Back to Top
ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Σύγχρονες και παλαιότερες κατευθύνσεις
Κωδικός Προϊόντος:
14848
- Εκδοση: 3η 2014
- Σχήμα: 17x24
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 368
- ISBN: 978-960-562-313-5
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Το παρόν έργο «Εγκληματολογία - Σύγχρονες και παλαιότερες κατευθύνσεις» αποτελεί μια πραγμάτευση του αντικειμένου της Εγκληματολογίας. Εκτός από τον προσδιορισμό του γνωστικού κλάδου της Εγκληματολογίας και της μεθοδολογίας της, είναι απαραίτητη η μελέτη του εγκλήματος, της εγκληματικότητας, του εγκληματία και του θύματος.
Στην αρχή του έργου, όπου η συγγραφέας ασχολείται με την επιστήμη της Εγκληματολογίας, παρουσιάζεται η σχέση αυτής με τις άλλες ποινικές επιστήμες, οι ειδικότεροι κλάδοι και οι διακρίσεις της, η ιστορική εξέλιξή της και οι σύγχρονες εγκληματολογικές κατευθύνσεις (συγκριτική εγκληματολογία, κριτική εγκληματολογία κ.λπ.). Στη συνέχεια αναλύονται οι τέσσερις πυλώνες της Εγκληματολογίας, ήτοι το έγκλημα (υπό νομική και εγκληματολογική άποψη), ο εγκληματίας (τυπολογίες εγκληματιών, φύλο, ηλικία, ημεδαπός και αλλοδαπός εγκληματίας), το θύμα και η αντίδραση στο έγκλημα.
Ακολούθως αναπτύσσεται η μεθοδολογία της Εγκληματολογίας με αναφορές στις έννοιες-κλειδιά για την κατανόηση εγκληματολογικών ερευνών, στις ερευνητικές δυσχέρειες, στις μεθοδολογικές κατευθύνσεις της Εγκληματολογίας (φιλοσοφική, θετικιστική, πειραματική κ.ά.), στα διάφορα είδη των ερευνών και στις έρευνες με βάση τις επίσημες εγκληματολογικές στατιστικές (π.χ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ.). Το επόμενο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην αναζήτηση των αιτίων ή των γενεσιουργών παραγόντων των εγκλημάτων, όπου παρουσιάζονται οι διάφορες σχολές αναφορικά με το θέμα, όπως η κλασική σχολή, η θετική σχολή, ο ψυχολογικός-ψυχιατρικός θετικισμός, οι μαρξιστικές θεωρήσεις, οι κοινωνιολογικές θεωρίες κ.ά., ενώ, τέλος, εξετάζονται η πρόκληση και οι προκλήσεις της Εγκληματολογίας.
Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια βιβλιογραφία (ελληνική και ξενόγλωσση), χρήσιμες ηλεκτρονικές διευθύνσεις καθώς και αλφαβητικό ευρετήριο.
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ | |
| 1. Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ | |
| 1.1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις | Σελ. 1 |
| 1.2. Ενα δράμα σε τρεις πράξεις | Σελ. 2 |
| 1.2.1 Η διαδικασία θεσμοθέτησης ποινικών διατάξεων | Σελ. 2 |
| 1.2.2. Η παράβαση των ποινικών διατάξεων | Σελ. 3 |
| 1.2.3. Η αντίδραση της κοινωνίας στις παραβάσεις ποινικών διατάξεων | Σελ. 3 |
| 1.3. Πώς ορίζεται η εγκληματολογία; | Σελ. 4 |
| 1.4. Η εγκληματολογία και οι άλλες ποινικές επιστήμες | Σελ. 6 |
| 1.5. Οι ειδικότεροι κλάδοι της εγκληματολογίας - Διακρίσεις της εγκληματολογίας | Σελ. 8 |
| 1.5.1. Το «σύστημα» ποινικής δικαιοσύνης (ΣΠΔ) | Σελ. 11 |
| 1.5.2. Η θυματολογία | Σελ. 15 |
| 1.5.3. Θεωρητική και εμπειρική εγκληματολογία | Σελ. 17 |
| 1.5.4. Γενική και ειδική εγκληματολογία | Σελ. 19 |
| 1.6. Η ιστορική εξέλιξη της εγκληματολογίας | Σελ. 21 |
| 1.6.1. Η εξέλιξη της εγκληματολογίας στην Ελλάδα | Σελ. 29 |
| 1.7. Σύγχρονες εγκληματολογικές κατευθύνσεις | Σελ. 35 |
| 1.7.1. Η συγκριτική εγκληματολογία | Σελ. 36 |
| 1.7.2. Η εγκληματολογία της σύγκρουσης και η εγκληματολογία της συναίνεσης | Σελ. 37 |
| 1.7.3. Η κριτική εγκληματολογία | Σελ. 38 |
| 1.7.4. Η πραγματιστική ή ρεαλιστική εγκληματολογία: δεξιός και αριστερός ρεαλισμός | Σελ. 45 |
| 1.7.5. Η διαχειριστική εγκληματολογία | Σελ. 47 |
| 1.7.6. Η περιβαλλοντική εγκληματολογία | Σελ. 48 |
| 1.7.7. Η φεμινιστική εγκληματολογία | Σελ. 53 |
| 1.7.8. Η ενοποιούσα εγκληματολογία | Σελ. 55 |
| 1.7.9. Η εξελικτική εγκληματολογία | Σελ. 59 |
| 1.7.10. Η συστατική εγκληματολογία | Σελ. 60 |
| 1.7.11. Η ειρηνοποιός εγκληματολογία | Σελ. 62 |
| 1.7.12. Άλλες σύγχρονες κατευθύνσεις | Σελ. 65 |
| 1.8. Ανακεφαλαίωση - Συμπεράσματα | Σελ. 70 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ | |
| 2. ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ | |
| 2.1. Ο πρώτος πυλώνας: Το έγκλημα (υπό νομική και εγκληματολογική έποψη) | Σελ. 72 |
| 2.1.1. Η εγκληματικότητα | Σελ. 77 |
| 2.1.2. Η απόκλιση ή αποκλίνουσα συμπεριφορά | Σελ. 78 |
| 2.1.3. Εγκλήματα «λευκού περιλαιμίου» | Σελ. 81 |
| 2.1.4. Το οργανωμένο έγκλημα | Σελ. 83 |
| 2.1.5. Τα εγκλήματα μίσους | Σελ. 86 |
| 2.1.6. Τα εγκλήματα παραγωγής και διακίνησης πειρατικών και παραποιημένων προϊόντων | Σελ. 89 |
| 2.1.7. Τα εγκλήματα χωρίς θύματα | Σελ. 92 |
| 2.2. Ο δεύτερος πυλώνας: Ο εγκληματίας | Σελ. 93 |
| 2.2.1. Ποιος είναι εγκληματίας; | Σελ. 93 |
| 2.2.2. Τυπολογίες εγκληματιών | Σελ. 94 |
| 2.2.2.1. Τυπολογίες βάσει σωματικών/οργανικών κριτηρίων - Ο γεννημένος εγκληματίας | Σελ. 95 |
| 2.2.2.2. Τυπολογίες βάσει ψυχολογικών κριτηρίων | Σελ. 97 |
| 2.2.2.3. Οι ανθρωποκτόνοι | Σελ. 100 |
| 2.2.2.4. Ο εγκληματίας με ψυχοπαθητική προσωπικότητα | Σελ. 101 |
| 2.2.2.5. Ο εγκληματίας με νοητική υστέρηση | Σελ. 103 |
| 2.2.2.6. Η προσωπικότητα του εγκληματία - Η άποψη Pinatel | Σελ. 107 |
| 2.2.3. Το φύλο του εγκληματία | Σελ. 108 |
| 2.2.4. Η ηλικία του εγκληματία | Σελ. 113 |
| 2.2.5. Ο ημεδαπός και αλλοδαπός εγκληματίας - Ο μετανάστης | Σελ. 116 |
| 2.2.5.1. Η υπηκοότητα του εγκληματία. | Σελ. 116 |
| 2.2.5.2. Ο μετανάστης | Σελ. 120 |
| 2.2.6. Το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο του εγκληματία - φτώχια - οικονομική κρίση | Σελ. 123 |
| 2.3. Ο τρίτος πυλώνας: Το θύμα | Σελ. 126 |
| 2.4. Ο τέταρτος πυλώνας: Η αντίδραση στο έγκλημα | Σελ. 129 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ | |
| 3. Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ | |
| 3.1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις - Ο λόγος για τη μέθοδο | Σελ. 133 |
| 3.2. Έννοιες-κλειδιά για την κατανόηση εγκληματολογικών ερευνών | Σελ. 137 |
| 3.3. Ερευνητικές δυσχέρειες και δεοντολογικά ζητήματα | Σελ. 139 |
| 3.4. Οι μεθοδολογικές κατευθύνσεις της εγκληματολογίας | Σελ. 143 |
| 3.4.1. Η φιλοσοφική και η αντιθετικιστική κατεύθυνση | Σελ. 143 |
| 3.4.2. Η θετικιστική κατεύθυνση | Σελ. 146 |
| 3.4.2.1. Διακρίσεις και είδη ερευνών | Σελ. 148 |
| 3.4.2.1.1. Έρευνες: διερευνητικές, περιγραφικές, επεξηγητικές και αξιολόγησης | Σελ. 148 |
| 3.4.2.2. Η μέθοδος της μετα-ανάλυσης | Σελ. 153 |
| 3.4.2.3. Έρευνες: (α) ποσοτικές και ποιοτικές και (β) με πρωτογενή και δευτερογενή δεδομένα | Σελ. 155 |
| 3.4.2.4. Ταξινόμηση των κυριότερων μεθόδων και τεχνικών ανάλογα με τις ιδιότητές τους | Σελ. 158 |
| 3.4.3. Η πειραματική μέθοδος και οι παραλλαγές της | Σελ. 160 |
| 3.4.3.1. Έρευνες επαναληπτικές | Σελ. 161 |
| 3.4.3.2. Έρευνες με ομάδες ελέγχου σε μία φάση | Σελ. 164 |
| 3.4.3.3. Οιονεί πειραματική μέθοδος | Σελ. 167 |
| 3.4.3.4. Κοινωνική έρευνα | Σελ. 169 |
| 3.4.3.4.1. Τεχνικές δειγματοληψίας | Σελ. 170 |
| 3.4.3.4.2. Το ερωτηματολόγιο - Η συνέντευξη | Σελ. 170 |
| 3.4.4. Έρευνες με παρατήρηση | Σελ. 171 |
| 3.4.5. Έρευνες με εγκληματία στο φυσικό του περιβάλλον | Σελ. 171 |
| 3.4.6. Έρευνες σε αρχεία, σε έγγραφα και σε άλλα κείμενα | Σελ. 176 |
| 3.4.7. Ανάλυση περιεχομένου | Σελ. 177 |
| 3.4.8. Έρευνες με βάση τις επίσημες εγκληματολογικές στατιστικές - Η εμφανής εγκληματικότητα | Σελ. 178 |
| 3.4.8.1. Ορισμός της εγκληματολογικής στατιστικής | Σελ. 179 |
| 3.4.8.2. Διακρίσεις της εγκληματολογικής στατιστικής | Σελ. 179 |
| 3.4.9. Η αφανής ή σκοτεινή περιοχή της εγκληματικότητας | Σελ. 181 |
| 3.4.9.1. Προσπάθειες προσδιορισμού της σκοτεινής περιοχής | Σελ. 182 |
| 3.4.9.2. Η εγκληματολογική στατιστική ως καταγραφή δραστηριότητας | Σελ. 188 |
| 3.4.9.3. Η ελληνική εγκληματολογική στατιστική | Σελ. 189 |
| 3.4.9.3.1. Εγκληματολογική στατιστική της ΕΛ.ΣΤΑΤ. | Σελ. 190 |
| 3.4.9.3.2. Eυρωπαϊκή εγκληματολογική στατιστική | Σελ. 190 |
| 3.4.9.3.3. Διεθνείς εγκληματολογικές στατιστικές: | Σελ. 192 |
| 3.4.9.3.4. Η εγκαιρότητα και η εγκυρότητα των εγκληματολογικών στατιστικών | Σελ. 192 |
| 3.4.10. Ανακεφαλαίωση της θετικιστικής κατεύθυνσης | Σελ. 194 |
| 3.5. Η συνθετική κατεύθυνση | Σελ. 197 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ | |
| 4. Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ Ή ΤΩΝ ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ | |
| 4.1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις - Τα ερωτήματα και η αξία τους | Σελ. 199 |
| 4.2. Η αιτιολογική προσέγγιση | Σελ. 199 |
| 4.3. Ορισμοί | Σελ. 201 |
| 4.3.1. Η αιτία, το αίτιο, οι παράγοντες | Σελ. 201 |
| 4.3.2. Οι θεωρίες | Σελ. 203 |
| 4.3.3. Το «παράδειγμα» | Σελ. 204 |
| 4.3.4. Οι Σχολές | Σελ. 205 |
| 4.4. Σχολές - θεωρίες - ρεύματα | Σελ. 205 |
| 4.5. Η κλασική σχολή και οι προεκτάσεις της | Σελ. 205 |
| 4.5.1 Οι πρωτοπόροι: Beccaria και Bentham | Σελ. 205 |
| 4.5.2. Η νεο-κλασική σχολή | Σελ. 210 |
| 4.5.3. Η θεωρία της ορθολογικής επιλογής | Σελ. 210 |
| 4.5.4. Η θεωρία της γενικής πρόληψης | Σελ. 212 |
| 4.5.5. Κριτική αποτίμηση | Σελ. 213 |
| 4.6. Η θετική σχολή | Σελ. 213 |
| 4.6.1. Lombroso - ο ένας από τους τρεις μεγάλους | Σελ. 213 |
| 4.6.2. Από το γεννημένο εγκληματία στην κληρονομική και οργανική κατωτερότητα | Σελ. 216 |
| 4.6.3. Οι μετα-λομπροζιανοί ερευνητές | Σελ. 217 |
| 4.6.3.1. Εισαγωγικά | Σελ. 217 |
| 4.6.3.2. Μελέτες γενεαλογικών δέντρων | Σελ. 217 |
| 4.6.3.3. Μελέτες σωματικών τύπων | Σελ. 218 |
| 4.6.3.4. Μελέτες διδύμων | Σελ. 220 |
| 4.6.3.5. Μελέτες συνδρόμου ΧΥΥ | Σελ. 221 |
| 4.6.3.6. Μελέτες υιοθεσιών | Σελ. 222 |
| 4.6.3.7. Κριτική αποτίμηση | Σελ. 223 |
| 4.7. Ο Ψυχολογικός / ψυχιατρικός θετικισμός | Σελ. 224 |
| 4.7.1. Εισαγωγικά | Σελ. 224 |
| 4.7.2. Η ψυχαναλυτική σχολή - Ο Freud | Σελ. 226 |
| 4.7.3. Οι συνεχιστές του Freud | Σελ. 227 |
| 4.7.4. Οι θεωρίες συμπεριφοράς - εκμάθησης - O Bandura | Σελ. 228 |
| 4.7.5. Κριτική αποτίμηση | Σελ. 229 |
| 4.8. Οι Μαρξιστικές Θεωρήσεις | Σελ. 231 |
| 4.8.1. Εισαγωγικά | Σελ. 231 |
| 4.8.2. Ο Marx και η μελέτη της εγκληματικότητας | Σελ. 232 |
| 4.8.3. Ο Bonger - ο Ολλανδός μαρξιστής εγκληματολόγος | Σελ. 234 |
| 4.8.4. Ο Darhendorf - ο πυλώνας της εγκληματολογίας της σύγκρουσης | Σελ. 235 |
| 4.8.5. Οι Αμερικανοί εγκληματολόγοι των μέσων του 20ου αιώνα | Σελ. 235 |
| 4.8.6. Οι εγκληματολόγοι στα (πρώην) σοσιαλιστικά κράτη - Άλλοτε και τώρα | Σελ. 237 |
| 4.8.7. Κριτική αποτίμηση | Σελ. 239 |
| 4.9. Οι κοινωνιολογικές θεωρίες | Σελ. 240 |
| 4.9.1. Εισαγωγικά: από τις δομικές θεωρίες στις θεωρίες κοινωνικών διαδικασιών | Σελ. 240 |
| 4.9.2. Θεωρίες κοινωνικής δομής | Σελ. 240 |
| 4.9.2.1. Ο Durkheim - ο πατέρας της εγκληματολογίας | Σελ. 240 |
| 4.9.2.2. Park, Burgess, Shaw, McKay και συνεργάτες - Η Οικολογική Σχολή του Σικάγου | Σελ. 242 |
| 4.9.2.3. Η εξέλιξη της Σχολής της Ανθρώπινης ή της Κοινωνικής Οικολογίας του Σικάγου | Σελ. 245 |
| 4.9.2.4. Ο Merton και η θεωρία της έντασης | Σελ. 248 |
| 4.9.2.5. Ο Cohen και η θεωρία του «παραβατικού υποπολιτισμού» | Σελ. 251 |
| 4.9.2.6. Ο Miller και τα «εστιακά ενδιαφέροντα» | Σελ. 253 |
| 4.9.2.7. Ο Clowαrd και ο Ohlin - η θεωρία της «διαφορικής ευκαιρίας» | Σελ. 254 |
| 4.9.2.8. Αντί συμπεράσματος: Οι επιδράσεις των δομικών θεωριών και ιδίως της θεωρίας της έντασης | Σελ. 256 |
| 4.9.3. Θεωρίες της κοινωνικής διαδικασίας | Σελ. 261 |
| 4.9.3.1. Ο Sutherland και η θεωρία της «διαφορικής συναναστροφής» | Σελ. 261 |
| 4.9.3.2. Ο Matza και ο Sykes - οι τεχνικές ή θεωρία της «εξουδετέρωσης» | Σελ. 265 |
| 4.9.3.3. Οι θεωρίες κοινωνικού ελέγχου - Ο Hirschi και άλλοι | Σελ. 266 |
| 4.9.3.4. Ο θεωρίες της (συμβολικής) αλληλενέργειας, της ετικέτας και της κοινωνικής αντίδρασης | Σελ. 270 |
| 4.9.3.5. Αντί συμπεράσματος: Οι επιδράσεις των θεωριών της κοινωνικής διαδικασίας | Σελ. 273 |
| 4.9.3.6. Κριτική αποτίμηση των κοινωνιολογικών θεωριών γενικά | Σελ. 279 |
| 4.10. Η πολυπαραγοντική «θεωρία» | Σελ. 280 |
| 4.11. Γενικό συμπέρασμα | Σελ. 282 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ | |
| 5. Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ | |
| 5.1. Τα ερωτήματα | Σελ. 285 |
| 5.2. Η πρόκληση | Σελ. 285 |
| 5.3. Οι προκλήσεις | Σελ. 286 |
| 5.3.1. Η πορνεία | Σελ. 287 |
| 5.3.2. Η κατάργηση των ασύλων για τους ψυχικώς ασθενείς | Σελ. 288 |
| 5.3.3. Η ευθανασία | Σελ. 289 |
| 5.4. Οι ουσιαστικές προκλήσεις της εγκληματολογίας | Σελ. 292 |
| 5.5. Προς μία ολβιοποιό εγκληματολογία; | Σελ. 295 |
| 5.5.1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις | Σελ. 295 |
| 5.5.2. Το «υποκειμενικό ευ ζην» και η εγκληματολογία στην ευρεία της έννοια | Σελ. 297 |
| ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | |
| ΕΛΛΗΝΙΚΗ | Σελ. 301 |
| ΞΕΝΗ | Σελ. 310 |
| ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ | Σελ. 327 |
| ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΥΛΗΣ | Σελ. 331 |