| |
Σημείωμα στην τρίτη έκδοση | Σελ. VII |
Σημείωμα στη δεύτερη έκδοση | Σελ. VII |
Πρόλογος της αναθεωρημένης εκδόσεως | Σελ. VII |
Πρόλογος της πρώτης εκδόσεως του βιβλίου «Διεθνές Δίκαιο» | Σελ. VIII |
ΒΑΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ | Σελ. XXXVII |
ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ
(ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ) ΕΠΙΛΟΓΗ | Σελ. XL |
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ TOY ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ
ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ | Σελ. XLII |
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ | Σελ. XLIII |
ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ TOY ΚΛΑΔΟΥ | Σελ. XLV |
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ | |
ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ | |
ΤΜΗΜΑ Ι | |
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ | |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι | |
ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ | |
Το διεθνές δίκαιο | Σελ. 4 |
Κωδικοποίηση του διεθνούς δικαίου και προοδευτική εξέλιξη | Σελ. 4 |
Η διεθνής κοινότητα | Σελ. 6 |
Διαμόρφωση του διεθνούς δικαίου | Σελ. 7 |
Θεωρητικές ενατενίσεις από την Αναγέννηση (17ος αιώνας) | Σελ. 7 |
Συνάρτηση προς συγκεκριμένες πολιτικές μεταβολές από την Αναγέννηση
ως τις αρχές του 20ού αιώνα | Σελ. 9 |
Θεμελιακή αλλαγή με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918) | Σελ. 10 |
Πολιτικές ρήξεις που επηρέασαν το διεθνές δίκαιο | Σελ. 11 |
Σύνοψη των φάσεων εξελίξεως του διεθνούς δικαίου | Σελ. 13 |
Σύγχρονος ρόλος του διεθνούς δικαίου | Σελ. 14 |
Αβροφροσύνη και δίκαιο | Σελ. 15 |
Ποικιλία νομικής εντάσεως των διεθνών κανόνων | Σελ. 16 |
Επιτεύγματα και ανατροπές στο ζήτημα της απαγορεύσεως χρήσεως βίας
(βλ. Μέρος Τέταρτο, Τμήμα ΙΙ, Κεφ. Ι και ΙΙ ) | Σελ. 16 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΙ | |
ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ «ΧΡΗΣΤΕΣ»
ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ | |
Γενικά | Σελ. 19 |
§1. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΩΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ | Σελ. 21 |
Κυριαρχία του κράτους (State Sovereignty) | Σελ. 21 |
Κράτος και Δημοκρατία | Σελ. 23 |
Κράτος και παγκοσμιοποίηση (globalization) | Σελ. 24 |
Ανεξαρτησία του κράτους (State Independence) | Σελ. 25 |
Αρχή της ισότητας μεταξύ των κρατών | Σελ. 26 |
Αυτοδιάθεση των λαών | Σελ. 26 |
§2. ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ (βλ. αναλυτικά το Μέρος Τέταρτο, Τμήμα Ι,
Κεφάλαια Ι-ΙΙΙ) | Σελ. 29 |
§3. ΤΑ ΑΤΟΜΑ, ΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ | Σελ. 30 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IIΙ | |
ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ | |
Γενικά | Σελ. 34 |
Δυαδισμός και μονισμός | Σελ. 35 |
Α. Δυαδισμός ή δυϊσμός (dualism) | Σελ. 35 |
Β. Μονισμός (monism) | Σελ. 36 |
Διεθνής νομολογία | Σελ. 37 |
Α. Σχέσεις διεθνούς και εσωτερικού δικαίου από την άποψη του διεθνούς δικαίου.
Υποχρέωση των κρατών να συμμορφώνονται προς τα διεθνή νόμιμα
ανεξαρτήτως δεσμεύσεων του εσωτερικού δικαίου | Σελ. 37 |
Σχέσεις διεθνούς και εσωτερικού δικαίου κατά το Σύνταγμα της Ελλάδος
του 1975/1986/2001 | Σελ. 40 |
| |
Α. Άμεσες διατάξεις στο Σύνταγμα της Ελλάδος | Σελ. 41 |
Β. Έμμεσες διατάξεις στο Σύνταγμα | Σελ. 48 |
ΤΜΗΜΑ ΙΙ | |
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ (ΠΗΓΕΣ) | |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι | |
Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΗΓΩΝ | |
Γενικά | Σελ. 49 |
Η σημασία της νομολογίας των διεθνών δικαστηρίων | Σελ. 51 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΙ | |
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΘΙΜΟ | |
§1. ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΘΙΜΟΥ | Σελ. 52 |
Ορισμός | Σελ. 52 |
Θέση του εθίμου στο διεθνές δίκαιο | Σελ. 53 |
Θεωρητική θεμελίωση της υποχρεωτικότητας του εθίμου | Σελ. 53 |
Διαμόρφωση του διεθνούς εθίμου | Σελ. 54 |
Α. Πρακτική | Σελ. 54 |
Β. Νομική πεποίθηση | Σελ. 57 |
Διαπίστωση, απόδειξη του διεθνούς εθίμου | Σελ. 60 |
Γενικό και περιφερειακό ή τοπικό έθιμο | Σελ. 60 |
Ο επίμονος αντιρρησίας (Persistent Objector) | Σελ. 62 |
§2. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΘΙΜΟΥ | Σελ. 64 |
Παράλληλη ισχύς διεθνούς εθιμικού και συμβατικού κανόνα | Σελ. 64 |
Ρόλος των διεθνών Οργανισμών στη διαμόρφωση και τη διαπίστωση
του εθίμου | Σελ. 65 |
Α. Διαμόρφωση από την πρακτική των οργάνων των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 66 |
Β. Διαπίστωση και διαμόρφωση από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 66 |
Έθιμο μέσα από κωδικοποιητική συνθήκη: τρεις περιπτώσεις | Σελ. 66 |
Κατάργηση του εθίμου από έλλειψη λειτουργικότητας | Σελ. 67 |
Έθιμο και σύγχρονες αντιλήψεις | Σελ. 68 |
Έθιμο που παράγεται και ισχύει από και για τη λειτουργία των διεθνών
Οργανισμών | Σελ. 69 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ | |
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ Ή ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ (International Treaties, Conventions) | |
§1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ | Σελ. 70 |
Καταλυτικός ρόλος των διεθνών συνθηκών | Σελ. 70 |
Κωδικοποίηση του δικαίου που διέπει τις συνθήκες | Σελ. 71 |
Ορισμός | Σελ. 72 |
Τύποι διεθνών συνθηκών | Σελ. 75 |
§2. ΣΥΝΑΨΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ | Σελ. 76 |
Έννοια | Σελ. 76 |
Διαπραγμάτευση (Negotiation) στο γενικό πλαίσιο της διπλωματίας και
ειδικότερα για τη σύναψη διεθνών συνθηκών | Σελ. 76 |
Α. Γενικά περί της διαπραγματεύσεως | Σελ. 77 |
Β. Τεχνικά ζητήματα της διαπραγματεύσεως | Σελ. 77 |
Γ. Πολυμερής διαπραγμάτευση | Σελ. 78 |
Υπογραφή (Signature) συνέπειες | Σελ. 80 |
Επικύρωση (Ratification) | Σελ. 81 |
Συστήματα επικυρώσεως | Σελ. 82 |
Έναρξη ισχύος (Entry into Force) | Σελ. 84 |
Προσχώρηση. Ανοικτές και κλειστές συνθήκες | Σελ. 84 |
Πρωτοκόλληση και δημοσίευση (Registration-Publication) | Σελ. 85 |
§3. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΨΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΚΑΤΑ
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ | Σελ. 86 |
Αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Συγκατάθεση της Βουλής | Σελ. 86 |
Πότε είναι απαραίτητη η συγκατάθεση της Βουλής | Σελ. 87 |
Μυστικές και φανερές συνθήκες | Σελ. 88 |
Έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικώς επειγούσης και απροβλέπτου ανάγκης.
Το άρθρο 44 παρ. 1 Συντ. | Σελ. 89 |
Σύνθεση της Βουλής και πλειοψηφίες για τη συγκατάθεση | Σελ. 89 |
Συγκατάθεση της Βουλής για τη διέλευση ή παραμονή ξένης
στρατιωτικής δυνάμεως | Σελ. 90 |
§4. ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΑΠΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΜΟΡΦΗΣ (Accords en forme
simplifiée, Treaties in Simplified Form) | Σελ. 92 |
Δικαιολογητικοί λόγοι | Σελ. 92 |
Αντικείμενο των συμφωνιών απλοποιημένης μορφής | Σελ. 93 |
Αρμοδιότητα συνάψεως κατά το εσωτερικό δίκαιο | Σελ. 93 |
Ελληνική πρακτική: Άρθρο 36 παρ. 4 του Συντάγματος 1975/1986/2001 | Σελ. 93 |
§5. ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ | Σελ. 95 |
Η ένταξη του εθιμικού διεθνούς δικαίου | Σελ. 95 |
Α. Τρόπος εντάξεως | Σελ. 95 |
Β. Άρση αμφισβητήσεων ως προς το περιεχόμενο του εθιμικού διεθνούς δικαίου.
Αρμοδιότητα του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (άρθρ. 100 Συντ.) | Σελ. 96 |
Η ένταξη του διεθνούς συμβατικού δικαίου | Σελ. 96 |
Α. Οι έννοιες κύρωση και δημοσίευση | Σελ. 96 |
Β. Δικαιολογητικές βάσεις της διαδικασίας της κυρώσεως | Σελ. 97 |
Γ. Φύση του συμβατικού κανόνα που εντάσσεται στο εσωτερικό δίκαιο | Σελ. 98 |
Κύρωση των συνθηκών κατά το ελληνικό δίκαιο | Σελ. 99 |
Ένταξη στο εσωτερικό δίκαιο υποχρεωτικών πράξεων των διεθνών
Οργανισμών (πλην των πράξεων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως) | Σελ. 100 |
Πραγμάτωση με τη δημοσίευση στο εσωτερικό του κράτους | Σελ. 101 |
§6. ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ (RESERVATIONS) | Σελ. 102 |
Περιεχόμενο και δικαιολόγηση του θεσμού των επιφυλάξεων | Σελ. 102 |
Θέση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης πριν από την κωδικοποίηση
του 1969 | Σελ. 103 |
Τι ισχύει σήμερα με τη Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών (1969) | Σελ. 103 |
Ειδικότερα ζητήματα στις σχέσεις μεταξύ των συμβαλλομένων | Σελ. 104 |
Έλεγχος νομιμότητας των επιφυλάξεων | Σελ. 105 |
Τρόποι διατυπώσεως επιφυλάξεων | Σελ. 106 |
Ερμηνευτικές δηλώσεις | Σελ. 106 |
Επιφύλαξη σε διάταξη που αποκρυσταλλώνει έθιμο | Σελ. 107 |
Αρμόδιο όργανο και ελληνική πρακτική στο θέμα των επιφυλάξεων | Σελ. 107 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV | |
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ | |
§1. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΜΕΡΩΝ | Σελ. 109 |
Ο υποχρεωτικός χαρακτήρας των συνθηκών. Ο θεμελιώδης κανόνας pacta
sunt servanda | Σελ. 109 |
Η αρχή της αμοιβαιότητας | Σελ. 110 |
Α. Γενικά | Σελ. 110 |
Β. Αμοιβαιότητα κατά το ελληνικό Σύνταγμα | Σελ. 111 |
Γ. Διαπίστωση υπάρξεως αμοιβαιότητας | Σελ. 112 |
Δ. Αμοιβαιότητα ως προς τους αλλοδαπούς | Σελ. 113 |
Ε. Αμοιβαιότητα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως | Σελ. 114 |
Διατάξεις αυτοδύναμης εφαρμογής (Self-Executing Provisions) | Σελ. 114 |
Α. Γενικά | Σελ. 114 |
Β. Προέλευση | Σελ. 115 |
Γ. Αναζήτηση κριτηρίων | Σελ. 116 |
Δ. Διατάξεις αυτοδύναμης εφαρμογής και Ευρωπαϊκή Ένωση | Σελ. 117 |
§2. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΤΡΙΤΟΥΣ | Σελ. 118 |
Ο κανόνας | Σελ. 118 |
Οι εξαιρέσεις | Σελ. 119 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V | |
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ | |
Ποιος ερμηνεύει | Σελ. 121 |
Τρεις κύριες μέθοδοι ερμηνείας | Σελ. 123 |
Θέσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στο ζήτημα της ερμηνείας | Σελ. 123 |
Η ερμηνεία κατά τη Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών (1969) | Σελ. 124 |
Α. Καλή πίστη, συνήθης έννοια των όρων υπό το φως του αντικειμένου και
του σκοπού της συνθήκης (άρθρο 31) | Σελ. 124 |
Β. Τα συμφραζόμενα | Σελ. 125 |
Γ. Αντικείμενο | Σελ. 126 |
Δ. Ζητήματα διαχρονικού δικαίου | Σελ. 126 |
Συμπληρωματικά μέσα ερμηνείας. Προπαρασκευαστικές εργασίες
(travaux préparatoires) (άρθρο 32 Συμβάσεως Βιέννης 1969) | Σελ. 128 |
Θεωρία του σαφούς κειμένου | Σελ. 129 |
Αυθεντικό κείμενο της συνθήκης. Γλώσσα (άρθρο 33 Συμβάσεως Βιέννης 1969) | Σελ. 129 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI | |
ΛΗΞΗ Ή ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΙΣΧΥΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ | |
Γενικά | Σελ. 132 |
Συναινετική κατάργηση των συνθηκών (άρθρο 54 Συμβάσεως της Βιέννης
του 1969) | Σελ. 132 |
Σιωπηρή κατάργηση, αναστολή εφαρμογής | Σελ. 133 |
Καταγγελία των συνθηκών | Σελ. 133 |
Επέλευση εξωτερικών γεγονότων: Συνέπειες του πολέμου (διεθνούς ένοπλης
συρράξεως) στην ισχύ των συνθηκών | Σελ. 135 |
Ένοπλη σύρραξη | Σελ. 135 |
Α. Διμερείς συνθήκες | Σελ. 135 |
Β. Πολυμερείς συνθήκες | Σελ. 135 |
Γ. Εξαιρέσεις | Σελ. 135 |
Λήξη ή αναστολή εφαρμογής των συνθηκών που γίνεται από αδυναμία
εκτελέσεως | Σελ. 136 |
Ένσταση της μη εκπληρώσεως της παροχής (objectio non adimpleti contractus) | Σελ. 136 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII | |
ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ, ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΚΥΡΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ | |
§1. ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΚΑΙ ΡΙΖΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ (ο όρος
rebus sic stantibus) Άρθρο 62 Συμβάσεως Βιέννης 1969 | Σελ. 139 |
To ζήτημα | Σελ. 139 |
Διεθνής πρακτική | Σελ. 139 |
Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών 1969 (άρθρο 62) | Σελ. 141 |
Α. Διαμόρφωση του άρθρου 62 και λειτουργία | Σελ. 141 |
Β. Προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 62 | Σελ. 141 |
Γ. Πότε δεν επιτρέπεται επίκληση ριζικής μεταβολής | Σελ. 142 |
§2. ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ (άρθρα 39-41 Συμβάσεως Βιέννης 1969) | Σελ. 144 |
Γενικά | Σελ. 144 |
Διμερείς και πολυμερείς συνθήκες | Σελ. 144 |
Παρέμβαση διεθνών Συνδιασκέψεων ή Οργανισμών στις διαδικασίες
αναθεωρήσεως και αναθεώρηση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 146 |
§3. ΛΟΓΟΙ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ (άρθρα 46-51 Συμβάσεως
Βιέννης 1969) | Σελ. 148 |
Γενικά | Σελ. 148 |
Πλάνη (άρθρο 48 Συμβάσεως Βιέννης 1969) | Σελ. 148 |
Απάτη (άρθρο 49 Συμβάσεως Βιέννης 1969) | Σελ. 149 |
Δωροδοκία (άρθρο 50 Συμβάσεως Βιέννης 1969) | Σελ. 149 |
Χρήση βίας (άρθρα 51-52 Συμβάσεως Βιέννης 1969) | Σελ. 150 |
| |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII | |
ΟΙ «ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ» | Σελ. 151 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IX | |
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΝΟΜΙΚΩΣ ΜΗ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ «Συμφωνίες
καθαρώς πολιτικές μη δεσμευτικές» (Non-Binding Agreements)
«Μνημόνια συννενοήσεως/κατανοήσεως» (Memoranda of Understanding)
και «Συμφωνίες κυρίων» (Gentleman’s Agreements) | |
«Συμφωνίες καθαρώς πολιτικές» (Accords purement politiques)
ή «Συμφωνίες μη δεσμευτικές» (Non-Binding Agreements) | Σελ. 154 |
«Μνημόνια συνεννοήσεως/κατανοήσεως» (Memoranda of Understanding - MOU) | Σελ. 155 |
«Συμφωνίες κυρίων» (Gentleman’s Agreements) | Σελ. 156 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ X | |
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ | |
§1. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ,
ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ (JUS COGENS) ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ERGA OMNES | Σελ. 158 |
Γενικά | Σελ. 158 |
Το πρόβλημα του αναγκαστικού δικαίου (jus cogens ή ius cogens) | Σελ. 159 |
Προτάσεις της Επιτροπής του Διεθνούς Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών (1965-1969) | Σελ. 160 |
Η Σύμβαση της Βιέννης περί των συνθηκών (1969) και το jus cogens | Σελ. 160 |
Θέσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (1970, 1995, 1996, 2006, 2007) | Σελ. 162 |
Κανόνες αναγκαστικού δικαίου (jus cogens) και υποχρεώσεις και δικαιώματα
erga omnes (έναντι πάντων) | Σελ. 163 |
§2. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ «ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ»
ΚΑΙ «ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ» | Σελ. 165 |
«Αρχές» και «κανόνες» του διεθνούς δικαίου | Σελ. 165 |
Τα άρθρα 2 παρ. 2 και 28 παρ. 1 του Συντάγματος ως προς τo υπό κρίση ζήτημα | Σελ. 166 |
Επικουρικά μέσα για τη διαμόρφωση και διαπίστωση του διεθνούς δικαίου | Σελ. 167 |
A. Οι διεθνείς δικαστικές αποφάσεις | Σελ. 167 |
B. Η επιστήμη του διεθνούς δικαίου | Σελ. 168 |
§4. Ο ΝΟΜΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ | Σελ. 170 |
Πράξεις απαραίτητες για τη λειτουργία των διεθνών Οργανισμών | Σελ. 170 |
Κατάταξη πράξεων ανάλογα με τις νομικές τους συνέπειες | Σελ. 171 |
Υπέρβαση προς τη νομικοποίηση (juridisation κατά τον P. Weil) | Σελ. 174 |
§5. Το πρoβλημα του Soft Law | Σελ. 176 |
§6. ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ | Σελ. 178 |
Μονομερείς δικαιοπραξίες των κρατών (Unilateral Acts of States) | Σελ. 178 |
Η επιείκεια ή ευθυδικία (Equity) ως παράγοντας ολοκληρώσεως
του διεθνούς δικαίου | Σελ. 179 |
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ | |
ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ | |
ΤΜΗΜΑ Ι | |
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ. ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ | |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ I | |
ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ
ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ | |
§1. ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ | Σελ. 184 |
Απόπειρες ορισμού του κράτους από το διεθνές δίκαιο | Σελ. 184 |
Ο Λαός | Σελ. 186 |
Το έδαφος (territorium, territory, territoire) | Σελ. 187 |
Η αυθυπόστατη πολιτική εξουσία | Σελ. 189 |
§2. Η ΕΔΑΦΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ | Σελ. 191 |
Η εδαφική κυριαρχία (Territorial Sovereignty, souveraineté territoriale) | Σελ. 191 |
Η εδαφική ακεραιότητα (Territorial Integrity, intégrité territoriale) | Σελ. 191 |
Τα σύνορα | Σελ. 192 |
Το απαραβίαστο των συνόρων | Σελ. 193 |
Η αρχή uti possidetis juris | Σελ. 194 |
§3. Η ΝΟΜΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΣ
ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ | Σελ. 196 |
Θεωρία της ιδιοκτησίας της πολιτικής εξουσίας | Σελ. 196 |
Θεωρία της εκφράσεως της πολιτικής εξουσίας | Σελ. 197 |
Θεωρία των αρμοδιοτήτων της πολιτικής εξουσίας | Σελ. 197 |
Έδαφος (Territory) και χώρος (Space) | Σελ. 198 |
§4. ΤΡΟΠΟΙ ΚΤΗΣΕΩΣ ΕΔΑΦΟΥΣ | Σελ. 199 |
Αντιμετώπιση των προβλημάτων από τη θεωρία και την πρακτική | Σελ. 199 |
Ειδικότερα ως προς τους τρόπους κτήσεως | Σελ. 200 |
Αρμοδιότητα για την κτήση εδάφους | Σελ. 201 |
Νομολογιακές θέσεις σε εδαφικά ζητήματα | Σελ. 201 |
Κτητική παραγραφή | Σελ. 208 |
Εδαφικές διεκδικήσεις στις πολικές ζώνες | Σελ. 208 |
Α. Αρκτική | Σελ. 208 |
Β. Ανταρκτική | Σελ. 209 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ | |
ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ | |
Το κράτος του Βατικανού | Σελ. 211 |
Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα | Σελ. 212 |
Συγκυριαρχία (Codominium) | Σελ. 213 |
Καθεστώς εντολών (Mandates) | Σελ. 213 |
Καθεστώς Κηδεμονίας (Trusteeship) | Σελ. 214 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ | |
ΟΡΙΑ ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ | |
§1. ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΒΛΑΠΤΟΝΤΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΡΙΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ | Σελ. 216 |
§2. ΑΛΛΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ | Σελ. 217 |
Διεθνείς δουλείες (International Servitudes) | Σελ. 217 |
Εδάφη υπό εκμίσθωση (Lease) | Σελ. 217 |
Αποστρατιωτικοποίηση (Demilitarization) | Σελ. 218 |
Στρατιωτικές βάσεις σε ξένο έδαφος | Σελ. 221 |
Στρατιωτικές Δυνάμεις του NATO | Σελ. 222 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV | |
ΧΩΡΟΙ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΗ Η ΑΝΑΦΟΡΑ
ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ | |
Χώροι που αποτελούν «κοινό κτήμα της ανθρωπότητας» (Common
Heritage of Mankind) και «πάνδημοι χώροι» (Global Commons) | Σελ. 224 |
Κοινό κτήμα της ανθρωπότητας (Common Heritage of Mankind) | Σελ. 224 |
Οι πάνδημοι χώροι (Global Commons) | Σελ. 225 |
Εδάφη υπό τη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 226 |
Α. Παραδείγματα διοικήσεως εδαφών απευθείας από τα Ηνωμένα Έθνη | Σελ. 226 |
Β. Νομική βάση και φύση των αρμοδιοτήτων διοικήσεως εδαφών από τα Ηνωμένα Έθνη | Σελ. 227 |
TMHMA II | |
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ | |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ I | |
ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ | |
Τέσσερις αιώνες εθιμικού δικαίου | Σελ. 231 |
Πρώτη και Δεύτερη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τo δίκαιο
της θάλασσας (1958, 1960). Οι τέσσερις Συμβάσεις του 1958 | Σελ. 232 |
Η Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας
(1973-1982). Η νέα Σύμβαση του 1982 των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο
της θάλασσας | Σελ. 233 |
Εξελίξεις μετά την υιοθέτηση της Συμβάσεως ΔΘ 1982 | Σελ. 234 |
Σχέση προς άλλες Συμβάσεις και νέα έξοδος προς τo έθιμο | Σελ. 235 |
Επικύρωση της Συμβάσεως ΔΘ 1982 από την Ελλάδα | Σελ. 235 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II | |
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ | |
§1. ΓΕΝΙΚΑ | Σελ. 237 |
Ορισμός | Σελ. 237 |
Δράση διεθνών Οργανισμών και ιδίως του Διεθνούς Ναυτιλιακού
Οργανισμού (ΙΜΟ) | Σελ. 238 |
Θαλάσσιες ζώνες | Σελ. 239 |
§2. Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΗΣ (User): ΤΟ ΠΛΟΙΟ | Σελ. 240 |
Ορισμός του πλοίου | Σελ. 240 |
Ιθαγένεια του πλοίου (Nationality of the Ship) | Σελ. 241 |
Απονομή της ιθαγένειας του πλοίου κατά το ελληνικό δίκαιο | Σελ. 241 |
Αποτελέσματα της ιθαγένειας: Ρόλος του κράτους της σημαίας (Flag State) | Σελ. 242 |
Γνήσιος δεσμός (Genuine Link) | Σελ. 243 |
Πλοία «ανοικτού νηολογίου», «σημαίες ευκαιρίας» (Ships of Open
Registry, Flags of Convenience / pavillons de complaisance) | Σελ. 244 |
Διάκριση των πλοίων σε δημόσια και ιδιωτικά | Σελ. 244 |
Α. Πολεμικά πλοία | Σελ. 245 |
Β. Άλλα κρατικά πλοία | Σελ. 245 |
Γ. Πλοία περικλείστων και γεωγραφικώς μειονεκτούντων κρατών (Land-locked
and Geographically Disadvantaged States) | Σελ. 246 |
Δ. Πλοία διεθνών Οργανισμών | Σελ. 246 |
Καθεστώς των ξένων πλοίων στους λιμένες | Σελ. 247 |
Καθεστώς στους λιμένες των ξένων πολεμικών ή πλοίων που ασκούν
δημόσια εξουσία | Σελ. 248 |
Η ενίσχυση του κράτους του λιμένος και οι διαδικασίες του
Port-State Control - Ελέγχου από το κράτος του λιμένος | Σελ. 249 |
To Memorandum of Understanding on Port State Control (Μνημόνιο
συνεργασίας/κατανοήσεως των λιμενικών Αρχών) των Παρισίων (1982) | Σελ. 250 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ | |
ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΠΛΗΡΟΥΣ Ή ΑΥΞΗΜΕΝΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ | |
§1. ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ (Internal Waters, eaux intérieures, Innere Gewässer) | Σελ. 251 |
§2. Η ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ (Territorial Sea, mer territoriale, Küstenmeer) | Σελ. 254 |
Κυριαρχία του παρακτίου κράτους στην αιγιαλίτιδα ζώνη | Σελ. 254 |
Χάραξη ορίων της αιγιαλίτιδας ζώνης | Σελ. 255 |
Α. Πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης | Σελ. 255 |
Β. Γραμμές βάσεως για τη μέτρηση της αιγιαλίτιδας ζώνης (εσωτερικά όρια).
Φυσική γραμμή βάσεως και ευθείες γραμμές βάσεως | Σελ. 256 |
Γ. Εξωτερικά όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης | Σελ. 258 |
Δ. Αγκυροβόλια και λιμενικά έργα (άρθρα 11-12 Σύμβαση ΔΘ 1982) | Σελ. 259 |
Ε. Αβαθή και φάροι (άρθρα 6,13 Σύμβαση ΔΘ 1982) | Σελ. 259 |
Κόλποι | Σελ. 259 |
Α. Έννοια του κόλπου κατά το διεθνές δίκαιο | Σελ. 260 |
Β. Ιστορικοί κόλποι | Σελ. 261 |
§3. ΝΗΣΙΑ | Σελ. 262 |
Φυσικά νησιά | Σελ. 262 |
Α. Απόπειρες σε βάρος της πληρότητας και της αυτοτέλειας των νησιών | Σελ. 262 |
Β. Εξαίρεση ως προς την πληρότητα δικαιωμάτων των νησιών | Σελ. 263 |
Τεχνητά νησιά (Πλωτές Νησίδες) | Σελ. 264 |
§4. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΒΛΑΒΟΥΣ ΔΙΕΛΕΥΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ
ΖΩΝΗ (Innocent Passage, passage inoffensif, Friedliche Durchfahrt)
(άρθρα 17-28, 45, 52 Συμβάσεως ΔΘ 1982) | Σελ. 265 |
Γενικά | Σελ. 265 |
Περιεχόμενο της αβλαβούς διελεύσεως | Σελ. 266 |
Το πρόβλημα των πολεμικών πλοίων σε αβλαβή διέλευση | Σελ. 267 |
Υποχρεώσεις και δικαιώματα του παρακτίου κράτους για την εξασφάλιση
της αβλαβούς διελεύσεως | Σελ. 268 |
Δικαιοδοσία του παρακτίου κράτους στα ξένα πλοία που διέρχονται
σε αβλαβή διέλευση από ή στην αιγιαλίτιδα ζώνη | Σελ. 268 |
§5. ΣΥΝΟΡΕΥΟΥΣΑ ΖΩΝΗ (Contiguous Zone, zone contiguë, Anschlußzone) | Σελ. 271 |
Έννοια | Σελ. 271 |
Αρμοδιότητες του παρακτίου κράτους | Σελ. 272 |
Πλάτος της συνορεύουσας ζώνης | Σελ. 273 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV | |
ΔΙΕΘΝΗ ΣΤΕΝΑ (άρθρα 34-36 Συμβάσεως ΔΘ 1982) | |
Ορισμός και νομικό καθεστώς | Σελ. 274 |
Η Υπόθεση του Στενού της Κέρκυρας στο ΔΔΧ (1949) | Σελ. 276 |
Νέο Καθεστώς. «Ελεύθερη διέλευση» ή «πλους διελεύσεως» (Transit Passage)
[Άρθρα 37-44 Συμβάσεως ΔΘ 1982] | Σελ. 277 |
Ειδικά καθεστώτα διεθνών στενών | Σελ. 278 |
Α. Τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων | Σελ. 278 |
Β. Άλλα στενά | Σελ. 280 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V | |
Η ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ (High Seas, Haute mer, Hohe See)
[Άρθρα 86-115 και 116-120 Συμβάσεως ΔΘ 1982] | |
§1. ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ | Σελ. 281 |
Ορισμός | Σελ. 281 |
Ιστορική εξέλιξη | Σελ. 282 |
Νομική φύση | Σελ. 283 |
Ελευθερίες της ανοικτής θάλασσας | Σελ. 283 |
Α. Σύμβαση του 1958 | Σελ. 284 |
Β. Νέο δίκαιο 1982 | Σελ. 284 |
Τα πλοία στην ανοικτή θάλασσα: Ο κανόνας | Σελ. 285 |
Τοποθέτηση υποβρυχίων καλωδίων και σωληναγωγών στην ανοικτή θάλασσα | Σελ. 286 |
Έκτακτες περιπτώσεις. Σύγκρουση πλοίων στην ανοικτή θάλασσα | Σελ. 286 |
§2. ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ | Σελ. 288 |
Περιπτώσεις επεμβάσεως πολεμικού σε ξένο εμπορικό στην ανοικτή θάλασσα | Σελ. 288 |
Το γενικό νομικό πλαίσιο περί επεμβάσεως στην ανοικτή θάλασσα | Σελ. 288 |
Έλεγχος σημαίας | Σελ. 289 |
Νηοψία | Σελ. 290 |
Πειρατεία (άρθρα 100-107 Συμβάσεως ΔΘ 1982) | Σελ. 290 |
Α. Ορισμός | Σελ. 291 |
Β. Ένα φαινόμενο διαχρονικό: Πειρατεία και ένοπλη ληστεία κατά πλοίου | Σελ. 291 |
Γ. Διεθνής συνεργασία και διεθνής ποινική δικαιοδοσία για την καταστολή της
πειρατείας και της ληστείας στη θάλασσα | Σελ. 292 |
Δ. Πειρατεία από πολεμικό ή άλλο δημόσιο πλοίο ή αεροσκάφος | Σελ. 292 |
Ε. Εξομοίωση προς πειρατεία πολεμικών πλοίων χωρίς σημαία | Σελ. 292 |
ΣΤ. Ποιες πράξεις βίας δεν αποτελούν πειρατεία | Σελ. 293 |
Ζ. Πειρατεία στις ακτές της Σομαλίας και δρομολόγηση διεθνούς συνεργασίας | Σελ. 293 |
Η Σύμβαση για την καταστολή παρανόμων πράξεων κατά της ασφαλείας
της θαλάσσιας ναυσιπλοΐας (1988) | Σελ. 294 |
Παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών δια θαλάσσης | Σελ. 295 |
Α. Τι αναφέρουν τα κείμενα | Σελ. 295 |
Β. Ανεπάρκεια ρυθμίσεων. Αμερικανική θεωρία των αποτελεσμάτων (Effects Theory) | Σελ. 295 |
Δουλεμπόριο | Σελ. 296 |
Το δικαίωμα συνεχούς καταδιώξεως (Hot Pursuit) | Σελ. 297 |
Α. Προϋποθέσεις συνεχούς καταδιώξεως | Σελ. 297 |
Έρευνα και διάσωση στην ανοικτή θάλασσα και διεθνής μετανάστευση | Σελ. 298 |
| |
TMHMA III | |
ΑΛΛΟΙ (ΝΕΟΤΕΡΟΙ) ΘΕΣΜΟΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ: ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (ΑΟΖ)
ΚΑΙ ΑΛΙΕΙΑ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΕ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ | |
Γενικά | Σελ. 301 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ I | |
Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ (άρθρα 76-85 Συμβάσεως ΔΘ 1982) (Continental
Shelf, plateau continental, Festlandsockel, piattaforma continentale) | |
Γενικά για την υφαλοκρηπίδα: Ιστορική διαδρομή | Σελ. 303 |
Γεωλογική διάκριση των υφάλων εκτάσεων (η νομική διάκριση διαφέρει
από τη γεωλογική) | Σελ. 304 |
Το πρόβλημα του νομικού ορισμού της υφαλοκρηπίδας | Σελ. 306 |
Νέος ορισμός ως προς τo πλάτος της υφαλοκρηπίδας κατά τη Σύμβαση
ΔΘ 1982 | Σελ. 307 |
Νομική θεμελίωση των δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους
στην υφαλοκρηπίδα | Σελ. 308 |
Δικαίωμα ipso facto και ab initio, συμφυές προς την κυριαρχία
του παρακτίου κράτους. Δικαιολογητική βάση | Σελ. 309 |
Νομική φύση των δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους.
Τα κυριαρχικά δικαιώματα (Sovereign Rights) του παρακτίου κράτους
στην υφαλοκρηπίδα | Σελ. 310 |
Περιεχόμενο των δικαιωμάτων του παρακτίου κράτους στην υφαλοκρηπίδα | Σελ. 311 |
Α. Όχι μόνο «ορυκτός πλούτος» (Mineral Resources), αλλά «φυσικοί πόροι»
(Natural Resources) | Σελ. 311 |
Β. Ποιους πόρους καλύπτουν ειδικότερα τα κυριαρχικά δικαιώματα | Σελ. 312 |
Το σκεπτικό της αποφάσεως του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για την
υφαλοκρηπίδα της Βόρειας Θάλασσας (1969) σχετικά με τους νομικούς
τίτλους και τα δικαιώματα του παρακτίου κράτους | Σελ. 313 |
| |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II | |
Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ - AOZ (Exclusive Economic
Zone, Zone économique exclusive, ausschließliche Wirtschaftszone)
[άρθρα 55-75 Συμβάσεως ΔΘ 1982] | |
Λόγοι θεσπίσεως της ΑΟΖ | Σελ. 314 |
Πλάτος της ΑΟΖ | Σελ. 315 |
Νομική Φύση της ΑΟΖ | Σελ. 315 |
Δικαιώματα του παρακτίου κράτους στην ΑΟΖ: «κυριαρχικά δικαιώματα»
και «δικαιοδοσία» | Σελ. 316 |
Δικαιώματα τρίτων κρατών στην ΑΟΖ | Σελ. 316 |
Δικαίωμα επεμβάσεως του παρακτίου κράτους στην ΑΟΖ | Σελ. 317 |
Υφαλοκρηπίδα και βυθός της ΑΟΖ | Σελ. 317 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ III | |
ΑΛΙΕΙΑ | |
Γενικά | Σελ. 319 |
Διεθνείς Συνθήκες για την αλιεία | Σελ. 321 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV | |
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ | |
Το καθεστώς κατά τις Συμβάσεις του 1958 | Σελ. 323 |
Το καθεστώς κατά τη Σύμβαση ΔΘ 1982 | Σελ. 323 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V | |
ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΙΚΑ ΚΡΑΤΗ | |
Το ζήτημα | Σελ. 325 |
Το νομικό καθεστώς | Σελ. 325 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI | |
Ο «ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΥΘΟΣ» («Περιοχή», Area, la Zone, das Gebiet) | |
«Περιοχή» (Area) βυθού πέρα από τα όρια της εθνικής δικαιοδοσίας (πέρα
των 200 ν.μ. και του εξωτερικού ορίου της υφαλοκρηπίδας) | Σελ. 327 |
Γιατί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον βυθό των ωκεανών; | Σελ. 328 |
Οι πρωτοπόροι επενδυτές (Pioneer Investors) και το παράλληλο σύστημα
(Parallel System) | Σελ. 329 |
Ορισμός και οριοθέτηση της «Περιοχής» (Area) | Σελ. 329 |
Νομικό καθεστώς της «Περιοχής» (Area) | Σελ. 330 |
Θεσμική διάρθρωση. Η Διεθνής Αρχή (Authority): Συνέλευση, Συμβούλιο,
Γραμματεία | Σελ. 330 |
Βασικοί κανόνες για την εκμετάλλευση: Η Επιχείρηση (Enterprise) | Σελ. 331 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII | |
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ | |
§1. ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ | Σελ. 333 |
Ορισμός | Σελ. 334 |
Διεθνή κείμενα που αναφέρονται στην προστασία του περιβάλλοντος | Σελ. 334 |
Συνδιασκέψεις στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον | Σελ. 335 |
Στοιχεία της διεθνούς νομολογίας | Σελ. 337 |
Βασικές αρχές και κανόνες διεθνούς προστασίας του περιβάλλοντος | Σελ. 339 |
§2. ΡΥΠΑΝΣΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ | Σελ. 341 |
Έννοια και περιεχόμενο | Σελ. 341 |
Διεθνή συμβατικά κείμενα | Σελ. 343 |
Ιδιωτικές συμφωνίες για την αντιμετώπιση της καταβολής της αποζημιώσεως | Σελ. 345 |
Η Σύμβαση των Βρυξελλών του 1969 «περί αστικής ευθύνης, συνεπεία ζημιών
εκ ρυπάνσεως πετρελαίου» | Σελ. 345 |
Εσωτερική νομοθεσία | Σελ. 346 |
Διατάξεις για την προστασία από τη ρύπανση στη Σύμβαση ΔΘ 1982 | Σελ. 347 |
Νέες θαλάσσιες ζώνες προστασίας του περιβάλλοντος στην Μεσόγειο | Σελ. 349 |
Καθιέρωση Ειδικά Προστατευομένων Περιοχών (SSPAs) | Σελ. 349 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VΙΙΙ | |
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ | |
Τυχαία ευρήματα, συστηματικές έρευνες και ανελκύσεις | Σελ. 351 |
Περιοχές ισχύος της εσωτερικής νομοθεσίας | Σελ. 353 |
Άλλες θαλάσσιες περιοχές με έντονη την πρόθεση διεθνούς ρυθμίσεως | Σελ. 354 |
Α. Στη Διεθνή «Περιοχή» (Area) | Σελ. 354 |
Β. Στη λεγόμενη «Αρχαιολογική ζώνη» | Σελ. 354 |
Η Σύμβαση της Unesco (2001) για την προστασία της υποθαλάσσιας
πολιτιστικής κληρονομιάς | Σελ. 355 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ | |
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΛΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ | |
Το γενικό καθεστώς επιλύσεως διαφορών κατά τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 357 |
Το σύστημα της Συμβάσεως ΔΘ 1982 (Μέρος XV) | Σελ. 358 |
Το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας (International Tribunal
for the Law of the Sea) κατά το Παράρτημα VI | Σελ. 358 |
Το Διαιτητικό Δικαστήριο (Arbitral Tribunal) Παραρτήματος VII | Σελ. 359 |
Ειδική διαιτησία (Special Arbitration) κατά το Παράρτημα VΙII | Σελ. 359 |
Εξαιρέσεις από τις διαδικασίες υποχρεωτικής αποφάνσεως των ως άνω
διεθνών οργάνων | Σελ. 359 |
Συνδιαλλαγή (Conciliation) | Σελ. 359 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ | |
ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΖΩΝΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΩΝ | |
Γενικά | Σελ. 360 |
Οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης μεταξύ γειτονικών κρατών | Σελ. 362 |
Οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και της
υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών: Κανείς δεν παίρνει όσα ζητά | Σελ. 363 |
Σημαντικές διεθνείς δικαστικές αποφάσεις περί οριοθετήσεως | Σελ. 364 |
Υπόθεση της υφαλοκρηπίδας της Βόρειας Θάλασσας (Γερμανία, Ολλανδία, Δανία)
North Sea Continental Shelf Cases. Απόφαση ΔΔΧ 1969 | Σελ. 364 |
Υπόθεση οριοθετήσεως του θαλασσίου συνόρου μεταξύ του Μπαγκλαντές και
της Μυανμάρ στον Κόλπο της Βεγγάλης. Απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαίου
της Θάλασσας - ITLOS, 2012 | Σελ. 366 |
Εδαφική Διαφορά και Θαλάσσια Οριοθέτηση (Νικαράγουα-Κολομβία), Απόφαση
του ΔΔΧ της 19ης Νοεμβρίου 2012 | Σελ. 366 |
Η υπόθεση των Αγγλο-νορμανδικών νησιών (Iles Anglo-Normandes, Channel Islands).
Απόφαση του ad hoc Διαιτητικού Δικαστηρίου της 30 Ιουνίου 1977 | Σελ. 367 |
Απόφαση της Επιτροπής Συνδιαλλαγής για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας
μεταξύ Ισλανδίας και του νορβηγικού νησιού Jan Mayen (1981) - Συνεκμετάλλευση | Σελ. 368 |
Υπόθεση της υφαλοκρηπίδας Τυνησίας και Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρία (ΔΔΧ 1982) | Σελ. 369 |
Διαφορά Υεμένης-Ερυθραίας (1996, 1999) Διαιτησία | Σελ. 370 |
Διαφορά Γαλλίας-Καναδά για τις θαλάσσιες ζώνες των νησιών Saint Pierre et Miquelon (Delimitation of Maritime Spaces Between Canada and France), Διαιτησία, 1992 | Σελ. 370 |
Υπόθεση περί της χερσαίας, νησιωτικής και θαλάσσιας διαφοράς μεταξύ Ονδούρας
και Ελ Σαλβαδόρ (Απόφαση ΔΔΧ 1992) | Σελ. 371 |
Οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και εδαφικά ζητήματα Κατάρ και Μπαχρέιν, ΔΔΧ (2001) | Σελ. 372 |
Οι χάρτες και η αξία τους | Σελ. 374 |
Διαφορά Ελλάδος-Τουρκίας ως προς την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, ΔΔΧ (1976-1978) | Σελ. 374 |
Θαλάσσια οριοθέτηση στη Μαύρη Θάλασσα μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας, ΔΔΧ (2009) | Σελ. 375 |
Εδαφική και θαλάσσια διαφορά μεταξύ Νικαράγουα και Ονδούρας στη Θάλασσα
της Καραϊβικής, ΔΔΧ (2007) | Σελ. 376 |
Διαφορά μεταξύ Γουιάνας και Σουρινάμ για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών,
Διαιτησία (2007) | Σελ. 376 |
Διαφορά μεταξύ Μπαρμπέιντος και Τρινιντάντ και Τομπάγκο για τη χάραξη ενιαίου
θαλασσίου συνόρου, Διαιτησία (2006) | Σελ. 377 |
Υπόθεση οριοθετήσεως μεταξύ Κόστα-Ρίκα και Νικαράγουα, ΔΔΧ (2018) | Σελ. 377 |
Υπόθεση αποζημιώσεως οφειλόμενης από την Νικαράγουα στην Κόστα-Ρίκα (ΔΔΧ 2018) | Σελ. 377 |
Υπόθεση οριοθετήσεως στον Ινδικό Ωκεανό (Σομαλία /Κένυα, ΔΔΧ (2017) | Σελ. 377 |
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ | |
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ | |
ΤΜΗΜΑ I | |
ΤΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ | |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι | |
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ | |
Γενικά | Σελ. 381 |
Ο Αρχηγός του κράτους | Σελ. 382 |
Ο Πρόεδρος της κυβερνήσεως | Σελ. 383 |
Εξαιρέσεις από την ασυλία και ετεροδικία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος
και εγκλήματα πολέμου | Σελ. 383 |
Εξόριστες συμμαχικές κυβερνήσεις | Σελ. 384 |
Ο Υπουργός των Εξωτερικών | Σελ. 384 |
Το Υπουργείο των Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) | Σελ. 385 |
Κωδικοποίηση του δικαίου που διέπει τις διπλωματικές σχέσεις | Σελ. 386 |
Ενεργητική και παθητική πρέσβευση | Σελ. 388 |
Η διπλωματική αποστολή και τα μέλη της | Σελ. 388 |
Μέγεθος της αποστολής | Σελ. 390 |
Μία παράδοξη ενέργεια: Οι λαϊκές επιτροπές της Λιβύης | Σελ. 390 |
Τα καθήκοντα των διπλωματικών αντιπροσώπων | Σελ. 391 |
Οι τάξεις των διπλωματικών αντιπροσώπων | Σελ. 391 |
Η διαπίστευση | Σελ. 392 |
Διέλευση μέσα από το έδαφος τρίτων κρατών (In transitu) | Σελ. 393 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ | |
ΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ | |
Δικαιολογητική βάση του προνομιακού καθεστώτος της διπλωματικής
αποστολής και των μελών της | Σελ. 395 |
Απαραβίαστο (Inviolability) των χώρων της διπλωματικής αποστολής | Σελ. 397 |
Αρχεία, έγγραφα, αλληλογραφία | Σελ. 399 |
Επικοινωνίες | Σελ. 399 |
Α. Ο διπλωματικός σάκος (στην Ελλάδα τον σάκο αποκαλούν επίσης
«διπλωματικό μάρσιπο») και ο διπλωματικός ταχυδρόμος | Σελ. 399 |
Β. Ελευθερία μετακινήσεως και κυκλοφορίας | Σελ. 400 |
Παραβιάσεις των χώρων της αποστολής | Σελ. 400 |
Η Υπόθεση «του διπλωματικού και προσωπικού της πρεσβείας των ΗΠΑ
στην Τεχεράνη» (ΔΔΧ, 1980) | Σελ. 401 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ | |
ΑΣΥΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ | |
Γενικά | Σελ. 403 |
Το απαραβίαστο του προσώπου | Σελ. 404 |
Η ετεροδικία των διπλωματικών αντιπροσώπων | Σελ. 406 |
Εξαιρέσεις από την ετεροδικία των διπλωματικών αντιπροσώπων | Σελ. 407 |
Ετεροδικία εκτελέσεως κατά των διπλωματικών αντιπροσώπων | Σελ. 408 |
Άρση της ετεροδικίας των διπλωματικών αντιπροσώπων | Σελ. 409 |
Λήξη της διπλωματικής αποστολής (άρθρα 43-44 Συμβάσεως Βιέννης 1961) | Σελ. 410 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV | |
ΟΙ ΠΡΟΞΕΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ | |
Γενικά | Σελ. 412 |
Η προξενική Aρχή | Σελ. 413 |
Το προσωπικό της προξενικής Aρχής | Σελ. 414 |
Αρμοδιότητες των προξενικών Αρχών | Σελ. 415 |
Ασυλίες και προνόμια των προξενικών Αρχών και των μελών τους | Σελ. 415 |
Δικαίωμα επικοινωνίας προξενικών Αρχών και πολιτών του κράτους αποστολής | Σελ. 417 |
ΤΜΗΜΑ II | |
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ | |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι | |
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ | |
Έννοια και περιεχόμενο | Σελ. 419 |
Αρμόδιο όργανο για την αναγνώριση | Σελ. 421 |
Τρόποι αναγνωρίσεως | Σελ. 422 |
Αναγνώριση de jure και αναγνώριση de facto | Σελ. 423 |
Αναγνώριση και Δημοκρατία | Σελ. 423 |
Αναγνώριση και παράνομη χρήση βίας | Σελ. 424 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ | |
Η ΕΤΕΡΟΔΙΚΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ | |
Γενικά | Σελ. 428 |
Προέλευση και δικαιολογητική βάση | Σελ. 428 |
Αναγνώριση και ετεροδικία κράτους | Σελ. 429 |
Εξελίξεις της ετεροδικίας κράτους | Σελ. 429 |
Απόλυτη και περιορισμένη ή σχετική ετεροδικία | Σελ. 431 |
Παραίτηση από την ετεροδικία κράτους | Σελ. 433 |
Η πρακτική των ελληνικών δικαστηρίων στο ζήτημα της ετεροδικίας κράτους | Σελ. 434 |
Η στάση των ελληνικών δικαστηρίων στην εξέλιξη της ετεροδικίας κράτους:
το πρόβλημα της άρσεως της ετεροδικίας για ευθύνη από παράνομες πράξεις
που αποδίδονται στο κράτος σε περίπτωση πολέμου | Σελ. 435 |
Ετεροδικία εκτελέσεως κατά ξένου κράτους | Σελ. 438 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IΙΙ | |
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ | |
Γενικά | Σελ. 440 |
Α. Η διεθνής ευθύνη κατά το διεθνές δίκαιο | Σελ. 440 |
Β. Η κωδικοποίηση του δικαίου της διεθνούς ευθύνης | Σελ. 441 |
Προϋποθέσεις στοιχειοθετήσεως της διεθνούς ευθύνης του κράτους | Σελ. 442 |
Α. Παραβίαση του διεθνούς δικαίου από το κράτος | Σελ. 442 |
Β. Καταλογισμός στο κράτος | Σελ. 444 |
Περιστάσεις που αίρουν τον άδικο χαρακτήρα μιας πράξεως | Σελ. 449 |
Οι συνέπειες της διεθνούς ευθύνης | Σελ. 450 |
Α. Το περιεχόμενο της διεθνούς ευθύνης | Σελ. 450 |
Β. Ενεργοποίηση της διεθνούς ευθύνης: τα αντίμετρα | Σελ. 452 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV | |
Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ | |
Γενικά | Σελ. 454 |
Παραβίαση δικαιώματος | Σελ. 455 |
Διακριτική ευχέρεια | Σελ. 456 |
Ενέργεια κράτους προς κράτος | Σελ. 456 |
Προϋποθέσεις ασκήσεως της διπλωματικής προστασίας | Σελ. 457 |
Α. Ιθαγένεια | Σελ. 458 |
Β. Εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων μέσων (Exhaustion of local remedies,
Epuisement des voies de recours internes) | Σελ. 461 |
Γ. Η θεωρία των «καθαρών χεριών» (clean hands) | Σελ. 463 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V | |
Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΚΡΑΤΩΝ | |
Γενικά | Σελ. 464 |
Νομική θεμελίωση της διαδοχής | Σελ. 466 |
Κωδικοποίηση του δικαίου περί διαδοχής κρατών | Σελ. 468 |
Πρόσφατες εξελίξεις | Σελ. 469 |
Η διαδοχή ως προς τις διεθνείς συνθήκες | Σελ. 470 |
Α. Διαδοχή ως προς ειδικές κατηγορίες συνθηκών | Σελ. 470 |
Διαδοχή ως προς τους διεθνείς Οργανισμούς | Σελ. 472 |
Οι επιμέρους ρυθμίσεις για τη διαδοχή στις διεθνείς συνθήκες | Σελ. 473 |
Διαδοχή ως προς την περιουσία του δημοσίου | Σελ. 474 |
Διαδοχή ως προς τις δεσμεύσεις απέναντι σε ιδιώτες: διεθνής σεβασμός
των «κεκτημένων δικαιωμάτων» (droits acquis) | Σελ. 475 |
Διαδοχή ως προς τη διεθνή ευθύνη | Σελ. 477 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI | |
Αποσχιση κρατους | Σελ. 479 |
| |
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ | |
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ | |
ΤΜΗΜΑ Ι | |
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ | |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι | |
ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ
ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ | Σελ. 483 |
Γενικά | Σελ. 483 |
Οι διεθνείς συνδιασκέψεις | Σελ. 485 |
Εξελίξεις και χαρακτηριστικά των διεθνών Οργανισμών | Σελ. 488 |
Α. Έννοια διεθνούς Οργανισμού | Σελ. 488 |
Β. Συνέπειες της διεθνούς προσωπικότητας των διεθνών Οργανισμών | Σελ. 493 |
Τύποι διεθνών Οργανισμών | Σελ. 494 |
Α. Παγκόσμιοι και περιφερειακοί Οργανισμοί | Σελ. 494 |
Β. Οργανισμοί γενικής αρμοδιότητας και ειδικής αρμοδιότητας | Σελ. 495 |
Πράξεις των διεθνών Οργανισμών (βλ. επίσης Μέρος Πρώτο, Tμήμα ΙΙ,
Κεφάλαιο X παρ. 4) | Σελ. 495 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ | |
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ (League of Nations, Société des Nations) | |
Η ίδρυση και η κατάρρευση της Κοινωνίας των Εθνών | Σελ. 497 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙII | |
H ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (International Labor Organization,
Organisation Internationale du Travail) | |
Γενικά. Οι σκοποί της ΔΟΕ | Σελ. 499 |
Όργανα της ΔΟΕ | Σελ. 500 |
Α. H Γενική Διάσκεψη της ΔΟΕ | Σελ. 500 |
Β. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΟΕ | Σελ. 501 |
Γ. Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας (International Labor Office, Bureau International
du Travail) | Σελ. 501 |
Πραγματοποίηση των σκοπών της ΔΟΕ | Σελ. 501 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV | |
O ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ (ΟΗΕ) | |
Γενικά | Σελ. 504 |
Σκοποί των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 505 |
Μέλη των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 506 |
Όργανα των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 508 |
Α. Η Γενική Συνέλευση (General Assembly) | Σελ. 509 |
Β. Το Συμβούλιο Ασφαλείας (Security Council) | Σελ. 514 |
Γ. Η Γραμματεία και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών (Secretariat
- Secretary General) | Σελ. 516 |
Δ. Το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο (Economic and Social Council - ECOSOC) | Σελ. 518 |
Αφανείς αρμοδιότητες των διεθνών οργάνων γενικώς και εκείνων
των Ηνωμένων Εθνών ειδικώς | Σελ. 519 |
Ασυλίες και προνόμια των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 520 |
ΤΜΗΜΑ ΙΙ | |
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ
ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ | |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι | |
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΒΙΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ | |
Γενικά | Σελ. 521 |
Η απαγόρευση της χρήσεως βίας στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 522 |
Ο ορισμός της επιθέσεως (Definition of Aggression) | Σελ. 523 |
Εξαιρέσεις από την απαγόρευση χρήσεως βίας | Σελ. 523 |
Το δικαίωμα της ατομικής και συλλογικής άμυνας (individual and collective
self-defence, légitime défense individuelle et collective) | Σελ. 523 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ | |
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ
ΕΘΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ
ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ | |
Γενικά | Σελ. 526 |
Η συλλογική ασφάλεια (Collective security) | Σελ. 526 |
Δράσεις των αρμοδίων οργάνων των Ηνωμένων Εθνών | Σελ. 527 |
Α. Αρμοδιότητες του Συμβουλίου Ασφαλείας | Σελ. 527 |
Β. Αρμοδιότητες της Γενικής Συνελεύσεως στον τομέα της διεθνούς ειρήνης
και ασφαλείας | Σελ. 529 |
Γ. Δράση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στον τομέα της
διασφαλίσεως της διεθνούς ειρήνης | Σελ. 530 |
Δ. Ειρηνευτικές Δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Peacekeeping
and Peacebuilding Operations) | Σελ. 532 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ | |
Ο ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ | |
Η υποχρέωση για ειρηνική επίλυση των διεθνών διαφορών | Σελ. 535 |
Ελευθερία επιλογής των μεθόδων | Σελ. 537 |
Οι διπλωματικές μέθοδοι | Σελ. 538 |
Οι νομικές μέθοδοι επιλύσεως των διεθνών διαφορών | Σελ. 540 |
Α. Διαιτησία και δικαστικός διακανονισμός | Σελ. 540 |
Β. Το πρόβλημα των νομικών και των πολιτικών διαφορών | Σελ. 541 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV | |
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ (ΔΔΧ) | |
Ι. Γενικά | Σελ. 543 |
Οργάνωση του Δικαστηρίου | Σελ. 544 |
Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου επί διεθνών διαφορών | Σελ. 546 |
Α. Αρμοδιότητα ratione personae | Σελ. 546 |
Β. Πώς εκδηλώνεται η συναίνεση των κρατών να υπαγάγουν ορισμένες ή
όλες τις διαφορές τους στο Διεθνές Δικαστήριο. | Σελ. 547 |
Γ. Προσωρινά μέτρα (Interim Measures) | Σελ. 551 |
Ισχύς και εκτέλεση των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης | Σελ. 552 |
Γνωμοδοτική αρμοδιότητα (Advisory Opinions) του Διεθνούς Δικαστηρίου
της Χάγης | Σελ. 552 |
Γενική εκτίμηση του έργου του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης | Σελ. 555 |
| |
ΧΑΡΤΕΣ | Σελ. 557 |
ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 563 |