ., Η προστασία των φωτογραφιών κατά το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας, ΕλλΔνη 1996, 1234. – Σταματούδη Ε./Παπαδοπούλου Μ.-Δ., Βιομηχανικά σχέδια και υποδείγματα και η αλληλεπίδραση δικαίων βιομηχανικής και πνευματικής ιδιοκτησίας, ΔΙΤΕ 2016, 518. – Σταματούδη Ε., Προστασία έργων νέας τεχνολογίας και έργων στο Internet κατά το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας και το παράδειγμα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, στο βιβλίο Σύμμεικτα Γεωργίου Κουμάντου, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλας, 2004, 1007. – Σταματούδη Ε., Η προστασία των πολυμέσων ως λογισμικών, βάσεων δεδομένων ή οπτικοακουστικών έργων, ΧρΙΔ 2001, 785. – Σταματούδη Ε., «Οι γεύσεις δεν προστατεύονται με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας: το σωστό συμπέρασμα σε λάθος νομική βάση», Σχόλιο στην απόφαση ΔΕΕ C-310/2017 Levola Hengelo ΒV κατά Smilde Foods ΒV, ΔΙΤΕ 2018, 546. – Σταυρίδου Σ., Η μετάφραση κατά το νέο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας, ΕλλΔνη 1994, 1000. – Σταυρίδου Σ., Ζητήματα προστασίας οπτικοακουστικών έργων στο ψηφιακό περιβάλλον, ΧρΙΔ 2002, 387. – Συνοδινού Τ.-Ε., Η νομική προστασία των βάσεων δεδομένων, εκδ. Σάκκουλας, 2004. – Συνοδινού Τ.-Ε., Νέα δεδομένα για τις βάσεις δεδομένων, ΔΙΤΕ 2005, 63. – Σχινάς Ι., Η βάση δεδομένων ως αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας, ΕλλΔνη 1996, 1216. – Τουντόπουλος Β., Η νομική προστασία των ιστοσελίδων στο διαδίκτυο, ΕπισκΕΔ 2006, 358. – Χριστοδούλου Κ., Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2η έκδ., 2023. – Ψάρρας Α., Η εμπορική εκμετάλλευση της φήμης προσώπων ή έργων του πνεύματος, ΕΕμπΔ 1993, 345. – Bechtold S., 3D Printing, Intellectual Property and Innovation Policy, IIC 2016.517επ. – Dagne T./Dubeau C., 3D Printing and the Law: Are CAD Files Copyright-Protected?, Intellectual Prop-erty Journal 28, σ. 101επ. – Dreier Τ./Hugenholtz P.B. (επιμ.), Concise European Copyright Law, Kluwer Law International, Ολλανδία, 2006. – Ebeling M.J., Die Grenzen des Urheberrechts im 3D-Druck. – Gendreau Υ., Le critère de la fixation en droit d’ auteur RIDA 1994, 111. – Gerlach T., εις Dünnwald R./Gerlach T., Schutz des ausübenden Künstlers, Kommentar zu §§ 73 bis 83 UrhG.– Haffner M.C., 3D im Urheberrecht, Eine Urheberrechtliche Analyse ausgewählter zur Bilderzeugung und -bearbeitung, zur Objektvermessung und -replikation. – Kerever Α., La determination de l’auteur de l’ oeuvre, Congrès de la Mer Egée II, ALAI 1991, 25. – Leistner M., εις: Schricker G./Loewenheim U., Urheberrecht, 5. Aufl. – Leupold A./Glossner S., εις: Leupold A./Wiebe A./Glossner S., IT-Recht, 4. Aufl. – Loderer G.T., Privater 3D-Druck und Urheberrecht in der Schweiz, GRUR Int. 2018.20. – Lucas Α./Lucas H.-J., Traité
Σελ. 8
de la propriété littéraire et artistique, Litec, 5e ed. Παρίσι, 2017. – Moser A., Personal Manufacturing und Urheberrecht – 3D Druck im privaten Umfeld. – Nordemann J. B./Rüberg M./Schaefer M., 3D-Druck als Herausforderung für die Immaterialgüterrechte, NJW 2015, 1265. – Osborn L., 3d printing and intellectual property, Texas A&M Law Review 2013-2014, σ. 811επ. – Papadopoulou M-D./Stamatoudi I., “Present and future of the copyright/design interface in Greece” σε Derclaye E. (επιμ.), Copyright/Design Interface in the EU, Cambridge University Press, Cambridge, 2018, σελ. 80. – Pollaud-Dulian F., Le droit d’auteur, Economica, Παρίσι, 2005. – Pollaud-Dulian F., Les auteurs de l’oeuvre audiovisuelle, RIDA 1996, 51. – Schmoll A./Ballestrem J./Hellenbrand J./Soppe M., Dreidimensionales Drucken und die vier Dimensi-onen des Immaterialgüterrechts, GRUR 2015, 1041. – Solmecke C./Kocatepe S., Der 3D-Druck – Ein neuer juristischer Zankapfel? K&R 2014, 782. – Stamatoudi I., Multimedia products as copyright works, Cambridge University Press, 2002. – Stamatoudi I., To what extent are multimedia products databases, σε Stamatoudi I./Torremans P. (επιμ.), Copyright in the New Digital Environment: The Need to Redesign Copyright, Sweet & Maxwell, Λονδίνο, 2000, 17. – Stamatoudi I., To what extent are multimedia works films? σε Dessemontet F./Gani R. (επιμ.), Creative ideas for intellectual property, The ATRIP Papers 2000 -2001, CEDIDAC, Λωζάννη, 2002, 90. – Stamatoudi I., Could multimedia works be protected as a form of audiovisual works? σε Torremans P. (επιμ.), Issues emerging in a digital society, Elgar Publishing, Λονδίνο, 2007, 185. – Stamatoudi I., The EU Database Directive: Reconceptualising copyright and tracing the future of the sui generis right Revue Hellénique de Droit International, 1997, 435. – Stamatoudi I.,“Joy” for the claimant. Can a Film Also Be Protected as a Dramatic Work? Intellectual Property Quarterly 2000, 117. – Stamatoudi I., Are sophisticated multimedia works comparable to video games? Journal of the Copyright Society of the USA 2001, 467. – Stamatoudi I., The protection of intangible property by means of the Unesco Convention on the safeguarding of intangible heritage and intellectual property law, Revue Hellénique de droit International 2004, 149. – Stamatoudi I./Koumantos G., Greek Copyright Law, P. Sakkoulas, Athens, 2014. – Stamatoudi I./Torremans P. (eds), European Union Copyright Law. A Commentary, Edward Elgar Publishing, Cheltenham (UK) - Northampton (US), 2021 (2nd ed.). – Stamatoudi I. (ed.), Copyright and the Digital Agenda for Europe: Current Regulations and Challenges for the Future, Sakkoulas Publications, Athens - Thessaloniki, 2015. – Stamatoudi I. (ed.), New Developments in EU and International Copyright Law, Information Law Series (Hugenholtz B. (general editor)), Wolters Kluwer, 2016. – Strowel A., L’originalité en Droit d’auteur: un critère à géométrie variable, J.T. 1991, 513. – Wiebe A., εις: Leupold A./Wiebe A./Glossner S., IT-Recht, 4. Aufl.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις
Α. Γενικά 1-5
Β. Προστασία ανεξάρτητη από την αξία, τον προορισμό ή την προστασία του έργου με άλλες διατάξεις 6
1. Η αξία του έργου 7
2. Ο προορισμός του έργου 8
3. Προστασία από άλλες διατάξεις 9
Γ. Σύγκρουση του δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας με άλλες διατάξεις νόμων 10
Δ. Δημιουργία έργου χωρίς εκκαθάριση δικαιωμάτων 11
Ε. Όταν το έργο συνιστά προσβολή δικαιωμάτων τρίτων 12
ΣΤ. Έλλειψη διατυπώσεων 13
Ζ. Διάκριση έργου από υλικό φορέα 14
ΙΙ. Στοιχεία της έννοιας του έργου
Α. Πνευματικό Δημιούργημα 15-18
Β. Μορφή
1. Γενικά 19-20
2. Διάκριση μεταξύ ιδέας και μορφής 21-25
Γ. Πρωτοτυπία 26-41
Δ. Έργο λόγου, τέχνης ή επιστήμης
1. Γενικά 42-44
Σελ. 9
2. Γραπτά ή προφορικά κείμενα 45-51
3. Θεατρικά έργα, χορογραφίες και παντομίμες 52-54
4. Μουσικές συνθέσεις με ή χωρίς λόγια 55-57
5. Τα οπτικοακουστικά έργα 58-61
6. Τα εικαστικά έργα 62-64
7. Οι φωτογραφίες 65-67
8. Τα αρχιτεκτονικά έργα 68-70
9. Τα έργα των εφαρμοσμένων τεχνών 71-76
10. Εικονογραφήσεις, χάρτες, τρισδιάστατα έργα που αναφέρονται στη γεωγραφία, την τοπογραφία, την αρχιτεκτονική ή την επιστήμη 77-78
11. Παράγωγα έργα
i. Γενικά 79-80
ii. Διασκευές 81-87
iii. Μεταφράσεις 88-92
iv. Παρωδία 93-95
12. Σύνθετα έργα, συλλογικά έργα και έργα συνεργασίας 96-97
i. Σύνθετα έργα 98-101
ii. Έργα συνεργασίας 102-103
iii. Συλλογικά έργα 104-105
13. Συλλεκτικά έργα (Συλλογές)
i. Ορισμός 106
ii. Διακρίσεις από συναφή έργα 107
iii. Παραδείγματα συλλεκτικών έργων 108-111
14. Έργα νέας τεχνολογίας
i. Γενικά 112
ii. Βάσεις δεδομένων 113-129
iii. Προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών 130-136
iv. Τρισδιάστατη εκτύπωση (3D-Printing) 137-186
v. Ιστοσελίδες 187-188
vi. Έργα τεχνητής νοημοσύνης 189-191
15. Ειδικά θέματα
i. Τίτλοι, διακριτικοί τίτλοι και διακριτικά γνωρίσματα 192-194
ii. Παιχνίδια και βιντεοπαιχνίδια 195-198
iii. Έγγραφα πολιτειακών αρχών 199-201
iv. Δικόγραφα 202
v. Γεγονότα, πληροφορίες, ειδήσεις 203-206
vi. Εκφράσεις λαϊκής παράδοσης και αρχαία μνημεία 207-211
vii. Συνεντεύξεις 212-213
viii. Φόρματ (format) τηλεοπτικού σόου ή διαφημιστικής καμπάνιας 214-216
ix. Εκδόσεις, εκδόσεις αρχαίων ή παλαιών κειμένων, κριτικές εκδόσεις 217-221
x. Αθλητικές εκδηλώσεις 222-224
xi. Χρήσιμα και ωφελιμιστικά έργα: φυλλάδια, τεχνικοί κανόνες τυποποίησης, οδηγίες χρήσης, συνταγές 225
xii. Φανταστικοί χαρακτήρες ηρώων 226
Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις
Α. Γενικά
1Το έργο αποτελεί το κατ’ εξοχήν αντικείμενο προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας. Συνιστά το εφαλτήριο γένεσης δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και συνεπώς απαραίτητη προϋπόθεση της ύπαρξης του δικαιώματος αυτού.
2Η έννοια του έργου ορίζεται στον νόμο ως προς τα κύρια και μόνον χαρακτηριστικά της στη βάση μίας γενικής ρήτρας. Σύμφωνα με τη ρήτρα αυτή ως έργο νοείται «κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με οποιαδήποτε μορφή». Συνεπώς ο νόμος ορίζει τα στοιχεία ενός έργου ως εξής: α) δημιούργημα του ανθρώπινου πνεύματος, β) το οποίο είναι πρωτότυπο, γ) στον τομέα του λόγου, της τέχνης ή της επιστήμης, και δ) εκφράζεται με κάποια μορφή.
Σελ. 10
3Οι προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος είναι ιδιαίτερα ευρείες και υπόκεινται σε πολλές ερμηνευτικές προσεγγίσεις. Για το λόγο αυτό ο νομοθέτης προβαίνει στη συνέχεια σε μία απαρίθμηση έργων, τα οποία εμπίπτουν εντός του πλαισίου της ανωτέρω ρήτρας και τα οποία συνιστούν στην πράξη τα πιο αναγνωρίσιμα έργα. Η λίστα αυτή είναι ενδεικτική και όχι εξαντλητική. Αυτό σημαίνει ότι είναι άγνωστος ο πραγματικός αριθμός των έργων που μπορούν να υπαχθούν σε αυτή. Θα ήταν άλλωστε αδύνατο να περιορίσει κανείς τα δημιουργήματα του πνεύματος δεδομένου ότι το ανθρώπινο πνεύμα βρίσκεται σε μία διαρκή και αέναη εξέλιξη.
4Ο νόμος προβαίνει σε μία χονδρική κατηγοριοποίηση έργων ανάλογα με τη φύση τους προκειμένου να διευκολύνει σε μία δεύτερη φάση την υπαγωγή ενός προστατευόμενου έργου στις ειδικές ρυθμίσεις που προβλέπονται στον νόμο για τη συγκεκριμένη κατηγορία έργων λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και αναγκών που η κατηγορία αυτή παρουσιάζει, όπως για παράδειγμα τα οπτικοακουστικά έργα, τα αρχιτεκτονικά έργα, τις βάσεις δεδομένων, κ.ο.κ.
Η διάκριση ωστόσο μεταξύ ορισμένων κατηγοριών έργων δεν είναι πάντοτε εύκολη (π.χ. η διάκριση μεταξύ συλλογών και βάσεων δεδομένων ή οπτικοακουστικών και δραματουργικών έργων).
5Επίσης προϋπόθεση προστασίας ενός έργου είναι η μη περίληψή του στην κατηγορία των μη προστατευόμενων από τον νόμο αντικειμένων, όπως αυτά προβλέπονται στο άρθρο 1 παρ. 5 ή προκύπτουν από την ερμηνεία των προϋποθέσεων προστασίας ενός έργου.
Β. Προστασία ανεξάρτητη από την αξία, τον προορισμό ή την προστασία του έργου με άλλες διατάξεις
6Σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 4, η προστασία που παρέχει ο νόμος «είναι ανεξάρτητη από την αξία και τον προορισμό του έργου, καθώς και από το γεγονός ότι το έργο προστατεύεται ενδεχομένως και από άλλες διατάξεις».
1. Η αξία του έργου
7Είναι αδιάφορη για το νόμο η αξία του έργου. Δεν παίζει ρόλο η αισθητική, κοινωνική, επιστημονική, ηθική ή οικονομική αξία του έργου. Ένα έργο άσχημο, κακότεχνο, επιστημονικά ασταθές ή ανακριβές, παράνομο, ανήθικο, προκλητικό, πρόστυχο ή ευτελές, προστατεύεται εξίσου με ένα έργο υψηλής αισθητικής ή ποιότητας. Είναι αδιάφορο για το δίκαιο εάν κανείς
Σελ. 11
εργαζόταν πνευματικά για τη δημιουργία του έργου επί σειρά ετών ή εάν το δημιούργησε τυχαία εντός μερικών λεπτών. Στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας ισχύει η αξιολογική και ιδεολογική ουδετερότητα (για παράδειγμα η αισθητική καταξίωση μίας φωτογραφίας είναι αδιάφορη ως προς την προστασία της).
2. Ο προορισμός του έργου
8Είναι αδιάφορος για το νόμο ο προορισμός ενός έργου. Δεν παίζει ρόλο εάν το έργο δημιουργήθηκε για άμεση κατανάλωση, για παράδειγμα ένας στίχος για να τραγουδήσει μία παρέα μεθυσμένων στο δρόμο, για βιοποριστικούς ή για καλλιτεχνικούς σκοπούς, για σκοπούς υβριστικούς, πρακτικούς, φιλανθρωπικούς, ή άλλους.
3. Προστασία από άλλες διατάξεις
9Είναι επίσης αδιάφορο για το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας εάν το έργο προστατεύεται και από άλλες διατάξεις νόμων. Το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας είναι ένα δικαίωμα, το οποίο είναι ανεξάρτητο από οποιοδήποτε άλλο δικαίωμα, όποιος και αν είναι ο λόγος ύπαρξης ή δημιουργίας του άλλου δικαιώματος. Για παράδειγμα ένα βιομηχανικό σχέδιο μπορεί να προστατεύεται και ως πνευματικό δημιούργημα εάν είναι νέο και έχει ατομικό χαρακτήρα. Ένα προσωπικό ημερολόγιο μπορεί να προστατεύεται ως έργο και ως προσωπικό δεδομένο ή με τις διατάξεις για την προστασία της προσωπικότητας. Μία επιστολή μπορεί να προστατεύεται ως έργο και ταυτόχρονα με τις διατάξεις για το απόρρητο των επικοινωνιών. Ένα σημείωμα μπορεί να προστατεύεται ως έργο αλλά και να εμπίπτει στην έννοια του εμπορικού απορρήτου (trade secret). Μία λεκτική ή εικαστική έκφραση μπορεί να προστατεύεται ως έργο και ταυτόχρονα ως σήμα ή διακριτικό τίτλο ή ταυτόχρονα να συνιστά όνομα τομέα (domain name). Κάθε μορφή προστασίας υφίσταται χωριστά και συνυπάρχει.
Γ. Σύγκρουση του δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας με άλλες διατάξεις νόμων
10Σύγκρουση διατάξεων νόμων υπάρχουν σε δύο κυρίως περιπτώσεις. Πρώτον, στην περίπτωση εκείνη όπου το έργο έχει δημιουργηθεί σε παραβίαση δικαιώματος τρίτου επί άλλου έργου και δεύτερον, στην περίπτωση εκείνη όπου το έργο προσβάλει ή θίγει δικαιώματα τρίτων. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις πρέπει να διευκρινιστεί ότι το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας
Σελ. 12
υφίσταται ανεξάρτητα των δικαιωμάτων των τρίτων ενώ η άσκηση του δικαιώματος υπόκειται σε περιορισμούς ανάλογα με την απαιτούμενη στάθμιση συμφερόντων με βάση τις ισχύουσες διατάξεις και τα πραγματικά περιστατικά, π.χ. δημοσίευση φωτογραφίας από τον δημιουργό της, η οποία ωστόσο περιέχει την εικόνα τρίτου, ο οποίος αντιτίθεται στη δημοσίευση.
Δ. Δημιουργία έργου χωρίς εκκαθάριση δικαιωμάτων
11Ο δημιουργός που επιζωγραφίζει έναν πίνακα τρίτου ή που διασκευάζει εκκλησιαστική μουσική σε ρυθμό ραπ, αποκτά επάνω σε αυτά δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας, ανεξάρτητα εάν έχει ή όχι την άδεια για κάτι τέτοιο από τον δημιουργό ή δικαιούχο δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας επί του πίνακα, τον ιδιοκτήτη του τοίχου ή τους δικαιούχους της εκκλησιαστικής μουσικής. Ωστόσο δεν μπορεί να προβεί στην περαιτέρω χρήση και εκμετάλλευση του έργου του με βάση και μόνον το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας που έχει επί του δικού του έργου (της διασκευής) διότι με τον τρόπο αυτόν θα παραβίαζε τα δικαιώματα των άλλων. Συνεπώς περιορίζεται ως προς την άσκηση (και όχι την ύπαρξη) των εξουσιών που προκύπτουν από την εν λόγω δημιουργία του. Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να υπάρχει η άδεια των τρίτων προκειμένου να προβεί ο δημιουργός στη νόμιμη εκμετάλλευση του έργου του. Το ίδιο ισχύει και στις περιπτώσεις εκείνες όπου η δημιουργία έργου παραβιάζει άλλα δικαιώματα επί του έργου, πλην των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα ιδιοκτησίας εν γένει. Τέτοια θα ήταν η περίπτωση όπου κάποιος ζωγραφίζει το αυτοκίνητο τρίτου ή επιζωγραφίζει τον πίνακα του προηγούμενου παραδείγματος.
Ε. Όταν το έργο συνιστά προσβολή δικαιωμάτων τρίτων
12Η δημοσιοποίηση και η εκμετάλλευση ενός έργου μπορεί να αντίκεινται στη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. Μπορεί επίσης να προσκρούει στο δικαίωμα προσωπικότητας του τρίτου ή και σε οποιαδήποτε άλλη διάταξη νόμου. Αυτό δεν σημαίνει ότι η δημιουργός δεν έχει τα δικαιώματα που επιφέρει σε αυτόν το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας. Ωστόσο η άσκησή τους περιορίζεται. Ο δικαιούχος δεν μπορεί να ασκήσει τα θετικά δικαιώματα που απορρέουν από το περιουσιακό του δικαίωμα, ήτοι να προβεί στην εκμετάλλευση του έργου, μπορεί όμως να ασκήσει τις αρνητικές εξουσίες που απορρέουν από αυτό, για παράδειγμα μπορεί να εμποδίσει την εκμετάλλευση του έργου του ή τη χρήση του από τρίτους. Στο ίδιο πλαίσιο ασκούνται και οι εξουσίες που απορρέουν από το ηθικό δικαίωμα του δημιουργού.
ΣΤ. Έλλειψη διατυπώσεων
13Σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 2 «τα δικαιώματα αποκτώνται πρωτογενώς χωρίς διατυπώσεις». Αυτό συνάδει με το άρθρο 1, το οποίο και προβλέπει τις μόνες προϋποθέσεις προστασίας ενός έργου χωρίς να απαιτείται καμία περαιτέρω προϋπόθεση. Συνεπώς το δικαίωμα πνευματικής
Σελ. 13
ιδιοκτησίας αποκτάται αυτόματα χωρίς καμία διατύπωση, αρκεί να υφίσταται έργο (αρχή της αυτόματης προστασίας). Έργο υφίσταται με τη δημιουργία του χωρίς να είναι αναγκαία η περάτωση ή η ολοκλήρωσή του. Έστω και μέρος του έργου προστατεύεται, αρκεί να πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου. Το άρθρο αυτό αποτυπώνει τη γενική αρχή της προστασίας άνευ διατυπώσεων που εμπεριέχεται στο άρθρο 5 παρ. 2 Συμβ. Βέρνης και επαναλαμβάνεται στο άρθρο 1 παρ. 4 Συνθ. ΠΟΔΙ για την πνευματική ιδιοκτησία.
Ζ. Διάκριση έργου από υλικό φορέα
14Πρέπει κανείς να διακρίνει μεταξύ προστατευόμενου έργου και υλικού φορέα ή υλικού υποστρώματος, το οποίο φέρει το έργο. Συνεπώς κανείς πρέπει να διακρίνει για παράδειγμα μεταξύ ενός λογοτεχνικού έργου και του βιβλίου που περιέχει το έργο αυτό ή μεταξύ του καμβά και του ζωγραφικού πίνακα, ο οποίος έχει αποτυπωθεί επάνω στον καμβά, ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες όπου δεν υφίσταται έργο χωρίς το υλικό υπόστρωμα. Η ενσωμάτωση του έργου μπορεί να γίνει και σε άυλο φορέα, όπως για παράδειγμα σε οπτικά, ηχητικά ή μαγνητικά κύματα, ή να βρίσκεται σε ενσύρματη, ασύρματη ή γραμμική μορφή.
Η αποτύπωση του έργου σε υλικό φορέα δεν αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση προστασίας του. Τα δικαιώματα ιδιοκτησίας επί του φορέα πρέπει να διακρίνονται από τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί του έργου. Άλλωστε η μεταβίβαση της κυριότητας του υλικού φορέα, όπου έχει ενσωματωθεί το έργο, δεν επιφέρει και μεταβίβαση του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, εκτός αν εγγράφως έχει συμφωνηθεί το αντίθετο (βλ. άρθρο 17).
ΙΙ. Στοιχεία της έννοιας του έργου
Α. Πνευματικό δημιούργημα
15Τα στοιχεία της έννοιας του έργου δεν είναι πάντα διακριτά μεταξύ τους και αποτελούν νομικές αόριστες έννοιες με συνέπεια να μην είναι δυνατός ο ακριβής ορισμός τους. Η έννοια του έργου είναι μία έννοια, η οποία υπόκειται στις κοινωνικές και δικαιοπολιτικές εξελίξεις όσο και στις εξελίξεις της τεχνικής και της τεχνολογίας. Πρώτο στοιχείο ενός έργου είναι να αποτελεί προϊόν του πνεύματος και να έχει προκύψει ως αποτέλεσμα δημιουργικής πράξης. Το έργο πρέπει να έχει κάποιο νοηματικό περιεχόμενο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθεί κατ’ ανάγκη τους κανόνες της λογικής, να υπόκειται σε κάποια συγκεκριμένη δομή ή να βγάζει νόημα. Και έργα, όπως το θέατρο του παραλόγου του Ιονέσκο ή ζωγραφικά έργα μοντέρνας ή σύγχρονης τέχνης, τα οποία είναι ιδιαίτερα μινιμαλιστικά στην έκφραση, προστατεύονται κατά τον ίδιο τρόπο με ένα κλασικό θεατρικό έργο ή έναν πίνακα του Γύζη. Η έννοια του
Σελ. 14
νοηματικού περιεχομένου παραπέμπει κυρίως στο ότι το έργο αποτελεί έκφραση του εσωτερικού κόσμου, των ιδεών και των συναισθημάτων του δημιουργού του με οποιονδήποτε τρόπο και αν εκφράζεται αυτό, αποδιδόμενο με λόγια, εικόνες ή ήχους. Από αυτή την άποψη καθίσταται σαφές ότι το πρώτο στοιχείο του έργου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα υπόλοιπα δεδομένου ότι δεν υφίσταται δημιούργημα του πνεύματος εάν δεν έχει κάποια μορφή με την οποία αποτυπώνεται η δημιουργία και η πρωτοτυπία, γεγονός που συνηγορεί στο ότι το έχει εκπονήσει πνεύμα και δεν είναι απλώς προϊόν αντιγραφής. Η πρωτοτυπία είναι αποτέλεσμα της δημιουργικής πράξης. Το αποτέλεσμα που προκύπτει συνιστά δημιουργία, η οποία, αν και δεν είναι παντελώς διαφορετική από ό,τι γνωρίζουμε μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν συμπίπτει ωστόσο με τις προϋπάρχουσες.
16Η έννοια της δημιουργικής πράξης ενέχει κατ’ ανάγκη την ενέργεια κάποιου φυσικού προσώπου. Συνεπώς αποτελέσματα ή προϊόντα τυχαίων (ή και μη) φυσικών, μηχανικών, ηλεκτρικών ενεργειών, ενεργειών ζώων ή άλλων ξένων προς τον άνθρωπο ενεργειών, δεν αποτελούν έργα δεδομένου ότι δεν υπάρχει η ανάμιξη του ανθρώπινου παράγοντα και δεν μπορούν να αποτελέσουν φορείς ανθρώπινων νοημάτων, συναισθημάτων ή σκέψεων, όπως προϋποθέτει η έννοια της δημιουργικότητας. Αντίθετα αν οι ανωτέρω ενέργειες έχουν προγραμματιστεί και χρησιμεύουν ως εργαλείο παραγωγής μίας δημιουργικής ενέργειας ή πράξης από τον άνθρωπο, το αποτέλεσμα της πράξης αυτής συνιστά έργο. Για παράδειγμα, η ζωγραφική επί καμβά από πόδι μαϊμούς, το οποίο καθοδηγείται από ανθρώπινο χέρι.
17Επίσης προϋπάρχοντα αντικείμενα ή ανακαλύψεις δεν αποτελούν έργα διότι δεν έχει επενεργήσει σε αυτά δημιουργικά το ανθρώπινο πνεύμα. Για παράδειγμα, μία πέτρα την οποία έχει διαμορφώσει η θάλασσα δίνοντάς της ένα ιδιάζον σχήμα ή η ρίψη από τον αέρα ενός κουβά με χρώμα πάνω σε πανί, δεν αποτελούν έργα. Εάν ωστόσο η πέτρα αυτή εναποτεθεί από κάποιον σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο χώρο με μία συγκεκριμένη μορφή ή εάν η ρίψη του κουβά προκλήθηκε από άνθρωπο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργήσει συγκεκριμένο αποτέλεσμα, το αποτέλεσμα αυτό και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να αποτελέσει έργο. Στην πρώτη περίπτωση έργο θα συνιστά η εν λόγω δημιουργική σύνθεση ενώ στη δεύτερη το συγκεκριμένο δημιουργικό αποτέλεσμα, ήτοι η αποτύπωση του χρώματος επί του υφάσματος.
18Η δημιουργία ενός έργου δεν προϋποθέτει δικαιοπρακτική ικανότητα. Συνιστά ουδέτερη νομική πράξη. Συνεπώς δημιουργοί καθίστανται και πρόσωπα χωρίς ή με περιορισμένη δικαιοπρακτική ικανότητα, για παράδειγμα ανήλικοι, πρόσωπα υπό δικαστική αντίληψη, κ.ο.κ. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα πρόσωπα αυτά ασκούν τα δικαιώματά τους με βάση τις γενικές αρχές του αστικού δικαίου.
Σελ. 15
Β. Μορφή
1. Γενικά
19Προκειμένου ένα δημιούργημα του πνεύματος να προστατεύεται πρέπει να έχει εκφραστεί σε κάποια μορφή. Η δεύτερη αυτή προϋπόθεση ύπαρξης ενός έργου είναι ιδιαίτερα σημαντική διότι εστιάζει στο προστατευτέο στοιχείο ενός έργου, ήτοι στη μορφή του. Το έργο αποκτά μορφή όταν γίνεται αντιληπτό στις αισθήσεις και συγκεκριμένα είτε στην ακοή είτε στην όραση, δεδομένου ότι δεν υπάρχει δυνατότητα αντίληψης ενός έργου για πρακτικούς λόγους μέσω της όσφρησης, της αφής ή της γεύσης. Η έννοια της μορφής εξειδικεύεται ακόμη περισσότερο με βάση του λεκτικό του νόμου, το οποίο αναφέρεται σε μορφή, η οποία έχει εκφραστεί. Συνεπώς ο νόμος δεν κάνει λόγο για κάποια αφηρημένη και αόριστη μορφή, η οποία υπάρχει στο μυαλό ενός ανθρώπου αλλά για κάποια συγκεκριμένη και απτή στις αισθήσεις μορφή, η οποία μπορεί να αποδοθεί και ως έκφραση. Τα μέσα ή ο τρόπος δημιουργίας ενός έργου είναι αδιάφορα για τον νόμο αρκεί αυτό που εκφράζεται να είναι δημιούργημα του πνεύματος. Η συγκεκριμένη (αποτυπωμένη σε κάποιο φορέα, υλικό ή άυλο) μορφή/έκφραση στην οποία καταλήγει η εν λόγω δημιουργία συνιστά το αντικείμενο προστασίας του νόμου (στο βαθμό που η έκφραση αυτή είναι πρωτότυπη). Για παράδειγμα, η συγκεκριμένη περιγραφή μίας ιστορίας, η αποτύπωση ορισμένων μουσικών νοτών με συγκεκριμένη σειρά και σύνθεση επί της παρτιτούρας, κ.ο.κ. Η ιδέα που κρύβεται πίσω από τη μορφή αυτή και η μεθοδολογία ή ο τρόπος απόδοσής της δεν συνιστούν αντικείμενα προστατευόμενα με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας.
20Επιπλέον προκειμένου για την προστασία ενός αντικειμένου ως έργου απαιτείται η δυνατότητα ακριβούς και αντικειμενικού προσδιορισμού του, η οποία δεν υφίσταται, για παράδειγμα όσον αφορά τη γεύση τροφίμου και τα αρώματα. Συγκεκριμένα, για τη γεύση τροφίμου το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάνθηκε στην υπόθεση Levola ότι «σε αντίθεση, παραδείγματος χάριν, με ένα λογοτεχνικό, εικαστικό, κινηματογραφικό ή μουσικό έργο, που αποτελεί ακριβή και αντικειμενική μορφή έκφρασης, ο προσδιορισμός της γεύσης τροφίμου στηρίζεται, κατ’ ουσίαν, στις γευστικές αισθήσεις και εμπειρίες που είναι υποκειμενικές και μεταβλητές, καθόσον εξαρτώνται, μεταξύ άλλων, από παράγοντες που σχετίζονται με το πρόσωπο που δοκιμάζει το συγκεκριμένο προϊόν, όπως η ηλικία του, οι διατροφικές προτιμήσεις του και οι καταναλωτικές του συνήθειες, καθώς και με το περιβάλλον ή το πλαίσιο στο οποίο δοκιμάζεται το προϊόν αυτό».
Σελ. 16
2. Διάκριση μεταξύ ιδέας και μορφής
21Η ευθεία αναφορά του νόμου στην έννοια της μορφής παραπέμπει σε μία θεμελιώδη αρχή του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας, στην αρχή της μη προστασίας των ιδεών. Η αρχή αυτή βρίσκει έρεισμα σε μία σειρά διεθνών κειμένων, τα οποία έχουν ενσωματωθεί στο εθνικό μας δίκαιο, όπως το άρθρο 9 παρ. 2 Συμφ. TRIPS και το άρθρο 2 Συνθ. ΠΟΔΙ για την πνευματική ιδιοκτησία. Στη διάκριση αυτή αναφέρεται ρητά ο νόμος σε σχέση με τα προγράμματα η/υ (α. 2 παρ. 3: «Η προστασία παρέχεται σε κάθε μορφή έκφρασης ενός προγράμματος ηλεκτρονικού υπολογιστή. Οι ιδέες και οι αρχές στις οποίες βασίζεται οποιοδήποτε στοιχείο προγράμματος ηλεκτρονικού υπολογιστή, περιλαμβανομένων και εκείνων στις οποίες βασίζονται τα συστήματα διασύνδεσής του, δεν προστατεύονται κατά τον παρόντα νόμο»).
22Η διάκριση μεταξύ ιδέας και μορφής (δεδομένου ότι και οι δύο έννοιες είναι έννοιες αόριστες και αφηρημένες) είναι ιδιαίτερα δυσχερής στην πράξη. Μπορεί ωστόσο να υποστηριχθεί ότι «ιδέα είναι η προαντίληψη από το πνεύμα ενός πράγματος που θέλει να πραγματοποιήσει». Ακόμη κι αυτός ο ορισμός μπορεί να θεωρηθεί ότι παραπέμπει στις πρώτες εκφάνσεις ή στην απαρχή σύλληψης μίας ιδέας ενώ σύμφωνα με το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας μη προστατευτέες είναι και οι εκφάνσεις που ακολουθούν τη σύλληψη μίας ιδέας, και οι οποίες ωστόσο παραμένουν σε ένα πρώιμο στάδιο. Για παράδειγμα, ένας συγγραφέας μπορεί να συλλάβει μία ιδέα να γράψει ένα θεατρικό έργο για την ενίσχυση ατόμων με αναπηρίες. Αυτό ως ιδέα δεν προστατεύεται. Εάν η ιδέα αυτή του συγγραφέα διαμορφωθεί περαιτέρω, ήτοι αποφασίσει ο συγγραφέας ότι θα αναφερθεί στην ιστορία ενός αθλητή, ο οποίος τραυματίστηκε ενώ αγωνιζόταν σε αγώνες, ούτε η ιδέα αυτή προστατεύεται. Εάν ωστόσο η ιδέα αυτή αρχίζει να μορφοποιείται περαιτέρω και αποτυπώνεται ως τέτοια σε κάποιο μέσο (για παράδειγμα χαρτί) όσο περισσότερες λεπτομέρειες δίνονται ή περιγραφή γίνεται, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες προστασίας της. Αν και δεν υπάρχει σαφής οριοθέτηση μεταξύ ιδέας και έκφρασης, μπορεί ωστόσο να υποστηριχθεί ότι οι ιδέες συνήθως μένουν στη σφαίρα του νοητού και όταν αποτυπώνονται σε κάποιο μέσο, συνιστούν συνήθως τη γενική δομή (άλλως γνωστή ως κεντρική ιδέα) ενός δημιουργήματος και αποδίδονται συνοπτικά.
23Αντίθετα, ό,τι αποτυπώνεται με λεπτομέρειες και περιγραφικά σε ένα μέσο αποτελεί «έκφραση» και είναι προστατευτέο. Οι ιδέες συνιστούν την πρώτη ύλη μίας δημιουργίας, τον κορμό πάνω στον οποίο στηρίζεται αυτή ενώ η διάκριση μεταξύ ιδέας και μορφής πρέπει να γίνεται και δικαιοπολιτικά λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν θα πρέπει να αναγνωρίζεται προστασία σε πρωτογενή ύλη του πνεύματος, την οποία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συλλάβουν πολλά
Σελ. 17
πνεύματα και πάνω στην οποία μπορούν να στηριχθούν πολλές δημιουργίες και εκφράσεις, οι οποίες δύνανται να διαφοροποιηθούν ή να την αποδώσουν εναλλακτικά. Η δέσμευση της πρώτης αυτής ύλης με απόλυτο και αποκλειστικό δικαίωμα, όπως το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας, σφραγίζει την εξέλιξη του πνεύματος και τον πολιτισμό, συρρικνώνει τη δημιουργικότητα και αποδίδει στους δικαιούχους μονοπώλια, τα οποία δεν δικαιολογούνται και δεν είναι συμβατά με την εξέλιξη του πολιτισμού ή τις ανάγκες της αγοράς. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό εάν κανείς λάβει υπόψη του ότι οι ιδέες του ανθρώπου δεν υπάρχουν ερήμην όσων γνωρίζει και όσων έχει αντιληφθεί αλλά υπάρχουν ως απόρροια προϋπάρχοντων έργων και όχι ως αποτέλεσμα διαδικασίας παρθενογένεσης.
24Συναφείς με τις ιδέες και συνεπώς μη προστατευτέες θεωρούνται οι διαδικασίες, οι μέθοδοι λειτουργίας, οι μαθηματικές έννοιες, τα απλά γεγονότα, τα στοιχεία και οι απλές δημοσιογραφικές ειδήσεις. Η προστασία των ανωτέρω με απόλυτο και αποκλειστικό δικαίωμα θα καθιστούσε ανέφικτη τη δημιουργία διότι θα κλείδωνε την πρώτη ύλη αυτής και θα καθιστούσε την τεχνική και επιστημονική εξέλιξη αδύνατη. Άλλωστε τα ανωτέρω δεν αποτελούν κατ’ ανάγκη εκφράσεις με την έννοια του νόμου ενώ εννοιολογικά συγγενεύουν περισσότερο με την ιδέα παρά με την έκφραση. Η προστασία τους ωστόσο είναι δυνατή στη βάση άλλων διατάξεων, όπως για παράδειγμα του δικαίου της βιομηχανικής ιδιοκτησίας, του αθέμιτου ανταγωνισμού ή στη βάση ενοχικών δεσμεύσεων.
25Περιπτώσεις αντικειμένων που δεν προστατεύονται βάσει των ανωτέρω συνιστούν ενδεικτικά οι αρχές, η διδασκαλία και οι μέθοδοι διδασκαλίας, τα διδάγματα της πείρας, τα αριθμητικά στοιχεία, αναφορές σε παραδοχές γνωστές ως στοιχεία τεκμηρίωσης επιστημονικής άποψης, τεχνικές δημιουργίας ενός έργου (κολλάζ), οι τεχνοτροπίες, τα κινήματα της τέχνης (μεταμοντερνισμός, υπερρεαλισμός, κυβισμός, κ.ο.κ.), τα αρχιτεκτονικά στυλ και οι ρυθμοί, οι τεχνικές, οι μορφές, οι φόρμες ή τα στυλ της μουσικής (ταυτοφωνία και διαφωνία, δωδεκατονική τεχνική, η μονοφωνική, πολυφωνική, αντιστικτική ή ομοφωνική μορφή, το στυλ τζαζ, ροκ, ντίσκο, παραδοσιακής μουσικής, κ.ο.κ.) ή του λόγου (δεκαπεντασύλλαβος στίχος), οικονομικές και επιχειρηματικές μέθοδοι, διαφημιστικές ιδέες ή ιδέες προώθησης προϊόντων, μέθοδοι παραγωγής προϊόντων ή παροχής υπηρεσιών, τάσεις μόδας, διαδικασίες παιξίματος και οδηγίες παιχνιδιών, οι διαταγές που εμφανίζονται στο μενού ενός προγράμματος η/υ, οι αλγόριθμοι μαθηματικοί και χημικοί τύποι, ο τρόπος υπολογισμού αποτελεσμάτων ιπποδρόμου, ο πίνακας κατάταξης δανειστών πλειστηριασμού ακινήτου, το format ενός τηλεοπτικού show και η κεντρική ιδέα ενός θεατρικού ή κινηματογραφικού έργου.
Γ. Πρωτοτυπία
26Συστατικό στοιχείο της έννοιας του έργου σύμφωνα με τον νόμο είναι η πρωτοτυπία. Στην ουσία η πρωτοτυπία είναι εκείνη, η οποία καθορίζει κατά πόσον ένα έργο προστατεύεται ή όχι
Σελ. 18
με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας δεδομένου ότι το «έργο» συνιστά έννοια γένους, η εμβέλεια της οποίας εξειδικεύεται και οριοθετείται με την εφαρμογή του κριτηρίου της πρωτοτυπίας. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ο καθένας βλέποντας ένα αντικείμενο μπορεί να καταλάβει εμπειρικά εάν αυτό συνιστά πνευματικό δημιούργημα του λόγου, της τέχνης ή της επιστήμης. Δεν μπορεί ωστόσο να διαπιστώσει άμεσα σε όλες τις περιπτώσεις κατά πόσον το δημιούργημα αυτό είναι πρωτότυπο σύμφωνα με το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας. Το κριτήριο της πρωτοτυπίας (το οποίο παραπέμπει στην ατομικότητα ενός έργου) είναι ο καθοριστικός στον νόμο παράγοντας για τη διεύρυνση ή τη συρρίκνωση του αριθμού των έργων που προστατεύονται. Όσο υψηλότερο είναι το κριτήριο πρωτοτυπίας που απαιτεί ο νόμος τόσο λιγότερα έργα εμπίπτουν στο πεδίο προστασίας του δικαίου της πνευματικής ιδιοκτησίας. Ένα χαμηλό κριτήριο πρωτοτυπίας διευρύνει το πεδίο των έργων που προστατεύονται με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας.
27Ο νόμος δεν αναφέρεται στον ορισμό ή τις προϋποθέσεις της πρωτοτυπίας με την εξαίρεση τριών περιπτώσεων: των προγραμμάτων η/υ, των βάσεων δεδομένων, και των εικαστικών έργων, η οποία ωστόσο πρέπει να επεκταθεί και στις φωτογραφίες, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις σχετικές Οδηγίες. Συγκεκριμένα ο ελληνικός νόμος ενσωματώνει τις σχετικές διατάξεις των αντίστοιχων Οδηγιών, ήτοι της Οδ. 91/250/ΕΟΚ για τα προγράμματα η/υ όπως κωδικοποιήθηκε με την Οδ. 2009/24/ΕΚ (α. 1 παρ. 3), Οδ. 93/98/ΕΟΚ για την εναρμόνιση της διάρκειας προστασίας του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και ορισμένων συγγενικών δικαιωμάτων (όπως έχει κωδικοποιηθεί με την Οδ. 2006/116/ΕΚ και περιλαμβάνει ρύθμιση για τις φωτογραφίες) (α. 6), την Οδ. 96/9/ΕΟΚ για τις βάσεις δεδομένων (α. 3 παρ. 1) και την Οδ. 2019/790 για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και τα συγγενικά δικαιώματα στην ψηφιακή ενιαία αγορά (α. 31Α). Και στις τέσσερις αυτές περιπτώσεις ένα έργο προστατεύεται εάν συνιστά το προσωπικό πνευματικό δημιούργημα του δημιουργού του.
28Το ελληνικό δίκαιο σε μεγάλο βαθμό ακολουθεί τη θεωρία της στατιστικής μοναδικότητας. Η προσέγγιση αυτή συνιστά περισσότερο αντικειμενική προσέγγιση της πρωτοτυπίας μετατοπίζοντας την έμφαση από το δημιουργό στη δημιουργική πράξη, χωρίς ωστόσο να είναι εντελώς απαλλαγμένη από υποκειμενικές αξιολογικές κρίσεις. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή πρωτότυπο είναι ένα έργο εάν κάποιος τρίτος βρισκόμενος κάτω από τις ίδιες συνθήκες ή περιστάσεις δεν θα μπορούσε να παράξει ένα ίδιο έργο. Συνεπώς χωρίς να απαιτείται το έργο που κρίνεται να είναι «νέο» σε σχέση με τα προϋπάρχοντα, ωστόσο θεωρητικά γίνεται μία σύγκριση σε σχέση με αυτά που ήδη υπάρχουν ή εκείνα που ενδέχεται να δημιουργηθούν στο μέλλον. Αυτό επίσης γίνεται προκειμένου να διαπιστωθεί ότι το έργο ξεπερνάει τα κοινότυπα και τετριμμένα
Σελ. 19
έργα και δεν συνιστά προϊόν ρουτίνας ή καθημερινότητας ή δεν είναι λογικά αναμενόμενο και προβλέψιμο ως προς το αποτέλεσμά του (ήτοι την έκφρασή του) έργο.
29Η ελληνική νομολογία έχει κρίνει ότι ένα έργο είναι πρωτότυπο όταν «χαρακτηρίζεται από σχετική πρωτοτυπία, δηλαδή παρουσιάζει ατομική ιδιομορφία που κρίνεται με το μέτρο της στατιστικής μοναδικότητας ή άλλως παρουσιάζει κάποιο ελάχιστο όριο δημιουργικού ύψους, κάποια απόσταση από τα ήδη “γνωστά και αυτονότητα”». Η απόφαση αυτή αναφέρεται σε σωρεία κριτηρίων, τα οποία ωστόσο χρησιμοποιεί σε συνδυασμό. Άλλες αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων αναφέρονται χωριστά σε αυτά ή με κάποιες παραλλαγές.
30Εάν κανείς συγκρίνει το κριτήριο πρωτοτυπίας που προβλέπεται για τις φωτογραφίες, τα εικαστικά έργα, το λογισμικό και τις βάσεις δεδομένων, με το κριτήριο της στατιστικής μοναδικότητας που εφαρμόζεται γενικότερα στην ελληνική νομολογία, θα του δημιουργείτο για σειρά ετών η απορία εάν αυτά τα δύο κριτήρια διαφοροποιούνται μεταξύ τους ή έχουν ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο παρόλο το διαφορετικό λεκτικό τους. Σε περίπτωση διαφοροποίησης αυτό θα σήμαινε ότι ισχύουν δύο κριτήρια πρωτοτυπίας στον ελληνικό νόμο, ένα για τις τέσσερις κατηγορίες έργων που προαναφέραμε και ένα για τα υπόλοιπα έργα.
31Το ζήτημα αυτό ξεκαθαρίζει η υπόθεση Infopaq του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ). Σύμφωνα με αυτήν το εθνικό κριτήριο πρωτοτυπίας (ήτοι η στατιστική μοναδικότητα) υποχωρεί λόγω της υπεροχής του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Στην απόφαση αυτή καθίσταται σαφές ότι το ενωσιακό κριτήριο πρωτοτυπίας που είχε αρχικά προβλεφθεί μόνον για τις φωτογραφίες, το λογισμικό και τις βάσεις δεδομένων (ήτοι ότι ένα έργο προκειμένου να προστατευθεί πρέπει να είναι το προσωπικό πνευματικό δημιούργημα του δημιουργού του), επεκτείνεται πλέον σε όλα τα είδη έργων αποκλείοντας οποιοδήποτε άλλο. Καθίσταται επίσης σαφές από την νομολογία του ΔΕΕ ότι τα Κράτη Μέλη της ΕΕ δεν έχουν δικαίωμα να ερμηνεύ-
Σελ. 20
ουν το κριτήριο αυτό με βάση το εθνικό τους δίκαιο διότι η ανάγκη για ομοιόμορφη εφαρμογή του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η αρχή της ισότητας απαιτούν το περιεχόμενο μίας διάταξης του δικαίου της ΕΕ, που δεν κάνει ρητή αναφορά στη νομοθεσία των Κρατών-Μελών για τον προσδιορισμό του νοήματος και του σκοπού της, να ερμηνεύεται με ενιαίο και αυτόνομο τρόπο σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
32Το ενωσιακό κριτήριο της πρωτοτυπίας επεξηγήθηκε σε αποφάσεις του ΔΕΕ που ακολούθησαν την Infopaq. Συγκεκριμένα ένα έργο αποτελεί προσωπικό πνευματικό δημιούργημα του δημιουργού του εάν ο δημιουργός του α) έχει κάνει ελεύθερες και δημιουργικές επιλογές και β) έχει σφραγίσει το έργο με το προσωπικό του άγγιγμα (ή άλλως αποτυπώσει επ’ αυτού την προσωπική του σφραγίδα).
33Δεν επιτρέπονται διαφοροποιήσεις στην προστασία των έργων ανάλογα με τον βαθμό δημιουργικότητας που περιέχεται σε αυτό ή τη φύση τους, κάτι που ούτως ή άλλως δεν προβλέπει ο ελληνικός νόμος. Όλα τα έργα εξετάζονται με βάση το ίδιο κριτήριο πρωτοτυπίας. Επίσης το κριτήριο πρωτοτυπίας είναι ποιοτικό και όχι ποσοτικό, υπό την έννοια ότι ακόμη και μικρά κομμάτια ενός έργου (π.χ. ένα απόσπασμα 11 λέξεων από ένα έργο του λόγου) μπορεί να πληρούν τις προϋποθέσεις προστασίας, εφόσον περιέχουν στοιχεία, τα οποία αποτελούν έκφραση της προσωπικής πνευματικής εργασίας του δημιουργού τους. Επομένως, το κριτήριο δεν είναι η έκταση ενός έργου, αλλά εάν αυτό είναι πρωτότυπο, δηλαδή σε ποιο βαθμό αποτελεί προσωπικό πνευματικό δημιούργημα του δημιουργού του. Μια de minimis αξιολόγηση δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Το AI.chatbook® είναι η πρώτη εφαρμογή AI στην Ελλάδα που συνδυάζει το περιεχόμενο έντυπων εκδόσεων με την τεχνητή νοημοσύνη. Το AI.chatbook®, μέσα από οποιαδήποτε συσκευή που έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, επιτρέπει στον αναγνώστη να υποβάλει ερωτήσεις στο περιεχόμενο επιλεγμένων βιβλίων, για να λάβει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τεκμηριωμένες απαντήσεις με πλήρη πρόσβαση και αναφορά στην πηγή.
Η εφαρμογή βασίζεται σε μια καινοτόμα πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης, η οποία αναπτύχθηκε από τα LexLabs για την επίλυση απλών ή σύνθετων θεμάτων που απασχολούν τον νομικό. Η επίλυση αυτή επιτυγχάνεται μέσα από την αλληλεπίδραση του με αξιόπιστο περιεχόμενο επιλεγμένων εκδόσεων και σταδιακά επί του συνόλου της Βιβλιογραφίας της ΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ.
Με την αγορά κάθε AI.chatbook®, έχετε δικαίωμα να υποβάλλετε έως και 200 ερωτήσεις σχετικά με το περιεχόμενο της επιλεγμένης έκδοσης και αποκτάτε πρόσβαση σε όλο το περιεχόμενο της με τη μορφή e-book.