Back to Top
Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ
Μέθοδος Ανάπτυξης Θεωρίας στην Εγκληματολογία
Κωδικός Προϊόντος:
11757
- Έκδοση: 2007
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 360
- ISBN: 978-960-272-409-5
- Black friday εκδόσεις: 30%
Η παρούσα μελέτη συμβάλλει στη θεωρία του γνωστικού αντικειμένου της Εγκληματολογίας μέσα από μια μέθοδο με την οποία μπορεί κανείς να αναπτύξει θεωρία, την ολοκλήρωση (integration). Πρόκειται, καταρχάς, για έρευνα του τρόπου με τον οποίο αναπτύσσεται η θεωρία και για πρόταση συγκεκριμένης μεθόδου ανάπτυξής της, κατεξοχήν για την Εγκληματολογία. Παράλληλα γίνεται προσπάθεια μεταφοράς του ουσιώδους νοήματος και των κυριότερων θεμάτων της εγκληματολογικής θεωρίας, με την ανάδειξη της εν δυνάμει εμβέλειας ως σημαντικής διάστασης ενός εκ των κριτηρίων της βέλτιστης δυνατής θεωρίας που θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Η εμβέλεια μιας θεωρίας υπό την έννοια τόσο του διαμετρήματος, όσο και της διεισδυτικότητας της θεωρίας αποτελεί προϋπόθεση της διερεύνησης, της κατανόησης και της διαχείρισης του φαινομένου του εγκλήματος. Περιλαμβάνει τα εξής κεφάλαια: Εγκληματολογία, Θεωρία και Ολοκλήρωση, Ολοκλήρωση και κριτήρια ανάπτυξης θεωρίας, Διακρίσεις της Ολοκλήρωσης και Ολοκληρωμένες Θεωρίες, Οι θεωρίες των Braithwaite και Tittle, Εμπειρική εγκυρότητα και συνεπαγωγική σημασία και Κριτική επιμέρους θεωριών. Το έργο συμπληρώνεται με ιδιαίτερα πλούσια βιβλιογραφία (ελληνική και ξενόγλωσση), καθώς και με ευρετήριο όρων, θεμάτων και ονομάτων που έχουν ειδικό νόημα και σημασία στην παρούσα μελέτη.
| ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ | Σελ. ΙΧ |
| ΕΙΣΑΓΩΓΗ | Σελ. 1 |
| ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ | |
| ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΤΗΣ | Σελ. 15 |
| ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | |
| ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ, ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ | |
| 1. Το ζήτημα της επιστημονικής προόδου | Σελ. 17 |
| 1.1. Kατακερματισμός και θεωρητική πολυμορφία | Σελ. 20 |
| 1.1.1. Τοπίο και συνέπειες του κατακερματισμού | Σελ. 22 |
| 1.1.2. Ιδεολογίες, αξίες και επίπεδο επεξήγησης | Σελ. 25 |
| 1.1.3. Διέξοδος από την κρίση | Σελ. 29 |
| 1.2. Ενοποίηση αντί διάψευσης; | Σελ. 36 |
| 2. Μέθοδοι ανάπτυξης θεωρίας | Σελ. 38 |
| 2.1. Ο ανταγωνισμός | Σελ. 40 |
| 2.2. Η επεξεργασία | Σελ. 43 |
| 2.3. Η ολοκλήρωση και οι ατελείς ορισμοί της | Σελ. 48 |
| 3. Ενοποίηση θεωριών και ενοποίηση γνώσεων | Σελ. 51 |
| 4. Θεωρία και μοντέλο πολυ-διακύμανσης | Σελ. 56 |
| ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | |
| ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΚΑΙ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ | |
| 5. Γνώμονες αξιολόγησης | Σελ. 61 |
| 5.1. Η σταθερότητα του επιπέδου επεξήγησης | Σελ. 63 |
| 5.1.1. Μικτός ορισμός για το εξηγητέο (explanandum) | Σελ. 67 |
| 5.2. Η ικανότητα πρόγνωσης | Σελ. 69 |
| 5.3. Η επεξηγηματική ικανότητα | Σελ. 73 |
| 6. Σύνθεση κριτηρίων και εξωτερικοί γνώμονες αξιολόγησης | Σελ. 77 |
| 6.1. Ευρύτητα και επάρκεια | Σελ. 79 |
| 6.2. Εμπειρική εγκυρότητα και συνεπαγωγική σημασία | Σελ. 84 |
| ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | |
| ΔιακρΙσεις της ολοκλΗρωσης και ολοκληρωμΕνες θεωρΙες | |
| 7. Διακρίσεις της ολοκλήρωσης | Σελ. 89 |
| 7.1. Εννοιολογική | Σελ. 91 |
| 7.2. Δομική | Σελ. 95 |
| 7.2.1. Η απαγωγική μέθοδος | Σελ. 96 |
| 7.2.2. Η μέθοδος παραλληλότητας | Σελ. 98 |
| 7.2.3. Η μέθοδος ακολουθίας | Σελ. 100 |
| 7.3. Επίπεδο ενοποίησης | Σελ. 102 |
| 8. Ολοκληρωμένες θεωρίες | Σελ. 105 |
| ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 8: ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ | Σελ. 108 |
| 8.1. Παραβατικότητα | Σελ. 110 |
| 8.2. «Εγκλήματα των ισχυρών» | Σελ. 124 |
| 8.3. Γενικές θεωρίες | Σελ. 129 |
| 9. Επιλογή | Σελ. 137 |
| ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 9: ΘΕΩΡΙΕΣ: ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (ΚΑΛΗΣ) ΘΕΩΡΙΑΣ | Σελ. 139 |
| ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ | |
| ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ | Σελ. 143 |
| ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | |
| Οι θεωρIες των Braithwaite και Tittle | |
| 10. Braithwaite: Επανεντακτική ντροπή | Σελ. 145 |
| 10.1. Οι συνιστώσες θεωρίες και η ενοποίησή τους | Σελ. 152 |
| 10.2. Η συμβολή της θεωρίας: Η συγκάλυψη της ντροπής και η θεατότητα του ντροπιάσματος | Σελ. 164 |
| 10.3. Ο ορισμός του εγκλήματος και οι παραδοχές της θεωρίας | Σελ. 167 |
| 11. Tittle: Ισομέρεια ελέγχου | Σελ. 170 |
| 11.1. Οι συνιστώσες θεωρίες και η ενοποίησή τους | Σελ. 179 |
| 11.2. Η συμβολή της θεωρίας: Ο υποβιβασμός και η ταπείνωση ως πρόκληση | Σελ. 192 |
| 11.3. Ο ορισμός της απόκλισης, τα «παράδοξα» και οι παραδοχές της θεωρίας | Σελ. 194 |
| 12. Κοινοτισμός και αυτονομία | Σελ. 198 |
| ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | |
| ΕμπειρικH εγκυρOτητα και συνεπαγωγικH σημασIα | |
| 13. Εμπειρική εγκυρότητα | Σελ. 201 |
| 13.1. Συμβατότητα με διαπιστώσεις γενικής αποδοχής | Σελ. 202 |
| ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 13.1: ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ - ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ | Σελ. 203 |
| 13.2. Έρευνες | Σελ. 208 |
| 13.2.1. Επανεντακτική, ή κάποιο άλλο είδος ντροπής; | Σελ. 209 |
| 13.2.2. Εμπειρική διερεύνηση της ισομέρειας ελέγχου | Σελ. 224 |
| 13.2.3. Ερμηνευτικές προεκτάσεις και δυσχέρειες μέτρησης | Σελ. 230 |
| 14. Συνεπαγωγική σημασία | Σελ. 236 |
| 14.1. Επανορθωτική δικαιοσύνη | Σελ. 240 |
| 14.2. Λιγότερη ταπείνωση, περισσότερος σεβασμός | Σελ. 248 |
| ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ | |
| ΚριτικH | |
| 15. Η διαμάχη και η κριτική για την ολοκλήρωση | Σελ. 254 |
| 15.1. Η διαμάχη των Hirschi και Elliott | Σελ. 254 |
| 15.2. Η κριτική των μετανεωτεριστών | Σελ. 260 |
| 15.2.1. Κριτήρια επιλογής των υπό ενοποίηση θεωριών | Σελ. 265 |
| 16. Η κριτική για τις θεωρίες των Braithwaite και Tittle | Σελ. 274 |
| 16.1. Επανεντακτική ντροπή και εθνογραφικά δεδομένα | Σελ. 275 |
| 16.2. Ευρύτητα, βάθος και ακρίβεια στη θεωρία της ισομέρειας | Σελ. 279 |
| 16.3. Περιεκτικότητα και γενική συνεπαγωγική σημασία των δύο θεωριών | Σελ. 285 |
| 17. Η κριτική της κριτικής | Σελ. 292 |
| 18. Καταληκτικές παρατηρήσεις | Σελ. 299 |
| BIBΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 307 |
| ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΡΩΝ - ΘΕΜΑΤΩΝ - ΟΝΟΜΑΤΩΝ | Σελ. 331 |