Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ (BUSINESS JUDGMENT RULE) ΚΑΙ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ

Συνδυάστε Βιβλίο (έντυπο) + e-book και κερδίστε 12€
Δωρεάν μεταφορικά σε όλη την Ελλάδα για αγορές άνω των 30€
credit-card

Πληρώστε σε έως άτοκες δόσεις των /μήνα με πιστωτική κάρτα.

Σε απόθεμα

Τιμή: 32,00 €

* Απαιτούμενα πεδία

Κωδικός Προϊόντος: 14791
Αποστολόπουλος Χ.
ΜΕΛΕΤΕΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ & ΕΤΑΙΡΙΩΝ
Περάκης Ε.

Προκειμένου να προσεγγισθεί ο κανόνας επιχειρηματικής κρίσεως (Business Judgment Rule- BJR), όπως κωδικοποιήθηκε από τον Έλληνα νομοθέτη στο άρθρο 22α παρ. 2 KN 2190/1920, η παρούσα μονογραφία “Ο κανόνας της επιχειρηματικής κρίσεως (Business Judgment Rule) και η πρόκληση της αφερεγγυότητας στην ανώνυμη εταιρία” αποτελούμενη από έξι μέρη ακολουθεί την παρακάτω δομή: Στο πρώτο μέρος αναζητείται η πρακτική χρησιμότητα της επιχειρηματικής ελευθερίας μέσω μιας δογματικής και οικονομικής ανάλυσης αυτής, ώστε να τεθούν οι βάσεις για μια κατοπινή τελεολογική ερμηνεία του ελεύθερου πεδίου δράσης του ΔΣ (§ 2 και § 3). Τα συμπεράσματα αυτά χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για τον καθορισμό της νομικής φύσης και του τρόπου εφαρμογής του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης στο ελληνικό δίκαιο και συγκεκριμένα στο άρθρο 22α παρ. 2 ΚΝ 2190/1920 (§ 4), ενώ παράλληλα προσδιορίζεται και ο τρόπος εφαρμογής του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης ως δικονομικός κανόνας σχετικά με την κατανομή του βάρους αποδείξεως (§ 5). Στη συνέχεια εξετάζονται οι πρακτικές και θεωρητικές μεταλλάξεις που υφίστανται σχετικά με το ελεύθερο πεδίο δράσης του ΔΣ κατά την αφερεγγυότητα της εταιρίας (§ 6), ενώ κατόπιν αναλύεται το πραγματικό της διάταξης του άρθρου 98 παρ. 2 ΠτΚ περί προκλήσεως αφερεγγυότητας σχετικά με την ευθύνη των μελών ΔΣ έναντι των εταιρικών δανειστών (§ 7). Αμέσως μετά (§ 8) εξετάζεται η εφαρμογή του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης (άρθρο 22α παρ. 2 εδ. γʼ ΚΝ 2190/1920) στην περίπτωση του συνδίκου πτώχευσης και στη συνέχεια (§ 10) στην περίπτωση πρόκλησης αφερεγγυότητας (άρθρο 98 παρ. 2 ΠτΚ). Στο τέλος της παρούσης μελέτης προτείνεται πώς μπορούν να εφαρμοσθούν μεμονωμένα οι προϋποθέσεις του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης κατά την αφερεγγυότητα της εταιρίας (§ 11 για την ύπαρξη επιχειρηματικής απόφασης, § 12 για το εύλογο της επιχειρηματικής απόφασης, § 13 για τη λήψη της επιχειρηματικής απόφασης βάσει επαρκούς πληροφόρησης, § 14 για τη λήψη της επιχειρηματικής απόφασης προς εξυπηρέτηση του εταιρικού συμφέροντος, § 15 για την καλή πίστη κατά τη λήψη της απόφασης). Το παρόν πόνημα ολοκληρώνεται αντί επιλόγου (υπό § 16) με τις συμπερασματικές παρατηρήσεις καθώς και με ελληνική και ξένη βιβλιογραφία.

1ο Μέρος  
Εισαγωγικές Παρατηρήσεις  
§ 1. Εισαγωγή 
Ι. Αντικείμενο και σκοπός του έργουΣελ. 1
ΙΙ. Δομή του έργουΣελ. 5
§ 2. Οικονομική δικαιολόγηση της επιχειρηματικής ελευθερίας 
Ι. Προστασία της ΑΕ από κακοδιαχείριση 
1. Η σχέση «κυρίου-υπηρέτη» (principal-agent) ανάμεσα στο ΔΣ και την ΑΕΣελ. 6
2. O κίνδυνος αμελούς συμπεριφοράς του ΔΣ και η προστασία της ΑΕΣελ. 8
ΙΙ. Συμπερασματικές παρατηρήσειςΣελ. 9
§ 3. Δογματική προσέγγιση της επιχειρηματικής ελευθερίας 
I. Αυτο-υπευθυνότητα και διαβάθμιση ευθύνης του ΔΣΣελ. 10
ΙΙ. Περιορισμοί του ελεύθερου πεδίου δράσης του ΔΣ 
1. Νομοθετικές επιταγέςΣελ. 12
2. Συμμόρφωση σε σύννομη απόφαση γενικής συνέλευσηςΣελ. 12
3. Επιταγές από καταστατικό και εταιρικό σκοπόΣελ. 15
4. Το εταιρικό συμφέρονΣελ. 15
5. Η γενική υποχρέωση επιμέλειαςΣελ. 17
6. Η γενική υποχρέωση πίστηςΣελ. 18
III. Συμπερασματικές παρατηρήσειςΣελ. 22
2ο Mέρος  
Η επιχειρηματική ελευθερία του ΔΣ σύμφωνα με το άρθρο 22α παρ. 2 ΚΝ 2190/1920  
§ 4. Νομική φύση της επιχειρηματικής διακριτικής ευχέρειας 
Ι. Καθορισμός του πραγματικού και της έννομης συνέπειας του άρθρου 22α παρ. 2 ΚΝ 2190/1920 
1. Υπαγωγή της επιχειρηματικής διακριτικής ευχέρειας στη γενική υποχρέωση επιμέλειαςΣελ. 23
2. Αποκλεισμός της παραβίασης της υποχρέωσης επιμέλειας ως έννομη συνέπεια της εφαρμογής του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης;Σελ. 25
II. Iστορική αναδρομή πριν την εισαγωγή του κανόνα επιχειρηματικής κρίσηςΣελ. 26
III. Η επιχειρηματική διακριτική ευχέρεια του ΔΣ ως περιορισμός της ευθύνης του οργάνου 
1. ΕισαγωγικάΣελ. 27
2. Προέλευση από το δίκαιο των ΗΠΑ και μοντέρνες θεωρήσεις του κανόνα επιχειρηματικής κρίσεωςΣελ. 32
3. H οικονομική και δικαιοπολιτική ratio του κανόνα επιχειρηματικής κρίσηςΣελ. 36
IV. Τρόπος λειτουργίας του κανόνα επιχειρηματικής κρίσεως στο ελληνικό δίκαιο 
1. Θεώρηση ουσιαστικού δικαίουΣελ. 38
2. Θεώρηση δικονομικού δικαίουΣελ. 39
V. Άλλες προσεγγίσεις του κανόνα επιχειρηματικής κρίσεως 
1. Ως "ασφαλής λιμένας" (safe harbor)Σελ. 40
2. Ως φίλτρο ελέγχουΣελ. 42
3. Ερμηνεία του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης ως αμάχητου τεκμηρίουΣελ. 42
4. Ως γενική ρήτραΣελ. 43
5. Ως μέτρο αξιολόγησης του αναλαμβανόμενου επιχειρηματικού κινδύνουΣελ. 44
VI. Σχέση με το πρότυπο του συνετού επιχειρηματία του άρθρου 22α παρ. 2 εδ. α ΚΝ 2190/1920Σελ. 44
VΙΙ. Εξισορρόπηση μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής ευθύνης των διοικούντωνΣελ. 49
VIIΙ. H νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων υπό το πρίσμα του Business Judgment RuleΣελ. 55
§ 5. Βάρος αποδείξεωςΣελ. 62
3ο Mέρος  
H επιχειρηματική ελευθερία του ΔΣ κατά την προσέγγιση της αφερεγγυότητας  
§ 6. Η διακριτική ευχέρεια του ΔΣ στη λήψη αποφάσεων κατά την αφερεγγυότητα 
Ι. Η συρρίκνωση της επιχειρηματικής ελευθερίαςΣελ. 65
ΙΙ. Η υποχρέωση αποφυγής ριψοκίνδυνων αποφάσεωνΣελ. 65
ΙΙΙ. Η μετάλλαξη του εταιρικού συμφέροντοςΣελ. 68
 
4ο Mέρος  
H πρόκληση της αφερεγγυότητας κατά το άρθρο 98 παρ. 2 Πτωχευτικού Κώδικα  
§ 7. Ζητήματα σχετικά με το πραγματικό της διάταξης 
Ι. Η εισαγωγή της εξωτερικής ευθύνης των εταιρικών διοικητώνΣελ. 75
ΙI. Συγκριτικό δίκαιοΣελ. 77
IΙΙ. Πεδίο εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 98 παρ. 2 ΠτωχΚΣελ. 78
ΙV. Νομική φύση της διάταξηςΣελ. 82
V. Δικονομικά ζητήματαΣελ. 85
VI. Περιπτώσεις υπαίτιας πρόκλησης πτώχευσηςΣελ. 86
5ο Mέρος  
Η εφαρμογή του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης στoν σύνδικο πτωχεύσεως  
§ 8. Η ευθύνη του συνδίκου πτωχεύσεως ως ενός εταιρικού διοικητήΣελ. 91
6ο Mέρος  
Η εφαρμογή του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης στην περίπτωση πρόκλησης αφερεγγυότητας  
§ 9. Η αντίστροφη οπτική των κριτηρίων του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης 
Ι. Η παράβαση της υποχρέωσης επιμέλειας βάσει του BJR και η συρροή με την εξωτερική ευθύνη του άρθρου 98 παρ. 2 ΠτΚΣελ. 95
ΙΙ. Η εφαρμογή των κριτηρίων του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης τουλάχιστον ως ένδειξη επιμελούς διαχείρισηςΣελ. 100
§ 10. Η επιχειρηματική απόφαση 
Ι. Ύπαρξη πραγματικής κατάστασης απόφασηςΣελ. 101
ΙΙ. Η ανασφάλεια τη στιγμή λήψης αυτήςΣελ. 103
IIΙ. Λήψη ριψοκίνδυνης απόφασης παρά την επιταγή συντηρητικής διαχείρισηςΣελ. 106
§ 11. Το εύλογον της επιχειρηματικής απόφασης 
Ι. Έννοια του «ευλόγου»Σελ. 107
ΙΙ. Η αξιοποίηση της θεωρίας της διακριτικής ευχέρειας της Διοίκησης στο Διοικητικό Δίκαιο για την προσέγγιση του ευλόγουΣελ. 110
ΙΙΙ. Αξιοποίηση του κανόνα πτωχευτικής κρίσης (Insolvency Judgment Rule)Σελ. 112
§ 12. Λήψη απόφασης βάσει (αν)επαρκούς πληροφόρησης 
Ι. Εύρος της διαδικασίας ελέγχουΣελ. 113
ΙΙ. Η παροχή της πληροφόρησηςΣελ. 114
ΙΙΙ. Η έλλειψη στοιχειώδους στάθμισης των διαθέσιμων πληροφοριώνΣελ. 117
§ 13. Απόφαση προς εξυπηρέτηση του εταιρικού συμφέροντος 
Ι. Έλεγχος υποχρέωσης πίστεωςΣελ. 118
ΙΙ. Έλεγχος περιεχομένου απόφασηςΣελ. 119
§ 14. Καλή πίστη 
Ι. Περιεχόμενο και λειτουργία του κριτηρίου της καλής πίστηςΣελ. 126
ΙΙ. Εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντωνΣελ. 127
7ο Mέρος  
Συμπέρασμα  
§ 15. Συμπερασματικές παρατηρήσεις και προοπτικέςΣελ. 131
 
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣελ. 137
ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣελ. 140
 
Back to Top