Η ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΑΓΟΡΩΝ ΔΙΚΤΥΟΥ

Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
credit-card

Πληρώστε σε έως άτοκες δόσεις των /μήνα με πιστωτική κάρτα.

Σε απόθεμα

Τιμή: 42,00 €

Βιβλίο (έντυπο)   + 42,00 €

* Απαιτούμενα πεδία

Κωδικός Προϊόντος: 12591
Ηλιάδου Α.
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
Χρυσανθάκης Χ.
  • Έκδοση: 2010
  • Σελίδες: 248
  • ISBN: 978-960-272-734-8
  • Black friday εκδόσεις: 30%
Αντικείμενο της παρούσας Μελέτης είναι η διείσδυση του δημοσίου δικαίου στο ρυθμιστικό πλαίσιο που αφορά στις αγορές δικτύου, το οποίο αναδεικνύεται εξαιτίας της εφαρμογής μιας πολιτικής απελευθέρωσης στους τομείς αυτούς. Στο πλαίσιο αυτό, παράλληλα με τους κανόνες ανταγωνισμού, ο ρόλος του Κράτους μετατρέπεται σταδιακά από κατεξοχήν φορέα της σχετικής οικονομικής δραστηριότητας σε ρυθμιστή αναφορικά με τις αγορές δικτύου.  Οι βιομηχανίες και συνάμα αγορές δικτύου, όπως είναι οι τομείς των ηλεκτρονικών επικοινωνιών, της ενέργειας, των ταχυδρομείων, των μεταφορών κ.λπ. διαφοροποιούνται σε σύγκριση με άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, καθώς παρουσιάζουν ιδιαίτερα κοινά οικονομικά και τεχνικά χαρακτηριστικά, όπως π.χ. εξάρτηση από δικτυακές υποδομές που έχουν χαρακτηριστικά φυσικού μονοπωλίου, εξωτερικά κόστη ή ωφέλειες κ.λπ.

Το ενδιαφέρον στην παρούσα Μελέτη επικεντρώνεται στις αγορές δικτύου σε αναφορά κυρίως με τα θέματα κανονιστικής ρύθμισής τους υπό το πρίσμα της απελευθέρωσης των αγορών. Τα ερωτήματα που τίθενται ειδικότερα είναι με ποια μέσα και εργαλεία γίνεται η ρύθμιση των αγορών και ποιες είναι οι συνέπειες της ανάγκης προσαρμογής προς το νέο «ρυθμιστικό» Κράτος. Περαιτέρω, ποια όργανα του Κράτους φέρουν τις αρμοδιότητες ρύθμισης σχετικά με τις αγορές δικτύου, πως κατανέμονται οι αρμοδιότητες αυτές και ποια είναι η ιδιαίτερη θέση των ανεξάρτητων ρυθμιστικών αρχών, λαμβάνοντας υπόψη τη θεσμική και λειτουργική ιδιαιτερότητά τους.

Πιο συγκεκριμένα, σε τέσσερα αυτοτελή μέρη η ανά χείρας Μελέτη πραγματεύεται ζητήματα υπό το φως των κανόνων του δημοσίου δικαίου που αφορούν στις βιομηχανίες δικτύου και την οργάνωσή τους με ανάπτυξη θεμάτων σχετικών με τη δημόσια παρέμβαση στις βιομηχανίες δικτύου, τα μοντέλα οργάνωσης που αφορούν στις βιομηχανίες δικτύου και τα συνταγματικά όρια ως προς την επιλογή του μοντέλου οργάνωσης. Περαιτέρω, εξετάζεται το ρυθμιστικό πλαίσιο υπό τον τίτλο «Κανόνες δικαίου οργάνωσης αγορών δικτύου» με ιδιαίτερη έμφαση στο Ευρωπαϊκό και Εθνικό δίκαιο, ενώ αναλύονται οι βασικές αρχές οργάνωσης που αφορούν στις αγορές δικτύου. Στη συνέχεια παρατίθεται η ρύθμιση των αγορών δικτύου υπό την έννοια της ρύθμισης ως αρμοδιότητα φορέων δημόσιας εξουσίας, τα πεδία αναφοράς, οι στόχοι και τα μέσα της ρύθμισης για τις αγορές δικτύου, όπως επίσης και τα εργαλεία της ρύθμισης αυτής. Τέλος, παρουσιάζονται οι ρυθμιστικές αρχές όπως είναι χαρακτηριστικά η ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείου) και η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας).

Εξάλλου, την έκδοση πλαισιώνουν πλούσια Ελληνική και Ξενόγλωσση Βιβλιογραφία καθώς και αλφαβητικό ευρετήριο με τους βασικότερους όρους προς διευκόλυνση του αναγνώστη.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ  
Α. Αντικείμενο μελέτης Σελ. 1
Β. Μεθοδολογικές διευκρινίσεις Σελ. 3
Γ. Δομή Σελ. 5
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ  
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΔΙΚΤΥΟΥ  
Κεφάλαιο 1 Δημόσια παρέμβαση σε βιομηχανίες δικτύου  
Α. Βιομηχανίες δικτύου Σελ. 9
1. Ορισμός Σελ. 9
2. Κοινά χαρακτηριστικάΣελ. 11
(α) Υποδομές φυσικού μονοπωλίου Σελ. 11
(β) Κοινά τεχνικά και οικονομικά χαρακτηριστικάΣελ. 14
(γ) Σημασία κοινής ωφέλειαςΣελ. 15
Β. Αναγκαιότητα δημόσιας παρέμβασης Σελ. 17
1. Εξυπηρέτηση γενικού συμφέροντοςΣελ. 17
2. Στρατηγικοί στόχοιΣελ. 18
3. ΕξωτερικότητεςΣελ. 20
Κεφάλαιο 2 Μοντέλα οργάνωσης βιομηχανιών δικτύου  
Α. Δημόσιο μονοπώλιοΣελ. 24
1. Γενική περιγραφήΣελ. 24
2. Βασικά χαρακτηριστικάΣελ. 26
(α) Καθετοποιημένη, μονοπωλιακή, δημόσια επιχείρησηΣελ. 26
(β) Περιορισμοί δράσηςΣελ. 28
3. Πρακτική εφαρμογήΣελ. 31
Β. Ελεύθερη αγοράΣελ. 32
1. Επιδιωκόμενοι στόχοιΣελ. 32
2. Απελευθέρωση αγορώνΣελ. 34
(α) Έννοια Σελ. 34
(β) Διάκριση από άλλες έννοιεςΣελ. 34
(1) ΙδιωτικοποίησηΣελ. 34
(2) ΠαραχώρησηΣελ. 36
(3) Συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα Σελ. 37
3. Βασική δομή οργάνωσης αγορών δικτύουΣελ. 38
Κεφάλαιο 3 Συνταγματικά όρια ως προς την επιλογή του μοντέλου οργάνωσης  
Α. Κρίσιμες συνταγματικές διατάξεις και ερμηνεία Σελ. 41
Β. Πεδίο νομοθετικής σκοπιμότηταςΣελ. 44
1. Ευχέρεια επιλογής πολιτικήςΣελ. 44
2. ΟριοθέτησηΣελ. 47
3. Ενδεχόμενο αλλαγής πολιτικήςΣελ. 50
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ  
ΚΑΝΟΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΑΓΟΡΩΝ ΔΙΚΤΥΟΥ  
Κεφάλαιο 4 Ευρωπαϊκή και εθνική έννομη τάξη  
Α. Ευρωπαϊκό δίκαιοΣελ. 53
1. Πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιοΣελ. 53
2. Παράγωγο ευρωπαϊκό δίκαιοΣελ. 56
(α) Νομική βάση θεμελίωσης αρμοδιότηταςΣελ. 56
(β) ΠεριγραφήΣελ. 57
(γ) ΧαρακτηριστικάΣελ. 59
(1) Ανομοιόμορφη πορεία εξέλιξηςΣελ. 59
(2) Τομεακή προσέγγισηΣελ. 60
(3) Εγγύηση ελάχιστου κανονιστικού πλαισίου απελευθέρωσης Σελ. 60
(4) Δυναμική εξέλιξηΣελ. 61
Β. Εθνικό δίκαιο Σελ. 62
1. ΠεριγραφήΣελ. 62
2. ΧαρακτηριστικάΣελ. 63
(α) Σύνδεση με ευρωπαϊκό δίκαιοΣελ. 63
(β) Τομεακή προσέγγιση Σελ. 64
Κεφάλαιο 5 Βασικές αρχές οργάνωσης αγορών δικτύου  
Α. Πρόσβαση τρίτων στα φυσικά μονοπώλια Σελ. 65
1. Δικαίωμα πρόσβασης τρίτωνΣελ. 65
2. Θεωρητικό θεμέλιοΣελ. 66
3. Φορείς Σελ. 68
4. Τρόπος άσκησης δικαιώματος πρόσβασηςΣελ. 68
5. Συστήματα οργάνωσης δικαιώματος πρόσβασηςΣελ. 69
(α) Περιγραφή συστημάτωνΣελ. 69
(β) ΑξιολόγησηΣελ. 70
Β. Υποχρεώσεις διαχωρισμού καθετοποιημένων επιχειρήσεων Σελ. 71
1. ΣκοπόςΣελ. 71
2. ΚατηγορίεςΣελ. 72
(α) Λογιστικός διαχωρισμόςΣελ. 72
(β) Λειτουργικός διαχωρισμόςΣελ. 73
(γ) Νομικός διαχωρισμόςΣελ. 74
(δ) Ιδιοκτησιακός διαχωρισμόςΣελ. 77
Γ. Εξυπηρέτηση κοινής ωφέλειας Σελ. 78
1. Μέθοδοι εξυπηρέτησης κοινής ωφέλειαςΣελ. 78
2. Υποχρεώσεις παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (ΥΚΩ)Σελ. 79
(α) Έννοια Σελ. 79
(β) Συνδυασμός «ΥΚΩ» και «ΥΓΟΣ»Σελ. 80
(γ) Παράγωγο ευρωπαϊκό δίκαιο Σελ. 83
(1) Αρμοδιότητα και ευχέρεια κρατών μελών για την επιβολή υποχρεώσεων ΥΚΩ Σελ. 83
(2) ΟριοθέτησηΣελ. 83
(i) Γενικά κριτήρια Σελ. 83
(ii) Ειδικά κριτήρια Σελ. 84
(3) Διαδικαστικοί περιορισμοί Σελ. 85
(4) Παροχή αντισταθμίσματος Σελ. 88
3. Καθολική υπηρεσία Σελ. 90
(α) ΈννοιαΣελ. 90
(β) Κανονιστικό πλαίσιοΣελ. 91
(γ) Σύγκριση με ΥΚΩΣελ. 93
Δ. Ομαλή μετάβαση στον ανταγωνισμό Σελ. 95
1. Σταδιακό άνοιγμα αγοράς Σελ. 95
2. Λανθάνον κόστος Σελ. 96
3. Εταιρική αναδιοργάνωση δημοσίων επιχειρήσεων Σελ. 98
4. Παρεκκλίσεις και εξαιρέσειςΣελ. 99
ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ  
ΡΥΘΜΙΣΗ ΑΓΟΡΩΝ ΔΙΚΤΥΟΥ  
Κεφάλαιο 6 Η ρύθμιση ως αρμοδιότητα φορέων δημόσιας εξουσίας  
Α. Γενική έννοια όρου «ρύθμιση»Σελ. 103
1. Όρος «ρύθμιση»Σελ. 103
2. Ερμηνευτικές εκδοχέςΣελ. 106
3. Επιλογή ερμηνευτικής προσέγγισηςΣελ. 107
(α) Αναγκαιότητα και αιτιολόγηση επιλογήςΣελ. 107
(β) Επιμέρους στοιχεία έννοιας Σελ. 108
(γ) Συνέπειες επιλογής ερμηνείαςΣελ. 109
Β. Κατηγορίες ρύθμισηςΣελ. 110
1. Οικονομική ρύθμισηΣελ. 110
(α) Ευρεία έννοιαΣελ. 110
(β) Στενή έννοιαΣελ. 111
2. Κοινωνική ρύθμισηΣελ. 112
3. Τεχνική ρύθμισηΣελ. 112
Κεφάλαιο 7 Πεδία αναφοράς, στόχοι και μέσα ρύθμισης αγορών δικτύου  
Α. Οικονομική ρύθμιση κοινής υποδομής δικτύου Σελ. 113
1. ΣτόχοιΣελ. 113
2. Μέσα Σελ. 115
Β. Οικονομική ρύθμιση σε σχέση με τα ανταγωνιστικά τμήματα της αγοράςΣελ. 116
1. Προληπτική ρύθμιση Σελ. 116
(α) Γενική ρύθμισηΣελ. 116
(1) ΣτόχοιΣελ. 116
(2) ΜέσαΣελ. 117
(β) Πρώην μονοπωλιακές επιχειρήσεις Σελ. 118
(1) ΣτόχοιΣελ. 118
(2) ΜέσαΣελ. 119
2. Κατασταλτική ρύθμιση Σελ. 121
3. Σύγκριση προληπτικής και κατασταλτικής ρύθμισηςΣελ. 122
Γ. Κοινωνική ρύθμιση για την κοινή ωφέλεια Σελ. 123
1. Προστασία καταναλωτών Σελ. 123
2. Διασφάλιση εφοδιασμούΣελ. 125
Δ. Η αρχή της αναλογικότητας στο πλαίσιο της ρύθμισης αγορών δικτύουΣελ. 127
Κεφάλαιο 8 Εργαλεία ρύθμισης αγορών δικτύου  
Α. Κανονιστικό πλαίσιοΣελ. 129
1. Ιδιαιτερότητες αγορών δικτύου Σελ. 129
2. Δομή οργάνωσης Σελ. 130
3. Σημασία ασφάλειας δικαίουΣελ. 131
Β. Διοικητικές άδειες Σελ. 135
1. Σημασία Σελ. 135
2. Συστηματική ταξινόμησηΣελ. 135
3. Διοικητικός έλεγχοςΣελ. 135
4. Κατηγορίες Σελ. 136
(α) Ανταγωνιστικές δραστηριότητεςΣελ. 137
(β) Φυσικά μονοπώλιαΣελ. 141
Γ. Κανόνες «ήπιου δικαίου»Σελ. 143
Δ. Δικαστικός έλεγχοςΣελ. 145
1. Διεύρυνση πεδίου δικαστικού ελέγχουΣελ. 145
2. Εύρος εξουσιοδοτικών διατάξεωνΣελ. 148
ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ  
ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ  
Κεφάλαιο 9 Θεσμική ιδιαιτερότητα ρυθμιστικών αρχών  
Α. Ανεξάρτητες ρυθμιστικές αρχές Σελ. 153
1. Βασικά χαρακτηριστικάΣελ. 153
2. Λόγοι σύστασης ανεξάρτητων ρυθμιστικών αρχώνΣελ. 154
3. Αναμενόμενο όφελοςΣελ. 156
Β. Ρυθμιστικές αρχές κατά το ευρωπαϊκό δίκαιοΣελ. 157
1. Κανόνες ευρωπαϊκού δικαίουΣελ. 157
2. Θεσμική ιδιαιτερότηταΣελ. 158
3. ΑρμοδιότητεςΣελ. 161
4. Επέκταση ευρωπαϊκού κεκτημένουΣελ. 163
Γ. Ρυθμιστικές αρχές στην ελληνική έννομη τάξηΣελ. 164
1. ΠεριπτώσειςΣελ. 164
2. Θεσμικά χαρακτηριστικά Σελ. 166
(α) Δημόσιες αρχέςΣελ. 166
(β) Εγγυήσεις ανεξαρτησίας Σελ. 167
3. Οι ρυθμιστικές αρχές και ανεξάρτητες αρχές Σελ. 170
(α) Ανεξάρτητες (διοικητικές) αρχές Σελ. 171
(β) Ομοιότητα και διαφορέςΣελ. 173
4. Ρυθμιστικές αρχές και Επιτροπή ΑνταγωνισμούΣελ. 176
5. Νομική προσωπικότητα Σελ. 176
Κεφάλαιο 10 Λειτουργική ιδιαιτερότητα ρυθμιστικών αρχών  
Α. Κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ παραδοσιακών διοικητικών δομών και ρυθμιστικών αρχώνΣελ. 183
Β. Οριοθέτηση αρμοδιοτήτωνΣελ. 187
Γ. ΔιαφάνειαΣελ. 187
1. ΠληροφόρησηΣελ. 188
2. Συμμετοχή ενδιαφερομένωνΣελ. 189
Κεφάλαιο 11 Κριτική μοντέλου ρυθμιστικών αρχών  
Α. Το πρόβλημα της νομιμοποίησης Σελ. 191
Β. Το πρόβλημα της ρυθμιστικής «σύλληψης»Σελ. 193
1. Περιγραφή προβλήματοςΣελ. 193
2. ΑντιμετώπισηΣελ. 194
3. Το πρόβλημα των εθνικών πρωταθλητώνΣελ. 195
ΕΠΙΛΟΓΟΣΣελ. 197
Α. Σύνοψη θέσεωνΣελ. 199
Β. ΣυμπεράσματαΣελ. 203
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣελ. 209
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟΣελ. 225
Back to Top