ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Συνδυάστε Βιβλίο (έντυπο) + e-book και κερδίστε 20€
Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
credit-card

Πληρώστε σε έως άτοκες δόσεις των /μήνα με πιστωτική κάρτα.

Σε απόθεμα

Τιμή: 53,00 €

* Απαιτούμενα πεδία

Κωδικός Προϊόντος: 14584
Ιωάννου Κρ., Στρατή Α.

Η παρούσα 4η έκδοση του έργου «Δίκαιο της Θάλασσας», εμπλουτισμένη και αναθεωρημένη, αποτελεί αφενός τη συνέχεια του κλασικού έργου των Κ. Ιωάννου και Α. Στρατή και αφετέρου την πλέον ολοκληρωμένη και συστηματική καταγραφή στην χώρα μας του διεθνούς δικαίου της θάλασσας.

Από την άποψη της κατάταξης της ύλης το έργο χωρίζεται συστηματικά σε 16 κεφάλαια, δύο Επίμετρα, ένα Παράρτημα, ενώ περιλαμβάνει κατά σειρά 26 πίνακες με χάρτες, αναλυτικό πίνακα με τις Συνθήκες του δικαίου της θάλασσας, κατάσταση της Σύμβασης των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και των Συμφωνιών εφαρμογής της.

Ειδικότερα, στην αρχή του έργου γίνεται μία γενική εισαγωγή στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας (ιστορική εξέλιξη, νομοτεχνική μορφολογία της Σύμβασης ΔΘ κ.ο.κ.), ακολούθως δε αναλύονται και παρουσιάζονται βασικές και κρίσιμες έννοιες του δικαίου της θάλασσας, όπως οι γραμμές βάσης, τα εσωτερικά ύδατα, η αιγιαλίτιδα ζώνη (επισημαίνεται ότι υπάρχει ιδιαίτερη αναφορά στην αιγιαλίτιδα ζώνη της Ελλάδας), καθώς και η συνορεύουσα – αρχαιολογική ζώνη. Εξίσου και σε επόμενα κεφάλαια, αντικείμενο του παρόντος έργου αποτελούν τα ζητήματα των στενών διεθνούς ναυσιπλοΐας, τα αρχιπελαγικά κράτη, το μείζον ζήτημα της υφαλοκρηπίδας με όλες τις νομικές διαστάσεις του (ωσαύτως περιλαμβάνονται χαρακτηριστικές αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας της Ελλάδας) και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), που ως έννοια έχει απασχολήσει ιδιαιτέρως το τελευταίο διάστημα την Ελλάδα (υπάρχει ξεχωριστή αναφορά στην υιοθέτηση ΑΟΖ από την Ελλάδα). Περαιτέρω, αναλύονται σε επιμέρους κεφάλαια τα θέματα του καθεστώτος των νήσων, της ανοικτής θάλασσας, της Περιοχής («Διεθνής Βυθός»), της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, των περίκλειστων και γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατών, της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, ενώ στο καταληκτικό κεφάλαιο εκτίθεται το σύστημα επίλυσης των σχετικών διαφορών σύμφωνα με τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας.

Στα δύο Επίμετρα παρουσιάζονται αφενός μεν η ελληνοτουρκική διαφορά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και αφετέρου το επεισόδιο των Ιμίων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (η τουρκική θεωρία περί «γκρίζων ζωνών»), ενώ στο Παράρτημα περιλαμβάνεται η Διάταξη του Διεθνούς Δικαστηρίου περί Προσωρινών Μέτρων στην υπόθεση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.

Την έκδοση πλαισιώνει και ενισχύει αναλυτικό αλφαβητικό ευρετήριο με όλους του κρίσιμους όρους, που διευκολύνει τον αναγνώστη στην ευχερέστερη αναζήτηση του θέματος που τον ενδιαφέρει.

Συμπερασματικά, φιλοδοξία και της παρούσας 4ης έκδοσης του κλασικού έργου «Δίκαιο της Θάλασσας» είναι να δώσει στον νομικό, ερευνητή, φοιτητή και σε όποιον ασχολείται ή ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με το οικείο αντικείμενο την πληρέστερη και πλέον αξιόπιστη ενημέρωση για όλα τα σχετικά ζητήματα και τις πρόσφατες εξελίξεις σε επίπεδο διεθνούς πρακτικής και νομολογίας.

ΠρόλογοςΣελ. IX
Κυριότερες συντομογραφίεςΣελ. XI
1 Γενική εισαγωγή στο διεθνές δίκαιο της θάλασσαςΣελ. 1
1. Η ιστορική εξέλιξη του δικαίου της θάλασσαςΣελ. 2
1.1. Η γεωγραφική έννοια της θάλασσαςΣελ. 2
1.2. Στοιχεία από την ιστορία του δικαίου της θάλασσαςΣελ. 3
1.3. Η εποχή των Συνδιασκέψεων ΚωδικοποίησηςΣελ. 5
1.3.1. Οι πρώτες κωδικοποιητικές προσπάθειεςΣελ. 5
1.3.2. Η Τρίτη Συνδιάσκεψη των Η.Ε. για το Δίκαιο της ΘάλασσαςΣελ. 6
1.4. Η Σύμβαση των Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982)Σελ. 8
1.5. Η Συμφωνία για την Εφαρμογή του Μέρους XI της Σύμβασης ΔΘ («Συμφωνία της Νέας Υόρκης»)Σελ. 9
1.5.1. Σχέση της Συμφωνίας της Νέας Υόρκης με τη Σύμβαση ΔΘΣελ. 10
1.5.2. Θέση σε ισχύ της Συμφωνίας της Νέας ΥόρκηςΣελ. 10
2. Νομοτεχνική μορφολογία της Σύμβασης ΔΘΣελ. 11
2.1. Η δομή της Σύμβασης ΔΘΣελ. 11
2.2. Οι κανόνες που περιέχει η Σύμβαση ΔΘΣελ. 12
2.2.1. Οι θεμελιώδεις κανόνες εφαρμογής και ερμηνείας της Σύμβασης ΔΘΣελ. 12
2.2.1.1. Η αρχή της ισόρροπης άσκησης δικαιωμάτων και υποχρεώσεωνΣελ. 13
2.2.1.2. Η αρχή της καλής πίστηςΣελ. 13
2.2.1.3. Η απαγόρευση κατάχρησης δικαιώματοςΣελ. 14
2.2.1.4. Η αρχή της χρήσης των θαλασσών κατά τρόπο ειρηνικό και συμβατό με τον Χάρτη των Η.Ε.Σελ. 14
2.2.1.5. Η αρχή ότι το έδαφος δεσπόζει την θάλασσαΣελ. 15
2.3. Οι τελικές διατάξειςΣελ. 15
2.3.1. Η απαγόρευση των επιφυλάξεωνΣελ. 15
2.3.2. Η ανοχή των ερμηνευτικών δηλώσεωνΣελ. 16
2.3.3. Σχέση της Σύμβασης ΔΘ με άλλες συμβάσεις και διεθνείς συμφωνίεςΣελ. 17
2.3.4. Τροποποίηση της Σύμβασης ΔΘΣελ. 19
2.3.4.1. Κοινή διαδικασία τροποποίησηςΣελ. 19
2.3.4.2. Απλοποιημένη διαδικασία τροποποίησηςΣελ. 19
2.3.4.3. Τροποποίηση διατάξεων που αφορούν αποκλειστικά την ΠεριοχήΣελ. 19
2.3.4.4. Θέση σε ισχύ των τροποποιήσεωνΣελ. 20
2.3.5. ΚαταγγελίαΣελ. 20
3. Η κύρωση και επικύρωση από την Ελλάδα της Σύμβασης ΔΘΣελ. 21
3.1. Η δήλωση της Ελλάδας κατά την επικύρωσηΣελ. 21
3.2. Η αντίδραση της Τουρκίας στη δήλωση της ΕλλάδαςΣελ. 23
3.3. Η ελληνική απάντηση στην τουρκική δήλωσηΣελ. 25
4. Το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και οι πηγές τουΣελ. 26
4.1. Διεθνείς συνθήκεςΣελ. 26
4.2. Διεθνές έθιμοΣελ. 26
4.3. Γενικές αρχές του δικαίουΣελ. 28
4.4. Νομολογία διεθνών δικαστηρίωνΣελ. 28
4.4.1. Οι αποφάσεις του Διεθνούς ΔικαστηρίουΣελ. 29
4.4.2. Οι αποφάσεις διεθνών διαιτητικών δικαστηρίωνΣελ. 31
4.4.3. Οι αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαίου της ΘάλασσαςΣελ. 32
4.5. Αποφάσεις διεθνών οργανισμώνΣελ. 34
4.6. Ευθυδικία - ΕπιείκειαΣελ. 34
4.7. Εσωτερικό δίκαιοΣελ. 34
4.8. Κοινοτικό/ενωσιακό δίκαιοΣελ. 35
5. Το υποκειμενικό πεδίο εφαρμογής του διεθνούς δικαίου της θάλασσαςΣελ. 36
6. Το αντικειμενικό πεδίο εφαρμογής του διεθνούς δικαίου της θάλασσας - Οι θαλάσσιες και υποθαλάσσιες ζώνεςΣελ. 37
7. Διάγραμμα του παρόντος έργουΣελ. 39
2 Οι γραμμές βάσηςΣελ. 41
1. Εισαγωγή - Εξωτερικά και εσωτερικά όρια θαλασσίων ζωνώνΣελ. 41
1.1. Η έννοια των εσωτερικών και εξωτερικών ορίωνΣελ. 41
1.2. Το εξωτερικό όριο της αιγιαλίτιδας ζώνηςΣελ. 42
2. Η χάραξη της γραμμής βάσης Σελ. 43
2.1. Η κανονική γραμμή βάσηςΣελ. 43
2.2. Οι ευθείες γραμμές βάσηςΣελ. 44
2.2.1. ΈννοιαΣελ. 44
2.2.2. Τρόπος χάραξηςΣελ. 44
2.2.3. Η διεθνής πρακτική σε θέματα χάραξης ευθειών γραμμών βάσηςΣελ. 45
2.2.4. Οι γραμμές βάσης της ΕλλάδαςΣελ. 46
2.2.5. Η διεθνής νομολογίαΣελ. 48
3. Ειδικές περιπτώσεις χάραξης γραμμών βάσηςΣελ. 49
3.1. ΚόλποιΣελ. 49
3.1.1. Η νομική έννοια του κόλπουΣελ. 49
3.1.2. Οι εξαιρέσεις από τον κανόναΣελ. 51
3.1.2.1. Κόλποι με ακτές που ανήκουν σε περισσότερα από ένα κράτηΣελ. 51
3.1.2.2. Ιστορικοί κόλποιΣελ. 52
3.2. Στόμια ποταμώνΣελ. 53
3.3. Λιμενικά έργα και αγκυροβόλιαΣελ. 53
3.4. ΣκόπελοιΣελ. 53
3.5. ΎφαλοιΣελ. 54
4. Ναυτικοί χάρτες και πίνακες γεωγραφικών συντεταγμένωνΣελ. 55
3 Εσωτερικά ύδαταΣελ. 57
1. Εισαγωγή - ΈννοιαΣελ. 57
2. Νομικό καθεστώςΣελ. 58
3. ΛιμένεςΣελ. 58
3.1. Η πρόσβαση των αλλοδαπών πλοίων στους λιμένεςΣελ. 59
3.1.1. Ο γενικός κανόναςΣελ. 59
3.1.2. Οι εξαιρέσεις από τον γενικό κανόναΣελ. 60
3.2. Η δικαιοδοσία επί των αλλοδαπών πλοίων στους λιμένεςΣελ. 62
3.2.1. Ιδιωτικά πλοίαΣελ. 62
3.2.2. Κρατικά πλοίαΣελ. 63
4. Το εθνικό προνόμιο της ακτοπλοΐαςΣελ. 64
4 Αιγιαλίτιδα ζώνηΣελ. 65
1. Εισαγωγή - ΈννοιαΣελ. 66
2. Η κυριαρχία του παράκτιου κράτους στην αιγιαλίτιδα ζώνηΣελ. 67
3. Δικαιώματα τρίτων κρατών στην αιγιαλίτιδα ζώνη: το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσηςΣελ. 67
3.1. Έννοια της αβλαβούς διέλευσηςΣελ. 67
3.1.1. ΔιέλευσηΣελ. 68
3.1.2. «Αβλαβής» διέλευσηΣελ. 68
3.1.3. Απαγορευμένες δραστηριότητες κατά την αβλαβή διέλευσηΣελ. 68
3.1.4. Αναστολή του δικαιώματος αβλαβούς διέλευσηςΣελ. 71
3.2. Φορείς του δικαιώματος της αβλαβούς διέλευσηςΣελ. 71
3.2.1. Ο γενικός κανόναςΣελ. 71
3.2.2. Πολεμικά πλοίαΣελ. 71
3.3. Ειδικές κατηγορίες πλοίωνΣελ. 73
4. Δικαιοδοσία του παράκτιου κράτους σε σχέση με τα πλοία που ασκούν το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσηςΣελ. 73
4.1. Νομοθετική αρμοδιότητα του παράκτιου κράτουςΣελ. 73
4.1.1. Περιορισμοί της νομοθετικής αρμοδιότητας του παράκτιου κράτουςΣελ. 74
4.1.2. Κυρώσεις σε βάρος πλοίων που παραβιάζουν τη νομοθεσία του παράκτιου κράτουςΣελ. 75
4.2. Άσκηση της ποινικής και αστικής δικαιοδοσίας του παράκτιου κράτουςΣελ. 77
4.2.1. Ποινική δικαιοδοσία επί αλλοδαπού πλοίουΣελ. 77
4.2.2. Αστική δικαιοδοσία επί αλλοδαπού πλοίουΣελ. 78
5. Οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνηςΣελ. 79
6. Η αιγιαλίτιδα ζώνη της ΕλλάδαςΣελ. 79
6.1. Ισχύον καθεστώςΣελ. 79
6.1.1. Τα ανατολικά και δυτικά θαλάσσια σύνορα της χώρας Σελ. 81
6.2. Το ζήτημα της επέκτασης του εύρους της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλιαΣελ. 83
6.2.1. Από την άποψη του διεθνούς δικαίουΣελ. 83
6.2.1.1. Οι απειλές της ΤουρκίαςΣελ. 83
6.2.1.2. Τα επιχειρήματα της ΤουρκίαςΣελ. 83
6.2.2. Η διεθνής νομολογία Σελ. 86
6.2.3. Από την άποψη του εσωτερικού ελληνικού δικαίουΣελ. 87
5 Συνορεύουσα ζώνη - Αρχαιολογική ζώνηΣελ. 89
1. Συνορεύουσα ζώνηΣελ. 90
1.1. Έννοια - Ιστορική εξέλιξηΣελ. 90
1.2. Οι ρυθμίσεις της Σύμβασης ΔΘΣελ. 91
1.2.1. Δικαιώματα του παράκτιου κράτους στη συνορεύουσα ζώνηΣελ. 91
1.3. Οριοθέτηση της συνορεύουσας ζώνηςΣελ. 93
2. Αρχαιολογική ζώνηΣελ. 93
2.1. Νομοθετική προέλευση του θεσμούΣελ. 93
2.2. Ο όρος «αρχαιολογικά και ιστορικά αντικείμενα»Σελ. 95
2.3. Ο γενικός κανόναςΣελ. 96
2.4. Οι κανόνες κατά θαλάσσιες ζώνεςΣελ. 96
2.5. Έννοια της «αρχαιολογικής ζώνης»Σελ. 97
2.5.1. Αρμοδιότητες του παράκτιου κράτουςΣελ. 97
2.5.2. Αρχαιολογική έρευνα Σελ. 98
2.6. Οριοθέτηση της αρχαιολογικής ζώνηςΣελ. 99
3. Υιοθέτηση συνορεύουσας-αρχαιολογικής ζώνης από την ΕλλάδαΣελ. 99
4. Η Σύμβαση της ΟΥΝΕΣΚΟ για την Προστασία της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς (2001) Σελ. 100
6 Στενά διεθνούς ναυσιπλοΐαςΣελ. 103
1. Έννοια - Ιστορική εξέλιξηΣελ. 103
1.1. Γεωγραφική και νομική έννοιαΣελ. 103
1.2. Ιστορική διαμόρφωση των κανόνων για τα διεθνή στενάΣελ. 104
1.2.1. Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για τα Στενά της ΚέρκυραςΣελ. 105
1.2.2. Η οριστική ρύθμισηΣελ. 106
2. Οι γενικοί κανόνεςΣελ. 107
2.1. Κατηγορίες διεθνών στενών ανάλογα με το νομικό καθεστώς που τα διέπειΣελ. 107
2.2. Τμήματα θαλασσών που δεν υπάγονται στο καθεστώς των διεθνών στενώνΣελ. 108
3. Το δικαίωμα του πλου διέλευσηςΣελ. 108
3.1. Έννοια του πλου διέλευσηςΣελ. 108
3.2. Υποκειμενική έκταση του δικαιώματος πλου διέλευσηςΣελ. 109
3.3. Δικαιοδοσία των παράκτιων κρατών σε σχέση με τα πλοία και αεροσκάφη που ασκούν το δικαίωμα του πλου διέλευσηςΣελ. 110
3.3.1. Νομοθετική αρμοδιότηταΣελ. 110
3.3.2. Άσκηση ποινικής και αστικής δικαιοδοσίαςΣελ. 110
3.4. Υποχρεώσεις πλοίων και αεροσκαφών κατά την άσκηση του δικαιώματος πλου διέλευσηςΣελ. 110
3.5. Το δικαίωμα των παράκτιων κρατών να προσδιορίζουν θαλάσσιους διαδρόμουςΣελ. 111
3.6. Ειδικές υποχρεώσεις των παράκτιων κρατώνΣελ. 112
3.7. Το δικαίωμα του πλου διέλευσης ως εθιμικός κανόναςΣελ. 112
4. Στενά που διέπονται από το καθεστώς της αβλαβούς διέλευσηςΣελ. 112
5. Στενά που διέπονται από ειδικό συμβατικό καθεστώςΣελ. 113
5.1. Τα στενά των ΔαρδανελίωνΣελ. 113
5.2. Άλλα στενά υπό ειδικό καθεστώςΣελ. 114
6. Η εφαρμογή του καθεστώτος των στενών διεθνούς ναυσιπλοΐας στις ελληνικές θάλασσεςΣελ. 115
7. Διεθνείς διώρυγεςΣελ. 117
7.1. Η διώρυγα του ΣουέζΣελ. 117
7.2. Η διώρυγα του ΠαναμάΣελ. 117
7.3. Η διώρυγα του ΚίελουΣελ. 118
7 Αρχιπελαγικά κράτηΣελ. 119
1. Εισαγωγή - Αρχιπέλαγος και Αρχιπελαγικό ΚράτοςΣελ. 119
2. Αρχιπελαγικές γραμμές βάσηςΣελ. 120
3. Νομικό καθεστώς των αρχιπελαγικών υδάτωνΣελ. 122
4. Δικαιώματα τρίτων κρατών στα αρχιπελαγικά ύδαταΣελ. 123
4.1. Αβλαβής διέλευσηΣελ. 123
4.2. Αρχιπελαγική διέλευσηΣελ. 123
4.2.1. Ο καθορισμός των θαλασσίων διαδρόμων και αεροδιαδρόμωνΣελ. 124
5. Η διεθνής πρακτικήΣελ. 125
8 ΥφαλοκρηπίδαΣελ. 127
1. ΕισαγωγήΣελ. 128
1.1. Η γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδαςΣελ. 128
1.2. Η υφαλοκρηπίδα ως αντικείμενο διεκδίκησης των παράκτιων κρατώνΣελ. 129
1.2.1. Από την γεωλογική έννοια στη νομική έννοιαΣελ. 129
1.2.2. Από τη Διακήρυξη Τρούμαν στην Πρώτη Συνδιάσκεψη των Η.Ε. για το Δίκαιο της ΘάλασσαςΣελ. 132
1.2.3. Από την Πρώτη Συνδιάσκεψη των Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας στη Σύμβαση ΔΘΣελ. 133
1.2.3.1. Η Σύμβαση της Γενεύης για την Υφαλοκρηπίδα (1958)Σελ. 133
1.2.3.2. Η νομολογία του Διεθνούς ΔικαστηρίουΣελ. 134
1.2.3.3. Η Σύμβαση ΔΘΣελ. 136
2. Νομικός ορισμός της υφαλοκρηπίδαςΣελ. 136
2.1. Το εσωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδαςΣελ. 137
2.2. Το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδαςΣελ. 138
2.2.1. Το εξωτερικό όριο βάσει του κριτηρίου της απόστασηςΣελ. 138
2.2.1.1. Σχέση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο πλαίσιο του κριτηρίου της απόστασηςΣελ. 138
2.2.1.2. Σχέση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ με βάση τη νομολογία Σελ. 139
2.2.1.3. Το κριτήριο της απόστασης ως εθιμικός κανόναςΣελ. 140
2.2.2. Το εξωτερικό όριο βάσει του γεωμορφολογικού κριτηρίουΣελ. 142
2.2.2.1. Θεσμικές ρυθμίσεις σε σχέση με το εξωτερικό όριο πέραν των 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσηςΣελ. 143
2.2.2.2. Η απόφαση του ΔΔΔΘ στην υπόθεση Οριοθέτησης του Θαλασσίου Συνόρου στον κόλπο της ΒεγγάληςΣελ. 145
2.2.2.3. Το γεωμορφολογικό κριτήριο ως κανόνας του εθιμικού δικαίουΣελ. 146
2.3. Ανακεφαλαίωση - Ιστορική εξέλιξη του νόμιμου τίτλου στην υφαλοκρηπίδαΣελ. 148
3. Νομική φύση των δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους στην υφαλοκρηπίδαΣελ. 148
3.1. Η έννοια του κυριαρχικού δικαιώματος και η διάκρισή του από την κυριαρχίαΣελ. 148
3.2. Ο χαρακτήρας των κυριαρχικών δικαιωμάτωνΣελ. 149
4. Περιεχόμενο των δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους στην υφαλοκρηπίδαΣελ. 149
4.1. Γενικός περιορισμός των κυριαρχικών δικαιωμάτωνΣελ. 150
4.2. Έκταση των κυριαρχικών δικαιωμάτωνΣελ. 150
4.2.1. Κυριαρχικό δικαίωμα για την εξερεύνηση της υφαλοκρηπίδας Σελ. 150
4.2.2. Κυριαρχικό δικαίωμα για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της υφαλοκρηπίδαςΣελ. 151
4.2.3. Αρχαιολογικά και ιστορικά αντικείμενα Σελ. 153
4.3. Άλλα συναφή δικαιώματαΣελ. 154
4.3.1. Το δικαίωμα γεωτρήσεωνΣελ. 154
4.3.2. Το δικαίωμα τοποθέτησης τεχνητών νήσων, εγκαταστάσεων και κατασκευώνΣελ. 154
4.3.3. Το δικαίωμα κατασκευής σηράγγωνΣελ. 155
5. Δικαίωμα τρίτων κρατών για τοποθέτηση υποβρύχιων καλωδίων και αγωγώνΣελ. 155
6. Διενέργεια θαλάσσιας επιστημονικής έρευνας επί της υφαλοκρηπίδας Σελ. 157
7. Προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος από τη ρύπανση που προέρχεται από δραστηριότητες στην υφαλοκρηπίδαΣελ. 159
8. Η υφαλοκρηπίδα των νησιώνΣελ. 159
9. Οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδαςΣελ. 159
10. Η υφαλοκρηπίδα της ΕλλάδαςΣελ. 159
10.1. Προσδιορισμός του εξωτερικού ορίουΣελ. 159
10.2. Υφιστάμενες συμφωνίες οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας Σελ. 162
9 Αποκλειστική οικονομική ζώνηΣελ. 163
1. Ιστορική εξέλιξη του θεσμού Σελ. 164
1.1. Η Διακήρυξη ΤρούμανΣελ. 164
1.2. Η Πρώτη και η Δεύτερη Συνδιάσκεψη των Η.Ε. για το Δίκαιο της ΘάλασσαςΣελ. 165
1.3. Η πορεία προς τη Σύμβαση ΔΘΣελ. 166
1.4. Σύγκριση αποκλειστικής αλιευτικής ζώνης και ΑΟΖΣελ. 167
2. Έννοια - Νομικό καθεστώςΣελ. 168
2.1. Η ΑΟΖ ως θαλάσσια ζώνη sui generisΣελ. 168
2.2. Νομική φύση των δικαιωμάτων του παράκτιου κράτουςΣελ. 169
3. Περιεχόμενο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του παράκτιου κράτουςΣελ. 170
3.1. Κυριαρχικά δικαιώματα για την εξερεύνηση και εκμετάλλευση των φυσικών πόρωνΣελ. 170
3.1.1. Μη ζώντες φυσικοί πόροιΣελ. 170
3.1.2. Ζώντες φυσικοί πόροιΣελ. 170
3.1.2.1. Διατήρηση των ζώντων πόρωνΣελ. 171
3.1.2.2. Εκμετάλλευση (utilization) των ζώντων πόρωνΣελ. 171
3.1.2.3. Προστασία των ζώντων πόρωνΣελ. 171
3.2. Κυριαρχικά δικαιώματα για άλλους οικονομικούς σκοπούςΣελ. 172
3.3. Δικαιοδοσία του παράκτιου κράτουςΣελ. 173
3.3.1. Τεχνητές νήσοι, εγκαταστάσεις και κατασκευέςΣελ. 173
3.3.1.1. Νομοθετική και εκτελεστική αρμοδιότηταΣελ. 174
3.3.1.2. Ζώνες ΑσφαλείαςΣελ. 174
3.3.1.3. Απομάκρυνση των εγκαταστάσεωνΣελ. 175
3.3.1.4. Νομικό καθεστώςΣελ. 175
3.3.1.5. Ελληνική νομοθεσίαΣελ. 175
3.3.2. Θαλάσσια επιστημονική έρευναΣελ. 176
3.3.3. Προστασία και διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντοςΣελ. 176
3.4. Άλλα δικαιώματα και υποχρεώσειςΣελ. 176
3.5. Εφαρμογή των νόμων και κανονισμών του παράκτιου κράτους Σελ. 176
4. Δικαιώματα και υποχρεώσεις τρίτων κρατών στην ΑΟΖΣελ. 177
4.1. Ελευθερίες και δικαιώματα τρίτων κρατώνΣελ. 177
4.1.1. Συμμετοχή τρίτων κρατών στην αλιείαΣελ. 178
4.2. Υποχρεώσεις τρίτων κρατών στην ΑΟΖΣελ. 179
4.3. Υπολειπόμενα δικαιώματα ("residual rights") Σελ. 179
5. Υιοθέτηση ΑΟΖ από την ΕλλάδαΣελ. 180
5.1. Τρόπος κήρυξης Σελ. 180
5.2. Σημασία της ΑΟΖ για την ΕλλάδαΣελ. 181
5.3. Ενσωμάτωση των διατάξεων της Σύμβασης ΔΘ στην ελληνική έννομη τάξηΣελ. 183
6. Η εφαρμογή της ΑΟΖ στη Μεσόγειο Σελ. 184
6.1. Το διεθνές νομικό καθεστώς της ΜεσογείουΣελ. 184
6.1.1. Εμφάνιση νέων ζωνών δικαιοδοσίας: η «ζώνη προστασίας της αλιείας» και η «ζώνη οικολογικής προστασίας»Σελ. 185
6.1.2. Οι συμφωνίες οριοθέτησης της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της Κύπρου με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το ΙσραήλΣελ. 187
6.1.3. Συμπερασματικές εκτιμήσειςΣελ. 188
6.2. Η κοινοτική διάστασηΣελ. 189
6.2.1. Κοινή αλιευτική πολιτική και ΑΟΖΣελ. 189
6.2.2. Δυνατότητα θέσπισης αλιευτικής ζώνης 12 ν.μ. από την Ελλάδα στο πλαίσιο της κοινής αλιευτικής πολιτικήςΣελ. 190
10 Το καθεστώς των νήσωνΣελ. 193
1. ΈννοιαΣελ. 193
2. Το καθεστώς των νήσων στο πλαίσιο της Σύμβασης ΔΘΣελ. 195
2.1. Ο γενικός κανόνας: όλα τα νησιά διαθέτουν όλες τις θαλάσσιες ζώνεςΣελ. 195
2.1.1. Ο γενικός κανόνας ως κανόνας του εθιμικού δικαίουΣελ. 195
2.2. Η εξαίρεση των βράχωνΣελ. 196
2.2.1. Έννοια του βράχουΣελ. 196
2.2.1.1. Το κριτήριο του μεγέθους στις προπαρασκευαστικές εργασίες της Σύμβασης ΔΘΣελ. 196
2.2.1.2. Αδυναμία συντήρησης ανθρώπινης διαβίωσης ή οικονομικής ζωήςΣελ. 197
2.2.1.3. Η νορβηγική νήσος Jan MayenΣελ. 198
2.2.2. Συμπερασματικά σχόλια στην έννοια του βράχουΣελ. 198
2.3. Σημασία των ρυθμίσεων του άρθρου 121 Σύμβασης ΔΘ για την ΕλλάδαΣελ. 200
11 Ανοικτή θάλασσαΣελ. 203
1. ΟρισμόςΣελ. 203
2. Νομικό καθεστώς: η αρχή της ελευθερίας της ανοικτής θάλασσαςΣελ. 205
2.1. Οι γενικοί κανόνεςΣελ. 205
2.1.1. Περιορισμοί στην άσκηση των ελευθεριώνΣελ. 206
2.1.2. Πυρηνικές δοκιμέςΣελ. 207
2.1.3. Στρατιωτικά γυμνάσιαΣελ. 208
3. Οι επιμέρους ελευθερίες της ανοικτής θάλασσαςΣελ. 208
3.1. Η ελευθερία ναυσιπλοΐαςΣελ. 208
3.1.1. Η εθνικότητα των πλοίωνΣελ. 209
3.1.1.1. Ο γνήσιος δεσμός πλοίου και κράτους σημαίας - Οι σημαίες ευκαιρίαςΣελ. 210
3.1.1.2. Η αρχή της μίας και μοναδικής εθνικότητας του πλοίουΣελ. 214
3.2. Η ελευθερία της αλιείαςΣελ. 216
3.2.1. Η σημασία της αλιείας στην ανοικτή θάλασσαΣελ. 216
3.2.2. Οι ρυθμίσεις της Σύμβασης ΔΘΣελ. 217
3.2.3. Νεότερες εξελίξειςΣελ. 218
3.3. Η ελευθερία τοποθέτησης υποβρύχιων καλωδίων και αγωγώνΣελ. 221
3.4. Η ελευθερία της υπέρπτησηςΣελ. 223
3.5. Η ελευθερία της θαλάσσιας επιστημονικής έρευναςΣελ. 224
3.6. Η ελευθερία τοποθέτησης τεχνητών νήσων και άλλων εγκαταστάσεωνΣελ. 225
4. Δικαιοδοσία στην ανοικτή θάλασσαΣελ. 225
4.1. Δικαιοδοσία του κράτους της σημαίαςΣελ. 225
4.2. Υποχρεώσεις του κράτους της σημαίαςΣελ. 225
4.3. Ασυλία πολεμικών και κρατικών πλοίωνΣελ. 226
4.4. Υποχρέωση παροχής βοήθειας, έρευνας και διάσωσηςΣελ. 226
4.5. Απαγόρευση μεταφοράς δούλωνΣελ. 227
4.6. Παράνομο εμπόριο ναρκωτικών ή ψυχοτρόπων ουσιώνΣελ. 228
4.7. Ποινική δικαιοδοσία σε περιπτώσεις σύγκρουσης πλοίωνΣελ. 228
5. Εξαιρέσεις από την αρχή της δικαιοδοσίας του κράτους της σημαίαςΣελ. 229
5.1. Οικουμενική δικαιοδοσίαΣελ. 229
5.1.1. ΠειρατείαΣελ. 229
5.1.1.1. Νομοτυπική μορφή του διεθνούς εγκλήματος της πειρατείαςΣελ. 230
5.1.1.1.1. Το πρώτο στοιχείοΣελ. 231
5.1.1.1.2. Το δεύτερο στοιχείοΣελ. 232
5.1.1.1.3. Το τρίτο στοιχείοΣελ. 232
5.1.1.1.4. Συμμετοχή και υποκίνησηΣελ. 233
5.1.2. Διάκριση από το έγκλημα της πειρατείας κατά το εσωτερικό δίκαιοΣελ. 233
5.1.2.1. Η πειρατεία κατά το ελληνικό δίκαιοΣελ. 233
5.1.3. Συνέπειες του χαρακτηρισμού ενός πλοίου ως πειρατικούΣελ. 234
5.1.4. Νεότερες εξελίξειςΣελ. 234
5.1.4.1. Η Σύμβαση για την Καταστολή Παρανόμων Πράξεων κατά της Ασφάλειας της Θαλάσσιας ΝαυσιπλοΐαςΣελ. 235
5.1.4.2. Η κρίση στη Σομαλία Σελ. 236
5.2. Έκτακτη δικαιοδοσίαΣελ. 238
5.2.1. Παράνομες εκπομπές από την ανοικτή θάλασσαΣελ. 238
5.2.2. Δικαίωμα νηοψίαςΣελ. 239
5.2.2.1. Η βασική αρχήΣελ. 239
5.2.2.2. Το δικαίωμα νηοψίας σύμφωνα με τη Σύμβαση ΔΘ Σελ. 240
5.2.2.3. Δικαίωμα επέμβασης βάσει διεθνών συνθηκώνΣελ. 240
5.2.3. Δικαίωμα συνεχούς καταδίωξηςΣελ. 240
12 Η Περιοχή («Διεθνής βυθός»)Σελ. 243
1. ΕισαγωγήΣελ. 244
1.1. Η έννοια του διεθνούς βυθούΣελ. 244
1.2. Οι ρυθμίσεις για τον διεθνή βυθό ως αφετηρία της Τρίτης ΣυνδιάσκεψηςΣελ. 244
1.3. Η επαναδιαπραγμάτευση του Μέρους XI Σύμβασης ΔΘΣελ. 246
1.4. Μεταφραστικές ανακρίβειες στο Μέρος XI Σύμβασης ΔΘΣελ. 246
2. Η έννοια της «κοινής κληρονομιάς της ανθρωπότητας»Σελ. 247
2.1. Η νομοθετική ιστορία της έννοιαςΣελ. 247
2.2. Η εννοιολογική ταυτότητα της «κοινής κληρονομιάς της ανθρωπότητας»Σελ. 247
2.3. Οι έννομες συνέπειες του χαρακτηρισμού «κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας»Σελ. 248
2.4. Η διάχυση της έννοιας «κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας» σε άλλα πεδίαΣελ. 249
3. Θεμελιώδεις κανόνες που διέπουν την ΠεριοχήΣελ. 249
3.1. Το σύστημα εκμετάλλευσης των πόρων της ΠεριοχήςΣελ. 249
3.2. Νομικό καθεστώς της Περιοχής και των πόρων τηςΣελ. 250
3.3. Γενική συμπεριφορά των κρατών στην ΠεριοχήΣελ. 250
3.4. Υποχρέωση συμμόρφωσης και ευθύνη σε περίπτωση πρόκλησης ζημιώνΣελ. 250
3.5. Εκμετάλλευση προς όφελος του συνόλου της ανθρωπότηταςΣελ. 251
3.6. Χρήση της Περιοχής αποκλειστικά για ειρηνικούς σκοπούςΣελ. 251
3.7. Προστασία των δικαιωμάτων των παράκτιων κρατώνΣελ. 252
3.8. Θαλάσσια επιστημονική έρευναΣελ. 252
3.8.1. Η γενική ρύθμιση για τη θαλάσσια επιστημονική έρευναΣελ. 252
3.8.2. Η θαλάσσια επιστημονική έρευνα στην ΠεριοχήΣελ. 253
3.9. Μεταφορά τεχνολογίαςΣελ. 253
3.9.1. Η γενική ρύθμιση για τη μεταφορά τεχνολογίαςΣελ. 253
3.9.2. Η μεταφορά τεχνολογίας για δραστηριότητες στην ΠεριοχήΣελ. 254
3.10. Προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντοςΣελ. 255
3.10.1. Η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος στην Περιοχή σύμφωνα με το Μέρος XII Σύμβασης ΔΘΣελ. 255
3.10.2. Η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος στην Περιοχή σύμφωνα με το Μέρος XI Σύμβασης ΔΘΣελ. 256
3.11. Προστασία της ανθρώπινης ζωήςΣελ. 256
3.12. Συμμετοχή των αναπτυσσομένων κρατών στις δραστηριότητες που διεξάγονται στην ΠεριοχήΣελ. 257
3.13. Αρχαιολογικά και ιστορικά αντικείμενα στην ΠεριοχήΣελ. 257
3.13.1. Η γενική ρύθμισηΣελ. 257
3.13.2. Τα αρχαιολογικά και ιστορικά αντικείμενα ως κοινή κληρονομιά της ανθρωπότηταςΣελ. 257
3.13.3. Τα ερμηνευτικά προβλήματα του άρθρου 149 Σύμβασης ΔΘΣελ. 258
3.13.4. Η έννοια των δικαιωμάτων προτιμήσεωςΣελ. 259
3.13.5. Η έννοια του κράτους/χώρας προέλευσηςΣελ. 259
3.13.6. Έλλειψη μηχανισμού προστασίας-εφαρμογής του άρθρου 149 Σύμβασης ΔΘΣελ. 260
3.13.7. Οι ρυθμίσεις της Σύμβασης της ΟΥΝΕΣΚΟ για την Προστασία της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς (2001)Σελ. 260
3.14. Εναρμόνιση των δραστηριοτήτων που διεξάγονται στην Περιοχή με άλλες δραστηριότητες που ασκούνται στο θαλάσσιο περιβάλλονΣελ. 261
4. Η θεσμική οργάνωση της ΠεριοχήςΣελ. 262
4.1. Η ΑρχήΣελ. 262
4.2. Τα κύρια όργανα της ΑρχήςΣελ. 263
4.2.1. Η ΣυνέλευσηΣελ. 263
4.2.1.1. Σύνθεση - ΣύνοδοιΣελ. 263
4.2.1.2. Διαδικασία λήψης αποφάσεωνΣελ. 263
4.2.1.3. ΑρμοδιότητεςΣελ. 264
4.2.2. Το ΣυμβούλιοΣελ. 265
4.2.2.1. Σύνθεση - ΣύνοδοιΣελ. 265
4.2.2.2. Διαδικασία λήψης αποφάσεωνΣελ. 265
4.2.2.3. ΑρμοδιότητεςΣελ. 266
4.2.2.4. ΌργαναΣελ. 267
4.2.3. Η ΓραμματείαΣελ. 268
4.2.4. Η ΕπιχείρησηΣελ. 268
4.2.5. Η Επιτροπή ΟικονομικώνΣελ. 269
4.3. Η Προπαρασκευαστική ΕπιτροπήΣελ. 270
5. Σύστημα εξερεύνησης και εκμετάλλευσης της Περιοχής και των πόρων τηςΣελ. 270
5.1. ΦορείςΣελ. 271
5.2. Προγράμματα εργασιώνΣελ. 271
5.3. Πολιτική παραγωγήςΣελ. 273
5.4. Οικονομική βοήθειαΣελ. 273
5.5. Οικονομικοί όροι των συμβολαίωνΣελ. 273
5.6. Κατανομή των προσόδωνΣελ. 274
5.7. Συμπερασματικές εκτιμήσεις Σελ. 274
13 Οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνώνΣελ. 277
1. Έννοια και στοιχεία της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνώνΣελ. 278
1.1. Η λειτουργία της οριοθέτησηςΣελ. 278
1.2. Οι πηγές του δικαίου των οριοθετήσεωνΣελ. 280
1.3. Η οριοθέτηση ως διεθνής διαδικασίαΣελ. 280
1.4. Διάκριση μεταξύ οριοθέτησης και θέσπισης θαλασσίων ζωνών Σελ. 281
1.5. Οριοθέτηση και κτήση εδάφουςΣελ. 281
1.6. Η έννοια του «ενιαίου θαλασσίου ορίου»Σελ. 282
1.7. Το διεθνές δίκαιο δεν επιβάλλει επιπρόσθετους όρους ως προς την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών σε κλειστές και ημίκλειστες θάλασσες Σελ. 286
2. Οι νομικές έννοιες και οι γενικοί κανόνες των οριοθετήσεωνΣελ. 287
2.1. Η αρχή της ίσης απόστασηςΣελ. 288
2.1.1. Η αρχή της ίσης απόστασης στην οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνηςΣελ. 289
2.1.2. Η αρχή της ίσης απόστασης στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖΣελ. 289
2.1.2.1. H απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για την Υφαλοκρηπίδα της Βόρειας ΘάλασσαςΣελ. 289
2.1.2.2. Η μεταγενέστερη διεθνής νομολογίαΣελ. 290
2.2. Οι ειδικές/σχετικές περιστάσειςΣελ. 293
2.2.1. Η έννοια των ειδικών/σχετικών περιστάσεωνΣελ. 293
2.2.2. Η καταγωγή των δύο εννοιώνΣελ. 293
2.2.2.1. Οι ειδικές περιστάσειςΣελ. 294
2.2.2.2. Οι σχετικές περιστάσειςΣελ. 295
2.2.3. Η εξομοίωση των ειδικών και των σχετικών περιστάσεωνΣελ. 296
2.2.4. Ενδεικτικός κατάλογος των ειδικών/σχετικών περιστάσεωνΣελ. 297
2.3. Ευθυδικία (equity) - Αρχές ευθυδικίας (equitable principles)Σελ. 301
2.3.1. Η έννοια της ευθυδικίας/επιείκειας στο διεθνές δίκαιοΣελ. 301
2.3.1.1. Η εννοιολογική καταγωγή του όρου και η λειτουργία του στο δίκαιοΣελ. 301
2.3.1.2. Η νομολογιακή εξέλιξη των αρχών ευθυδικίαςΣελ. 303
2.3.2. Συμπερασματικές εκτιμήσειςΣελ. 308
3. Οι ρυθμίσεις της Σύμβασης ΔΘΣελ. 310
3.1. Η οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνηςΣελ. 310
3.2. Ο βασικός κανόναςΣελ. 310
3.3. Οι εξαιρέσειςΣελ. 311
3.3.1. Οι ειδικές περιστάσειςΣελ. 311
3.3.2. Ο ιστορικός τίτλοςΣελ. 311
3.4. Η διεθνής νομολογίαΣελ. 311
4. Η οριοθέτηση της συνορεύουσας/αρχαιολογικής ζώνηςΣελ. 312
5. Η οριοθέτηση των αλιευτικών ζωνώνΣελ. 313
6. Η οριοθέτηση της ΑΟΖΣελ. 314
7. Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδαςΣελ. 314
7.1. Η νομοθετική ιστορία του άρθρου 83(1) Σύμβασης ΔΘΣελ. 314
7.2. Η νομοτυπική μορφή των άρθρων 83(1) και 74(1) Σύμβασης ΔΘΣελ. 316
7.2.1. Η σύναψη συμφωνίαςΣελ. 316
7.2.2. Η παραπομπή στο διεθνές δίκαιοΣελ. 317
7.2.3. Η δίκαιη λύσηΣελ. 317
7.3. Αδυναμία συμφωνίας και επίλυση διαφορών οριοθέτησης Σελ. 319
7.4. Προσωρινές διευθετήσεις πρακτικής φύσεως Σελ. 320
7.4.1. «Υποχρέωση» αποχής από μονομερείς ενέργειες;Σελ. 320
7.4.2. Προσωρινός καθορισμός θαλασσίων συνόρων Σελ. 322
7.5. Η ισχύς προϋφισταμένων συμφωνιών οριοθέτησηςΣελ. 322
8. Η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών των νησιώνΣελ. 323
8.1. Η επήρεια των νησιών στις οριοθετήσεις Σελ. 324
8.2. Η σχετική διεθνής νομολογίαΣελ. 325
8.2.1. Πριν από τη θέση της Σύμβασης ΔΘ σε ισχύΣελ. 325
8.2.2. Μετά τη θέση της Σύμβασης ΔΘ σε ισχύ Σελ. 327
8.2.2.1. Η πρώτη υπόθεση οριοθέτησης του ΔΔΔΘ (Μπανγκλαντές-Μυανμάρ): υποκειμενικότητα και αβεβαιότητα ως προς τη μεταχείριση των νήσωνΣελ. 329
8.2.2.2. Η πρόσφατη απόφαση του ΔΔ: επανεπιβεβαίωση του δικαιώματος των νήσων σε θαλάσσιες ζώνες και στροφή προς την ασφάλεια δικαίουΣελ. 332
14 Περίκλειστα και γεωγραφικώς μειονεκτούντα κράτηΣελ. 337
1. Έννοια των περίκλειστων και των γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατώνΣελ. 337
2. Η στάση των περίκλειστων και των γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατών κατά την Τρίτη ΣυνδιάσκεψηΣελ. 339
3. Οι ρυθμίσεις της Σύμβασης ΔΘΣελ. 339
3.1. Το δικαίωμα πρόσβασης των περίκλειστων κρατών στη θάλασσα και η ελευθερία διέλευσηςΣελ. 340
3.1.1. Αναγκαιότητα σύναψης συμφωνίαςΣελ. 340
3.1.2. Περιορισμοί στην ελευθερία διέλευσηςΣελ. 341
3.1.3. Το περιεχόμενο της συμφωνίαςΣελ. 342
3.1.4. Εξαίρεση από την εφαρμογή της ρήτρας του μάλλον ευνοουμένου κράτουςΣελ. 343
3.1.5. Ίση μεταχείριση στους θαλάσσιους λιμένεςΣελ. 343
3.2. Συμμετοχή των περίκλειστων και των γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατών στην εκμετάλλευση των ζώντων πόρων της ΑΟΖΣελ. 343
3.3. Πρόσβαση στην ΠεριοχήΣελ. 344
3.4. Άλλα δικαιώματα των περίκλειστων και των γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατώνΣελ. 344
15 Προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντοςΣελ. 347
1. ΕισαγωγήΣελ. 348
1.1. Ορισμός της ρύπανσηςΣελ. 348
1.2. Πηγές της ρύπανσηςΣελ. 349
2. Το διεθνές νομικό καθεστώς προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντοςΣελ. 350
2.1. Υιοθέτηση διεθνών προτύπωνΣελ. 350
2.2. Αντιμετώπιση της ρύπανσης σε περιφερειακό επίπεδοΣελ. 351
3. Το σύστημα προστασίας της Σύμβασης ΔΘΣελ. 352
3.1. Γενικοί κανόνεςΣελ. 352
3.2. Αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικώνΣελ. 353
3.3. Συγκεκριμένες πηγές ρύπανσηςΣελ. 354
3.3.1. Χερσαία και ατμοσφαιρική ρύπανσηΣελ. 354
3.3.2. Ρύπανση προερχόμενη από την εκμετάλλευση του θαλάσσιου βυθούΣελ. 354
3.3.2.1. Ρύπανση από δραστηριότητες στο θαλάσσιο βυθό υπαγόμενες στην εθνική δικαιοδοσίαΣελ. 354
3.3.2.2. Ρύπανση από δραστηριότητες στην ΠεριοχήΣελ. 355
3.3.3. Ρύπανση από την απόρριψη αποβλήτωνΣελ. 355
3.3.4. Ρύπανση από πλοίαΣελ. 355
3.3.4.1. Δικαιοδοσία του κράτους της σημαίαςΣελ. 355
3.3.4.2. Δικαιοδοσία του παράκτιου κράτουςΣελ. 356
3.3.4.2.1. Νομοθετική αρμοδιότηταΣελ. 356
3.3.4.2.2. Εκτελεστική αρμοδιότητα- εφαρμογή της νομοθεσίας του παράκτιου κράτουςΣελ. 358
3.3.4.2.3. Ειδικά Προστατευόμενες ΠεριοχέςΣελ. 358
3.3.4.3. Δικαιοδοσία του κράτους του λιμένοςΣελ. 359
3.4. ΔιασφαλίσειςΣελ. 361
3.5. Διεθνής ευθύνηΣελ. 362
3.6. Περιβαλλοντική εκτίμηση των επιπτώσεων στο θαλάσσιο περιβάλλον Σελ. 364
4. Η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος στην ΕλλάδαΣελ. 364
5. Προστασία της θαλάσσιας βιοποικιλότητας Σελ. 367
5.1. Θαλάσσιοι γενετικοί πόροιΣελ. 367
5.1.1. ΈννοιαΣελ. 367
5.1.2. Νομικό καθεστώςΣελ. 368
5.2. Θέσπιση θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών Σελ. 369
5.2.1. Οι «Ειδικά Προστατευόμενες Περιοχές Μεσογειακού Ενδιαφέροντος» (SPAMI) του Πρωτοκόλλου της Βαρκελώνης (1995) Σελ. 369
5.2.2. Θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές στο πλαίσιο της Σύμβασης OSPARΣελ. 371
5.2.3. Το Δίκτυο Natura 2000Σελ. 372
5.2.4. Μελλοντικές εξελίξεις: Προς μια νέα Συμφωνία Εφαρμογής της Σύμβασης ΔΘ (UNCLOS Implementing Agreement);Σελ. 373
16 Επίλυση των διαφορώνΣελ. 377
1. Τo σύστημα επίλυσης των διαφορών σύμφωνα με τη Σύμβαση ΔΘΣελ. 378
1.1. Γενικά χαρακτηριστικάΣελ. 378
1.1.1. Μορφολογία του συστήματοςΣελ. 378
1.1.2. Οι βασικές κατευθύνσεις του συστήματος επίλυσης των διαφορώνΣελ. 381
1.2. Διαφορές γενικού χαρακτήραΣελ. 382
1.2.1. Λειτουργικές λύσειςΣελ. 382
1.2.1.1. Περιορισμοί στην εφαρμογή του κανόνα περί υποχρεωτικού δικαιοδοτικού διακανονισμού των διαφορών (άρθρο 297 Σύμβασης ΔΘ)Σελ. 382
1.2.1.2. Προαιρετικές εξαιρέσεις στον κανόνα περί υποχρεωτικού δικαιοδοτικού διακανονισμού (άρθρο 298 Σύμβασης ΔΘ)Σελ. 383
1.2.2. Οργανικές λύσειςΣελ. 384
1.2.2.1. Η επιλογή της ΕλλάδαςΣελ. 386
1.2.2.2. Η επιλογή των άλλων κρατώνΣελ. 387
1.3. Διαφορές σε σχέση με την ΠεριοχήΣελ. 389
1.3.1. Λειτουργικές λύσειςΣελ. 389
1.3.2. Οργανικές λύσειςΣελ. 391
1.4. Οι κοινοί κανόνεςΣελ. 391
1.4.1. Κοινοί κανόνες σχετικά με την ειρηνική επίλυση των διαφορώνΣελ. 391
1.4.2. Κοινοί κανόνες σχετικά με τη δικαιοδοτική μέθοδο επίλυσης των διαφορώνΣελ. 392
1.4.2.1. Προδικαστικές ενστάσεις αρμοδιότηταςΣελ. 393
1.4.2.2. Προσωρινά μέτραΣελ. 393
1.4.2.3. ΕμπειρογνώμονεςΣελ. 394
1.4.2.4. Εφαρμοστέο δίκαιοΣελ. 394
1.4.2.5. Εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων μέσωνΣελ. 395
1.4.2.6. Τελεσιδικία και δεσμευτικότητα των αποφάσεωνΣελ. 395
2. Το Διεθνές Δικαστήριο Δικαίου της ΘάλασσαςΣελ. 396
2.1. Το ΔΔΔΘ ως όργανο γενικής δικαιοδοσίας στο «νέο» δίκαιο της θάλασσαςΣελ. 397
2.1.1. Οι κανόνες που διέπουν τη λειτουργία του ΔΔΔΘΣελ. 397
2.1.2. Οργάνωση του ΔΔΔΘΣελ. 397
2.1.2.1. Εκλογή των δικαστώνΣελ. 397
2.1.2.2. ΤμήματαΣελ. 398
2.1.3. Αρμοδιότητα του ΔΔΔΘΣελ. 399
2.1.3.1. Καθʼ ύλην αρμοδιότηταΣελ. 399
2.1.3.2. Αρμοδιότητα ως προς τα πρόσωπαΣελ. 402
2.1.4. ΔιαδικασίαΣελ. 403
2.1.4.1. Γενικοί ΚανόνεςΣελ. 403
2.1.4.2. ΕρημοδικίαΣελ. 404
2.1.4.3. Προσωρινά μέτραΣελ. 404
2.1.4.4. ΠαρέμβασηΣελ. 405
2.1.4.5. Εφαρμοστέο δίκαιοΣελ. 405
2.2. Το Τμήμα Επίλυσης Διαφορών Θαλάσσιου Βυθού του ΔΔΔΘΣελ. 406
2.2.1. Οι κανόνες που διέπουν τη λειτουργία της ΤμήματοςΣελ. 406
2.2.2. Σύνθεση και οργάνωση του ΤμήματοςΣελ. 406
2.2.3. Αρμοδιότητα του Τμήματος Επίλυσης Διαφορών Θαλάσσιου ΒυθούΣελ. 407
2.2.3.1. Καθʼ ύλην αρμοδιότηταΣελ. 407
2.2.3.2. Αρμοδιότητα ως προς τα πρόσωπαΣελ. 408
2.2.4. Εφαρμοστέο δίκαιοΣελ. 409
2.2.5. Συμμετοχή τρίτων στη δίκηΣελ. 409
2.2.6. Αναγκαστική εκτέλεση των αποφάσεων του ΤμήματοςΣελ. 409
2.2.7. Λοιπά θέματαΣελ. 410
3. ΣυνδιαλλαγήΣελ. 410
4. ΔιαιτησίαΣελ. 411
5. Ειδική ΔιαιτησίαΣελ. 412
Επίμετρο A΄Σελ. 413
Η ελληνοτουρκική διαφορά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του ΑιγαίουΣελ. 413
1. Εισαγωγικές παρατηρήσειςΣελ. 413
2. Η περίοδος μέχρι το έτος 1973Σελ. 415
3. Η περίοδος 1 Νοεμβρίου 1973 - 31 Μαΐου 1975Σελ. 416
3.1. Η έναρξη της διαφοράςΣελ. 416
3.2. Οι πρώτες ρηματικές διακοινώσειςΣελ. 416
3.3. Η κρίση εξαιτίας των ερευνών του τουρκικού πλοίου CandarliΣελ. 418
3.4. Η ανταλλαγή διακοινώσεων μετά το επεισόδιο του πλοίου CandarliΣελ. 419
3.5. Η έναρξη των επισήμων ελληνοτουρκικών συνομιλιώνΣελ. 422
3.5.1. Η συνάντηση των Υπουργών ΕξωτερικώνΣελ. 422
3.5.2. Η συνάντηση των Πρωθυπουργών Ελλάδας και ΤουρκίαςΣελ. 422
4. Από το Κοινό Ανακοινωθέν των Βρυξελλών στη μονομερή προσφυγή ενώπιον του Διεθνούς ΔικαστηρίουΣελ. 423
4.1. Η ματαιωθείσα συνάντηση εμπειρογνωμόνων στο ΠαρίσιΣελ. 423
4.2. Οι συναντήσεις εμπειρογνωμόνων στη ΒέρνηΣελ. 424
4.3. Οι σεισμογραφικές έρευνες του τουρκικού πλοίου Hora/Sismik και η νέα κλιμάκωση της έντασης στο ΑιγαίοΣελ. 425
5. Η προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας και το Διεθνές ΔικαστήριoΣελ. 426
5.1. Η σώρευση δύο διαδικασιώνΣελ. 426
5.2. Η προσφυγή στο Συμβούλιο ΑσφαλείαςΣελ. 426
5.3. Η διαδικασία ενώπιον του Διεθνούς ΔικαστηρίουΣελ. 428
5.3.1. Η ελληνική αίτηση για την υπόδειξη προσωρινών μέτρωνΣελ. 428
5.3.2. Η εκδίκαση της κύριας μονομερούς ελληνικής προσφυγήςΣελ. 430
5.3.2.1. Το αιτητικό της προσφυγήςΣελ. 430
5.3.2.2. Οι βάσεις δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου που επικαλέσθηκε η ΕλλάδαΣελ. 431
5.3.2.3. Η απόφαση της 19ης Δεκεμβρίου 1978Σελ. 433
5.3.2.3.1. Το σκεπτικό του Δικαστηρίου ως προς την πρώτη βάση δικαιοδοσίαςΣελ. 433
5.3.2.3.2. Το σκεπτικό του Δικαστηρίου ως προς τη δεύτερη βάση δικαιοδοσίαςΣελ. 434
5.3.2.4. Εκτίμηση της Απόφασης του Διεθνούς ΔικαστηρίουΣελ. 435
6. Οι ελληνοτουρκικές διαβουλεύσεις κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας της ελληνικής προσφυγής στο Διεθνές ΔικαστήριοΣελ. 436
6.1. Το Πρακτικό της ΒέρνηςΣελ. 436
6.2. Οι διαπραγματεύσεις σε εφαρμογή του Πρακτικού της ΒέρνηςΣελ. 437
7. Η κρίση του Μαρτίου 1987Σελ. 438
Επίμετρο Β΄Σελ. 441
Το επεισόδιο των Ιμίων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η τουρκική θεωρία περί «γκρίζων ζωνών»Σελ. 441
1. ΠρόλογοςΣελ. 441
2. Τα γεωγραφικά δεδομέναΣελ. 442
3. Οι τίτλοι κυριαρχίας της ΕλλάδαςΣελ. 442
3.1. Οι συμφωνίες μεταξύ Ιταλίας και ΤουρκίαςΣελ. 442
3.2. Η υπαγωγή της ιταλοτουρκικής διαφοράς στο Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς ΔικαιοσύνηςΣελ. 443
3.2.1. Η Συμφωνία της 4ης Ιανουαρίου 1932Σελ. 444
3.2.2. Το ιταλοτουρκικό Πρακτικό της 28ης Δεκεμβρίου 1932Σελ. 444
3.3. Η εκχώρηση της Δωδεκανήσου στην ΕλλάδαΣελ. 445
4. Το επεισόδιοΣελ. 445
5. Τα νομικά επιχειρήματαΣελ. 446
5.1. Τα επιχειρήματα της ΤουρκίαςΣελ. 446
5.2. Τα επιχειρήματα της ΕλλάδαςΣελ. 448
5.2.1. Μερικά πρόσθετα επιχειρήματαΣελ. 450
6. Τα μετά το επεισόδιο - η τουρκική θεωρία των «γκρίζων ζωνών»Σελ. 451
ΠαράρτημαΣελ. 455
Η Διάταξη του Διεθνούς Δικαστηρίου περί Προσωρινών Μέτρων στην υπόθεση της Υφαλοκρηπίδας του ΑιγαίουΣελ. 455
ΠίνακεςΣελ. 467
Πίνακας ΣυνθηκώνΣελ. 497
Κατάσταση της Σύμβασης των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, της Συμφωνίας της Νέας Υόρκης για την Εφαρμογή του Μέρους XI της Σύμβασης ΔΘ και της Συμφωνίας για την Εφαρμογή των Διατάξεων της Σύμβασης ΔΘ σχετικά με τη Διατήρηση και τη Διαχείριση των Αλληλο-επικαλυπτόμενων και των Έντονα Μεταναστευτικών Ιχθυαποθεμάτων (10 Σεπτεμβρίου 2013)Σελ. 505
Πίνακας Εθνικών Διεκδικήσεων Θαλάσσιων Ζωνών Παγκοσμίως (10 Σεπτεμβρίου 2013)Σελ. 521
ΕυρετήριοΣελ. 543
Back to Top