Κατ’ εξοχήν αντικείμενο της πολιτικής θεωρίας είναι η κριτική εξέταση του χαρακτήρα και των σκοπών της πολιτείας. Η πολιτική θεωρία, από την αρχαιότητα, αποπειράται να κατανοήσει τη λειτουργία της πολιτείας και των θεσμών που την απαρτίζουν, προβληματίζεται όμως συγχρόνως και επί του ερωτήματος πώς η πολιτεία ως φορέας της συλλογικής ζωής και οι επί μέρους θεσμοί θα μπορούσαν να βελτιωθούν για να υπηρετούν καλύτερα τους σκοπούς τους. Αυτός ο προβληματισμός δημιουργεί μια ενδιάθετη κριτική δυναμική ως προσδιοριστικό στοιχείο του έργου της πολιτικής θεωρίας.

Στη δυναμική αυτή συμβάλλει το βιβλίο «Νεότερη Πολιτική Θεωρία» με την ανάλυση των θεωριών του Κοινωνικού Συμβολαίου, όπως τις στοχάστηκαν οι Thomas Hobbes, John Locke και Jean-Jacques Rousseau, καθώς και με την ανάπτυξη του ωφελιμιστικού φιλελευθερισμού, όπως εκπροσωπήθηκε από τους Jeremy Bentham και John Stuart Mill. Τέλος, στην έκτη έκδοση προστέθηκε και τρίτο μέρος με τίτλο «Ελευθερία και νεωτερικότητα», ώστε να ολοκληρωθεί η ανασκόπηση των θεωριών της πολιτικής ελευθερίας, οι οποίες εμφανίστηκαν ως διανοητική και πολιτική έκφραση της ανόδου της νεωτερικότητας στη δυτική κοινωνία (βλ. Montesquieu, Benjamin Constant και Alexis de Tocqueville).

Η θεωρία του κράτους, η θεωρία της ιδιοκτησίας, η φυσική και ηθική ελευθερία, η θεωρία της ωφελιμότητας, το ιδεώδες της ωφελιμιστικής δημοκρατίας, ο γαλλικός διαφωτισμός, οι βάσεις της δημοκρατίας, αναλύονται διεξοδικά και με σαφήνεια, με αποτέλεσμα το βιβλίο «Νεότερη Πολιτική Θεωρία» να έχει μεγάλη παιδευτική αξία.