ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΕΝΑΕΡΙΟΥ ΧΩΡΟΥ

Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
credit-card

Πληρώστε σε έως άτοκες δόσεις των /μήνα με πιστωτική κάρτα.

Σε απόθεμα

Τιμή: 53,00 €

e-book   + 53,00 €

* Απαιτούμενα πεδία

Κωδικός Προϊόντος: 14377
Γιόκαρης Ά., Κυριακόπουλος Γ.
ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
Ρούκουνας Ε.

Το παρόν σύγγραμμα των Α. Γιόκαρη και Γ. Κυριακόπουλου «Διεθνές Δίκαιο Εναέριου Χώρου» που ανήκει στη σειρά του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου (Διεύθυνση σειράς: Εμμ. Ρούκουνας) παρουσιάζει μία όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα του θεσμικού πλαισίου που διέπει το Διεθνές Δίκαιο Εναέριου Χώρου και τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ICAO, το Eurocontrol και ο ΙΜΟ, σε αμυντικά Σύμφωνα, όπως το ΝΑΤΟ, και σε Ενώσεις Κρατών, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κυρίως, επιχειρείται να καταγραφεί το νομικό καθεστώς που διέπει τον εθνικό και διεθνή εναέριο χώρο και τις Περιοχές Πληροφόρησης Πτήσεων (FIRs).

Το βιβλίο χωρίζεται συστηματικά σε πέντε μέρη τα οποία με τη σειρά τους εξειδικεύονται σε επιμέρους κεφάλαια και πραγματεύεται όλα τα επίκαιρα και ακανθώδη ζητήματα που σχετίζονται με το Διεθνές Δίκαιο Εναέριου Χώρου. Έτσι, στο Πρώτο Μέρος εκτίθεται το Διεθνές και Ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο διαχείρισης του εναέριου χώρου και εξετάζονται ειδικότερα το νομικό καθεστώς του εναέριου χώρου, οι διεθνείς οργανισμοί για την πολιτική αεροπορία και η διασυνοριακή συνεργασία στα πλαίσια του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ουρανού. Κατόπιν, στο πλαίσιο του Δεύτερου Μέρους «Η Διεθνής διάσταση του εθνικού και εναέριου χώρου και των ʽʼATHINAIʼʼ και ʽʼNICOSIAʼʼ FIRs» αναλύονται ζητήματα όπως ο τρόπος με τον οποίο οριοθετείται ο εθνικός εναέριος χώρος και η άσκηση κυριαρχίας επʼ αυτού, τα δικαιώματα ελέγχου εκ της Συμβάσεως του Σικάγου, ο επιμερισμός και οι ρήτρες διαφύλαξης εθνικών αρμοδιοτήτων, οι Περιοχές Πληροφόρησης Πτήσεων και το FIR Αθηνών, οι εναέριες ζώνες «ειδικής δικαιοδοσίας», οι ζώνες περιορισμού ή ειδικών απαιτήσεων πτήσεως, η συνεργασία μεταξύ των «Αρμοδίων Αρχών» δύο γειτονικών περιοχών FIR και οι τουρκικές θέσεις για το Αιγαίο. Στο τρίτο μέρος «Στρατιωτικές χρήσεις του εναέριου χώρου» αναλύονται θέματα που αφορούν στο δικαίωμα στρατιωτικών χρήσεων του εναέριου χώρου, οι δικαιοδοσίες ενημέρωσης πολιτικών – στρατιωτικών χρήσεων, οι δικαιοδοσίες διασυνοριακής στρατιωτικής συνεργασίας, το νομικό καθεστώς των αεροσκαφών, οι περιορισμοί στην κίνηση των στρατιωτικών αεροσκαφών, θέματα αναχαίτισης, οι περιορισμοί χρήσεων στον εναέριο χώρο, η αποστρατικοποίηση των ζωνών του εναέριου χώρου και τα προβλήματα από τη διεξαγωγή τουρκικών αεροπορικών ασκήσεων. Εν συνεχεία, στο τέταρτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζονται οι μηχανισμοί επίλυσης των οικείων διαφορών ενώπιον των αρμόδιων διεθνών οργανισμών (π.χ. ICAO, Eurocontrol). Τέλος, στο πέμπτο μέρος εξετάζονται τα επιμέρους θέματα που αφορούν στην προστασία του εναέριου χώρου και των αεροπορικών μεταφορών, όπως είναι η εποπτεία του ICAO στη διερεύνηση αεροπορικών ατυχημάτων και συμβάντων και το διεθνές θεσμικό πλαίσιο προστασίας της πολιτικής αεροπορίας.

Την έκδοση πλαισιώνουν και ενισχύουν αναλυτική ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία, πίνακας διεθνών συμβάσεων και νομοθεσίας της ΕΕ, καθώς και ένα περιεκτικό αλφαβητικό ευρετήριο.

 
Πίνακας Συντομογραφιών και ΕπιθεωρήσεωνΣελ. XXIII
Γενική εισαγωγήΣελ. 1
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ  
ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΝΑΕΡΙΟΥ ΧΩΡΟΥ  
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ 
Το νομικό καθεστώς του εναερίου χώρου 
Α. Η πρακτική των κρατών πριν από το 1919Σελ. 5
Β. Διεθνείς Πολυμερείς ΣυμβάσειςΣελ. 6
1. Η Σύμβαση των Παρισίων (1919)Σελ. 6
2. Το θεσμικό πλαίσιο στη Σύμβαση του Σικάγου (1944)Σελ. 9
Γ. Κυριαρχία και δικαιοδοσίες στον εθνικό εναέριο χώροΣελ. 11
Δ. Ο διεθνής εναέριος χώροςΣελ. 13
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ 
Διεθνείς Οργανισμοί για την Πολιτική Αεροπορία 
Α. Ο Οργανισμός Διεθνούς Πολιτικής ΑεροπορίαςΣελ. 16
1. Αρμοδιότητες και όργαναΣελ. 17
2. Οι κανόνες «διεθνούς τυποποίησης» (international standards) - οι «συνιστώμενες μέθοδοι και διαδικασίες» (recommended practices and procedures)Σελ. 18
3. Προβλέψεις συντονισμού και εναρμόνισης με παράλληλα θεσμικά πλαίσιαΣελ. 22
4. Η δικαιοδοτική αρμοδιότητα του ΣυμβουλίουΣελ. 23
B. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Πολιτικής Αεροπορίας (European Civil Aviation Conference, ECAC)Σελ. 24
Γ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την ασφάλεια της αεροπορίας (European Aviation Safety Agency, EASA)Σελ. 26
Δ. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την ασφάλεια της εναέριας κυκλοφορίας Σελ. 27
1. ΕισαγωγικάΣελ. 27
2. Η νέα Σύμβαση EUROCONTROLΣελ. 28
3. Δεσμευτικότητα του θεσμικού πλαισίου του Οργανισμού Σελ. 30
4. Civil - Military Interface Committee Σελ. 31
E. Διεθνής συνεργασία για την τήρηση και εφαρμογή των διεθνών αεροναυτικών ρυθμίσεων Σελ. 32
1. Συνεργασία EUROCONTROL με διεθνείς ΟργανισμούςΣελ. 32
2. Συνεργασία EUROCONTROL με ICAO Σελ. 33
3. Συνεργασία EUROCONTROL με ΝΑΤΟΣελ. 34
4. Η συνεργασία Eυρωπαϊκής Κοινότητας και Ευρωπαϊκής Ένωσης με EUROCONTROLΣελ. 34
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ 
Η διασυνοριακή συνεργασία στα πλαίσια του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ουρανού 
Α. ΕισαγωγικάΣελ. 37
B. Οι Κανονισμοί για τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ουρανό (ΕΕΟ) Σελ. 38
Γ. Η Επιτροπή του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ουρανού (ΕΟ)Σελ. 42
Δ. Επιμερισμός αρμοδιοτήτων και αρμοδιότητες που παραμένουν στα Κράτη μέληΣελ. 42
Ε. Ο Ευρωπαϊκός Κοινός Αεροπορικός ΧώροςΣελ. 44
ΣΤ. Τα λειτουργικά τμήματα του εναερίου χώρουΣελ. 46
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ  
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΝΑΕΡΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ «ΑΤΗΙΝΑΙ» ΚΑΙ «NICOSIA» FIRs  
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ 
Οριοθέτηση Εθνικού Εναερίου Χώρου και άσκηση κυριαρχίας 
Α. Η οριοθέτηση του εθνικού εναερίου χώρου σε σχέση με τα κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτουςΣελ. 51
Β. Το δικαίωμα της διαφοροποιημένης οριοθέτησης του εθνικού εναερίου χώρου σε σχέση με τα θαλάσσια σύνορα. Επιστήριξη και εκ της Σύμβασης του 1982 για το δίκαιο της θάλασσαςΣελ. 55
Γ. Η σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διεθνείς διαδικασίες γνωστοποίηση της οριοθέτησης του ελληνικού εναερίου χώρου σε δέκα ναυτικά μίλιαΣελ. 56
Δ. Διεθνείς έννομες συνέπειες της εκ της «γνωστοποίησης» έλλειψης διαμαρτυρίαςΣελ. 59
Ε. Ο εναέριος χώρος των υπό στρατιωτική κατοχή εδαφώνΣελ. 62
1. Προβλήματα κυριαρχίας και ελέγχου υπερπτήσεων Σελ. 62
2. Διεθνές νομικό καθεστώς του Nicosia FIRΣελ. 66
3. Ο έλεγχος της αεροπορικής διακίνησης από τις Αρχές της Δημοκρατίας της ΚύπρουΣελ. 68
4. Η λειτουργία του estoppel εις βάρος της ΤουρκίαςΣελ. 70
5. Αναστολή λειτουργίας των αεροδρομίων στο βόρειο τμήμα με κοινοποίηση της σχετικής πράξης στο Συμβούλιο του ICAO και του EUROCONTROL και με επίκληση κατάστασης εθνικής κρίσεωςΣελ. 72
6. Ανεκχώρητο αρμοδιοτήτων συνδεόμενων με την άσκηση δημόσιας εξουσίας Σελ. 73
7. Αδυναμία "λειτουργικής υποκατάστασης" Επιτροπής Ε.Κ. στις Αρχές της Δημοκρατίας Σελ. 74
8. Η εκ της Αποφ. 550/1984 Συμβ. Ασφαλείας απαγόρευση "διευκόλυνσης" ή "υποβοήθησης" των "αρχών" της "ΤΔΒΚ" στις Κοινοτικές διεργασίες Σελ. 75
9. Αδυναμία επίκλησης του Κανονισμού για την "Πράσινη γραμμή"Σελ. 77
10. Η απαγόρευση παροχής «συνδρομής»Σελ. 78
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ 
Δικαιώματα ελέγχου εκ της Συμβάσεως Σικάγου 
Α. Υποχρέωση προσγείωσης σε τελωνειακό αερολιμένα Σελ. 79
Β. Εφαρμογή Κανονισμών Κράτους προσγειώσεωςΣελ. 80
Γ. Έλεγχος διακινουμένων φορτίωνΣελ. 80
Δ. Καθορισμός αεροδιαδρόμων και αεροδρομίων Σελ. 81
Ε. Ευθύνη Κράτους προσγείωσης για εγκαταστάσεις αεροναυτιλίας επί του εδάφουςΣελ. 82
ΣΤ. Δικαιώματα Κράτους προσγείωσης εκ της Συμβάσεως EUROCONTROLΣελ. 83
Ζ. Υποχρέωση επιβολής κυρώσεωνΣελ. 83
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ 
Επιμερισμός και ρήτρες διαφύλαξης εθνικών αρμοδιοτήτων 
Α. Εναρμονισμένη επέκταση εθνικών δικαιοδοσιών στο διεθνή εναέριο χώροΣελ. 86
B. Οι ρήτρες διαφύλαξης εθνικών αρμοδιοτήτων και διεθνών εκ του ICAO δικαιοδοσιών στη νέα Σύμβαση EUROCONTROL Σελ. 88
1. Οι ρήτρες διαφυγής στο EUROCONTROLΣελ. 88
2. Το τεκμήριο διατήρησης των εθνικών αρμοδιοτήτων στο Πρωτόκολλο προσχώρησης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στη διεθνή Σύμβαση EUROCONTROL και το Μνημόνιο Συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Σελ. 90
α. Εθνικές δικαιοδοσίες και Κοινοτικές αρμοδιότητες στα πλαίσια ενός Διεθνούς ΟργανισμούΣελ. 90
β. Επιμερισμός - διακράτηση δικαιοδοσιών στο Πρωτόκολλο ΠροσχώρησηςΣελ. 91
γ. H διακράτηση των εθνικών δικαιοδοσιών στο Μνημόνιο Συνεργασίας του EUROCONTROL με την Ευρωπαϊκή ΚοινότηταΣελ. 92
δ. Αδυναμία "λειτουργικής" παράκαμψης προνομίων κυριαρχίας Σελ. 93
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ 
Οι Περιοχές Πληροφόρησης Πτήσεων και το FIR Αθηνών 
Α. Εισαγωγικά: Το διεθνές θεσμικό πλαίσιο της εναερίου κυκλοφορίαςΣελ. 95
Β. Ο προσδιορισμός της «Αρμόδιας Αρχής» FIRΣελ. 97
Γ. Διαδικασίες οριοθέτησης ή αναθεώρησης ορίων των FIRsΣελ. 97
Δ. Αρμοδιότητες και δικαιοδοσίες της «Αρμόδιας Αρχής» ATS εντός της Περιοχής FIR ευθύνης τηςΣελ. 101
Ε. Oι αεροδιάδρομοι στο FIR Σελ. 102
1. Διαδικασία οριοθέτησηςΣελ. 102
2. Διεθνής αποδοκιμασία ελληνικών μονομερών ενεργειών - αποδοχή των ενστάσεων της ΤουρκίαςΣελ. 104
3. Το δίκτυο αεροδιαδρόμων στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ουρανό Σελ. 108
ΣΤ. Η οριοθέτηση του FIR ΑθηνώνΣελ. 109
Ζ. Τουρκικές διεκδικήσεις και αμφισβήτηση των ορίων και αρμοδιοτήτων του FIR ΑθηνώνΣελ. 113
Η. Αμφισβητήσεις οριοθετήσεωνΣελ. 115
Θ. Το πρόβλημα των «συμφωνημένων» ελληνοτουρκικών θαλασσίων συνόρων Σελ. 119
1. Οι ρυθμίσεις περί θαλασσίων ορίων στη Συνθήκη της Λωζάννης περί ειρήνης - το Πρωτόκολλο των Αθηνών του 1926Σελ. 121
2. Η συμφωνία Ιταλίας - Τουρκίας του 1932Σελ. 122
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ 
Εναέριες ζώνες «ειδικής δικαιοδοσίας» 
Α. Το νομικό καθεστώς του εναερίου χώρου υπεράνω των θαλασσίων ζωνώνΣελ. 128
1. ΕισαγωγικάΣελ. 128
2. Ο εναέριος χώρος της συνορεύουσας ζώνηςΣελ. 129
3. Ο εναέριος χώρος υπεράνω της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)Σελ. 130
4. Ο εναέριος χώρος υπεράνω της ΥφαλοκρηπίδαςΣελ. 133
5. H «ελεύθερη» υπέρπτηση των στενών διεθνούς ναυσιπλοΐαςΣελ. 135
Β. Ζώνες για αεροναυτική έρευνα - διάσωση Σελ. 139
1. ΕισαγωγικάΣελ. 139
2. Η παροχή υπηρεσιών «έρευνας και διάσωσης» από τις αρμόδιες αρχές Περιοχής FIRΣελ. 141
3. Προσδιορισμός Περιοχών ευθύνηςΣελ. 142
4. Ο καθορισμός περιοχής ευθύνης για έρευνα και διάσωση εντός των ορίων του FIR Αθηνών Σελ. 142
5. Διασυνοριακή συνεργασίαΣελ. 144
6. Οριοθέτηση περιοχής για ναυτική έρευνα- διάσωσηΣελ. 146
α. Αδυναμίες θεσμικού πλαισίου Σελ. 146
β. Τα κριτήρια οριοθέτησηςΣελ. 146
7. Το κοινό ΙΜΟ-ICAO Παράρτημα 12Σελ. 148
8. Αμφισβήτηση από την Τουρκία ορίων και αρμοδιοτήτων στο SAR ΑθηνώνΣελ. 149
α. Ο τουρκικός Κανονισμός 88/13559/1989 για έρευνα-διάσωση και η έμπρακτη αμφισβήτηση των ελληνικών σχετικών αρμοδιοτήτων στο θαλάσσιο και στον εναέριο χώρο του Αιγαίου εντός του FIR ΑθηνώνΣελ. 149
β. Ο Τουρκικός Κανονισμός του 2001 για έρευνα - διάσωση (SAR)Σελ. 151
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ 
Ζώνες περιορισμού ή ειδικών απαιτήσεων πτήσεως 
Α. 'Ασκηση δικαιοδοσίας συμβατή με τις διεθνείς ρυθμίσειςΣελ. 153
1. Απαγορευμένες περιοχέςΣελ. 153
2. Επικίνδυνες περιοχέςΣελ. 155
3. Περιορισμένες περιοχέςΣελ. 157
4. Το θεσμικό πλαίσιο στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ουρανό (ΕΕΟ)Σελ. 159
Β. 'Ασκηση δικαιοδοσίας μη συμβατή με τις διεθνείς ρυθμίσειςΣελ. 160
1. Η ανακήρυξη «εναέριων αμυντικών ζωνών αναγνώρισης» (ADIZ)Σελ. 160
2. Προβλήματα διεθνούς νομιμότηταςΣελ. 162
Γ. Ζώνες απαγόρευσης πτήσεων με αποφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας (No-Fly Zones)Σελ. 163
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ 
Προβλεπόμενες περιπτώσεις συνεργασίας μεταξύ των «Αρμοδίων Αρχών» δυο γειτονικών Περιοχών FIR 
Α. Οι ρυθμίσεις του ICAOΣελ. 165
Β. Οι προβλέψεις στον ΕΕΟΣελ. 168
Γ. Ανάθεση ευθύνης (Delegation of responsibility)Σελ. 168
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ 
Οι Τουρκικές θέσεις για το Αιγαίο 
Α. Ζωτικά συμφέροντα Ελλάδας-Τουρκίας στο ΑιγαίοΣελ. 171
Β. Αιτιάσεις - διεκδικήσεις Τουρκίας κατά ΕλλάδοςΣελ. 171
Γ. Αποδοχή από την Τουρκία του διεθνούς νομικού καθεστώτος του Αιγαίου;Σελ. 173
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ  
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝΑΕΡΙΟΥ ΧΩΡΟΥ  
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ 
Δικαίωμα στρατιωτικών χρήσεων εναερίου χώρου 
Α. ΕισαγωγικάΣελ. 179
B. Περιορισμοί του δικαιώματος στρατιωτικών χρήσεων της ΘάλασσαςΣελ. 179
Γ. Περιορισμοί του δικαιώματος στρατιωτικών ασκήσεων από διεθνείς αεροναυτικούς κανονισμούςΣελ. 180
Δ. Ο πολιτικο-στρατιωτικός συντονισμός ενόψει διεξαγωγής στρατιωτικών ασκήσεωνΣελ. 183
Ε. Ο προωθημένος πολιτικο-στρατιωτικός συντονισμός: Η δημιουργία κοινών Συντονιστικών ΕπιτροπώνΣελ. 185
ΣΤ. Η συντονισμένη και ευέλικτη στρατιωτική χρήση του εναερίου χώρου στα πλαίσια των Κανονισμών για τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό ΟυρανόΣελ. 186
1. ΕισαγωγικάΣελ. 186
2. Ο Κανονισμός ( Ε.Κ.) αριθ. 2150/2005 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2005 , σχετικά με τη θέσπιση κοινών κανόνων για την ευέλικτη χρήση εναερίου χώρου Σελ. 187
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ 
Δικαιοδοσίες ενημέρωσης πολιτικών - στρατιωτικών χρήσεων του εναερίου χώρου 
Α. ΕισαγωγικάΣελ. 191
Β. Η διεθνής πρακτικήΣελ. 192
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ 
Δικαιοδοσίες διασυνοριακής στρατιωτικής συνεργασίας 
Α. ΕισαγωγικάΣελ. 194
Β. Η πρακτική στα πλαίσια του ICAO και του EUROCONTROLΣελ. 195
Γ. Ο πολιτικο-στρατιωτικός συντονισμός στα πλαίσια του ΝΑΤΟΣελ. 195
Δ. Συνεργασία EUROCONTROL με ΝΑΤΟΣελ. 198
Ε. Η πολιτικο-στρατιωτική συνεργασία στα πλαίσια ΝΑΤΟ-Επιτροπής ΕΚΣελ. 199
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ 
Νομικό καθεστώς αεροσκαφών 
Α. Στοιχεία ορισμού του αεροσκάφουςΣελ. 201
Β. Η διάκριση μεταξύ «πολιτικών» και «κρατικών» αεροσκαφώνΣελ. 203
1. ΕισαγωγικάΣελ. 203
2. Το λειτουργικό κριτήριο διάκρισης πολιτικών-κρατικών αεροσκαφώνΣελ. 205
3. Η θέση της Νομικής Επιτροπής του ICAOΣελ. 207
Γ. Κατηγορίες αεροσκαφών που καλύπτονται από το άρθρο 3(β) της Σύμβασης του Σικάγου περί κρατικών αεροσκαφώνΣελ. 208
1. Αεροσκάφη μεταφοράς διπλωματικών αποστολώνΣελ. 208
2. Αεροσκάφη εξυπηρέτησης και υποστήριξης στρατιωτικών σκοπώνΣελ. 209
3. Νοσοκομειακά αεροσκάφη-αεροσκάφη αποστολών διάσωσης - ανθρωπιστικών αποστολώνΣελ. 209
Δ. Αεροσκάφη άνευ χειριστούΣελ. 210
Ε. Εθνικότης-νηολόγηση αεροσκαφώνΣελ. 212
Στ. Διατάξεις της Σύμβασης του Σικάγου και των Παραρτημάτων της που εφαρμόζονται και επί των στρατιωτικών αεροσκαφώνΣελ. 216
1. Το άρθρο 3 δις της Σύμβασης του Σικάγου περί απαγόρευσης χρήσης όπλων κατά πολιτικών αεροσκαφώνΣελ. 216
2. Το άρθρο 3(δ) της Σύμβασης του ΣικάγουΣελ. 219
3. Οι διατάξεις που αφορούν την υποβολή σχεδίων πτήσεως εκ μέρους των στρατιωτικών αεροσκαφώνΣελ. 219
4. Διατάξεις σχετικές με την αναγνώριση-αναχαίτιση αεροσκαφώνΣελ. 220
5. Η απαγόρευση χρησιμοποίησης πολιτικών αεροσκαφών για στρατιωτικούς σκοπούςΣελ. 223
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ 
Δικαιοδοσίες ελέγχου και περιορισμών στην κίνηση των στρατιωτικών αεροσκαφών 
A. Το σχέδιο πτήσεως στον «ελεγχόμενο εναέριο χώρο» Σελ. 225
B. Η «συστηματοποίηση» των ρυθμίσεων στον ΕΕΟΣελ. 226
Γ. Το σχέδιο πτήσεως στις επιχειρησιακές πτήσεις των στρατιωτικών αεροσκαφώνΣελ. 227
Δ. Οι πτήσεις GAT στα πλαίσια του ICAOΣελ. 230
Ε. Η διάκριση πτήσεων GAT - OAT στα πλαίσια του EUROCONTROL και του ΝΑΤΟΣελ. 231
ΣΤ. Οι GAT - OAT πτήσεις στους Κανονισμούς για τον ΕΕΟΣελ. 233
Ζ. Η κατηγοριοποίηση του Εναερίου Χώρου στα πλαίσια του ICAO και του EUROCONTROL Σελ. 234
Η. Η «κατηγοριοποίηση» στα πλαίσια του Ενιαίου Ευρωπαϊκού ΟυρανούΣελ. 236
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ 
Δικαιοδοσίες κατοχύρωσης της άμυνας και ασφάλειας πτήσεων: διεθνείς και εθνικές ρυθμίσεις για την αναγνώριση - αναχαίτιση αεροσκαφών 
Α. Έννοια παραβίασης - παράβασηςΣελ. 239
Β. Οι διαδικασίες αναγνώρισης - αναχαίτισηςΣελ. 241
1. Στον εθνικό εναέριο χώροΣελ. 241
2. Στο διεθνή εναέριο χώροΣελ. 246
3. Η επίκληση της κατάστασης ανάγκης ως ρήτρας επιφύλαξης δικαιωμάτων Σελ. 248
4. Μέτρα άμυνας και ασφάλειας στα πλαίσια του EEOΣελ. 252
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ 
Δικαιώματα αναστολής ή περιορισμού χρήσεων του εναερίου χώρου λόγω αμυντικών αναγκαιοτήτων 
Α. ΕισαγωγικάΣελ. 254
B. Επίκληση για διαφύλαξη εθνικών συμφερόντωνΣελ. 255
Γ. Η ρήτρα διαφυγής στο EUROCONTROLΣελ. 255
Δ. Η επίκληση του δικαιώματος στα πλαίσια του ΕΕΟΣελ. 255
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ 
Περιορισμοί και ελεγχόμενη χρήση - λόγω «αποστρατικοποίησης» (!) - ζωνών εναερίου χώρου 
257 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ 
Προβλήματα από τη διεξαγωγή τουρκικών αεροπορικών ασκήσεων 
Α. Τουρκικές επιδιώξειςΣελ. 263
Β. Μέτρα Οικοδόμησης ΕμπιστοσύνηςΣελ. 264
Γ. Θεσμικές δεσμεύσεις της ΤουρκίαςΣελ. 266
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ  
ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ  
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ 
Η επίλυση διαφορών στα πλαίσια του ICAO 
Α. Οι δικαιοδοτικές διαδικασίες των άρθρων 84 επ. της Σύμβασης του ΣικάγουΣελ. 271
Β. Διαδικασίες διαπίστωσης παραβάσεων: Οι ελεγκτικές αρμοδιότητες του Συμβουλίου του ICAOΣελ. 276
Γ. Η διαδικασία της εφέσεωςΣελ. 279
Δ. Κυρώσεις επί μη εφαρμογής των αποφάσεωνΣελ. 280
Ε. Η διεθνής πρακτική της δικαιοδοτικής προσφυγής βάσει του άρθρου 84Σελ. 281
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ 
Η επίλυση διαφορών από το Διαρκές Δικαστήριο Διαιτησίας και το EUROCONTROL 
A. Το Διαρκές Δικαστήριο ΔιαιτησίαςΣελ. 289
B. Η επίλυση διαφορών στα πλαίσια του EUROCONTROLΣελ. 292
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ 
Συγκρτική αποτίμηση διαδικασιών επίλυσης διαφορών 
Α. Ενώπιον του Συμβουλίου ICAOΣελ. 296
Β. Ενώπιον του Διαρκούς Δικαστηρίου ΔιαιτησίαςΣελ. 297
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ  
ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΝΑΕΡΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ  
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑΣελ. 303
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ 
Η εποπτεία του ICAO στη διερεύνηση αεροπορικών ατυχημάτων και συμβάντων (Aircraft Accident and Incident Investigation) 
Α. Η Σύμβαση του Σικάγου και το Παράρτημα 13Σελ. 305
1. ΕισαγωγικάΣελ. 305
2. Το Παράρτημα 13 Σύμβασης ΣικάγουΣελ. 306
α. ΕισαγωγικάΣελ. 306
β. Διερεύνηση εκτός της επικράτειας οιουδήποτε Κράτους ή υπεράνω της ανοικτής θάλασσαςΣελ. 309
γ. Περιεχόμενο της διερεύνησηςΣελ. 310
δ. Υποχρεώσεις των άλλων ΚρατώνΣελ. 312
ε. Συμμετοχή άλλων Κρατών στη διερεύνησηΣελ. 312
στ. Το Τελικό Πόρισμα (Final Report) Σελ. 313
ζ. Συστάσεις ασφαλείαςΣελ. 314
Β. Η Ευρωπαϊκή διάσταση της διερεύνησης αεροπορικών ατυχημάτων και συμβάντωνΣελ. 316
1. Η Οδηγία 94/56/ΕΚΣελ. 316
2. Η Οδηγία 2003/42/ΕΚ Σελ. 318
3. Ο νέος Κανονισμός (EE) 996/2010Σελ. 320
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ 
Το διεθνές θεσμικό πλαίσιο προστασίας της πολιτικής αεροπορίας 
Α. ΕισαγωγικάΣελ. 327
Β. Η αντιμετώπιση του προβλήματος της «πειρατείας» στο διεθνές δίκαιοΣελ. 328
Γ. Το ειδικό διεθνές συμβατικό πλαίσιο προστασίας της πολιτικής αεροπορίαςΣελ. 330
1. Η Σύμβαση του Τόκυο (1963)Σελ. 332
2. Η Σύμβαση της Χάγης (1970)Σελ. 335
3. Η Σύμβαση του Μόντρεαλ (1971)Σελ. 338
Δ. Κριτική εκτίμηση των Συμβάσεων του Τόκυο, της Χάγης και του Μόντρεαλ και η ελληνική νομοθεσίαΣελ. 341
E. Η «Διακήρυξη» της Βόννης (1978)Σελ. 347
ΣΤ. Αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων του ΟΗΕ και του ICAOΣελ. 348
Ζ. Η Σύμβαση και το Πρωτόκολλο του Πεκίνου (2010)Σελ. 349
Η. Η ΠρόληψηΣελ. 358
1. Η Σύμβαση του Μόντρεαλ (1991) Σελ. 358
2. Το Παράρτημα 17 της Σύμβασης του ΣικάγουΣελ. 358
3. Η ευρωπαϊκή διάσταση της πρόληψηςΣελ. 360
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 
Α. ΕΛΛΗΝΙΚΗΣελ. 365
B. ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣελ. 366
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣΣελ. 379
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ 
Α. ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙΣελ. 382
Β. ΟΔΗΓΙΕΣΣελ. 385
ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟΣελ. 387
Back to Top