Η ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

Η ξενοδοχειακή σύμβαση μαζικών κρατήσεων, που καταρτίζεται μεταξύ ξενοδόχων και τουριστικών πρακτόρων, αποτελεί μια μορφή συμβάσεως της σύγχρονης οικονομίας με ιδιαίτερη θεωρητική και πρακτική σημασία, ενώ απασχολεί συχνά τη νομολογία τόσο την εθνική όσο και την ευρωπαϊκή. 

Το παρόν έργο αναφέρεται στην έννοια και στα ουσιώδη στοιχεία της ξενοδοχειακής συμβάσεως, στις μορφές εμφάνισής της, με ιδιαίτερη αναφορά στις συμβάσεις guarantee και allotment, στην κατάρτισή της, στο περιεχόμενο και στη λειτουργία της. 

Επίσης, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο νομοθετικό καθεστώς που διέπει την ξενοδοχειακή σύμβαση και στην προσπάθεια ένταξης των επιμέρους κανόνων σε ένα ενιαίο σύστημα, με σκοπό την αναζήτηση και την εξεύρεση συνεπών λύσεων. 

Εξετάζεται, ακόμη, η νομική φύση και ο εμπορικός χαρακτήρας της ξενοδοχειακής συμβάσεως, καθώς και η νομική θέση των εμπλεκόμενων στην ξενοδοχειακή σύμβαση προσώπων, ήτοι του ξενοδόχου, του τουριστικού πράκτορα και του πελάτη του τελευταίου - τουρίστα. Γίνεται, επίσης, προσπάθεια διευκρίνησης και αποσαφήνισης του παρεχόμενου εκ του νόμου στα συμβαλλόμενα μέρη ειδικού δικαιώματος ακύρωσης των κρατήσεων, με ιδιαίτερη, μάλιστα, αναφορά στην κρίσιμη μέχρι σήμερα νομολογία. 

Σημαντικό μέρος του έργου αφιερώνεται στα δικονομικά ζητήματα που ανακύπτουν εκ της ξενοδοχειακής συμβάσεως, με ιδιαίτερη έμφαση στην καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων, καθώς και στη διεθνή δικαιοδοσία τους. Αναφορά γίνεται και στη ρήτρα διαιτησίας που ανευρίσκει κανείς συχνά στις ξενοδοχειακές συμβάσεις, ενώ, παράλληλα, αναλύεται το εφαρμοστέο στην ξενοδοχειακή σύμβαση δίκαιο στο πλαίσιο εξέτασης ζητημάτων ιδιωτικού διεθνούς δικαίου.