Back to Top
Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
Κωδικός Προϊόντος:
12949
- Έκδοση: 2012
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 288
- ISBN: 978-960-272-940-3
- Δείτε ένα απόσπασμα
Η παρούσα έκδοση που εντάσσεται στην Σειρά του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου αφορά στο διεθνές δίκαιο και την εφαρμογή του μέσα από την πρακτική των δικαιοδοτικών οργάνων. Καταδεικνύεται ότι η πρακτική των κρατών στη διαμόρφωση, ερμηνεία και εφαρμογή των κανόνων που συνθέτουν το διεθνές δίκαιο λειτούργησε ως σημείο εκκίνησης και στήριξης της νομολογίας των δικαιοδοτικών οργάνων.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη, το μεν πρώτο καταπιάνεται με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στη διεθνή έννομη τάξη το δε δεύτερο με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στην εσωτερική έννομη τάξη. Έτσι στο Πρώτο Μέρος και στα επιμέρους κεφάλαιά του αναλύονται όλα τα ζητήματα που αφορούν στην εφαρμογή και ερμηνεία στο διεθνές πεδίο με κυριότερα αντικείμενα την διεθνή σύμβαση ως αντικείμενο της διαφοράς, την έννοια της διαφοράς καθεαυτή, τους μη δικαιοδοτικούς τρόπους επίλυσης των διαφορών αλλά και τις δικαιοδοτικές διαδικασίες επίλυσης των διαφορών. Όσον αφορά στις τελευταίες εκτίθενται με τρόπο εναργή θεματικά αντικείμενα μεταξύ άλλων όπως η διεθνής διαιτησία, το Μόνιμο Διαιτητικό Δικαστήριο, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η εγκαθίδρυση δικαιοδοσίας, ο ρόλος του εθίμου, των γενικών αρχών του δικαίου, οι θεωρίες των δημοσιολόγων, η συμβολή της νομολογίας στη διαμόρφωση και προοδευτική ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου, η αρχή της ουδετερότητας, το Διεθνές Δικαστήριο για το δίκαιο της θάλασσας και η ερμηνεία από διεθνή δικαστήρια ή διεθνή δικαιοδοτικά ή διαιτητικά όργανα. Ομοίως εξετάζονται όλα τα συναφή θέματα με την αρχή της υπεροχής θεωρούμενη εξ επόψεως διεθνούς δικαίου όπως είναι χαρακτηριστικά η υπερισχύς του διεθνούς συμβατικού δικαίου στη Σύμβαση της Βιέννης του 1969 και στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, η αρχή της υπεροχής στη νομολογία των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων και η ιεράρχηση της υπεροχής στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.
Περαιτέρω, στο Δεύτερο Μέρος παρουσιάζονται τα ζητήματα που αφορούν στις διεθνείς συνθήκες και την εφαρμογή τους στο εσωτερικό δίκαιο και συγκεκριμένα η «υλική», «νομοθετική» και δικαιοδοτική εφαρμογή των διεθνών συνθηκών όπως και η ερμηνεία τους. Επίσης, εξετάζονται τα έννομα αποτελέσματα του διεθνούς συμβατικού δικαίου στην εσωτερική έννομη τάξη, οι όροι και περιορισμοί στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου με χαρακτηριστικά θέματα όπως η αρχή της αμοιβαιότητας, η ρήτρα του μάλλον ευνοουμένου κράτους και η πρακτική των επιφυλάξεων. Ομοίως, αντικείμενο εξέτασης αποτελούν οι σχέσεις διεθνούς – εσωτερικού δικαίου υπό το κράτος ισχύος των προ του 1975 Συνταγμάτων αλλά και μετά τη θέση σε ισχύ του Συντάγματος του 1975.
Επισημαίνεται ότι στο Κεφάλαιο Πρώτο του Πρώτου Μέρους δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στη νομολογία των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων, ιδίως της περιόδου προ του 1939 που επηρέασε και προσανατόλισε σε σημαντικό βαθμό τις μεταγενέστερες κωδικοποιήσεις.
Την έκδοση πλαισιώνουν αφενός μεν αναλυτικός χρονολογικός πίνακας από το έτος 1861 μέχρι και το έτος 2012 με αναφορά σημαντικών υποθέσεων από τη νομολογία των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων αφετέρου δε χρονολογικός πίνακας από το έτος 1832 μέχρι το έτος 2004 με διεθνείς συμβάσεις ενώ παρατίθεται και αναλυτική αλλοδαπή και ημεδαπή βιβλιογραφία.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη, το μεν πρώτο καταπιάνεται με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στη διεθνή έννομη τάξη το δε δεύτερο με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου στην εσωτερική έννομη τάξη. Έτσι στο Πρώτο Μέρος και στα επιμέρους κεφάλαιά του αναλύονται όλα τα ζητήματα που αφορούν στην εφαρμογή και ερμηνεία στο διεθνές πεδίο με κυριότερα αντικείμενα την διεθνή σύμβαση ως αντικείμενο της διαφοράς, την έννοια της διαφοράς καθεαυτή, τους μη δικαιοδοτικούς τρόπους επίλυσης των διαφορών αλλά και τις δικαιοδοτικές διαδικασίες επίλυσης των διαφορών. Όσον αφορά στις τελευταίες εκτίθενται με τρόπο εναργή θεματικά αντικείμενα μεταξύ άλλων όπως η διεθνής διαιτησία, το Μόνιμο Διαιτητικό Δικαστήριο, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η εγκαθίδρυση δικαιοδοσίας, ο ρόλος του εθίμου, των γενικών αρχών του δικαίου, οι θεωρίες των δημοσιολόγων, η συμβολή της νομολογίας στη διαμόρφωση και προοδευτική ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου, η αρχή της ουδετερότητας, το Διεθνές Δικαστήριο για το δίκαιο της θάλασσας και η ερμηνεία από διεθνή δικαστήρια ή διεθνή δικαιοδοτικά ή διαιτητικά όργανα. Ομοίως εξετάζονται όλα τα συναφή θέματα με την αρχή της υπεροχής θεωρούμενη εξ επόψεως διεθνούς δικαίου όπως είναι χαρακτηριστικά η υπερισχύς του διεθνούς συμβατικού δικαίου στη Σύμβαση της Βιέννης του 1969 και στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, η αρχή της υπεροχής στη νομολογία των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων και η ιεράρχηση της υπεροχής στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.
Περαιτέρω, στο Δεύτερο Μέρος παρουσιάζονται τα ζητήματα που αφορούν στις διεθνείς συνθήκες και την εφαρμογή τους στο εσωτερικό δίκαιο και συγκεκριμένα η «υλική», «νομοθετική» και δικαιοδοτική εφαρμογή των διεθνών συνθηκών όπως και η ερμηνεία τους. Επίσης, εξετάζονται τα έννομα αποτελέσματα του διεθνούς συμβατικού δικαίου στην εσωτερική έννομη τάξη, οι όροι και περιορισμοί στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου με χαρακτηριστικά θέματα όπως η αρχή της αμοιβαιότητας, η ρήτρα του μάλλον ευνοουμένου κράτους και η πρακτική των επιφυλάξεων. Ομοίως, αντικείμενο εξέτασης αποτελούν οι σχέσεις διεθνούς – εσωτερικού δικαίου υπό το κράτος ισχύος των προ του 1975 Συνταγμάτων αλλά και μετά τη θέση σε ισχύ του Συντάγματος του 1975.
Επισημαίνεται ότι στο Κεφάλαιο Πρώτο του Πρώτου Μέρους δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στη νομολογία των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων, ιδίως της περιόδου προ του 1939 που επηρέασε και προσανατόλισε σε σημαντικό βαθμό τις μεταγενέστερες κωδικοποιήσεις.
Την έκδοση πλαισιώνουν αφενός μεν αναλυτικός χρονολογικός πίνακας από το έτος 1861 μέχρι και το έτος 2012 με αναφορά σημαντικών υποθέσεων από τη νομολογία των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων αφετέρου δε χρονολογικός πίνακας από το έτος 1832 μέχρι το έτος 2004 με διεθνείς συμβάσεις ενώ παρατίθεται και αναλυτική αλλοδαπή και ημεδαπή βιβλιογραφία.
| ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ | Σελ. VII |
| ΠΙΝΑΚΑΣ ΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΩΝ | Σελ. IV |
| ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ | |
| Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ | |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ | |
| Εφαρμογή και ερμηνεία στο διεθνές πεδίο | |
| Α. Η διεθνής σύμβαση ως αντικείμενο της διαφοράς | Σελ. 3 |
| 1. Συμβάσεις μεταξύ κρατών και αλλοδαπών νομικών σχημάτων | Σελ. 6 |
| 2. Συμβάσεις μεταξύ κρατών και πολυεθνικών επιχειρήσεων - εφαρμοστέο δίκαιο | Σελ. 9 |
| Β. Η έννοια της διαφοράς μεταξύ κρατών | Σελ. 10 |
| Γ. Μη δικαιοδοτικοί τρόποι επίλυσης διαφορών | |
| 1. Έρευνα | Σελ. 11 |
| 2. Προσφορά καλών υπηρεσιών - διαμεσολάβηση | Σελ. 12 |
| 3. Συνδιαλλαγή | Σελ. 12 |
| 4. Η διπλωματική διαπραγμάτευση | Σελ. 13 |
| Δ. Δικαιοδοτικές διαδικασίες επίλυσης διαφορών | |
| 1. Η διεθνής διαιτησία | Σελ. 14 |
| 2. Το Μόνιμο Διαιτητικό Δικαστήριο | Σελ. 15 |
| 3. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης | Σελ. 16 |
| 4. Εγκαθίδρυση δικαιοδοσίας | |
| α. Το συνυποσχετικό | Σελ. 17 |
| β. Δικαιοδοτική ρήτρα (clause compromissoire) | Σελ. 18 |
| γ. Προέκταση δικαιοδοσίας - κατά παρέκταση αρμοδιότητα (forum prorogatum) | Σελ. 18 |
| δ. Οι προαιρετικές Δηλώσεις αποδοχής δικαιοδοσίας | Σελ. 19 |
| 5. Διαδικαστικές προϋποθέσεις | |
| α. Έννομο συμφέρον | Σελ. 20 |
| β. Εξάντληση των εσωτερικών ένδικων μέσων | Σελ. 21 |
| 6. Αρμοδιότητα για προσωρινά μέτρα | Σελ. 22 |
| 7. Η διαδικασία των αποδείξεων | Σελ. 22 |
| 8. Το δεδικασμένο | Σελ. 24 |
| α. Η νομολογιακή συνοχή του αιτιολογικού των αποφάσεων | Σελ. 25 |
| β. Η εκτέλεση των αποφάσεων | Σελ. 28 |
| γ. Η εφαρμογή αποφάσεων διεθνών δικαστηρίων από τα εθνικά δικαστήρια | Σελ. 28 |
| 9. Το αίτημα ερμηνείας της απόφασης | Σελ. 29 |
| 10. Το εφαρμοστέο δίκαιο για την επίλυση διαφορών | Σελ. 30 |
| α. Έθιμο | Σελ. 30 |
| β. Οι γενικές αρχές του δικαίου | Σελ. 30 |
| γ. Θεωρίες Δημοσιολόγων | Σελ. 31 |
| δ. Η επιείκεια | Σελ. 32 |
| ε. Μονομερείς πράξεις | Σελ. 33 |
| Ειδικά περί της «διαμαρτυρίας» | Σελ. 35 |
| στ. Εφαρμογή εσωτερικού δικαίου από διεθνή δικαστήρια | Σελ. 37 |
| 11. Η συμβολή της νομολογίας στη διαμόρφωση και προοδευτική ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου | Σελ. 38 |
| α. Γενικές αρχές και κανόνες διαμορφωμένοι νομολογιακά | Σελ. 38 |
| Ευθύνη από νομοθετικές πράξεις: | Σελ. 38 |
| Ευθύνη βάσει της αρχής «due deligence» | Σελ. 39 |
| Διεθνής ευθύνη από πράξεις ιδιωτών | Σελ. 39 |
| Ευθύνη από πράξεις επαναστατών | Σελ. 39 |
| Ευθύνη από πράξεις της εκτελεστικής εξουσίας | Σελ. 40 |
| Διεθνής ευθύνη για πράξεις δικαιοδοτικών οργάνων | Σελ. 40 |
| Ευθύνη επί παραλείψει προσαρμογής της εθνικής νομοθεσίας εάν έχει αναληφθεί σχετική διεθνής υποχρέωση | Σελ. 41 |
| Ευθύνη από επίκληση εσωτερικού δικαίου προς αποφυγή εκπλήρωσης διεθνούς υποχρέωσης | Σελ. 41 |
| β. Η αρχή της καλής πίστης | Σελ. 41 |
| γ. Η ρήτρα rebus sic stantibus στη νομολογία | Σελ. 42 |
| δ. Η ιθαγένεια στη διεθνή νομολογία | Σελ. 43 |
| ε. Διπλωματική προστασία | Σελ. 44 |
| στ. Νομολογιακές θέσεις για το έδαφος του κράτους | Σελ. 45 |
| ζ. Νομολογιακή διαμόρφωση λύσεων επί θεμάτων διαδοχής κρατών | Σελ. 46 |
| η. Η αρχή της «σχετικότητας» των διεθνών συνθηκών στη νομολογία | Σελ. 47 |
| θ. Συναίνεση προς δέσμευση | Σελ. 49 |
| ι. Νομολογιακές θέσεις σε ζητήματα ακυροτήτων διεθνών συνθηκών | Σελ. 50 |
| κ. Ετεροδικία κράτους | Σελ. 50 |
| 12. Η αρχή της ουδετερότητας | Σελ. 52 |
| 13. Η θεωρία της «κατάστασης ανάγκης» | Σελ. 52 |
| 14. Πολλαπλασιασμός των διεθνών δικαστηρίων | Σελ. 55 |
| 15. Το Διεθνές Δικαστήριο για το δίκαιο της θάλασσας | Σελ. 57 |
| 16. Ερμηνεία από διεθνή δικαστήρια ή διεθνή δικαιοδοτικά ή διαιτητικά όργανα | |
| α. Εισαγωγικές παρατηρήσεις | Σελ. 58 |
| β. Μέσα και μέθοδοι ερμηνείας | Σελ. 60 |
| γ. Συμπληρωματικά μέσα ερμηνείας | Σελ. 63 |
| δ. Οι θέσεις της νομολογίας | Σελ. 63 |
| ε. Γραμματική ερμηνεία | Σελ. 69 |
| στ. Χρήσιμο αποτέλεσμα | Σελ. 71 |
| ζ. Η μεταγενέστερη πρακτική των κρατών ως αρχή ερμηνείας των διεθνών συμβάσεων | Σελ. 72 |
| η. Εξελιγκτική ερμηνεία | Σελ. 77 |
| θ. Οι προπαρασκευαστικές εργασίες | Σελ. 82 |
| ι. Πολλαπλά αυθεντικά κείμενα | Σελ. 83 |
| κ. Οι ερμηνευτικές συμφωνίες | Σελ. 84 |
| λ. Ερμηνευτικά Πρωτόκολλα | Σελ. 85 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ | |
| Η αρχή της υπεροχής θεωρούμενη εξ επόψεως διεθνούς δικαίου | |
| Εισαγωγικά | Σελ. 87 |
| Α. Η υπερισχύς του διεθνούς συμβατικού δικαίου στη Σύμβαση Βιέννης 1969 και στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ | Σελ. 88 |
| Β. Η αρχή της υπεροχής στη νομολογία των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων | Σελ. 91 |
| 1. Η υπεροχή του διεθνούς δικαίου έναντι των εσωτερικών συνταγματικών κανόνων | Σελ. 91 |
| α. Διαιτητική πρακτική | Σελ. 92 |
| β. Η πρακτική του ΔΔΔΔ | Σελ. 93 |
| 2. Η υπεροχή του διεθνούς δικαίου έναντι των εσωτερικών νομοθετικών πράξεων, νόμων και δικαστικών αποφάσεων | Σελ. 93 |
| α. Υπερισχύς έναντι της εσωτερικής νομοθεσίας | Σελ. 95 |
| β. Η υπερισχύς του διεθνούς δικαίου έναντι των διοικητικών πράξεων | Σελ. 96 |
| γ. Η υπερισχύς του διεθνούς δικαίου έναντι των εσωτερικών δικαστικών αποφάσεων | Σελ. 96 |
| 3. Οι συνέπειες της αρχής της υπεροχής εξ επόψεως διεθνούς δικαίου | Σελ. 97 |
| Γ. Ιεράρχηση υπεροχής στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου | Σελ. 99 |
| ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ | |
| Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ | |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ | |
| Η εφαρμογή των διεθνών συνθηκών στο εσωτερικό δίκαιο | |
| Α. Η «υλική» εφαρμογή των διεθνών συνθηκών | |
| 1. Διοικητικά μέτρα εκτελέσεως των διεθνών συμβάσεων | Σελ. 106 |
| Β. Η «νομοθετική» εφαρμογή των διεθνών συνθηκών | Σελ. 108 |
| Γ. Η δικαιοδοτική εφαρμογή των διεθνών συνθηκών | Σελ. 110 |
| Δ. Μονομερής ερμηνεία στο πεδίο της εσωτερικής εννόμου τάξεως | Σελ. 111 |
| 1. Κυβερνητική ερμηνεία | Σελ. 112 |
| α. Μονομερής ερμηνεία | Σελ. 112 |
| β. Οι ερμηνευτικές δηλώσεις | Σελ. 114 |
| 2. Η ερμηνεία από εσωτερικά διοικητικά ή νομοθετικά όργανα | |
| α. Η ερμηνεία από διοικητικά όργανα | Σελ. 116 |
| β. Η ερμηνεία από τη νομοθετική εξουσία | Σελ. 117 |
| 1. Η ερμηνεία των διεθνών συμβάσεων στην ελληνική δικαιοδοτική πρακτική | Σελ. 119 |
| 2. Αρχές και μέθοδοι ερμηνείας των διεθνών συμβάσεων από τα δικαστήρια | Σελ. 122 |
| 3. Η ερμηνευτική αρχή της «σαφούς πράξεως» | Σελ. 125 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ | |
| Τα «έννομα αποτελέσματα» του διεθνούς συμβατικού δικαίου στην εσωτερική έννομη τάξη | |
| Εισαγωγικές παρατηρήσεις | Σελ. 129 |
| Α. Οι δυνατότητες των διεθνών συνθηκών για παραγωγή εννόμων αποτελεσμάτων στην εσωτερική έννομη τάξη | Σελ. 130 |
| 1. 'Αμεσο έννομο αποτέλεσμα - ευθεία και αυτεπάγγελτος εφαρμογή των συμβατικών ρυθμίσεων | Σελ. 132 |
| 2. Συνθήκες νομοθετικού περιεχομένου | Σελ. 133 |
| 3. Συνθήκες «πολιτικού» περιεχομένου | Σελ. 135 |
| α. Οι συνθήκες «πολιτικού» περιεχομένου ως προκρίματα ενώπιον εθνικών δικαιοδοτικών οργάνων | Σελ. 137 |
| β. Συνθήκες διαδοχής κρατών ως προκρίματα | Σελ. 138 |
| γ. Τυπολογία - νομολογιακή πρακτική | Σελ. 139 |
| Β. Κριτήρια διάκρισης των διεθνών συμβάσεων σε αυτοδύναμης εφαρμογής και μη | Σελ. 143 |
| 1. Ο χαρακτήρας self-executing των διεθνών συμβάσεων ενοποιήσεως του ιδιωτικού δικαίου | Σελ. 146 |
| 2. Κατηγορίες συμβάσεων αυτοδύναμης εφαρμογής | Σελ. 148 |
| 3. Κατηγορίες συμβάσεων μη αυτοδύναμης εφαρμογής | Σελ. 155 |
| Γ. Συμβάσεις που απευθύνονται στην εκτελεστική εξουσία | Σελ. 159 |
| Δ. Η «ένταξη» ως προϋπόθεση δικαιοδοτικής εφαρμογής του διεθνούς συμβατικού δικαίου | Σελ. 162 |
| Ε. Η εφαρμογή Κανονισμών Διεθνών Οργανισμών | Σελ. 164 |
| Στ. Η ελληνική δικαιοδοτική πρακτική | Σελ. 166 |
| 1. Η εξέλιξη της ελληνικής νομολογίας μέχρι το 1975 | Σελ. 167 |
| 2. Οι θέσεις της ελληνικής νομολογίας μετά την ισχύ του Συντάγματος του 1975 | Σελ. 169 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ | |
| Όροι και περιορισμοί στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου | |
| Α. Η αρχή της αμοιβαιότητας | |
| 1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις - Ελληνική πρακτική | Σελ. 173 |
| 2. Συνέπειες από την έλλειψη αμοιβαιότητας εξ επόψεως διεθνούς δικαίου | Σελ. 177 |
| 3. Συνταγματικοί περιορισμοί στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου με βάση την αμοιβαιότητα | Σελ. 179 |
| α. Οι συνταγματικές προβλέψεις - Συγκριτικό πλαίσιο | Σελ. 180 |
| β. Ο έλεγχος από τα δικαστήρια | Σελ. 184 |
| Β. Η λειτουργία στην εσωτερική έννομη τάξη της ρήτρας του μάλλον ευνοουμένου κράτους: όρος επέκτασης ή περιορισμού της εφαρμογής του διεθνούς συμβατικού δικαίου | |
| 1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις - Διεθνής πρακτική | Σελ. 186 |
| 2. Η ελληνική νομολογία υπό το κράτος ισχύος του Συντάγματος του 1952 | |
| α. Η νομολογιακή διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής της ρήτρας του μάλλον ευνοουμένου κράτους | Σελ. 190 |
| β. Η αποσύνδεση της εφαρμογής της ρήτρας του μάλλον ευνοουμένου κράτους από την αρχή ή τον όρο της αμοιβαιότητας | Σελ. 190 |
| 3. Το συνταγματικό πλαίσιο και η ελληνική νομολογία μετά το 1975 | Σελ. 192 |
| Γ. Περιορισμοί στην έκταση εφαρμογής των διεθνών συμβάσεων - Η πρακτική των επιφυλάξεων | |
| 1. Διεθνές πλαίσιο και πρακτική | Σελ. 194 |
| 2. Επιφυλάξεις - διάκριση από τις ερμηνευτικές δηλώσεις | Σελ. 196 |
| 3. Η ελληνική πρακτική και οι θέσεις της νομολογίας | Σελ. 197 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ | |
| Η αρχή της υπεροχής θεωρούμενη εξ επόψεως εσωτερικού δικαίου | |
| Εισαγωγικές παρατηρήσεις | Σελ. 201 |
| Α. Οι σχέσεις διεθνούς - εσωτερικού δικαίου υπό το κράτος ισχύος των προ του 1975 Συνταγμάτων | |
| 1. Η νομολογιακή πρακτική | Σελ. 203 |
| α. Οι μη γραπτές πηγές του διεθνούς δικαίου | Σελ. 203 |
| β. Το διεθνές συμβατικό δίκαιο | Σελ. 208 |
| 2. Η νομοθετική πρακτική | Σελ. 211 |
| Β. Οι σχέσεις διεθνούς και εσωτερικού δικαίου μετά από τη θέση σε ισχύ του Συντάγματος του 1975 | |
| Η συνταγματική καθιέρωση της αρχής της «υπεροχής» | Σελ. 217 |
| Γ. Οι συνέπειες από τη συνταγματική αναγνώριση της υπερνομοθετικής ισχύος του διεθνούς δικαίου στην ελληνική νομολογία | |
| α. Μη εφαρμογή του εθνικού κανόνα σε περίπτωση συγκρούσεως προς διεθνή διάταξη | Σελ. 220 |
| β. Ο αυτεπάγγελτος έλεγχος από τα δικαστήρια της «αντισυμβατικότητας» του νόμου | Σελ. 221 |
| ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ | Σελ. 223 |
| ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ | Σελ. 233 |
| ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 241 |
