Η ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
- Έκδοση: 2017
- Σχήμα: 17x24
- Βιβλιοδεσία: Εύκαμπτη
- Σελίδες: 400
- ISBN: 978-960-562-694-5
- Δείτε ένα απόσπασμα
- Black friday εκδόσεις: 30%
Το έργο «Η δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου» έχει ως αντικείμενο τις προϋποθέσεις άσκησης της δικαιοδοσίας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Πολύ συχνά η κριτική που ασκείται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) γίνεται από τη σκοπιά όσων αντιτίθενται στο Καταστατικό του, επειδή υποστηρίζουν λ.χ. ότι συγκεκριμένες διατάξεις του παραβιάζουν την αρχή της εθνικής κυριαρχίας ή αντίκεινται στο διεθνές εθιμικό δίκαιο. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολλοί νομικοί που υπερασπίζονται το Δικαστήριο επειδή πιστεύουν στις αρχές και τις αξίες που έχουν αποτυπωθεί στο Καταστατικό του.
Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να σταθεί στη μέση αυτού του διαλόγου εξετάζοντας κριτικά την εφαρμογή του Καταστατικού του Δικαστηρίου «εκ των έσω», ιδιαίτερα όσον αφορά το ευρύ θέμα της άσκησης της δικαιοδοσίας του. Έτσι, επιχειρεί να εξετάσει, παραδείγματος χάριν, όχι μόνο το αν η αρχή της συμπληρωματικότητας είναι νομικά ορθή αλλά κυρίως το αν τελικά αυτή εφαρμόζεται σύμφωνα με το πνεύμα και τη βούληση του ιστορικού διεθνούς νομοθέτη που τη θέσπισε τον Ιούλιο του 1998 στο Συνέδριο της Ρώμης.
Η «εκ των έσω» κριτική-ολιστική ανάλυση οδηγεί σε ενδιαφέροντα και πρωτότυπα συμπεράσματα ενδεικτικά όσον αφορά τη θεμελιώδη αρχή της συμπληρωματικότητας, την έννοια του κράτους στο διεθνές ποινικό δίκαιο (υπόθεση Παλαιστίνης), την οριοθέτηση των θεμελιωδών εγκλημάτων (δηλαδή της γενοκτονίας, των εγκλημάτων πολέμου, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και του εγκλήματος της επίθεσης), τις ασυλίες, το ζήτημα της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου σε αμφισβητούμενα ή κατεχόμενα εδάφη (π.χ. Βόρεια Κύπρος), καθώς και την περίπτωση μια ελληνική υπόθεση να αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Είναι η πρώτη φορά στην ευάριθμη ελληνική βιβλιογραφία για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο που μια μελέτη, όπως η παρούσα, επιχειρεί να εξετάσει το εύρος και το βάθος των ανακυπτόντων θεμάτων γύρω από τις προϋποθέσεις άσκησης της δικαιοδοσίας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, τη φύση των διεθνών εγκλημάτων στις διάφορες κατηγορίες τους, τις ασυλίες και την αρχή της συμπληρωματικότητας, λαμβάνοντας με ουσιαστικό τρόπο υπόψη της και συναξιολογώντας τον «πανταχού παρόντα» παράγοντα της διεθνούς πολιτικής, τα σύγχρονα ιστορικά δεδομένα αλλά και στοιχεία που συχνά παραγνωρίζονται ή αγνοούνται, όπως η ανάλυση εσωτερικών εγκυκλίων της εισαγγελίας του ΔΠΔ. Το έργο συμπληρώνεται με πλούσια βιβλιογραφία, αρθρογραφία και παράθεση πηγών καθώς και αλφαβητικό ευρετήριο.
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ | Σελ. 13 |
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ | Σελ. 15 |
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΕΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ | Σελ. 17 |
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΑΡΚΤΙΚΟΛΕΞΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΩΝ | Σελ. 25 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 | |
Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ | |
1.1 Εισαγωγή στην Προβληματική | Σελ. 29 |
1.2 Η Έννοια του Διεθνούς Εγκλήματος | Σελ. 33 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 | |
ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΑΡΘΡΟ 12 ΚΡΔΠΔ) | |
2.1 Προλεγόμενα: Η Ψήφιση του Καταστατικού της Ρώμης & του Άρθρου 12 ΚΡΔΠΔ | Σελ. 57 |
2.2 Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ βάσει της Εδαφικής Κυριαρχίας | Σελ. 64 |
2.3 Η Αποδοχή της Δικαιοδοσίας του ΔΠΔ από τα Κράτη-Μέρη Δυνάμει του Άρθρου 12§1 ΚΡΔΠΔ | Σελ. 70 |
2.4 Ειδικά Θέματα της Κατά Τόπον Αρμοδιότητας του ΔΠΔ: Η Περίπτωση των Εξαιρούμενων, των Κατεχόμενων και των Αμφισβητούμενων Εδαφών | Σελ. 72 |
2.4.1 Η Περίπτωση των Εξαιρούμενων Εδαφών | Σελ. 73 |
2.4.2 Η Περίπτωση των Κατεχόμενων Εδαφών | Σελ. 73 |
2.4.3 Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ επί Αμφισβητούμενων Εδαφών ή Οιονεί Κρατών: η Περίπτωση της Παλαιστίνης | Σελ. 79 |
2.5 Το Χρονικό Πλαίσιο Άσκησης της Δικαιοδοσίας του ΔΠΔ: Δυνατότητες Αναδρομικής Ισχύος | Σελ. 97 |
2.6 Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ βάσει της Αρχής της Ενεργητικής Προσωπικότητας | Σελ. 101 |
2.7 Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ Δυνάμει ad hoc Αποδοχής της Δικαιοδοσίας του από Κράτος-Μη μέρος | Σελ. 109 |
2.8 Τελικά Συμπεράσματα – Ανακεφαλαίωση | Σελ. 114 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 | |
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ | |
3.1 Η Θέσπιση του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και το Άρθρο 6 ΚΡΔΠΔ σε Συνδυασμό με τους Κανόνες Διαδικασίας και Αποδείξεων του ΔΠΔ | Σελ. 127 |
3.1.2 Η Γενοκτονία ως Έγκλημα που Υπάγεται στη Δικαιοδοσία του ΔΠΔ (άρ. 6 ΚΡΔΠΔ) | Σελ. 131 |
3.2 Ανάλυση της Υποκειμενικής Υπόστασης του Εγκλήματος της Γενοκτονίας που Απαιτείται για τη Δικαιοδοσία του ΔΠΔ | Σελ. 133 |
3.2.1 Η Πρόθεση Καταστροφής, Ολικώς ή Μερικώς, μιας Εθνικής, Εθνοτικής, Φυλετικής ή Θρησκευτικής Ομάδας | Σελ. 135 |
3.2.2 Η Έννοια της Μερικής Καταστροφής της Ομάδας ως Απαραίτητη Προϋπόθεση της Δικαιοδοσίας του ΔΠΔ | Σελ. 142 |
3.3 Τελικά Συμπεράσματα: Πότε Μπορεί το ΔΠΔ να Ασκήσει τη Δικαιοδοσία του για το Έγκλημα της Γενοκτονίας; | Σελ. 151 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 | |
ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΠΔ | |
4.1 Εισαγωγή: Η Nομική Διαδρομή των Eγκλημάτων κατά της Aνθρωπότητας | Σελ. 160 |
4.2 Η Ανάλυση του Όρου «Επίθεση» στο Πλαίσιο των Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας | Σελ. 166 |
4.3 Η Ανάλυση του Διαζευκτικού Όρου «Ευρεία ή Συστηματική» και οι Προτεινόμενες Ερμηνείες | Σελ. 168 |
4.4 Ανάλυση του Όρου «κατ’ Εφαρμογή ή προς Εξυπηρέτηση της Πολιτικής ενός Κράτους ή μιας Οργάνωσης» | Σελ. 182 |
4.5 Σύντομα Συμπεράσματα – Επιμύθιο: Θα ήταν Θεωρητικά Εφικτή η Εκδίκαση ενός Εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας; | Σελ. 188 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 | |
Η ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΠΔ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ | |
5.1 Εισαγωγή: Τα Εγκλήματα Πολέμου & Δύο Περιπτώσεις εκτός της Δικαιοδοσίας του ΔΠΔ | Σελ. 191 |
5.2 Η Φράση «Αν δεν Ορίζεται Διαφορετικά» και ο Όρος «Mε Πρόθεση» Wilful(ly) στο Άρθρο 8 ΚΡΔΠΔ ως Κρίσιμοι Παράμετροι για την Υποκειμενική Υπόσταση των Εγκλημάτων Πολέμου που Υπάγονται στη Δικαιοδοσία του ΔΠΔ | Σελ. 197 |
5.3 Ειδικότερα για τους Όρους «Ένοπλη Σύρραξη» & «Εντός του Καθιερωμένου Πλαισίου του Διεθνούς Δικαίου» | Σελ. 204 |
5.4 Η Έννοια της Λέξης-Κλειδί «Ιδιαίτερα» Όταν Διαπράχθηκαν ως Μέρος Σχεδίου ή Πολιτικής ή ως Μέρος Ευρείας Κλίμακας» | Σελ. 205 |
5.5 Η Έννοια των Όρων «ως Μέρος Σχεδίου ή Πολιτικής ή ως Μέρος Ευρείας Κλίμακας» | Σελ. 211 |
5.6 Η Έννοια του Όρου «Συγκεκριμένα» (Namely) | Σελ. 212 |
5.7 Εξαιρέσεις στη Δικαιοδοσία του ΔΠΔ επί Εγκλημάτων Πολέμου: Το Άρθρο-«Φάντασμα» 124 ΚΡΔΠΔ | Σελ. 214 |
5.8 Τελικά Συμπεράσματα για τα Εγκλήματα Πολέμου που Υπάγονται στη Δικαιοδοσία του ΔΠΔ | Σελ. 217 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 | |
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ (Ή ΟΡΘΟΤΕΡΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ): ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ; | |
6.1 Το Δικαίωμα Κήρυξης Πολέμου και το Έγκλημα της Επίθεσης: Δύο Αντιφατικές Έννοιες | Σελ. 220 |
6.2 Η «Θέσπιση» του Εγκλήματος της Επίθεσης στο Πεδίο Δικαιοδοσίας του ΔΠΔ: Ένα Δυνητικό Έγκλημα | Σελ. 229 |
6.3 Η Προσπάθεια να Τεθεί σε Ισχύ το Έγκλημα της Επίθεσης: Το Συνέδριο των Κρατών-Μερών στην Καμπάλα το 2010 | Σελ. 231 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 | |
Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΣΥΛΙΩΝ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΆΡ. 27 ΚΡΔΠΔ) | |
7.1 Εισαγωγικά για το Άρθρο 27 ΚΡΔΠΔ με Τίτλο «Έλλειψη Συνεπειών λόγω Υπηρεσιακής Ιδιότητας» | Σελ. 240 |
7.2 Η Προβληματική Σχέση του Άρθρου 27 ΚΡΔΠΔ με το Άρθρο 98 ΚΡΔΠΔ: Οι Συμφωνίες για το Καθεστώς Στρατιωτικών Δυνάμεων» (ΣΚΣΔ – SOFA) | Σελ. 241 |
7.3 Η μη Συμμόρφωση της Αφρικανικής Ένωσης με το Ένταλμα Σύλληψης του ΔΠΔ κατά του εν Ενεργεία Προέδρου του Σουδάν Αλ Μπασίρ | Σελ. 243 |
7.4 Κριτική των Αποφάσεων του ΔΠΔ για το Τσαντ και το Μαλάουι | Σελ. 247 |
7.5 Το Ζήτημα των Ασυλιών στο Πλαίσιο του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου και η Αναγκαιότητα μιας Ψύχραιμης και Νομικά Ορθής Ανάλυσης | Σελ. 255 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 | |
Η ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΔΠΔ ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΡΑΤΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΗ ΣΤΟ ΚΡΔΠΔ – ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΟΥΔΑΝ & ΛΙΒΥΗΣ (ΑΡ. 25 ΚΧΟΗΕ & 13(Β) ΚΡΔΠΔ) | |
8.1 Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ σε Πολίτες και Εδάφη Κρατών που Δεν Έχουν Προσχωρήσει στο Καταστατικό της Ρώμης του ΔΠΔ | Σελ. 263 |
8.2 Περιπτώσεις Εφαρμογής της Δικαιοδοσίας του Άρθρου 13 ΚΡΔΠΔ | Σελ. 264 |
8.3 Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ κατά το Άρθρο 13(β) ΚΡΔΠΔ σε Συνδυασμό με το Άρθρο 25 ΚΧΟΗΕ | Σελ. 265 |
8.4 Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ στις Υποθέσεις του Σουδάν και της Λιβύης (Άρθρο 13 περ. β ΚΡΔΠΔ): Παραπομπές Κρατών – Μη Μερών στο ΔΠΔ με Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας | Σελ. 269 |
8.4.1 Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ στην υπόθεση Αλ Μπασίρ (κατάσταση Σουδάν) – το υπ’ αρ. 1593/2005 Ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας για το Νταρφούρ | Σελ. 270 |
8.4.2. Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ στην Υπόθεση της Λιβύης – το υπ’ αρ. Ψήφισμα 1970/2011 του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη Λιβύη | Σελ. 277 |
8.5 Σύγκριση και Συσχετισμός Περιεχομένου των Δύο Ψηφισμάτων: η μη Αναφορά του Άρθρου 98§2 ΚΡΔΠΔ στο Δεύτερο Ψήφισμα για τη Λιβύη | Σελ. 280 |
8.6 Τα Χρονικά Όρια της Δικαιοδοσίας του ΔΠΔ Δυνάμει του Άρθρου 13 (β) ΚΡΔΠΔ | Σελ. 282 |
8.7 Η Δικαιοδοσία του ΔΠΔ Βάσει του Άρθρου 13 (β) ΚΡΔΠΔ και η Αρχή της Συμπληρωματικότητας | Σελ. 285 |
8.8 Τελικά Συμπεράσματα για το Ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείας στις Υποθέσεις του Σουδάν και της Λιβύης | Σελ. 288 |
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 | |
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ | |
9.1 Εισαγωγή: Η Αρχή της Συμπληρωματικότητας ως Εφεδρικό Αλεξίπτωτο Ασφαλείας | Σελ. 289 |
9.2 Η Αρχή της Συμπληρωματικότητας Σύμφωνα με τη Θεωρία του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου | Σελ. 291 |
9.3 Αποτελεί η Αρχή της Συμπληρωματικότητας μια Ανεφάρμοστη «Κενή Αρχή»; | Σελ. 294 |
9.4 Η σχέση της Αρχής της Συμπληρωματικότητας με τη Δικαιοδοσία του ΔΠΔ | Σελ. 298 |
9.5 Η Πρακτική «Εφαρμογή» της Αρχής της Συμπληρωματικότητας από την Εισαγγελία του ΔΠΔ | Σελ. 303 |
9.6 Το Ζήτημα των Αυτοπαραπομπών | Σελ. 306 |
9.7 Η Απόφαση του ΔΠΔ στην Υπόθεση Αλ Σενούσι (11 Οκτωβρίου 2013) | Σελ. 313 |
9.8 Τελικά Συμπεράσματα – Ανακεφαλαίωση: Η Υπόθεση της Αρχής της Συμπληρωματικότητας ως Κενής Αρχής | Σελ. 327 |
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ - ΕΠΙΛΟΓΟΣ | Σελ. 332 |
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ | Σελ. 339 |
ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 383 |