Back to Top
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Κωδικός Προϊόντος:
14503
- Έκδοση: 2013
- Σελίδες: 256
- ISBN: 978-960-562-161-2
- Δείτε ένα απόσπασμα
Με το έργο «Συγκριτική Εγκληματολογία» παρουσιάζεται στο ελληνικό κοινό η Συγκριτική Εγκληματικότητα του κορυφαίου διανοητή Gabriel Tarde, ο οποίος σημάδεψε αποφασιστικά τον χώρο της υπό ευρεία έννοια Εγκληματολογίας, σε τέτοιον μάλιστα βαθμό, ώστε, σε αναγνώριση της μοναδικής προσφοράς του, το εθνικό βραβείο, το οποίο απονέμει η Γαλλική Εταιρία Εγκληματολογίας σε όποιον με το έργο του έχει συμβάλει περισσότερο στην προαγωγή της επιστήμης, να φέρει το όνομά του. Ο Gabriel Tarde, Δικαστής επί πολλά χρόνια σε μια μικρή γαλλική επαρχιακή πόλη και στη συνέχεια Διευθυντής της Εγκληματολογικής Στατιστικής στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και Καθηγητής στη Σορβόννη και στο Κολλέγιο της Γαλλίας, απέκτησε από την πρώτη του ενασχόληση μιαν ανθρώπινη εμπειρία που σημάδεψε τις φιλοσοφικές του θεωρίες, ενώ από τη δεύτερη του δόθηκε η δυνατότητα να συμπληρώσει τις γνώσεις που είχε από τα συγκεκριμένα ατομικά προβλήματα που έθετε η εγκληματικότητα. Αυτό του επέτρεψε να επιτύχει, όσο κανείς άλλος στην ιστορία της επιστήμης της Εγκληματολογίας, τη σύνδεση –παρά τη διαφορά της μεθοδολογίας που χρησιμοποιούν– των δύο επιπέδων, του μακρο-επιπέδου της συνολικής εγκληματικότητας και του ατομικού επιπέδου του δράστη κάθε εγκλήματος. Το έργο περιλαμβάνει τα εξής κεφάλαια: Ο εγκληματικός τύπος, Η εγκληματολογική στατιστική του τελευταίου μισού του 19ου αιώνα, Προβλήματα επιβολής των ποινών και Προβλήματα Εγκληματικότητας.
| ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ι. ΦΑΡΣΕΔΑΚΗ | Σελ. VII |
| ΠΡΟΛΟΓΟΣ Η. ΣΑΓΚΟΥΝΙΔΟΥ-ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ | Σελ. IX |
| Υστερόγραφο για τη δεύτερη έκδοση | Σελ. XI |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι | |
| Ο εγκληματικός τύπος | |
| I. Ανατομικά χαρακτηριστικά | |
| Το σώμα. Το κεφάλι. Τέλεια αντίθεση με τον ιδανικό τύπο του Χέγκελ | Σελ. 2 |
| II. Φυσιολογικά και παθολογικά χαρακτηριστικά | |
| Χρησιμότητα της φυσικής αυτής επισήμανσης | Σελ. 9 |
| III. Ψυχολογικά χαρακτηριστικά | |
| Αναλογίες με τον άγριο άνθρωπο, διαφορές με τον τρελλό Σχετικότητα του εγκλήματος, όχι της τρέλλας Συμβάντα χαρακτηριζόμενα ως εγκλήματα κατά τις διάφορες εποχές Ευθύνη του εγκληματία και όχι του τρελλού· γιατί | Σελ. 12 |
| IV. Κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά | |
| Μεγάλες ενώσεις εγκληματιών: Η Camorra Καμία ομοιότητα με τις άγριες φυλές Τατουάζ και αργκό των κατέργων (bagnes). Δικαστική γραφολογία | Σελ. 24 |
| V. Προσπάθεια επεξήγησης | |
| Οι γυναίκες διαθέτουν τον εγκληματικό τύπο. Οι εξ επαγγέλματος τύποι | Σελ. 30 |
| VI. Δυνατότητα μετριασμού του εγκληματικού ιού στο μέλλον | Σελ. 38 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ | |
| Η εγκληματολογική στατιστική του τελευταίου μισού του 19ου αιώνα | |
| Ι. Ταχεία και πραγματική πρόοδος του αριθμού των πλημμελημάτων | |
| Εμφανής πτώση του αριθμού των κακουργημάτων. Αιτία αυτής της εντύπωσης | Σελ. 44 |
| ΙΙ. Διάλογος με τον Poletti: | |
| Αν η δημιουργική δράση αντισταθμίζει την κακοποιό δράση | Σελ. 50 |
| ΙΙΙ. Η υποτροπή | |
| Η δράση του παραδείγματος. Γιατί το επάγγελμα του κακοποιού έχει καταστεί εξαιρετικό. Εκτόπιση και ενώσεις μετασωφρονιστικής αρωγής | Σελ. 57 |
| IV. Πολιτισμός και επανάσταση | |
| Η πολιτική και η καμπύλη των εγκλημάτων | Σελ. 65 |
| V. Δικαστικό σώμα: η συνεχής πρόοδός του προς όλες τις κατευθύνσεις | |
| Στατικός αριθμός των αστικών δικών. Σύγκριση των τριών δικαστικών στατιστικών. Ένορκοι. Ιστορική σύνοψη όσον αφορά τη διάκριση του αστικού από το ποινικό | Σελ. 71 |
| VI. Θρησκεία, η επίδρασή της | |
| Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, η αναποτελεσματικότητά της. Ανώτατη εκπαίδευση, η αρετή της. Η θεμελιωμένη στην αισθητική ηθική | Σελ. 83 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ | |
| Προβλήματα επιβολής των ποινών | |
| Ι. Ο αποκτηθείς βαθμός δικανικής πεποίθησης | |
| Διακύμανση από ένα δικαστήριο σε ένα άλλο, από μια χώρα σε μιαν άλλη, από το μηδέν στο άπειρο. Υπαιτιότητα και πιθανότητα καταδίκης: Με ποιον τρόπο ο δικαστής κατορθώνει να σχηματίσει γνώμη: ψυχολογική ανάλυση. Θεωρητικός κανόνας των παραλλαγών περί των οποίων πρόκειται. | Σελ. 92 |
| ΙΙ. Υποβολή και ευθύνη | |
| Σύγκριση της επιβολής ποινής με την βιομηχανία. Η κανονική ζωή αποσαφηνισμένη από τον υπνωτισμό. Θα μπορούσε να είναι μόνον ένας πολύ πολύπλοκος υπνωτισμός. Κύριες προϋποθέσεις της ευθύνης. Η αρχή της μίμησης, απαραίτητη στην προκειμένη περίπτωση. | Σελ. 97 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV | |
| Προβλήματα Εγκληματικότητας | |
| Ι. Εγκληματική γεωγραφία | |
| Η αποδεκτή από τον Garofalo επικράτηση των ανθρωποκτονιών στη Νότιο Γαλλία και των κλοπών στη Βόρειο. Εξαιρέσεις από τον κανόνα αυτόν. Η ερμηνεία του με βάση όχι αιτίες φυσικές, αλλά αιτίες κοινωνικές, οι οποίες στη σύγχρονη εποχή συντελούν στην εξέλιξη του πολιτισμού από τον Νότο στον Βορρά και από την Ανατολή στη Δύση. Τάση, άλλωστε, του πολιτισμού να ακτινοβολεί προς όλες τις κατευθύνσεις. | Σελ. 115 |
| ΙΙ. Ανθρωποκτονία και Αυτοκτονία | |
| Κριτική της δημιουργηθείσης μεταξύ των δύο αντίστροφης σχέσης. Οι Ferri, Morselli και Logoyst. Αυτοκτονία και αποδημία. Αίτια κοινωνικού χαρακτήρα και προπάντων θρησκευτικού. Καμπύλη των αυτοκτονιών και καμπύλη των διαζυγίων. Ο Bertillon. Η αυτοκτονία στο στρατό. | Σελ. 126 |
| ΙΙΙ. Το μέλλον του εγκλήματος | |
| Διπλός προσανατολισμός των κοινωνιών. Αυξανόμενη τάση τριφυλότητας. Ορισμός του εγκλήματος. Προοδευτική διεύρυνση των δύο ομόκεντρων κύκλων της ηθικής. Η ίδια η ηθική πρόοδος επιχειρούμενη από ανακαλύψεις που αποτελούν αντικείμενα μίμησης. Κάθε πολιτισμός τείνει να εξαφανίσει την δική του εγκληματικότητα. Εμβρυολογία του εγκλήματος. Το ιδεώδες μέλλον. | Σελ. 138 |
| ΙV. Πολιτισμός και ψέμα | |
| Σύνδεση ανάμεσα στην παράβαση του ποινικού κανόνα και στο πνεύμα του ψέματος. 'Αρα, χρησιμότητα, αν όχι αναγκαιότητα, και σε κάθε περίπτωση κοινωνική οικουμενικότητα του ψέματος. Η γνώση τού αν η πρόοδος τείνει στην ελάττωσή του ή στην αύξησή του. Αντίστροφη σχέση ανάμεσα στην αλήθεια και στην ακρίβεια, ανάμεσα στο ψέμα και στο λάθος. Ιστορική ματιά. Επομένως, αναγκαιότητα της φαντασίας ενόψει της απαραίτητης ψευδαίσθησης για την κοινωνική ένωση. Θρησκεία του μέλλοντος | Σελ. 150 |
| Gabriel (de) Tarde | Σελ. 165 |