ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
| |
1. Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
| |
1.1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις | Σελ. 1 |
1.2. Ενα δράμα σε τρεις πράξεις | Σελ. 2 |
1.2.1 Η διαδικασία θεσμοθέτησης ποινικών διατάξεων | Σελ. 2 |
1.2.2. Η παράβαση των ποινικών διατάξεων | Σελ. 3 |
1.2.3. Η αντίδραση της κοινωνίας στις παραβάσεις ποινικών διατάξεων | Σελ. 3 |
1.3. Πώς ορίζεται η εγκληματολογία; | Σελ. 4 |
1.4. Η εγκληματολογία και οι άλλες ποινικές επιστήμες | Σελ. 6 |
1.5. Οι ειδικότεροι κλάδοι της εγκληματολογίας - Διακρίσεις της εγκληματολογίας | Σελ. 8 |
1.5.1. Το «σύστημα» ποινικής δικαιοσύνης (ΣΠΔ) | Σελ. 11 |
1.5.2. Η θυματολογία | Σελ. 15 |
1.5.3. Θεωρητική και εμπειρική εγκληματολογία | Σελ. 17 |
1.5.4. Γενική και ειδική εγκληματολογία | Σελ. 19 |
1.6. Η ιστορική εξέλιξη της εγκληματολογίας | Σελ. 21 |
1.6.1. Η εξέλιξη της εγκληματολογίας στην Ελλάδα | Σελ. 29 |
1.7. Σύγχρονες εγκληματολογικές κατευθύνσεις | Σελ. 35 |
1.7.1. Η συγκριτική εγκληματολογία | Σελ. 36 |
1.7.2. Η εγκληματολογία της σύγκρουσης και η εγκληματολογία της συναίνεσης | Σελ. 37 |
1.7.3. Η κριτική εγκληματολογία | Σελ. 38 |
1.7.4. Η πραγματιστική ή ρεαλιστική εγκληματολογία: δεξιός και αριστερός ρεαλισμός | Σελ. 45 |
1.7.5. Η διαχειριστική εγκληματολογία | Σελ. 47 |
1.7.6. Η περιβαλλοντική εγκληματολογία | Σελ. 48 |
1.7.7. Η φεμινιστική εγκληματολογία | Σελ. 53 |
1.7.8. Η ενοποιούσα εγκληματολογία | Σελ. 55 |
1.7.9. Η εξελικτική εγκληματολογία | Σελ. 59 |
1.7.10. Η συστατική εγκληματολογία | Σελ. 60 |
1.7.11. Η ειρηνοποιός εγκληματολογία | Σελ. 62 |
1.7.12. Άλλες σύγχρονες κατευθύνσεις | Σελ. 65 |
1.8. Ανακεφαλαίωση - Συμπεράσματα | Σελ. 70 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
| |
2. ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ
| |
2.1. Ο πρώτος πυλώνας: Το έγκλημα (υπό νομική και εγκληματολογική έποψη) | Σελ. 72 |
2.1.1. Η εγκληματικότητα | Σελ. 77 |
2.1.2. Η απόκλιση ή αποκλίνουσα συμπεριφορά | Σελ. 78 |
2.1.3. Εγκλήματα «λευκού περιλαιμίου» | Σελ. 81 |
2.1.4. Το οργανωμένο έγκλημα | Σελ. 83 |
2.1.5. Τα εγκλήματα μίσους | Σελ. 86 |
2.1.6. Τα εγκλήματα παραγωγής και διακίνησης πειρατικών και παραποιημένων προϊόντων | Σελ. 89 |
2.1.7. Τα εγκλήματα χωρίς θύματα | Σελ. 92 |
2.2. Ο δεύτερος πυλώνας: Ο εγκληματίας | Σελ. 93 |
2.2.1. Ποιος είναι εγκληματίας; | Σελ. 93 |
2.2.2. Τυπολογίες εγκληματιών | Σελ. 94 |
2.2.2.1. Τυπολογίες βάσει σωματικών/οργανικών κριτηρίων - Ο γεννημένος εγκληματίας | Σελ. 95 |
2.2.2.2. Τυπολογίες βάσει ψυχολογικών κριτηρίων | Σελ. 97 |
2.2.2.3. Οι ανθρωποκτόνοι | Σελ. 100 |
2.2.2.4. Ο εγκληματίας με ψυχοπαθητική προσωπικότητα | Σελ. 101 |
2.2.2.5. Ο εγκληματίας με νοητική υστέρηση | Σελ. 103 |
2.2.2.6. Η προσωπικότητα του εγκληματία - Η άποψη Pinatel | Σελ. 107 |
2.2.3. Το φύλο του εγκληματία | Σελ. 108 |
2.2.4. Η ηλικία του εγκληματία | Σελ. 113 |
2.2.5. Ο ημεδαπός και αλλοδαπός εγκληματίας - Ο μετανάστης | Σελ. 116 |
2.2.5.1. Η υπηκοότητα του εγκληματία. | Σελ. 116 |
2.2.5.2. Ο μετανάστης | Σελ. 120 |
2.2.6. Το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο του εγκληματία - φτώχια - οικονομική κρίση | Σελ. 123 |
2.3. Ο τρίτος πυλώνας: Το θύμα | Σελ. 126 |
2.4. Ο τέταρτος πυλώνας: Η αντίδραση στο έγκλημα | Σελ. 129 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
| |
3. Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ
| |
3.1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις - Ο λόγος για τη μέθοδο | Σελ. 133 |
3.2. Έννοιες-κλειδιά για την κατανόηση εγκληματολογικών ερευνών | Σελ. 137 |
3.3. Ερευνητικές δυσχέρειες και δεοντολογικά ζητήματα | Σελ. 139 |
3.4. Οι μεθοδολογικές κατευθύνσεις της εγκληματολογίας | Σελ. 143 |
3.4.1. Η φιλοσοφική και η αντιθετικιστική κατεύθυνση | Σελ. 143 |
3.4.2. Η θετικιστική κατεύθυνση | Σελ. 146 |
3.4.2.1. Διακρίσεις και είδη ερευνών | Σελ. 148 |
3.4.2.1.1. Έρευνες: διερευνητικές, περιγραφικές, επεξηγητικές και αξιολόγησης | Σελ. 148 |
3.4.2.2. Η μέθοδος της μετα-ανάλυσης | Σελ. 153 |
3.4.2.3. Έρευνες: (α) ποσοτικές και ποιοτικές και (β) με πρωτογενή και δευτερογενή δεδομένα | Σελ. 155 |
3.4.2.4. Ταξινόμηση των κυριότερων μεθόδων και τεχνικών ανάλογα με τις ιδιότητές τους | Σελ. 158 |
3.4.3. Η πειραματική μέθοδος και οι παραλλαγές της | Σελ. 160 |
3.4.3.1. Έρευνες επαναληπτικές | Σελ. 161 |
3.4.3.2. Έρευνες με ομάδες ελέγχου σε μία φάση | Σελ. 164 |
3.4.3.3. Οιονεί πειραματική μέθοδος | Σελ. 167 |
3.4.3.4. Κοινωνική έρευνα | Σελ. 169 |
3.4.3.4.1. Τεχνικές δειγματοληψίας | Σελ. 170 |
3.4.3.4.2. Το ερωτηματολόγιο - Η συνέντευξη | Σελ. 170 |
3.4.4. Έρευνες με παρατήρηση | Σελ. 171 |
3.4.5. Έρευνες με εγκληματία στο φυσικό του περιβάλλον | Σελ. 171 |
3.4.6. Έρευνες σε αρχεία, σε έγγραφα και σε άλλα κείμενα | Σελ. 176 |
3.4.7. Ανάλυση περιεχομένου | Σελ. 177 |
3.4.8. Έρευνες με βάση τις επίσημες εγκληματολογικές στατιστικές - Η εμφανής εγκληματικότητα | Σελ. 178 |
3.4.8.1. Ορισμός της εγκληματολογικής στατιστικής | Σελ. 179 |
3.4.8.2. Διακρίσεις της εγκληματολογικής στατιστικής | Σελ. 179 |
3.4.9. Η αφανής ή σκοτεινή περιοχή της εγκληματικότητας | Σελ. 181 |
3.4.9.1. Προσπάθειες προσδιορισμού της σκοτεινής περιοχής | Σελ. 182 |
3.4.9.2. Η εγκληματολογική στατιστική ως καταγραφή δραστηριότητας | Σελ. 188 |
3.4.9.3. Η ελληνική εγκληματολογική στατιστική | Σελ. 189 |
3.4.9.3.1. Εγκληματολογική στατιστική της ΕΛ.ΣΤΑΤ. | Σελ. 190 |
3.4.9.3.2. Eυρωπαϊκή εγκληματολογική στατιστική | Σελ. 190 |
3.4.9.3.3. Διεθνείς εγκληματολογικές στατιστικές: | Σελ. 192 |
3.4.9.3.4. Η εγκαιρότητα και η εγκυρότητα των εγκληματολογικών στατιστικών | Σελ. 192 |
3.4.10. Ανακεφαλαίωση της θετικιστικής κατεύθυνσης | Σελ. 194 |
3.5. Η συνθετική κατεύθυνση | Σελ. 197 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
| |
4. Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ Ή ΤΩΝ ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ
| |
4.1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις - Τα ερωτήματα και η αξία τους | Σελ. 199 |
4.2. Η αιτιολογική προσέγγιση | Σελ. 199 |
4.3. Ορισμοί | Σελ. 201 |
4.3.1. Η αιτία, το αίτιο, οι παράγοντες | Σελ. 201 |
4.3.2. Οι θεωρίες | Σελ. 203 |
4.3.3. Το «παράδειγμα» | Σελ. 204 |
4.3.4. Οι Σχολές | Σελ. 205 |
4.4. Σχολές - θεωρίες - ρεύματα | Σελ. 205 |
4.5. Η κλασική σχολή και οι προεκτάσεις της | Σελ. 205 |
4.5.1 Οι πρωτοπόροι: Beccaria και Bentham | Σελ. 205 |
4.5.2. Η νεο-κλασική σχολή | Σελ. 210 |
4.5.3. Η θεωρία της ορθολογικής επιλογής | Σελ. 210 |
4.5.4. Η θεωρία της γενικής πρόληψης | Σελ. 212 |
4.5.5. Κριτική αποτίμηση | Σελ. 213 |
4.6. Η θετική σχολή | Σελ. 213 |
4.6.1. Lombroso - ο ένας από τους τρεις μεγάλους | Σελ. 213 |
4.6.2. Από το γεννημένο εγκληματία στην κληρονομική και οργανική κατωτερότητα | Σελ. 216 |
4.6.3. Οι μετα-λομπροζιανοί ερευνητές | Σελ. 217 |
4.6.3.1. Εισαγωγικά | Σελ. 217 |
4.6.3.2. Μελέτες γενεαλογικών δέντρων | Σελ. 217 |
4.6.3.3. Μελέτες σωματικών τύπων | Σελ. 218 |
4.6.3.4. Μελέτες διδύμων | Σελ. 220 |
4.6.3.5. Μελέτες συνδρόμου ΧΥΥ | Σελ. 221 |
4.6.3.6. Μελέτες υιοθεσιών | Σελ. 222 |
4.6.3.7. Κριτική αποτίμηση | Σελ. 223 |
4.7. Ο Ψυχολογικός / ψυχιατρικός θετικισμός | Σελ. 224 |
4.7.1. Εισαγωγικά | Σελ. 224 |
4.7.2. Η ψυχαναλυτική σχολή - Ο Freud | Σελ. 226 |
4.7.3. Οι συνεχιστές του Freud | Σελ. 227 |
4.7.4. Οι θεωρίες συμπεριφοράς - εκμάθησης - O Bandura | Σελ. 228 |
4.7.5. Κριτική αποτίμηση | Σελ. 229 |
4.8. Οι Μαρξιστικές Θεωρήσεις | Σελ. 231 |
4.8.1. Εισαγωγικά | Σελ. 231 |
4.8.2. Ο Marx και η μελέτη της εγκληματικότητας | Σελ. 232 |
4.8.3. Ο Bonger - ο Ολλανδός μαρξιστής εγκληματολόγος | Σελ. 234 |
4.8.4. Ο Darhendorf - ο πυλώνας της εγκληματολογίας της σύγκρουσης | Σελ. 235 |
4.8.5. Οι Αμερικανοί εγκληματολόγοι των μέσων του 20ου αιώνα | Σελ. 235 |
4.8.6. Οι εγκληματολόγοι στα (πρώην) σοσιαλιστικά κράτη - Άλλοτε και τώρα | Σελ. 237 |
4.8.7. Κριτική αποτίμηση | Σελ. 239 |
4.9. Οι κοινωνιολογικές θεωρίες | Σελ. 240 |
4.9.1. Εισαγωγικά: από τις δομικές θεωρίες στις θεωρίες κοινωνικών διαδικασιών | Σελ. 240 |
4.9.2. Θεωρίες κοινωνικής δομής | Σελ. 240 |
4.9.2.1. Ο Durkheim - ο πατέρας της εγκληματολογίας | Σελ. 240 |
4.9.2.2. Park, Burgess, Shaw, McKay και συνεργάτες - Η Οικολογική Σχολή του Σικάγου | Σελ. 242 |
4.9.2.3. Η εξέλιξη της Σχολής της Ανθρώπινης ή της Κοινωνικής Οικολογίας του Σικάγου | Σελ. 245 |
4.9.2.4. Ο Merton και η θεωρία της έντασης | Σελ. 248 |
4.9.2.5. Ο Cohen και η θεωρία του «παραβατικού υποπολιτισμού» | Σελ. 251 |
4.9.2.6. Ο Miller και τα «εστιακά ενδιαφέροντα» | Σελ. 253 |
4.9.2.7. Ο Clowαrd και ο Ohlin - η θεωρία της «διαφορικής ευκαιρίας» | Σελ. 254 |
4.9.2.8. Αντί συμπεράσματος: Οι επιδράσεις των δομικών θεωριών και ιδίως της θεωρίας της έντασης | Σελ. 256 |
4.9.3. Θεωρίες της κοινωνικής διαδικασίας | Σελ. 261 |
4.9.3.1. Ο Sutherland και η θεωρία της «διαφορικής συναναστροφής» | Σελ. 261 |
4.9.3.2. Ο Matza και ο Sykes - οι τεχνικές ή θεωρία της «εξουδετέρωσης» | Σελ. 265 |
4.9.3.3. Οι θεωρίες κοινωνικού ελέγχου - Ο Hirschi και άλλοι | Σελ. 266 |
4.9.3.4. Ο θεωρίες της (συμβολικής) αλληλενέργειας, της ετικέτας και της κοινωνικής αντίδρασης | Σελ. 270 |
4.9.3.5. Αντί συμπεράσματος: Οι επιδράσεις των θεωριών της κοινωνικής διαδικασίας | Σελ. 273 |
4.9.3.6. Κριτική αποτίμηση των κοινωνιολογικών θεωριών γενικά | Σελ. 279 |
4.10. Η πολυπαραγοντική «θεωρία» | Σελ. 280 |
4.11. Γενικό συμπέρασμα | Σελ. 282 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
| |
5. Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ
| |
5.1. Τα ερωτήματα | Σελ. 285 |
5.2. Η πρόκληση | Σελ. 285 |
5.3. Οι προκλήσεις | Σελ. 286 |
5.3.1. Η πορνεία | Σελ. 287 |
5.3.2. Η κατάργηση των ασύλων για τους ψυχικώς ασθενείς | Σελ. 288 |
5.3.3. Η ευθανασία | Σελ. 289 |
5.4. Οι ουσιαστικές προκλήσεις της εγκληματολογίας | Σελ. 292 |
5.5. Προς μία ολβιοποιό εγκληματολογία; | Σελ. 295 |
5.5.1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις | Σελ. 295 |
5.5.2. Το «υποκειμενικό ευ ζην» και η εγκληματολογία στην ευρεία της έννοια | Σελ. 297 |
| |
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | |
ΕΛΛΗΝΙΚΗ | Σελ. 301 |
ΞΕΝΗ | Σελ. 310 |
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ | Σελ. 327 |
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΥΛΗΣ | Σελ. 331 |
| |