ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΖΩΝΕΣ & ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΜΕ ΓΕΙΤΟΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ

Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
credit-card

Πληρώστε σε έως άτοκες δόσεις των /μήνα με πιστωτική κάρτα.

Σε απόθεμα

Τιμή: 42,00 €

Βιβλίο (έντυπο)   + 42,00 €

* Απαιτούμενα πεδία

Κωδικός Προϊόντος: 14138
Στρατή Α.
Το δίκαιο της θάλασσας δίνει τη δυνατότητα στα παράκτια κράτη να θεσπίζουν «ζώνες δικαιοδοσίας», εντός των οποίων ασκούν συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης και της υφαλοκρηπίδας, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) (Σύμβαση ΔΘ) αναγνωρίζει τη συνορεύουσα - αρχαιολογική ζώνη μεγίστου εύρους 24 ν.μ. και την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) μεγίστου εύρους 200 ν.μ. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανισθεί στη Μεσόγειο (κυρίως στην Αδριατική και Δυτική Μεσόγειο) νέες ζώνες δικαιοδοσίας, όπως η «ζώνη οικολογικής προστασίας», η «ζώνη προστασίας της αλιείας» και η «ζώνη οικολογικής προστασίας και προστασίας της αλιείας», εντός των οποίων τα παράκτια κράτη ασκούν ορισμένα από τα δικαιώματα που αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο στην ΑΟΖ. Αντίθετα, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου φαίνεται ότι έχει επικρατήσει ο θεσμός της ΑΟΖ.
Στην παρούσα μελέτη εξετάζονται οι ζώνες δικαιοδοσίας, τις οποίες δικαιούται να θεσπίσει η Ελλάδα και τα πλεονεκτήματα, αλλά και προβλήματα που ενδεχομένως θα δημιουργηθούν από την υιοθέτησή τους. Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερη βαρύτητα έχουν οι διατάξεις της Σύμβασης ΔΘ, η οποία πρεσβεύει για την μεγάλη πλειοψηφία των μελών της διεθνούς κοινότητας δέσμευση για νομιμότητα και βάση για τη ρύθμιση των μεταξύ τους σχέσεων. Ωστόσο τέσσερα παράκτια κράτη στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (Τουρκία, Λιβύη, Συρία και Ισραήλ) δεν είναι συμβαλλόμενα μέρη στη Σύμβαση ΔΘ, με αποτέλεσμα να μην δεσμεύονται τυπικά από τις διατάξεις της, με εξαίρεση τις ρυθμίσεις εκείνες που ενσωματώνουν εθιμικό δίκαιο ή έχουν μετατραπεί σε κανόνες εθιμικού δικαίου στα χρόνια που ακολούθησαν τη σύναψη της Σύμβασης και αποτελούν σήμερα τον κανόνα.

Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στις υφιστάμενες συμφωνίες οριοθέτησης στη Μεσόγειο ως «προηγούμενα» για την οριοθέτηση των ελληνικών θαλασσίων ζωνών με γειτονικά κράτη, συμπεριλαμβανομένων των δύο συμφωνιών που ενσωματώνουν τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Λιβύης και Τυνησίας (1982) και Λιβύης και Μάλτας (1985), αντιστοίχως. Τη σημαντικότερη εξέλιξη των τελευταίων ετών αποτελεί η υπογραφή στα Τίρανα, στις 27 Απριλίου 2009, της συμφωνίας οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, η οποία θεσπίζει «όριο πολλαπλών χρήσεων» (multi-purpose maritime boundary) οριοθετώντας όλες τις θαλάσσιες ζώνες, υφιστάμενες και μελλοντικές, τις οποίες τα δύο κράτη δικαιούνται να θεσπίσουν βάσει του διεθνούς δικαίου.

Στο Κεφάλαιο 1 επιχειρείται μια γενική επισκόπηση των βασικών κανόνων και αρχών του δικαίου της θάλασσας που σχετίζονται με τη θέσπιση και την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών: τρόπος θέσπισης μιας θαλάσσιας ζώνης, γραμμές βάσης, δικαιώματα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες, μέθοδος και αρχές οριοθέτησης, όπως διαμορφώθηκαν από τη διεθνή νομολογία και την πρακτική των κρατών, με ιδιαίτερη έμφαση στην πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της 3ης Φεβρουαρίου 2009 στην υπόθεση της Θαλάσσιας Οριοθέτησης στη Μαύρη Θάλασσα (Ρουμανία - Ουκρανία). Μετά την ολοκλήρωση της μελέτης, εκδόθηκε η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαίου της Θάλασσας (ΔΔΔΘ) της 14ης Μαρτίου 2012, στην υπόθεση της Οριοθέτησης του Θαλασσίου Συνόρου μεταξύ Μπανγκλαντές και Μυανμάρ στον Κόλπο της Βεγγάλης, η οποία και εξετάζεται συνοπτικά.

Στο Κεφάλαιο 2 αναλύονται οι ζώνες δικαιοδοσίας που ρυθμίζονται από τη Σύμβαση ΔΘ, ειδικότερα η συνορεύουσα - αρχαιολογική ζώνη και η ΑΟΖ, η οποία έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη τους τελευταίους μήνες, εμφανιζόμενη ενίοτε ως πανάκεια για την επίλυση της ελληνοτουρκικής διαφοράς οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, αλλά και ως απαραίτητη προϋπόθεση για την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου φυσικού πλούτου, κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Παρά την προφανή υπερβολή - παρερμηνεία των δικαιωμάτων που ασκεί το παράκτιο κράτος εντός της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ, η ΑΟΖ αποτελεί μια σημαντικότατη ζώνη, η θέσπιση της οποίας θα κατοχυρώσει την ελληνική παρουσία σε ευρύτατη περιοχή του Ιονίου, του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται επίσης σε θέματα προστασίας της ενάλιας πολιτιστικής κληρονομιάς, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης της ΟΥΝΕΣΚΟ για την Προστασία της Ενάλιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς (2001), καθώς και σε ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα ζητήματα του συγχρόνου δικαίου της θάλασσας, τη θέσπιση «θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών» στην ανοικτή θάλασσα. Στο πλαίσιο αυτό, εξετάζεται το Πρωτόκολλο της Βαρκελώνης σχετικά με τις Ειδικά Προστατευόμενες Περιοχές και τη Βιοποικιλότητα στη Μεσόγειο (1995), στο οποίο η Ελλάδα δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος λόγω σοβαρών επιφυλάξεων ως προς την προβλεπόμενη διαδικασία θέσπισης προστατευόμενων περιοχών στην ανοικτή θάλασσα και σε μη-οριοθετημένες περιοχές• η διαδικασία θέσπισης θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών στο πλαίσιο της Σύμβασης για την Προστασία του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος του Βορειοανατολικού Ατλαντικού (1992, OSPAR), η οποία βασίζεται εν μέρει στα κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους επί της υφαλοκρηπίδας και σε κοινοτικό επίπεδο, το Δίκτυο Natura 2000 και η πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη θέσπιση μιας Συμφωνίας Εφαρμογής (Implementation Agreement) της Σύμβασης ΔΘ για την προστασία της θαλάσσιας βιοποικιλότητας σε περιοχές εκτός εθνικής δικαιοδοσίας.

Στο Κεφάλαιο 3 εξετάζονται οι νέες ζώνες δικαιοδοσίας που έχουν εμφανισθεί τα τελευταία χρόνια στη Μεσόγειο (οικολογική ζώνη, ζώνη προστασίας της αλιείας). Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην κροατική «ζώνη οικολογικής προστασίας και προστασίας της αλιείας» στην Αδριατική και στη διαφορά που έχει ανακύψει μεταξύ Κροατίας και Σλοβενίας ως προς τη θέσπισή της. Η εν λόγω διαφορά παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με την ελληνοτουρκική διένεξη στο Αιγαίο, ενώ δημιουργεί ιδιαίτερο προβληματισμό η αντιμετώπιση του ζητήματος σε κοινοτικό επίπεδο.

Στο Κεφάλαιο 4 αναλύονται όλες οι συμφωνίες οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο, με ιδιαίτερη έμφαση στις τρεις συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ που συνήψε η Κύπρος με την Αίγυπτο (2003), τον Λίβανο (2007) και το Ισραήλ (2010), αλλά και στις έντονες τουρκικές αντιδράσεις. Τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν από την ανακάλυψη του γιγαντιαίου κοιτάσματος φυσικού αερίου Leviathan από την αμερικανική εταιρεία Noble Energy επί ισραηλινής υφαλοκρηπίδας, αλλά και τα ικανοποιητικά αποτελέσματα της ερευνητικής γεώτρησης στο συνορεύον κυπριακό «οικόπεδο 12» από την ίδια εταιρεία με τον εντοπισμό του κοιτάσματος Αφροδίτη, άλλαξαν οριστικά τον ενεργειακό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου.

Στο Κεφάλαιο 5 εξετάζεται αναλυτικά η οριοθέτηση των ελληνικών θαλασσίων ζωνών με γειτονικά κράτη, δηλαδή την Ιταλία, την Αλβανία, την Αίγυπτο, την Λιβύη, την Κύπρο και την Τουρκία. Σε περίπτωση θέσπισης συνορεύουσας αρχαιολογικής ζώνης, ζήτημα οριοθέτησης τίθεται μόνο με την Αλβανία και την Τουρκία (και εν μέρει με την Ιταλία στο ύψος των Οθωνών). Ως προς τα νότια σύνορα της χώρας (Αίγυπτος - Λιβύη), η απόσταση επιτρέπει την πλήρη επέκταση του ανώτατου επιτρεπτού εύρους της συνορεύουσας ζώνης (24 ν.μ.), έτσι ώστε να μην τίθεται ζήτημα οριοθέτησης. Αντίθετα, σε περίπτωση κήρυξης ΑΟΖ ή μιας παραλλαγής της («ζώνη οικολογικής προστασίας», «ζώνη προστασίας της αλιείας»), τίθεται ζήτημα οριοθέτησης με όλα τα γειτονικά κράτη.

Ζήτημα οριοθέτησης χωρικών υδάτων τίθεται με την Αλβανία και με την Τουρκία στις περιοχές εκείνες, που δεν έχουν ήδη οριοθετηθεί συμβατικά. Στο πλαίσιο αυτό, αναλύεται λεπτομερώς η συμφωνία οριοθέτησης Ελλάδας - Αλβανίας, η οποία λύνει οριστικά το ζήτημα της οριοθέτησης όλων των θαλασσίων ζωνών των δύο χωρών και η απόφαση της Αλβανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματική.

Στο Κεφάλαιο 6 (Συμπεράσματα) ανακεφαλαιώνονται οι πολλαπλές επιλογές και τα εναλλακτικά σενάρια που έχει η Ελλάδα ως προς τη θέσπιση θαλασσίων ζωνών. Το έργο συμπληρώνεται από Παράρτημα σχετικών Χαρτών και Πίνακα σημαντικών αποφάσεων.
ΠΡΟΛΟΓΟΣΣελ. IX
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1  
Γενική εισαγωγή  
1. Διάκριση μεταξύ της «θέσπισης» μιας ζώνης δικαιοδοσίας και της «οριοθέτησης» με γειτονικά κράτηΣελ. 1
2. Το διεθνές δίκαιο δεν επιβάλλει επιπρόσθετους όρους ως προς τη θέσπιση και την οριοθέτηση ζωνών δικαιοδοσίας σε κλειστές και ημίκλειστες θάλασσεςΣελ. 1
3. Η κήρυξη μιας ζώνης δικαιοδοσίας μπορεί να γίνει συνολικά ή κατ' επιλογήν σε ορισμένες μόνον θαλάσσιες περιοχέςΣελ. 6
4. «Τρόπος» θέσπισης μιας ζώνης δικαιοδοσίαςΣελ. 6
5. Γραμμές βάσηςΣελ. 8
6. Σημασία των νησιών, βράχων και σκοπέλων για τη θέσπιση και την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνώνΣελ. 10
7. Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνώνΣελ. 14
7.1. Οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνηςΣελ. 14
7.2. Οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖΣελ. 17
7.3. Χάραξη «ενιαίου θαλασσίου ορίου»Σελ. 19
7.4. Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου στην υπόθεση της Θαλάσσιας Οριοθέτησης στη Μαύρη Θάλασσα (2009)Σελ. 24
7.5. Συμπερασματικές εκτιμήσειςΣελ. 29
ΕΠΙΜΕΤΡΟ: Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΔΔΘ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΣΥΝΟΡΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΜΠΑΝΓΚΛΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΥΑΝΜΑΡ ΣΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΒΕΓΓΑΛΗΣ (2012)Σελ. 31
 
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2  
Ζώνες δικαιοδοσίας στο πλαίσιο της Σύμβασης Δικαίου της Θάλασσας  
1. Συνορεύουσα-αρχαιολογική ζώνη (24 ν.μ.)Σελ. 39
1.1. Οριοθέτηση της συνορεύουσας-αρχαιολογικής ζώνηςΣελ. 42
1.2. Υιοθέτηση συνορεύουσας-αρχαιολογικής ζώνης από την ΕλλάδαΣελ. 43
1.3. Η Σύμβαση της ΟΥΝΕΣΚΟ για την Προστασία της Υποβρύχιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς (2001)Σελ. 44
2. Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (200 ν.μ.)Σελ. 48
2.1. Δικαιώματα και υποχρεώσεις του παράκτιου κράτουςΣελ. 48
2.2. Δικαιώματα και υποχρεώσεις τρίτων κρατώνΣελ. 49
2.3. Κήρυξη ΑΟΖ από την ΕλλάδαΣελ. 49
2.3.1. Θαλάσσια επιστημονική έρευναΣελ. 49
2.3.2. Οριοθέτηση με γειτονικά κράτηΣελ. 50
2.3.3. Θέσπιση κανονιστικού πλαισίου - Ρύθμιση των δικαιωμάτων τρίτων κρατώνΣελ. 51
2.3.4. Σημασία της ΑΟΖ στο πλαίσιο της διαμόρφωσης μιας νέας ενεργειακής πολιτικήςΣελ. 52
3. 'Αλλες συναφείς ζώνες δικαιοδοσίαςΣελ. 54
3.1. Η αποκλειστική αλιευτική ζώνη (200 ν.μ.)Σελ. 54
3.2. Η «κλασική» αλιευτική ζώνη (12 ν.μ.)Σελ. 54
3.2.1. Δυνατότητα θέσπισης αλιευτικής ζώνης 12 ν.μ. στο πλαίσιο της κοινής αλιευτικής πολιτικής της ΕΕΣελ. 55
3.2.2. Διάκριση από τις «προστατευόμενες περιοχές αλιείας» του κανονισμού υπ' αριθ. 1976/2006 για τη διαχείριση των αλιευτικών πόρων στη ΜεσόγειοΣελ. 56
4. Θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές (MPAs) στην ανοικτή θάλασσαΣελ. 58
4.1. Οι «Ειδικά Προστατευόμενες Περιοχές Μεσογειακού Ενδιαφέροντος» (SPAMI) του Πρωτοκόλλου της Βαρκελώνης (1995)Σελ. 59
4.2. Διαδικασία θέσπισης θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών στο πλαίσιο της Σύμβασης OSPARΣελ. 61
4.3. Το Δίκτυο Natura 2000Σελ. 63
4.4. Μελλοντικές εξελίξεις: Πρόταση της ΕΕ περί θέσπισης Συμφωνίας Εφαρμογής της Σύμβασης ΔΘ για την προστασία της θαλάσσιας βιοποικιλότητας σε περιοχές εκτός εθνικής δικαιοδοσίαςΣελ. 65
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3  
Εμφάνιση «νέων» ζωνών δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο  
1. Το διεθνές νομικό καθεστώς της ΜεσογείουΣελ. 67
2. Οι νέες ζώνες δικαιοδοσίας: η «ζώνη προστασίας της αλιείας» και η «ζώνη οικολογικής προστασίας»Σελ. 69
3. Η Διακήρυξη της Βενετίας για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη των Αλιευτικών Πόρων της Μεσογείου (2003)Σελ. 73
4. Συμπερασματικές εκτιμήσειςΣελ. 75
5. Καταγραφή των εθνικών διεκδικήσεων των Μεσογειακών κρατώνΣελ. 77
5.1. Μεσογειακά κράτηΣελ. 77
5.2. ΥφαλοκρηπίδαΣελ. 79
ΠΙΝΑΚΑΣ Α' - ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΖΩΝΕΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣελ. 82
ΠΙΝΑΚΑΣ Β' - ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΟΖΣελ. 85
ΠΙΝΑΚΑΣ Γ' - ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΖΩΝΩΝ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣΣελ. 86
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4  
Συμφωνίες οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών στη Μεσόγειο  
1. Γενικές παρατηρήσειςΣελ. 87
1.1. ΑδριατικήΣελ. 88
1.2. Δυτική και Κεντρική ΜεσόγειοςΣελ. 89
1.3. Ανατολική ΜεσόγειοςΣελ. 91
2. Ειδικές παρατηρήσειςΣελ. 92
2.1. Μέθοδος οριοθέτησηςΣελ. 92
2.2. Τριεθνή σημείαΣελ. 92
2.3. Παράγοντες που ελήφθησαν υπόψη κατά την οριοθέτησηΣελ. 93
3. Κύπρος: Οι συμφωνίες οριοθέτησης της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το ΙσραήλΣελ. 100
3.1. Η συμφωνία οριοθέτησης της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με την Αίγυπτο (2003)Σελ. 101
3.1.1. Η αντίδραση της ΤουρκίαςΣελ. 106
3.1.2. Η απάντηση της ΚύπρουΣελ. 107
3.1.3. Η απάντηση της ΕλλάδαςΣελ. 107
3.1.4. Η απάντηση της Τουρκίας στην κυπριακή δήλωσηΣελ. 108
3.1.5. Η απάντηση της Κύπρου στη δεύτερη τουρκική δήλωσηΣελ. 108
3.2. Η συμφωνία-πλαίσιο για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που βρίσκονται εκατέρωθεν της μέσης γραμμής (2006)Σελ. 108
3.3. Η συμφωνία οριοθέτησης της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με τον Λίβανο (2007)Σελ. 109
3.3.1. Η αντίδραση της ΤουρκίαςΣελ. 110
3.3.2. Η διαμαρτυρία της ΚύπρουΣελ. 111
3.3.3. Η συνεχιζόμενη διαμαρτυρία της ΤουρκίαςΣελ. 111
3.3.4. Η απάντηση της ΚύπρουΣελ. 111
3.3.5. Η κλιμάκωση της έντασηςΣελ. 112
3.4. Η συμφωνία οριοθέτησης της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με το Ισραήλ (2010)Σελ. 114
3.4.1. Η αντίδραση της ΤουρκίαςΣελ. 116
3.4.2. Η απάντηση της ΚύπρουΣελ. 116
3.4.3. Η απάντηση του ΙσραήλΣελ. 117
3.4.4. Η διαμαρτυρία του ΛιβάνουΣελ. 117
ΠΙΝΑΚΑΣ Δ' - ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΖΩΝΩΝ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣελ. 119
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5  
Οριοθέτηση ελληνικών θαλασσίων ζωνών με γειτονικά κράτη  
1. Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με την ΙταλίαΣελ. 131
1.1. Γενικές παρατηρήσειςΣελ. 131
1.2. Ειδικές παρατηρήσειςΣελ. 132
2. Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με την ΑλβανίαΣελ. 135
2.1. Γενικές παρατηρήσειςΣελ. 135
2.2. Ειδικές παρατηρήσειςΣελ. 135
2.3. Η συμφωνία οριοθέτησης της 27ης Απριλίου 2009Σελ. 137
2.4. Η απόφαση του Αλβανικού Συνταγματικού ΔικαστηρίουΣελ. 140
2.4.1. Έλλειψη πληρεξουσιότηταςΣελ. 141
2.4.2. «Ελλείψεις και ασάφειες»Σελ. 142
2.4.2.1. Γραμμές βάσηςΣελ. 142
2.4.2.2. Χάραξη ορίου πολλαπλών χρήσεωνΣελ. 142
2.4.2.3. Μη εφαρμογή της αρχής της ευθυδικίας. Αυστηρή εφαρμογή της αρχής της ίσης απόστασηςΣελ. 143
2.4.2.4. Αναγνώριση πλήρους επήρειας στα νησιάΣελ. 143
3. Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με την ΑίγυπτοΣελ. 145
3.1. Γενικές παρατηρήσειςΣελ. 145
3.2. Ειδικές παρατηρήσειςΣελ. 145
4. Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με τη ΛιβύηΣελ. 148
4.1. Γενικές παρατηρήσειςΣελ. 148
4.2. Ειδικές παρατηρήσειςΣελ. 148
5. Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με την ΚύπροΣελ. 149
5.1. Γενικές παρατηρήσειςΣελ. 149
5.2. Ειδικές παρατηρήσειςΣελ. 150
6. Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με την ΤουρκίαΣελ. 150
6.1. Γενικές παρατηρήσειςΣελ. 150
6.2. Ειδικές παρατηρήσειςΣελ. 152
6.3. Εφαρμογή της ερμηνευτικής δήλωσης της Ελλάδας για τα στενάΣελ. 156
6.3.1. Νομική βάση της ερμηνευτικής δήλωσηςΣελ. 161
6.3.2. Η στάση τρίτων κρατώνΣελ. 163
6.3.3. Οι θέσεις του OxmanΣελ. 164
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6  
Συμπεράσματα  
1. Πολλαπλές επιλογές και εναλλακτικά σενάριαΣελ. 167
2. Επέκταση των χωρικών υδάτων και οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖΣελ. 169
3. Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μεσόγειο επιβάλλουν την επανεξέταση της πολιτικής διατήρησης του status quoΣελ. 170
4. Επιλογή και τρόπος θέσπισης θαλασσίων ζωνών από την ΕλλάδαΣελ. 172
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ  
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ A'  
Convention on the Protection of the Underwater Cultural HeritageΣελ. 175
ANNEX - RULES CONCERNING ACTIVITIES DIRECTED AT UNDERWATER CULTURAL HERITAGEΣελ. 189
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β' 
GREECE: Statement on vote, 29 October 2001Σελ. 195
Observer Statement by Greece, 1 December 2009Σελ. 197
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ' 
DECLARATION OF THE MINISTERIAL CONFERENCE FOR THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF FISHERIES IN THE MEDITERRANEANΣελ. 198
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ' 
Protocol concerning Specially Protected Areas and Biological Diversity in the MediterraneanΣελ. 202
ANNEX I - COMMON CRITERIA FOR THE CHOICE OF PROTECTED MARINE AND COASTAL AREAS THAT COULD BE INCLUDED IN THE SPAMI LISTΣελ. 217
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε' 
Draft approach to facilitate the preparation of joint proposals for inclusion in the SPAMI List in accordance with Article 9 of the SPA/BD Protocol Comments by GreeceΣελ. 221
 
ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ  
ΠΑΡΑΘΕΜΑ Α' 
Agreement between the Republic of Cyprus and the Arab Republic of Egypt on the Delimitation of the Exclusive Economic ZoneΣελ. 227
ANNEX I - List of geographical coordinates of points 1 to 8 defining the median line and its limits annexed to the Agreement between the Republic of Cyprus and the Arab Republic of Egypt on the Delimitation of the Exclusive Economic ZoneΣελ. 229
ΠΑΡΑΘΕΜΑ Β' 
Agreement between the Hellenic Republic and the Republic of Albania on the delimitation of their respective continental shelf areas and other maritime zones to which they are entitled under international lawΣελ. 230
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣελ. 235
ΧΑΡΤΕΣΣελ. 243
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝΣελ. 267
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΛΗΜΜΑΤΩΝΣελ. 269
Back to Top