ΕΞΩΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ
- Έκδοση: 2013
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 288
- ISBN: 978-960-562-121-6
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Η μονογραφία «Εξωχρηματιστηριακά Παράγωγα – “Παίγνιο” και “Συναλλαγή” στις “Επενδυτικές” Συμβάσεις» αποτελεί προϊόν της έρευνας του συγγραφέα για τον ρόλο της νομικής ρύθμισης των εξωχρηματιστηριακών παραγώγων ως αίτιο της πιστωτικής κρίσης του 2008. Το έργο έχει τέσσερις άξονες: 1) Διαχείριση κινδύνων και «διπλή κερδοσκοπία βάσει ετερογενούς προσδοκίας», 2) «Νόμιμη αιτία» και «έννομο συμφέρον» στις συναλλαγές, 3) Το νομικό αίτιο της πιστωτικής κρίσης του 2008, και 4) Συμφέρον εξασφάλισης, «συστημικός κίνδυνος» και εκκαθάριση σε κεντρικό αντισυμβαλλόμενο. Η μονογραφία για τα Εξωχρηματιστηριακά Παράγωγα δομείται σε τρία κεφάλαια: i) Οικονομικό αρχέτυπο και οργανωτικές παράμετροι της επαχθούς σύμβασης ή το γενικό που ενυπάρχει στην τάξη που διέπει τις συναλλαγές, ii) Παίγνιο και Στοίχημα – Η νομική ρύθμιση ως ειδική έκφανση της τάξεως που διέπει τις συναλλαγές, και iii) Εξωχρηματιστηριακά παράγωγα – Η «επένδυση» ως κατηγορία επώνυμων συμβάσεων. Ο συγγραφέας αναλύει τις κύριες ενωσιακές ρυθμίσεις [Καν. (ΕΕ) 236/2013 και Καν.(ΕΕ) 648/2012], ενώ αφιερώνει μέρος της μελέτης του στο αγγλοσαξονικό παράδειγμα (ΗΠΑ/Ηνωμένο Βασίλειο), αλλά και στην ενσωμάτωση της MiFID στο εθνικό δίκαιο. Η μονογραφία «Εξωχρηματιστηριακά Παράγωγα» φωτίζει από τη νομική του σκοπιά ένα από τα κυριότερα αίτια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Το έργο συμπληρώνεται από πίνακα νομοθετικών πηγών, βιβλιογραφία και αλφαβητικό ευρετήριο.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ | Σελ. VII |
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ | Σελ. XV |
ΕΙΣΑΓΩΓΗ | Σελ. 1 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ | |
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΡΧΕΤΥΠΟ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚEΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΧΘΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ Ή ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΥ ΕΝΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ | |
§1. Η ανταλλαγή στην πραγματική οικονομία | Σελ. 17 |
Ι. Χρήμα, αγορά, τιμή, πίστη | Σελ. 17 |
II. Ανταλλαγή αξιών | Σελ. 19 |
§2. Από τη διμερή οικονομική κατάσταση στη διμερή νομική σχέση | Σελ. 21 |
Ι. «Νομικοποίηση» προνομικών σχέσεων | Σελ. 21 |
ΙΙ. Θέση και ρόλος των κανόνων δίκαιης συμπεριφοράς | Σελ. 22 |
ΙII. Η αρχή της αμοιβαιότητας | Σελ. 24 |
IV. Αυτονομία της βουλήσεως, κοινωνική χρησιμότητα, εξισωτική δικαιοσύνη | Σελ. 25 |
V. Xρέη τιμής | Σελ. 25 |
VI. H πρακτική της αποτελεσματικής δέσμευσης χωρίς νομική δέσμευση | Σελ. 28 |
§3. Περί αγοράς | Σελ. 30 |
Ι. Η «κοινότητα της αγοράς» | Σελ. 30 |
ΙΙ. Η αγορά ως τόπος ή πλαίσιο διεξαγωγής της «επιχείρησης» | Σελ. 32 |
ΙΙΙ. Χρηματιστηριοποίηση της οικονομίας | Σελ. 32 |
ΙV. Οικονομική ενότητα της αγοράς και «ορθότητα» τιμών | Σελ. 34 |
V. Η τρέχουσα τιμή | Σελ. 35 |
VI. Διαχρονική κερδοσκοπία | Σελ. 35 |
VII. Η σημασία των πληροφοριών | Σελ. 36 |
§4. Διαχείριση κινδύνων | Σελ. 37 |
Ι. Το πολύτροπο φαινόμενο της αβεβαιότητας και του κινδύνου | Σελ. 37 |
ΙΙ. Ασφάλιση και οικονομική ασφάλεια | Σελ. 40 |
ΙΙΙ. Εναλλακτική χρηματοδότηση καλύψεως κινδύνων | Σελ. 41 |
IV. Ο κίνδυνος από την υπέρμετρη προσφορά «πιστωτικής πίστης» (leverage) | Σελ. 48 |
V. Εμπορευματοποίηση του κινδύνου και συστημικός κίνδυνος | Σελ. 51 |
VI. Η περίπτωση της «διπλής κερδοσκοπίας» βάσει «ετερογενούς προσδοκίας» | Σελ. 54 |
§5. Το έλλογο και το άλογο στη ζωή των συναλλαγών | Σελ. 57 |
Ι. Η υπόθεση και το υπόδειγμα της έλλογης ανθρώπινης συμπεριφοράς | Σελ. 57 |
ΙΙ. Το άλογο στις συναλλαγές | Σελ. 59 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ | |
ΠΑΙΓΝΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΗΜΑ Η ΝΟΜΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΩΣ ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΦΑΝΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ | |
§6. Το παίγνιο και το στοίχημα ως διμερείς σχέσεις | Σελ. 64 |
Ι. Τα χαρακτηριστικά της ρυθμίσεως | Σελ. 64 |
ΙΙ. Δεν είναι αμφοτεροβαρείς συμβάσεις | Σελ. 64 |
ΙΙΙ. Η ρύθμιση ειδικότερα | Σελ. 68 |
1. Ο πρωτεύων ή πρωτογενής κανόνας | Σελ. 68 |
2. Η ένσταση του παιγνίου ή του στοιχήματος | Σελ. 70 |
3. Η κατασκευή του παιγνίου ως ατελούς ενοχής | Σελ. 73 |
IV. Η ratio | Σελ. 76 |
V. Προς μία νομική δογματική της ασχολίας και του παιγνίου | Σελ. 79 |
VI. Ελευθεριότητα και νομική δέσμευση: μια αναδρομή | Σελ. 82 |
§7. Το παίγνιο και το στοίχημα ως «υπηρεσία» | Σελ. 87 |
Ι. Το παίγνιο και το στοίχημα υπόκεινται σε περαιτέρω ρύθμιση διότι αποτελούν πηγή κινδύνων | Σελ. 87 |
ΙΙ. Το πρότυπο του ν. 4002/2011 | Σελ. 91 |
IΙΙ. Τα λαχεία | Σελ. 95 |
IV. Συνήθειες και νοοτροπίες | Σελ. 95 |
§8. Ενοχή από σύμβαση | Σελ. 98 |
Ι. Η πορεία ωρίμανσης της ratio legis | Σελ. 99 |
ΙΙ. Το αιτιώδες των συμβατικών ενοχών ως η ειδοποιός διαφορά από το παίγνιο και στοίχημα | Σελ. 105 |
ΙΙΙ. Επαχθείς ή εξ επαχθούς αιτίας συμβάσεις | Σελ. 112 |
1. Επάχθεια και αμοιβαιότητα | Σελ. 113 |
2. Οι επαχθείς συμβάσεις ως εργαλεία οικονομικής συνεργασίας, κυκλοφορίας αγαθών και διαχείρισης κινδύνων | Σελ. 114 |
§9. Επαχθείς τυχηρές συμβάσεις ή συμβάσεις με στοιχεία κινδύνου | Σελ. 116 |
Ι. Οι τυχηρές ανταλλακτικές συμβάσεις γενικώς και η ασφαλιστική σύμβαση ειδικότερα. Η πλευρά της ζήτησης ασφαλιστικής κάλυψης | Σελ. 117 |
1. Η "chance" ως νομικός σκοπός | Σελ. 117 |
2. Πιστωτική έκφανση | Σελ. 117 |
3. Εξασφαλιστική έκφανση | Σελ. 117 |
4. Το περιεχόμενο της αναβλητικής αιρέσεως | Σελ. 119 |
5. Αίρεση δικαίου | Σελ. 119 |
6. Το ορισμένο της παροχής | Σελ. 120 |
ΙΙ. Το ασφαλιστικό συμφέρον essentiale και αίρεση δικαίου της ασφαλιστικής απαίτησης | Σελ. 122 |
ΙΙΙ. Η υποχρέωση κάλυψης του κινδύνου όσο εκκρεμεί η αίρεση. Η πλευρά της προσφοράς ασφαλιστικής κάλυψης | Σελ. 127 |
1. Δεσμευμένη και ελεύθερη περιουσία της ασφαλιστικής επιχείρησης | Σελ. 131 |
2. Τα δύο σκέλη της κρατικής εποπτείας | Σελ. 133 |
3. Υποχρεώσεις δημοσίου δικαίου | Σελ. 134 |
4. Αρχή του χωρισμού και της μη αναμείξεως των ασφαλιστικών κλάδων και λόγοι κάμψεως της αρχής | Σελ. 135 |
ΙV. Ουσιαστικά κριτήρια για το νομικό χαρακτηρισμό των τυχηρών συμβάσεων | Σελ. 136 |
1. Κεφαλαιοποιητικές συμβάσεις | Σελ. 136 |
2. Το αδιατάρακτο της chance όπως έχει συνομολογηθεί | Σελ. 138 |
V. Δύο διακριτές και ουσιαστικά διακριτέες καταστάσεις | Σελ. 138 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ | |
ΕΞΩΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΑ ΠΑΡΑΓΩΓΑ. Η «ΕΠΕΝΔΥΣΗ» ΩΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ | |
§10. Συμβάσεις παραγώγων | Σελ. 144 |
Ι. Παραλλαγές της ενοχικής συμβάσεως | Σελ. 146 |
1. Παραλλαγές που αναφέρονται στη δομή | Σελ. 146 |
2. Παραλλαγές που αναφέρονται στο περιεχόμενο | Σελ. 147 |
ΙΙ. Οικονομικός σκοπός ή λειτουργία των συμβάσεων παραγώγων | Σελ. 151 |
1. Από την ασφάλιση προς τα παράγωγα | Σελ. 151 |
2. H οικονομική λειτουργία των συμβάσεων παραγώγων | Σελ. 152 |
3. Ο κίνδυνος ως essentiale των συμβάσεων παραγώγων | Σελ. 153 |
4. Μέσα εμπορίας πιστωτικού κινδύνου | Σελ. 154 |
5. Μέσα έκθεσης σε κίνδυνο βάσει «ετερογενούς προσδοκίας» | Σελ. 157 |
6. Aσύμμετρη έκθεση στον κίνδυνο λόγω «πιστωτικής πίστεως» και λόγω «μοχλεύσεως» | Σελ. 158 |
ΙΙΙ. Το παράγωγο ως πηγή και αιτία απαίτησης και υποχρέωσης | Σελ. 161 |
1. Απαίτηση υπό αίρεση ή προθεσμία | Σελ. 161 |
2. Κατάρτιση και καταβολή ή «εκκαθάριση και διακανονισμός» | Σελ. 161 |
3. Το αίτημα για την τυποποίηση των όρων στις εξωχρηματιστηριακές συμβάσεις παραγώγων | Σελ. 162 |
§11. Από τη χρηματιστηριακή σύμβαση διαφοράς στην εξωχρηματιστηριακή διμερή «επένδυση» | Σελ. 165 |
Ι. Το αίτημα για ασφάλεια δικαίου στις «επενδυτικές» συμβάσεις | Σελ. 165 |
1. Ηνωμένο Βασίλειο: Financial Services and Markets Act 2000 και Gambling Act 2005 | Σελ. 166 |
2. Ενσωμάτωση της MiFID στο εθνικό δίκαιο: η περίπτωση της Γερμανίας | Σελ. 166 |
3. Η αμερικανική Commodity Futures Modernization Act (CFMA) 2000 | Σελ. 167 |
ΙΙ. Το «νέο πρότυπο» ρύθμισης | Σελ. 168 |
1. Χαρακτηριστικά του νέου προτύπου | Σελ. 169 |
2. «Επένδυση»: η νέα δογματική κατηγορία επώνυμων συμβάσεων | Σελ. 171 |
3. Εποπτευόμενη οικονομική δραστηριότητα | Σελ. 174 |
4. Η σιωπηρή κατάργηση της ένστασης παιγνίου και στοιχήματος | Σελ. 175 |
5. Μόνο αδειοδοτημένα πρόσωπα μπορούν εγκύρως να επιδίδονται κατ' επάγγελμα σε πράξεις εποπτευόμενης δραστηριότητας | Σελ. 178 |
6. Επέκταση εφαρμογής του προτύπου της «επένδυσης» επί των εξωχρηματιστηριακών συμβάσεων διαφοράς | Σελ. 180 |
7. Αντί της ενστάσεως παιγνίου, πλέγμα προστασίας με κανόνες δημοσιότητας των συναλλαγών και ενημέρωσης του επενδυτή | Σελ. 184 |
8. Εννοιολογικές μεταστεγάσεις και παρενέργειες | Σελ. 193 |
ΙΙΙ. Συμβάσεις μεταξύ μη εποπτευόμενων προσώπων | Σελ. 194 |
§12. Το «νέο πρότυπο» και η φορά του πιστωτικού συστήματος προς την κρίση του 2008 | Σελ. 196 |
Ι. 'Αγνοια του συστημικού κινδύνου | Σελ. 196 |
ΙΙ. Η πλευρά της προσφοράς ως παράγων της χρηματοπιστωτικής κρίσης | Σελ. 199 |
ΙΙΙ. Το φαινόμενο της μόχλευσης ως παράγων της πιστωτικής κρίσης | Σελ. 202 |
ΙV. Η πώληση παραγώγων από πιστωτικά ιδρύματα για ίδιο λογαριασμό (proprietary trading) ως παράγων της πιστωτικής κρίσης | Σελ. 204 |
§13. Νομοθετικές πρωτοβουλίες μετά την εκδήλωση της κρίσης. Κοινό στίγμα | Σελ. 213 |
Ι. Η νομοθετική πρωτοβουλία στην Ευρωπαϊκή Ένωση | Σελ. 213 |
1. Κανονισμός (ΕΕ) 236/2012: η επιστροφή στην έννοια του ασφαλιστικού συμφέροντος | Σελ. 213 |
2. Κανονισμός (ΕΕ) 648/2012: προς εκκαθάριση των εξωχρηματιστηριακών παραγώγων σε κεντρικό αντισυμβαλλόμενο | Σελ. 216 |
ΙΙ. Κατευθυντήριες γραμμές της νέας νομοθεσίας στις ΗΠΑ | Σελ. 221 |
III. Το κοινό στίγμα των νομοθετικών πρωτοβουλιών | Σελ. 224 |
ANTI EΠΙΛΟΓΟΥ | Σελ. 225 |
ΠΙΝΑΚΑΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ | Σελ. 235 |
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 241 |
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 267 |