Αντικείμενο της παρούσας Μελέτης είναι η διείσδυση του δημοσίου δικαίου στο ρυθμιστικό πλαίσιο που αφορά στις αγορές δικτύου, το οποίο αναδεικνύεται εξαιτίας της εφαρμογής μιας πολιτικής απελευθέρωσης στους τομείς αυτούς. Στο πλαίσιο αυτό, παράλληλα με τους κανόνες ανταγωνισμού, ο ρόλος του Κράτους μετατρέπεται σταδιακά από κατεξοχήν φορέα της σχετικής οικονομικής δραστηριότητας σε ρυθμιστή αναφορικά με τις αγορές δικτύου.  Οι βιομηχανίες και συνάμα αγορές δικτύου, όπως είναι οι τομείς των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, της ενέργειας, των ταχυδρομείων, των μεταφορών κ.λπ. διαφοροποιούνται σε σύγκριση με άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, καθώς παρουσιάζουν ιδιαίτερα κοινά οικονομικά και τεχνικά χαρακτηριστικά, όπως π.χ. εξάρτηση από δικτυακές υποδομές που έχουν χαρακτηριστικά φυσικού μονοπωλίου, εξωτερικά κόστη ή ωφέλειες κ.λπ.

Το ενδιαφέρον στην παρούσα Μελέτη επικεντρώνεται στις αγορές δικτύου σε αναφορά κυρίως με τα θέματα κανονιστικής ρύθμισής τους υπό το πρίσμα της απελευθέρωσης των αγορών. Τα ερωτήματα που τίθενται ειδικότερα είναι με ποια μέσα και εργαλεία γίνεται η ρύθμιση των αγορών και ποιες είναι οι συνέπειες της ανάγκης προσαρμογής προς το νέο «ρυθμιστικό» Κράτος. Περαιτέρω, ποια όργανα του Κράτους φέρουν τις αρμοδιότητες ρύθμισης σχετικά με τις αγορές δικτύου, πως κατανέμονται οι αρμοδιότητες αυτές και ποια είναι η ιδιαίτερη θέση των ανεξάρτητων ρυθμιστικών αρχών, λαμβάνοντας υπόψη τη θεσμική και λειτουργική ιδιαιτερότητά τους.

Πιο συγκεκριμένα, σε τέσσερα αυτοτελή μέρη η ανά χείρας Μελέτη πραγματεύεται ζητήματα υπό το φως των κανόνων του δημοσίου δικαίου που αφορούν στις βιομηχανίες δικτύου και την οργάνωσή τους με ανάπτυξη θεμάτων σχετικών με τη δημόσια παρέμβαση στις βιομηχανίες δικτύου, τα μοντέλα οργάνωσης που αφορούν στις βιομηχανίες δικτύου και τα συνταγματικά όρια ως προς την επιλογή του μοντέλου οργάνωσης. Περαιτέρω, εξετάζεται το ρυθμιστικό πλαίσιο υπό τον τίτλο «Κανόνες δικαίου οργάνωσης αγορών δικτύου» με ιδιαίτερη έμφαση στο Ευρωπαϊκό και Εθνικό δίκαιο, ενώ αναλύονται οι βασικές αρχές οργάνωσης που αφορούν στις αγορές δικτύου. Στη συνέχεια παρατίθεται η ρύθμιση των αγορών δικτύου υπό την έννοια της ρύθμισης ως αρμοδιότητα φορέων δημόσιας εξουσίας, τα πεδία αναφοράς, οι στόχοι και τα μέσα της ρύθμισης για τις αγορές δικτύου, όπως επίσης και τα εργαλεία της ρύθμισης αυτής. Τέλος, παρουσιάζονται οι ρυθμιστικές αρχές όπως είναι χαρακτηριστικά η ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείου) και η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας).

Εξάλλου, την έκδοση πλαισιώνουν πλούσια Ελληνική και Ξενόγλωσση Βιβλιογραφία καθώς και αλφαβητικό ευρετήριο με τους βασικότερους όρους προς διευκόλυνση του αναγνώστη.