Back to Top
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΜΕΣΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΗ
Κωδικός Προϊόντος:
18191
- Έκδοση: 2021
- Σχήμα: 17X24
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 440
- ISBN: 978-960-654-372-2
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 10%
Η μονογραφία «Η Αρχή της Αμεσότητας στην Ποινική Δίκη», πέραν των δογματικών, ιστορικών και συγκριτικών αναφορών της, αποτελεί ένα χρήσιμο εγχειρίδιο για την εφαρμοστή του ποινικού δικαίου. Συγκεκριμένα, αναδεικνύοντας τις μεταρρυθμίσεις του νέου ΚΠΔ και τις αυξημένες αξιώσεις αιτιολόγησης των ποινικών αποφάσεων, αναπτύσσονται τα ζητήματα ανάγνωσης στο ακροατήριο προδικαστικών μαρτυρικών καταθέσεων, ανωμοτί εξηγήσεων και απολογιών, ενόρκων βεβαιώσεων και (υπεύθυνων) δηλώσεων κι επιλύονται πρακτικά ζητήματα από την εφαρμογή των άρθρων 224 ΚΠΔ για την εξ ακοής μαρτυρία, 227 και 228 ΚΠΔ για τις καταθέσεις των ευάλωτων μαρτύρων, 357 παρ. 4 για την ανάγνωση περικοπών μαρτυρικών καταθέσεων, 363 ΚΠΔ για την ανάγνωση ενόρκων καταθέσεων και 365 παρ. 2 ΚΠΔ για την ανάγνωση περικοπών απολογιών.
Πρόλογος Θεοχάρη Δαλακούρα | Σελ. IX |
Πρόλογος συγγραφέα - Ευχαριστίες | Σελ. XIII |
Συντομογραφίες | Σελ. XV |
Εισαγωγή | Σελ. 1 |
 ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ  | |
Ιστορικές και συγκριτικές αναφορές | |
Κεφάλαιο 1ο | |
Η ηπειρωτική εξεταστική δίκη | |
Α. Η διαμόρφωση της ανάκρισης ως αυτοτελούς δικονομικού σταδίου | Σελ. 3 |
Β. Η αντιμετώπιση των δευτερογενών αποδεικτικών μέσων | |
Ι. Τα προσωπικά δευτερογενή αποδεικτικά μέσα (oral hearsay) | Σελ. 5 |
ΙΙ. Τα πραγματικά δευτερογενή αποδεικτικά μέσα (written hearsay) | Σελ. 9 |
1. Η μεγάλη σημασία του αποδεικτικού υλικού της δικογραφίας | Σελ. 10 |
2. Ο σεβασμός στην ισχύ των δημοσίων εγγράφων | Σελ. 10 |
3. Το απαράδεκτο των ιδιωτικών εγγράφων εν γένει | Σελ. 11 |
Κεφάλαιο 2ο | |
Η αγγλοσαξονική κατ’ αντιδικία δίκη | |
Α. Η διχοτόμηση του δικαστηρίου ανάμεσα στο δικαστή και τους ενόρκους | Σελ. 11 |
Β. Η σύντομη διάρκεια της ποινικής δίκης (day in court) | Σελ. 12 |
Γ. Η απουσία ενδίκων μέσων | Σελ. 13 |
Δ. Η μεροληπτική συλλογή αποδείξεων στην κατ’ αντιδικία δίκη και το κίνητρο για την προσκόμιση των άμεσων αποδείξεων | Σελ. 13 |
Ε. Η γέννηση και το περιεχόμενο της αρχής της βέλτιστης απόδειξης (best evidence) | |
Ι. Το ιστορικό πλαίσιο γέννησης της αρχής | Σελ. 15 |
ΙΙ. Το περιεχόμενο της αρχής | Σελ. 16 |
ΣΤ. Η γέννηση και το περιεχόμενο της αρχής του αποκλεισμού των εκ διηγήσεως αποδείξεων (hearsay evidence) | |
Ι. Το ιστορικό πλαίσιο γέννησης της αρχής | Σελ. 17 |
ΙΙ. Το περιεχόμενο της αρχής | Σελ. 18 |
Κεφάλαιο 3ο | |
Η μεταρρύθμιση της ηπειρωτικής εξεταστικής δίκης με στοιχεία από το αγγλοσαξονικό πρότυπο | |
Α. Η ανάγκη για μεταρρύθμιση | Σελ. 19 |
Β. Ο Ναπολεόντειος Code d’ Instruction Criminelle και η αντιμετώπιση της αμεσότητας | |
Ι. Η φυσιογνωμία του CIC | Σελ. 20 |
II. Η αμεσότητα στον CIC | |
1. Η νομοθετική πρόβλεψη: η κατοχύρωση της προφορικότητας όχι όμως σε κάθε περίπτωση της προτεραιότητας της άμεσης προφορικής μαρτυρικής κατάθεσης | Σελ. 21 |
2. Η διακύμανση της γαλλικής νομολογίας | Σελ. 22 |
Γ. Η αναμορφωμένη ηπειρωτική δίκη | Σελ. 23 |
Ι. Η κατάργηση των κανόνων απαγόρευσης των δευτερογενών αποδείξεων | Σελ. 24 |
ΙΙ. H γέννηση της αμεσότητας από την αρχή της προφορικότητας στο αίτημα μεταρρύθμισης της γερμανικής δίκης του 19ου αιώνα | Σελ. 24 |
ΙΙΙ. Η πλήρης ανάπτυξη της ουσιαστικής αμεσότητας | Σελ. 26 |
IV. Η αιτιολόγηση των αποφάσεων από τα ορκωτά δικαστήρια | Σελ. 26 |
Δ. Η επίδραση του γαλλικού προτύπου στην Ποινική Δικονομία του 1834 | |
Ι. Ο δικονομικός ρόλος της προδικασίας | Σελ. 28 |
ΙΙ. Η τυποποίηση της ηθικής απόδειξης | Σελ. 29 |
Ε. Ανεπιθύμητες παρενέργειες από την κατάργηση του συστήματος των νομικών αποδείξεων στην ηπειρωτική δίκη | Σελ. 29 |
Κεφάλαιο 4ο | |
Η ουσιαστική αμεσότητα στις σύγχρονες αλλοδαπές έννομες τάξεις | |
Α. Οι κανόνες αποκλεισμού των παράγωγων αποδείξεων στην αγγλοσαξονική δικαιοταξία | Σελ. 31 |
Ι. Η «αμεσότητα» στην Αγγλία και την Ουαλία | Σελ. 31 |
ΙΙ. Η «αμεσότητα» στις ΗΠΑ | Σελ. 32 |
Β. Ηπειρωτικές έννομες τάξεις στις οποίες η ουσιαστική αμεσότητα λειτουργεί ως προϋπόθεση ορθής αξιολόγησης των αποδείξεων | Σελ. 34 |
Ι. Η ουσιαστική αμεσότητα στη Γερμανία | Σελ. 34 |
ΙΙ. Η ουσιαστική αμεσότητα στην Αυστρία | Σελ. 35 |
IΙΙ. Η ουσιαστική αμεσότητα στην Ιταλία | Σελ. 36 |
ΙV. Η ουσιαστική αμεσότητα στην Ισπανία | Σελ. 38 |
Γ. Ηπειρωτικές έννομες τάξεις που δεν αναγνωρίζουν την ουσιαστική αμεσότητα | Σελ. 39 |
Ι. Η απουσία της ουσιαστικής αμεσότητας στη Γαλλία | Σελ. 39 |
ΙΙ. Η απουσία της ουσιαστικής αμεσότητας στην Ολλανδία | Σελ. 41 |
III. Η απουσία της ουσιαστικής αμεσότητας στην Ελβετία | Σελ. 42 |
Δ. Ενδιάμεσα συμπεράσματα: Τρεις σύγχρονες διαφορετικές προσεγγίσεις για τις δευτερογενείς αποδείξεις | Σελ. 42 |
 ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ  | |
Δογματική θεμελίωση | |
Ενότητα 1η | |
Η δογματική των δικονομικών αρχών | |
Κεφάλαιο 5ο | |
Η ποινική δικονομική δογματική στο μετανεωτερικό πλαίσιο | |
Α. Εισαγωγικές παρατηρήσεις | Σελ. 44 |
Β. Η πρώτη θεώρηση | Σελ. 45 |
Γ. Η δεύτερη θεώρηση | Σελ. 45 |
Δ. Η τρίτη θεώρηση | Σελ. 47 |
Ε. Η τέταρτη θεώρηση | Σελ. 48 |
ΣΤ. Ενδιάμεσα συμπεράσματα | Σελ. 48 |
Κεφάλαιο 6ο | |
Εννοιολογικά προλεγόμενα για τις δικαιικές αρχές | |
Α. Ετυμολογία των αρχών | Σελ. 51 |
Β. Η ορολογία των αρχών στη φιλοσοφία | Σελ. 51 |
Κεφάλαιο 7ο | |
Έννοια, λογική, φύση και νομιμοποίηση των δικονομικών αρχών | |
Α. Η έννοια των δικονομικών αρχών | Σελ. 53 |
Β. Λογική και διαλεκτική των δικονομικών αρχών | Σελ. 55 |
Γ. Η φύση των δικονομικών αρχών | |
Ι. Ο δεσμευτικός χαρακτήρας | |
1. Η κανονιστική ισχύς των δικονομικών αρχών | Σελ. 56 |
2. Η διάκριση των δικονομικών αρχών με βάση το αν έχουν κανονιστική μορφή | Σελ. 57 |
ΙΙ. Η αναφορά στο θετικό δίκαιο ως έκφραση της διάκρισης των λειτουργιών | |
1. Ρητές και ερμηνευτικά συναγόμενες αρχές - άρνηση της a priori ύπαρξης των αρχών | Σελ. 59 |
2. Ιστορική θεμελίωση | Σελ. 60 |
3. Η θέση της μελέτης | Σελ. 60 |
Δ. Νομιμότητα και νομιμοποίηση - η νομιμοποίηση των δικονομικών αρχών | |
Ι. Νομιμότητα και νομιμοποίηση | Σελ. 62 |
ΙΙ. Η νομιμοποίηση των δικονομικών αρχών | Σελ. 63 |
Κεφάλαιο 8ο | |
Οι λειτουργίες και οι εξαιρέσεις των δικονομικών αρχών | |
Α. Η de lege ferenda (δικαιοπολιτική) λειτουργία | Σελ. 64 |
Β. Οι de lege lata λειτουργίες | Σελ. 65 |
Ι. Η συστηματική λειτουργία | Σελ. 65 |
ΙΙ. Η ερμηνευτική λειτουργία | Σελ. 66 |
Γ. Η σχέση ανάμεσα στις λειτουργίες των δικονομικών αρχών | Σελ. 66 |
Δ. Η σχέση ανάμεσα στις δικονομικές αρχές και στις εξαιρέσεις τους | Σελ. 67 |
Ι. Το αναπόφευκτο των εξαιρέσεων κατά τη θέσπιση των αρχών ή μεταγενέστερα | Σελ. 68 |
ΙΙ. Η υποχρέωση αιτιολόγησης της εισαγωγής εξαιρέσεων και ο κίνδυνος απώλειας του χαρακτήρα μιας αρχής | Σελ. 68 |
Κεφάλαιο 9ο | |
Η διάκριση μεταξύ δικονομικών αρχών και κανόνων: ποιοτική ή ποσοτική; | |
Α. Διάκριση με κριτήριο την κωδικοποίηση - πανηγυρική διατύπωση; | Σελ. 70 |
Β. Διάκριση με κριτήριο την ιστορικότητα; | Σελ. 70 |
Γ. Διάκριση με κριτήριο την συνταγματική κατοχύρωση; | Σελ. 71 |
Δ. Ποσοτική διάκριση - η θεωρία της συμφωνίας | Σελ. 71 |
Ε. Διάκριση με βάση τη βαρύτητα - σημασία; | Σελ. 71 |
Ι. Ποσοτική μεταβλητή | Σελ. 72 |
ΙΙ. Σχέση κανόνα - εξαιρέσεων | Σελ. 72 |
ΙΙΙ. Πρακτική εφαρμογή | Σελ. 72 |
IV. Συνταγματική κατοχύρωση | Σελ. 72 |
V. Ο ρυθμιστικός σκοπός του νομοθέτη να λειτουργήσει ως τέτοια | Σελ. 73 |
VI. Κριτική αποτίμηση | Σελ. 73 |
ΣΤ. Ποιοτική διάκριση - η θεωρία του διαχωρισμού | Σελ. 74 |
Ι. Ο πυρήνας - ο ισχυρός διαχωρισμός | Σελ. 74 |
ΙΙ. Οι αποκλίσεις - ο ήπιος διαχωρισμός | Σελ. 76 |
ΙΙΙ. Η κριτική | |
1. Η ανθρώπινη αξία ως αρχή αντικείμενο στάθμισης; | Σελ. 77 |
2. Η βελτιστοποίηση ως σημείο αιχμής της κριτικής | Σελ. 77 |
3. Τελολογικός κι όχι δεοντολογικός ο χαρακτήρας των αρχών; | Σελ. 78 |
Ζ. Ενδιάμεσα συμπεράσματα | Σελ. 78 |
Κεφάλαιο 10ο | |
Η διάκριση της δικονομικής αρχής από το δικονομικό δικαίωμα | |
A. Η «αντικειμενοποίηση» και το status των συνταγματικών δικαιωμάτων | Σελ. 80 |
Β. Η αξιοποίηση της συνταγματικής θεωρίας των δικαιωμάτων στα δικονομικά δικαιώματα | Σελ. 82 |
Κεφάλαιο 11ο | |
Περαιτέρω ταξινομήσεις των δικονομικών αρχών | Σελ. 85 |
Ενότητα 2η | |
Η τυπική αμεσότητα | |
Κεφάλαιο 12ο | |
Η τυπική αμεσότητα de lege ferenda | |
Α. Ζητήματα ορολογίας | Σελ. 86 |
Β. Έννοια και περιεχόμενο | Σελ. 87 |
Ι. Η προσωπική αντίληψη του δικαστή επί των διαδίκων και των αποδείξεων | Σελ. 87 |
ΙΙ. Η διεξαγωγή της αποδεικτικής διαδικασίας από το ίδιο το δικαστήριο | Σελ. 88 |
ΙΙΙ. Η αδιάλειπτη παρουσία των δικαστών κατά την κύρια διαδικασία | Σελ. 88 |
Γ. Οριοθέτηση από την ουσιαστική αμεσότητα | |
Ι. Η κρατούσα στην ελληνόφωνη επιστήμη άποψη | Σελ. 88 |
ΙΙ. Η θέση της μελέτης | |
1. Η αναγωγή της κρατούσας άποψης στην καταγωγή της αρχής της αμεσότητας από την αρχή της προφορικότητας | Σελ. 91 |
2. Η οριοθέτηση της τυπικής αμεσότητας πριν την αξιολογική συσχέτιση των αποδείξεων | Σελ. 92 |
3. Τυπική αμεσότητα της γνωμοδότησης του πραγματογνώμονα και της έκθεσης αυτοψίας | Σελ. 94 |
4. Η αντιδιαστολή του δικαστικού συμβουλίου προς το δικαστήριο με κριτήριο την τυπική αμεσότητα | Σελ. 95 |
Δ. Η δικονομική εμβέλεια της αρχής | Σελ. 95 |
Κεφάλαιο 13ο | |
Η τυπική αμεσότητα de lege lata | |
Α. Το πεδίο εφαρμογής | Σελ. 96 |
Ι. Η αδιάλειπτη παρουσία των δικαστών και του εισαγγελέα στο ακροατήριο | Σελ. 96 |
ΙΙ. Η νόμιμη αναπλήρωση δικαστή και εισαγγελέα κατά τη διάρκεια της δίκης | Σελ. 96 |
ΙΙΙ. Περιορισμός στην αποδεικτική διαδικασία ή επέκταση σε όλη την κύρια διαδικασία στο ακροατήριο; | |
1. Η εκτός αποδεικτικής διαδικασίας συμμετοχή του κατηγορουμένου στη δίκη | Σελ. 97 |
2. Η κατ’ αρχήν υποχρέωση συνεχούς αυτοπρόσωπης παρουσίας του κατηγορουμένου κατά την εκδίκαση της υπόθεσής του | Σελ. 98 |
Β. Νομοθετική θεμελίωση της τυπικής αμεσότητας | |
Ι. Η θεμελίωση στην τυποποίηση της αρχής της ελεύθερης εκτίμησης των αποδείξεων | Σελ. 99 |
ΙΙ. Η θεμελίωση στην τυποποίηση της υποχρέωσης εξέτασης των αποδείξεων από όλους τους δικαστές | Σελ. 100 |
Γ. Η προηγούμενη γνώση της δικογραφίας από το δικαστή | |
Ι. Οι τακτικοί δικαστές και ο εισαγγελέας της έδρας | Σελ. 103 |
ΙΙ. Οι ένορκοι | Σελ. 104 |
Δ. Ο αποκλεισμός της εκτός δίκης ιδιωτικής γνώσης του δικαστή | Σελ. 105 |
Ε. Ο αποκλεισμός της εκτός δίκης υπηρεσιακής γνώσης του δικαστή | Σελ. 106 |
ΣΤ. Ο περιορισμός της αντιληπτικής ικανότητας του δικαστή και η απόσπαση της προσοχής του | Σελ. 107 |
Ενότητα 3η | |
Η ουσιαστική αμεσότητα | |
Κεφάλαιο 14ο | |
Η ουσιαστική αμεσότητα de lege ferenda | |
Α. Ζητήματα ορολογίας | Σελ. 108 |
Β. Έννοια και περιεχόμενο | |
Ι. Η κρατούσα άποψη | Σελ. 109 |
ΙΙ. Η θέση της μελέτης | |
1. Η ουσιαστική αμεσότητα ως «μαχητό κανονιστικό τεκμήριο» αξιοπιστίας και βαρύτητας των αποδείξεων | Σελ. 110 |
2. Η ουσιαστική αμεσότητα στην έμμεση ή διά πραγματικών τεκμηρίων απόδειξη (circumstancial evidence) | Σελ. 111 |
3. Οι διαφορετικές σημασίες του όρου «έμμεση απόδειξη» | Σελ. 112 |
Γ. Η ιεράρχηση των αποδείξεων ως έννομη συνέπεια | |
Ι. Η κρατούσα άποψη | Σελ. 113 |
ΙΙ. Η θέση της μελέτης | Σελ. 114 |
Κεφάλαιο 15ο | |
Η ουσιαστική αμεσότητα de lege lata | |
Α. Θεμελίωση της ουσιαστικής αμεσότητας στις διατάξεις που θεμελιώνουν την προτεραιότητα της προφορικής έναντι της έγγραφης απόδειξης; | Σελ. 115 |
Β. Η κρατούσα στην ελληνόφωνη επιστήμη άποψη περί μη νομοθετικής κατοχύρωσης της ουσιαστικής αμεσότητας | Σελ. 116 |
Γ. Η θέση της μελέτης | Σελ. 117 |
Δ. Η θεμελίωση της ουσιαστικής αμεσότητας στην τυποποίηση της υποχρέωσης διασαφήνισης της κατηγορούμενης πράξης | |
Ι. Επιχειρήματα υπέρ | Σελ. 118 |
ΙΙ. Επιχειρήματα κατά | Σελ. 120 |
ΙΙΙ. Η θέση της μελέτης | Σελ. 120 |
Ε. Η θεμελίωση της ουσιαστικής αμεσότητας στην τυποποίηση της ελεύθερης εκτίμησης των αποδείξεων ως διδαγμάτων της κοινής πείρας | |
Ι. Επιχειρήματα υπέρ | Σελ. 122 |
ΙΙ. Επιχειρήματα κατά | Σελ. 124 |
ΙΙΙ. Η θέση της μελέτης | Σελ. 125 |
ΣΤ. Ενδιάμεσα συμπεράσματα | Σελ. 126 |
Ενότητα 4η | |
Η σύζευξη ουσιαστικής αμεσότητας και αιτιολογίας μέσα από μία επιστημολογική προσέγγιση της απόδειξης | |
Κεφάλαιο 16ο | |
Επιστημολογία της απόδειξης | |
Α. Η νομική επιστημολογία | Σελ. 127 |
Β. Η απόδειξη ως επιστημολογική κρίση | Σελ. 127 |
Κεφάλαιο 17ο | |
Η αλήθεια στην ποινική δίκη | |
Α. Λογική κι εμπειρική αλήθεια | Σελ. 129 |
Β. Λογική αλήθεια, εγκυρότητα και ορθότητα επιχειρημάτων | Σελ. 130 |
Γ. Η αλήθεια στο δίκαιο: νομική αλήθεια και αλήθεια των πραγματικών περιστατικών | Σελ. 131 |
Δ. Η αλήθεια των πραγματικών περιστατικών | |
Ι. Η ανάγκη αποσαφήνισης της αλήθειας στην ποινική απόδειξη | Σελ. 133 |
ΙΙ. Ρεαλιστική και ιδεαλιστική γνωσιολογία στην ποινική απόδειξη | Σελ. 134 |
1. Ο ρεαλισμός στην ποινική απόδειξη | Σελ. 134 |
2. Ο ιδεαλισμός στην ποινική απόδειξη | Σελ. 135 |
ΙΙΙ. Οι κλασσικές θεωρίες της αντιστοιχίας και του αντικατοπτρισμού | Σελ. 136 |
IV. Η αμφισβήτηση της αλήθειας από το σχετικισμό και το σκεπτικισμό | Σελ. 138 |
V. Η θεωρία της συνοχής | Σελ. 139 |
VI. Η αλήθεια ως κοινωνική κατασκευή - το πρόβλημα της αντικειμενικότητας | Σελ. 140 |
VII. Η συναινετική θεωρία της αλήθειας | |
1. Η συναινετική θεωρία και η λειτουργική αλήθεια | Σελ. 140 |
2. Η διυποκειμενικότητα και η αξιοποίησή της στην ποινική δίκη στον έλεγχο ορθότητας των αξιολογικών κρίσεων του δικαστή | Σελ. 141 |
VIII. Ενδιάμεσα συμπεράσματα | Σελ. 143 |
Κεφάλαιο 18ο | |
Από την (άμεση) αντίληψη στην (προσωπική) πεποίθηση του ποινικού δικαστή | |
Α. «Γεγονότα» και «συμβάντα» στη φιλοσοφία | Σελ. 146 |
Β. Από την αντίληψη «αντικειμένων» στην αντίληψη «γεγονότων» | Σελ. 147 |
Γ. Αιτιώδης, ψυχολογική και επιστημική αμεσότητα | Σελ. 148 |
Δ. Η εμπειρική (a posteriori) προτασιακή γνώση του ποινικού δικαστή | Σελ. 149 |
Ε. Ο σχηματισμός της προσωπικής πεποίθησης του δικαστή | Σελ. 150 |
ΣΤ. Η μετάβαση του δικαστή από την αισθητηριακή εμπειρία στη θεμελίωση της εμπειρικής γνώσης του και η αλληλοσυμπλήρωση τυπικής και ουσιαστικής αμεσότητας κατά τη μετάβαση αυτή | |
Ι. Η μετάβαση από την παρατήρηση στην κατανόηση και η προσωπική «εντύπωση» του δικαστή, ως προϊόν της τυπικής αμεσότητας | Σελ. 151 |
ΙΙ. Η μετάβαση από την επικοινωνία του βιώματος στην εμπειρική θεμελίωση και η ουσιαστική αμεσότητα ως τμήμα του ορθολογισμού των εντυπώσεων του δικαστή | Σελ. 152 |
Κεφάλαιο 19ο | |
Η δικαιολόγηση (αιτιολόγηση) της (προσωπικής) πεποίθησης του δικαστή: μία επιστημολογική προσέγγιση του ελέγχου της αιτιολόγησης της ποινικής απόδειξης | |
Α. Η πρόταση αξιοποίησης κατά τον έλεγχο της αιτιολόγησης της ποινικής απόδειξης της μη διαψευσιμότητας και της διυποκειμενικής ελεγξιμότητας από τη θεωρία του κριτικού ρασιοναλισμού | |
Ι. Η «μη διαψευσιμότητα» της αιτιολογίας της απόδειξης | Σελ. 153 |
ΙΙ. Η δυνατότητα «διυποκειμενικού ελέγχου» της αιτιολογίας της απόδειξης | Σελ. 156 |
Β. Η κριτική στην πρόταση | Σελ. 156 |
Γ. Η θέση της μελέτης: η αναγωγή του αναιρετικού ελέγχου της αιτιολογίας στον επιστημολογικό έλεγχο της δικαιολόγησης της πεποίθησης του ποινικού δικαστή | |
Ι. Η επιστημολογική έννοια της δικαιολόγησης της πεποίθησης | Σελ. 157 |
1. Η διάκριση σε εσωτερική και εξωτερική δικαιολόγηση της δικανικής πεποίθησης | Σελ. 159 |
2. Η συνθήκη της δικανικής πεποίθησης | Σελ. 160 |
3. Η συνθήκη εσωτερικής επιστημικής δικαιολόγησης της δικανικής πεποίθησης | Σελ. 160 |
ΙΙ. Η εσωτερική δικαιολόγηση της δικανικής πεποίθησης από το θεμελιωτισμό και το συνεκτικισμό | |
1. Η δικαιολόγηση της δικανικής πεποίθησης από το θεμελιωτισμό | Σελ. 162 |
2. Η δικαιολόγηση της δικανικής πεποίθησης από το συνεκτικισμό | Σελ. 164 |
III. Ο βαθμός δικαιολόγησης της δικανικής πεποίθησης από τις αποδείξεις | Σελ. 167 |
1. Η διαβάθμιση της δικαιολόγησης της (δικανικής) πεποίθησης πέρα από έλλογη αμφιβολία (beyond a reasonable doubt) | Σελ. 167 |
2. Η απεξάρτηση των διαβαθμίσεων της δικαιολόγησης της δικανικής πεποίθησης από τις μαθηματικές πιθανότητες | Σελ. 169 |
3. Ενδιάμεσα συμπεράσματα | Σελ. 170 |
IV. Η διαφορά στη σχέση αιτιότητας με την πραγματικότητα των εξ αντιλήψεως πεποιθήσεων ως επιστημολογικό θεμέλιο της αρχής της αμεσότητας | Σελ. 172 |
V. Παρέκβαση: Απόδειξη, αιτιολογία και ουσιαστική αμεσότητα υπό το πρίσμα της γλωσσικής στροφής στη φιλοσοφία: η θεώρηση της απόδειξης ως ομιλιακού ενεργήματος και η λειτουργία της ουσιαστικής αμεσότητας | Σελ. 173 |
1. Οι άρρητες γλωσσικές δεσμεύσεις του δικαστή | Σελ. 174 |
2. Η εξάρτηση της αλήθειας μιας πρότασης από τις περιστάσεις της εκφοράς της | Σελ. 175 |
3. Η αποτυχία του ιδεώδους πληρότητας της γλώσσας της αιτιολογίας | Σελ. 176 |
Κεφάλαιο 20ο | |
Η καταγραφή της εμπειρικής επιχειρηματολογίας της απόδειξης και η επίκληση της ουσιαστικής αμεσότητας στην αιτιολόγησή της | |
A. Η ουσιαστική αιτιολόγηση του αποδεικτικού συλλογισμού και η αποτύπωση της συγκριτικής στάθμισης των αποδείξεων | |
Ι. Η θέση της νομολογίας για την αιτιολόγηση του αποδεικτικού συλλογισμού, τη συγκριτική στάθμιση των αποδείξεων και τα διδάγματα της κοινής πείρας | Σελ. 177 |
ΙΙ. Ο αντίλογος της θεωρίας | Σελ. 179 |
1. Αναλυτική αναφορά και συγκριτική στάθμιση και αξιολογική συσχέτιση του περιεχομένου των αποδείξεων αντί για επάρκεια της κατ’ είδος αναφοράς τους στην απόφαση | Σελ. 180 |
2. Αναιρετικός έλεγχος της ανάπτυξης των αποδεικτικών συλλογισμών του δικαστηρίου κι όχι ανέλεγκτο της δικαστικής κρίσης περί τα πράγματα | Σελ. 183 |
ΙΙΙ. Η αιτιολογία ως συστατικό της δίκαιης δίκης στη νομολογία του ΕΔΔΑ | Σελ. 184 |
IV. Η σύζευξη της ηθικής απόδειξης με την αιτιολογία: μια ιστορική αναδρομή στις επιλογές του δικονομικού νομοθέτη | |
1. Το άρθρο 92 της Ποινικής Δικονομίας: Υποχρέωση ρητής αναφοράς του τρόπου σχηματισμού της δικανικής πεποίθησης στην απόφαση | Σελ. 185 |
2. Το άρθρο 177 παρ. 1 του προϊσχύσαντος Κώδικα Ποινικής Δικονομίας: Μία φαινομενική εγγυητική οπισθοδρόμηση | Σελ. 186 |
3. Το άρθρο 177 παρ. 1 του ισχύοντος Κώδικα Ποινικής Δικονομίας: Ρητή σύζευξη της ηθικής απόδειξης με την αιτιολογία | Σελ. 187 |
V. Ενδιάμεσα συμπεράσματα για την αποτύπωση της ουσιαστικής αμεσότητας στην αιτιολογία: Η έλλειψη αιτιολογίας της απόφασης ως αποτέλεσμα της παραβίασης της αρχής | |
1. Η ανάγκη για ειδική επιχειρηματολογία σχετικά με την εφαρμογή της ουσιαστικής αμεσότητας στην αιτιολογία της απόφασης ή του βουλεύματος | Σελ. 190 |
2. Οι δικονομικές συνέπειες της αναιτιολόγητης μη εφαρμογής της ουσιαστικής αμεσότητας | |
α) Κατηγοριοποίηση των σφαλμάτων του αποδεικτικού συλλογισμού | Σελ. 191 |
β) Η οριοθέτηση της έλλειψης νόμιμης βάσης | Σελ. 193 |
γ) Ο αναιρετικός λόγος της έλλειψης αιτιολογίας λόγω αναιτιολόγητης μη εφαρμογής της αρχής | Σελ. 193 |
δ) Ο αναιρετικός λόγος της υπέρβασης εξουσίας, λόγω πλημμελούς εκπλήρωσης της υποχρέωσης του δικαστηρίου διασαφήνισης της κατηγορούμενης πράξης | Σελ. 195 |
Β. Η ουσιαστική αμεσότητα ως αρχή της εμπειρικής επιχειρηματολογίας σε μία κανονιστική θεώρηση της απόδειξης | Σελ. 196 |
Κεφάλαιο 21ο | |
Προς μία κανονιστική θεωρία της εμπειρικής επιχειρηματολογίας της απόδειξης | |
Α. Τα στάδια του αποδεικτικού συλλογισμού | Σελ. 199 |
Β. Η αρχή της προτίμησης των βέλτιστων επιστημολογικά διαθέσιμων αποδείξεων (best evidence principle) | Σελ. 199 |
Γ. Κανόνες αναβάθμισης των αποδείξεων που πηγάζουν από την αρχή best evidence | Σελ. 201 |
Ι. Κανόνες διεύρυνσης του περιεχομένου των αποδείξεων | Σελ. 201 |
ΙΙ. Κανόνες υποκατάστασης των κατώτερων αποδείξεων από ανώτερες | Σελ. 202 |
Δ. Η αρχή της προτίμησης των πρωτότυπων εγγράφων έναντι των αναπαραγωγών τους (original document principle) | Σελ. 203 |
Ε. H επιστημολογική κατωτερότητα της μαρτυρίας έναντι των λοιπών αποδείξεων και δη των εγγράφων | |
Ι. Τα αίτια της μειωμένης αξιοπιστίας της εμμάρτυρης απόδειξης | Σελ. 205 |
ΙΙ. Ο έλεγχος αξιοπιστίας της μαρτυρικής κατάθεσης | Σελ. 207 |
ΣΤ. H επιστημολογική κατωτερότητα της έμμεσης μαρτυρίας έναντι της άμεσης (hearsay rule) | Σελ. 207 |
Ζ. Η επίδραση της αλληλεξάρτησης των αποδείξεων στην επιστημολογική αξία τους | Σελ. 210 |
Ενότητα 5η | |
Συσχέτιση τυπικής και ουσιαστικής αμεσότητας και κοινή αποστολή | |
Κεφάλαιο 22ο | |
Η σχέση τυπικής και ουσιαστικής αμεσότητας | |
Α. Η διχογνωμία στην επιστήμη | Σελ. 211 |
Β. Η θέση της μελέτης | |
Ι. Η ομόρροπη λειτουργία | Σελ. 211 |
ΙΙ. Η νομική φύση | Σελ. 212 |
1. Η τυπική αμεσότητα ως κανονιστική αρχή | Σελ. 213 |
2. Η ουσιαστική αμεσότητα ως ανοιχτή αρχή; | Σελ. 213 |
3. Η ουσιαστική αμεσότητα ως κανονιστική αρχή | Σελ. 214 |
ΙΙΙ. Η διαφορετική αντίληψη περί δικαιοσύνης | |
1. Η τυπική αμεσότητα στην υπηρεσία της διαδικαστικής δικαιοσύνης | Σελ. 214 |
2. Η ουσιαστική αμεσότητα στην υπηρεσία της ουσιαστικής δικαιοσύνης | Σελ. 215 |
ΙV. Ενδιάμεσα συμπεράσματα | Σελ. 216 |
Κεφάλαιο 23ο | |
Η ένταξη της αρχής της αμεσότητας στη διπλή αποστολή του ποινικού δικονομικού δικαίου | |
A. Η αμεσότητα στην υπηρεσία της αποτελεσματικής προστασίας της κοινωνίας από το έγκλημα | Σελ. 217 |
B. Η αμεσότητα στην υπηρεσία της προστασίας των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου | |
Ι. Η αναβαθμισμένη κατοχύρωση συμμετοχικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου | Σελ. 218 |
ΙΙ. Η αμεσότητα ως υπόβαθρο άσκησης των συμμετοχικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου κι ως εγγύηση ενάντια σε αυθαίρετες κρίσεις | Σελ. 219 |
ΙΙΙ. Η αμεσότητα εμπόδιο στη διοχέτευση στους δικαστές μυστικής γνώσης από ανέλεγκτες ανακριτικές πράξεις | Σελ. 219 |
Ενότητα 6η | |
Κανονιστική ισχύς - Επίρρωση της αμεσότητας από υπερκείμενης ισχύος διατάξεις | |
Κεφάλαιο 24ο | |
Η αμεσότητα ως στοιχείο του κράτους δικαίου; | |
Α. Θεμελίωση στην ανθρώπινη αξία; | |
Ι. Περιεχόμενο και καταβολές της προστασίας της ανθρώπινης αξίας | Σελ. 220 |
ΙΙ. Συσχέτιση της αμεσότητας με την ανθρώπινη αξία | Σελ. 221 |
Β. Θεμελίωση στην αρχή της δικαστικής ακρόασης; | Σελ. 223 |
Γ. Η αμεσότητα ως κλασσική, όχι όμως συνταγματική δικονομική αρχή | Σελ. 223 |
Κεφάλαιο 25ο | |
Η αμεσότητα ως γενική αρχή του ενωσιακού δικονομικού δικαίου; | Σελ. 224 |
Κεφάλαιο 26ο | |
Η αμεσότητα ως στοιχείο της δίκαιης δίκης; | |
Α. Θεμελίωση στο δικαίωμα αντιπαράθεσης; | Σελ. 225 |
Β. Θεμελίωση στην αρχή της δίκαιης δίκης; | Σελ. 227 |
 ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ  | |
Η υποκατάσταση της προφορικής προσωπικής απόδειξης | |
Ενότητα 1η | |
Η υποκατάσταση της πρωτογενούς προφορικής απόδειξης από δευτερογενή προφορική: οι μάρτυρες εξ ακοής (textes ex auditu) | |
Κεφάλαιο 27ο | |
Οι μάρτυρες εξ ακοής de lege ferenda: Η επιστημονική συζήτηση εντός του ηπειρωτικού μοντέλου δίκης, με επίκεντρο τις γερμανόφωνες αναπτύξεις | |
Α. Η έννοια της εξ ακοής μαρτυρίας και η σύνδεσή της με την ουσιαστική αμεσότητα | |
Ι. Η έννοια και τα χαρακτηριστικά της εξ ακοής μαρτυρίας | Σελ. 229 |
ΙΙ. Η διάκριση της έννοιας του μάρτυρα εξ ακοής από τα πρόσωπα εμπιστοσύνης της αστυνομίας | |
1. Έννοια και διακρίσεις των προσώπων εμπιστοσύνης και η θεωρία των τριών βαθμίδων για τα μέτρα προστασίας τους | Σελ. 230 |
2. Η ρύθμιση στην ελληνική έννομη τάξη | |
α) Η απουσία γενικής ρύθμισης και οι ειδικές διατάξεις για την καταπολέμηση της λαθρεμπορίας και των ναρκωτικών | Σελ. 232 |
β) Οι ειδικές ανακριτικές πράξεις της συγκαλυμμένης έρευνας και της ανακριτικής διείσδυσης | Σελ. 234 |
γ) Τα περιοριστικά της αρχής της αμεσότητας μέτρα προστασίας μαρτύρων | Σελ. 234 |
3. Αντιπαραβολή της εξέτασης μαρτύρων εξ ακοής και προσώπων εμπιστοσύνης - ανακύπτοντα ζητήματα από τη δράση των προσώπων εμπιστοσύνης | Σελ. 235 |
ΙΙΙ. Η σύνδεση της εξ ακοής μαρτυρίας με την ουσιαστική αμεσότητα και οι επιπτώσεις της στην αποδεικτική διαδικασία | Σελ. 236 |
B. Η υπερεκατονταετής συζήτηση στη γερμανική θεωρία και νομολογία, ελλείψει ειδικής νομοθετικής ρύθμισης | Σελ. 238 |
Ι. Η κρατούσα άποψη για το καθ’ όλα επιτρεπτό της εξέτασης των εξ ακοής μαρτύρων | |
1. Επιχειρήματα της απολύτως κρατούσας άποψης στη νομολογία | Σελ. 238 |
2. Επιχειρήματα της κρατούσας άποψης στη θεωρία | Σελ. 239 |
ΙΙ. Η διακρίνουσα μεταχείριση στη θεωρία | |
1. Η σχετική θεωρία των Grünwald, Hanack και Peters | Σελ. 241 |
2. Η πρόταση του Heissler | Σελ. 242 |
ΙΙΙ. Η απόλυτη αποδεικτική απαγόρευση στη θεωρία (απόλυτη θεωρία) | Σελ. 243 |
IV. Ενδιάμεσα συμπεράσματα | Σελ. 244 |
Κεφάλαιο 28ο | |
Η νομολογία του ΕΔΔΑ για τον έλεγχο της αξιοπιστίας της εξ ακοής μαρτυρίας με βάση τις υπόλοιπες αποδείξεις | Σελ. 245 |
Κεφάλαιο 29ο | |
Οι μάρτυρες εξ ακοής de lege lata: Η ρύθμιση της εξ ακοής μαρτυρίας στον ΚΠΔ | |
Α. Η ιστορική διαμόρφωση της διάταξης του άρθρου 224 ΚΠΔ | |
Ι. Η απουσία ρύθμισης στην Ποινική Δικονομία του 1834 και το άρθρο 99 παρ. 7 της Ποινικής Δικονομίας του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων | Σελ. 247 |
ΙΙ. Το άρθρο 204 του Σχεδίου ΚΠΔ του 1934 | Σελ. 248 |
ΙΙΙ. Η τελική διαμόρφωση του άρθρου 224 ΚΠΔ | Σελ. 248 |
IV. Η εισαγωγή της παρ. 2 του άρθρου 224 ΚΠΔ με το άρθρο 2 παρ. 9 του ν. 2408/1996 | Σελ. 250 |
V. Η βελτιωμένη διατύπωση του άρθρου 224 του ισχύοντος ΚΠΔ | Σελ. 251 |
VI. Παρέκβαση: η μετεξέλιξη του ιταλικού προτύπου του άρθρου 224 ΚΠΔ | Σελ. 252 |
Β. Η νομική φύση της διάταξης | |
Ι. Ο ανεκτός από την ηθική απόδειξη αρνητικός αποδεικτικός κανόνας | Σελ. 253 |
ΙΙ. Η ανεξάρτητη απαγόρευση αξιοποίησης ως δικονομική δικλείδα ασφαλείας για την εύρεση της ουσιαστικής αλήθειας | Σελ. 253 |
Γ. Η προβληματική των δικονομικών συνεπειών από την αποδεικτική αξιοποίηση της εξ ακοής μαρτυρίας που δεν κατονομάζει την πηγή της πληροφόρησής της | |
Ι. Οι απόψεις της θεωρίας | |
1. Πριν την εισαγωγή της παρ. 2 στο άρθρο 224 ΚΠΔ | Σελ. 255 |
2. Μετά την εισαγωγή της παρ. 2 του άρθρο 224 ΚΠΔ | Σελ. 256 |
ΙΙ. Οι νομολογιακές εφαρμογές | Σελ. 258 |
ΙΙΙ. Η θέση της μελέτης | Σελ. 261 |
IV. Πρόταση μεταρρύθμισης | Σελ. 263 |
Κεφάλαιο 30ο | |
Η εξ ακοής μαρτυρία για τα λεγόμενα του (συγ)κατηγορουμένου πριν την απολογία του | |
Α. Η παρουσίαση του προβλήματος | Σελ. 264 |
Β. Η νομολογιακή αντιμετώπιση | Σελ. 264 |
Γ. Η κριτική της θεωρίας | Σελ. 266 |
Δ. Η θέση της μελέτης | Σελ. 266 |
Κεφάλαιο 31ο | |
Πραγματογνώμονες «εξ ακοής»; | Σελ. 267 |
Ενότητα 2η | |
Η αρχή της προτεραιότητας των προφορικών προσωπικών αποδείξεων έναντι των προδικαστικών υποκατάστατών τους και οι εξαιρέσεις της | |
Κεφάλαιο 32ο | |
Η προτεραιότητα των προφορικών αποδείξεων έναντι των προδικαστικών υποκατάστατών τους | |
A. Έννοια, οριοθέτηση και νομοθετική κατοχύρωση της αρχής | Σελ. 268 |
Β. Τοπική εγγύτητα προς το δικαστή versus χρονική εγγύτητα προς το αποδεικτέο γεγονός | Σελ. 269 |
Γ. Ο πρώιμος περιορισμός της αρχής στις μαρτυρικές καταθέσεις κι ο αποκλεισμός των γνωμοδοτήσεων των πραγματογνωμόνων και της εξέτασης των συγκατηγορουμένων στην ελληνόφωνη επιστήμη | Σελ. 270 |
Κεφάλαιο 33ο | |
Η κατ’ εξαίρεση υποκατάσταση της πρωτογενούς προφορικής απόδειξης από δευτερογενή άλλης φύσης | |
Α. Η διάκριση ανάμεσα στην αποδεικτική υποκατάσταση και τη μεταφορά αποδείξεων από την προδικασία στο ακροατήριο | Σελ. 272 |
Β. Κατηγοριοποίηση της αποδεικτικής υποκατάστασης με βάση τη ratio των διατάξεων | |
Ι. Η προστασία των συμφερόντων των μαρτύρων | Σελ. 273 |
1. Η προστασία των θυμάτων από τη δευτερογενή θυματοποίηση | Σελ. 273 |
2. Η προστασία των μαρτύρων από πιθανή εκδίκηση ή εκφοβισμό | Σελ. 275 |
ΙΙ. Η προστασία κρατικών συμφερόντων | |
1. Η προστασία του εγκληματοπροληπτικού έργου των πληροφοριοδοτών | Σελ. 275 |
2. Η διαφύλαξη του κύρους υψηλόβαθμων αξιωμάτων | Σελ. 276 |
3. Η εύρυθμη λειτουργία δημοσίων υπηρεσιών, κοινωφελών επιχειρήσεων και της εμπορικής ναυτιλίας | Σελ. 277 |
α) Μάρτυρες δημόσιοι υπάλληλοι και υπάλληλοι κοινωφελών επιχειρήσεων (σιδηροδρομικών, ατμοπλοϊκών και αεροπορικών) που δεν κατοικούν στην έδρα του δικαστηρίου και ναυτικοί σε εμπορικά πλοία | Σελ. 277 |
β) Μάρτυρες κρατούμενοι | Σελ. 277 |
γ) Μάρτυρες υπάλληλοι Δ.Ο.Υ. | Σελ. 277 |
IΙΙ. Η αδυναμία εμφάνισης του μάρτυρα στο ακροατήριο | Σελ. 279 |
IV. Η επιτάχυνση της δίκης και η συνακόλουθη μείωση των εξόδων της | Σελ. 280 |
Γ. Διακρίσεις της μεταφοράς των αποδείξεων με κριτήριο τη νομική τους δεσμευτικότητα | Σελ. 280 |
Ι. Η υποχρεωτική ex lege μεταφορά | Σελ. 280 |
ΙΙ. Η δυνητική ex lege μεταφορά | Σελ. 281 |
ΙΙΙ. Η συναινετική μεταφορά | |
1. Η συζήτηση στη γερμανόφωνη επιστήμη de lege ferenda | Σελ. 281 |
2. Η επιλογή του Έλληνα δικονομικού νομοθέτη | Σελ. 282 |
IV. Αίτηση διεξαγωγής αποδείξεων με αίτημα μία αποδεικτική υποκατάσταση, λόγω της απουσίας του μάρτυρα | Σελ. 283 |
Κεφάλαιο 34ο | |
Η υποκατάσταση της πρωτογενούς προφορικής απόδειξης με δευτερογενή έγγραφη και η κατ’ εξαίρεση μεταφορά προσωπικών έγγραφων αποδείξεων από την προδικασία στο ακροατήριο | |
Α. Οι προδικαστικές εκθέσεις εξέτασης, ως αποδεικτικά υποκατάστατα | |
Ι. Τα μειονεκτήματα της υποκατάστασης για την απόδειξη - η αποδεικτική κατωτερότητα των εκθέσεων, λόγω της χρονικής μετάθεσης των αποδείξεων | Σελ. 284 |
ΙΙ. Το πλεονέκτημα της υποκατάστασης για την απόδειξη - η εγγύτητα της προδικασίας προς το αποδεικτέο γεγονός | Σελ. 286 |
Β. Η αποδεικτική υποκατάσταση με προδικαστικές καταθέσεις απόντων στο ακροατήριο μαρτύρων | |
Ι. Η ιστορική εξέλιξη από την Ποινική Δικονομία στο νέο ΚΠΔ | Σελ. 287 |
1. Αποδεικτική υποκατάσταση στην Ποινική Δικονομία του 1834 | |
α) Οι νομοθετικές ρυθμίσεις | Σελ. 287 |
β) Οι νομολογιακές εφαρμογές | Σελ. 288 |
γ) Η θέση της θεωρίας | Σελ. 291 |
2. Αποδεικτική υποκατάσταση στον προϊσχύσαντα ΚΠΔ | |
α) Η πορεία προς τη διαμόρφωση του άρθρου 365 παρ. 1 ΚΠΔ/1950 | |
αα) Η θέση του εισηγητή υπέρ της διεύρυνσης της αμεσότητας | Σελ. 292 |
ββ) Ο αντίλογος της πλειοψηφίας της επιτροπής | Σελ. 294 |
γγ) Η τελική διαμόρφωση του άρθρου 365 παρ. 1 ΚΠΔ/1950 | Σελ. 295 |
β) Οι νομολογιακές εφαρμογές | Σελ. 296 |
γ) Η θέση της θεωρίας | |
αα) Οι αρχικοί προβληματισμοί σχετικά με την αμεσότητα | Σελ. 300 |
ββ) Η μεταγενέστερη κριτική στην απόλυτη ελευθερία αποδεικτικής υποκατάστασης | Σελ. 301 |
3. Η θέση του ΕΔΔΑ για το πότε θεωρείται η απουσία του μάρτυρα από το ακροατήριο εύλογη | Σελ. 302 |
4. Αποδεικτική υποκατάσταση στον ισχύοντα ΚΠΔ | Σελ. 304 |
Γ. Η αποδεικτική υποκατάσταση με προδικαστικές μαρτυρικές καταθέσεις ευάλωτων μαρτύρων | |
Ι. Η εισαγωγή ρυθμίσεων ειδικής δικονομικής μεταχείρισης των ευάλωτων μαρτύρων και αποδεικτικής μεταφοράς των εγγράφων προδικαστικών καταθέσεών τους | |
1. Ανήλικοι μάρτυρες θύματα προσβολής προσωπικής και γενετήσιας ελευθερίας | Σελ. 306 |
2. Μάρτυρες θύματα εμπορίας ανθρώπων | Σελ. 308 |
3. Ανήλικοι μάρτυρες θύματα ενδοοικογενειακής βίας | Σελ. 309 |
ΙΙ. Η έγγραφη υποκατάσταση ως συμμόρφωση με διεθνή νομικά κείμενα; | |
1. Διεθνή κείμενα για τους ανήλικους μάρτυρες - θύματα προσβολής προσωπικής και γενετήσιας ελευθερίας | Σελ. 309 |
2. Διεθνή κείμενα για τους μάρτυρες - θύματα εμπορίας ανθρώπων | Σελ. 312 |
3. Πρωτοβουλία του Έλληνα νομοθέτη για τους ανήλικους μάρτυρες εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας | Σελ. 313 |
ΙΙΙ. Η ασυμβατότητα των διατάξεων με τη νομολογία του ΕΔΔΑ το δικαίωμα αντιπαράθεσης του κατηγορουμένου με τους μάρτυρες κατηγορίας στις περιπτώσεις ευάλωτων, ιδίως ανηλίκων μαρτύρων | Σελ. 313 |
IV. Η κριτική στη θεωρία για τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, χωρίς τη δυνατότητα διορισμού τεχνικού συμβούλου στις περιπτώσεις των άρθρων 226Α και 226Β ΚΠΔ/1950 | Σελ. 317 |
V. Η εναρμόνιση της προστασίας των ευάλωτων μαρτύρων με το δικαίωμα αντιπαράθεσης του κατηγορουμένου με τους μάρτυρες κατηγορίας από τον ισχύοντα ΚΠΔ | Σελ. 319 |
VΙ. Οι δικονομικές συνέπειες της παρά το νόμο άμεσης εξέτασης των ευάλωτων μαρτύρων από το δικαστήριο | Σελ. 321 |
VIΙ. Η υποβάθμιση της ανάγνωσης της κατάθεσης από περίπτωση υποχρεωτικής αποδεικτικής μεταφοράς σε περίπτωση επικουρικής αποδεικτικής υποκατάστασης | Σελ. 323 |
VIIΙ. Οι δικονομικές συνέπειες από την παραβίαση των ειδικών προστατευτικών των μαρτύρων ρυθμίσεων | Σελ. 323 |
1. Η τύχη της «ελαττωματικής» έγγραφης κατάθεσης του ευάλωτου θύματος και η απαγόρευση αποδεικτικής υποκατάστασης | |
α) Η θέση της θεωρίας | Σελ. 324 |
β) Η θέση της νομολογίας | Σελ. 324 |
γ) Η θέση της μελέτης | |
αα) Η σύνδεση της τήρησης των ειδικών προϋποθέσεων εξέτασης των ευάλωτων μαρτύρων με την απόλυτη ακυρότητα | Σελ. 326 |
ββ) Οι δυνατότητες αποκατάστασης των δικονομικών ελαττωμάτων | Σελ. 327 |
γγ) Η ερμηνευτικά συναγόμενη απαγόρευση αξιοποίησης που απαγορεύει την αποδεικτική υποκατάσταση | Σελ. 327 |
2. Οι δικονομικές συνέπειες από την παράλειψη ή άρνηση του δικαστηρίου να προβεί σε αποδεικτική μεταφορά, όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις ανάγνωσης της μαρτυρικής κατάθεσης | |
α) Η θέση της θεωρίας | Σελ. 328 |
β) Η θέση της νομολογίας | Σελ. 329 |
γ) Η θέση της μελέτης | Σελ. 329 |
Δ. Η αποδεικτική μεταφορά προδικαστικών εκθέσεων εξέτασης του κατηγορουμένου και των συγκατηγορουμένων του | |
Ι. Η ανάγνωση των προδικαστικών εκθέσεων εξέτασης του κατηγορουμένου και των συγκατηγορουμένων του στην Ποινική Δικονομία | Σελ. 330 |
ΙΙ. Η ανάγνωση των προδικαστικών εκθέσεων εξέτασης του κατηγορούμενου στον προϊσχύσαντα ΚΠΔ και στον ισχύοντα ΚΠΔ | |
1. Η ανάγνωση της προδικαστικής απολογίας του κατηγορούμενου και των ανωμοτί εξηγήσεων του υπόπτου υπό τον ΚΠΔ/1950 | Σελ. 330 |
2. Η ανάγνωση της προδικαστικής (ένορκης ή ανωμοτί) μαρτυρικής εξέτασης και της ένορκης εξέτασης στην ΕΔΕ του μετέπειτα κατηγορουμένου υπό τον ΚΠΔ/1950 | Σελ. 332 |
α) Η θέση της νομολογίας | |
αα) Η ανάγνωση της μαρτυρικής κατάθεσης που λήφθηκε κατά την προκαταρκτική εξέταση | Σελ. 332 |
ββ) Η ανάγνωση της μαρτυρικής κατάθεσης που λήφθηκε κατά την αστυνομική προανάκριση | Σελ. 333 |
γγ) Η ανάγνωση της μαρτυρικής κατάθεσης που λήφθηκε κατά την ένορκη διοικητική εξέταση | Σελ. 333 |
β) Η θέση της θεωρίας | Σελ. 334 |
3. Η ανάγνωση εγγράφων (πορισμάτων) που ενσωματώνουν μαρτυρικές καταθέσεις του μετέπειτα κατηγορουμένου, ως έμμεση αποδεικτική μεταφορά υπό τον ΚΠΔ/1950 | |
α) Η θέση της νομολογίας | Σελ. 335 |
β) Ο αντίλογος της θεωρίας | Σελ. 336 |
γ) Η θέση της μελέτης | Σελ. 336 |
4. Η αποδεικτική μεταφορά της προδικαστικής απολογίας του κατηγορουμένου, των ανωμοτί εξηγήσεων του υπόπτου και της μαρτυρικής κατάθεσης του κατηγορουμένου στον ισχύοντα ΚΠΔ | Σελ. 337 |
ΙΙΙ. Η ανάγνωση των προδικαστικών εκθέσεων εξέτασης του συγκατηγορουμένου στον προϊσχύσαντα ΚΠΔ και στον ισχύοντα ΚΠΔ | |
1. Η ανάγνωση της προδικαστικής απολογίας (ή της παροχής εξηγήσεων) του συγκατηγορουμένου στον ΚΠΔ/1950 | Σελ. 338 |
2. Η ανάγνωση της προδικαστικής απολογίας (ή της παροχής εξηγήσεων) του συγκατηγορουμένου στον ισχύοντα ΚΠΔ | Σελ. 339 |
Ε. Η ανάγνωση περικοπών προδικαστικών εκθέσεων προσωπικών αποδεικτικών μέσων: εξαίρεση από την αρχή της αμεσότητας ή αναβάθμιση της άμεσης εξέτασης; | |
Ι. Οι νομοθετικές προβλέψεις | |
1. Η ρύθμιση της Ποινικής Δικονομίας του 1834 | Σελ. 341 |
2. Οι ρυθμίσεις στον ΚΠΔ/1950 | Σελ. 341 |
3. Οι ρυθμίσεις στον ισχύοντα ΚΠΔ | Σελ. 342 |
ΙΙ. Οι νομολογιακές εφαρμογές | Σελ. 342 |
ΙΙΙ. Οι προβληματισμοί στη θεωρία | |
1. Προβληματισμοί στην ελληνική θεωρία | Σελ. 342 |
2. Η διάταξη του άρθρου 430 γαλλ ΚΠΔ | Σελ. 343 |
3. Προβληματισμοί στη γερμανόφωνη θεωρία | Σελ. 344 |
4. Η θέση της ιταλόφωνης επιστήμης | Σελ. 346 |
5. Η θέση της μελέτης | Σελ. 347 |
ΣΤ. Παρέκβαση: Η αποδεικτική υποκατάσταση των οπτικο-ακουστικών καταγραφών από τις εκθέσεις των ανακριτικών υπαλλήλων | Σελ. 349 |
Κεφάλαιο 35ο | |
Η υποκατάσταση της πρωτογενούς προφορικής απόδειξης από δευτερογενή οπτικοακουστική | |
Α. Οι ηλεκτρονικές καταγραφές των καταθέσεων ως αποδεικτικά υποκατάστατα | |
Ι. Η διεθνής τάση για οπτικοακουστική καταγραφή σε υλικό φορέα και για δυνατότητα ζωντανής αναμετάδοσης των καταθέσεων | Σελ. 350 |
ΙΙ. Αποδεικτική υποκατάσταση ή νέο πρωτογενές αποδεικτικό μέσο; | Σελ. 352 |
ΙΙΙ. Τα αποδεικτικά μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα της υποκατάστασης | |
1. Τα μειονεκτήματα της υποκατάστασης για την απόδειξη - η αποδεικτική κατωτερότητα των οπτικοακουστικών καταγραφών | Σελ. 353 |
2. Το πλεονέκτημα της υποκατάστασης για την απόδειξη - η εγγύτητα της προδικασίας προς το αποδεικτέο γεγονός | Σελ. 354 |
3. Σύγκριση των υποκατάστατων αποδείξεων | Σελ. 355 |
Β. Αποδεικτική υποκατάσταση με ηλεκτρονικές καταγραφές των καταθέσεων de lege lata | |
Ι. Η προβολή μαγνητοσκοπημένων καταθέσεων των ευάλωτων θυμάτων | |
1. Η ηλεκτρονική υποκατάσταση ως συμμόρφωση με διεθνή νομικά κείμενα | Σελ. 356 |
2. Υποχρεωτικός και δυνητικός χαρακτήρας της οπτικοακουστικής καταγραφής | Σελ. 357 |
3. Από τη σωρευτική μεταφορά στην επικουρικότητα των υποκατάστατων μέσων | Σελ. 358 |
4. Δικονομικές συνέπειες από την παράλειψη προδικαστικής καταγραφής σε οπτικοακουστικό μέσο της κατάθεσης του ανήλικου μάρτυρα | Σελ. 358 |
5. Δικονομικές συνέπειες από την παράλειψη ή άρνηση του δικαστηρίου να προβεί σε αποδεικτική μεταφορά, όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις προβολής της μαρτυρικής κατάθεσης του ευάλωτου θύματος | Σελ. 359 |
ΙΙ. Η απευθείας σύνδεση σε πραγματικό χρόνο του δικαστηρίου με το μάρτυρα: η εξέταση των προστατευόμενων μαρτύρων | Σελ. 360 |
Γ. Παρέκβαση: Εγγυητική οπτικοακουστική καταγραφή της εξέτασης ανηλίκων υπόπτων και κατηγορουμένων, χωρίς αποδεικτική μεταφορά ή υποκατάσταση | Σελ. 361 |
 ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ  | |
Η σύγχρονη τάση υπέρ της αποδεικτικής υποκατάστασης και η κατεύθυνση του νέου ΚΠΔ | |
Α. Η σύγχρονη προσπάθεια διεύρυνσης της αποδεικτικής υποκατάστασης, μέσω της συμμετοχής του κατηγορουμένου και του συνηγόρου του στην προδικαστική εξέταση των μαρτύρων | |
Ι. Η κριτική στην αμεσότητα | Σελ. 364 |
ΙΙ. Οι μεταρρυθμιστικές προτάσεις για συμμετοχική ανάκριση και προσομοίωση αμεσότητας στην κύρια διαδικασία | Σελ. 365 |
Β. Οι δικαιοκρατικές ενστάσεις στη θεωρία | Σελ. 368 |
Γ. Διδάγματα από τη συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της ηπειρωτικής δίκης κατά το 19ο αιώνα | Σελ. 369 |
Ι. Δημοσιότητα στην προδικασία; | |
1. Η πρόταση για πλήρη δημοσιότητα στην προδικασία | Σελ. 369 |
2. Η πρόταση για πλήρη εσωτερική δημοσιότητα στην προδικασία | Σελ. 371 |
ΙΙ. Προφορικότητα στην προδικασία; | Σελ. 371 |
ΙΙΙ. Αντιδικία στην προδικασία; | Σελ. 372 |
ΙV. Πόση αμεσότητα στην κύρια διαδικασία; Η θέση της μελέτης | Σελ. 372 |
Δ. Η θέση του νέου ΚΠΔ απέναντι στις σύγχρονες τάσεις περιορισμού της αμεσότητας | |
Ι. Η συνειδητή επιλογή του περιορισμού της αποδεικτικής υποκατάστασης | Σελ. 374 |
ΙΙ. Η ανάγκη θέσπισης ειδικής διάταξης για τα ιδιωτικά έγγραφα μαρτυρίας που συντάχθηκαν ενόψει της ποινικής δίκης | Σελ. 375 |
ΙΙΙ. Η ανάγκη θέσπισης ειδικής διάταξης για τα δημόσια έγγραφα μαρτυρίας των ασυμβίβαστων με την ιδιότητα του μάρτυρα ανακριτικών υπαλλήλων | Σελ. 377 |
Βιβλιογραφία | |
Ελληνική | Σελ. 379 |
Μεταφρασμένη στην ελληνική | Σελ. 387 |
Ξενόγλωσση | Σελ. 391 |
Αλφαβητικό ευρετήριο | Σελ. 397 |