Back to Top
ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ - Γενικό Μέρος
Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
Κωδικός Προϊόντος:
14375
- Εκδοση: 2η 2013
- Σελίδες: 984
- ISBN: 978-960-562-080-6
- Δείτε ένα απόσπασμα
Το έργο «Ποινικό Δίκαιο - Γενικό Μέρος» έχει ως αντικείμενο το Γενικό Μέρος του Ποινικού Δικαίου. Η παρούσα δεύτερη έκδοσή του έχει ενημερωθεί βιβλιογραφικά και νομολογιακά. Η διάρθρωση της ύλης περιλαμβάνει εννέα κεφάλαια, ήτοι: Ποινικό Δίκαιο και ποινικοί κανόνες, η αξιόποινη πράξη, η ποινική (ειδική) υπόσταση, η νομοτυπική πράξη, το άδικο και ο άδικος χαρακτήρας της πράξης (το παράνομο), η ενοχή (ο καταλογισμός), η απόπειρα, η συμμετοχή και η συρροή εγκλημάτων.
Συγκεκριμένα, στην αρχή του έργου αναλύονται η δομή και η λειτουργία του Ποινικού Δικαίου, η ουσία του Ποινικού Δικαίου και του Ποινικού Δικονομικού Δικαίου, η αξιόποινη πράξη και ο δράστης, τα στοιχεία της αξιόποινης πράξης και τα είδη των αξιοποίνων πράξεων (τριχοτόμηση). Στη συνέχεια, εξετάζονται ορισμένες βασικές αρχές (απαγόρευση αναδρομικής ισχύος κ.ά.), η δόμηση της ποινικής (ειδικής) υπόστασης, η έννοια της πράξης, ο (αντικειμενικός) αιτιώδης σύνδεσμος, η παράλειψη, η αντικειμενική υπόσταση και το άδικο, οι λόγοι άρσης του αδίκου, τα υποκειμενικά στοιχεία του αδίκου, η έννοια, οι προϋποθέσεις και ο αποκλεισμός της ενοχής, ο δόλος και η αμέλεια. Ακολούθως, αναλύονται ο δικαιολογητικός λόγος του αξιοποίνου της απόπειρας, η απόπειρα ως αξιόποινη πράξη, το κατά φαντασίαν (νομιζόμενο) έγκλημα, η διάκριση της αυτουργίας από τη συμμετοχή σε στενή έννοια, οι μορφές αυτουργίας, οι μορφές συμμετοχής σε στενή έννοια (ηθική αυτουργία και συνέργεια), ο agent provocateur, η αναγκαία συμμετοχή, η έννοια και οι μορφές της συρροής, η αληθινή και φαινομένη συρροή, καθώς και το κατʼ εξακολούθηση έγκλημα.
Το έργο συνοδεύεται από βασική βιβλιογραφία και χρηστικό αλφαβητικό ευρετήριο, που διευκολύνουν σημαντικά τον αναγνώστη στην έρευνα των επιμέρους θεμάτων. Αποτελεί ένα σημαντικό εγχειρίδιο για το Γενικό Μέρος του Ποινικού Δικαίου, χρήσιμο για κάθε ενασχολούμενο με το Ποινικό Δίκαιο.
| ΠΡΟΛΟΓΟΣ | Σελ. VII |
| ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ | Σελ. IX |
| ΒΑΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. XIII |
| 1. ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ | |
| 1.1. Δομή και λειτουργία του Ποινικού Δικαίου | |
| 1.1.1. Ποινικοί κανόνες και ηθικοί κανόνες | Σελ. 1 |
| 1.1.2. Σκοπός του Ποινικού Δικαίου | Σελ. 7 |
| 1.1.3. Οι θεωρίες περί ποινής | Σελ. 13 |
| 1.2. Ουσία του Ποινικού Δικαίου και του Ποινικού Δικονομικού Δικαίου | |
| 1.2.1. Το Ποινικό Δίκαιο ως κλάδος του Δημοσίου Δικαίου | Σελ. 20 |
| 1.2.2. Το Ποινικό Δικονομικό Δίκαιο ως κλάδος του Δημοσίου Δικαίου | Σελ. 21 |
| 2. Η ΑΞΙΟΠΟΙΝΗ ΠΡΑΞΗ | |
| 2.1. Η αξιόποινη πράξη και ο δράστης | Σελ. 23 |
| 2.2. Τα στοιχεία της αξιόποινης πράξης | Σελ. 24 |
| 2.3. Είδη αξιόποινων πράξεων (τριχοτόμηση) | Σελ. 30 |
| 3. Η ΠΟΙΝΙΚΗ (ΕΙΔΙΚΗ) ΥΠΟΣΤΑΣΗ | |
| 3.1. Το Ποινικό Δίκαιο και ο Ποινικός Κώδικας | |
| 3.1.1. Η αρχή της συγκεκριμένης (ορισμένης) διατύπωσης | Σελ. 33 |
| 3.1.2. Η ερμηνεία και η αναλογία | Σελ. 43 |
| 3.2. Η απαγόρευση της αναδρομικής ισχύος | |
| 3.2.1. Nullum crimen sine praevia lege | Σελ. 55 |
| 3.2.2. Nulla poena sine praevia lege | Σελ. 62 |
| 3.3. Η δόμηση της ποινικής (ειδικής) υπόστασης | |
| 3.3.1. Τα συστατικά στοιχεία της ποινικής (ειδικής) υπόστασης | Σελ. 67 |
| 3.3.2. Είδη ποινικών (ειδικών) υποστάσεων | Σελ. 86 |
| 4. Η ΝΟΜΟΤΥΠΙΚΗ ΠΡΑΞΗ | |
| 4.1. Η έννοια της πράξης | |
| 4.1.1. Η αποστολή και η φύση της έννοιας της πράξης | Σελ. 103 |
| 4.1.2. Τα στοιχεία της πράξης | Σελ. 113 |
| 4.1.3. Οι άλλες έννοιες περί πράξεως | Σελ. 128 |
| 4.1.4. Η ικανότητα για πράξη | Σελ. 146 |
| 4.2. Ο (αντικειμενικός) αιτιώδης σύνδεσμος (η αιτιώδης συνάφεια) | Σελ. 148 |
| 4.2.1. Η αποστολή και η φύση της έννοιας του αιτιώδους συνδέσμου | Σελ. 150 |
| 4.2.2. Η θεωρία του ισοδυνάμου των όρων (?quivalenztheorie) | Σελ. 153 |
| 4.2.3. Οι άλλες θεωρίες για τον αιτιώδη σύνδεσμο | Σελ. 174 |
| 4.2.3.1. Η θεωρία της «πρόσφορης αιτίας» (Ad?quanztheorie) | Σελ. 177 |
| 4.2.3.2. Η θεωρία της «νομικά σημαντικής αιτίας» (Relevanztheorie) | Σελ. 181 |
| 4.2.3.3. Οι εξατομικεύουσες θεωρίες (παλαιότερες και σύγχρονες). Αντικειμενικός καταλογισμός του αποτελέσματος | Σελ. 183 |
| 4.3. Η παράλειψη | |
| 4.3.1. Γνήσια και μη-γνήσια εγκλήματα παράλειψης | Σελ. 194 |
| 4.3.2. Η ιδιαίτερη προβληματική στα γνήσια και στα μη-γνήσια εγκλήματα παράλειψης (στα διά παραλείψεως τελούμενα) | Σελ. 203 |
| 4.3.3. Πράξη (ενέργεια) και παράλειψη (γνήσια, μη-γνήσια). Σύνθετη συμπεριφορά | Σελ. 225 |
| 5. ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΑΔΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ (ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ) | |
| 5.1. Η αντικειμενική υπόσταση και το άδικο (ο άδικος χαρακτήρας) | |
| 5.1.1. Η ενδεικτική λειτουργία της αντικειμενικής υπόστασης | Σελ. 229 |
| 5.1.2. Η κρίση για το παράνομο (άδικο χαρακτήρα της πράξης) | Σελ. 255 |
| 5.2. Η δικαιολόγηση της νομότυπης συμπεριφοράς | |
| 5.2.1. Λόγοι που δικαιολογούν την (κατ' αρχήν) άδικη πράξη. Επισκόπηση | Σελ. 269 |
| 5.2.2. Οι επιμέρους λόγοι άρσης του αδίκου | Σελ. 279 |
| 5.2.2.1. 'Αρθρο 20 ΠΚ (Ενότητα της εννόμου τάξεως) | Σελ. 282 |
| 5.2.2.2. 'Αμυνα (άρθρ. 22 ΠΚ) | Σελ. 286 |
| 5.2.2.3. Κατάσταση ανάγκης (άρθρ. 25 ΠΚ) | Σελ. 316 |
| 5.2.2.4. Προσταγή (άρθρ. 21 ΠΚ) | Σελ. 336 |
| 5.2.2.5. Σύγκρουση καθηκόντων | Σελ. 349 |
| 5.2.3. Η άρση του άδικου χαρακτήρα της πράξης (δικαιολόγηση), η γνώση και η πλάνη. Υποκειμενικά στοιχεία της δικαιολόγησης | Σελ. 368 |
| 5.3. Το άδικο και τα υποκειμενικά στοιχεία | |
| 5.3.1. Βασική προβληματική | Σελ. 376 |
| 5.3.2. Νομοθετικές δυνατότητες | Σελ. 378 |
| 5.3.3. Η νομοθετική επιλογή | Σελ. 380 |
| 6. Η ΕΝΟΧΗ (Ο ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΣ) | |
| 6.1. Η έννοια, οι προϋποθέσεις και ο αποκλεισμός της ενοχής | Σελ. 385 |
| 6.1.1. Η ψυχολογική και η αξιολογική (δεοντολογική) έννοια της ενοχής | Σελ. 386 |
| 6.1.1.1. Η ψυχολογική έννοια της ενοχής | Σελ. 386 |
| 6.1.1.2. Η αξιολογική (δεοντολογική) έννοια της ενοχής | Σελ. 388 |
| 6.1.1.3. Η αμιγώς αξιολογική έννοια της ενοχής | Σελ. 391 |
| 6.1.2. Η ενοχή και η κρίση περί ενοχής | Σελ. 397 |
| 6.1.2.1. Η κρίση περί ενοχής | Σελ. 398 |
| 6.1.2.2. Η ενοχή (το αντικείμενο της κρίσης) | Σελ. 400 |
| 6.1.3. Η ενοχή ως ενοχή για τη συγκεκριμένη πράξη | Σελ. 404 |
| 6.1.4. Οι προϋποθέσεις της ενοχής και ο αποκλεισμός (άρση) αυτής | Σελ. 421 |
| 6.2. Ο δόλος | |
| 6.2.1. Η ενοχή εκ δόλου και ο δόλος ως στοιχείο της ενοχής | Σελ. 475 |
| 6.2.2. Ειδικότερα: ο δόλος και η (πραγματική) πλάνη | Σελ. 506 |
| 6.2.3. Ειδικότερα: η πλάνη περί τον άδικο χαρακτήρα της πράξης (νομική πλάνη) | Σελ. 527 |
| 6.3. Η αμέλεια | |
| 6.3.1. Η ενοχή εξ αμελείας και η αμέλεια ως στοιχείο της ενοχής. Διάκριση εσωτερικής και εξωτερικής αμέλειας | Σελ. 534 |
| 6.3.2. Τα στοιχεία της (εσωτερικής) αμέλειας | Σελ. 553 |
| 7. Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ | |
| 7.1. Ο δικαιολογητικός λόγος του αξιοποίνου της απόπειρας | |
| 7.1.1. Η μετάθεση της ποινικής προστασίας σε προγενέστερο στάδιο | Σελ. 565 |
| 7.1.2. Οι θεωρίες περί απόπειρας | Σελ. 570 |
| 7.2. Η απόπειρα ως αξιόποινη πράξη | |
| 7.2.1. Τα στοιχεία της απόπειρας | Σελ. 578 |
| 7.2.2. Τα όρια του αξιοποίνου της απόπειρας | Σελ. 596 |
| 7.2.3. Ο ποινικός κολασμός της απόπειρας | Σελ. 610 |
| 7.3. Η απόπειρα και το κατά φαντασίαν (νομιζόμενο) έγκλημα | |
| 7.3.1. Η αντίστροφη όψη της πραγματικής πλάνης και της νομικής πλάνης (= πλάνης περί τον άδικο χαρακτήρα της πράξης) | Σελ. 631 |
| 7.3.2. Οριοθέτηση | Σελ. 635 |
| 8. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ | |
| 8.1. Επισκόπηση της νομοθετικής ρύθμισης του ΠΚ | |
| 8.1.1. Γενικά | Σελ. 647 |
| 8.1.2. Νομοθετική τυποποίηση των μορφών συμμετοχής στο έγκλημα | Σελ. 652 |
| 8.2. Η διάκριση της αυτουργίας από τη συμμετοχή σε στενή έννοια | |
| 8.2.1. Τρόποι διακρίσεως | |
| 8.2.1.1. Αντικειμενική θεωρία (αμιγής) | Σελ. 658 |
| 8.2.1.2. Υποκειμενική θεωρία (αμιγής) | Σελ. 663 |
| 8.2.1.3. Μικτή θεωρία | Σελ. 665 |
| 8.2.2. Διάκριση αυτουργίας και συμμετοχής σε στενή έννοια κατά τον ΠΚ -Περιορισμένη εξάρτηση της συμμετοχής από την αυτουργία | Σελ. 671 |
| 8.3. Μορφές αυτουργίας | |
| 8.3.1. Η άμεση αυτουργία | Σελ. 695 |
| 8.3.2. Η έμμεση αυτουργία | Σελ. 697 |
| 8.3.2.1. Γενικά | Σελ. 697 |
| 8.3.2.2. Περιπτώσεις εμμέσου αυτουργίας | Σελ. 701 |
| 8.3.2.3. Συμπεράσματα | Σελ. 719 |
| 8.3.3. Η συναυτουργία | Σελ. 723 |
| 8.3.4. Η παραυτουργία | Σελ. 752 |
| 8.4. Μορφές συμμετοχής σε στενή έννοια | |
| 8.4.1. Η ηθική αυτουργία | |
| 8.4.1.1. Γενικά | Σελ. 756 |
| 8.4.1.2. Η αξιόποινη συμπεριφορά του ηθικού αυτουργού | Σελ. 761 |
| 8.4.1.3. Ποιοτική και ποσοτική απόκλιση | Σελ. 783 |
| 8.4.2. Η συνέργεια (άμεση - απλή) | |
| 8.4.2.1. Γενικά | Σελ. 792 |
| 8.4.2.2. Η άμεση συνέργεια | Σελ. 795 |
| 8.4.2.3. Η απλή συνέργεια | Σελ. 805 |
| 8.5. Ο agent provocateur | |
| 8.5.1. Γενικά | Σελ. 828 |
| 8.5.2. Δικαιολογητική βάση | Σελ. 830 |
| 8.5.3. Διαφορές μεταξύ agent provocateur και ηθικού αυτουργού | Σελ. 833 |
| 8.6. Αναγκαία συμμετοχή | |
| 8.6.1. Γενικά | Σελ. 844 |
| 8.6.2. Περιπτώσεις αναγκαίας συμμετοχής | Σελ. 847 |
| 8.6.3. Πρακτική σημασία | Σελ. 851 |
| 8.6.4. Ειδικές περιπτώσεις πολυπρόσωπης τέλεσης | Σελ. 855 |
| 9. ΣΥΡΡΟΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ | |
| 9.1. Έννοια και μορφές συρροής | |
| 9.1.1. Έννοια | Σελ. 859 |
| 9.1.2. Μορφές συρροής | Σελ. 862 |
| 9.1.2.1. Πραγματική και κατ' ιδέαν συρροή | Σελ. 863 |
| 9.1.2.2. Αληθινή και φαινόμενη συρροή | Σελ. 867 |
| 9.1.2.3. Πρακτική σημασία | Σελ. 871 |
| 9.2. Η αληθινή συρροή | |
| 9.2.1. Γενικά | Σελ. 876 |
| 9.2.2. Πότε υπάρχει μόνο ένα έγκλημα | Σελ. 879 |
| 9.2.3. Πότε τα περισσότερα εγκλήματα τελέσθηκαν με μία και πότε με περισσότερες πράξεις | Σελ. 885 |
| 9.2.4. Προσμέτρηση της ποινής | Σελ. 890 |
| 9.3. Η φαινόμενη συρροή | |
| 9.3.1. Γενικά | Σελ. 900 |
| 9.3.2. Φαινομένη κατ' ιδέαν συρροή | Σελ. 911 |
| 9.3.3. Φαινομένη πραγματική συρροή | Σελ. 919 |
| 9.3.3.1. «Μη-τιμωρητή» προηγούμενη (πρότερα) πράξη | Σελ. 922 |
| 9.3.3.2. «Μη-τιμωρητή» επόμενη (υστέρα) πράξη | Σελ. 925 |
| 9.3.4. «Αναβίωση»και φαινομένη συρροή | Σελ. 928 |
| 9.4. Το κατ' εξακολούθηση έγκλημα | |
| 9.4.1. Γενικά | Σελ. 931 |
| 9.4.2. Επιμέρους στοιχεία | Σελ. 933 |
| 9.4.3. Ουσιαστική και δικονομική σημασία | Σελ. 939 |
| ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 945 |