ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ | |
| |
ΠΡΟΛΟΓΟΣ | Σελ. ΙΧ |
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ | Σελ. ΧΙΙΙ |
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ | Σελ. ΧΧV |
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ | |
Α. Το ενδιαφέρον της επιστημονικής επανεξέτασης | Σελ. 1 |
α. Η επικαιρότητα του θέματος | Σελ. 2 |
β. Η σύγκρουση πλοίων στον πυρήνα του διεθνούς ομοιόμορφου
ναυτικού δικαίου | Σελ. 7 |
Β. Το πλαίσιο της έρευνας, η ακολουθούμενη επιστημονική
προσέγγιση και η διάρθρωση της ύλης | Σελ. 9 |
α. Το πλαίσιο της έρευνας και η ακολουθούμενη
επιστημονική προσέγγιση | Σελ. 9 |
α.1. Η ολιστική προσέγγιση της θεματικής | Σελ. 9 |
α.2. Οι ακολουθούμενες ερμηνευτικές μέθοδοι | Σελ. 13 |
α.3. Η βαρύτητα των ιδιωτικοδιεθνολογικών πτυχών
της αστικής ευθύνης από σύγκρουση πλοίων | Σελ. 17 |
α.4. Αξιοποίηση της συγκριτικής μεθόδου | Σελ. 20 |
β. Η διάρθρωση της ύλης | Σελ. 22 |
γ. Το ζήτημα της ορολογίας | Σελ. 23 |
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ | |
ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΗ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΥΘΥΝΗΣ | |
I. Η εννοιολογική οριοθέτηση της νομικής έννοιας
της σύγκρουσης πλοίων | |
§1 Νομοθετικός πλουραλισμός | Σελ. 28 |
Α. Ουσιαστικού δικαίου διατάξεις | Σελ. 30 |
α. Η ΔΣ των Βρυξελλών του 1910 | Σελ. 30 |
α.1. Ιστορική αναδρομή | Σελ. 30 |
α.2. Η θέση σε ισχύ της ΔΣ του 1910 | Σελ. 33 |
β. Εθνικές ρυθμίσεις | Σελ. 37 |
β.1. Η ρύθμιση του ΚΙΝΔ | Σελ. 37 |
β.2. Δικαιοσυγκριτική επισκόπηση | Σελ. 42 |
γ. Ιδιωτικές πρωτοβουλίες: Κανόνες της Λισαβόνας | Σελ. 43 |
B. Λοιπά κείμενα | Σελ. 47 |
α. Η ΔΣ του Λονδίνου του 1972 περί Διεθνών Κανονισμών
προς Αποφυγή Συγκρούσεων στη Θάλασσα | Σελ. 47 |
β. Οι ΔΣ του 1952 για την αστική και ποινική διεθνή δικαιοδοσία | Σελ. 50 |
§2 Προϋποθέσεις ύπαρξης του ναυτικού ατυχήματος
της σύγκρουσης πλοίων | Σελ. 55 |
Α. Οι προϋποθέσεις ως προς τα υποκείμενα της σύγκρουσης | Σελ. 57 |
α. Εμπλοκή δύο τουλάχιστον πλοίων | Σελ. 58 |
α.1. Η έννοια του πλοίου στη ΔΣ 1910 | Σελ. 58 |
i. Υιοθέτηση της επιστημονικής έννοιας του πλοίου | Σελ. 58 |
ii. Περιορισμοί στην επιστημονική έννοια του πλοίου | Σελ. 64 |
α.2. Η έννοια του πλοίου στο δωδέκατο κεφάλαιο του ΚΙΝΔ | Σελ. 66 |
i. Νομοθετική έννοια του πλοίου και του πλωτού ναυπηγήματος | Σελ. 66 |
ii. Ειδικότερα, τα ναυπηγήματα που χρησιμοποιούνται
για ναυταθλητισμό και αναψυχή | Σελ. 71 |
β. Ο απαιτούμενος βαθμός αλληλεπίδρασης μεταξύ
των συγκρουσθέντων πλοίων | Σελ. 75 |
β.1. Υλική επαφή μεταξύ των πλοίων | Σελ. 75 |
β.2. Πρόκληση ζημίας λόγω αρνητικής επενέργειας του
ενός πλοίου στο άλλο | Σελ. 77 |
i. Η έννοια της έμμεσης σύγκρουσης | Σελ. 77 |
ii. Ειδικές περιπτώσεις έμμεσης σύγκρουσης | Σελ. 80 |
β.3. Το ενδεχόμενο της συρροής άμεσης και έμμεσης σύγκρουσης | Σελ. 82 |
β.4. Η πρακτική σημασία της διάκρισης μεταξύ άμεσης
και έμμεσης σύγκρουσης | Σελ. 84 |
γ. Ενδιάμεσο συμπέρασμα: η διασταλτική ερμηνεία
των προϋποθέσεων σύγκρουσης και η ratio αυτής | Σελ. 86 |
Β. Τα αίτια της σύγκρουσης | Σελ. 87 |
α. Αίτια υποκειμενικά | Σελ. 88 |
α.1. Η παράβαση κανόνων ασφαλούς ναυσιπλοΐας | Σελ. 89 |
i. Κανόνες καθολικής εφαρμογής | Σελ. 89 |
(1) Γενικοί κανόνες διαγωγής πλοίων | Σελ. 91 |
1.1. Η υποχρέωση επιτήρησης του περιβάλλοντος το πλοίο χώρου | Σελ. 91 |
1.2. Η υποχρέωση τήρησης ασφαλούς ταχύτητας | Σελ. 96 |
1.3. Η συντηρητική εφαρμογή των γενικών κανόνων | Σελ. 98 |
(2) Κανόνες διαγωγής των πλοίων ενόψει αλλήλων | Σελ. 99 |
2.1. Η περίπτωση της προσπέρασης | Σελ. 99 |
2.2. Η περίπτωση των αντίθετων πορειών | Σελ. 100 |
2.3. Η περίπτωση της διασταύρωσης πορειών | Σελ. 101 |
2.4. Οι κατευθυντήριες γραμμές υλοποίησης των κανόνων | Σελ. 103 |
(3) Η τήρηση των ηχητικών και οπτικών προειδοποιήσεων
και ενημέρωσης περί της θέσης του πλοίου | Σελ. 104 |
(4) Το γενικό καθήκον ασφαλούς ναυσιπλοΐας και ναυτικής επιμέλειας | Σελ. 106 |
ii. Ειδικοί κανόνες | Σελ. 112 |
(1) Ειδικοί κανόνες σε συνθήκες περιορισμένης ορατότητας | Σελ. 112 |
(2) Ειδικοί κανόνες σε περίπτωση πλοήγησης σε στενούς διαύλους
ή κατά την τήρηση συστήματος διαχωρισμού της κυκλοφορίας | Σελ. 112 |
(3) Ειδικοί κανόνες σε περίπτωση πλοήγησης εντός λιμένος | Σελ. 116 |
(4) Οι Διεθνείς Κανονισμοί Ιστιοδρομιών
της Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας | Σελ. 117 |
α.2. Η αναξιοπλοΐα του πλοίου | Σελ. 119 |
i. Οι επιμέρους μορφές αξιοπλοΐας του πλοίου | Σελ. 120 |
ii. Το ρυθμιστικό πλαίσιο που διέπει τη ναυτική καταλληλότητα
ενός πλοίου | Σελ. 122 |
(1) Η ΔΣ STCW 1978 | Σελ. 123 |
(2) Ο Κώδικας ISM | Σελ. 127 |
β. Αίτια αντικειμενικά | Σελ. 130 |
II. Η ρύθμιση της αστικής ευθύνης από σύγκρουση πλοίων | |
§1 Η οριοθέτηση του πεδίου εφαρμογής της ειδικής ρύθμισης | Σελ. 132 |
Α. Ratione materiae οριοθέτηση | Σελ. 132 |
α. Εξαίρεση των ζημιών προσώπων που «συνδέονται»
με προϋπάρχουσα της σύγκρουσης σχέση
με συγκρουσθέν πλοίο | Σελ. 133 |
α.1. Εξαίρεση των ζημιών των ίδιων ενδιαφερόμενων | Σελ. 134 |
i. Οι αξιώσεις των συγγενών των θυμάτων των επιβατών | Σελ. 135 |
ii. Οι αξιώσεις προσώπων που κατά τη στιγμή της σύγκρουσης
ευρίσκονταν στο πλοίο χωρίς να έχουν συνάψει κάποια σύμβαση
με «αυτό» | Σελ. 136 |
iii. Η αξίωση αποζημίωσης που εγείρεται
κατά του πραγματικού μεταφορέα | Σελ. 139 |
α.2. Εξαίρεση των ζημιών των πλοίων που «συνδέονται»
με προϋπάρχουσα της σύγκρουσης συμβατική σχέση | Σελ. 145 |
i. Το είδος των εξαιρούμενων ζημιών | Σελ. 145 |
ii. Το είδος των συμβατικών σχέσεων | Σελ. 146 |
iii. Η κατανομή της αστικής ευθύνης με βάση
τις ρήτρες Knock-for-Knock | Σελ. 149 |
iv. Η περίπτωση της σύγκρουσης εντός συμβατικού πλαισίου
που δεν έχει καταρτιστεί μεταξύ των συγκρουσθέντων πλοίων | Σελ. 155 |
(1) Το πρόβλημα | Σελ. 155 |
(2) Η νομολογία των νορβηγικών δικαστηρίων | Σελ. 156 |
(3) Προσέγγιση υπό την έποψη του ελληνικού δικαίου | Σελ. 158 |
v. Η σύγκρουση πλοίων στο πλαίσιο ρεγκάτας | Σελ. 160 |
β. Εξαίρεση των ζημιών τρίτων προσώπων | Σελ. 161 |
β.1. Γενικό πλαίσιο | Σελ. 161 |
β.2. Ειδικότερα η περίπτωση των ζημιών
των τρίτων ανυπαίτιων πλοίων | Σελ. 165 |
i. Αδυναμία υπαγωγής στην ειδική ρύθμιση | Σελ. 165 |
ii. Ρύθμιση με βάση το συμπληρωματικώς εφαρμοστέο εθνικό δίκαιο | Σελ. 168 |
Β. Ratione personae οριοθέτηση | Σελ. 171 |
α. Προσδιορισμός του υποκειμένου της αστικής ευθύνης
από σύγκρουση πλοίων | Σελ. 172 |
α.1. Το ασαφές περιεχόμενο της έννοιας της «ευθύνης του πλοίου» | Σελ. 172 |
α.2. Η σύνδεση της ευθύνης με το πρόσωπο του εκμεταλλευόμενου
το πλοίο | Σελ. 173 |
α.3. Ο προσδιορισμός του προσώπου που εκμεταλλεύεται το πλοίο | Σελ. 177 |
i. Όταν ο οικονομικός προορισμός του πλοίου είναι κερδοσκοπικός | Σελ. 177 |
(1) Ναύλωση γυμνού σκάφους | Σελ. 179 |
(2) Χρηματοδότηση της ναυτιλιακής επιχείρησης | Σελ. 182 |
ii. Η ιδιαίτερη περίπτωση των σκαφών αναψυχής | Σελ. 185 |
α.4. Ο φορέας της επιχείρησης που εκμεταλλεύεται το πλοίο | Σελ. 189 |
β. Ο αποκλειστικός χαρακτήρας της ρύθμισης | Σελ. 193 |
β.1. Ευθύνη ρυθμιζόμενη αποκλειστικά από το δίκαιο
της σύγκρουσης πλοίων | Σελ. 193 |
β.2. Ευθύνη παράλληλη με αυτήν των υπαίτιων και υπεύθυνων
για τη σύγκρουση προσώπων | Σελ. 197 |
β.3. Η ρύθμιση της ευθύνης των υπαίτιων προσώπων
με βάση τις γενικές διατάξεις | Σελ. 203 |
Γ. Διαχείριση των στοιχείων αλλοδαπότητας | Σελ. 208 |
α. Το πεδίο εφαρμογής της ΔΣ του 1910 | Σελ. 209 |
α.1. Το επιλεχθέν κριτήριο: η σημαία των εμπλεκόμενων
στη σύγκρουση πλοίων | Σελ. 209 |
α.2. Τα απορριφθέντα κριτήρια | Σελ. 215 |
β. Κανόνες προσδιορισμού του εφαρμοστέου δικαίου | Σελ. 219 |
β.1. Σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ πλοίων
που «συνδέονται» συμβατικά | Σελ. 222 |
β.2. Σε περίπτωση σύγκρουσης πλοίων σε εθνικά ύδατα | Σελ. 223 |
i. Στο προ του ΚανΡώμη ΙΙ δίκαιο | Σελ. 224 |
ii. Στο μετά τον ΚανΡώμη ΙΙ δίκαιο | Σελ. 226 |
β.3. Σε περίπτωση σύγκρουσης πλοίων σε διεθνή ύδατα | Σελ. 233 |
i. Η επικράτηση της lex fori στο προ του ΚανΡώμη ΙΙ δίκαιο | Σελ. 234 |
(1) Στο ελληνικό δίκαιο | Σελ. 234 |
(2) Δικαιοσυγκριτική επισκόπηση | Σελ. 235 |
ii. Ο προσδιορισμός του εφαρμοστέου δικαίου
στο πλαίσιο του ΚανΡώμη ΙΙ | Σελ. 237 |
(1) Αξιοποίηση των διατάξεων της ΔΣ για το Δίκαιο της Θάλασσας | Σελ. 238 |
(2) Η ένταξη της σύγκρουσης πλοίων σε διεθνή ύδατα
στο πεδίο εφαρμογής του ΚανΡώμη ΙΙ | Σελ. 239 |
2.1. Η άποψη υπέρ της υπαγωγής στο πεδίο εφαρμογή του ΚανΡώμη ΙΙ | Σελ. 239 |
2.2. Η άποψη υπέρ της επιστροφής στους εθνικούς κανόνες ιδ.δ.δ.. | Σελ. 244 |
γ. Η σύγκρουση και ο συντονισμός της ΔΣ του 1910
με τους Κανονισμούς Ρώμη Ι και ΙΙ | Σελ. 247 |
§2 Το περιεχόμενο της ρύθμισης | Σελ. 252 |
Α. Η νομική βάση της ειδικής αστικής ευθύνης
από σύγκρουση πλοίων | Σελ. 252 |
α. Το «πταίσμα» του «πλοίου» ως νόμιμος λόγος
της αστικής ευθύνης από σύγκρουση πλοίων | Σελ. 253 |
α.1. Το περιεχόμενο του όρου «πλοίο» και του όρου «πταίσμα»
κατά την κατάστρωση του νόμιμου λόγου ευθύνης | Σελ. 254 |
i. Το περιεχόμενο του όρου «πλοίο» | Σελ. 254 |
ii. Το περιεχόμενο της έννοιας του «προσώπου που ίσταται
στο ζημιογόνο πλοίο» | Σελ. 256 |
(1) Οι προστηθέντες | Σελ. 259 |
(2) Τα πρόσωπα που ευρίσκονται σε ενεργητική εγγύτητα
με το πλοίο | Σελ. 266 |
iii. Η περίπτωση της αδυναμίας προσδιορισμού
του υπαίτιου προσώπου που ίσταται στο ζημιογόνο πλοίο | Σελ. 272 |
iv. Το περιεχόμενο του όρου «πταίσμα» | Σελ. 275 |
α.2. Η εξειδίκευση του λευκού κανόνα δικαίου των άρθρων 3
της ΔΣ 1910 και 236 εδ. α΄ ΚΙΝΔ | Σελ. 284 |
i. Η παρανομία | Σελ. 284 |
ii. Το πταίσμα | Σελ. 288 |
β. Ο αιτιώδης σύνδεσμος ανάμεσα στον νόμιμο λόγο ευθύνης
και την επέλευση του ναυτικού ατυχήματος | Σελ. 293 |
γ. Η κατανομή του βάρους και τα μέσα απόδειξης | Σελ. 296 |
γ.1. Η κατανομή του βάρους απόδειξης | Σελ. 296 |
i. Το βάρος απόδειξης στον ζημιωθέντα | Σελ. 296 |
ii. Η απαγόρευση νομίμων τεκμηρίων | Σελ. 297 |
iii. Η ειδικότερη περίπτωση της σύγκρουσης κατά το στάδιο
της ρυμούλκησης | Σελ. 298 |
iv. Το επιτρεπτό των δικαστικών τεκμηρίων | Σελ. 300 |
v. Το διαφορετικό παράδειγμα του αμερικανικού δικαίου | Σελ. 302 |
γ.2. Τα διαθέσιμα αποδεικτικά μέσα | Σελ. 305 |
Β. Η απαλλαγή από την ευθύνη | Σελ. 311 |
α. Η απαλλαγή από την ευθύνη στο προ της ΔΣ του 1910 δίκαιο | Σελ. 311 |
α.1. Ο κανόνας του συντρέχοντος πταίσματος | Σελ. 311 |
α.2. Ο κανόνας της ισότιμης κατανομής της ζημίας | Σελ. 312 |
α.3. Ο κανόνας της κατανομής της ζημίας με βάση τη βαρύτητα
της επίμεμπτης συμπεριφοράς | Σελ. 318 |
β. Η συνυπαίτια σύγκρουση και η κατανομή της ευθύνης μεταξύ
των συγκρουσθέντων πλοίων | Σελ. 320 |
β.1. Μερική απαλλαγή λόγω συντρέχοντος πταίσματος | Σελ. 320 |
i. Ο προσδιορισμός των κριτηρίων για το επιμερισμό της ευθύνης | Σελ. 323 |
(1) Η ρύθμιση της ΔΣ του 1910 | Σελ. 323 |
(2) Η νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων | Σελ. 326 |
ii. Η περίπτωση της αδυναμίας καθορισμού της αναλογίας
της υπαίτιας αιτιώδους συμβολής των πλοίων
στην επέλευση της σύγκρουσης | Σελ. 330 |
β.2. Μερική απαλλαγή λόγω πταίσματος του μεταφέροντος πλοίου | Σελ. 332 |
i. Η επίκληση του πταίσματος του μεταφέροντος πλοίου
έναντι του αλλότριου ενδιαφερόμενου | Σελ. 333 |
(1) Η λειτουργία του κανόνα της διαιρετής ευθύνης | Σελ. 333 |
(2) Το δικαιοπολιτικό θεμέλιο του κανόνα της διαιρετής ευθύνης | Σελ. 338 |
(3) Οι τάσεις αμφισβήτησής του κανόνα της διαιρετής ευθύνης | Σελ. 340 |
3.1. Η εξάλειψη του δικαιοπολιτικού θεμελίου της διαιρετής ευθύνης | Σελ. 340 |
3.2. Η έλλειψη επαρκούς θεμελίωσης της διαιρετής ευθύνης
για τις υλικές ζημίες των επιβατών | Σελ. 343 |
3.3. Η αμφισβήτηση της διαιρετής ευθύνης στο δίκαιο των ΗΠΑ | Σελ. 344 |
ii. Το πταίσμα ως νομική βάση του δικαιώματος αναγωγής | Σελ. 347 |
(1) Η λειτουργία του κανόνα της εις ολόκληρον ευθύνης
και του αναγωγικού δικαιώματος | Σελ. 347 |
(2) Το περιεχόμενο της εις ολόκληρον ευθύνης και του αναγωγικού
δικαιώματος: ζητήματα εφαρμοστέου δικαίου | Σελ. 352 |
γ. Η ανυπαίτια σύγκρουση και η απαλλαγή
των εμπλεκόμενων πλοίων από την ευθύνη τους | Σελ. 354 |
γ.1. Η περίπτωση της αδυναμίας προσδιορισμού των αιτιών | Σελ. 357 |
γ.2. Η ανωτέρα βία | Σελ. 360 |
γ.3. Το τυχερό γεγονός | Σελ. 365 |
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ | |
Η ΝΟΜΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ
ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΑΠΟ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΛΟΙΩΝ | |
I. Ναυτικές απαιτήσεις που υπάγονται στο δίκαιο
της σύγκρουσης πλοίων | |
§1 Προσδιορισμός της προς αποκατάσταση ζημίας
και οι εξασφαλίσεις της ναυτικής απαίτησης | Σελ. 370 |
Α. Το περιεχόμενο της προς αποκατάσταση ζημίας | Σελ. 370 |
α. Σε περίπτωση ολικής καταστροφής (απώλειας) του πλοίου | Σελ. 377 |
β. Σε περίπτωση πρόκλησης βλαβών στο πλοίο | Σελ. 380 |
β.1. Το οικονομικό κόστος της διάσωσης του πλοίου | Σελ. 381 |
β.2. Το οικονομικό κόστος της προσωρινής απώλειας της χρήσης
του πλοίου | Σελ. 387 |
i. Δαπάνες κάλυψης | Σελ. 387 |
(1) Η χρησιμοποίηση εφεδρικού πλοίου | Σελ. 389 |
(2) Η χρησιμοποίηση αδελφού πλοίου | Σελ. 391 |
(3) Η επιλογή της ναύλωσης μικρής διάρκειας | Σελ. 393 |
ii. Διαφυγόντα κέρδη | Σελ. 393 |
iii. Άσκοπες δαπάνες χρήσης | Σελ. 398 |
γ. Σε κάθε περίπτωση | Σελ. 399 |
Β. Οι εξασφαλίσεις της ναυτικής απαίτησης | Σελ. 401 |
α. Η εξασφάλιση της αξίωσης δια της εκ του νόμου διεύρυνσης
των παθητικώς ενεχόμενων προσώπων | Σελ. 402 |
α.1. Η ευθύνη του κυρίου του πλοίου για τις απαιτήσεις
από τον εφοπλισμό | Σελ. 402 |
α.2. Η ευθύνη του αποκτώντος την κυριότητα του πλοίου | Σελ. 407 |
β. Η εμπράγματη εξασφάλιση της αξίωσης: αξίωση εξοπλισμένη
με ναυτικό προνόμιο επί του υπαίτιου πλοίου | Σελ. 411 |
β.1. Οι κανόνες προσδιορισμού του εφαρμοστέου δικαίου | Σελ. 411 |
β.2. Το περιεχόμενο και η έκταση του προνομίου με βάση
το ελληνικό δίκαιο | Σελ. 414 |
β.3. Η επίδραση της αφερεγγυότητας | Σελ. 421 |
i. Σε περίπτωση σύγκρουσης προγενέστερης της πτώχευσης | Σελ. 421 |
ii. Σε περίπτωση σύγκρουσης μεταγενέστερης της πτώχευσης | Σελ. 423 |
γ. Η εξασφάλιση της αξίωσης δια της αναγνώρισης δυνατότητας
συντηρητικής κατάσχεσης του ζημιώσαντος πλοίου | Σελ. 424 |
γ.1. Η ναυτική απαίτηση του ζημιωθέντος ως θαλάσσια απαίτηση
επιτρέπουσα τη συντηρητική κατάσχεση | Σελ. 425 |
γ.2. Η κατάσχεση πλοίου μη ανήκοντος στον υπεύθυνο
εκμεταλλευόμενο το ζημιώσαν πλοίο | Σελ. 428 |
i. Κατάσχεση μεταβιβασθέντος πλοίου | Σελ. 430 |
ii. Κατάσχεση ναυλωμένου πλοίου | Σελ. 431 |
(1) Πριν τη λήξη ισχύος της σύμβασης ναύλωσης | Σελ. 432 |
(2) Μετά τη λήξη ισχύος της σύμβασης ναύλωσης | Σελ. 434 |
δ. Η ασφαλιστική κάλυψη της ναυτικής απαίτησης:
Η υποχρεωτική ασφάλιση της αστικής ευθύνης
και η δυνατότητα έγερσης ευθείας αξίωσης αποζημίωσης
κατά του ασφαλιστή | Σελ. 435 |
δ.1. Το θεσμικό πλαίσιο της υποχρεωτικής ασφάλισης
αστικής ευθύνης | Σελ. 440 |
δ.2. Η υποχρεωτική κάλυψη της ασφαλιστικής ευθύνης στην πράξη | Σελ. 446 |
δ.3. Τρόποι ικανοποίησης της ναυτικής απαίτησης
από την περιουσία του ασφαλιστή αστικής ευθύνης | Σελ. 451 |
i. Η ευθεία αξίωση αποζημίωσης κατά του ασφαλιστή
αστικής ευθύνης | Σελ. 451 |
(1) Οι κανόνες προσδιορισμού του εφαρμοστέου δικαίου | Σελ. 451 |
(2) Η ευθεία αξίωση στο ελληνικό δίκαιο | Σελ. 455 |
2.1. Το αποδεκτό της ευθείας αξίωσης | Σελ. 455 |
2.2. Το περιεχόμενο της ευθείας αξίωσης | Σελ. 459 |
ii. Συμβατική σωρευτική αναδοχή χρέους και αξίωση ελευθέρωσης | Σελ. 463 |
iii. Πλαγιαστική αγωγή κατά του ασφαλιστή | Σελ. 465 |
iv. Προσεπίκληση του ασφαλιστή από τον ασφαλισμένο ζημιώσαντα | Σελ. 467 |
§2 Τα ουσιαστικά και δικονομικά όρια της προστασίας | Σελ. 470 |
Α. Όρια χρονικά | Σελ. 470 |
α. Σύμφωνα με τη ρύθμιση της ΔΣ του 1910 | Σελ. 471 |
β. Σύμφωνα με τη ρύθμιση του άρθρου 289 περ. 6 ΚΙΝΔ | Σελ. 474 |
β.1. Η ερμηνεία της διάταξης | Σελ. 474 |
β.2. Οι λόγοι αναστολής και διακοπής της παραγραφής | Σελ. 479 |
Β. Όρια ποσοτικά | Σελ. 482 |
α. Ο περιορίσιμος χαρακτήρας των ναυτικών απαιτήσεων | Σελ. 483 |
β. Η εσωτερική ενότητα των ρυθμίσεων της αστικής ευθύνης
και του περιορισμού αυτής | Σελ. 488 |
β.1. Η έννοια του πλοίου στη ΔΣ LLMC 1976/1996 | Σελ. 491 |
i. Ο γενικός κανόνας | Σελ. 491 |
ii. Οι επιμέρους διαφοροποιήσεις | Σελ. 493 |
(1) Ρητές εξαιρέσεις | Σελ. 493 |
(2) Ειδικότερα, η περίπτωση των πλοίων που
δεν έχουν οικονομικό προορισμό | Σελ. 494 |
β.2. Η εξατομίκευση του ναυτικού ατυχήματος ως παράμετρος
υπολογισμού των ορίων ευθύνης | Σελ. 499 |
i. Το ζήτημα | Σελ. 499 |
ii. Η απάντηση των αυστραλιανών δικαστηρίων | Σελ. 501 |
iii. Ίδια θέση | Σελ. 503 |
γ. Τα μέσα επίτευξης της πλήρους αποκατάστασης της ζημίας | Σελ. 509 |
γ.1. Η μετατροπή της ευθύνης του εκμεταλλευόμενου το πλοίο
σε απεριόριστη | Σελ. 509 |
i. Η επίδειξη αδιαφορίας | Σελ. 510 |
ii. Η επίγνωση της πιθανότητας επέλευσης της ζημίας | Σελ. 511 |
iii. Οι υπόλοιπες προϋποθέσεις έκπτωσης
από το δικαίωμα περιορισμού | Σελ. 515 |
γ.2. Ο περιορισμός του ύψους της ναυτικής απαίτησης
δια του συμψηφισμού | Σελ. 521 |
Γ. Η διεθνής δικαιοδοσία επί της αξίωσης αποζημίωσης | Σελ. 524 |
α. Οι βάσεις διεθνούς δικαιοδοσίας | Σελ. 525 |
α.1. Τα καλούμενα σε εφαρμογή κείμενα | Σελ. 525 |
α.2. Ο συντονισμός των ΔΣ του ναυτικού δικαίου
με το δικονομικό ιδ.δ.δ. της Ε.Ε. | Σελ. 526 |
i. Το άρθρο 71 του ΚανΒρυξ Ι (bis) | Σελ. 526 |
ii. Η νομολογία του ΔικΕΕ | Σελ. 529 |
iii. Η διαμόρφωση της σχέσης των ΔΣ με το ιδ.δ.δ. της Ε.Ε.,
με βάση τα σύγχρονα νομοθετικά δεδομένα | Σελ. 535 |
iv. Η συμπληρωματική εφαρμογή των κανόνων απονομής διεθνούς
δικαιοδοσίας επί ζητημάτων που δεν ρυθμίζονται από ΔΣ | Σελ. 539 |
α.3. Η οριοθέτηση του πεδίου εφαρμογής των ΔΣ
και του ΚανΒρυξ Ι (bis) | Σελ. 542 |
α.4. Οι υποδεικνυόμενοι κανόνες απονομής διεθνούς δικαιοδοσίας | Σελ. 547 |
i. Ο κανόνας της ιδιωτικής αυτονομίας | Σελ. 547 |
(1) Ρήτρες παρέκτασης διεθνούς δικαιοδοσίας | Σελ. 548 |
(2) Ρήτρες διαιτησίας | Σελ. 550 |
(3) Ρήτρες προβλεπόμενες σε συμβάσεις ασφάλισης αστικής ευθύνης | Σελ. 557 |
3.1. Ρήτρες παρέκτασης διεθνούς δικαιοδοσίας | Σελ. 557 |
3.2. Ρήτρες διαιτησίας | Σελ. 561 |
ii. Το forum της έδρας του εναγομένου | Σελ. 567 |
iii. Το forum actoris | Σελ. 568 |
iv. Το forum arresti | Σελ. 571 |
v. Τα δικαστήρια του κράτους της σημαίας του πλοίου | Σελ. 574 |
vi. Το forum delicti | Σελ. 575 |
(1) Το forum delicti με βάση τα εφαρμοζόμενα κείμενα | Σελ. 575 |
(2) Η επιλογή του forum delicti ως forum conveniens | Σελ. 582 |
vii. Δυνατότητες επέκτασης της διεθνούς δικαιοδοσίας του πρώτου
χρονικά επιληφθέντος δικαστηρίου | Σελ. 587 |
β. Η επίδραση της σύστασης κεφαλαίου περιορισμού
στον προσδιορισμό της διεθνούς δικαιοδοσίας | Σελ. 588 |
β.1. Η απουσία ρύθμισης εντός της ΔΣ LLMC 1976/1996 | Σελ. 589 |
β.2. Η προϋπόθεση της άσκησης προηγούμενης αγωγής | Σελ. 590 |
β.3. Οι κανόνες προσδιορισμού των βάσεων διεθνούς δικαιοδοσίας | Σελ. 596 |
β.4. Το εύρος της δικαιοδοτικής εξουσίας του επιλαμβανόμενου
της αίτησης σύστασης κεφαλαίου περιορισμού δικαστηρίου | Σελ. 601 |
β.5. Ο συντονισμός των δύο παράλληλων διαδικασιών αίτησης
σύστασης κεφαλαίου περιορισμού και κύριας αγωγής | Σελ. 608 |
i. Απουσία εκκρεμοδικίας μεταξύ της κύριας δίκης
και της διαδικασίας της σύστασης κεφαλαίου περιορισμού | Σελ. 609 |
ii. Οι ουσιαστικού δικαίου συνέπειες της σύστασης κεφαλαίου
περιορισμού | Σελ. 615 |
(1) Με βάση τους κανόνες της ΔΣ LLMC 1976/1996 | Σελ. 615 |
(2) Η δυνητική επιρροή των κανόνων του ιδ.δ.δ. της Ε.Ε.. | Σελ. 621 |
II. Ναυτικές απαιτήσεις που εκφεύγουν από το δίκαιο
της σύγκρουσης πλοίων | |
§1 Ζημίες προκαλούμενες σε ίδιους ενδιαφερόμενους | Σελ. 628 |
Α. Η επίδραση στην ομαλή εκτέλεση της σύμβασης ναύλωσης | Σελ. 629 |
Β. Ζημίες προκαλούμενες σε ίδιους ενδιαφερόμενους,
δικαιούχους φορτίου και επιβάτες | Σελ. 636 |
α. Ζημίες σε δικαιούχους φορτίων | Σελ. 636 |
α.1. Το ρυθμιστικό πλαίσιο της ευθύνης του θαλάσσιου
μεταφορά εμπορευμάτων | Σελ. 636 |
α.2. Τα χαρακτηριστικά της ευθύνης του θαλάσσιου μεταφορέα
και η απαλλαγή από αυτήν | Σελ. 643 |
i. Ο νόμιμος λόγος και η νομική φύση της ευθύνης
του θαλάσσιου μεταφορέα | Σελ. 643 |
ii. Περιπτώσεις απαλλαγής από την ευθύνη | Σελ. 649 |
(1) Η σύγκρουση πλοίων ως λόγος απαλλαγής από την ευθύνη | Σελ. 649 |
(2) Περιπτώσεις μερικής απαλλαγής από την ευθύνη | Σελ. 657 |
2.1. Η θεωρία της overriding obligation | Σελ. 658 |
2.2. Η θεωρία της απαλλαγής λόγω συντρέχοντος πταίσματος | Σελ. 660 |
2.3. Η κατανομή της ευθύνης ειδικά στην περίπτωση
της σύγκρουσης πλοίων | Σελ. 663 |
α.3. Οι καλυπτόμενες ζημίες | Σελ. 667 |
α.4. Εξασφαλίσεις της ναυτικής απαίτησης | Σελ. 673 |
α.5. Όρια χρονικά | Σελ. 674 |
α.6. Όρια ποσοτικά | Σελ. 679 |
α.7. Ζητήματα διεθνούς δικαιοδοσίας | Σελ. 683 |
β. Ζημίες σε επιβάτες και στις αποσκευές τους | Σελ. 686 |
β.1. Κατά την εκτέλεση σύμβασης θαλάσσιας μεταφοράς | Σελ. 686 |
i. Το ρυθμιστικό πλαίσιο και το πεδίο εφαρμογής του | Σελ. 686 |
ii. Οι καλυπτόμενες ζημίες | Σελ. 691 |
iii. Το περίγραμμα της ευθύνης του θαλάσσιου μεταφορέα επιβατών | Σελ. 695 |
β.2. Κατά την εκτέλεση σύμβασης θαλάσσιας περιήγησης | Σελ. 705 |
i. Το θεσμικό πλαίσιο της σύμβασης θαλάσσιας περιήγησης | Σελ. 705 |
ii. Η ρύθμιση της ευθύνης του διοργανωτή θαλάσσιας περιήγησης | Σελ. 708 |
Γ. Η σύγκρουση πλοίων ως ναυτεργατικό ατύχημα | Σελ. 715 |
α. Ο προσδιορισμός του εφαρμοστέου δικαίου | Σελ. 716 |
β. Η αστική ευθύνη για την επέλευση ναυτεργατικού ατυχήματος | Σελ. 717 |
§2 Ζημίες σε τρίτα μη εμπλεκόμενα στην ναυτική αποστολή
πρόσωπα. Ειδικά οι ζημίες από θαλάσσια ρύπανση | Σελ. 722 |
Α. Από διαρροή πετρελαίου κίνησης | Σελ. 723 |
α. Η ευθύνη του πλοιοκτήτη για ζημίες από θαλάσσια ρύπανση
λόγω διαρροής πετρελαίου κίνησης | Σελ. 723 |
β. Ειδικά η ευθύνη στην περίπτωση της διαρροής πετρελαίου
κίνησης λόγω σύγκρουσης πλοίων | Σελ. 731 |
Β. Από διαρροή πετρελαίου από δεξαμενόπλοιο | Σελ. 733 |
α. Οι βασικές πτυχές της ευθύνης | Σελ. 733 |
β. Ειδικά η ευθύνη σε περίπτωση σύγκρουσης | Σελ. 736 |
β.1. Σε περίπτωση σύγκρουσης δεξαμενόπλοιων | Σελ. 736 |
β.2. Σε περίπτωση σύγκρουσης δεξαμενόπλοιου και πλοίου μη
καλυπτόμενου από το πεδίο εφαρμογής της ΔΣ CLC 1992/2000 | Σελ. 738 |
i. H υπαγωγή στο κοινό δίκαιο ii. Ειδικότερα ζητήματα γύρω από την ευθύνη του άλλου «πλοίου» | Σελ. 739 |
γ. Οι περιπτώσεις μικτής θαλάσσιας ρύπανσης | Σελ. 744 |
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 747 |
ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ | Σελ. 799 |