| ΕΙΣΑΓΩΓΗ
| |
| ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
| |
| 1 | |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
| |
| Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΜΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ, ΦΟΡΕΙΣ
| |
| Α. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: ΓΕΝΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ | Σελ. 11 |
| Β. Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΕΣ ΤΗΣ ΑΙΤΙΕΣ | Σελ. 14 |
| Ι. Το πληροφοριακό έλλειμμα και η «απο-διαμεσολάβηση» | Σελ. 14 |
| 1. Χαλάρωση του νομικού και οικονομικού δεσμού χρηματοδότη-χρηματοδοτούμενου | Σελ. 14 |
| 2. Απουσία διαπραγματεύσεων | Σελ. 15 |
| 3. Κλιμάκωση και διακύμανση των επιπέδων πιστωτικού κινδύνου | Σελ. 16 |
| 4. Συμμετοχή τρίτων διαμεσολαβητών | Σελ. 16 |
| ΙΙ. Η τιτλοποίηση απαιτήσεων | Σελ. 17 |
| 1. Γενικά | Σελ. 17 |
| 2. «Κλιμακωτή ροή πληρωμών» και «οικοδόμηση σειρών τίτλων» διαφορετικής εξοφλητικής προτεραιότητας | Σελ. 18 |
| ΙΙΙ. Εναλλακτικοί μηχανισμοί ενημέρωσης | Σελ. 20 |
| Γ. ΟΙ ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΩΣ ΦΟΡΕΙΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ | Σελ. 21 |
| Ι. Χαρακτηριστικά των οίκων αξιολόγησης και οικονομική στάθμιση της λειτουργίας τους | Σελ. 21 |
| 1. Τεχνογνωσία, εμπειρία και αναλυτικές δεξιότητες | Σελ. 23 |
| 2. Συνοχή των κριτηρίων αξιολόγησης και τυποποίηση μεθοδολογίας | Σελ. 24 |
| 3. Ανεξαρτησία της κρίσης και «καλή φήμη» των ΟΑ | Σελ. 24 |
| ΙΙ. Η σύγκρουση συμφερόντων | Σελ. 26 |
| Δ. ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: ΣΤΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ | Σελ. 30 |
| Ι. Ορολογικές διακρίσεις σχετικά με τον πιστωτικό κίνδυνο και οι συνισταμένες αυτού: «αθέτηση» και «ζημία» | Σελ. 30 |
| ΙΙ. Αθέτηση συμβατικής υποχρέωσης | Σελ. 31 |
| ΙΙΙ. Επέλευση οικονομικής ζημίας λόγω αθέτησης συμβατικής υποχρέωσης | Σελ. 34 |
| Ε. Η ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, «ΔΕΟΝ» ΚΑΙ «ΕΙΝΑΙ» | Σελ. 40 |
| Ι. Θετική και αρνητική οριοθέτηση της υπηρεσίας αξιολόγησης | Σελ. 40 |
| 1. Πρόβλεψη και δυνητικός χαρακτήρας | Σελ. 42 |
| 2. Σύνδεση με χρονικό διάστημα αναφοράς | Σελ. 42 |
| 3. Θεμελίωση σε στατιστικά στοιχεία του παρελθόντος | Σελ. 43 |
| 4. Επαλήθευση εκ των υστέρων | Σελ. 43 |
| 5. Θεματικός περιορισμός κρίσης | Σελ. 44 |
| 6. Χρήση συστήματος κατάταξης σε αξιολογικές κατηγορίες | Σελ. 44 |
| 7. Σχετικότητα κρίσης | Σελ. 46 |
| 8. Αυτοτελές πληροφοριακό περιεχόμενο | Σελ. 47 |
| 9. Κρίση χωρίς υποχρεωτική διεξαγωγή νομικού και οικονομικού ελέγχου | Σελ. 47 |
| 10. Εφαρμογή μεθοδολογιών και χρήση ποσοτικών δεδομένων | Σελ. 48 |
| 11. Υποκειμενική διάσταση της κρίσης περί πιστωτικού κινδύνου | Σελ. 48 |
| 12. Η αξιολόγηση ως παράγοντας διαμόρφωσης επενδυτικών αποφάσεων | Σελ. 49 |
| ΙΙ. Το «δέον» και το «είναι» | Σελ. 50 |
| ΣΤ. Η ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΡΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΦΗΜΗΣ ΤΩΝ ΟΑ (ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ "REPUTATIONAL DAMAGE") | Σελ. 53 |
| Ι. Η θέση της θεωρίας: κίνητρο διατήρησης της φήμης των ΟΑ | Σελ. 53 |
| ΙΙ. Η αντίρρηση: οικονομική στάθμιση κόστους και οφέλους των ΟΑ (συνθήκες προσφοράς των υπηρεσιών αξιολόγησης) | Σελ. 55 |
| III. Συμβολή στην περαιτέρω αποδυνάμωση της θεωρίας: νέες συνθήκες ζήτησης των υπηρεσιών αξιολόγησης | Σελ. 57 |
| IV. Η αναίρεση της θεωρίας περί διατήρησης της φήμης των ΟΑ στην πράξη: ελαττωματικές αξιολογήσεις πριν και μετά την χρηματοπιστωτική κρίση 2007-2008 | Σελ. 61 |
| Z. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ | Σελ. 63 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
| |
| ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΙΣ ΕΝΝΟΜΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ Η.Π.Α.
| |
| Α. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΟΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΑΙ Η ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ | Σελ. 65 |
| Ι. Ο ρόλος των ΟΑ και το αίτημα ρύθμισης της δομής και της λειτουργίας τους | Σελ. 65 |
| ΙΙ. Εναλλακτικά ρυθμιστικά σχήματα : πλεονεκτήματα και περιορισμοί | Σελ. 68 |
| IΙΙ. Ειδικότερα: η ρύθμιση της σύγκρουσης συμφερόντων | Σελ. 72 |
| IV. Η ρύθμιση εν όψει της υποχρεωτικής εκ του νόμου χρήσης των αξιολογήσεων | Σελ. 74 |
| Β. Η ΗΠΙΑ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΟΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΩΔΙΚΑ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ IOSCO | Σελ. 75 |
| Γ. Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΟΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ | Σελ. 78 |
| Ι. Νομοθετική ιστορία: η έκθεση τεχνικής συνδρομής και η δεύτερη μελέτη της CESR προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή | Σελ. 78 |
| II. H Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του 2006 ως προάγγελος των νομοθετικών εξελίξεων | Σελ. 81 |
| ΙΙΙ. Η θέσπιση αυστηρών κανόνων θετικού δικαίου από τους Κανονισμούς 1060/2009, 513/2011 και CRA III | Σελ. 83 |
| 1. Προαπαιτούμενα για την ανάπτυξη δράσης των ΟΑ: εγγραφή στο Μητρώο ΟΑ, η «προσυπογραφή» αξιολογήσεων και η «πιστοποίηση βάσει ισοδυναμίας» ΟΑ | Σελ. 88 |
| 2. Οι παράμετροι της λειτουργίας των ΟΑ | Σελ. 90 |
| 2.1. Μεθοδολογία και δεδομένα | Σελ. 90 |
| 2.2. Συγκρούσεις συμφερόντων | Σελ. 92 |
| 2.3. Εταιρική διακυβέρνηση | Σελ. 95 |
| 3. Τα ελλείμματα και οι αναμενόμενες συνέπειες θέσης σε εφαρμογή του καθεστώτος που εισήγαγε ο Κανονισμός | Σελ. 96 |
| 4. Οι καινοτομίες του πρώτου τροποποιητικού Κανονισμού (513/2011, "CRA II") | Σελ. 99 |
| 5. Οι «δομικές» καινοτομίες του δεύτερου τροποποιητικού Κανονισμού ("CRA III") | Σελ. 101 |
| 5.1. Κανονιστική απαγκίστρωση από τις αξιολογήσεις | Σελ. 102 |
| 5.2. Ενδυνάμωση του ανταγωνισμού ανάμεσα στους ΟΑ | Σελ. 103 |
| Δ. Η χρήση των διαβαθμίσεων στην προληπτική τραπεζική εποπτεία ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ενωσιακής «ρυθμιστικής άδειας» προς τους ΟΑ | Σελ. 105 |
| Ι. Στάθμιση κινδύνων που συνδέονται με στοιχεία του ενεργητικού και κεφαλαιακή επάρκεια | Σελ. 105 |
| ΙΙ. Στάθμιση κινδύνων από θέσεις τιτλοποίησης (απλής και σύνθετης) και κεφαλαιακή επάρκεια | Σελ. 109 |
| Ε. ΟΑ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΙΣ Η.Π.Α. | Σελ. 112 |
| Ι. Τα υποκείμενα της ρύθμισης: από τους ΟΑΠΙ στους ΕΑΟΣΑΠΙ | Σελ. 112 |
| ΙΙ. Η Credit Rating Agency Reform Act 2006: πρώτη απόπειρα ρύθμισης | Σελ. 113 |
| III. Η ρύθμιση μετά την χρηματοπιστωτική κρίση 2007-2008 από την Dodd-Frank Act 2010 | Σελ. 115 |
| 1. Συμβολή στη χάραξη της έννοιας και των ορίων των δραστηριοτήτων αξιολόγησης | Σελ. 116 |
| 2. Τομή όσον αφορά τη ρύθμιση του ζητήματος της αστικής ευθύνης των ΕΑΟΣΑΠΙ | Σελ. 117 |
| 3. Καινοτομίες όσον αφορά τη μείωση της κανονιστικής εξάρτησης από τις αξιολογήσεις | Σελ. 120 |
| 4. Συνεισφορά στην επέκταση της εποπτείας και διαφάνειας κατά την παροχή των υπηρεσιών αξιολόγησης | Σελ. 122 |
| ΣΤ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ | Σελ. 124 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
| |
| ΟΙ ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ
| |
| Α. ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΜΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ | Σελ. 127 |
| Ι. Εισαγωγικές παρατηρήσεις | Σελ. 127 |
| ΙΙ. Η ταυτότητα των διαδίκων | Σελ. 128 |
| ΙΙΙ. Οι προτεινόμενες νομικές βάσεις: κανόνες ομοσπονδιακού και πολιτειακού δικαίου των Η.Π.Α. | Σελ. 129 |
| 1. Προλεγόμενα | Σελ. 129 |
| 2. Οι αξιολογήσεις ως παράμετρος «ουσιώδους» ανακρίβειας ή παράλειψης ανακοίνωσης σύμφωνα με το ομοσπονδιακό δίκαιο κεφαλαιαγοράς των Η.Π.Α. | Σελ. 131 |
| 3. Οι συντεταγμένες των αξιολογήσεων και η σημασία τους για τη συνδρομή «ουσιώδους» ελαττώματος ή έλλειψης | Σελ. 136 |
| 3.1. Το «ειδικό αντικείμενο» της αξιολόγησης | Σελ. 136 |
| 3.2. Η χρονική αναφορά του πληροφοριακού υποβάθρου της αξιολόγησης | Σελ. 137 |
| 3.3. Η πληροφοριακή σημασία της αξιολόγησης | Σελ. 137 |
| 3.4. Η διαδικασία και οι παραδοχές | Σελ. 138 |
| 3.5. Η σύγκρουση συμφερόντων | Σελ. 138 |
| 3.6. Οι απαλλακτικές ρήτρες ("disclaimers") | Σελ. 139 |
| Β. ΟΙ ΚΑΤ' ΙΔΙΑΝ ΝΟΜΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑΓΟΡΑΣ | Σελ. 140 |
| Ι. 'Αρθρα 11 και 12 (a) 2 της Securities Act 1933 | Σελ. 140 |
| 1. Η ενεργητική νομιμοποίηση | Σελ. 140 |
| 2. Η παθητική νομιμοποίηση | Σελ. 141 |
| 3. Ο ΟΑ ως οιονεί ανάδοχος | Σελ. 142 |
| ΙΙ. Εναλλακτική βάση ευθύνης: το άρθρο 15 της Securities Act 1933 | Σελ. 146 |
| III. Η ελαττωματική αξιολόγηση κινητών αξιών ως χειραγώγηση αγοράς | Σελ. 148 |
| 1. Η γνώση του (ανακριβώς) δηλούντος ή παραλείποντος την ανακοίνωση ("scienter") | Σελ. 150 |
| 2. Η επιρροή της πράξης ή παράλειψης του εναγομένου στην απόφαση του ενάγοντος ("reliance") (= αιτιώδης συνάφεια) | Σελ. 152 |
| 3. Το καθήκον ανακοίνωσης στοιχείων και πληροφοριών από τον εναγόμενο ("duty to disclose") | Σελ. 153 |
| ΙV. Οι ΟΑ ως αναγκαίοι ομόδικοι: πρόσφορη δικονομική διέξοδος; | Σελ. 154 |
| Γ. Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΩΣ ΙΔΙΑΖΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΔΙΚΟΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ ("NEGLIGENT MISREPRESENTATION") | Σελ. 156 |
| 1. Παροχή πληροφοριών προς καθοδήγηση και όφελος τρίτων, στα πλαίσια άσκησης επιχείρησης ή επαγγέλματος ή συναλλαγής που συνεπάγεται οικονομικό όφελος για τον παρέχοντα τις πληροφορίες | Σελ. 159 |
| 2. Η γνώση του παρέχοντος τις πληροφορίες όσον αφορά τον κύκλο προσώπων προς καθοδήγηση και όφελος των οποίων αυτές παρέχονται | Σελ. 159 |
| 3. H έλλειψη ακρίβειας της πληροφορίας και η παράλειψη ανακοίνωσης πληροφοριών | Σελ. 162 |
| 4. H ενδιάθετη κατάσταση του παρέχοντος τις πληροφορίες | Σελ. 162 |
| 5. Η δικαιολογημένη, και αναμενόμενη από τον παρέχοντα τις πληροφορίες και την καθοδήγηση, επιρροή στους αποδέκτες των πληροφοριών | Σελ. 163 |
| 6. Η αιτιώδης πρόκληση ζημίας λόγω της έλλειψης ακρίβειας της πληροφορίας ή της παράλειψης πληροφορίας | Σελ. 164 |
| Δ. Η «ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ» ΑΝΑΜΙΞΗ ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ: ΣΥΝΑΥΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΥΠΕΡ ΤΡΙΤΟΥ | Σελ. 164 |
| Ε. Ο ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ ΩΣ ΕΝΑΓΩΝ | Σελ. 167 |
| ΣΤ. Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΩΣ ΚΡΙΣΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ, ΚΥΜΑΙΝΟΜΕΝΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΕΝΔΥΤΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ | Σελ. 176 |
| Ζ. ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΟΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ; | Σελ. 180 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
| |
| ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ «ΠΥΛΩΡΟΙ» (ΕΛΕΓΚΤΕΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ)
| |
| Α. ΓΕΝΙΚΑ: Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ | Σελ. 181 |
| Β. Η ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΑΥΤΗΣ | Σελ. 183 |
| Ι. Καταβολές και εξέλιξη της ελεγκτικής και κοινές συνισταμένες με την υπηρεσία αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας | Σελ. 183 |
| ΙΙ. Το αντικείμενο του ελέγχου, οι περιορισμοί του και η διάσταση της παραμετροποίησης | Σελ. 188 |
| 1. Το αντικείμενο του ελέγχου | Σελ. 188 |
| 2. Οι περιορισμοί του ελέγχου | Σελ. 189 |
| 3. Η παραμετροποίηση του ελέγχου | Σελ. 192 |
| 4. Η επιμέλεια του ελεγκτή | Σελ. 193 |
| Γ. ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΕΛΕΓΚΤΩΝ: ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ | Σελ. 194 |
| Ι. Η δημόσια λειτουργία του ελεγκτή: δικαιοπολιτική αναγκαιότητα της τριτενέργειας και όρια αυτής | Σελ. 194 |
| ΙΙ. Παράμετροι περιορισμού της ελεγκτικής ευθύνης στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης | Σελ. 198 |
| ΙΙΙ. Η συνύπαρξη παράλληλων καθεστώτων ευθύνης στο παράδειγμα του ελληνικού δικαίου | Σελ. 200 |
| IV. Νομικές βάσεις από το ομοσπονδιακό δίκαιο κεφαλαιαγοράς των Η.Π.Α.: ο ελεγκτής ως αυτουργός και ως συναυτουργός/συνεργός | Σελ. 202 |
| 1. O ελεγκτής ως αυτουργός | Σελ. 202 |
| 2. Ο ελεγκτής ως συναυτουργός ή συνεργός | Σελ. 204 |
| V. Νομικές βάσεις από το πολιτειακό δίκαιο των Η.Π.Α.: τομή στο ζήτημα της ειδικής επαγγελματικής ευθύνης των ελεγκτών έναντι τρίτων | Σελ. 206 |
| 1. Γενικά: η συνεισφορά της αμερικανικής νομολογίας | Σελ. 206 |
| 2. Πρώτη ομάδα αποφάσεων: θεμελίωση ευθύνης σε σύμβαση με αντισυμβαλλόμενο τον ενάγοντα («χρήστη» των ελεγκτικών πορισμάτων) ή σε σύμβαση που αναπτύσσει προστατευτική ενέργεια υπέρ αυτού | Σελ. 208 |
| 3. Δεύτερη ομάδα αποφάσεων: θεμελίωση ευθύνης με βάση την «πραγματική και αντικειμενική» πρόβλεψη του ελεγκτή αναφορικά με τον κύκλο των επωφελουμένων από την κρίση του προσώπων | Σελ. 210 |
| 4. Τρίτη ομάδα αποφάσεων: θεμελίωση ευθύνης με βάση την «εύλογη» πρόβλεψη του ελεγκτή αναφορικά με τον κύκλο των επωφελουμένων από την κρίση του προσώπων | Σελ. 213 |
| VI. Οι ελεγκτικές υποχρεώσεις και η ενοποίηση της ελεγκτικής ευθύνης κατά το παράδειγμα του γαλλικού δικαίου | Σελ. 214 |
| 1. Ενοποιημένη προσέγγιση για τον ελεγχόμενο και για τρίτους | Σελ. 214 |
| 2. H συνεισφορά της γαλλικής σχολής στο ζήτημα της ελεγκτικής ευθύνης | Σελ. 215 |
| 3. Η υποχρέωση «συμπεριφοράς» του ελεγκτή | Σελ. 215 |
| 4. Ο προσωπικός χαρακτήρας της ελεγκτικής ευθύνης | Σελ. 217 |
| Δ. ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΠΙΣΤΟΛΗΠΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ | Σελ. 218 |
| 1. Αντικείμενο και συναλλακτική δομή των υπηρεσιών | Σελ. 219 |
| 2. Αποτελεσματικότητα πληροφόρησης | Σελ. 220 |
| 3. Αντικειμενικότητα οικονομικής ανάλυσης | Σελ. 220 |
| Ε. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΩΣ «ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΗ» ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΩΣ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗΣ ΣΥΣΤΑΣΗΣ | Σελ. 221 |
| 1. Επενδυτική υπηρεσία | Σελ. 222 |
| 2. Επενδυτική σύσταση | Σελ. 224 |
| ΣΤ. ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΤΩΝ | Σελ. 225 |
| 1. Ενδοσυμβατική ευθύνη | Σελ. 225 |
| 2. Αδικοπρακτική ευθύνη | Σελ. 226 |
| Ζ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ; | Σελ. 227 |
| ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
| |
| Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΟΙΚΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ
| |
| Α. ΤΟ ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ: ΡΥΘΜΙΣΗ Ή/ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΟΑ; | Σελ. 231 |
| Ι. Η αναγκαιότητα του καθεστώτος της αστικής ευθύνης | Σελ. 231 |
| ΙΙ. Μορφή αστικής ευθύνης; | Σελ. 236 |
| Β. Η ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ: ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΩΣ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΟΑ | Σελ. 238 |
| Ι. Γενικές επισημάνσεις και η ελευθερία του λόγου στο δίκαιο των Η.Π.Α. | Σελ. 238 |
| ΙΙ. Το πεδίο και ο περιορισμός της συνταγματικής προστασίας της ελεύθερης γνώμης στο ελληνικό δίκαιο | Σελ. 240 |
| ΙΙΙ. Η αξιολόγηση ως γνώμη άξια νομοθετικής ρύθμισης | Σελ. 242 |
| Γ. Η ΤΥΠΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΩΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ | Σελ. 245 |
| Δ. ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΟΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥ | Σελ. 248 |
| Ι. Δικαιοπρακτική βάση: ο ΟΑ ως παρέχων υπηρεσίες προς τον αξιολογούμενο («με εντολή») | Σελ. 249 |
| ΙΙ. Αξιολόγηση «χωρίς εντολή»: ο ΟΑ ως διοικητής αλλοτρίων | Σελ. 253 |
| ΙΙΙ. Αξιολόγηση «χωρίς εντολή»: ο ΟΑ αδικοπρακτών | Σελ. 255 |
| Ε. ΕΥΘΥΝΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ | Σελ. 257 |
| Ι. Η δικαιοπρακτική βάση : ΟΑ ως υποσχόμενος υπέρ τρίτων επενδυτών | Σελ. 257 |
| ΙΙ. Η ειδική ex lege ευθύνη των ΟΑ σύμφωνα με τον CRA III | Σελ. 261 |
| 1. Η συμβολή της διάταξης του άρθρου 35α στην καθιέρωση συστήματος ευθύνης έναντι του επενδυτή | Σελ. 261 |
| 2. Οι συνισταμένες της ex lege ευθύνης των ΟΑ | Σελ. 263 |
| 2.1. Tο παράνομο | Σελ. 263 |
| 2.2. Η υπαιτιότητα | Σελ. 265 |
| 2.3. Οι λοιπές συνισταμένες: αιτιώδης συνάφεια και λοιπές συνισταμένες ρυθμιζόμενες δια παραπομπής στο εκάστοτε εφαρμοστέο δίκαιο | Σελ. 266 |
| ΙΙΙ. O OA ως συμπράττων στην κατάρτιση ενημερωτικού δελτίου | Σελ. 267 |
| 1. Η ratio της ευθύνης | Σελ. 267 |
| 2. Η αξιολόγηση ως περιεχόμενο του ενημερωτικού δελτίου | Σελ. 268 |
| 3. Η μορφή ένταξης της αξιολόγησης στο ενημερωτικό δελτίο | Σελ. 270 |
| 4. Ευθύνη ΟΑ από το ενημερωτικό δελτίο: χαρακτηριστικά και συνισταμένες | Σελ. 272 |
| 4.1. Χαρακτηριστικά | Σελ. 272 |
| 4.2. Παράνομο και υπαιτιότητα | Σελ. 273 |
| 4.3. Αιτιώδης συνάφεια | Σελ. 276 |
| 4.4. 'Αρθρο 35α CRA III vs. άρθρο 25 Ν 3401/2005: συγκριτική αποτίμηση | Σελ. 278 |
| IV. Ο ΟΑ «οιονεί ανάδοχος» στη δημόσια διάθεση χρηματοπιστωτικών μέσων; | Σελ. 279 |
| 1. Γενικά | Σελ. 279 |
| 2. Κοινές ιδιότητες και δογματική βάση ευθύνης έναντι τρίτων | Σελ. 280 |
| 3. Η διάκριση: εύρος λειτουργίας «πυλωρού» και θέση στην κεφαλαιαγορά | Σελ. 281 |
| V. Ο ΟΑ αδικοπρακτών στην πρωτογενή και δευτερογενή αγορά χρηματοπιστωτικών μέσων | Σελ. 283 |
| 1. Το παράνομο | Σελ. 284 |
| 2. Η υπαιτιότητα | Σελ. 290 |
| 3. Η αιτιώδης συνάφεια | Σελ. 291 |
| 4. Οι απαλλακτικές ρήτρες | Σελ. 295 |
| 5. Ευθύνη περισσοτέρων | Σελ. 298 |
| 6. Εφαρμοστέο δίκαιο, δωσιδικία | Σελ. 301 |
| VI. Ο ΟΑ ως παρέχων υπηρεσίες σε «καταναλωτές» επενδυτές | Σελ. 302 |
| 1. Συρροή με τις λοιπές μορφές ευθύνης των ΟΑ | Σελ. 302 |
| 2. Ο επενδυτής σε αξιολογηθέντα χρηματοπιστωτικά μέσα ως καταναλωτής | Σελ. 303 |
| 3. Παράνομο και υπαιτιότητα | Σελ. 305 |
| 4. Τα οφέλη της επίκλησης του άρθρου 8 Ν 2251/1994 | Σελ. 306 |
| ΣΤ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ | Σελ. 306 |
| ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΕΠΙΜΕΤΡΟ
| |
| 309 | |
| ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
| |
| I. CREDIT RATING AGENCY REFORM ACT OF 2006 (CRARA) | Σελ. 315 |
| II. TITLE IX, SUBTITLE C OF THE DODD-FRANK WALL STREET REFORM AND CONSUMER PROTECTION ACT | Σελ. 329 |
| III. SECTION 15E OF THE SECURITIES EXCHANGE ACT OF 1934 (ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ CRARA ΚΑΙ ΤΗΝ DODD-FRANK ACT 2010) | Σελ. 349 |
| IV. SECURITIES EXCHANGE ACT OF 1934, RULES 17g-1 - 17g-7 | Σελ. 369 |
| ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 383 |
| ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 415 |
