Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΝΝΟΜΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Ιδίως υπό το πρίσμα των αντικειμενικών και των υποκειμενικών τους ορίων

Συνδυάστε Βιβλίο (έντυπο) + e-book και κερδίστε 13.5€
Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
credit-card

Πληρώστε σε έως άτοκες δόσεις των /μήνα με πιστωτική κάρτα.

Σε απόθεμα

Τιμή: 31,50 €

* Απαιτούμενα πεδία

Κωδικός Προϊόντος: 18163
Ξυντάρα I.
ΜΕΛΕΤΕΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Ορφανίδης Γ., Πανταζόπουλος Σ., Τσικρικάς Δ., Χριστακάκου-Φωτιάδη Κ.

H μονογραφία «Η αναγνώριση των εννόμων συνεπειών των αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων ιδίως υπό το πρίσμα των αντικειμενικών και υποκειμενικών τους ορίων» προτείνει την ερμηνεία των διατάξεων του Καν. 1215/2012 για την αναγνώριση των αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων επί τη βάσει των πορισμάτων της συγκριτικής μελέτης του δεδικασμένου τεσσάρων εθνικών εννόμων τάξεων. Εξετάζει σε βάθος τα αίτια που διαμόρφωσαν εξελικτικά τον θεσμό του δεδικασμένου στην κάθε έννομη τάξη και διερευνά ζητήματα που ανακύπτουν από την αναγνώριση του αλλοδαπού δεδικασμένου στην ημεδαπή έννομη τάξη, αποτελώντας έτσι χρηστικό εργαλείο όχι μόνο για τον μελετητή, αλλά και για τον εφαρμοστή του ευρωπαϊκού δικονομικού δικαίου.

Πρόλογος Σελ. IX
Ι. Εισαγωγή Σελ. 1
ΙΙ. Μεθοδολογική προσέγγιση της έρευνας Σελ. 3
ΙΙΙ. Συγκριτική θεώρηση των κύριων εννόμων συνεπειών των αποφάσεων στο αγγλικό, το γαλλικό και το γερμανικό δίκαιο με βάση τα αντικειμενικά και υποκειμενικά τους όρια Σελ. 7
Α. Αγγλικό δίκαιο
1. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αγγλικής δίκης Σελ. 7
2. Δεδικασμένο της αγγλικής δικαστικής απόφασης (estoppel by res judicata) Σελ. 14
2.1. Ιστορική εξέλιξη του δεδικασμένου (estoppel by record και estoppel by res judicata) Σελ. 14
2.2. Το δεδικασμένο των αγγλικών δικαστικών αποφάσεων –estoppel by res judicata– και η λειτουργία του Σελ. 18
2.3. Οι αποφάσεις που αναπτύσσουν estoppel by res judicata και οι εξαιρέσεις τους Σελ. 20
2.4. Αντικειμενικά όρια του estoppel by res judicata Σελ. 22
2.4.1. Cause of action estoppel Σελ. 23
2.4.2. Issue estoppel Σελ. 26
2.4.3. Abuse of process Σελ. 27
2.5. Υποκειμενικά όρια του estoppel by res judicata Σελ. 30
2.6. Ειδικότερες περιπτώσεις υποκειμενικά σύνθετων δικών και συμμετοχής τρίτων προσώπων στη δίκη Σελ. 33
2.6.1. Αντιπροσώπευση (Representatives) Σελ. 33
2.6.2. Ομαδική συνεκδίκαση (Group litigation) Σελ. 34
2.6.3. Συμμετοχή τρίτων προσώπων στη δίκη (με “additional claims” CPR Part 20 ή με “Ιntervention” CPR. 19.2.2) Σελ. 36
3. Παρατηρήσεις Σελ. 36
Περιεχόμενα
Β. Γαλλικό δίκαιο
1. Ιστορική εξέλιξη του δεδικασμένου στη γαλλική έννομη τάξη. Η επίδραση του φυσικού δικαίου στην πρόσληψη του ρωμαϊκού δικαίου και των θεσμών του, μεταξύ δε αυτών και του δεδικασμένου. Η εξέλιξη του θεσμού διαχρονικά με αφετηρία το κανονικό δίκαιο του μεσαίωνα μέχρι και την σύγχρονη ρύθμιση του θεσμού Σελ. 37
1.1. Η πρόσληψη του ρωμαϊκού δικαίου στη γαλλική έννομη τάξη. Η συναίρεση του μεσαιωνικού κανονικού δικαίου με το ρωμαϊκό δίκαιο Σελ. 37
1.2. Η εξέλιξη του θεσμού του δεδικασμένου στο πλαίσιο της συμπόρευσης κανονικού και ρωμαϊκού δικαίου και η σύγχρονη διαμόρφωσή του Σελ. 38
2. Το δεδικασμένο των γαλλικών δικαστικών αποφάσεων (autorité de la chose jugée) Σελ. 41
2.1. Λειτουργία του γαλλικού δεδικασμένου Σελ. 41
2.2. Αποφάσεις που καταλαμβάνονται από το δεδικασμένο Σελ. 43
2.2.1. Οριστικές αποφάσεις (Jugements définitifs) Σελ. 43
2.2.2. Προσωρινές αποφάσεις (Jugements dits provisoires et Jugements par leur nature provisoire ou jugements avant-dire droit) Σελ. 44
2.2.3. Αποφάσεις εν μέρει οριστικές (Jugements mixtes) Σελ. 46
2.3. Τα αντικειμενικά όρια του δεδικασμένου της απόφασης Σελ. 46
2.3.1. Η προϋπόθεση της ταυτότητας του αιτήματος της αγωγής (la demande) και ο ρόλος των αιτιολογιών (motifs décisifs, motifs décisoires) στη διαμόρφωση και επέκταση των αντικειμενικών ορίων Σελ. 47
2.3.2. Ο ρόλος των αιτιολογιών (motifs décisifs, motifs décisoires) της δικαστικής απόφασης για τον καθορισμό του εύρους των αντικειμενικών ορίων του δεδικασμένου Σελ. 49
2.3.3. Η cause juridique ως συστατικό στοιχείο του αντικειμένου της δίκης και η λειτουργία της ως στοιχείου αυτοδύναμου για τον προσδιορισμό του εύρους των αντικειμενικών ορίων του δεδικασμένου Σελ. 50
2.4. Υποκειμενικά όρια της autorité de la chose jugée Σελ. 56
2.4.1. Διάδικοι και ειδικοί και καθολικοί διάδοχοι Σελ. 56
2.4.2. Η αντιταξιμότητα-opposabilité των οριστικών δικαστικών αποφάσεων Σελ. 58
2.4.3. Η αντιταξιμότητα-opposabilité των οριστικών δικαστικών αποφάσεων που εκδίδονται επί συλλογικής αγωγής Σελ. 59
3. Τελικές Παρατηρήσεις Σελ. 60
3.1. Το δεδικασμένο ως θεσμός του γαλλικού δικονομικού δικαίου Σελ. 60
3.2. Η διευρυμένη αντίληψη των αντικειμενικών ορίων του δεδικασμένου Σελ. 61
Γ. Γερμανικό δίκαιο
1. Ιστορική εξέλιξη του γερμανικού δεδικασμένου. Ο θεσμός της ρωμαϊκής res judicata ως βάση του δεδικασμένου των αποφάσεων της γερμανικής διαγνωστικής δίκης Σελ. 62
2. Αποφάσεις που αναπτύσσουν δεδικασμένο Σελ. 70
3. Η αρνητική και θετική λειτουργία του δεδικασμένου Σελ. 75
3.1. Εισαγωγή Σελ. 75
3.2. Θετική λειτουργία του ουσιαστικού δεδικασμένου Σελ. 76
3.3. Αρνητική λειτουργία του ουσιαστικού δεδικασμένου Σελ. 77
4. Αντικειμενικά όρια του δεδικασμένου Σελ. 77
5. Η ενέργεια αποκλεισμού των ενστάσεων ως έκφανση της χρονικής διάστασης του ουσιαστικού δεδικασμένου και η σημασία της κατά την αναγκαστική εκτέλεση Σελ. 83
6. Διαφορά μεταξύ της ένστασης συμψηφισμού της § 767 παρ. 2 ZPO και της απόφασης για συμψηφισμό της § 322 εδ. 2 ZPO Σελ. 88
7. Υποκειμενικά όρια του δεδικασμένου Σελ. 89
8. Υποκειμενικά όρια του δεδικασμένου. Η σχέση της αντιταξιμότητας (l’ opposabilité) των αποφάσεων του γαλλικού δικαίου με την τριτενέργεια και την διαπλαστική ενέργεια των αποφάσεων Σελ. 94
Δ. Ελληνικό δίκαιο
1. Η ιστορική εξέλιξη του δεδικασμένου στο ελληνικό δικονομικό δίκαιο από την έκδοση του πρώτου κώδικα ελληνικής πολιτικής δικονομίας του 1835 Σελ. 98
2. Αποφάσεις που παράγουν δεδικασμένο Σελ. 100
3. Λειτουργία του δεδικασμένου κατά τον ΚΠολΔ Σελ. 103
4. Αντικειμενικά όρια του δεδικασμένου Σελ. 103
5. Χρονικά όρια του δεδικασμένου και η κάλυψη ενστάσεων του εναγομένου κατά το ά. 330 ΚΠολΔ Σελ. 113
6. Υποκειμενικά όρια του δεδικασμένου Σελ. 117
ΙV. Συμπεράσματα της συγκριτικής μελέτης για το δεδικασμένο και τις επιμέρους ενέργειες που αναπτύσσουν οι αποφάσεις της διαγνωστικής δίκης Σελ. 134
V. Κριτική θέση στη δέσμευση τρίτων από το δεδικασμένο Σελ. 142
VI. Παρατηρήσεις για τη σχέση του αντικειμένου δίκης με το αντικείμενο της απόφασης και το αντικείμενο του δεδικασμένου στις εθνικές έννομες τάξεις και στον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) Σελ. 146
1. Ομοιότητες και διαφορές της σύνδεσης του αντικειμένου της δίκης με το αντικείμενο του δεδικασμένου στο ελληνικό και στο αγγλικό δίκαιο Σελ. 146
2. Συσχέτιση αντικειμένου δίκης με τα αντικειμενικά όρια του δεδικασμένου στο γερμανικό δίκαιο Σελ. 147
3. Συσχέτιση αντικειμένου δίκης με τα αντικειμενικά όρια του δεδικασμένου στο γαλλικό δίκαιο Σελ. 148
VII. Η αναγνώριση των αποφάσεων κατά τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) Σελ. 149
1. Το ισχύον σύστημα της ευρωπαϊκής δικονομικής ενοποίησης και η μεθοδολογική προσέγγιση της ερμηνείας του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) με την κατά το ΔΕΕ αυτόνομη ερμηνεία Σελ. 149
2. H αυτόνομη ερμηνεία των διατάξεων του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 44/2001, καθώς και του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) και η ειδικότερη εφαρμογή στην αναγνώριση των αποφάσεων Σελ. 151
3. Η έννοια της αναγνώρισης κατά την αυτόνομη ερμηνεία του ΔΕΕ Σελ. 153
3.1. Η κρατούσα στο ευρωπαϊκό δικονομικό δίκαιο θεωρία της επέκτασης των εννόμων συνεπειών της αλλοδαπής δικαστικής απόφασης – Wirkungserstreckungstheorie Σελ. 154
3.2. Η θεωρία της ισότιμης μεταχείρισης των εννόμων συνεπειών της αλλοδαπής απόφασης με την αντίστοιχου είδους απόφαση του κράτους αναγνώρισης – Wirkungsgleichstellungstheorie Σελ. 156
3.3. Η θεωρία της σωρευτικής αναγνώρισης των εννόμων συνεπειών της αλλοδαπής απόφασης μέχρι τα όρια των εννόμων συνεπειών της ίδιας ή αντίστοιχης απόφασης του κράτους αναγνώρισης – Kumulationstheorie Σελ. 157
4. Ποιες δικαστικές αποφάσεις μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο αναγνώρισης και εκτέλεσης κατά τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα), καθώς και τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 44/2001 Σελ. 159
4.1. Η απόφαση δεν απαιτείται να προέρχεται από το αρμόδιο δικαστήριο, εφόσον εμπίπτει στο καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα), καθώς και του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 44/2001 Σελ. 159
4.2. Η ειδικότερη περίπτωση της απόφασης που διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα. Η διαφοροποίηση της ρύθμισης της αναγνώρισής τους κατά τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 44/2001 σε σχέση με τον νεότερο Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) Σελ. 162
4.2.1. Αναγνώριση της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 44/2001. Προγενέστερη ρύθμιση Σελ. 162
4.3. Αναγνώριση της απόφασης των ασφαλιστικών μέτρων σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) Σελ. 165
5. Ποιες από τις κύριες έννομες συνέπειες των αποφάσεων αναγνωρίζονται Σελ. 166
5.1. Ο ρόλος του βαθμού της δικονομικής ωριμότητας των αποφάσεων στην αναγνώριση των αποφάσεων Σελ. 166
5.2. Η αναγνώριση των εννόμων συνεπειών του δεδικασμένου, της ενέργειας αποκλεισμού των ενστάσεων και της διαπλαστικής ενέργειας Σελ. 167
5.2.1. Η αναγνώριση του δεδικασμένου της απόφασης Σελ. 168
5.2.2. Η αναγνώριση της ενέργειας αποκλεισμού των ενστάσεων Σελ. 169
5.2.3. Η αναγνώριση της διαπλαστικής ενέργειας Σελ. 169
5.3. Η εκτελεστότητα ως έννομη συνέπεια που εξακολουθεί και μετά την καθιέρωση της άμεσης εκτέλεσης με τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) να μην καθίσταται αντικείμενο αναγνώρισης Σελ. 170
6. Η λειτουργία της διασυνοριακής αναγνώρισης των αποφάσεων υπό το πρίσμα των προϋποθέσεων της άμεσης εκτέλεσης των αποφάσεων κατά τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) και τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 805/2004 Σελ. 171
7. Η αυτοδίκαιη αναγνώριση των αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων Σελ. 174
8. Τα κωλύματα αναγνώρισης και εκτέλεσης κατά τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 44/2001, καθώς και κατά τον Κανονισμό (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) Σελ. 174
8.1. Αντίθεση στη δημόσια τάξη του κράτους αναγνώρισης Σελ. 176
8.1.1. Η έννοια της δημόσιας τάξης κατά τον Κανονισμό (EK) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) Σελ. 176
8.1.2. Παραδείγματα παραβίασης της δικονομικού και ουσιαστικού δικαίου δημόσιας τάξης Σελ. 178
8.1.3. Οι περιορισμοί των θεμελιωδών δικαιωμάτων Σελ. 179
8.1.4. Η περίπτωση των anti-suit injunctions, των αντιαγωγικών διαταγών Σελ. 181
8.1.5. Έννοια της «πρόδηλης ή προφανούς παραβίασης της δημόσιας τάξης» Σελ. 182
8.1.6. Κριτική στη θεμελίωση της προσβολής της δημόσιας τάξης ως κωλύματος αναγνώρισης και εκτέλεσης Σελ. 183
8.1.7. Η αντιμετώπιση της αντίθεσης στη δημόσια τάξη από το εθνικό δικονομικό δίκαιο των κρατών-μελών Σελ. 185
8.1.8. Τελικές παρατηρήσεις Σελ. 186
8.2. Προσβολή του δικαιώματος δικαστικής ακρόασης του εναγόμενου κατά την επίδοση του εισαγωγικού της δίκης δικογράφου Σελ. 188
8.2.1. Τελολογία του κωλύματος παραβίασης του δικαιώματος δικαστικής ακρόασης Σελ. 188
8.2.2. Η προϋπόθεση της ερημοδικίας του εναγομένου λόγω μη επίδοσης του εισαγωγικού της δίκης δικογράφου Σελ. 189
8.2.3. Η διατήρηση της απαλοιφής του όρου για το «υποστατό και το έγκυρο» της επίδοσης της, όπως προβλεπόταν στη Σύμβαση των Βρυξελλών Σελ. 191
8.2.4. Η σημασία της επίδοσης, πραγματική, πλασματική επίδοση Σελ. 192
8.2.5. Πρόσθετες προϋποθέσεις εφαρμογής του ά. 45.1β του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα), καθώς και του ά. 34.2 του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 44/2001 Σελ. 195
8.3. Η αντιφατικότητα των αποφάσεων Σελ. 197
8.3.1. Η αυτόνομη ερμηνεία της έννοιας της αντιφατικότητας κατά το ά. 45.1γ του Κανονισμoύ (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα), καθώς και του ά. 34.3 του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 44/2001 Σελ. 197
8.3.2. Οι αποφάσεις που εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο του ά. 45.1γ του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα), καθώς και του ά. 34.3 του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 44/2001 Σελ. 200
8.3.3. Κριτική αξιολόγηση της αυτόνομης ερμηνείας των στοιχείων της αντιφατικότητας Σελ. 211
VIII. Η δογματική προσέγγιση της σχέσης της εκκρεμοδικίας και δεδικασμένου και η χρησιμότητα της ορθής οριοθέτησης της για την κατανόηση της λειτουργίας της ευρωπαϊκής εκκρεμοδικίας και του κωλύματος της αντιφατικότητας των αποφάσεων Σελ. 215
IX. Η αποδοχή από το ΔΕΕ του δεδικασμένου ως θεσμού που εντάσσεται στον πυρήνα του κυρίαρχου εθνικού δικονομικού δικαίου Σελ. 227
X. Προβλήματα αναγνώρισης του δεδικασμένου των αποφάσεων των κρατών-μελών. Δυνατότητα εφαρμογής των επιμέρους κωλυμάτων αναγνώρισης Σελ. 230
1. Η αντίθεση στη δημόσια τάξη Σελ. 232
1.1. Εισαγωγή Σελ. 232
1.2. Το δεδικασμένο, θεσμός δημόσιας τάξης ως προς την τελολογία του Σελ. 234
1.3. Το δεδικασμένο ως θεσμός της δημόσιας τάξης στο αγγλικό δίκαιο Σελ. 235
1.4. Το δεδικασμένο ως θεσμός της δημόσιας τάξης στο γαλλικό δίκαιο Σελ. 236
1.5. Το δεδικασμένο ως θεσμός της δημόσιας τάξης στο γερμανικό δίκαιο Σελ. 237
1.6. Το δεδικασμένο ως θεσμός δημόσιας τάξης στο ελληνικό δίκαιο Σελ. 239
2. Ενδεχόμενη προσβολή του δικαιώματος δικαστικής ακρόασης και κατά αποτέλεσμα της δημόσιας τάξης λόγω διευρυμένων υποκειμενικών ορίων του ουσιαστικού δεδικασμένου Σελ. 242
3. Ενδεχόμενη προσβολή της δημόσιας τάξης του κράτους αναγνώρισης λόγω διευρυμένων αντικειμενικών και υποκειμενικών ορίων του δεδικασμένου της αλλοδαπής απόφασης Σελ. 246
4. Η προσβολή του δικαιώματος δικαστικής ακρόασης στο στάδιο έναρξης της δίκης κατά το ά. 45.1β του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) και η σημασία του για την άρνηση της αναγνώρισης του δεδικασμένου της απόφασης Σελ. 249
5. Η αντιφατικότητα των αποφάσεων κατά το ά. 45.1γ του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) Σελ. 249
5.1. Εισαγωγή Σελ. 249
5.2. Η έλλειψη ενός ευρωπαϊκού αντικειμένου δίκης και δη στενά ερμηνευμένου Σελ. 250
5.3. Αντικείμενο δίκης κατά την αυτόνομη ερμηνεία του ά. 21ΣυμβΒρυξ, καθώς και του α. 27 του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 44/2001 και του 29 του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα) στην εκκρεμοδικία και το αντικείμενο της απόφασης Σελ. 251
5.4. Κριτική στη θεωρία του πυρήνα Σελ. 253
5.5. Συμπερασματικές Παρατηρήσεις Σελ. 258
6. Η προσπάθεια προσέγγισης του δεδικασμένου υπό το πρίσμα της απόφασης C-456/11 Gothaer/Samskip και των κανόνων του διεθνούς δικονομικού δικαίου-ALI/Unidroit Σελ. 261
6.1. Κριτική αποτίμηση της απόφασης C-456/11 Gothaer/Samskip της 15.11.2012 για το εύρος της δεσμευτικής ισχύος της απόφασης του δικαστηρίου που κρίνει ότι στερείται διεθνούς δικαιοδοσίας λόγω ύπαρξης ρήτρας παρέκτασης Σελ. 261
6.2. Η ρύθμιση του δεδικασμένου στους ενοποιημένους κανόνες διασυνοριακής διαδικασίας στις εμπορικές διαφορές του ALI/Unidroit Σελ. 266
XI. Πρόταση αντιμετώπισης των προβλημάτων για την ουσιαστική διευκόλυνση της διασυνοριακής αναγνώρισης και εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων Σελ. 267
XII. Συμπεράσματα από την αυτόνομη ερμηνεία των κωλυμάτων αναγνώρισης και εκτέλεσης από το ΔΕΕ Σελ. 271
1. Πρόταση για συσταλτική ερμηνεία των α. 45 και 29 του Κανονισμού (ΕΚ) αρ. 1215/2012 (ΚανΒρυξΙα), εφόσον το ΔΕΕ προκρίνει την ενιαία ερμηνευτική τους αντιμετώπιση Σελ. 271
2. Η ανασφάλεια δικαίου λόγω της νομολογιακής διαμόρφωσης του δικονομικού δικαίου Σελ. 273
3. Το δεδικασμένο ως θεσμός της εθνικής εννόμου τάξεως Σελ. 273
4. Η εφαρμογή της αρχής της επέκτασης των εννόμων συνεπειών των αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων Σελ. 274
5. Η δυσχερής εφαρμογή του κωλύματος της αντίθεσης στη δημόσια τάξη, καθώς και της προσβολής του δικαιώματος δικαστικής ακρόασης. Ειδικότερα η περίπτωση των διευρυμένων υποκειμενικών ορίων του αλλοδαπού δεδικασμένου Σελ. 276
6. Η ανάγκη αυτόνομης ερμηνείας των όρων προσδιορισμού της αντιφατικότητας των αποφάσεων κατά την αναγνώριση του αλλοδαπού δεδικασμένου Σελ. 277
Βιβλιογραφία Σελ. 279
Aλφαβητικό ευρετήριο Σελ. 301
Back to Top